| Library / Tipiṭaka / तिपिटक • Tipiṭaka / जातक-अट्ठकथा • Jātaka-aṭṭhakathā |
[४०१] ६. पण्णकजातकवण्णना
[401] 6. Paṇṇakajātakavaṇṇanā
पण्णकं तिखिणधारन्ति इदं सत्था जेतवने विहरन्तो पुराणदुतियिकापलोभनं आरब्भ कथेसि। तञ्हि भिक्खुं सत्था ‘‘सच्चं किर त्वं भिक्खु उक्कण्ठितो’’ति पुच्छित्वा ‘‘सच्चं, भन्ते’’ति वुत्ते ‘‘केन उक्कण्ठापितो’’ति वत्वा ‘‘पुराणदुतियिकाया’’ति वुत्ते ‘‘भिक्खु अयं इत्थी तुय्हं अनत्थकारिका, पुब्बेपि त्वं इमं निस्साय चेतसिकरोगेन मरन्तो पण्डिते निस्साय जीवितं अलत्था’’ति वत्वा अतीतं आहरि।
Paṇṇakaṃtikhiṇadhāranti idaṃ satthā jetavane viharanto purāṇadutiyikāpalobhanaṃ ārabbha kathesi. Tañhi bhikkhuṃ satthā ‘‘saccaṃ kira tvaṃ bhikkhu ukkaṇṭhito’’ti pucchitvā ‘‘saccaṃ, bhante’’ti vutte ‘‘kena ukkaṇṭhāpito’’ti vatvā ‘‘purāṇadutiyikāyā’’ti vutte ‘‘bhikkhu ayaṃ itthī tuyhaṃ anatthakārikā, pubbepi tvaṃ imaṃ nissāya cetasikarogena maranto paṇḍite nissāya jīvitaṃ alatthā’’ti vatvā atītaṃ āhari.
अतीते बाराणसियं मद्दवमहाराजे रज्जं कारेन्ते बोधिसत्तो ब्राह्मणकुले निब्बत्ति, सेनककुमारोतिस्स नामं अकंसु। सो वयप्पत्तो तक्कसिलायं सब्बसिप्पानि उग्गण्हित्वा बाराणसिं पच्चागन्त्वा मद्दवरञ्ञो अत्थधम्मानुसासको अमच्चो अहोसि, ‘‘सेनकपण्डितो’’ति वुत्ते सकलनगरे चन्दो विय सूरियो विय च पञ्ञायि। तदा रञ्ञो पुरोहितपुत्तो राजुपट्ठानं आगतो सब्बालङ्कारपटिमण्डितं उत्तमरूपधरं रञ्ञो अग्गमहेसिं दिस्वा पटिबद्धचित्तो हुत्वा गेहं गन्त्वा निराहारो निपज्जित्वा सहायकेहि पुट्ठो तमत्थं आरोचेसि। राजापि ‘‘पुरोहितपुत्तो न दिस्सति, कहं नु खो’’ति पुच्छित्वा तमत्थं सुत्वा तं पक्कोसापेत्वा ‘‘अहं ते इमं सत्त दिवसानि दम्मि, सत्ताहं घरे कत्वा अट्ठमे दिवसे आनेय्यासी’’ति आह। सो ‘‘साधू’’ति सम्पटिच्छित्वा तं गेहं नेत्वा ताय सद्धिं अभिरमि। ते अञ्ञमञ्ञं पटिबद्धचित्ता हुत्वा कञ्चि अजानापेत्वा अग्गद्वारेन पलायित्वा अञ्ञस्स रञ्ञो विजितं अगमसुं, कोचि गतट्ठानं न जानि, नावाय गतमग्गो विय अहोसि। राजा नगरे भेरिं चरापेत्वा नानप्पकारेन विचिनन्तोपि तस्स गतट्ठानं न अञ्ञासि। अथस्स तं निस्साय बलवसोको उप्पज्जि, हदयं उण्हं हुत्वा लोहितं पग्घरि। ततो पट्ठाय चस्स कुच्छितो लोहितं निक्खमि, ब्याधि महन्तो अहोसि। महन्तापि राजवेज्जा तिकिच्छितुं नासक्खिंसु।
Atīte bārāṇasiyaṃ maddavamahārāje rajjaṃ kārente bodhisatto brāhmaṇakule nibbatti, senakakumārotissa nāmaṃ akaṃsu. So vayappatto takkasilāyaṃ sabbasippāni uggaṇhitvā bārāṇasiṃ paccāgantvā maddavarañño atthadhammānusāsako amacco ahosi, ‘‘senakapaṇḍito’’ti vutte sakalanagare cando viya sūriyo viya ca paññāyi. Tadā rañño purohitaputto rājupaṭṭhānaṃ āgato sabbālaṅkārapaṭimaṇḍitaṃ uttamarūpadharaṃ rañño aggamahesiṃ disvā paṭibaddhacitto hutvā gehaṃ gantvā nirāhāro nipajjitvā sahāyakehi puṭṭho tamatthaṃ ārocesi. Rājāpi ‘‘purohitaputto na dissati, kahaṃ nu kho’’ti pucchitvā tamatthaṃ sutvā taṃ pakkosāpetvā ‘‘ahaṃ te imaṃ satta divasāni dammi, sattāhaṃ ghare katvā aṭṭhame divase āneyyāsī’’ti āha. So ‘‘sādhū’’ti sampaṭicchitvā taṃ gehaṃ netvā tāya saddhiṃ abhirami. Te aññamaññaṃ paṭibaddhacittā hutvā kañci ajānāpetvā aggadvārena palāyitvā aññassa rañño vijitaṃ agamasuṃ, koci gataṭṭhānaṃ na jāni, nāvāya gatamaggo viya ahosi. Rājā nagare bheriṃ carāpetvā nānappakārena vicinantopi tassa gataṭṭhānaṃ na aññāsi. Athassa taṃ nissāya balavasoko uppajji, hadayaṃ uṇhaṃ hutvā lohitaṃ pagghari. Tato paṭṭhāya cassa kucchito lohitaṃ nikkhami, byādhi mahanto ahosi. Mahantāpi rājavejjā tikicchituṃ nāsakkhiṃsu.
बोधिसत्तो ‘‘इमस्स रञ्ञो ब्याधि नत्थि, भरियं पन अपस्सन्तो चेतसिकरोगेन फुट्ठो, उपायेन तं तिकिच्छिस्सामी’’ति आयुरञ्च पुक्कुसञ्चाति द्वे रञ्ञो पण्डितामच्चे आमन्तेत्वा ‘‘रञ्ञो देविया अदस्सनेन चेतसिकं रोगं ठपेत्वा अञ्ञो रोगो नत्थि, बहूपकारो च खो पन अम्हाकं राजा, तस्मा उपायेन नं तिकिच्छाम, राजङ्गणे समज्जं कारेत्वा असिं गिलितुं जानन्तेन असिं गिलापेत्वा राजानं सीहपञ्जरे कत्वा समज्जं ओलोकापेस्साम, राजा असिं गिलन्तं दिस्वा ‘अत्थि नु खो इतो अञ्ञं दुक्करतर’न्ति पञ्हं पुच्छिस्सति। तं सम्म आयुर, त्वं ‘असुकं नाम ददामीति वचनं इतो दुक्करतर’न्ति ब्याकरेय्यासि, ततो सम्म पुक्कुस, तं पुच्छिस्सति, अथस्स त्वं ‘महाराज, ददामीति वत्वा अददतो सा वाचा अफला होति, तथारूपं वाचं न केचि उपजीवन्ति न खादन्ति न पिवन्ति, ये पन तस्स वचनस्सानुच्छविकं करोन्ति, यथापटिञ्ञातमत्थं देन्तियेव, इदं ततो दुक्करतर’न्ति एवं ब्याकरेय्यासि, इतो परं कत्तब्बं अहं जानिस्सामी’’ति वत्वा समज्जं कारेसि।
