| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationអង្គុត្តរ និកាយ ៧។៤២
Numbered Discourses 7.42
៤។ ទេវតាវគ្គ
4. Deities
បឋមនិទ្ទសសុត្ត
Graduation (1st)
អថ ខោ អាយស្មា សារិបុត្តោ បុព្ពណ្ហសមយំ និវាសេត្វា បត្តចីវរមាទាយ សាវត្ថិំ បិណ្ឌាយ បាវិសិ។ អថ ខោ អាយស្មតោ សារិបុត្តស្ស ឯតទហោសិ: “អតិប្បគោ ខោ តាវ សាវត្ថិយំ បិណ្ឌាយ ចរិតុំ។ យន្នូនាហំ យេន អញ្ញតិត្ថិយានំ បរិព្ពាជកានំ អារាមោ តេនុបសង្កមេយ្យន៑”តិ។
Then Venerable Sāriputta robed up in the morning and, taking his bowl and robe, entered Sāvatthī for alms. Then it occurred to him, “It’s too early to wander for alms in Sāvatthī. Why don’t I go to the monastery of the wanderers of other religions?”
អថ ខោ អាយស្មា សារិបុត្តោ យេន អញ្ញតិត្ថិយានំ បរិព្ពាជកានំ អារាមោ តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា តេហិ អញ្ញតិត្ថិយេហិ បរិព្ពាជកេហិ សទ្ធិំ សម្មោទិ។ សម្មោទនីយំ កថំ សារណីយំ វីតិសារេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។
Then he went to the monastery of the wanderers of other religions, and exchanged greetings with the wanderers there. When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side.
តេន ខោ បន សមយេន តេសំ អញ្ញតិត្ថិយានំ បរិព្ពាជកានំ សន្និសិន្នានំ សន្និបតិតានំ អយមន្តរាកថា ឧទបាទិ: “យោ ហិ កោចិ, អាវុសោ, ទ្វាទសវស្សានិ បរិបុណ្ណំ បរិសុទ្ធំ ព្រហ្មចរិយំ ចរតិ, ‘និទ្ទសោ ភិក្ខូៜតិ អលំវចនាយា”តិ។
Now at that time while those wanderers of other religions were sitting together this discussion came up among them, “Friends, anyone who lives the full and pure spiritual life for twelve years is qualified to be called a ‘graduate bhikkhu’.”
អថ ខោ អាយស្មា សារិបុត្តោ តេសំ អញ្ញតិត្ថិយានំ បរិព្ពាជកានំ ភាសិតំ នេវ អភិនន្ទិ នប្បដិក្កោសិ។ អនភិនន្ទិត្វា អប្បដិក្កោសិត្វា ឧដ្ឋាយាសនា បក្កាមិ: “ភគវតោ សន្តិកេ ឯតស្ស ភាសិតស្ស អត្ថំ អាជានិស្សាមី”តិ។
Sāriputta neither approved nor dismissed that statement of the wanderers of other religions. He got up from his seat, thinking, “I will learn the meaning of this statement from the Buddha himself.”
អថ ខោ អាយស្មា សារិបុត្តោ សាវត្ថិយំ បិណ្ឌាយ ចរិត្វា បច្ឆាភត្តំ បិណ្ឌបាតបដិក្កន្តោ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នោ ខោ អាយស្មា សារិបុត្តោ ភគវន្តំ ឯតទវោច:
Then Sāriputta wandered for alms in Sāvatthī. After the meal, on his return from almsround, he went to the Buddha, bowed, sat down to one side, and told him what had happened, adding:
“ឥធាហំ, ភន្តេ, បុព្ពណ្ហសមយំ និវាសេត្វា បត្តចីវរមាទាយ សាវត្ថិំ បិណ្ឌាយ បាវិសិំ។ តស្ស មយ្ហំ, ភន្តេ, ឯតទហោសិ: ‘អតិប្បគោ ខោ តាវ សាវត្ថិយំ បិណ្ឌាយ ចរិតុំ។ យន្នូនាហំ យេន អញ្ញតិត្ថិយានំ បរិព្ពាជកានំ អារាមោ តេនុបសង្កមេយ្យន៑ៜតិ។ អថ ខ្វាហំ, ភន្តេ, យេន អញ្ញតិត្ថិយានំ បរិព្ពាជកានំ អារាមោ តេនុបសង្កមិំ; ឧបសង្កមិត្វា តេហិ អញ្ញតិត្ថិយេហិ បរិព្ពាជកេហិ សទ្ធិំ សម្មោទិំ។ សម្មោទនីយំ កថំ សារណីយំ វីតិសារេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិំ។ តេន ខោ បន, ភន្តេ, សមយេន តេសំ អញ្ញតិត្ថិយានំ បរិព្ពាជកានំ សន្និសិន្នានំ សន្និបតិតានំ អយមន្តរាកថា ឧទបាទិ: ‘យោ ហិ កោចិ, អាវុសោ, ទ្វាទសវស្សានិ បរិបុណ្ណំ បរិសុទ្ធំ ព្រហ្មចរិយំ ចរតិ, និទ្ទសោ ភិក្ខូតិ អលំវចនាយាៜតិ។ អថ ខ្វាហំ, ភន្តេ, តេសំ អញ្ញតិត្ថិយានំ បរិព្ពាជកានំ ភាសិតំ នេវ អភិនន្ទិំ នប្បដិក្កោសិំ។ អនភិនន្ទិត្វា អប្បដិក្កោសិត្វា ឧដ្ឋាយាសនា បក្កមិំ: ‘ភគវតោ សន្តិកេ ឯតស្ស អត្ថំ អាជានិស្សាមីៜតិ។ សក្កា នុ ខោ, ភន្តេ, ឥមស្មិំ ធម្មវិនយេ កេវលំ វស្សគណនមត្តេន និទ្ទសោ ភិក្ខុ បញ្ញាបេតុន៑”តិ?
“Sir, in this teaching and training can we describe a bhikkhu as a ‘graduate’ solely because they have completed a certain number of years?”
“ន ខោ, សារិបុត្ត, សក្កា ឥមស្មិំ ធម្មវិនយេ កេវលំ វស្សគណនមត្តេន និទ្ទសោ ភិក្ខុ បញ្ញាបេតុំ។ សត្ត ខោ ឥមានិ, សារិបុត្ត, និទ្ទសវត្ថូនិ មយា សយំ អភិញ្ញា សច្ឆិកត្វា បវេទិតានិ។
“No, Sāriputta, we cannot. I make known these seven qualifications for graduation after realizing them with my own insight.
កតមានិ សត្ត? ឥធ, សារិបុត្ត, ភិក្ខុ សិក្ខាសមាទានេ តិព្ពច្ឆន្ទោ ហោតិ អាយតិញ្ច សិក្ខាសមាទានេ អវិគតបេមោ, ធម្មនិសន្តិយា តិព្ពច្ឆន្ទោ ហោតិ អាយតិញ្ច ធម្មនិសន្តិយា អវិគតបេមោ, ឥច្ឆាវិនយេ តិព្ពច្ឆន្ទោ ហោតិ អាយតិញ្ច ឥច្ឆាវិនយេ អវិគតបេមោ, បដិសល្លានេ តិព្ពច្ឆន្ទោ ហោតិ អាយតិញ្ច បដិសល្លានេ អវិគតបេមោ, វីរិយារម្ភេ តិព្ពច្ឆន្ទោ ហោតិ អាយតិញ្ច វីរិយារម្ភេ អវិគតបេមោ, សតិនេបក្កេ តិព្ពច្ឆន្ទោ ហោតិ អាយតិញ្ច សតិនេបក្កេ អវិគតបេមោ, ទិដ្ឋិបដិវេធេ តិព្ពច្ឆន្ទោ ហោតិ អាយតិញ្ច ទិដ្ឋិបដិវេធេ អវិគតបេមោ។ ឥមានិ ខោ, សារិបុត្ត, សត្ត និទ្ទសវត្ថូនិ មយា សយំ អភិញ្ញា សច្ឆិកត្វា បវេទិតានិ។ ឥមេហិ ខោ, សារិបុត្ត, សត្តហិ និទ្ទសវត្ថូហិ សមន្នាគតោ ភិក្ខុ ទ្វាទស ចេបិ វស្សានិ បរិបុណ្ណំ បរិសុទ្ធំ ព្រហ្មចរិយំ ចរតិ, ‘និទ្ទសោ ភិក្ខូៜតិ អលំវចនាយ; ចតុព្ពីសតិ ចេបិ វស្សានិ បរិបុណ្ណំ បរិសុទ្ធំ ព្រហ្មចរិយំ ចរតិ, ‘និទ្ទសោ ភិក្ខូៜតិ អលំវចនាយ; ឆត្តិំសតិ ចេបិ វស្សានិ បរិបុណ្ណំ បរិសុទ្ធំ ព្រហ្មចរិយំ ចរតិ, ‘និទ្ទសោ ភិក្ខូៜតិ អលំវចនាយ, អដ្ឋចត្តារីសញ្ចេបិ វស្សានិ បរិបុណ្ណំ បរិសុទ្ធំ ព្រហ្មចរិយំ ចរតិ, ‘និទ្ទសោ ភិក្ខូៜតិ អលំវចនាយា”តិ។
What seven? It’s when a bhikkhu has a keen enthusiasm to undertake the training … to examine the teachings … to get rid of desires … for retreat … to rouse up energy … for mindfulness and alertness … to penetrate theoretically. And they don’t lose these desires in the future. These are the seven qualifications for graduation that I make known after realizing them with my own insight. A bhikkhu who has these seven qualifications for graduation is qualified to be called a ‘graduate bhikkhu’. This is so whether they have lived the full and pure spiritual life for twelve years, twenty-four years, thirty-six years, or forty-eight years.”
ឯកាទសមំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
