Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
අඞ්ගුත්තර නිකාය 10.211
Numbered Discourses 10.211
21. කරජකායවග්ග
21. The Body Born of Deeds
පඨමනිරයසග්ගසුත්ත
Heaven and Hell (1st)
“දසහි, භික්ඛවේ, ධම්මේහි සමන්නාගතෝ යථාභතං නික්ඛිත්තෝ ඒවං නිරයේ. කතමේහි දසහි? ඉධ, භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ පාණාතිපාතී හෝති, ලුද්දෝ ලෝහිතපාණි හතපහතේ නිවිට්ඨෝ අදයාපන්නෝ සබ්බපාණභූතේසු.
“Someone with ten qualities is cast down to hell. What ten? It’s when a certain person kills living creatures. They’re violent, bloody-handed, a hardened killer, merciless to living beings.
අදින්නාදායී හෝති, යං තං පරස්ස පරවිත්තූපකරණං ගාමගතං වා අරඤ්ඤගතං වා, තං අදින්නං ථේය්යසඞ්ඛාතං ආදාතා හෝති.
They steal. With the intention to commit theft, they take the wealth or belongings of others from village or wilderness.
කාමේසු මිච්ඡාචාරී හෝති, යා තා මාතුරක්ඛිතා පිතුරක්ඛිතා මාතාපිතුරක්ඛිතා භාතුරක්ඛිතා භගිනිරක්ඛිතා ඤාතිරක්ඛිතා ගෝත්තරක්ඛිතා ධම්මරක්ඛිතා සසාමිකා සපරිදණ්ඩා අන්තමසෝ මාලාගුළපරික්ඛිත්තාපි, තථාරූපාසු චාරිත්තං ආපජ්ජිතා හෝති.
They commit sexual misconduct. They have sexual relations with women who have their mother, father, both mother and father, brother, sister, relatives, or clan as guardian. They have sexual relations with a woman who is protected on principle, or who has a husband, or whose violation is punishable by law, or even one who has been garlanded as a token of betrothal.
මුසාවාදී හෝති, සභග්ගතෝ වා පරිසග්ගතෝ වා ඤාතිමජ්ඣගතෝ වා පූගමජ්ඣගතෝ වා රාජකුලමජ්ඣගතෝ වා අභිනීතෝ සක්ඛිපුට්ඨෝ: ‘ඒහම්භෝ පුරිස, යං ජානාසි තං වදේහී(අ)ති, සෝ අජානං වා ආහ: ‘ජානාමී(අ)ති, ජානං වා ආහ: ‘න ජානාමී(අ)ති, අපස්සං වා ආහ: ‘පස්සාමී(අ)ති, පස්සං වා ආහ: ‘න පස්සාමී(අ)ති. ඉති අත්තහේතු වා පරහේතු වා ආමිසකිඤ්චික්ඛහේතු වා සම්පජානමුසා භාසිතා හෝති.
They lie. They’re summoned to a council, an assembly, a family meeting, a guild, or to the royal court, and asked to bear witness: ‘Please, mister, say what you know.’ Not knowing, they say ‘I know.’ Knowing, they say ‘I don’t know.’ Not seeing, they say ‘I see.’ And seeing, they say ‘I don’t see.’ So they deliberately lie for the sake of themselves or another, or for some trivial worldly reason.
පිසුණවාචෝ හෝති, ඉතෝ සුත්වා අමුත්ර අක්ඛාතා ඉමේසං භේදාය, අමුත්ර වා සුත්වා ඉමේසං අක්ඛාතා අමූසං භේදාය. ඉති සමග්ගානං වා භේත්තා භින්නානං වා අනුප්පදාතා වග්ගාරාමෝ වග්ගරතෝ වග්ගනන්දී, වග්ගකරණිං වාචං භාසිතා හෝති.
They speak divisively. They repeat in one place what they heard in another so as to divide people against each other. And so they divide those who are harmonious, supporting division, delighting in division, loving division, speaking words that promote division.
ඵරුසවාචෝ හෝති, යා සා වාචා අණ්ඩකා කක්කසා පරකටුකා පරාභිසජ්ජනී කෝධසාමන්තා අසමාධිසංවත්තනිකා, තථාරූපිං වාචං භාසිතා හෝති.
They speak harshly. They use the kinds of words that are cruel, nasty, hurtful, offensive, bordering on anger, not leading to immersion.
සම්ඵප්පලාපී හෝති, අකාලවාදී අභූතවාදී අනත්ථවාදී අධම්මවාදී අවිනයවාදී, අනිධානවතිං වාචං භාසිතා හෝති අකාලේන අනපදේසං අපරියන්තවතිං අනත්ථසංහිතං.