Bodhisatto ‘‘imassa rañño byādhi natthi, bhariyaṃ pana apassanto cetasikarogena phuṭṭho, upāyena taṃ tikicchissāmī’’ti āyurañca pukkusañcāti dve rañño paṇḍitāmacce āmantetvā ‘‘rañño deviyā adassanena cetasikaṃ rogaṃ ṭhapetvā añño rogo natthi, bahūpakāro ca kho pana amhākaṃ rājā, tasmā upāyena naṃ tikicchāma, rājaṅgaṇe samajjaṃ kāretvā asiṃ gilituṃ jānantena asiṃ gilāpetvā rājānaṃ sīhapañjare katvā samajjaṃ olokāpessāma, rājā asiṃ gilantaṃ disvā ‘atthi nu kho ito aññaṃ dukkaratara’nti pañhaṃ pucchissati. Taṃ samma āyura, tvaṃ ‘asukaṃ nāma dadāmīti vacanaṃ ito dukkaratara’nti byākareyyāsi, tato samma pukkusa, taṃ pucchissati, athassa tvaṃ ‘mahārāja, dadāmīti vatvā adadato sā vācā aphalā hoti, tathārūpaṃ vācaṃ na keci upajīvanti na khādanti na pivanti, ye pana tassa vacanassānucchavikaṃ karonti, yathāpaṭiññātamatthaṃ dentiyeva, idaṃ tato dukkaratara’nti evaṃ byākareyyāsi, ito paraṃ kattabbaṃ ahaṃ jānissāmī’’ti vatvā samajjaṃ kāresi.
अथ ते तयोपि पण्डिता रञ्ञो सन्तिकं गन्त्वा ‘‘महाराज, राजङ्गणे समज्जो वत्तति, तं ओलोकेन्तानं दुक्खम्पि न दुक्खं होति, एहि गच्छामा’’ति राजानं नेत्वा सीहपञ्जरं विवरित्वा समज्जं ओलोकापेसुं। बहू जना अत्तनो अत्तनो जाननकसिप्पं दस्सेसुं। एको पन पुरिसो तेत्तिंसङ्गुलं तिखिणधारं असिरतनं गिलति। राजा तं दिस्वा ‘‘अयं पुरिसो एतं असिं गिलति, ‘अत्थि नु खो इतो अञ्ञं दुक्करतर’न्ति इमे पण्डिते पुच्छिस्सामी’’ति चिन्तेत्वा आयुरं पुच्छन्तो पठमं गाथमाह –
Atha te tayopi paṇḍitā rañño santikaṃ gantvā ‘‘mahārāja, rājaṅgaṇe samajjo vattati, taṃ olokentānaṃ dukkhampi na dukkhaṃ hoti, ehi gacchāmā’’ti rājānaṃ netvā sīhapañjaraṃ vivaritvā samajjaṃ olokāpesuṃ. Bahū janā attano attano jānanakasippaṃ dassesuṃ. Eko pana puriso tettiṃsaṅgulaṃ tikhiṇadhāraṃ asiratanaṃ gilati. Rājā taṃ disvā ‘‘ayaṃ puriso etaṃ asiṃ gilati, ‘atthi nu kho ito aññaṃ dukkaratara’nti ime paṇḍite pucchissāmī’’ti cintetvā āyuraṃ pucchanto paṭhamaṃ gāthamāha –
३९.
39.
‘‘पण्णकं तिखिणधारं, असिं सम्पन्नपायिनं।
‘‘Paṇṇakaṃ tikhiṇadhāraṃ, asiṃ sampannapāyinaṃ;
परिसायं पुरिसो गिलति, किं दुक्करतरं ततो।
Parisāyaṃ puriso gilati, kiṃ dukkarataraṃ tato;
यदञ्ञं दुक्करं ठानं, तं मे अक्खाहि पुच्छितो’’ति॥
Yadaññaṃ dukkaraṃ ṭhānaṃ, taṃ me akkhāhi pucchito’’ti.
तत्थ पण्णकन्ति पण्णकरट्ठे उप्पन्नं। सम्पन्नपायिनन्ति सम्पन्नं परलोहितपायिनं। परिसायन्ति परिसमज्झे धनलोभेन अयं पुरिसो गिलति। यदञ्ञन्ति इतो असिगिलनतो यं अञ्ञं दुक्करतरं कारणं, तं मया पुच्छितो कथेहीति।
Tattha paṇṇakanti paṇṇakaraṭṭhe uppannaṃ. Sampannapāyinanti sampannaṃ paralohitapāyinaṃ. Parisāyanti parisamajjhe dhanalobhena ayaṃ puriso gilati. Yadaññanti ito asigilanato yaṃ aññaṃ dukkarataraṃ kāraṇaṃ, taṃ mayā pucchito kathehīti.
अथस्स सो तं कथेन्तो दुतियं गाथमाह –
Athassa so taṃ kathento dutiyaṃ gāthamāha –
४०.
40.
‘‘गिलेय्य पुरिसो लोभा, असिं सम्पन्नपायिनं।
‘‘Gileyya puriso lobhā, asiṃ sampannapāyinaṃ;
यो च वज्जा ददामीति, तं दुक्करतरं ततो।
Yo ca vajjā dadāmīti, taṃ dukkarataraṃ tato;
सब्बञ्ञं सुकरं ठानं, एवं जानाहि मद्दवा’’ति॥
Sabbaññaṃ sukaraṃ ṭhānaṃ, evaṃ jānāhi maddavā’’ti.
तत्थ वज्जाति वदेय्य। तं दुक्करतरन्ति ‘‘ददामी’’ति वचनं ततो असिगिलनतो दुक्करतरं। सब्बञ्ञन्ति ‘‘असुकं नाम तव दस्सामी’’ति वचनं ठपेत्वा अञ्ञं सब्बम्पि कारणं सुकरं। मद्दवाति राजानं गोत्तेन आलपति।
Tattha vajjāti vadeyya. Taṃ dukkarataranti ‘‘dadāmī’’ti vacanaṃ tato asigilanato dukkarataraṃ. Sabbaññanti ‘‘asukaṃ nāma tava dassāmī’’ti vacanaṃ ṭhapetvā aññaṃ sabbampi kāraṇaṃ sukaraṃ. Maddavāti rājānaṃ gottena ālapati.
रञ्ञो आयुरपण्डितस्स वचनं सुत्वा ‘‘असिगिलनतो किर ‘इदं नाम दम्मी’ति वचनं दुक्करं, अहञ्च ‘पुरोहितपुत्तस्स देविं दम्मी’ति अवचं, अतिदुक्करं वत मे कत’’न्ति वीमंसन्तस्सेव हदयसोको थोकं तनुत्तं गतो। सो ततो ‘‘परस्स इमं दम्मीति वचनतो पन अञ्ञं दुक्करतरं अत्थि नु खो’’ति चिन्तेत्वा पुक्कुसपण्डितेन सद्धिं सल्लपन्तो ततियं गाथमाह –
Rañño āyurapaṇḍitassa vacanaṃ sutvā ‘‘asigilanato kira ‘idaṃ nāma dammī’ti vacanaṃ dukkaraṃ, ahañca ‘purohitaputtassa deviṃ dammī’ti avacaṃ, atidukkaraṃ vata me kata’’nti vīmaṃsantasseva hadayasoko thokaṃ tanuttaṃ gato. So tato ‘‘parassa imaṃ dammīti vacanato pana aññaṃ dukkarataraṃ atthi nu kho’’ti cintetvā pukkusapaṇḍitena saddhiṃ sallapanto tatiyaṃ gāthamāha –
४१.
