| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationអង្គុត្តរ និកាយ ៥។១៣៥
Numbered Discourses 5.135
១៤។ រាជវគ្គ
14. Kings
បឋមបត្ថនាសុត្ត
Aspiration (1st)
“បញ្ចហិ, ភិក្ខវេ, អង្គេហិ សមន្នាគតោ រញ្ញោ ខត្តិយស្ស មុទ្ធាវសិត្តស្ស ជេដ្ឋោ បុត្តោ រជ្ឹ បត្ថេតិ។ កតមេហិ បញ្ចហិ?
“Bhikkhus, an anointed aristocratic king’s eldest son with five factors aspires to kingship. What five?
ឥធ, ភិក្ខវេ, រញ្ញោ ខត្តិយស្ស មុទ្ធាវសិត្តស្ស ជេដ្ឋោ បុត្តោ ឧភតោ សុជាតោ ហោតិ មាតិតោ ច បិតិតោ ច, សំសុទ្ធគហណិកោ, យាវ សត្តមា បិតាមហយុគា អក្ខិត្តោ អនុបក្កុដ្ឋោ ជាតិវាទេន;
It’s when an anointed aristocratic king’s eldest son is well born on both his mother’s and father’s side, of pure descent, with irrefutable and impeccable genealogy back to the seventh paternal generation.
អភិរូបោ ហោតិ ទស្សនីយោ បាសាទិកោ បរមាយ វណ្ណបោក្ខរតាយ សមន្នាគតោ;
He is attractive, good-looking, lovely, of surpassing beauty.
មាតាបិតូនំ បិយោ ហោតិ មនាបោ;
He is dear and beloved to his parents.
នេគមជានបទស្ស បិយោ ហោតិ មនាបោ;
He is dear and beloved to the people of town and country.
យានិ តានិ រញ្ញំ ខត្តិយានំ មុទ្ធាវសិត្តានំ សិប្បដ្ឋានានិ ហត្ថិស្មិំ វា អស្សស្មិំ វា រថស្មិំ វា ធនុស្មិំ វា ថរុស្មិំ វា តត្ថ សិក្ខិតោ ហោតិ អនវយោ។
He is trained and skilled in the arts of anointed aristocratic kings, such as elephant riding, horse riding, driving a chariot, archery, and swordsmanship.
តស្ស ឯវំ ហោតិ: ‘អហំ ខោម្ហិ ឧភតោ សុជាតោ មាតិតោ ច បិតិតោ ច, សំសុទ្ធគហណិកោ, យាវ សត្តមា បិតាមហយុគា អក្ខិត្តោ អនុបក្កុដ្ឋោ ជាតិវាទេន។ កស្មាហំ រជ្ឹ ន បត្ថេយ្យំ។ អហំ ខោម្ហិ អភិរូបោ ទស្សនីយោ បាសាទិកោ បរមាយ វណ្ណបោក្ខរតាយ សមន្នាគតោ។ កស្មាហំ រជ្ឹ ន បត្ថេយ្យំ។ អហំ ខោម្ហិ មាតាបិតូនំ បិយោ មនាបោ។ កស្មាហំ រជ្ឹ ន បត្ថេយ្យំ។ អហំ ខោម្ហិ នេគមជានបទស្ស បិយោ មនាបោ។ កស្មាហំ រជ្ឹ ន បត្ថេយ្យំ។ អហំ ខោម្ហិ យានិ តានិ រញ្ញំ ខត្តិយានំ មុទ្ធាវសិត្តានំ សិប្បដ្ឋានានិ ហត្ថិស្មិំ វា អស្សស្មិំ វា រថស្មិំ វា ធនុស្មិំ វា ថរុស្មិំ វា, តត្ថ សិក្ខិតោ អនវយោ។ កស្មាហំ រជ្ឹ ន បត្ថេយ្យន៑ៜតិ។ ឥមេហិ ខោ, ភិក្ខវេ, បញ្ចហិ អង្គេហិ សមន្នាគតោ រញ្ញោ ខត្តិយស្ស មុទ្ធាវសិត្តស្ស ជេដ្ឋោ បុត្តោ រជ្ឹ បត្ថេតិ។
He thinks: ‘I’m well born on both my mother’s and father’s side, of pure descent, with irrefutable and impeccable genealogy back to the seventh paternal generation. Why shouldn’t I aspire to kingship? I’m attractive, good-looking, lovely, of surpassing beauty. Why shouldn’t I aspire to kingship? I’m dear and beloved to my parents. Why shouldn’t I aspire to kingship? I’m dear and beloved to the people of town and country. Why shouldn’t I aspire to kingship? I’m trained and skilled in the arts of anointed aristocratic kings, such as elephant riding, horse riding, driving a chariot, archery, and swordsmanship. Why shouldn’t I aspire to kingship?’ An anointed aristocratic king’s eldest son with these five factors aspires to kingship.
ឯវមេវំ ខោ, ភិក្ខវេ, បញ្ចហិ ធម្មេហិ សមន្នាគតោ ភិក្ខុ អាសវានំ ខយំ បត្ថេតិ។ កតមេហិ បញ្ចហិ?
In the same way, a bhikkhu with five qualities aspires to end the defilements. What five?
ឥធ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ សទ្ធោ ហោតិ, សទ្ទហតិ តថាគតស្ស ពោធិំ: ‘ឥតិបិ សោ ភគវា អរហំ សម្មាសម្ពុទ្ធោ វិជ្ជាចរណសម្បន្នោ សុគតោ លោកវិទូ អនុត្តរោ បុរិសទម្មសារថិ សត្ថា ទេវមនុស្សានំ ពុទ្ធោ ភគវាៜតិ។
It’s when a bhikkhu has faith in the Realized One’s awakening: ‘That Blessed One is perfected, a fully awakened Buddha, accomplished in knowledge and conduct, holy, knower of the world, supreme guide for those who wish to train, teacher of gods and humans, awakened, blessed.’
អប្បាពាធោ ហោតិ អប្បាតង្កោ, សមវេបាកិនិយា គហណិយា សមន្នាគតោ នាតិសីតាយ នាច្ចុណ្ហាយ មជ្ឈិមាយ បធានក្ខមាយ;
They are rarely ill or unwell. Their stomach digests well, being neither too hot nor too cold, but just right, and fit for meditation.
អសឋោ ហោតិ អមាយាវី, យថាភូតំ អត្តានំ អាវិកត្តា សត្ថរិ វា វិញ្ញូសុ វា សព្រហ្មចារីសុ;
They’re not devious or deceitful. They reveal themselves honestly to the Teacher or sensible spiritual companions.
អារទ្ធវីរិយោ វិហរតិ អកុសលានំ ធម្មានំ បហានាយ, កុសលានំ ធម្មានំ ឧបសម្បទាយ, ថាមវា ទឡ្ហបរក្កមោ អនិក្ខិត្តធុរោ កុសលេសុ ធម្មេសុ;
They live with energy roused up for giving up unskillful qualities and embracing skillful qualities. They’re strong, staunchly vigorous, not slacking off when it comes to developing skillful qualities.
បញ្ញវា ហោតិ ឧទយត្ថគាមិនិយា បញ្ញាយ សមន្នាគតោ អរិយាយ និព្ពេធិកាយ សម្មា ទុក្ខក្ខយគាមិនិយា។
They’re wise. They have the wisdom of arising and passing away which is noble, penetrative, and leads to the complete ending of suffering.
តស្ស ឯវំ ហោតិ: ‘អហំ ខោម្ហិ សទ្ធោ, សទ្ទហាមិ តថាគតស្ស ពោធិំ: “ឥតិបិ សោ ភគវា អរហំ សម្មាសម្ពុទ្ធោ …បេ… សត្ថា ទេវមនុស្សានំ ពុទ្ធោ ភគវា”តិ។ កស្មាហំ អាសវានំ ខយំ ន បត្ថេយ្យំ។ អហំ ខោម្ហិ អប្បាពាធោ អប្បាតង្កោ សមវេបាកិនិយា គហណិយា សមន្នាគតោ នាតិសីតាយ នាច្ចុណ្ហាយ មជ្ឈិមាយ បធានក្ខមាយ។ កស្មាហំ អាសវានំ ខយំ ន បត្ថេយ្យំ។ អហំ ខោម្ហិ អសឋោ អមាយាវី យថាភូតំ អត្តានំ អាវិកត្តា សត្ថរិ វា វិញ្ញូសុ វា សព្រហ្មចារីសុ។ កស្មាហំ អាសវានំ ខយំ ន បត្ថេយ្យំ។ អហំ ខោម្ហិ អារទ្ធវីរិយោ វិហរាមិ អកុសលានំ ធម្មានំ បហានាយ, កុសលានំ ធម្មានំ ឧបសម្បទាយ, ថាមវា ទឡ្ហបរក្កមោ អនិក្ខិត្តធុរោ កុសលេសុ ធម្មេសុ។ កស្មាហំ អាសវានំ ខយំ ន បត្ថេយ្យំ។ អហំ ខោម្ហិ បញ្ញវា ឧទយត្ថគាមិនិយា បញ្ញាយ សមន្នាគតោ អរិយាយ និព្ពេធិកាយ សម្មា ទុក្ខក្ខយគាមិនិយា។ កស្មាហំ អាសវានំ ខយំ ន បត្ថេយ្យន៑ៜតិ។
They think: ‘I am a person of faith; I have faith in the Realized One’s awakening … Why shouldn’t I aspire to end the defilements? I’m rarely ill or unwell. My stomach digests well, being neither too hot nor too cold, but just right, and fit for meditation. Why shouldn’t I aspire to end the defilements? I’m not devious or deceitful. I reveal myself honestly to the Teacher or sensible spiritual companions. Why shouldn’t I aspire to end the defilements? I live with energy roused up for giving up unskillful qualities and embracing skillful qualities. I’m strong, staunchly vigorous, not slacking off when it comes to developing skillful qualities. Why shouldn’t I aspire to end the defilements? I’m wise. I have the wisdom of arising and passing away which is noble, penetrative, and leads to the complete ending of suffering. Why shouldn’t I aspire to end the defilements?’
ឥមេហិ ខោ, ភិក្ខវេ, បញ្ចហិ ធម្មេហិ សមន្នាគតោ ភិក្ខុ អាសវានំ ខយំ បត្ថេតី”តិ។
A bhikkhu with these five qualities aspires to end the defilements.”
បញ្ចមំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