They talk nonsense. Their speech is untimely, and is neither factual nor beneficial. It has nothing to do with the teaching or the training. Their words have no value, and are untimely, unreasonable, rambling, and pointless.
අභිජ්ඣාලු හෝති, යං තං පරස්ස පරවිත්තූපකරණං තං අභිජ්ඣාතා හෝති: ‘අහෝ වත යං පරස්ස තං මම අස්සා(අ)ති.
They’re covetous. They covet the wealth and belongings of others: ‘Oh, if only their belongings were mine!’
බ්යාපන්නචිත්තෝ හෝති, පදුට්ඨමනසඞ්කප්පෝ: ‘ඉමේ සත්තා හඤ්ඤන්තු වා බජ්ඣන්තු වා උච්ඡිජ්ජන්තු වා විනස්සන්තු වා මා වා අහේසුන්(අ)ති.
They have ill will and malicious intentions: ‘May these sentient beings be killed, slaughtered, slain, destroyed, or annihilated!’
මිච්ඡාදිට්ඨිකෝ හෝති, විපරීතදස්සනෝ: ‘නත්ථි දින්නං, නත්ථි යිට්ඨං, නත්ථි හුතං, නත්ථි සුකතදුක්කටානං කම්මානං ඵලං විපාකෝ, නත්ථි අයං ලෝකෝ, නත්ථි පරෝ ලෝකෝ, නත්ථි මාතා, නත්ථි පිතා, නත්ථි සත්තා ඕපපාතිකා, නත්ථි ලෝකේ සමණබ්රාහ්මණා සම්මග්ගතා සම්මාපටිපන්නා යේ ඉමඤ්ච ලෝකං පරඤ්ච ලෝකං සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා පවේදේන්තී(අ)ති. ඉමේහි ඛෝ, භික්ඛවේ, දසහි ධම්මේහි සමන්නාගතෝ යථාභතං නික්ඛිත්තෝ ඒවං නිරයේ.
They have wrong view. Their perspective is distorted: ‘There’s no meaning in giving, sacrifice, or offerings. There’s no fruit or result of good and bad deeds. There’s no afterlife. There’s no such thing as mother and father, or beings that are reborn spontaneously. And there’s no ascetic or brahmin who is well attained and practiced, and who describes the afterlife after realizing it with their own insight.’ Someone with these ten qualities is cast down to hell.
දසහි, භික්ඛවේ, ධම්මේහි සමන්නාගතෝ යථාභතං නික්ඛිත්තෝ ඒවං සග්ගේ. කතමේහි දසහි? ඉධ, භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ පාණාතිපාතං පහාය පාණාතිපාතා පටිවිරතෝ හෝති නිහිතදණ්ඩෝ නිහිතසත්ථෝ ලජ්ජී දයාපන්නෝ, සබ්බපාණභූතහිතානුකම්පී විහරති.
Someone with ten qualities is raised up to heaven. What ten? It’s when a certain person gives up killing living creatures. They renounce the rod and the sword. They’re scrupulous and kind, living full of compassion for all living beings.
අදින්නාදානං පහාය අදින්නාදානා පටිවිරතෝ හෝති. යං තං පරස්ස පරවිත්තූපකරණං ගාමගතං වා අරඤ්ඤගතං වා, න තං අදින්නං ථේය්යසඞ්ඛාතං ආදාතා හෝති.
They give up stealing. They don’t, with the intention to commit theft, take the wealth or belongings of others from village or wilderness.
කාමේසුමිච්ඡාචාරං පහාය කාමේසුමිච්ඡාචාරා පටිවිරතෝ හෝති. යා තා මාතුරක්ඛිතා …පේ… අන්තමසෝ මාලාගුළපරික්ඛිත්තාපි, තථාරූපාසු න චාරිත්තං ආපජ්ජිතා හෝති.
They give up sexual misconduct. They don’t have sex with women who have their mother, father, both mother and father, brother, sister, relatives, or clan as guardian. They don’t have sex with a woman who is protected on principle, or who has a husband, or whose violation is punishable by law, or even one who has been garlanded as a token of betrothal.
මුසාවාදං පහාය මුසාවාදා පටිවිරතෝ හෝති. සභග්ගතෝ වා පරිසග්ගතෝ වා ඤාතිමජ්ඣගතෝ වා පූගමජ්ඣගතෝ වා රාජකුලමජ්ඣගතෝ වා අභිනීතෝ සක්ඛිපුට්ඨෝ: ‘ඒහම්භෝ පුරිස, යං ජානාසි තං වදේහී(අ)ති, සෝ අජානං වා ආහ: ‘න ජානාමී(අ)ති, ජානං වා ආහ: ‘ජානාමී(අ)ති, අපස්සං වා ආහ: ‘න පස්සාමී(අ)ති, පස්සං වා ආහ: ‘පස්සාමී(අ)ති. ඉති අත්තහේතු වා පරහේතු වා ආමිසකිඤ්චික්ඛහේතු වා න සම්පජානමුසා භාසිතා හෝති.
They give up lying. They’re summoned to a council, an assembly, a family meeting, a guild, or to the royal court, and asked to bear witness: ‘Please, mister, say what you know.’ Not knowing, they say ‘I don’t know.’ Knowing, they say ‘I know.’ Not seeing, they say ‘I don’t see.’ And seeing, they say ‘I see.’ So they don’t deliberately lie for the sake of themselves or another, or for some trivial worldly reason.
පිසුණවාචං පහාය පිසුණාය වාචාය පටිවිරතෝ හෝති—න ඉතෝ සුත්වා අමුත්ර අක්ඛාතා ඉමේසං භේදාය, අමුත්ර වා සුත්වා ඉමේසං අක්ඛාතා අමූසං භේදාය. ඉති භින්නානං වා සන්ධාතා සහිතානං වා අනුප්පදාතා සමග්ගාරාමෝ සමග්ගරතෝ සමග්ගනන්දී, සමග්ගකරණිං වාචං භාසිතා හෝති.
They give up divisive speech. They don’t repeat in one place what they heard in another so as to divide people against each other. Instead, they reconcile those who are divided, supporting unity, delighting in harmony, loving harmony, speaking words that promote harmony.
ඵරුසවාචං පහාය ඵරුසාය වාචාය පටිවිරතෝ හෝති. යා සා වාචා නේලා කණ්ණසුඛා පේමනීයා හදයඞ්ගමා පෝරී බහුජනකන්තා බහුජනමනාපා, තථාරූපිං වාචං භාසිතා හෝති.
They give up harsh speech. They speak in a way that’s mellow, pleasing to the ear, lovely, going to the heart, polite, likable and agreeable to the people.
සම්ඵප්පලාපං පහාය සම්ඵප්පලාපා පටිවිරතෝ හෝති කාලවාදී භූතවාදී, අත්ථවාදී ධම්මවාදී විනයවාදී, නිධානවතිං වාචං භාසිතා හෝති කාලේන සාපදේසං පරියන්තවතිං අත්ථසංහිතං.
They give up talking nonsense. Their words are timely, true, and meaningful, in line with the teaching and training. They say things at the right time which are valuable, reasonable, succinct, and beneficial.
අනභිජ්ඣාලු හෝති. යං තං පරස්ස පරවිත්තූපකරණං තං අනභිජ්ඣාතා හෝති: ‘අහෝ වත යං පරස්ස තං මම අස්සා(අ)ති.
They’re content. They don’t covet the wealth and belongings of others: ‘Oh, if only their belongings were mine!’
අබ්යාපන්නචිත්තෝ හෝති අප්පදුට්ඨමනසඞ්කප්පෝ: ‘ඉමේ සත්තා අවේරා හෝන්තු අබ්යාපජ්ජා අනීඝා, සුඛී අත්තානං පරිහරන්තූ(අ)ති.
They have a kind heart and loving intentions: ‘May these sentient beings live free of enmity and ill will, untroubled and happy!’
සම්මාදිට්ඨිකෝ හෝති අවිපරීතදස්සනෝ: ‘අත්ථි දින්නං, අත්ථි යිට්ඨං, අත්ථි හුතං, අත්ථි සුකටදුක්කටානං කම්මානං ඵලං විපාකෝ, අත්ථි අයං ලෝකෝ, අත්ථි පරෝ ලෝකෝ, අත්ථි මාතා, අත්ථි පිතා, අත්ථි සත්තා ඕපපාතිකා, අත්ථි ලෝකේ සමණබ්රාහ්මණා සම්මග්ගතා සම්මාපටිපන්නා යේ ඉමඤ්ච ලෝකං පරඤ්ච ලෝකං සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා පවේදේන්තී(අ)ති.
They have right view, an undistorted perspective: ‘There is meaning in giving, sacrifice, and offerings. There are fruits and results of good and bad deeds. There is an afterlife. There are such things as mother and father, and beings that are reborn spontaneously. And there are ascetics and brahmins who are well attained and practiced, and who describe the afterlife after realizing it with their own insight.’
ඉමේහි ඛෝ, භික්ඛවේ, දසහි ධම්මේහි සමන්නාගතෝ යථාභතං නික්ඛිත්තෝ ඒවං සග්ගේ”ති.
Someone with these ten qualities is raised up to heaven.”
පඨමං.
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]