Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation |
မဇ္ဈိမ နိကာယ ၁၀၂
The Middle-Length Suttas Collection 102
ပဉ္စတ္တယသုတ္တ
The Five and Three
ဧဝံ မေ သုတံ—ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ သာဝတ္ထိယံ ဝိဟရတိ ဇေတဝနေ အနာထပိဏ္ဍိကဿ အာရာမေ၊ တတြ ခေါ ဘဂဝါ ဘိက္ခူ အာမန္တေသိ: “ဘိက္ခဝေါ”တိ၊
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Sāvatthī in Jeta’s Grove, Anāthapiṇḍika’s monastery. There the Buddha addressed the bhikkhus, “Bhikkhus!”
“ဘဒန္တေ”တိ တေ ဘိက္ခူ ဘဂဝတော ပစ္စဿောသုံ၊ ဘဂဝါ ဧတဒဝေါစ:
“Venerable sir,” they replied. The Buddha said this:
“သန္တိ, ဘိက္ခဝေ, ဧကေ သမဏဗြာဟ္မဏာ အပရန္တကပ္ပိကာ အပရန္တာနုဒိဋ္ဌိနော အပရန္တံ အာရဗ္ဘ အနေကဝိဟိတာနိ အဓိဝုတ္တိပဒါနိ အဘိဝဒန္တိ၊ ‘သညီ အတ္တာ ဟောတိ အရောဂေါ ပရံ မရဏာ'တိ—ဣတ္ထေကေ အဘိဝဒန္တိ; ‘အသညီ အတ္တာ ဟောတိ အရောဂေါ ပရံ မရဏာ'တိ—ဣတ္ထေကေ အဘိဝဒန္တိ; ‘နေဝသညီနာသညီ အတ္တာ ဟောတိ အရောဂေါ ပရံ မရဏာ'တိ—ဣတ္ထေကေ အဘိဝဒန္တိ; သတော ဝါ ပန သတ္တဿ ဥစ္ဆေဒံ ဝိနာသံ ဝိဘဝံ ပညပေန္တိ, ဒိဋ္ဌဓမ္မနိဗ္ဗာနံ ဝါ ပနေကေ အဘိဝဒန္တိ၊ ဣတိ သန္တံ ဝါ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, သတော ဝါ ပန သတ္တဿ ဥစ္ဆေဒံ ဝိနာသံ ဝိဘဝံ ပညပေန္တိ, ဒိဋ္ဌဓမ္မနိဗ္ဗာနံ ဝါ ပနေကေ အဘိဝဒန္တိ၊ ဣတိ ဣမာနိ ပဉ္စ ဟုတွာ တီဏိ ဟောန္တိ, တီဏိ ဟုတွာ ပဉ္စ ဟောန္တိ—အယမုဒ္ဒေသော ပဉ္စတ္တယဿ၊
“Bhikkhus, there are some ascetics and brahmins who theorize about the future, and assert various hypotheses concerning the future. Some propose this: ‘The self is percipient and is well after death.’ Some propose this: ‘The self is non-percipient and is well after death.’ Some propose this: ‘The self is neither percipient nor non-percipient and is well after death.’ But some assert the annihilation, eradication, and obliteration of an existing being, while others propose Nibbana in the present life. Thus they assert an existent self that is well after death; or they assert the annihilation of an existing being; or they propose Nibbana in the present life. In this way five become three, and three become five. This is the passage for recitation of the five and three.
တတြ, ဘိက္ခဝေ, ယေ တေ သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, ရူပိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, အရူပိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, ရူပိဉ္စ အရူပိဉ္စ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, နေဝရူပိံ နာရူပိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, ဧကတ္တသညိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, နာနတ္တသညိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, ပရိတ္တသညိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, အပ္ပမာဏသညိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, ဧတံ ဝါ ပနေကေသံ ဥပါတိဝတ္တတံ ဝိညာဏကသိဏမေကေ အဘိဝဒန္တိ အပ္ပမာဏံ အာနေဉ္ဇံ၊
Now, the ascetics and brahmins who assert a self that is percipient and well after death describe it as having form, or being formless, or both having form and being formless, or neither having form nor being formless. Or they describe it as of unified perception, or of diverse perception, or of limited perception, or of limitless perception. Or some among those who go beyond this propose universal consciousness, limitless and imperturbable.
တယိဒံ, ဘိက္ခဝေ, တထာဂတော အဘိဇာနာတိ၊ ယေ ခေါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, ရူပိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, အရူပိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, ရူပိဉ္စ အရူပိဉ္စ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, နေဝရူပိံ နာရူပိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, ဧကတ္တသညိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, နာနတ္တသညိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, ပရိတ္တသညိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, အပ္ပမာဏသညိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, ယာ ဝါ ပနေတာသံ သညာနံ ပရိသုဒ္ဓါ ပရမာ အဂ္ဂါ အနုတ္တရိယာ အက္ခာယတိ—ယဒိ ရူပသညာနံ ယဒိ အရူပသညာနံ ယဒိ ဧကတ္တသညာနံ ယဒိ နာနတ္တသညာနံ၊ ‘နတ္ထိ ကိဉ္စီ'တိ အာကိဉ္စညာယတနမေကေ အဘိဝဒန္တိ အပ္ပမာဏံ အာနေဉ္ဇံ၊ ‘တယိဒံ သင်္ခတံ ဩဠာရိကံ အတ္ထိ ခေါ ပန သင်္ခါရာနံ နိရောဓော အတ္ထေတန်'တိ—ဣတိ ဝိဒိတွာ တဿ နိဿရဏဒဿာဝီ တထာဂတော တဒုပါတိဝတ္တော၊
The Realized One understands this as follows. There are ascetics and brahmins who assert a self that is percipient and well after death, describing it as having form, or being formless, or both having form and being formless, or neither having form nor being formless. Or they describe it as of unified perception, or of diverse perception, or of limited perception, or of limitless perception. Or some, aware that ‘there is nothing at all’, propose the dimension of nothingness, limitless and imperturbable. They declare that this is the purest, highest, best, and supreme of all those perceptions, whether of form or of formlessness or of unity or of diversity. ‘All that is conditioned and coarse. But there is the cessation of conditions—that is real.’ Understanding thus and seeing the escape from it, the Realized One has gone beyond all that.
တတြ, ဘိက္ခဝေ, ယေ တေ သမဏဗြာဟ္မဏာ အသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, ရူပိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ အသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, အရူပိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ အသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, ရူပိဉ္စ အရူပိဉ္စ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ အသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, နေဝရူပိံ နာရူပိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ အသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ၊
Now, the ascetics and brahmins who assert a self that is non-percipient and well after death describe it as having form, or being formless, or both having form and being formless, or neither having form nor being formless.
တတြ, ဘိက္ခဝေ, ယေ တေ သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ တေသမေတေ ပဋိက္ကောသန္တိ၊ တံ ကိဿ ဟေတု? သညာ ရောဂေါ သညာ ဂဏ္ဍော သညာ သလ္လံ, ဧတံ သန္တံ ဧတံ ပဏီတံ ယဒိဒံ: ‘အသညန်'တိ၊
So they reject those who assert a self that is percipient and well after death. Why is that? Because they believe that perception is a disease, a boil, a dart, and that the state of non-perception is peaceful and sublime.
တယိဒံ, ဘိက္ခဝေ, တထာဂတော အဘိဇာနာတိ ယေ ခေါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ အသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, ရူပိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ အသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, အရူပိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ အသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, ရူပိဉ္စ အရူပိဉ္စ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ အသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, နေဝရူပိံ နာရူပိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ အသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ၊ ယော ဟိ ကောစိ, ဘိက္ခဝေ, သမဏော ဝါ ဗြာဟ္မဏော ဝါ ဧဝံ ဝဒေယျ: ‘အဟမညတြ ရူပါ, အညတြ ဝေဒနာယ, အညတြ သညာယ, အညတြ သင်္ခါရေဟိ, ဝိညာဏဿ အာဂတိံ ဝါ ဂတိံ ဝါ စုတိံ ဝါ ဥပပတ္တိံ ဝါ ဝုဒ္ဓိံ ဝါ ဝိရူဠှိံ ဝါ ဝေပုလ္လံ ဝါ ပညပေဿာမီ'တိ—နေတံ ဌာနံ ဝိဇ္ဇတိ၊ ‘တယိဒံ သင်္ခတံ ဩဠာရိကံ အတ္ထိ ခေါ ပန သင်္ခါရာနံ နိရောဓော အတ္ထေတန်'တိ—ဣတိ ဝိဒိတွာ တဿ နိဿရဏဒဿာဝီ တထာဂတော တဒုပါတိဝတ္တော၊
The Realized One understands this as follows. There are ascetics and brahmins who assert a self that is non-percipient and well after death, describing it as having form, or being formless, or both having form and being formless, or neither having form nor being formless. But if any ascetic or brahmin should say this: ‘Apart from form, feeling, perception, and choices, I will describe the coming and going of consciousness, its passing away and reappearing, its growth, increase, and maturity.’ That is not possible. ‘All that is conditioned and coarse. But there is the cessation of conditions—that is real.’ Understanding this and seeing the escape from it, the Realized One has gone beyond all that.
တတြ, ဘိက္ခဝေ, ယေ တေ သမဏဗြာဟ္မဏာ နေဝသညီနာသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, ရူပိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ နေဝသညီနာသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, အရူပိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ နေဝသညီနာသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, ရူပိဉ္စ အရူပိဉ္စ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ နေဝသညီနာသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, နေဝရူပိံ နာရူပိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ နေဝသညီနာသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ၊
Now, the ascetics and brahmins who assert a self that is neither percipient nor non-percipient and well after death describe it as having form, or being formless, or both having form and being formless, or neither having form nor being formless.
တတြ, ဘိက္ခဝေ, ယေ တေ သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ တေသမေတေ ပဋိက္ကောသန္တိ, ယေပိ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ အသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ တေသမေတေ ပဋိက္ကောသန္တိ၊ တံ ကိဿ ဟေတု? သညာ ရောဂေါ သညာ ဂဏ္ဍော သညာ သလ္လံ, အသညာ သမ္မောဟော, ဧတံ သန္တံ ဧတံ ပဏီတံ ယဒိဒံ: ‘နေဝသညာနာသညန်'တိ၊
So they reject those who assert a self that is percipient and well after death, as well as those who assert a self that is non-percipient and sound after death. Why is that? Because they believe that perception is a disease, a boil, a dart, and that the state of neither perception nor non-perception is peaceful and sublime.
တယိဒံ, ဘိက္ခဝေ, တထာဂတော အဘိဇာနာတိ၊ ယေ ခေါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ နေဝသညီနာသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, ရူပိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ နေဝသညီနာသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, အရူပိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ နေဝသညီနာသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, ရူပိဉ္စ အရူပိဉ္စ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ နေဝသညီနာသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ, နေဝရူပိံ နာရူပိံ ဝါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ နေဝသညီနာသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ၊ ယေ ဟိ ကေစိ, ဘိက္ခဝေ, သမဏာ ဝါ ဗြာဟ္မဏာ ဝါ ဒိဋ္ဌသုတမုတဝိညာတဗ္ဗသင်္ခါရမတ္တေန ဧတဿ အာယတနဿ ဥပသမ္ပဒံ ပညပေန္တိ, ဗျသနဉှေတံ, ဘိက္ခဝေ, အက္ခာယတိ ဧတဿ အာယတနဿ ဥပသမ္ပဒါယ၊ န ဟေတံ, ဘိက္ခဝေ, အာယတနံ သင်္ခါရသမာပတ္တိပတ္တဗ္ဗမက္ခာယတိ; သင်္ခါရာဝသေသသမာပတ္တိပတ္တဗ္ဗမေတံ, ဘိက္ခဝေ, အာယတနမက္ခာယတိ၊ ‘တယိဒံ သင်္ခတံ ဩဠာရိကံ အတ္ထိ ခေါ ပန သင်္ခါရာနံ နိရောဓော အတ္ထေတန်'တိ—ဣတိ ဝိဒိတွာ တဿ နိဿရဏဒဿာဝီ တထာဂတော တဒုပါတိဝတ္တော၊
The Realized One understands this as follows. There are ascetics and brahmins who assert a self that is neither percipient nor non-percipient and well after death, describing it as having form, or being formless, or both having form and being formless, or neither having form nor being formless. Some ascetics or brahmins assert the embracing of that dimension merely through the conditioned phenomena of what is seen, heard, thought, and known. But that is said to be a disastrous approach. For that dimension is said to be not attainable by means of conditioned phenomena, but only with a residue of conditioned phenomena. ‘All that is conditioned and coarse. But there is the cessation of conditions—that is real.’ Understanding this and seeing the escape from it, the Realized One has gone beyond all that.
တတြ, ဘိက္ခဝေ, ယေ တေ သမဏဗြာဟ္မဏာ သတော သတ္တဿ ဥစ္ဆေဒံ ဝိနာသံ ဝိဘဝံ ပညပေန္တိ, တတြ, ဘိက္ခဝေ, ယေ တေ သမဏဗြာဟ္မဏာ သညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ တေသမေတေ ပဋိက္ကောသန္တိ, ယေပိ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ အသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ တေသမေတေ ပဋိက္ကောသန္တိ, ယေပိ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ နေဝသညီနာသညိံ အတ္တာနံ ပညပေန္တိ အရောဂံ ပရံ မရဏာ တေသမေတေ ပဋိက္ကောသန္တိ၊ တံ ကိဿ ဟေတု? သဗ္ဗေပိမေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ ဥဒ္ဓံ သရံ အာသတ္တိံယေဝ အဘိဝဒန္တိ: ‘ဣတိ ပေစ္စ ဘဝိဿာမ, ဣတိ ပေစ္စ ဘဝိဿာမာ'တိ၊
Now, the ascetics and brahmins who assert the annihilation, eradication, and obliteration of an existing being reject those who assert a self that is well after death, whether percipient or non-percipient or neither percipient non-percipient. Why is that? Because all of those ascetics and brahmins only assert their attachment to heading upstream: ‘After death we shall be like this! After death we shall be like that!’
သေယျထာပိ နာမ ဝါဏိဇဿ ဝါဏိဇ္ဇာယ ဂစ္ဆတော ဧဝံ ဟောတိ: ‘ဣတော မေ ဣဒံ ဘဝိဿတိ, ဣမိနာ ဣဒံ လစ္ဆာမီ'တိ; ဧဝမေဝိမေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ ဝါဏိဇူပမာ မညေ ပဋိဘန္တိ: ‘ဣတိ ပေစ္စ ဘဝိဿာမ, ဣတိ ပေစ္စ ဘဝိဿာမာ'တိ၊ တယိဒံ, ဘိက္ခဝေ, တထာဂတော အဘိဇာနာတိ၊ ယေ ခေါ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ သတော သတ္တဿ ဥစ္ဆေဒံ ဝိနာသံ ဝိဘဝံ ပညပေန္တိ တေ သက္ကာယဘယာ သက္ကာယပရိဇေဂုစ္ဆာ သက္ကာယညေဝ အနုပရိဓာဝန္တိ အနုပရိဝတ္တန္တိ၊ သေယျထာပိ နာမ သာ ဂဒ္ဒုလဗဒ္ဓေါ ဒဠှေ ထမ္ဘေ ဝါ ခိလေ ဝါ ဥပနိဗဒ္ဓေါ, တမေဝ ထမ္ဘံ ဝါ ခိလံ ဝါ အနုပရိဓာဝတိ အနုပရိဝတ္တတိ; ဧဝမေဝိမေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ သက္ကာယဘယာ သက္ကာယပရိဇေဂုစ္ဆာ သက္ကာယညေဝ အနုပရိဓာဝန္တိ အနုပရိဝတ္တန္တိ၊ ‘တယိဒံ သင်္ခတံ ဩဠာရိကံ အတ္ထိ ခေါ ပန သင်္ခါရာနံ နိရောဓော အတ္ထေတန်'တိ—ဣတိ ဝိဒိတွာ တဿ နိဿရဏဒဿာဝီ တထာဂတော တဒုပါတိဝတ္တော၊
Suppose a trader was going to market, thinking: ‘With this, that shall be mine! This way, I shall get that!’ In the same way, those ascetics and brahmins seem to be like traders when they say: ‘After death we shall be like this! After death we shall be like that!’ The Realized One understands this as follows. The ascetics and brahmins who assert the annihilation, eradication, and obliteration of an existing being; from fear and disgust with identity, they just keep running and circling around identity. Suppose a dog on a leash was tethered to a strong post or pillar. It would just keeping running and circling around that post or pillar. In the same way, those ascetics and brahmins, from fear and disgust with identity, just keep running and circling around identity. ‘All that is conditioned and coarse. But there is the cessation of conditions—that is real.’ Understanding this and seeing the escape from it, the Realized One has gone beyond all that.
ယေ ဟိ ကေစိ, ဘိက္ခဝေ, သမဏာ ဝါ ဗြာဟ္မဏာ ဝါ အပရန္တကပ္ပိကာ အပရန္တာနုဒိဋ္ဌိနော အပရန္တံ အာရဗ္ဘ အနေကဝိဟိတာနိ အဓိဝုတ္တိပဒါနိ အဘိဝဒန္တိ, သဗ္ဗေ တေ ဣမာနေဝ ပဉ္စာယတနာနိ အဘိဝဒန္တိ ဧတေသံ ဝါ အညတရံ၊
Whatever ascetics and brahmins theorize about the future, and propose various hypotheses concerning the future, all of them propose one or other of these five theses.
သန္တိ, ဘိက္ခဝေ, ဧကေ သမဏဗြာဟ္မဏာ ပုဗ္ဗန္တကပ္ပိကာ ပုဗ္ဗန္တာနုဒိဋ္ဌိနော ပုဗ္ဗန္တံ အာရဗ္ဘ အနေကဝိဟိတာနိ အဓိဝုတ္တိပဒါနိ အဘိဝဒန္တိ၊ ‘သဿတော အတ္တာ စ လောကော စ, ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန်'တိ—ဣတ္ထေကေ အဘိဝဒန္တိ, ‘အသဿတော အတ္တာ စ လောကော စ, ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန်'တိ—ဣတ္ထေကေ အဘိဝဒန္တိ, ‘သဿတော စ အသဿတော စ အတ္တာ စ လောကော စ, ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန်'တိ—ဣတ္ထေကေ အဘိဝဒန္တိ, ‘နေဝသဿတော နာသဿတော အတ္တာ စ လောကော စ, ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန်'တိ—ဣတ္ထေကေ အဘိဝဒန္တိ, ‘အန္တဝါ အတ္တာ စ လောကော စ, ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန်'တိ—ဣတ္ထေကေ အဘိဝဒန္တိ, ‘အနန္တဝါ အတ္တာ စ လောကော စ, ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန်'တိ—ဣတ္ထေကေ အဘိဝဒန္တိ, ‘အန္တဝါ စ အနန္တဝါ စ အတ္တာ စ လောကော စ, ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန်'တိ—ဣတ္ထေကေ အဘိဝဒန္တိ, ‘နေဝန္တဝါ နာနန္တဝါ အတ္တာ စ လောကော စ, ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန်'တိ—ဣတ္ထေကေ အဘိဝဒန္တိ, ‘ဧကတ္တသညီ အတ္တာ စ လောကော စ, ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန်'တိ—ဣတ္ထေကေ အဘိဝဒန္တိ, ‘နာနတ္တသညီ အတ္တာ စ လောကော စ, ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန်'တိ—ဣတ္ထေကေ အဘိဝဒန္တိ, ‘ပရိတ္တသညီ အတ္တာ စ လောကော စ, ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန်'တိ—ဣတ္ထေကေ အဘိဝဒန္တိ, ‘အပ္ပမာဏသညီ အတ္တာ စ လောကော စ, ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန်'တိ—ဣတ္ထေကေ အဘိဝဒန္တိ, ‘ဧကန္တသုခီ အတ္တာ စ လောကော စ, ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန်'တိ—ဣတ္ထေကေ အဘိဝဒန္တိ, ‘ဧကန္တဒုက္ခီ အတ္တာ စ လောကော စ, ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန်'တိ—ဣတ္ထေကေ အဘိဝဒန္တိ, ‘သုခဒုက္ခီ အတ္တာ စ လောကော စ, ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန်'တိ—ဣတ္ထေကေ အဘိဝဒန္တိ, ‘အဒုက္ခမသုခီ အတ္တာ စ လောကော စ, ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန်'တိ—ဣတ္ထေကေ အဘိဝဒန္တိ၊
There are some ascetics and brahmins who theorize about the past, and propose various hypotheses concerning the past. They propose the following, each insisting that theirs is the only truth and that everything else is wrong. ‘The self and the cosmos are eternal.’ ‘The self and the cosmos are not eternal.’ ‘The self and the cosmos are both eternal and not eternal.’ ‘The self and the cosmos are neither eternal nor not eternal.’ ‘The self and the cosmos are finite.’ ‘The self and the cosmos are infinite.’ ‘The self and the cosmos are both finite and infinite.’ ‘The self and the cosmos are neither finite nor infinite.’ ‘The self and the cosmos are unified in perception.’ ‘The self and the cosmos are diverse in perception.’ ‘The self and the cosmos have limited perception.’ ‘The self and the cosmos have limitless perception.’ ‘The self and the cosmos experience nothing but happiness.’ ‘The self and the cosmos experience nothing but suffering.’ ‘The self and the cosmos experience both happiness and suffering.’ ‘The self and the cosmos experience neither happiness nor suffering.’
တတြ, ဘိက္ခဝေ, ယေ တေ သမဏဗြာဟ္မဏာ ဧဝံဝါဒိနော ဧဝံဒိဋ္ဌိနော: ‘သဿတော အတ္တာ စ လောကော စ, ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန်'တိ, တေသံ ဝတ အညတြေဝ သဒ္ဓါယ အညတြ ရုစိယာ အညတြ အနုဿဝါ အညတြ အာကာရပရိဝိတက္ကာ အညတြ ဒိဋ္ဌိနိဇ္ဈာနက္ခန္တိယာ ပစ္စတ္တံယေဝ ဉာဏံ ဘဝိဿတိ ပရိသုဒ္ဓံ ပရိယောဒါတန္တိ—နေတံ ဌာနံ ဝိဇ္ဇတိ၊ ပစ္စတ္တံ ခေါ ပန, ဘိက္ခဝေ, ဉာဏေ အသတိ ပရိသုဒ္ဓေ ပရိယောဒါတေ ယဒပိ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ တတ္ထ ဉာဏဘာဂမတ္တမေဝ ပရိယောဒပေန္တိ တဒပိ တေသံ ဘဝတံ သမဏဗြာဟ္မဏာနံ ဥပါဒါနမက္ခာယတိ၊ ‘တယိဒံ သင်္ခတံ ဩဠာရိကံ အတ္ထိ ခေါ ပန သင်္ခါရာနံ နိရောဓော အတ္ထေတန်'တိ—ဣတိ ဝိဒိတွာ တဿ နိဿရဏဒဿာဝီ တထာဂတော တဒုပါတိဝတ္တော၊
Now, consider the ascetics and brahmins whose view is as follows. ‘The self and the cosmos are eternal. This is the only truth, other ideas are silly.’ It’s simply not possible for them to have purified and clear personal knowledge of this, apart from faith, preference, oral tradition, reasoned contemplation, or acceptance of a view after consideration. And in the absence of such knowledge, even the partial knowledge that they are clear about is said to be grasping on their part. ‘All that is conditioned and coarse. But there is the cessation of conditions—that is real.’ Understanding this and seeing the escape from it, the Realized One has gone beyond all that.
တတြ, ဘိက္ခဝေ, ယေ တေ သမဏဗြာဟ္မဏာ ဧဝံဝါဒိနော ဧဝံဒိဋ္ဌိနော: ‘အသဿတော အတ္တာ စ လောကော စ, ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန်'တိ …ပေ… သဿတော စ အသဿတော စ အတ္တာ စ လောကော စ … နေဝသဿတော နာသဿတော အတ္တာ စ လောကော စ … အန္တဝါ အတ္တာ စ လောကော စ … အနန္တဝါ အတ္တာ စ လောကော စ … အန္တဝါ စ အနန္တဝါ စ အတ္တာ စ လောကော စ … နေဝန္တဝါ နာနန္တဝါ အတ္တာ စ လောကော စ … ဧကတ္တသညီ အတ္တာ စ လောကော စ … နာနတ္တသညီ အတ္တာ စ လောကော စ … ပရိတ္တသညီ အတ္တာ စ လောကော စ … အပ္ပမာဏသညီ အတ္တာ စ လောကော စ … ဧကန္တသုခီ အတ္တာ စ လောကော စ … ဧကန္တဒုက္ခီ အတ္တာ စ လောကော စ … သုခဒုက္ခီ အတ္တာ စ လောကော စ … အဒုက္ခမသုခီ အတ္တာ စ လောကော စ, ဣဒမေဝ သစ္စံ မောဃမညန္တိ, တေသံ ဝတ အညတြေဝ သဒ္ဓါယ အညတြ ရုစိယာ အညတြ အနုဿဝါ အညတြ အာကာရပရိဝိတက္ကာ အညတြ ဒိဋ္ဌိနိဇ္ဈာနက္ခန္တိယာ ပစ္စတ္တံယေဝ ဉာဏံ ဘဝိဿတိ ပရိသုဒ္ဓံ ပရိယောဒါတန္တိ—နေတံ ဌာနံ ဝိဇ္ဇတိ၊ ပစ္စတ္တံ ခေါ ပန, ဘိက္ခဝေ, ဉာဏေ အသတိ ပရိသုဒ္ဓေ ပရိယောဒါတေ ယဒပိ တေ ဘောန္တော သမဏဗြာဟ္မဏာ တတ္ထ ဉာဏဘာဂမတ္တမေဝ ပရိယောဒပေန္တိ တဒပိ တေသံ ဘဝတံ သမဏဗြာဟ္မဏာနံ ဥပါဒါနမက္ခာယတိ၊ ‘တယိဒံ သင်္ခတံ ဩဠာရိကံ အတ္ထိ ခေါ ပန သင်္ခါရာနံ နိရောဓော အတ္ထေတန်'တိ—ဣတိ ဝိဒိတွာ တဿ နိဿရဏဒဿာဝီ တထာဂတော တဒုပါတိဝတ္တော၊
Now, consider the ascetics and brahmins whose view is as follows. The self and the cosmos are not eternal, or both eternal and not eternal, or neither eternal nor not-eternal, or finite, or infinite, or both finite and infinite, or neither finite nor infinite, or of unified perception, or of diverse perception, or of limited perception, or of limitless perception, or experience nothing but happiness, or experience nothing but suffering, or experience both happiness and suffering, or experience neither happiness nor suffering. It’s simply not possible for them to have purified and clear personal knowledge of this, apart from faith, preference, oral tradition, reasoned contemplation, or acceptance of a view after consideration. And in the absence of such knowledge, even the partial knowledge that they are clear about is said to be grasping on their part. ‘All that is conditioned and coarse. But there is the cessation of conditions—that is real.’ Understanding this and seeing the escape from it, the Realized One has gone beyond all that.
ဣဓ, ဘိက္ခဝေ, ဧကစ္စော သမဏော ဝါ ဗြာဟ္မဏော ဝါ ပုဗ္ဗန္တာနုဒိဋ္ဌီနဉ္စ ပဋိနိဿဂ္ဂါ, အပရန္တာနုဒိဋ္ဌီနဉ္စ ပဋိနိဿဂ္ဂါ, သဗ္ဗသော ကာမသံယောဇနာနံ အနဓိဋ္ဌာနာ, ပဝိဝေကံ ပီတိံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရတိ: ‘ဧတံ သန္တံ ဧတံ ပဏီတံ ယဒိဒံ ပဝိဝေကံ ပီတိံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရာမီ'တိ၊ တဿ သာ ပဝိဝေကာ ပီတိ နိရုဇ္ဈတိ၊ ပဝိဝေကာယ ပီတိယာ နိရောဓာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဒေါမနဿံ, ဒေါမနဿဿ နိရောဓာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ပဝိဝေကာ ပီတိ၊
Now, some ascetics and brahmins, letting go of theories about the past and the future, shedding the fetters of sensuality, enter and remain in the rapture of seclusion: ‘This is peaceful, this is sublime, that is, entering and remaining in the rapture of seclusion.’ But that rapture of seclusion of theirs ceases. When the rapture of seclusion ceases, sadness arises; and when sadness ceases, the rapture of seclusion arises.
သေယျထာပိ, ဘိက္ခဝေ, ယံ ဆာယာ ဇဟတိ တံ အာတပေါ ဖရတိ, ယံ အာတပေါ ဇဟတိ တံ ဆာယာ ဖရတိ; ဧဝမေဝ ခေါ, ဘိက္ခဝေ, ပဝိဝေကာယ ပီတိယာ နိရောဓာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဒေါမနဿံ, ဒေါမနဿဿ နိရောဓာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ပဝိဝေကာ ပီတိ၊ တယိဒံ, ဘိက္ခဝေ, တထာဂတော အဘိဇာနာတိ၊ အယံ ခေါ ဘဝံ သမဏော ဝါ ဗြာဟ္မဏော ဝါ ပုဗ္ဗန္တာနုဒိဋ္ဌီနဉ္စ ပဋိနိဿဂ္ဂါ, အပရန္တာနုဒိဋ္ဌီနဉ္စ ပဋိနိဿဂ္ဂါ, သဗ္ဗသော ကာမသံယောဇနာနံ အနဓိဋ္ဌာနာ, ပဝိဝေကံ ပီတိံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရတိ: ‘ဧတံ သန္တံ ဧတံ ပဏီတံ ယဒိဒံ ပဝိဝေကံ ပီတိံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရာမီ'တိ၊ တဿ သာ ပဝိဝေကာ ပီတိ နိရုဇ္ဈတိ၊ ပဝိဝေကာယ ပီတိယာ နိရောဓာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဒေါမနဿံ, ဒေါမနဿဿ နိရောဓာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ပဝိဝေကာ ပီတိ၊ ‘တယိဒံ သင်္ခတံ ဩဠာရိကံ အတ္ထိ ခေါ ပန သင်္ခါရာနံ နိရောဓော အတ္ထေတန်'တိ—ဣတိ ဝိဒိတွာ တဿ နိဿရဏဒဿာဝီ တထာဂတော တဒုပါတိဝတ္တော၊
It’s like how the sunlight fills the space when the shadow leaves, or the shadow fills the space when the sunshine leaves. In the same way, when the rapture of seclusion ceases, sadness arises; and when sadness ceases, the rapture of seclusion arises. The Realized One understands this as follows. This good ascetic or brahmin, letting go of theories about the past and the future, shedding the fetters of sensuality, enters and remains in the rapture of seclusion: ‘This is peaceful, this is sublime, that is, entering and remaining in the rapture of seclusion.’ But that rapture of seclusion of theirs ceases. When the rapture of seclusion ceases, sadness arises; and when sadness ceases, the rapture of seclusion arises. ‘All that is conditioned and coarse. But there is the cessation of conditions—that is real.’ Understanding this and seeing the escape from it, the Realized One has gone beyond all that.
ဣဓ ပန, ဘိက္ခဝေ, ဧကစ္စော သမဏော ဝါ ဗြာဟ္မဏော ဝါ ပုဗ္ဗန္တာနုဒိဋ္ဌီနဉ္စ ပဋိနိဿဂ္ဂါ, အပရန္တာနုဒိဋ္ဌီနဉ္စ ပဋိနိဿဂ္ဂါ, သဗ္ဗသော ကာမသံယောဇနာနံ အနဓိဋ္ဌာနာ, ပဝိဝေကာယ ပီတိယာ သမတိက္ကမာ နိရာမိသံ သုခံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရတိ: ‘ဧတံ သန္တံ ဧတံ ပဏီတံ ယဒိဒံ နိရာမိသံ သုခံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရာမီ'တိ၊ တဿ တံ နိရာမိသံ သုခံ နိရုဇ္ဈတိ၊ နိရာမိသဿ သုခဿ နိရောဓာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ပဝိဝေကာ ပီတိ, ပဝိဝေကာယ ပီတိယာ နိရောဓာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ နိရာမိသံ သုခံ၊
Now, some ascetics and brahmins, letting go of theories about the past and the future, shedding the fetters of sensuality, going beyond the rapture of seclusion, enter and remain in pleasure not of the flesh. ‘This is peaceful, this is sublime, that is, entering and remaining in pleasure not of the flesh.’ But that pleasure not of the flesh of theirs ceases. When pleasure not of the flesh ceases, the rapture of seclusion arises; and when the rapture of seclusion ceases, pleasure not of the flesh arises.
သေယျထာပိ, ဘိက္ခဝေ, ယံ ဆာယာ ဇဟတိ တံ အာတပေါ ဖရတိ, ယံ အာတပေါ ဇဟတိ တံ ဆာယာ ဖရတိ; ဧဝမေဝ ခေါ, ဘိက္ခဝေ, နိရာမိသဿ သုခဿ နိရောဓာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ပဝိဝေကာ ပီတိ, ပဝိဝေကာယ ပီတိယာ နိရောဓာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ နိရာမိသံ သုခံ၊ တယိဒံ, ဘိက္ခဝေ, တထာဂတော အဘိဇာနာတိ၊ အယံ ခေါ ဘဝံ သမဏော ဝါ ဗြာဟ္မဏော ဝါ ပုဗ္ဗန္တာနုဒိဋ္ဌီနဉ္စ ပဋိနိဿဂ္ဂါ, အပရန္တာနုဒိဋ္ဌီနဉ္စ ပဋိနိဿဂ္ဂါ, သဗ္ဗသော ကာမသံယောဇနာနံ အနဓိဋ္ဌာနာ, ပဝိဝေကာယ ပီတိယာ သမတိက္ကမာ, နိရာမိသံ သုခံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရတိ: ‘ဧတံ သန္တံ ဧတံ ပဏီတံ ယဒိဒံ နိရာမိသံ သုခံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရာမီ'တိ၊ တဿ တံ နိရာမိသံ သုခံ နိရုဇ္ဈတိ၊ နိရာမိသဿ သုခဿ နိရောဓာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ပဝိဝေကာ ပီတိ, ပဝိဝေကာယ ပီတိယာ နိရောဓာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ နိရာမိသံ သုခံ၊ ‘တယိဒံ သင်္ခတံ ဩဠာရိကံ အတ္ထိ ခေါ ပန သင်္ခါရာနံ နိရောဓော အတ္ထေတန်'တိ—ဣတိ ဝိဒိတွာ တဿ နိဿရဏဒဿာဝီ တထာဂတော တဒုပါတိဝတ္တော၊
It’s like how the sunlight fills the space when the shadow leaves, or the shadow fills the space when the sunshine leaves. … The Realized One understands this as follows. This good ascetic or brahmin, letting go of theories about the past and the future, shedding the fetters of sensuality, going beyond the rapture of seclusion, enters and remains in pleasure not of the flesh. ‘This is peaceful, this is sublime, that is, entering and remaining in pleasure not of the flesh.’ But that pleasure not of the flesh of theirs ceases. When pleasure not of the flesh ceases, the rapture of seclusion arises; and when the rapture of seclusion ceases, pleasure not of the flesh arises. ‘All that is conditioned and coarse. But there is the cessation of conditions—that is real.’ Understanding this and seeing the escape from it, the Realized One has gone beyond all that.
ဣဓ ပန, ဘိက္ခဝေ, ဧကစ္စော သမဏော ဝါ ဗြာဟ္မဏော ဝါ ပုဗ္ဗန္တာနုဒိဋ္ဌီနဉ္စ ပဋိနိဿဂ္ဂါ, အပရန္တာနုဒိဋ္ဌီနဉ္စ ပဋိနိဿဂ္ဂါ, သဗ္ဗသော ကာမသံယောဇနာနံ အနဓိဋ္ဌာနာ, ပဝိဝေကာယ ပီတိယာ သမတိက္ကမာ, နိရာမိသဿ သုခဿ သမတိက္ကမာ, အဒုက္ခမသုခံ ဝေဒနံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရတိ: ‘ဧတံ သန္တံ ဧတံ ပဏီတံ ယဒိဒံ အဒုက္ခမသုခံ ဝေဒနံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရာမီ'တိ၊ တဿ သာ အဒုက္ခမသုခါ ဝေဒနာ နိရုဇ္ဈတိ၊ အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ နိရောဓာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ နိရာမိသံ သုခံ, နိရာမိသဿ သုခဿ နိရောဓာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ အဒုက္ခမသုခါ ဝေဒနာ၊
Now, some ascetics and brahmins, letting go of theories about the past and the future, shedding the fetters of sensuality, going beyond the rapture of seclusion and pleasure not of the flesh, enter and remain in neutral feeling. ‘This is peaceful, this is sublime, that is, entering and remaining in neutral feeling.’ Then that neutral feeling ceases. When neutral feeling ceases, pleasure not of the flesh arises; and when pleasure not of the flesh ceases, neutral feelings arises.
သေယျထာပိ, ဘိက္ခဝေ, ယံ ဆာယာ ဇဟတိ တံ အာတပေါ ဖရတိ, ယံ အာတပေါ ဇဟတိ တံ ဆာယာ ဖရတိ; ဧဝမေဝ ခေါ, ဘိက္ခဝေ, အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ နိရောဓာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ နိရာမိသံ သုခံ, နိရာမိသဿ သုခဿ နိရောဓာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ အဒုက္ခမသုခါ ဝေဒနာ၊ တယိဒံ, ဘိက္ခဝေ, တထာဂတော အဘိဇာနာတိ၊ အယံ ခေါ ဘဝံ သမဏော ဝါ ဗြာဟ္မဏော ဝါ ပုဗ္ဗန္တာနုဒိဋ္ဌီနဉ္စ ပဋိနိဿဂ္ဂါ, အပရန္တာနုဒိဋ္ဌီနဉ္စ ပဋိနိဿဂ္ဂါ, သဗ္ဗသော ကာမသံယောဇနာနံ အနဓိဋ္ဌာနာ, ပဝိဝေကာယ ပီတိယာ သမတိက္ကမာ, နိရာမိသဿ သုခဿ သမတိက္ကမာ, အဒုက္ခမသုခံ ဝေဒနံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရတိ: ‘ဧတံ သန္တံ ဧတံ ပဏီတံ ယဒိဒံ အဒုက္ခမသုခံ ဝေဒနံ ဥပသမ္ပဇ္ဇ ဝိဟရာမီ'တိ၊ တဿ သာ အဒုက္ခမသုခါ ဝေဒနာ နိရုဇ္ဈတိ၊ အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ နိရောဓာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ နိရာမိသံ သုခံ, နိရာမိသဿ သုခဿ နိရောဓာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ အဒုက္ခမသုခါ ဝေဒနာ၊ ‘တယိဒံ သင်္ခတံ ဩဠာရိကံ အတ္ထိ ခေါ ပန သင်္ခါရာနံ နိရောဓော အတ္ထေတန်'တိ—ဣတိ ဝိဒိတွာ တဿ နိဿရဏဒဿာဝီ တထာဂတော တဒုပါတိဝတ္တော၊
It’s like how the sunlight fills the space when the shadow leaves, or the shadow fills the space when the sunshine leaves. … The Realized One understands this as follows. This good ascetic or brahmin, letting go of theories about the past and the future, shedding the fetters of sensuality, going beyond the rapture of seclusion and pleasure not of the flesh, enters and remains in neutral feeling. ‘This is peaceful, this is sublime, that is, entering and remaining in neutral feeling.’ Then that neutral feeling ceases. When neutral feeling ceases, pleasure not of the flesh arises; and when pleasure not of the flesh ceases, neutral feelings arises. ‘All that is conditioned and coarse. But there is the cessation of conditions—that is real.’ Understanding this and seeing the escape from it, the Realized One has gone beyond all that.
ဣဓ ပန, ဘိက္ခဝေ, ဧကစ္စော သမဏော ဝါ ဗြာဟ္မဏော ဝါ ပုဗ္ဗန္တာနုဒိဋ္ဌီနဉ္စ ပဋိနိဿဂ္ဂါ, အပရန္တာနုဒိဋ္ဌီနဉ္စ ပဋိနိဿဂ္ဂါ, သဗ္ဗသော ကာမသံယောဇနာနံ အနဓိဋ္ဌာနာ, ပဝိဝေကာယ ပီတိယာ သမတိက္ကမာ, နိရာမိသဿ သုခဿ သမတိက္ကမာ, အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ သမတိက္ကမာ: ‘သန္တောဟမသ္မိ, နိဗ္ဗုတောဟမသ္မိ, အနုပါဒါနောဟမသ္မီ'တိ သမနုပဿတိ၊
Now, some ascetics and brahmins, letting go of theories about the past and the future, shedding the fetters of sensuality, go beyond the rapture of seclusion, pleasure not of the flesh, and neutral feeling. They regard themselves like this: ‘I am at peace; I am extinguished; I am free of grasping.’
တယိဒံ, ဘိက္ခဝေ, တထာဂတော အဘိဇာနာတိ၊ အယံ ခေါ ဘဝံ သမဏော ဝါ ဗြာဟ္မဏော ဝါ ပုဗ္ဗန္တာနုဒိဋ္ဌီနဉ္စ ပဋိနိဿဂ္ဂါ, အပရန္တာနုဒိဋ္ဌီနဉ္စ ပဋိနိဿဂ္ဂါ, သဗ္ဗသော ကာမသံယောဇနာနံ အနဓိဋ္ဌာနာ, ပဝိဝေကာယ ပီတိယာ သမတိက္ကမာ, နိရာမိသဿ သုခဿ သမတိက္ကမာ, အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ သမတိက္ကမာ: ‘သန္တောဟမသ္မိ, နိဗ္ဗုတောဟမသ္မိ, အနုပါဒါနောဟမသ္မီ'တိ သမနုပဿတိ; အဒ္ဓါ အယမာယသ္မာ နိဗ္ဗာနသပ္ပါယံယေဝ ပဋိပဒံ အဘိဝဒတိ၊ အထ စ ပနာယံ ဘဝံ သမဏော ဝါ ဗြာဟ္မဏော ဝါ ပုဗ္ဗန္တာနုဒိဋ္ဌိံ ဝါ ဥပါဒိယမာနော ဥပါဒိယတိ, အပရန္တာနုဒိဋ္ဌိံ ဝါ ဥပါဒိယမာနော ဥပါဒိယတိ, ကာမသံယောဇနံ ဝါ ဥပါဒိယမာနော ဥပါဒိယတိ, ပဝိဝေကံ ဝါ ပီတိံ ဥပါဒိယမာနော ဥပါဒိယတိ, နိရာမိသံ ဝါ သုခံ ဥပါဒိယမာနော ဥပါဒိယတိ, အဒုက္ခမသုခံ ဝါ ဝေဒနံ ဥပါဒိယမာနော ဥပါဒိယတိ၊ ယဉ္စ ခေါ အယမာယသ္မာ: ‘သန္တောဟမသ္မိ, နိဗ္ဗုတောဟမသ္မိ, အနုပါဒါနောဟမသ္မီ'တိ သမနုပဿတိ တဒပိ ဣမဿ ဘောတော သမဏဿ ဗြာဟ္မဏဿ ဥပါဒါနမက္ခာယတိ၊ ‘တယိဒံ သင်္ခတံ ဩဠာရိကံ အတ္ထိ ခေါ ပန သင်္ခါရာနံ နိရောဓော အတ္ထေတန်'တိ—ဣတိ ဝိဒိတွာ တဿ နိဿရဏဒဿာဝီ တထာဂတော တဒုပါတိဝတ္တော၊
The Realized One understands this as follows. This good ascetic or brahmin, letting go of theories about the past and the future, shedding the fetters of sensuality, goes beyond the rapture of seclusion, pleasure not of the flesh, and neutral feeling. They regard themselves like this: ‘I am at peace; I am extinguished; I am free of grasping.’ Clearly this venerable speaks of a practice that’s conducive to Nibbana. Nevertheless, they still grasp at theories about the past or the future, or the fetters of sensuality, or the rapture of seclusion, or pleasure not of the flesh, or neutral feeling. And when they regard themselves like this: ‘I am at peace; I am extinguished; I am free of grasping,’ that’s also said to be grasping on their part. ‘All that is conditioned and coarse. But there is the cessation of conditions—that is real.’ Understanding this and seeing the escape from it, the Realized One has gone beyond all that.
ဣဒံ ခေါ ပန, ဘိက္ခဝေ, တထာဂတေန အနုတ္တရံ သန္တိဝရပဒံ အဘိသမ္ဗုဒ္ဓံ ယဒိဒံ—ဆန္နံ ဖဿာယတနာနံ သမုဒယဉ္စ အတ္ထင်္ဂမဉ္စ အဿာဒဉ္စ အာဒီနဝဉ္စ နိဿရဏဉ္စ ယထာဘူတံ ဝိဒိတွာ အနုပါဒါဝိမောက္ခော”တိ၊
But the Realized One has awakened to the supreme state of sublime peace, that is, liberation by not grasping after truly understanding the six fields of contact’s origin, ending, gratification, drawback, and escape.”
ဣဒမဝေါစ ဘဂဝါ၊ အတ္တမနာ တေ ဘိက္ခူ ဘဂဝတော ဘာသိတံ အဘိနန္ဒုန္တိ၊
That is what the Buddha said. Satisfied, the bhikkhus approved what the Buddha said.
ပဉ္စတ္တယသုတ္တံ နိဋ္ဌိတံ ဒုတိယံ၊
The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]