| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationអង្គុត្តរ និកាយ ៨។២
Numbered Discourses 8.2
១។ មេត្តាវគ្គ
1. Love
បញ្ញាសុត្ត
Wisdom
“អដ្ឋិមេ, ភិក្ខវេ, ហេតូ អដ្ឋ បច្ចយា អាទិព្រហ្មចរិយិកាយ បញ្ញាយ អប្បដិលទ្ធាយ បដិលាភាយ, បដិលទ្ធាយ ភិយ្យោភាវាយ វេបុល្លាយ ភាវនាយ បារិបូរិយា សំវត្តន្តិ។ កតមេ អដ្ឋ?
“Bhikkhus, there are eight causes and reasons that lead to acquiring the wisdom fundamental to the spiritual life, and to its increase, growth, and full development once it has been acquired. What eight?
ឥធ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ សត្ថារំ ឧបនិស្សាយ វិហរតិ អញ្ញតរំ វា គរុដ្ឋានិយំ សព្រហ្មចារិំ, យត្ថស្ស តិព្ពំ ហិរោត្តប្បំ បច្ចុបដ្ឋិតំ ហោតិ បេមញ្ច គារវោ ច។ អយំ, ភិក្ខវេ, បឋមោ ហេតុ បឋមោ បច្ចយោ អាទិព្រហ្មចរិយិកាយ បញ្ញាយ អប្បដិលទ្ធាយ បដិលាភាយ, បដិលទ្ធាយ ភិយ្យោភាវាយ វេបុល្លាយ ភាវនាយ បារិបូរិយា សំវត្តតិ។
It’s when a bhikkhu lives relying on the Teacher or a spiritual companion in a teacher’s role. And they set up a keen sense of conscience and prudence for them, with warmth and respect. This is the first cause.
សោ តំ សត្ថារំ ឧបនិស្សាយ វិហរន្តោ អញ្ញតរំ វា គរុដ្ឋានិយំ សព្រហ្មចារិំ, យត្ថស្ស តិព្ពំ ហិរោត្តប្បំ បច្ចុបដ្ឋិតំ ហោតិ បេមញ្ច គារវោ ច, តេ កាលេន កាលំ ឧបសង្កមិត្វា បរិបុច្ឆតិ បរិបញ្ហតិ: ‘ឥទំ, ភន្តេ, កថំ; ឥមស្ស កោ អត្ថោៜតិ? តស្ស តេ អាយស្មន្តោ អវិវដញ្ចេវ វិវរន្តិ, អនុត្តានីកតញ្ច ឧត្តានីករោន្តិ, អនេកវិហិតេសុ ច កង្ខាឋានិយេសុ ធម្មេសុ កង្ខំ បដិវិនោទេន្តិ។ អយំ, ភិក្ខវេ, ទុតិយោ ហេតុ ទុតិយោ បច្ចយោ អាទិព្រហ្មចរិយិកាយ បញ្ញាយ អប្បដិលទ្ធាយ បដិលាភាយ, បដិលទ្ធាយ ភិយ្យោភាវាយ វេបុល្លាយ ភាវនាយ បារិបូរិយា សំវត្តតិ។
When a bhikkhu lives relying on the Teacher or a spiritual companion in a teacher’s role—with a keen sense of conscience and prudence for them, with warmth and respect—from time to time they go and ask them questions: ‘Why, sir, does it say this? What does that mean?’ Those venerables clarify what is unclear, reveal what is obscure, and dispel doubt regarding the many doubtful matters. This is the second cause.
សោ តំ ធម្មំ សុត្វា ទ្វយេន វូបកាសេន សម្បាទេតិ—កាយវូបកាសេន ច ចិត្តវូបកាសេន ច។ អយំ, ភិក្ខវេ, តតិយោ ហេតុ តតិយោ បច្ចយោ អាទិព្រហ្មចរិយិកាយ បញ្ញាយ អប្បដិលទ្ធាយ បដិលាភាយ, បដិលទ្ធាយ ភិយ្យោភាវាយ វេបុល្លាយ ភាវនាយ បារិបូរិយា សំវត្តតិ។
After hearing that teaching they perfect withdrawal of both body and mind. This is the third cause.
សីលវា ហោតិ, បាតិមោក្ខសំវរសំវុតោ វិហរតិ អាចារគោចរសម្បន្នោ អណុមត្តេសុ វជ្ជេសុ ភយទស្សាវី, សមាទាយ សិក្ខតិ សិក្ខាបទេសុ។ អយំ, ភិក្ខវេ, ចតុត្ថោ ហេតុ ចតុត្ថោ បច្ចយោ អាទិព្រហ្មចរិយិកាយ បញ្ញាយ អប្បដិលទ្ធាយ បដិលាភាយ, បដិលទ្ធាយ ភិយ្យោភាវាយ វេបុល្លាយ ភាវនាយ បារិបូរិយា សំវត្តតិ។
A bhikkhu is ethical, restrained in the monastic code, conducting themselves well and seeking alms in suitable places. Seeing danger in the slightest fault, they keep the rules they’ve undertaken. This is the fourth cause.
ពហុស្សុតោ ហោតិ សុតធរោ សុតសន្និចយោ។ យេ តេ ធម្មា អាទិកល្យាណា មជ្ឈេកល្យាណា បរិយោសានកល្យាណា សាត្ថំ សព្យញ្ជនំ កេវលបរិបុណ្ណំ បរិសុទ្ធំ ព្រហ្មចរិយំ អភិវទន្តិ, តថារូបាស្ស ធម្មា ពហុស្សុតា ហោន្តិ ធាតា វចសា បរិចិតា មនសានុបេក្ខិតា ទិដ្ឋិយា សុប្បដិវិទ្ធា។ អយំ, ភិក្ខវេ, បញ្ចមោ ហេតុ បញ្ចមោ បច្ចយោ អាទិព្រហ្មចរិយិកាយ បញ្ញាយ អប្បដិលទ្ធាយ បដិលាភាយ, បដិលទ្ធាយ ភិយ្យោភាវាយ វេបុល្លាយ ភាវនាយ បារិបូរិយា សំវត្តតិ។
They’re very learned, remembering and keeping what they’ve learned. These teachings are good in the beginning, good in the middle, and good in the end, meaningful and well-phrased, describing a spiritual practice that’s entirely full and pure. They are very learned in such teachings, remembering them, reinforcing them by recitation, mentally scrutinizing them, and comprehending them theoretically. This is the fifth cause.
អារទ្ធវីរិយោ វិហរតិ អកុសលានំ ធម្មានំ បហានាយ, កុសលានំ ធម្មានំ ឧបសម្បទាយ, ថាមវា ទឡ្ហបរក្កមោ អនិក្ខិត្តធុរោ កុសលេសុ ធម្មេសុ។ អយំ, ភិក្ខវេ, ឆដ្ឋោ ហេតុ ឆដ្ឋោ បច្ចយោ អាទិព្រហ្មចរិយិកាយ បញ្ញាយ អប្បដិលទ្ធាយ បដិលាភាយ, បដិលទ្ធាយ ភិយ្យោភាវាយ វេបុល្លាយ ភាវនាយ បារិបូរិយា សំវត្តតិ។
They live with energy roused up for giving up unskillful qualities and embracing skillful qualities. They’re strong, staunchly vigorous, not slacking off when it comes to developing skillful qualities. This is the sixth cause.
សង្ឃគតោ ខោ បន អនានាកថិកោ ហោតិ អតិរច្ឆានកថិកោ។ សាមំ វា ធម្មំ ភាសតិ បរំ វា អជ្ឈេសតិ អរិយំ វា តុណ្ហីភាវំ នាតិមញ្ញតិ។ អយំ, ភិក្ខវេ, សត្តមោ ហេតុ សត្តមោ បច្ចយោ អាទិព្រហ្មចរិយិកាយ បញ្ញាយ អប្បដិលទ្ធាយ បដិលាភាយ, បដិលទ្ធាយ ភិយ្យោភាវាយ វេបុល្លាយ ភាវនាយ បារិបូរិយា សំវត្តតិ។
When in the Saṅgha they don’t engage in motley talk or low talk. Either they talk on Dhamma, or they invite someone else to do so, or they respect noble silence. This is the seventh cause.
បញ្ចសុ ខោ បន ឧបាទានក្ខន្ធេសុ ឧទយព្ពយានុបស្សី វិហរតិ: ‘ឥតិ រូបំ, ឥតិ រូបស្ស សមុទយោ, ឥតិ រូបស្ស អត្ថង្គមោ; ឥតិ វេទនា, ឥតិ វេទនាយ សមុទយោ, ឥតិ វេទនាយ អត្ថង្គមោ; ឥតិ សញ្ញា …បេ… ឥតិ សង្ខារា … ឥតិ វិញ្ញាណំ, ឥតិ វិញ្ញាណស្ស សមុទយោ, ឥតិ វិញ្ញាណស្ស អត្ថង្គមោៜតិ។ អយំ, ភិក្ខវេ, អដ្ឋមោ ហេតុ អដ្ឋមោ បច្ចយោ អាទិព្រហ្មចរិយិកាយ បញ្ញាយ អប្បដិលទ្ធាយ បដិលាភាយ, បដិលទ្ធាយ ភិយ្យោភាវាយ វេបុល្លាយ ភាវនាយ បារិបូរិយា សំវត្តតិ។
They meditate observing rise and fall in the five grasping aggregates. ‘Such is form, such is the origin of form, such is the ending of form. Such is feeling, such is the origin of feeling, such is the ending of feeling. Such is perception, such is the origin of perception, such is the ending of perception. Such are choices, such is the origin of choices, such is the ending of choices. Such is consciousness, such is the origin of consciousness, such is the ending of consciousness.’ This is the eighth cause.
តមេនំ សព្រហ្មចារី ឯវំ សម្ភាវេន្តិ: ‘អយំ ខោ អាយស្មា សត្ថារំ ឧបនិស្សាយ វិហរតិ អញ្ញតរំ វា គរុដ្ឋានិយំ សព្រហ្មចារិំ, យត្ថស្ស តិព្ពំ ហិរោត្តប្បំ បច្ចុបដ្ឋិតំ ហោតិ បេមញ្ច គារវោ ច។ អទ្ធា អយមាយស្មា ជានំ ជានាតិ បស្សំ បស្សតីៜតិ។ អយម្បិ ធម្មោ បិយត្តាយ គរុត្តាយ ភាវនាយ សាមញ្ញាយ ឯកីភាវាយ សំវត្តតិ។
Their spiritual companions esteem them: ‘This venerable lives relying on the Teacher or a spiritual companion in a teacher’s role. They set up a keen sense of conscience and prudence for them, with warmth and respect. Clearly this venerable knows and sees.’ This quality leads to fondness, respect, esteem, harmony, and unity.
‘តំ ខោ បនាយមាយស្មា សត្ថារំ ឧបនិស្សាយ វិហរន្តោ អញ្ញតរំ វា គរុដ្ឋានិយំ សព្រហ្មចារិំ, យត្ថស្ស តិព្ពំ ហិរោត្តប្បំ បច្ចុបដ្ឋិតំ ហោតិ បេមញ្ច គារវោ ច, តេ កាលេន កាលំ ឧបសង្កមិត្វា បរិបុច្ឆតិ បរិបញ្ហតិ: “ឥទំ, ភន្តេ, កថំ; ឥមស្ស កោ អត្ថោ”តិ? តស្ស តេ អាយស្មន្តោ អវិវដញ្ចេវ វិវរន្តិ, អនុត្តានីកតញ្ច ឧត្តានីករោន្តិ, អនេកវិហិតេសុ ច កង្ខាឋានិយេសុ ធម្មេសុ កង្ខំ បដិវិនោទេន្តិ។ អទ្ធា អយមាយស្មា ជានំ ជានាតិ បស្សំ បស្សតីៜតិ។ អយម្បិ ធម្មោ បិយត្តាយ គរុត្តាយ ភាវនាយ សាមញ្ញាយ ឯកីភាវាយ សំវត្តតិ។
‘This venerable lives relying on the Teacher or a spiritual companion in a teacher’s role, and from time to time they go and ask them questions … Clearly this venerable knows and sees.’ This quality also leads to fondness, respect, esteem, harmony, and unity.
‘តំ ខោ បនាយមាយស្មា ធម្មំ សុត្វា ទ្វយេន វូបកាសេន សម្បាទេតិ—កាយវូបកាសេន ច ចិត្តវូបកាសេន ច។ អទ្ធា អយមាយស្មា ជានំ ជានាតិ បស្សំ បស្សតីៜតិ។ អយម្បិ ធម្មោ បិយត្តាយ គរុត្តាយ ភាវនាយ សាមញ្ញាយ ឯកីភាវាយ សំវត្តតិ។
‘After hearing that teaching they perfect withdrawal of both body and mind. Clearly this venerable knows and sees.’ This quality also leads to fondness, respect, esteem, harmony, and unity.
‘សីលវា ខោ បនាយមាយស្មា បាតិមោក្ខសំវរសំវុតោ វិហរតិ អាចារគោចរសម្បន្នោ អណុមត្តេសុ វជ្ជេសុ ភយទស្សាវី, សមាទាយ សិក្ខតិ សិក្ខាបទេសុ។ អទ្ធា អយមាយស្មា ជានំ ជានាតិ បស្សំ បស្សតីៜតិ។ អយម្បិ ធម្មោ បិយត្តាយ គរុត្តាយ ភាវនាយ សាមញ្ញាយ ឯកីភាវាយ សំវត្តតិ។
‘This venerable is ethical … Clearly this venerable knows and sees.’ This quality also leads to fondness, respect, esteem, harmony, and unity.
‘ពហុស្សុតោ ខោ បនាយមាយស្មា សុតធរោ សុតសន្និចយោ។ យេ តេ ធម្មា អាទិកល្យាណា មជ្ឈេកល្យាណា បរិយោសានកល្យាណា សាត្ថំ សព្យញ្ជនំ កេវលបរិបុណ្ណំ បរិសុទ្ធំ ព្រហ្មចរិយំ អភិវទន្តិ, តថារូបាស្ស ធម្មា ពហុស្សុតា ហោន្តិ ធាតា វចសា បរិចិតា មនសានុបេក្ខិតា ទិដ្ឋិយា សុប្បដិវិទ្ធា។ អទ្ធា អយមាយស្មា ជានំ ជានាតិ បស្សំ បស្សតីៜតិ។ អយម្បិ ធម្មោ បិយត្តាយ គរុត្តាយ ភាវនាយ សាមញ្ញាយ ឯកីភាវាយ សំវត្តតិ។
‘This venerable is very learned, remembering and keeping what they’ve learned. … Clearly this venerable knows and sees.’ This quality also leads to fondness, respect, esteem, harmony, and unity.
‘អារទ្ធវីរិយោ ខោ បនាយមាយស្មា វិហរតិ អកុសលានំ ធម្មានំ បហានាយ, កុសលានំ ធម្មានំ ឧបសម្បទាយ, ថាមវា ទឡ្ហបរក្កមោ អនិក្ខិត្តធុរោ កុសលេសុ ធម្មេសុ។ អទ្ធា អយមាយស្មា ជានំ ជានាតិ បស្សំ បស្សតីៜតិ។ អយម្បិ ធម្មោ បិយត្តាយ គរុត្តាយ ភាវនាយ សាមញ្ញាយ ឯកីភាវាយ សំវត្តតិ។
‘This venerable lives with energy roused up … Clearly this venerable knows and sees.’ This quality also leads to fondness, respect, esteem, harmony, and unity.
‘សង្ឃគតោ ខោ បនាយមាយស្មា អនានាកថិកោ ហោតិ អតិរច្ឆានកថិកោ។ សាមំ វា ធម្មំ ភាសតិ បរំ វា អជ្ឈេសតិ អរិយំ វា តុណ្ហីភាវំ នាតិមញ្ញតិ។ អទ្ធា អយមាយស្មា ជានំ ជានាតិ បស្សំ បស្សតីៜតិ។ អយម្បិ ធម្មោ បិយត្តាយ គរុត្តាយ ភាវនាយ សាមញ្ញាយ ឯកីភាវាយ សំវត្តតិ។
‘When in the Saṅgha they don’t engage in motley talk or low talk. Either they talk on Dhamma, or they invite someone else to do so, or they respect noble silence. Clearly this venerable knows and sees.’ This quality also leads to fondness, respect, esteem, harmony, and unity.
‘បញ្ចសុ ខោ បនាយមាយស្មា ឧបាទានក្ខន្ធេសុ ឧទយព្ពយានុបស្សី វិហរតិ—ឥតិ រូបំ, ឥតិ រូបស្ស សមុទយោ, ឥតិ រូបស្ស អត្ថង្គមោ; ឥតិ វេទនា …បេ… ឥតិ សញ្ញា … ឥតិ សង្ខារា … ឥតិ វិញ្ញាណំ, ឥតិ វិញ្ញាណស្ស សមុទយោ, ឥតិ វិញ្ញាណស្ស អត្ថង្គមោតិ។ អទ្ធា អយមាយស្មា ជានំ ជានាតិ បស្សំ បស្សតីៜតិ។ អយម្បិ ធម្មោ បិយត្តាយ គរុត្តាយ ភាវនាយ សាមញ្ញាយ ឯកីភាវាយ សំវត្តតិ។
‘They meditate observing rise and fall in the five grasping aggregates. … Clearly this venerable knows and sees.’ This quality also leads to fondness, respect, esteem, harmony, and unity.
ឥមេ ខោ, ភិក្ខវេ, អដ្ឋ ហេតូ អដ្ឋ បច្ចយា អាទិព្រហ្មចរិយិកាយ បញ្ញាយ អប្បដិលទ្ធាយ បដិលាភាយ, បដិលទ្ធាយ ភិយ្យោភាវាយ វេបុល្លាយ ភាវនាយ បារិបូរិយា សំវត្តន្តី”តិ។
These are the eight causes and reasons that lead to acquiring the wisdom fundamental to the spiritual life, and to its increase, growth, and full development once it has been acquired.”
ទុតិយំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