41.
‘‘ब्याकासि आयुरो पञ्हं, अत्थं धम्मस्स कोविदो।
‘‘Byākāsi āyuro pañhaṃ, atthaṃ dhammassa kovido;
पुक्कुसं दानि पुच्छामि, किं दुक्करतरं ततो।
Pukkusaṃ dāni pucchāmi, kiṃ dukkarataraṃ tato;
यदञ्ञं दुक्करं ठानं, तं मे अक्खाहि पुच्छितो’’ति॥
Yadaññaṃ dukkaraṃ ṭhānaṃ, taṃ me akkhāhi pucchito’’ti.
तत्थ पञ्हं अत्थन्ति पञ्हस्स अत्थं ब्याकासीति वुत्तं होति। धम्मस्स कोविदोति तदत्थजोतके गन्थे कुसलो। ततोति ततो वचनतो किं दुक्करतरन्ति।
Tattha pañhaṃ atthanti pañhassa atthaṃ byākāsīti vuttaṃ hoti. Dhammassa kovidoti tadatthajotake ganthe kusalo. Tatoti tato vacanato kiṃ dukkarataranti.
अथस्स ब्याकरोन्तो पुक्कुसपण्डितो चतुत्थं गाथमाह –
Athassa byākaronto pukkusapaṇḍito catutthaṃ gāthamāha –
४२.
42.
‘‘न वाचमुपजीवन्ति, अफलं गिरमुदीरितं।
‘‘Na vācamupajīvanti, aphalaṃ giramudīritaṃ;
यो च दत्वा अवाकयिरा, तं दुक्करतरं ततो।
Yo ca datvā avākayirā, taṃ dukkarataraṃ tato;
सब्बञ्ञं सुकरं ठानं, एवं जानाहि मद्दवा’’ति॥
Sabbaññaṃ sukaraṃ ṭhānaṃ, evaṃ jānāhi maddavā’’ti.
तत्थ दत्वाति ‘‘असुकं नाम दम्मी’’ति पटिञ्ञं दत्वा। अवाकयिराति तं पटिञ्ञातमत्थं ददन्तो तस्मिं लोभं अवाकरेय्य छिन्देय्य, तं भण्डं ददेय्याति वुत्तं होति। ततोति ततो असिगिलनतो ‘‘असुकं नाम ते दम्मी’’ति वचनतो च तदेव दुक्करतरं।
Tattha datvāti ‘‘asukaṃ nāma dammī’’ti paṭiññaṃ datvā. Avākayirāti taṃ paṭiññātamatthaṃ dadanto tasmiṃ lobhaṃ avākareyya chindeyya, taṃ bhaṇḍaṃ dadeyyāti vuttaṃ hoti. Tatoti tato asigilanato ‘‘asukaṃ nāma te dammī’’ti vacanato ca tadeva dukkarataraṃ.
रञ्ञो तं वचनं सुत्वा ‘‘अहं ‘पुरोहितपुत्तस्स देविं दम्मी’ति पठमं वत्वा वाचाय अनुच्छविकं कत्वा तं अदासिं, दुक्करं वत मे कत’’न्ति परिवितक्केन्तस्स सोको तनुकतरो जातो। अथस्स एतदहोसि ‘‘सेनकपण्डिततो अञ्ञो पण्डिततरो नाम नत्थि, इमं पञ्हं एतं पुच्छिस्सामी’’ति। ततो तं पुच्छन्तो पञ्चमं गाथमाह –
Rañño taṃ vacanaṃ sutvā ‘‘ahaṃ ‘purohitaputtassa deviṃ dammī’ti paṭhamaṃ vatvā vācāya anucchavikaṃ katvā taṃ adāsiṃ, dukkaraṃ vata me kata’’nti parivitakkentassa soko tanukataro jāto. Athassa etadahosi ‘‘senakapaṇḍitato añño paṇḍitataro nāma natthi, imaṃ pañhaṃ etaṃ pucchissāmī’’ti. Tato taṃ pucchanto pañcamaṃ gāthamāha –
४३.
43.
‘‘ब्याकासि पुक्कुसो पञ्हं, अत्थं धम्मस्स कोविदो।
‘‘Byākāsi pukkuso pañhaṃ, atthaṃ dhammassa kovido;
सेनकं दानि पुच्छामि, किं दुक्करतरं ततो।
Senakaṃ dāni pucchāmi, kiṃ dukkarataraṃ tato;
यदञ्ञं दुक्करं ठानं, तं मे अक्खाहि पुच्छितो’’ति॥
Yadaññaṃ dukkaraṃ ṭhānaṃ, taṃ me akkhāhi pucchito’’ti.
अथस्स ब्याकरोन्तो सेनको छट्ठं गाथमाह –
Athassa byākaronto senako chaṭṭhaṃ gāthamāha –
४४.
44.
‘‘ददेय्य पुरिसो दानं, अप्पं वा यदि वा बहुं।
‘‘Dadeyya puriso dānaṃ, appaṃ vā yadi vā bahuṃ;
यो च दत्वा नानुतप्पे, तं दुक्करतरं ततो।
Yo ca datvā nānutappe, taṃ dukkarataraṃ tato;
सब्बञ्ञं सुकरं ठानं, एवं जानाहि मद्दवा’’ति॥
Sabbaññaṃ sukaraṃ ṭhānaṃ, evaṃ jānāhi maddavā’’ti.
तत्थ नानुतप्पेति अत्तनो अतिकन्तं अतिमनापं पियभण्डं परस्स दत्वा ‘‘किमत्थं मया इदं दिन्न’’न्ति एवं तं पियभण्डं आरब्भ यो पच्छा न तप्पति न सोचति, तं असिगिलनतो च ‘‘असुकं नाम ते दम्मी’’ति वचनतो च तस्स दानतो च दुक्करतरं।
Tattha nānutappeti attano atikantaṃ atimanāpaṃ piyabhaṇḍaṃ parassa datvā ‘‘kimatthaṃ mayā idaṃ dinna’’nti evaṃ taṃ piyabhaṇḍaṃ ārabbha yo pacchā na tappati na socati, taṃ asigilanato ca ‘‘asukaṃ nāma te dammī’’ti vacanato ca tassa dānato ca dukkarataraṃ.
इति महासत्तो राजानं सञ्ञापेन्ता कथेसि। दानञ्हि दत्वा अपरचेतनाव दुस्सन्धारिया, तस्सा सन्धारणदुक्करता वेस्सन्तरजातकेन दीपिता। वुत्तञ्हेतं –
Iti mahāsatto rājānaṃ saññāpentā kathesi. Dānañhi datvā aparacetanāva dussandhāriyā, tassā sandhāraṇadukkaratā vessantarajātakena dīpitā. Vuttañhetaṃ –
‘‘अदु चापं गहेत्वान, खग्गं बन्धिय वामतो।
‘‘Adu cāpaṃ gahetvāna, khaggaṃ bandhiya vāmato;
आनेस्सामि सके पुत्ते, पुत्तानञ्हि वधो दुखो॥
Ānessāmi sake putte, puttānañhi vadho dukho.
‘‘अट्ठानमेतं दुक्खरूपं, यं कुमारा विहञ्ञरे।
‘‘Aṭṭhānametaṃ dukkharūpaṃ, yaṃ kumārā vihaññare;
सतञ्च धम्ममञ्ञाय, को दत्वा अनुतप्पती’’ति॥ (जा॰ २.२२.२१५८-२१५९)।
Satañca dhammamaññāya, ko datvā anutappatī’’ti. (jā. 2.22.2158-2159);
राजापि बोधिसत्तस्स वचनं सुत्वा सल्लक्खेसि ‘‘अहं अत्तनो मनेनेव पुरोहितपुत्तस्स देविं दत्वा सकमनं सन्धारेतुं न सक्कोमि, सोचामि किलमामि, न मे इदं अनुच्छविकं, सचे सा मयि ससिनेहा भवेय्य , इमं इस्सरियं छड्डेत्वा न पलायेय्य, मयि पन सिनेहं अकत्वा पलाताय किं ताय मय्ह’’न्ति। तस्सेवं चिन्तेन्तस्स पदुमपत्ते उदकबिन्दु विय सब्बसोको निवत्तित्वा गतो, तङ्खणञ्ञेवस्स कुच्छि परिसण्ठासि। सो निरोगो सुखितो हुत्वा बोधिसत्तस्स थुतिं करोन्तो ओसानगाथमाह –
Rājāpi bodhisattassa vacanaṃ sutvā sallakkhesi ‘‘ahaṃ attano maneneva purohitaputtassa deviṃ datvā sakamanaṃ sandhāretuṃ na sakkomi, socāmi kilamāmi, na me idaṃ anucchavikaṃ, sace sā mayi sasinehā bhaveyya , imaṃ issariyaṃ chaḍḍetvā na palāyeyya, mayi pana sinehaṃ akatvā palātāya kiṃ tāya mayha’’nti. Tassevaṃ cintentassa padumapatte udakabindu viya sabbasoko nivattitvā gato, taṅkhaṇaññevassa kucchi parisaṇṭhāsi. So nirogo sukhito hutvā bodhisattassa thutiṃ karonto osānagāthamāha –
४५.
45.
‘‘ब्याकासि आयुरो पञ्हं, अथो पुक्कुसपोरिसो।
‘‘Byākāsi āyuro pañhaṃ, atho pukkusaporiso;
सब्बे पञ्हे अतिभोति, यथा भासति सेनको’’ति॥
Sabbe pañhe atibhoti, yathā bhāsati senako’’ti.
तत्थ यथा भासतीति यथा पण्डितो भासति, तथेवेतं दानं नाम दत्वा नेव अनुतप्पितब्बन्ति। इमं पनस्स थुतिं कत्वा तुट्ठो बहुं धनमदासि।
Tattha yathā bhāsatīti yathā paṇḍito bhāsati, tathevetaṃ dānaṃ nāma datvā neva anutappitabbanti. Imaṃ panassa thutiṃ katvā tuṭṭho bahuṃ dhanamadāsi.
सत्था इमं धम्मदेसनं आहरित्वा सच्चानि पकासेत्वा जातकं समोधानेसि, सच्चपरियोसाने उक्कण्ठितभिक्खु सोतापत्तिफले पतिट्ठहि। तदा राजमहेसी पुराणदुतियिका अहोसि, राजा उक्कण्ठितभिक्खु, आयुरपण्डितो मोग्गल्लानो, पुक्कुसपण्डितो सारिपुत्तो, सेनकपण्डितो अहमेव अहोसिन्ति।
Satthā imaṃ dhammadesanaṃ āharitvā saccāni pakāsetvā jātakaṃ samodhānesi, saccapariyosāne ukkaṇṭhitabhikkhu sotāpattiphale patiṭṭhahi. Tadā rājamahesī purāṇadutiyikā ahosi, rājā ukkaṇṭhitabhikkhu, āyurapaṇḍito moggallāno, pukkusapaṇḍito sāriputto, senakapaṇḍito ahameva ahosinti.
पण्णकजातकवण्णना छट्ठा।
Paṇṇakajātakavaṇṇanā chaṭṭhā.
Related texts:
तिपिटक (मूल) • Tipiṭaka (Mūla) / सुत्तपिटक • Suttapiṭaka / खुद्दकनिकाय • Khuddakanikāya / जातकपाळि • Jātakapāḷi / ४०१. पण्णकजातकं • 401. Paṇṇakajātakaṃ
