Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation

    អង្គុត្តរ និកាយ ៣។៥១

    Numbered Discourses 3.51

    ៦។ ព្រាហ្មណវគ្គ

    6. Brahmins

    បឋមទ្វេព្រាហ្មណសុត្ត

    Two Brahmins (1st)

    អថ ខោ ទ្វេ ព្រាហ្មណា ជិណ្ណា វុទ្ធា មហល្លកា អទ្ធគតា វយោអនុប្បត្តា វីសវស្សសតិកា ជាតិយា យេន ភគវា តេនុបសង្កមិំសុ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវតា សទ្ធិំ សម្មោទិំសុ។ សម្មោទនីយំ កថំ សារណីយំ វីតិសារេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិំសុ។ ឯកមន្តំ និសិន្នា ខោ តេ ព្រាហ្មណា ភគវន្តំ ឯតទវោចុំ:

    Then two old brahmins—elderly and senior, who were advanced in years and had reached the final stage of life, a hundred and twenty years old—went up to the Buddha, and exchanged greetings with him. When the greetings and polite conversation were over, they sat down to one side, and said to the Buddha:

    “មយមស្សុ, ភោ គោតម, ព្រាហ្មណា ជិណ្ណា វុទ្ធា មហល្លកា អទ្ធគតា វយោអនុប្បត្តា វីសវស្សសតិកា ជាតិយា; តេ ចម្ហា អកតកល្យាណា អកតកុសលា អកតភីរុត្តាណា។ ឱវទតុ នោ ភវំ គោតមោ, អនុសាសតុ នោ ភវំ គោតមោ យំ អម្ហាកំ អស្ស ទីឃរត្តំ ហិតាយ សុខាយា”តិ។

    “We brahmins, Master Gotama, are old, elderly and senior, we’re advanced in years and have reached the final stage of life; we’re a hundred and twenty years old. And we haven’t done what is good and skillful, nor have we made a shelter from fear. Advise us, Master Gotama, instruct us! It will be for our lasting welfare and happiness.”

    “តគ្ឃ តុម្ហេ, ព្រាហ្មណា, ជិណ្ណា វុទ្ធា មហល្លកា អទ្ធគតា វយោអនុប្បត្តា វីសវស្សសតិកា ជាតិយា; តេ ចត្ថ អកតកល្យាណា អកតកុសលា អកតភីរុត្តាណា។ ឧបនីយតិ ខោ អយំ, ព្រាហ្មណា, លោកោ ជរាយ ព្យាធិនា មរណេន។ ឯវំ ឧបនីយមានេ ខោ, ព្រាហ្មណា, លោកេ ជរាយ ព្យាធិនា មរណេន, យោ ឥធ កាយេន សំយមោ វាចាយ សំយមោ មនសា សំយមោ, តំ តស្ស បេតស្ស តាណញ្ច លេណញ្ច ទីបញ្ច សរណញ្ច បរាយណញ្ចាតិ។

    “Indeed, brahmins, you’re old, elderly and senior. And you haven’t done what is good and skillful, nor have you made a shelter from fear. This world is led on by old age, sickness, and death. But restraint here by way of body, speech, and mind is the shelter, protection, island, refuge, and haven for the departed.

    ឧបនីយតិ ជីវិតមប្បមាយុ, ជរូបនីតស្ស ន សន្តិ តាណា; ឯតំ ភយំ មរណេ បេក្ខមានោ, បុញ្ញានិ កយិរាថ សុខាវហានិ។

    This life, so very short, is led onward. There’s no shelter for someone who’s been led on by old age. Seeing this peril in death, you should do good deeds that bring happiness.

    យោធ កាយេន សំយមោ, វាចាយ ឧទ ចេតសា; តំ តស្ស បេតស្ស សុខាយ ហោតិ, យំ ជីវមានោ បករោតិ បុញ្ញន៑”តិ។

    The restraint practiced here—of body, speech, and mind—leads the departed to happiness, as the good deeds done while living.”

    បឋមំ។





    The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact