Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation

    සංයුත්ත නිකාය 36.7

    The Related Suttas Collection 36.7

    1. සගාථාවග්ග

    1. With Verses

    පඨමගේලඤ්ඤසුත්ත

    The Infirmary (1st)

    ඒකං සමයං භගවා වේසාලියං විහරති මහාවනේ කූටාගාරසාලායං.

    At one time the Buddha was staying near Vesālī, at the Great Wood, in the hall with the peaked roof.

    අථ ඛෝ භගවා සායන්හසමයං පටිසල්ලානා වුට්ඨිතෝ යේන ගිලානසාලා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා පඤ්ඤත්තේ ආසනේ නිසීදි. නිසජ්ජ ඛෝ භගවා භික්ඛූ ආමන්තේසි:

    Then in the late afternoon, the Buddha came out of retreat and went to the infirmary, where he sat down on the seat spread out, and addressed the bhikkhus:

    “සතෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු සම්පජානෝ කාලං ආගමේය්‍ය. අයං වෝ අම්හාකං අනුසාසනී.

    “Bhikkhus, a bhikkhu should await their time mindful and aware. This is my instruction to you.

    කථඤ්ච, භික්ඛවේ, භික්ඛු සතෝ හෝති? ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛු කායේ කායානුපස්සී විහරති ආතාපී සම්පජානෝ සතිමා, විනේය්‍ය ලෝකේ අභිජ්ඣාදෝමනස්සං; වේදනාසු වේදනානුපස්සී විහරති …පේ… චිත්තේ චිත්තානුපස්සී විහරති …පේ… ධම්මේසු ධම්මානුපස්සී විහරති ආතාපී සම්පජානෝ සතිමා, විනේය්‍ය ලෝකේ අභිජ්ඣාදෝමනස්සං. ඒවං ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු සතෝ හෝති.

    And how is a bhikkhu mindful? It’s when a bhikkhu meditates by observing an aspect of the body—keen, aware, and mindful, rid of covetousness and displeasure for the world. They meditate observing an aspect of feelings … They meditate observing an aspect of the mind … They meditate observing an aspect of principles—keen, aware, and mindful, rid of covetousness and displeasure for the world. That’s how a bhikkhu is mindful.

    කථඤ්ච, භික්ඛවේ, භික්ඛු සම්පජානෝ හෝති? ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛු අභික්කන්තේ පටික්කන්තේ සම්පජානකාරී හෝති, ආලෝකිතේ විලෝකිතේ සම්පජානකාරී හෝති, සමිඤ්ජිතේ පසාරිතේ සම්පජානකාරී හෝති, සඞ්ඝාටිපත්තචීවරධාරණේ සම්පජානකාරී හෝති, අසිතේ පීතේ ඛායිතේ සායිතේ සම්පජානකාරී හෝති, උච්චාරපස්සාවකම්මේ සම්පජානකාරී හෝති, ගතේ ඨිතේ නිසින්නේ සුත්තේ ජාගරිතේ භාසිතේ තුණ්හීභාවේ සම්පජානකාරී හෝති. ඒවං ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු සම්පජානකාරී හෝති. සතෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු සම්පජානෝ කාලං ආගමේය්‍ය. අයං වෝ අම්හාකං අනුසාසනී.

    And how is a bhikkhu aware? It’s when a bhikkhu acts with situational awareness when going out and coming back; when looking ahead and aside; when bending and extending the limbs; when bearing the outer robe, bowl and robes; when eating, drinking, chewing, and tasting; when urinating and defecating; when walking, standing, sitting, sleeping, waking, speaking, and keeping silent. That’s how a bhikkhu acts with situational awareness. A bhikkhu should await their time mindful and aware. This is my instruction to you.

    තස්ස චේ, භික්ඛවේ, භික්ඛුනෝ ඒවං සතස්ස සම්පජානස්ස අප්පමත්තස්ස ආතාපිනෝ පහිතත්තස්ස විහරතෝ උප්පජ්ජති සුඛා වේදනා, සෝ ඒවං පජානාති: ‘උප්පන්නා ඛෝ ම්‍යායං සුඛා වේදනා. සා ච ඛෝ පටිච්ච, නෝ අප්පටිච්ච. කිං පටිච්ච? ඉමමේව කායං පටිච්ච. අයං ඛෝ පන කායෝ අනිච්චෝ සඞ්ඛතෝ පටිච්චසමුප්පන්නෝ. අනිච්චං ඛෝ පන සඞ්ඛතං පටිච්චසමුප්පන්නං කායං පටිච්ච උප්පන්නා සුඛා වේදනා කුතෝ නිච්චා භවිස්සතී(අ)ති. සෝ කායේ ච සුඛාය ච වේදනාය අනිච්චානුපස්සී විහරති, වයානුපස්සී විහරති, විරාගානුපස්සී විහරති, නිරෝධානුපස්සී විහරති, පටිනිස්සග්ගානුපස්සී විහරති. තස්ස කායේ ච සුඛාය ච වේදනාය අනිච්චානුපස්සිනෝ විහරතෝ, වයානුපස්සිනෝ විහරතෝ, විරාගානුපස්සිනෝ විහරතෝ, නිරෝධානුපස්සිනෝ විහරතෝ, පටිනිස්සග්ගානුපස්සිනෝ විහරතෝ, යෝ කායේ ච සුඛාය ච වේදනාය රාගානුසයෝ, සෝ පහීයති.

    While a bhikkhu is meditating like this—mindful, aware, diligent, keen, and resolute—if pleasant feelings arise, they understand: ‘A pleasant feeling has arisen in me. That’s dependent, not independent. Dependent on what? Dependent on my own body. But this body is impermanent, conditioned, dependently originated. So how could a pleasant feeling be permanent, since it has arisen dependent on a body that is impermanent, conditioned, and dependently originated?’ They meditate observing impermanence, vanishing, dispassion, cessation, and letting go in the body and pleasant feeling. As they do so, they give up the underlying tendency for greed for the body and pleasant feeling.

    තස්ස චේ, භික්ඛවේ, භික්ඛුනෝ ඒවං සතස්ස සම්පජානස්ස අප්පමත්තස්ස ආතාපිනෝ පහිතත්තස්ස විහරතෝ උප්පජ්ජති දුක්ඛා වේදනා. සෝ ඒවං පජානාති: ‘උප්පන්නා ඛෝ ම්‍යායං දුක්ඛා වේදනා. සා ච ඛෝ පටිච්ච, නෝ අප්පටිච්ච. කිං පටිච්ච? ඉමමේව කායං පටිච්ච. අයං ඛෝ පන කායෝ අනිච්චෝ සඞ්ඛතෝ පටිච්චසමුප්පන්නෝ. අනිච්චං ඛෝ පන සඞ්ඛතං පටිච්චසමුප්පන්නං කායං පටිච්ච උප්පන්නා දුක්ඛා වේදනා කුතෝ නිච්චා භවිස්සතී(අ)ති. සෝ කායේ ච දුක්ඛාය ච වේදනාය අනිච්චානුපස්සී විහරති, වයානුපස්සී විහරති, විරාගානුපස්සී විහරති, නිරෝධානුපස්සී විහරති, පටිනිස්සග්ගානුපස්සී විහරති. තස්ස කායේ ච දුක්ඛාය ච වේදනාය අනිච්චානුපස්සිනෝ විහරතෝ …පේ… පටිනිස්සග්ගානුපස්සිනෝ විහරතෝ, යෝ කායේ ච දුක්ඛාය ච වේදනාය පටිඝානුසයෝ, සෝ පහීයති.

    While a bhikkhu is meditating like this—mindful, aware, diligent, keen, and resolute—if painful feelings arise, they understand: ‘A painful feeling has arisen in me. That’s dependent, not independent. Dependent on what? Dependent on my own body. But this body is impermanent, conditioned, dependently originated. So how could a painful feeling be permanent, since it has arisen dependent on a body that is impermanent, conditioned, and dependently originated?’ They meditate observing impermanence, vanishing, dispassion, cessation, and letting go in the body and painful feeling. As they do so, they give up the underlying tendency for repulsion towards the body and painful feeling.

    තස්ස චේ, භික්ඛවේ, භික්ඛුනෝ ඒවං සතස්ස සම්පජානස්ස අප්පමත්තස්ස ආතාපිනෝ පහිතත්තස්ස විහරතෝ උප්පජ්ජති අදුක්ඛමසුඛා වේදනා, සෝ ඒවං පජානාති: ‘උප්පන්නා ඛෝ ම්‍යායං අදුක්ඛමසුඛා වේදනා. සා ච ඛෝ පටිච්ච, නෝ අප්පටිච්ච. කිං පටිච්ච? ඉමමේව කායං පටිච්ච. අයං ඛෝ පන කායෝ අනිච්චෝ සඞ්ඛතෝ පටිච්චසමුප්පන්නෝ. අනිච්චං ඛෝ පන සඞ්ඛතං පටිච්චසමුප්පන්නං කායං පටිච්ච උප්පන්නා අදුක්ඛමසුඛා වේදනා කුතෝ නිච්චා භවිස්සතී(අ)ති. සෝ කායේ ච අදුක්ඛමසුඛාය ච වේදනාය අනිච්චානුපස්සී විහරති, වයානුපස්සී විහරති, විරාගානුපස්සී විහරති, නිරෝධානුපස්සී විහරති, පටිනිස්සග්ගානුපස්සී විහරති. තස්ස කායේ ච අදුක්ඛමසුඛාය ච වේදනාය අනිච්චානුපස්සිනෝ විහරතෝ …පේ… පටිනිස්සග්ගානුපස්සිනෝ විහරතෝ, යෝ කායේ ච අදුක්ඛමසුඛාය ච වේදනාය අවිජ්ජානුසයෝ, සෝ පහීයති.

    While a bhikkhu is meditating like this—mindful, aware, diligent, keen, and resolute—if neutral feelings arise, they understand: ‘A neutral feeling has arisen in me. That’s dependent, not independent. Dependent on what? Dependent on my own body. But this body is impermanent, conditioned, dependently originated. So how could a neutral feeling be permanent, since it has arisen dependent on a body that is impermanent, conditioned, and dependently originated?’ They meditate observing impermanence, vanishing, dispassion, cessation, and letting go in the body and neutral feeling. As they do so, they give up the underlying tendency for ignorance towards the body and neutral feeling.

    සෝ සුඛඤ්චේ වේදනං වේදයති, සා අනිච්චාති පජානාති, අනජ්ඣෝසිතාති පජානාති, අනභිනන්දිතාති පජානාති; දුක්ඛඤ්චේ වේදනං වේදයති …පේ… අදුක්ඛමසුඛඤ්චේ වේදනං වේදයති, සා අනිච්චාති පජානාති, අනජ්ඣෝසිතාති පජානාති, අනභිනන්දිතාති පජානාති.

    If they feel a pleasant feeling, they understand that it’s impermanent, that they’re not attached to it, and that they don’t take pleasure in it. If they feel a painful feeling, they understand that it’s impermanent, that they’re not attached to it, and that they don’t take pleasure in it. If they feel a neutral feeling, they understand that it’s impermanent, that they’re not attached to it, and that they don’t take pleasure in it.

    සෝ සුඛඤ්චේ වේදනං වේදයති, විසඤ්ඤුත්තෝ නං වේදයති; දුක්ඛඤ්චේ වේදනං වේදයති, විසඤ්ඤුත්තෝ නං වේදයති; අදුක්ඛමසුඛඤ්චේ වේදනං වේදයති, විසඤ්ඤුත්තෝ නං වේදයති.

    If they feel a pleasant feeling, they feel it detached. If they feel a painful feeling, they feel it detached. If they feel a neutral feeling, they feel it detached.

    සෝ කායපරියන්තිකං වේදනං වේදයමානෝ ‘කායපරියන්තිකං වේදනං වේදයාමී(අ)ති පජානාති, ජීවිතපරියන්තිකං වේදනං වේදයමානෝ ‘ජීවිතපරියන්තිකං වේදනං වේදයාමී(අ)ති පජානාති. ‘කායස්ස භේදා උද්ධං ජීවිතපරියාදානා ඉධේව සබ්බවේදයිතානි අනභිනන්දිතානි සීතීභවිස්සන්තී(අ)ති පජානාති.

    Feeling the end of the body approaching, they understand: ‘I feel the end of the body approaching.’ Feeling the end of life approaching, they understand: ‘I feel the end of life approaching.’ They understand: ‘When my body breaks up and my life has come to an end, everything that’s felt, since I no longer take pleasure in it, will become cool right here.’

    සේය්‍යථාපි, භික්ඛවේ, තේලඤ්ච පටිච්ච වට්ටිඤ්ච පටිච්ච තේලප්පදීපෝ ඣායේය්‍ය, තස්සේව තේලස්ස ච වට්ටියා ච පරියාදානා අනාහාරෝ නිබ්බායේය්‍ය;

    Suppose an oil lamp depended on oil and a wick to burn. As the oil and the wick are used up, it would be extinguished due to lack of fuel.

    ඒවමේව ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු කායපරියන්තිකං වේදනං වේදයමානෝ ‘කායපරියන්තිකං වේදනං වේදයාමී(අ)ති පජානාති. ජීවිතපරියන්තිකං වේදනං වේදයමානෝ ‘ජීවිතපරියන්තිකං වේදනං වේදයාමී(අ)ති පජානාති. ‘කායස්ස භේදා උද්ධං ජීවිතපරියාදානා ඉධේව සබ්බවේදයිතානි අනභිනන්දිතානි සීතීභවිස්සන්තී(අ)ති පජානාතී”ති.

    In the same way, feeling the end of the body approaching, a bhikkhu understands: ‘I feel the end of the body approaching.’ Feeling the end of life approaching, a bhikkhu understands: ‘I feel the end of life approaching.’ They understand: ‘When my body breaks up and my life is over, everything that’s felt, since I no longer take pleasure in it, will become cool right here.’”

    සත්තමං.





    The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact