| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationអង្គុត្តរ និកាយ ២
Numbered Discourses 2.42–51
៥។ បរិសវគ្គ
The Chapter on Assemblies
42
“ទ្វេមា, ភិក្ខវេ, បរិសា។ កតមា ទ្វេ? ឧត្តានា ច បរិសា គម្ភីរា ច បរិសា។ កតមា ច, ភិក្ខវេ, ឧត្តានា បរិសា? ឥធ, ភិក្ខវេ, យស្សំ បរិសាយំ ភិក្ខូ ឧទ្ធតា ហោន្តិ ឧន្នឡា ចបលា មុខរា វិកិណ្ណវាចា មុដ្ឋស្សតី អសម្បជានា អសមាហិតា វិព្ភន្តចិត្តា បាកតិន្ទ្រិយា។ អយំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, ឧត្តានា បរិសា។
“There are, bhikkhus, these two assemblies. What two? A shallow assembly and a deep assembly. And what is a shallow assembly? An assembly where the bhikkhus are restless, insolent, fickle, scurrilous, loose-tongued, unmindful, lacking situational awareness and immersion, with straying minds and undisciplined faculties. This is called a shallow assembly.
កតមា ច, ភិក្ខវេ, គម្ភីរា បរិសា? ឥធ, ភិក្ខវេ, យស្សំ បរិសាយំ ភិក្ខូ អនុទ្ធតា ហោន្តិ អនុន្នឡា អចបលា អមុខរា អវិកិណ្ណវាចា ឧបដ្ឋិតស្សតី សម្បជានា សមាហិតា ឯកគ្គចិត្តា សំវុតិន្ទ្រិយា។ អយំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, គម្ភីរា បរិសា។ ឥមា ខោ, ភិក្ខវេ, ទ្វេ បរិសា។ ឯតទគ្គំ, ភិក្ខវេ, ឥមាសំ ទ្វិន្នំ បរិសានំ យទិទំ គម្ភីរា បរិសា”តិ។
And what is a deep assembly? An assembly where the bhikkhus are not restless, insolent, fickle, scurrilous, or loose-tongued, but have established mindfulness, situational awareness, immersion, unified minds, and restrained faculties. This is called a deep assembly. These are the two assemblies. The better of these two assemblies is the deep assembly.”
៤៣
43
“ទ្វេមា, ភិក្ខវេ, បរិសា។ កតមា ទ្វេ? វគ្គា ច បរិសា សមគ្គា ច បរិសា។ កតមា ច, ភិក្ខវេ, វគ្គា បរិសា? ឥធ, ភិក្ខវេ, យស្សំ បរិសាយំ ភិក្ខូ ភណ្ឌនជាតា កលហជាតា វិវាទាបន្នា អញ្ញមញ្ញំ មុខសត្តីហិ វិតុទន្តា វិហរន្តិ។ អយំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, វគ្គា បរិសា។
“There are, bhikkhus, these two assemblies. What two? A divided assembly and a harmonious assembly. And what is a divided assembly? An assembly where the bhikkhus argue, quarrel, and dispute, continually wounding each other with barbed words. This is called a divided assembly.
កតមា ច, ភិក្ខវេ, សមគ្គា បរិសា? ឥធ, ភិក្ខវេ, យស្សំ បរិសាយំ ភិក្ខូ សមគ្គា សម្មោទមានា អវិវទមានា ខីរោទកីភូតា អញ្ញមញ្ញំ បិយចក្ខូហិ សម្បស្សន្តា វិហរន្តិ។ អយំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, សមគ្គា បរិសា។ ឥមា ខោ, ភិក្ខវេ, ទ្វេ បរិសា។ ឯតទគ្គំ, ភិក្ខវេ, ឥមាសំ ទ្វិន្នំ បរិសានំ យទិទំ សមគ្គា បរិសា”តិ។
And what is a harmonious assembly? An assembly where the bhikkhus live in harmony, appreciating each other, without quarreling, blending like milk and water, and regarding each other with kindly eyes. This is called a harmonious assembly. These are the two assemblies. The better of these two assemblies is the harmonious assembly.”
៤៤
44
“ទ្វេមា, ភិក្ខវេ, បរិសា។ កតមា ទ្វេ? អនគ្គវតី ច បរិសា អគ្គវតី ច បរិសា។ កតមា ច, ភិក្ខវេ, អនគ្គវតី បរិសា? ឥធ, ភិក្ខវេ, យស្សំ បរិសាយំ ថេរា ភិក្ខូ ពាហុលិកា ហោន្តិ សាថលិកា, ឱក្កមនេ បុព្ពង្គមា, បវិវេកេ និក្ខិត្តធុរា, ន វីរិយំ អារភន្តិ អប្បត្តស្ស បត្តិយា អនធិគតស្ស អធិគមាយ អសច្ឆិកតស្ស សច្ឆិកិរិយាយ។ តេសំ បច្ឆិមា ជនតា ទិដ្ឋានុគតិំ អាបជ្ជតិ។ សាបិ ហោតិ ពាហុលិកា សាថលិកា, ឱក្កមនេ បុព្ពង្គមា, បវិវេកេ និក្ខិត្តធុរា, ន វីរិយំ អារភតិ អប្បត្តស្ស បត្តិយា អនធិគតស្ស អធិគមាយ អសច្ឆិកតស្ស សច្ឆិកិរិយាយ។ អយំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, អនគ្គវតី បរិសា។
“There are, bhikkhus, these two assemblies. What two? An assembly of the worst and an assembly of the best. And what is an assembly of the worst? An assembly where the senior bhikkhus are indulgent and slack, leaders in backsliding, neglecting seclusion, not rousing energy for attaining the unattained, achieving the unachieved, and realizing the unrealized. Those who come after follow their example. They too become indulgent and slack, leaders in backsliding, neglecting seclusion, not rousing energy for attaining the unattained, achieving the unachieved, and realizing the unrealized. This is called an assembly of the worst.
កតមា ច, ភិក្ខវេ, អគ្គវតី បរិសា? ឥធ, ភិក្ខវេ, យស្សំ បរិសាយំ ថេរា ភិក្ខូ ន ពាហុលិកា ហោន្តិ ន សាថលិកា, ឱក្កមនេ និក្ខិត្តធុរា, បវិវេកេ បុព្ពង្គមា, វីរិយំ អារភន្តិ អប្បត្តស្ស បត្តិយា អនធិគតស្ស អធិគមាយ អសច្ឆិកតស្ស សច្ឆិកិរិយាយ។ តេសំ បច្ឆិមា ជនតា ទិដ្ឋានុគតិំ អាបជ្ជតិ។ សាបិ ហោតិ ន ពាហុលិកា ន សាថលិកា, ឱក្កមនេ និក្ខិត្តធុរា, បវិវេកេ បុព្ពង្គមា, វីរិយំ អារភតិ អប្បត្តស្ស បត្តិយា អនធិគតស្ស អធិគមាយ អសច្ឆិកតស្ស សច្ឆិកិរិយាយ។ អយំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, អគ្គវតី បរិសា។ ឥមា ខោ, ភិក្ខវេ, ទ្វេ បរិសា។ ឯតទគ្គំ, ភិក្ខវេ, ឥមាសំ ទ្វិន្នំ បរិសានំ យទិទំ អគ្គវតី បរិសា”តិ។
And what is an assembly of the best? An assembly where the senior bhikkhus are not indulgent or slack, nor are they backsliders; instead, they take the lead in seclusion, rousing energy for attaining the unattained, achieving the unachieved, and realizing the unrealized. Those who come after follow their example. They too are not indulgent or slack, nor are they backsliders; instead, they take the lead in seclusion, rousing energy for attaining the unattained, achieving the unachieved, and realizing the unrealized. This is called an assembly of the best. These are the two assemblies. The better of these two assemblies is the assembly of the best.”
៤៥
45
“ទ្វេមា, ភិក្ខវេ, បរិសា។ កតមា ទ្វេ? អនរិយា ច បរិសា អរិយា ច បរិសា។ កតមា ច, ភិក្ខវេ, អនរិយា បរិសា? ឥធ, ភិក្ខវេ, យស្សំ បរិសាយំ ភិក្ខូ ‘ឥទំ ទុក្ខន៑ៜតិ យថាភូតំ នប្បជានន្តិ, ‘អយំ ទុក្ខសមុទយោៜតិ យថាភូតំ នប្បជានន្តិ, ‘អយំ ទុក្ខនិរោធោៜតិ យថាភូតំ នប្បជានន្តិ, ‘អយំ ទុក្ខនិរោធគាមិនី បដិបទាៜតិ យថាភូតំ នប្បជានន្តិ។ អយំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, អនរិយា បរិសា។
“There are, bhikkhus, these two assemblies. What two? An ignoble assembly and a noble assembly. And what is an ignoble assembly? An assembly where the bhikkhus don’t truly understand: ‘This is suffering’ … ‘This is the origin of suffering’ … ‘This is the cessation of suffering’ … ‘This is the practice that leads to the cessation of suffering’. This is called an ignoble assembly.
កតមា ច, ភិក្ខវេ, អរិយា បរិសា? ឥធ, ភិក្ខវេ, យស្សំ បរិសាយំ ភិក្ខូ ‘ឥទំ ទុក្ខន៑ៜតិ យថាភូតំ បជានន្តិ, ‘អយំ ទុក្ខសមុទយោៜតិ យថាភូតំ បជានន្តិ, ‘អយំ ទុក្ខនិរោធោៜតិ យថាភូតំ បជានន្តិ, ‘អយំ ទុក្ខនិរោធគាមិនី បដិបទាៜតិ យថាភូតំ បជានន្តិ។ អយំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, អរិយា បរិសា។ ឥមា ខោ, ភិក្ខវេ, ទ្វេ បរិសា។ ឯតទគ្គំ, ភិក្ខវេ, ឥមាសំ ទ្វិន្នំ បរិសានំ យទិទំ អរិយា បរិសា”តិ។
And what is a noble assembly? An assembly where the bhikkhus truly understand: ‘This is suffering’ … ‘This is the origin of suffering’ … ‘This is the cessation of suffering’ … ‘This is the practice that leads to the cessation of suffering’. This is called a noble assembly. These are the two assemblies. The better of these two assemblies is the noble assembly.”
៤៦
46
“ទ្វេមា, ភិក្ខវេ, បរិសា។ កតមា ទ្វេ? បរិសាកសដោ ច បរិសាមណ្ឌោ ច។ កតមោ ច, ភិក្ខវេ, បរិសាកសដោ? ឥធ, ភិក្ខវេ, យស្សំ បរិសាយំ ភិក្ខូ ឆន្ទាគតិំ គច្ឆន្តិ, ទោសាគតិំ គច្ឆន្តិ, មោហាគតិំ គច្ឆន្តិ, ភយាគតិំ គច្ឆន្តិ។ អយំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, បរិសាកសដោ។
“There are, bhikkhus, these two assemblies. What two? An assembly of the dregs and an assembly of the cream. And what is an assembly of the dregs? An assembly where the bhikkhus make decisions prejudiced by favoritism, hostility, stupidity, and cowardice. This is called an assembly of the dregs.
កតមោ ច, ភិក្ខវេ, បរិសាមណ្ឌោ? ឥធ, ភិក្ខវេ, យស្សំ បរិសាយំ ភិក្ខូ ន ឆន្ទាគតិំ គច្ឆន្តិ, ន ទោសាគតិំ គច្ឆន្តិ, ន មោហាគតិំ គច្ឆន្តិ, ន ភយាគតិំ គច្ឆន្តិ។ អយំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, បរិសាមណ្ឌោ។ ឥមា ខោ, ភិក្ខវេ, ទ្វេ បរិសា។ ឯតទគ្គំ, ភិក្ខវេ, ឥមាសំ ទ្វិន្នំ បរិសានំ យទិទំ បរិសាមណ្ឌោ”តិ។
And what is an assembly of the cream? An assembly where the bhikkhus make decisions unprejudiced by favoritism, hostility, stupidity, and cowardice. This is called an assembly of the cream. These are the two assemblies. The better of these two assemblies is the assembly of the cream.”
៤៧
47
“ទ្វេមា, ភិក្ខវេ, បរិសា។ កតមា ទ្វេ? ឱក្កាចិតវិនីតា បរិសា នោបដិបុច្ឆាវិនីតា, បដិបុច្ឆាវិនីតា បរិសា នោឱក្កាចិតវិនីតា។ កតមា ច, ភិក្ខវេ, ឱក្កាចិតវិនីតា បរិសា នោបដិបុច្ឆាវិនីតា? ឥធ, ភិក្ខវេ, យស្សំ បរិសាយំ ភិក្ខូ យេ តេ សុត្តន្តា តថាគតភាសិតា គម្ភីរា គម្ភីរត្ថា លោកុត្តរា សុញ្ញតាបដិសំយុត្តា តេសុ ភញ្ញមានេសុ ន សុស្សូសន្តិ ន សោតំ ឱទហន្តិ ន អញ្ញា ចិត្តំ ឧបដ្ឋបេន្តិ ន ច តេ ធម្មេ ឧគ្គហេតព្ពំ បរិយាបុណិតព្ពំ មញ្ញន្តិ។ យេ បន តេ សុត្តន្តា កវិតា កាវេយ្យា ចិត្តក្ខរា ចិត្តព្យញ្ជនា ពាហិរកា សាវកភាសិតា តេសុ ភញ្ញមានេសុ សុស្សូសន្តិ សោតំ ឱទហន្តិ អញ្ញា ចិត្តំ ឧបដ្ឋបេន្តិ, តេ ធម្មេ ឧគ្គហេតព្ពំ បរិយាបុណិតព្ពំ មញ្ញន្តិ, តេ ច តំ ធម្មំ បរិយាបុណិត្វា ន ចេវ អញ្ញមញ្ញំ បដិបុច្ឆន្តិ ន ច បដិវិចរន្តិ: ‘ឥទំ កថំ, ឥមស្ស កោ អត្ថោៜតិ? តេ អវិវដញ្ចេវ ន វិវរន្តិ, អនុត្តានីកតញ្ច ន ឧត្តានីករោន្តិ, អនេកវិហិតេសុ ច កង្ខាឋានិយេសុ ធម្មេសុ កង្ខំ ន បដិវិនោទេន្តិ។ អយំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, ឱក្កាចិតវិនីតា បរិសា នោ បដិបុច្ឆាវិនីតា។
“There are, bhikkhus, these two assemblies. What two? An assembly educated in fancy talk, not in questioning, and an assembly educated in questioning, not in fancy talk. And what is an assembly educated in fancy talk, not in questioning? It is an assembly where, when discourses spoken by the Realized One—deep, profound, transcendent, dealing with emptiness—are being recited the bhikkhus do not want to listen. They don’t actively listen or try to understand, nor do they think those teachings are worth learning and memorizing. But when discourses composed by poets—poetry, with fancy words and phrases, composed by outsiders or spoken by disciples—are being recited the bhikkhus do want to listen. They actively listen and try to understand, and they think those teachings are worth learning and memorizing. But when they’ve learned those teachings they don’t question or examine each other, saying: ‘Why does it say this? What does that mean?’ So they don’t clarify what is unclear, or reveal what is obscure, or dispel doubt regarding the many doubtful matters. This is called an assembly educated in fancy talk, not in questioning.
កតមា ច, ភិក្ខវេ, បដិបុច្ឆាវិនីតា បរិសា នោឱក្កាចិតវិនីតា? ឥធ, ភិក្ខវេ, យស្សំ បរិសាយំ ភិក្ខូ យេ តេ សុត្តន្តា កវិតា កាវេយ្យា ចិត្តក្ខរា ចិត្តព្យញ្ជនា ពាហិរកា សាវកភាសិតា តេសុ ភញ្ញមានេសុ ន សុស្សូសន្តិ ន សោតំ ឱទហន្តិ ន អញ្ញា ចិត្តំ ឧបដ្ឋបេន្តិ, ន ច តេ ធម្មេ ឧគ្គហេតព្ពំ បរិយាបុណិតព្ពំ មញ្ញន្តិ។ យេ បន តេ សុត្តន្តា តថាគតភាសិតា គម្ភីរា គម្ភីរត្ថា លោកុត្តរា សុញ្ញតាបដិសំយុត្តា តេសុ ភញ្ញមានេសុ សុស្សូសន្តិ សោតំ ឱទហន្តិ អញ្ញា ចិត្តំ ឧបដ្ឋបេន្តិ, តេ ច ធម្មេ ឧគ្គហេតព្ពំ បរិយាបុណិតព្ពំ មញ្ញន្តិ។ តេ តំ ធម្មំ បរិយាបុណិត្វា អញ្ញមញ្ញំ បដិបុច្ឆន្តិ បដិវិចរន្តិ: ‘ឥទំ កថំ, ឥមស្ស កោ អត្ថោៜតិ? តេ អវិវដញ្ចេវ វិវរន្តិ, អនុត្តានីកតញ្ច ឧត្តានីករោន្តិ, អនេកវិហិតេសុ ច កង្ខាឋានិយេសុ ធម្មេសុ កង្ខំ បដិវិនោទេន្តិ។ អយំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, បដិបុច្ឆាវិនីតា បរិសា នោឱក្កាចិតវិនីតា។ ឥមា ខោ, ភិក្ខវេ, ទ្វេ បរិសា។ ឯតទគ្គំ, ភិក្ខវេ, ឥមាសំ ទ្វិន្នំ បរិសានំ យទិទំ បដិបុច្ឆាវិនីតា បរិសា នោឱក្កាចិតវិនីតា”តិ។
And what is an assembly educated in questioning, not in fancy talk? It is an assembly where, when discourses composed by poets—poetry, with fancy words and phrases, composed by outsiders or spoken by disciples—are being recited the bhikkhus do not want to listen. They don’t actively listen or try to understand, nor do they think those teachings are worth learning and memorizing. But when discourses spoken by the Realized One—deep, profound, transcendent, dealing with emptiness—are being recited the bhikkhus do want to listen. They actively listen and try to understand, and they think those teachings are worth learning and memorizing. And when they’ve learned those teachings they question and examine each other, saying: ‘Why does it say this? What does that mean?’ So they clarify what is unclear, reveal what is obscure, and dispel doubt regarding the many doubtful matters. This is called an assembly educated in questioning, not in fancy talk. These are the two assemblies. The better of these two assemblies is the assembly educated in questioning, not in fancy talk.”
៤៨
48
“ទ្វេមា, ភិក្ខវេ, បរិសា។ កតមា ទ្វេ? អាមិសគរុ បរិសា នោ សទ្ធម្មគរុ, សទ្ធម្មគរុ បរិសា នោ អាមិសគរុ។ កតមា ច, ភិក្ខវេ, អាមិសគរុ បរិសា នោ សទ្ធម្មគរុ? ឥធ, ភិក្ខវេ, យស្សំ បរិសាយំ ភិក្ខូ គិហីនំ ឱទាតវសនានំ សម្មុខា អញ្ញមញ្ញស្ស វណ្ណំ ភាសន្តិ: ‘អសុកោ ភិក្ខុ ឧភតោភាគវិមុត្តោ, អសុកោ បញ្ញាវិមុត្តោ, អសុកោ កាយសក្ខី, អសុកោ ទិដ្ឋិប្បត្តោ, អសុកោ សទ្ធាវិមុត្តោ, អសុកោ ធម្មានុសារី, អសុកោ សទ្ធានុសារី, អសុកោ សីលវា កល្យាណធម្មោ, អសុកោ ទុស្សីលោ បាបធម្មោៜតិ។ តេ តេន លាភំ លភន្តិ។ តេ តំ លាភំ លភិត្វា គថិតា មុច្ឆិតា អជ្ឈោបន្នា អនាទីនវទស្សាវិនោ អនិស្សរណបញ្ញា បរិភុញ្ជន្តិ។ អយំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, អាមិសគរុ បរិសា នោ សទ្ធម្មគរុ។
“There are, bhikkhus, these two assemblies. What two? An assembly that values things of the flesh, not the true teaching, and an assembly that values the true teaching, not things of the flesh. And what is an assembly that values things of the flesh, not the true teaching? It is an assembly where the bhikkhus praise each other in front of the white-clothed laypeople, saying: ‘The bhikkhu so-and-so is freed both ways; so-and-so is freed by wisdom; so-and-so is a personal witness; so-and-so is attained to view; so-and-so is freed by faith; so-and-so is a follower of the teachings; so-and-so is a follower by faith; so-and-so is ethical, of good character; so-and-so is unethical, of bad character.’ In this way they get things of the flesh. And when they get these things, they use them tied, infatuated, attached, blind to the drawbacks, and not understanding the escape. This is called an assembly that values things of the flesh, not the true teaching.
កតមា ច, ភិក្ខវេ, សទ្ធម្មគរុ បរិសា នោអាមិសគរុ? ឥធ, ភិក្ខវេ, យស្សំ បរិសាយំ ភិក្ខូ គិហីនំ ឱទាតវសនានំ សម្មុខា អញ្ញមញ្ញស្ស វណ្ណំ ន ភាសន្តិ: ‘អសុកោ ភិក្ខុ ឧភតោភាគវិមុត្តោ, អសុកោ បញ្ញាវិមុត្តោ, អសុកោ កាយសក្ខី, អសុកោ ទិដ្ឋិប្បត្តោ, អសុកោ សទ្ធាវិមុត្តោ, អសុកោ ធម្មានុសារី, អសុកោ សទ្ធានុសារី, អសុកោ សីលវា កល្យាណធម្មោ, អសុកោ ទុស្សីលោ បាបធម្មោៜតិ។ តេ តេន លាភំ លភន្តិ។ តេ តំ លាភំ លភិត្វា អគថិតា អមុច្ឆិតា អនជ្ឈោសន្នា អាទីនវទស្សាវិនោ និស្សរណបញ្ញា បរិភុញ្ជន្តិ។ អយំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, សទ្ធម្មគរុ បរិសា នោអាមិសគរុ។ ឥមា ខោ, ភិក្ខវេ, ទ្វេ បរិសា។ ឯតទគ្គំ, ភិក្ខវេ, ឥមាសំ ទ្វិន្នំ បរិសានំ យទិទំ សទ្ធម្មគរុ បរិសា នោអាមិសគរូ”តិ។
And what is an assembly that values the true teaching, not things of the flesh? It is an assembly where the bhikkhus don’t praise each other in front of the white-clothed laypeople, saying: ‘The bhikkhu so-and-so is freed both ways; so-and-so is freed by wisdom; so-and-so is a personal witness; so-and-so is attained to view; so-and-so is freed by faith; so-and-so is a follower of the teachings; so-and-so is a follower by faith; so-and-so is ethical, of good character; so-and-so is unethical, of bad character.’ In this way they get things of the flesh. And when they get these things, they use them untied, uninfatuated, unattached, seeing the drawbacks, and understanding the escape. This is called an assembly that values the true teaching, not things of the flesh. These are the two assemblies. The better of these two assemblies is the assembly that values the true teaching, not things of the flesh.”
៤៩
49
“ទ្វេមា, ភិក្ខវេ, បរិសា។ កតមា ទ្វេ? វិសមា ច បរិសា សមា ច បរិសា។ កតមា ច, ភិក្ខវេ, វិសមា បរិសា? ឥធ, ភិក្ខវេ, យស្សំ បរិសាយំ អធម្មកម្មានិ បវត្តន្តិ ធម្មកម្មានិ នប្បវត្តន្តិ, អវិនយកម្មានិ បវត្តន្តិ វិនយកម្មានិ នប្បវត្តន្តិ, អធម្មកម្មានិ ទិប្បន្តិ ធម្មកម្មានិ ន ទិប្បន្តិ, អវិនយកម្មានិ ទិប្បន្តិ វិនយកម្មានិ ន ទិប្បន្តិ។ អយំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, វិសមា បរិសា។ (…)
“There are, bhikkhus, these two assemblies. What two? An unjust assembly and a just assembly. And what is an unjust assembly? An assembly where legal acts against the teaching proceed, while legal acts in line with the teaching don’t proceed. Legal acts against the training proceed, while legal acts in line with the training don’t proceed. Legal acts against the teaching are explained, while legal acts in line with the teaching aren’t explained. Legal acts against the training are explained, while legal acts in line with the training aren’t explained. This is called an unjust assembly.
កតមា ច, ភិក្ខវេ, សមា បរិសា? ឥធ, ភិក្ខវេ, យស្សំ បរិសាយំ ធម្មកម្មានិ បវត្តន្តិ អធម្មកម្មានិ នប្បវត្តន្តិ, វិនយកម្មានិ បវត្តន្តិ អវិនយកម្មានិ នប្បវត្តន្តិ, ធម្មកម្មានិ ទិប្បន្តិ អធម្មកម្មានិ ន ទិប្បន្តិ, វិនយកម្មានិ ទិប្បន្តិ អវិនយកម្មានិ ន ទិប្បន្តិ។ អយំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, សមា បរិសា។ (…) ឥមា ខោ, ភិក្ខវេ, ទ្វេ បរិសា។ ឯតទគ្គំ, ភិក្ខវេ, ឥមាសំ ទ្វិន្នំ បរិសានំ យទិទំ សមា បរិសា”តិ។
And what is a just assembly? An assembly where legal acts in line with the teaching proceed, while legal acts against the teaching don’t proceed. Legal acts in line with the training proceed, while legal acts against the training don’t proceed. Legal acts in line with the teaching are explained, while legal acts against the teaching aren’t explained. Legal acts in line with the training are explained, while legal acts against the training aren’t explained. This is called a just assembly. These are the two assemblies. The better of these two assemblies is the just assembly.”
៥០
50
“ទ្វេមា, ភិក្ខវេ, បរិសា។ កតមា ទ្វេ? អធម្មិកា ច បរិសា ធម្មិកា ច បរិសា …បេ… ឥមា ខោ, ភិក្ខវេ, ទ្វេ បរិសា។ ឯតទគ្គំ, ភិក្ខវេ, ឥមាសំ ទ្វិន្នំ បរិសានំ យទិទំ ធម្មិកា បរិសា”តិ។
“There are, bhikkhus, these two assemblies. What two? An unprincipled assembly and a principled assembly … The better of these two assemblies is the principled assembly.”
៥១
51
“ទ្វេមា, ភិក្ខវេ, បរិសា។ កតមា ទ្វេ? អធម្មវាទិនី ច បរិសា ធម្មវាទិនី ច បរិសា។ កតមា ច, ភិក្ខវេ, អធម្មវាទិនី បរិសា? ឥធ, ភិក្ខវេ, យស្សំ បរិសាយំ ភិក្ខូ អធិករណំ អាទិយន្តិ ធម្មិកំ វា អធម្មិកំ វា។ តេ តំ អធិករណំ អាទិយិត្វា ន ចេវ អញ្ញមញ្ញំ សញ្ញាបេន្តិ ន ច សញ្ញត្តិំ ឧបគច្ឆន្តិ, ន ច និជ្ឈាបេន្តិ ន ច និជ្ឈត្តិំ ឧបគច្ឆន្តិ។ តេ អសញ្ញត្តិពលា អនិជ្ឈត្តិពលា អប្បដិនិស្សគ្គមន្តិនោ តមេវ អធិករណំ ថាមសា បរាមាសា អភិនិវិស្ស វោហរន្តិ: ‘ឥទមេវ សច្ចំ មោឃមញ្ញន៑ៜតិ។ អយំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, អធម្មវាទិនី បរិសា។
“There are, bhikkhus, these two assemblies. What two? An assembly with unprincipled speech, and an assembly with principled speech. And what is an assembly with unprincipled speech? It is an assembly where the bhikkhus take up disciplinary issues, whether legitimate or not. But they don’t persuade each other or allow themselves to be persuaded, nor do they convince each other or allow themselves to be convinced. Unable to persuade or convince each other, they can’t let go of their opinions. They obstinately stick to that disciplinary issue, insisting that: ‘This is the only truth, other ideas are silly.’ This is called an assembly with unprincipled speech.
កតមា ច, ភិក្ខវេ, ធម្មវាទិនី បរិសា? ឥធ, ភិក្ខវេ, យស្សំ បរិសាយំ ភិក្ខូ អធិករណំ អាទិយន្តិ ធម្មិកំ វា អធម្មិកំ វា។ តេ តំ អធិករណំ អាទិយិត្វា អញ្ញមញ្ញំ សញ្ញាបេន្តិ ចេវ សញ្ញត្តិញ្ច ឧបគច្ឆន្តិ, និជ្ឈាបេន្តិ ចេវ និជ្ឈត្តិញ្ច ឧបគច្ឆន្តិ។ តេ សញ្ញត្តិពលា និជ្ឈត្តិពលា បដិនិស្សគ្គមន្តិនោ, ន តមេវ អធិករណំ ថាមសា បរាមាសា អភិនិវិស្ស វោហរន្តិ: ‘ឥទមេវ សច្ចំ មោឃមញ្ញន៑ៜតិ។ អយំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, ធម្មវាទិនី បរិសា។ ឥមា ខោ, ភិក្ខវេ, ទ្វេ បរិសា។ ឯតទគ្គំ, ភិក្ខវេ, ឥមាសំ ទ្វិន្នំ បរិសានំ យទិទំ ធម្មវាទិនី បរិសា”តិ។
And what is an assembly with principled speech? It is an assembly where the bhikkhus take up disciplinary issues, whether legitimate or not. Then they persuade each other or allow themselves to be persuaded, and they convince each other or allow themselves to be convinced. Since they are able to persuade and convince each other, they let go of their opinions. They don’t obstinately stick to that disciplinary issue or insist that: ‘This is the only truth, other ideas are silly.’ This is called an assembly with principled speech. These are the two assemblies. The better of these two assemblies is the assembly with principled speech.”
បរិសវគ្គោ បញ្ចមោ។
តស្សុទ្ទានំ
ឧត្តានា វគ្គា អគ្គវតី, អរិយា កសដោ ច បញ្ចមោ; ឱក្កាចិតអាមិសញ្ចេវ, វិសមា អធម្មាធម្មិយេន ចាតិ។
បឋមោ បណ្ណាសកោ សមត្តោ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
