Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ១០។២៩
Numbered Discourses 10.29
៣។ មហាវគ្គ
3. The Great Chapter
បឋមកោសលសុត្ត
Kosala (1st)
“យាវតា, ភិក្ខវេ, កាសិកោសលា, យាវតា រញ្ញោ បសេនទិស្ស កោសលស្ស វិជិតំ, រាជា តត្ថ បសេនទិ កោសលោ អគ្គមក្ខាយតិ។ រញ្ញោបិ ខោ, ភិក្ខវេ, បសេនទិស្ស កោសលស្ស អត្ថេវ អញ្ញថត្តំ អត្ថិ វិបរិណាមោ។
“As far as Kāsi and Kosala extend, and as far as the dominion of King Pasenadi of Kosala extends, King Pasenadi is said to be the foremost. But even King Pasenadi decays and perishes.
ឯវំ បស្សំ, ភិក្ខវេ, សុតវា អរិយសាវកោ តស្មិម្បិ និព្ពិន្ទតិ។ តស្មិំ និព្ពិន្ទន្តោ អគ្គេ វិរជ្ជតិ, បគេវ ហីនស្មិំ។
Seeing this, a learned noble disciple grows disillusioned with it. Their desire fades away even for the foremost, let alone the inferior.
យាវតា, ភិក្ខវេ, ចន្ទិមសូរិយា បរិហរន្តិ ទិសា ភន្តិ វិរោចមានា, តាវ សហស្សធា លោកោ។ តស្មិំ សហស្សធា លោកេ សហស្សំ ចន្ទានំ សហស្សំ សូរិយានំ សហស្សំ សិនេរុបព្ពតរាជានំ សហស្សំ ជម្ពុទីបានំ សហស្សំ អបរគោយានានំ សហស្សំ ឧត្តរកុរូនំ សហស្សំ បុព្ពវិទេហានំ ចត្តារិ មហាសមុទ្ទសហស្សានិ ចត្តារិ មហារាជសហស្សានិ សហស្សំ ចាតុមហារាជិកានំ សហស្សំ តាវតិំសានំ សហស្សំ យាមានំ សហស្សំ តុសិតានំ សហស្សំ និម្មានរតីនំ សហស្សំ បរនិម្មិតវសវត្តីនំ សហស្សំ ព្រហ្មលោកានំ។ យាវតា, ភិក្ខវេ, សហស្សី លោកធាតុ, មហាព្រហ្មា តត្ថ អគ្គមក្ខាយតិ។ មហាព្រហ្មុនោបិ ខោ, ភិក្ខវេ, អត្ថេវ អញ្ញថត្តំ អត្ថិ វិបរិណាមោ។
A galaxy extends a thousand times as far as the moon and sun revolve and the shining ones light up the quarters. In that galaxy there are a thousand moons, a thousand suns, a thousand Sinerus king of mountains, a thousand Indias, a thousand Western Continents, a thousand Northern Continents, a thousand Eastern Continents, four thousand oceans, four thousand Great Kings, a thousand realms of the Gods of the Four Great Kings, a thousand realms of the Gods of the Thirty-Three, of the Gods of Yama, of the Joyful Gods, of the Gods who Love to Create, of the Gods who Control the Creations of Others, and a thousand Brahmā realms. As far as the galaxy extends, the Great Brahmā is said to be the foremost. But even the Great Brahmā decays and perishes.
ឯវំ បស្សំ, ភិក្ខវេ, សុតវា អរិយសាវកោ តស្មិម្បិ និព្ពិន្ទតិ។ តស្មិំ និព្ពិន្ទន្តោ អគ្គេ វិរជ្ជតិ, បគេវ ហីនស្មិំ។
Seeing this, a learned noble disciple grows disillusioned with it. Their desire fades away even for the foremost, let alone the inferior.
ហោតិ សោ, ភិក្ខវេ, សមយោ យំ អយំ លោកោ សំវដ្ដតិ។ សំវដ្ដមានេ, ភិក្ខវេ, លោកេ យេភុយ្យេន សត្តា អាភស្សរសំវត្តនិកា ភវន្តិ។ តេ តត្ថ ហោន្តិ មនោមយា បីតិភក្ខា សយំបភា អន្តលិក្ខេចរា សុភដ្ឋាយិនោ ចិរំ ទីឃមទ្ធានំ តិដ្ឋន្តិ។ សំវដ្ដមានេ, ភិក្ខវេ, លោកេ អាភស្សរា ទេវា អគ្គមក្ខាយន្តិ។ អាភស្សរានម្បិ ខោ, ភិក្ខវេ, ទេវានំ អត្ថេវ អញ្ញថត្តំ អត្ថិ វិបរិណាមោ។
There comes a time when this cosmos contracts. As it contracts, most sentient beings migrate to the realm of streaming radiance. There they are mind-made, feeding on rapture, self-luminous, moving through the sky, steadily glorious, and they remain like that for a very long time. When the cosmos is contracting, the gods of streaming radiance are said to be the foremost. But even the gods of streaming radiance decay and perish.
ឯវំ បស្សំ, ភិក្ខវេ, សុតវា អរិយសាវកោ តស្មិម្បិ និព្ពិន្ទតិ។ តស្មិំ និព្ពិន្ទន្តោ អគ្គេ វិរជ្ជតិ, បគេវ ហីនស្មិំ។
Seeing this, a learned noble disciple grows disillusioned with it. Their desire fades away even for the foremost, let alone the inferior.
ទសយិមានិ, ភិក្ខវេ, កសិណាយតនានិ។ កតមានិ ទស? បថវីកសិណមេកោ សញ្ជានាតិ ឧទ្ធំ អធោ តិរិយំ អទ្វយំ អប្បមាណំ; អាបោកសិណមេកោ សញ្ជានាតិ …បេ… តេជោកសិណមេកោ សញ្ជានាតិ … វាយោកសិណមេកោ សញ្ជានាតិ … នីលកសិណមេកោ សញ្ជានាតិ … បីតកសិណមេកោ សញ្ជានាតិ … លោហិតកសិណមេកោ សញ្ជានាតិ … ឱទាតកសិណមេកោ សញ្ជានាតិ … អាកាសកសិណមេកោ សញ្ជានាតិ … វិញ្ញាណកសិណមេកោ សញ្ជានាតិ ឧទ្ធំ អធោ តិរិយំ អទ្វយំ អប្បមាណំ។ ឥមានិ ខោ, ភិក្ខវេ, ទស កសិណាយតនានិ។
There are these ten universal dimensions of meditation. What ten? Someone perceives the meditation on universal earth above, below, across, undivided and limitless. They perceive the meditation on universal water … the meditation on universal fire … the meditation on universal air … the meditation on universal blue … the meditation on universal yellow … the meditation on universal red … the meditation on universal white … the meditation on universal space … They perceive the meditation on universal consciousness above, below, across, undivided and limitless. These are the ten universal dimensions of meditation.
ឯតទគ្គំ, ភិក្ខវេ, ឥមេសំ ទសន្នំ កសិណាយតនានំ យទិទំ វិញ្ញាណកសិណំ ឯកោ សញ្ជានាតិ ឧទ្ធំ អធោ តិរិយំ អទ្វយំ អប្បមាណំ។ ឯវំសញ្ញិនោបិ ខោ, ភិក្ខវេ, សន្តិ សត្តា។ ឯវំសញ្ញីនម្បិ ខោ, ភិក្ខវេ, សត្តានំ អត្ថេវ អញ្ញថត្តំ អត្ថិ វិបរិណាមោ។
The best of these ten universal dimensions of meditation is when someone perceives the meditation on universal consciousness above, below, across, undivided and limitless. Some sentient beings perceive like this. But even the sentient beings who perceive like this decay and perish.
ឯវំ បស្សំ, ភិក្ខវេ, សុតវា អរិយសាវកោ តស្មិម្បិ និព្ពិន្ទតិ។ តស្មិំ និព្ពិន្ទន្តោ អគ្គេ វិរជ្ជតិ, បគេវ ហីនស្មិំ។
Seeing this, a learned noble disciple grows disillusioned with it. Their desire fades away even for the foremost, let alone the inferior.
អដ្ឋិមានិ, ភិក្ខវេ, អភិភាយតនានិ។ កតមានិ អដ្ឋ? អជ្ឈត្តំ រូបសញ្ញី ឯកោ ពហិទ្ធា រូបានិ បស្សតិ បរិត្តានិ សុវណ្ណទុព្ពណ្ណានិ; ‘តានិ អភិភុយ្យ ជានាមិ បស្សាមីៜតិ, ឯវំសញ្ញី ហោតិ។ ឥទំ បឋមំ អភិភាយតនំ។
There are these eight dimensions of mastery. What eight? Perceiving form internally, someone sees visions externally, limited, both pretty and ugly. Mastering them, they perceive: ‘I know and see.’ This is the first dimension of mastery.
អជ្ឈត្តំ រូបសញ្ញី ឯកោ ពហិទ្ធា រូបានិ បស្សតិ អប្បមាណានិ សុវណ្ណទុព្ពណ្ណានិ; ‘តានិ អភិភុយ្យ ជានាមិ បស្សាមីៜតិ, ឯវំសញ្ញី ហោតិ។ ឥទំ ទុតិយំ អភិភាយតនំ។
Perceiving form internally, someone sees visions externally, limitless, both pretty and ugly. Mastering them, they perceive: ‘I know and see.’ This is the second dimension of mastery.
អជ្ឈត្តំ អរូបសញ្ញី ឯកោ ពហិទ្ធា រូបានិ បស្សតិ បរិត្តានិ សុវណ្ណទុព្ពណ្ណានិ; ‘តានិ អភិភុយ្យ ជានាមិ បស្សាមីៜតិ, ឯវំសញ្ញី ហោតិ។ ឥទំ តតិយំ អភិភាយតនំ។
Not perceiving form internally, someone sees visions externally, limited, both pretty and ugly. Mastering them, they perceive: ‘I know and see.’ This is the third dimension of mastery.
អជ្ឈត្តំ អរូបសញ្ញី ឯកោ ពហិទ្ធា រូបានិ បស្សតិ អប្បមាណានិ សុវណ្ណទុព្ពណ្ណានិ; ‘តានិ អភិភុយ្យ ជានាមិ បស្សាមីៜតិ, ឯវំសញ្ញី ហោតិ។ ឥទំ ចតុត្ថំ អភិភាយតនំ។
Not perceiving form internally, someone sees visions externally, limitless, both pretty and ugly. Mastering them, they perceive: ‘I know and see.’ This is the fourth dimension of mastery.
អជ្ឈត្តំ អរូបសញ្ញី ឯកោ ពហិទ្ធា រូបានិ បស្សតិ នីលានិ នីលវណ្ណានិ នីលនិទស្សនានិ នីលនិភាសានិ។ សេយ្យថាបិ នាម ឧមាបុប្ផំ នីលំ នីលវណ្ណំ នីលនិទស្សនំ នីលនិភាសំ, សេយ្យថា វា បន តំ វត្ថំ ពារាណសេយ្យកំ ឧភតោភាគវិមដ្ឋំ នីលំ នីលវណ្ណំ នីលនិទស្សនំ នីលនិភាសំ; ឯវមេវំ អជ្ឈត្តំ អរូបសញ្ញី ឯកោ ពហិទ្ធា រូបានិ បស្សតិ នីលានិ នីលវណ្ណានិ នីលនិទស្សនានិ នីលនិភាសានិ; ‘តានិ អភិភុយ្យ ជានាមិ បស្សាមីៜតិ, ឯវំសញ្ញី ហោតិ។ ឥទំ បញ្ចមំ អភិភាយតនំ។
Not perceiving form internally, someone sees visions externally, blue, with blue color, blue hue, and blue tint. They’re like a flax flower that’s blue, with blue color, blue hue, and blue tint. Or a cloth from Varanasi that’s smoothed on both sides, blue, with blue color, blue hue, and blue tint. In the same way, not perceiving form internally, someone sees visions externally, blue, with blue color, blue hue, and blue tint. Mastering them, they perceive: ‘I know and see.’ This is the fifth dimension of mastery.
អជ្ឈត្តំ អរូបសញ្ញី ឯកោ ពហិទ្ធា រូបានិ បស្សតិ បីតានិ បីតវណ្ណានិ បីតនិទស្សនានិ បីតនិភាសានិ។ សេយ្យថាបិ នាម កណិការបុប្ផំ បីតំ បីតវណ្ណំ បីតនិទស្សនំ បីតនិភាសំ, សេយ្យថា វា បន តំ វត្ថំ ពារាណសេយ្យកំ ឧភតោភាគវិមដ្ឋំ បីតំ បីតវណ្ណំ បីតនិទស្សនំ បីតនិភាសំ; ឯវមេវំ អជ្ឈត្តំ អរូបសញ្ញី ឯកោ ពហិទ្ធា រូបានិ បស្សតិ បីតានិ បីតវណ្ណានិ បីតនិទស្សនានិ បីតនិភាសានិ; ‘តានិ អភិភុយ្យ ជានាមិ បស្សាមីៜតិ, ឯវំសញ្ញី ហោតិ។ ឥទំ ឆដ្ឋំ អភិភាយតនំ។
Not perceiving form internally, someone sees visions externally, yellow, with yellow color, yellow hue, and yellow tint. They’re like a champak flower that’s yellow, with yellow color, yellow hue, and yellow tint. Or a cloth from Varanasi that’s smoothed on both sides, yellow, with yellow color, yellow hue, and yellow tint. In the same way, not perceiving form internally, someone sees visions externally, yellow, with yellow color, yellow hue, and yellow tint. Mastering them, they perceive: ‘I know and see.’ This is the sixth dimension of mastery.
អជ្ឈត្តំ អរូបសញ្ញី ឯកោ ពហិទ្ធា រូបានិ បស្សតិ លោហិតកានិ លោហិតកវណ្ណានិ លោហិតកនិទស្សនានិ លោហិតកនិភាសានិ។ សេយ្យថាបិ នាម ពន្ធុជីវកបុប្ផំ លោហិតកំ លោហិតកវណ្ណំ លោហិតកនិទស្សនំ លោហិតកនិភាសំ, សេយ្យថា វា បន តំ វត្ថំ ពារាណសេយ្យកំ ឧភតោភាគវិមដ្ឋំ លោហិតកំ លោហិតកវណ្ណំ លោហិតកនិទស្សនំ លោហិតកនិភាសំ; ឯវមេវំ អជ្ឈត្តំ អរូបសញ្ញី ឯកោ ពហិទ្ធា រូបានិ បស្សតិ លោហិតកានិ លោហិតកវណ្ណានិ លោហិតកនិទស្សនានិ លោហិតកនិភាសានិ; ‘តានិ អភិភុយ្យ ជានាមិ បស្សាមីៜតិ, ឯវំសញ្ញី ហោតិ។ ឥទំ សត្តមំ អភិភាយតនំ។
Not perceiving form internally, someone sees visions externally, red, with red color, red hue, and red tint. They’re like a scarlet mallow flower that’s red, with red color, red hue, and red tint. Or a cloth from Varanasi that’s smoothed on both sides, red, with red color, red hue, and red tint. In the same way, not perceiving form internally, someone sees visions externally, red, with red color, red hue, and red tint. Mastering them, they perceive: ‘I know and see.’ This is the seventh dimension of mastery.
អជ្ឈត្តំ អរូបសញ្ញី ឯកោ ពហិទ្ធា រូបានិ បស្សតិ ឱទាតានិ ឱទាតវណ្ណានិ ឱទាតនិទស្សនានិ ឱទាតនិភាសានិ។ សេយ្យថាបិ នាម ឱសធិតារកា ឱទាតា ឱទាតវណ្ណា ឱទាតនិទស្សនា ឱទាតនិភាសា, សេយ្យថា វា បន តំ វត្ថំ ពារាណសេយ្យកំ ឧភតោភាគវិមដ្ឋំ ឱទាតំ ឱទាតវណ្ណំ ឱទាតនិទស្សនំ ឱទាតនិភាសំ; ឯវមេវំ អជ្ឈត្តំ អរូបសញ្ញី ឯកោ ពហិទ្ធា រូបានិ បស្សតិ ឱទាតានិ ឱទាតវណ្ណានិ ឱទាតនិទស្សនានិ ឱទាតនិភាសានិ; ‘តានិ អភិភុយ្យ ជានាមិ បស្សាមីៜតិ, ឯវំសញ្ញី ហោតិ។ ឥទំ អដ្ឋមំ អភិភាយតនំ។ ឥមានិ ខោ, ភិក្ខវេ, អដ្ឋ អភិភាយតនានិ។
Not perceiving form internally, someone sees visions externally, white, with white color, white hue, and white tint. They’re like the morning star that’s white, with white color, white hue, and white tint. Or a cloth from Varanasi that’s smoothed on both sides, white, with white color, white hue, and white tint. In the same way, not perceiving form internally, someone sees visions externally, white, with white color, white hue, and white tint. Mastering them, they perceive: ‘I know and see.’ This is the eighth dimension of mastery. These are the eight dimensions of mastery.
ឯតទគ្គំ, ភិក្ខវេ, ឥមេសំ អដ្ឋន្នំ អភិភាយតនានំ យទិទំ អជ្ឈត្តំ អរូបសញ្ញី ឯកោ ពហិទ្ធា រូបានិ បស្សតិ ឱទាតានិ ឱទាតវណ្ណានិ ឱទាតនិទស្សនានិ ឱទាតនិភាសានិ; ‘តានិ អភិភុយ្យ ជានាមិ បស្សាមីៜតិ, ឯវំសញ្ញី ហោតិ។ ឯវំសញ្ញិនោបិ ខោ, ភិក្ខវេ, សន្តិ សត្តា។ ឯវំសញ្ញីនម្បិ ខោ, ភិក្ខវេ, សត្តានំ អត្ថេវ អញ្ញថត្តំ អត្ថិ វិបរិណាមោ។
The best of these dimensions of mastery is when someone, not perceiving form internally, sees visions externally, white, with white color, white hue, and white tint. Mastering them, they perceive: ‘I know and see.’ Some sentient beings perceive like this. But even the sentient beings who perceive like this decay and perish.
ឯវំ បស្សំ, ភិក្ខវេ, សុតវា អរិយសាវកោ តស្មិម្បិ និព្ពិន្ទតិ។ តស្មិំ និព្ពិន្ទន្តោ អគ្គេ វិរជ្ជតិ, បគេវ ហីនស្មិំ។
Seeing this, a learned noble disciple grows disillusioned with it. Their desire fades away even for the foremost, let alone the inferior.
ចតស្សោ ឥមា, ភិក្ខវេ, បដិបទា។ កតមា ចតស្សោ?
There are four ways of practice. What four?
ទុក្ខា បដិបទា ទន្ធាភិញ្ញា,
Painful practice with slow insight,
ទុក្ខា បដិបទា ខិប្បាភិញ្ញា,
painful practice with swift insight,
សុខា បដិបទា ទន្ធាភិញ្ញា,
pleasant practice with slow insight, and
សុខា បដិបទា ខិប្បាភិញ្ញា—
pleasant practice with swift insight.
ឥមា ខោ, ភិក្ខវេ, ចតស្សោ បដិបទា។
These are the four ways of practice.
ឯតទគ្គំ, ភិក្ខវេ, ឥមាសំ ចតុន្នំ បដិបទានំ យទិទំ សុខា បដិបទា ខិប្បាភិញ្ញា។ ឯវំបដិបន្នាបិ ខោ, ភិក្ខវេ, សន្តិ សត្តា។ ឯវំបដិបន្នានម្បិ ខោ, ភិក្ខវេ, សត្តានំ អត្ថេវ អញ្ញថត្តំ អត្ថិ វិបរិណាមោ។
The best of these four ways of practice is the pleasant practice with swift insight. Some sentient beings practice like this. But even the sentient beings who practice like this decay and perish.
ឯវំ បស្សំ, ភិក្ខវេ, សុតវា អរិយសាវកោ តស្មិម្បិ និព្ពិន្ទតិ។ តស្មិំ និព្ពិន្ទន្តោ អគ្គេ វិរជ្ជតិ, បគេវ ហីនស្មិំ។
Seeing this, a learned noble disciple grows disillusioned with it. Their desire fades away even for the foremost, let alone the inferior.
ចតស្សោ ឥមា, ភិក្ខវេ, សញ្ញា។ កតមា ចតស្សោ?
There are these four perceptions. What four?
បរិត្តមេកោ សញ្ជានាតិ,
One person perceives the limited.
មហគ្គតមេកោ សញ្ជានាតិ,
One person perceives the expansive.
អប្បមាណមេកោ សញ្ជានាតិ,
One person perceives the limitless.
‘នត្ថិ កិញ្ចីៜតិ អាកិញ្ចញ្ញាយតនមេកោ សញ្ជានាតិ—
One person, aware that ‘there is nothing at all’, perceives the dimension of nothingness.
ឥមា ខោ, ភិក្ខវេ, ចតស្សោ សញ្ញា។
These are the four perceptions.
ឯតទគ្គំ, ភិក្ខវេ, ឥមាសំ ចតុន្នំ សញ្ញានំ យទិទំ ‘នត្ថិ កិញ្ចីៜតិ អាកិញ្ចញ្ញាយតនមេកោ សញ្ជានាតិ។ ឯវំសញ្ញិនោបិ ខោ, ភិក្ខវេ, សន្តិ សត្តា។ ឯវំសញ្ញីនម្បិ ខោ, ភិក្ខវេ, សត្តានំ អត្ថេវ អញ្ញថត្តំ អត្ថិ វិបរិណាមោ។
The best of these four perceptions is when a person, aware that ‘there is nothing at all’, perceives the dimension of nothingness. Some sentient beings perceive like this. But even the sentient beings who perceive like this decay and perish.
ឯវំ បស្សំ, ភិក្ខវេ, សុតវា អរិយសាវកោ តស្មិម្បិ និព្ពិន្ទតិ។ តស្មិំ និព្ពិន្ទន្តោ អគ្គេ វិរជ្ជតិ, បគេវ ហីនស្មិំ។
Seeing this, a learned noble disciple grows disillusioned with it. Their desire fades away even for the foremost, let alone the inferior.
ឯតទគ្គំ, ភិក្ខវេ, ពាហិរកានំ ទិដ្ឋិគតានំ យទិទំ ‘នោ ចស្សំ, នោ ច មេ សិយា, ន ភវិស្សាមិ, ន មេ ភវិស្សតីៜតិ។ ឯវំទិដ្ឋិនោ, ភិក្ខវេ, ឯតំ បាដិកង្ខំ: ‘យា ចាយំ ភវេ អប្បដិកុល្យតា, សា ចស្ស ន ភវិស្សតិ; យា ចាយំ ភវនិរោធេ បាដិកុល្យតា, សា ចស្ស ន ភវិស្សតីៜតិ។ ឯវំទិដ្ឋិនោបិ ខោ, ភិក្ខវេ, សន្តិ សត្តា។ ឯវំទិដ្ឋីនម្បិ ខោ, ភិក្ខវេ, សត្តានំ អត្ថេវ អញ្ញថត្តំ អត្ថិ វិបរិណាមោ។
This is the best of the convictions of outsiders, that is: ‘I might not be, and it might not be mine. I will not be, and it will not be mine.’ When someone has such a view, you can expect that they will be repulsed by continued existence, and they will not be repulsed by the cessation of continued existence. Some sentient beings have such a view. But even the sentient beings who have views like this decay and perish.
ឯវំ បស្សំ, ភិក្ខវេ, សុតវា អរិយសាវកោ តស្មិម្បិ និព្ពិន្ទតិ។ តស្មិំ និព្ពិន្ទន្តោ អគ្គេ វិរជ្ជតិ, បគេវ ហីនស្មិំ។
Seeing this, a learned noble disciple grows disillusioned with it. Their desire fades away even for the foremost, let alone the inferior.
សន្តិ, ភិក្ខវេ, ឯកេ សមណព្រាហ្មណា បរមត្ថវិសុទ្ធិំ បញ្ញាបេន្តិ។ ឯតទគ្គំ, ភិក្ខវេ, បរមត្ថវិសុទ្ធិំ បញ្ញបេន្តានំ យទិទំ សព្ពសោ អាកិញ្ចញ្ញាយតនំ សមតិក្កម្ម នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ តេ តទភិញ្ញាយ តស្ស សច្ឆិកិរិយាយ ធម្មំ ទេសេន្តិ។ ឯវំវាទិនោបិ ខោ, ភិក្ខវេ, សន្តិ សត្តា។ ឯវំវាទីនម្បិ ខោ, ភិក្ខវេ, សត្តានំ អត្ថេវ អញ្ញថត្តំ អត្ថិ វិបរិណាមោ។
There are some ascetics and brahmins who advocate the ultimate purity of the spirit. This is the best of the advocates of the ultimate purity of the spirit, that is, when someone, going totally beyond the dimension of nothingness, enters and remains in the dimension of neither perception nor non-perception. They teach Dhamma in order to directly know and realize this. Some sentient beings have such a doctrine. But even the sentient beings who have such a doctrine decay and perish.
ឯវំ បស្សំ, ភិក្ខវេ, សុតវា អរិយសាវកោ តស្មិម្បិ និព្ពិន្ទតិ។ តស្មិំ និព្ពិន្ទន្តោ អគ្គេ វិរជ្ជតិ, បគេវ ហីនស្មិំ។
Seeing this, a learned noble disciple grows disillusioned with it. Their desire fades away even for the foremost, let alone the inferior.
សន្តិ, ភិក្ខវេ, ឯកេ សមណព្រាហ្មណា បរមទិដ្ឋធម្មនិព្ពានំ បញ្ញាបេន្តិ។ ឯតទគ្គំ, ភិក្ខវេ, បរមទិដ្ឋធម្មនិព្ពានំ បញ្ញបេន្តានំ យទិទំ ឆន្នំ ផស្សាយតនានំ សមុទយញ្ច អត្ថង្គមញ្ច អស្សាទញ្ច អាទីនវញ្ច និស្សរណញ្ច យថាភូតំ វិទិត្វា អនុបាទា វិមោក្ខោ។ ឯវំវាទិំ ខោ មំ, ភិក្ខវេ, ឯវមក្ខាយិំ ឯកេ សមណព្រាហ្មណា អសតា តុច្ឆា មុសា អភូតេន អព្ភាចិក្ខន្តិ: ‘សមណោ គោតមោ ន កាមានំ បរិញ្ញំ បញ្ញាបេតិ, ន រូបានំ បរិញ្ញំ បញ្ញាបេតិ, ន វេទនានំ បរិញ្ញំ បញ្ញាបេតីៜតិ។ កាមានញ្ចាហំ, ភិក្ខវេ, បរិញ្ញំ បញ្ញាបេមិ, រូបានញ្ច បរិញ្ញំ បញ្ញាបេមិ, វេទនានញ្ច បរិញ្ញំ បញ្ញាបេមិ, ទិដ្ឋេវ ធម្មេ និច្ឆាតោ និព្ពុតោ សីតិភូតោ អនុបាទា បរិនិព្ពានំ បញ្ញាបេមី”តិ។
There are some ascetics and brahmins who advocate ultimate Nibbana in this very life. This is the best of those who advocate Nibbana in this very life, that is, liberation by not grasping after truly understanding the origin, ending, gratification, drawback, and escape of the six fields of contact. Though I speak and explain like this, certain ascetics and brahmins misrepresent me with the false, hollow, lying, untruthful claim: ‘The ascetic Gotama doesn’t advocate the complete understanding of sensual pleasures, sights, or feelings.’ But I do advocate the complete understanding of sensual pleasures, sights, and feelings. And I advocate complete Nibbana by not grasping in this very life, wishless, extinguished, and cooled.”
នវមំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]