| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationអង្គុត្តរ និកាយ ៦។៥៦
Numbered Discourses 6.56
៦។ មហាវគ្គ
6. The Great Chapter
ផគ្គុនសុត្ត
With Phagguna
តេន ខោ បន សមយេន អាយស្មា ផគ្គុនោ អាពាធិកោ ហោតិ ទុក្ខិតោ ពាឡ្ហគិលានោ។ អថ ខោ អាយស្មា អានន្ទោ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នោ ខោ អាយស្មា អានន្ទោ ភគវន្តំ ឯតទវោច:
Now at that time Venerable Phagguna was sick, suffering, gravely ill. Then Venerable Ānanda went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to him:
“អាយស្មា, ភន្តេ, ផគ្គុនោ អាពាធិកោ ទុក្ខិតោ ពាឡ្ហគិលានោ។ សាធុ, ភន្តេ, ភគវា យេនាយស្មា ផគ្គុនោ តេនុបសង្កមតុ អនុកម្បំ ឧបាទាយា”តិ។ អធិវាសេសិ ភគវា តុណ្ហីភាវេន។
“Sir, Venerable Phagguna is sick. Sir, please go to Venerable Phagguna out of compassion.” The Buddha consented with silence.
អថ ខោ ភគវា សាយន្ហសមយំ បដិសល្លានា វុដ្ឋិតោ យេនាយស្មា ផគ្គុនោ តេនុបសង្កមិ។ អទ្ទសា ខោ អាយស្មា ផគ្គុនោ ភគវន្តំ ទូរតោវ អាគច្ឆន្តំ។ ទិស្វាន មញ្ចកេ សមធោសិ។
Then in the late afternoon, the Buddha came out of retreat and went to Venerable Phagguna. Venerable Phagguna saw the Buddha coming off in the distance and tried to rise on his cot.
អថ ខោ ភគវា អាយស្មន្តំ ផគ្គុនំ ឯតទវោច: “អលំ, ផគ្គុន, មា ត្វំ មញ្ចកេ សមធោសិ។ សន្តិមានិ អាសនានិ បរេហិ បញ្ញត្តានិ, តត្ថាហំ និសីទិស្សាមី”តិ។
The Buddha said to him, “It’s all right, Phagguna, don’t get up. There are some seats spread out by others, I will sit there.”
និសីទិ ភគវា បញ្ញត្តេ អាសនេ។ និសជ្ជ ខោ ភគវា អាយស្មន្តំ ផគ្គុនំ ឯតទវោច: “កច្ចិ តេ, ផគ្គុន, ខមនីយំ កច្ចិ យាបនីយំ? កច្ចិ តេ ទុក្ខា វេទនា បដិក្កមន្តិ, នោ អភិក្កមន្តិ; បដិក្កមោសានំ បញ្ញាយតិ, នោ អភិក្កមោ”តិ?
He sat on the seat spread out and said to Venerable Phagguna: “I hope you’re keeping well, Phagguna; I hope you’re alright. And I hope the pain is fading, not growing, that its fading is evident, not its growing.”
“ន មេ, ភន្តេ, ខមនីយំ ន យាបនីយំ។ ពាឡ្ហា មេ ទុក្ខា វេទនា អភិក្កមន្តិ, នោ បដិក្កមន្តិ; អភិក្កមោសានំ បញ្ញាយតិ, នោ បដិក្កមោ។
“Sir, I’m not keeping well, I’m not alright. The pain is terrible and growing, not fading; its growing is evident, not its fading.
សេយ្យថាបិ, ភន្តេ, ពលវា បុរិសោ តិណ្ហេន សិខរេន មុទ្ធនិ អភិមត្ថេយ្យ; ឯវមេវំ ខោ មេ, ភន្តេ, អធិមត្តា វាតា មុទ្ធនិ ឩហនន្តិ។ ន មេ, ភន្តេ, ខមនីយំ ន យាបនីយំ។ ពាឡ្ហា មេ ទុក្ខា វេទនា អភិក្កមន្តិ, នោ បដិក្កមន្តិ; អភិក្កមោសានំ បញ្ញាយតិ, នោ បដិក្កមោ។
The winds piercing my head are so severe, it feels like a strong man drilling into my head with a sharp point. I’m not keeping well.
សេយ្យថាបិ, ភន្តេ, ពលវា បុរិសោ ទឡ្ហេន វរត្តក្ខណ្ឌេន សីសវេឋនំ ទទេយ្យ; ឯវមេវំ ខោ មេ, ភន្តេ, អធិមត្តា សីសេ សីសវេទនា។ ន មេ, ភន្តេ, ខមនីយំ ន យាបនីយំ។ ពាឡ្ហា មេ ទុក្ខា វេទនា អភិក្កមន្តិ, នោ បដិក្កមន្តិ; អភិក្កមោសានំ បញ្ញាយតិ, នោ បដិក្កមោ។
The pain in my head is so severe, it feels like a strong man tightening a tough leather strap around my head. I’m not keeping well.
សេយ្យថាបិ, ភន្តេ, ទក្ខោ គោឃាតកោ វា គោឃាតកន្តេវាសី វា តិណ្ហេន គោវិកន្តនេន កុច្ឆិំ បរិកន្តេយ្យ; ឯវមេវំ ខោ មេ, ភន្តេ, អធិមត្តា វាតា កុច្ឆិំ បរិកន្តន្តិ។ ន មេ, ភន្តេ, ខមនីយំ ន យាបនីយំ។ ពាឡ្ហា មេ ទុក្ខា វេទនា អភិក្កមន្តិ, នោ បដិក្កមន្តិ; អភិក្កមោសានំ បញ្ញាយតិ, នោ បដិក្កមោ។
The winds slicing my belly are so severe, like a deft butcher or their apprentice were slicing open a cows’s belly with a meat cleaver. I’m not keeping well.
សេយ្យថាបិ, ភន្តេ, ទ្វេ ពលវន្តោ បុរិសា ទុព្ពលតរំ បុរិសំ នានាពាហាសុ គហេត្វា អង្គារកាសុយា សន្តាបេយ្យុំ សម្បរិតាបេយ្យុំ; ឯវមេវំ ខោ មេ, ភន្តេ, អធិមត្តោ កាយស្មិំ ឌាហោ។ ន មេ, ភន្តេ, ខមនីយំ ន យាបនីយំ។ ពាឡ្ហា មេ ទុក្ខា វេទនា អភិក្កមន្តិ, នោ បដិក្កមន្តិ; អភិក្កមោសានំ បញ្ញាយតិ, នោ បដិក្កមោ”តិ។
The burning in my body is so severe, it feels like two strong men grabbing a weaker man by the arms to burn and scorch him on a pit of glowing coals. I’m not keeping well, I’m not alright. The pain is terrible and growing, not fading; its growing is evident, not its fading.”
អថ ខោ ភគវា អាយស្មន្តំ ផគ្គុនំ ធម្មិយា កថាយ សន្ទស្សេត្វា សមាទបេត្វា សមុត្តេជេត្វា សម្បហំសេត្វា ឧដ្ឋាយាសនា បក្កាមិ។
Then the Buddha educated, encouraged, fired up, and inspired Venerable Phagguna with a Dhamma talk, after which he got up from his seat and left.
អថ ខោ អាយស្មា ផគ្គុនោ អចិរបក្កន្តស្ស ភគវតោ កាលមកាសិ។ តម្ហិ ចស្ស សមយេ មរណកាលេ ឥន្ទ្រិយានិ វិប្បសីទិំសុ។ អថ ខោ អាយស្មា អានន្ទោ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នោ ខោ អាយស្មា អានន្ទោ ភគវន្តំ ឯតទវោច: “អាយស្មា, ភន្តេ, ផគ្គុនោ អចិរបក្កន្តស្ស ភគវតោ កាលមកាសិ។ តម្ហិ ចស្ស សមយេ មរណកាលេ ឥន្ទ្រិយានិ វិប្បសីទិំសូ”តិ។
Not long after the Buddha left, Venerable Phagguna passed away. At the time of his death, his faculties were bright and clear. Then Venerable Ānanda went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to him, “Sir, soon after the Buddha left, Venerable Phagguna died. At the time of his death, his faculties were bright and clear.”
“កិំ ហានន្ទ, ផគ្គុនស្ស ភិក្ខុនោ ឥន្ទ្រិយានិ ន វិប្បសីទិស្សន្តិ។ ផគ្គុនស្ស, អានន្ទ, ភិក្ខុនោ បញ្ចហិ ឱរម្ភាគិយេហិ សំយោជនេហិ ចិត្តំ អវិមុត្តំ អហោសិ។ តស្ស តំ ធម្មទេសនំ សុត្វា បញ្ចហិ ឱរម្ភាគិយេហិ សំយោជនេហិ ចិត្តំ វិមុត្តំ។
“And why shouldn’t his faculties be bright and clear? The bhikkhu Phagguna’s mind was not freed from the five lower fetters. But when he heard that teaching his mind was freed from them.
ឆយិមេ, អានន្ទ, អានិសំសា កាលេន ធម្មស្សវនេ កាលេន អត្ថុបបរិក្ខាយ។ កតមេ ឆ?
Ānanda, there are these six benefits to hearing the teaching at the right time and examining the meaning at the right time. What six?
ឥធានន្ទ, ភិក្ខុនោ បញ្ចហិ ឱរម្ភាគិយេហិ សំយោជនេហិ ចិត្តំ អវិមុត្តំ ហោតិ។ សោ តម្ហិ សមយេ មរណកាលេ លភតិ តថាគតំ ទស្សនាយ។ តស្ស តថាគតោ ធម្មំ ទេសេតិ អាទិកល្យាណំ មជ្ឈេកល្យាណំ បរិយោសានកល្យាណំ សាត្ថំ សព្យញ្ជនំ, កេវលបរិបុណ្ណំ បរិសុទ្ធំ ព្រហ្មចរិយំ បកាសេតិ។ តស្ស តំ ធម្មទេសនំ សុត្វា បញ្ចហិ ឱរម្ភាគិយេហិ សំយោជនេហិ ចិត្តំ វិមុច្ចតិ។ អយំ, អានន្ទ, បឋមោ អានិសំសោ កាលេន ធម្មស្សវនេ។
Firstly, take the case of a bhikkhu whose mind is not freed from the five lower fetters. At the time of death they get to see the Realized One. The Realized One teaches them Dhamma that’s good in the beginning, good in the middle, and good in the end, meaningful and well-phrased. And he reveals a spiritual practice that’s entirely full and pure. When they hear that teaching their mind is freed from the five lower fetters. This is the first benefit of listening to the teaching.
បុន ចបរំ, អានន្ទ, ភិក្ខុនោ បញ្ចហិ ឱរម្ភាគិយេហិ សំយោជនេហិ ចិត្តំ អវិមុត្តំ ហោតិ។ សោ តម្ហិ សមយេ មរណកាលេ ន ហេវ ខោ លភតិ តថាគតំ ទស្សនាយ, អបិ ច ខោ តថាគតសាវកំ លភតិ ទស្សនាយ។ តស្ស តថាគតសាវកោ ធម្មំ ទេសេតិ អាទិកល្យាណំ មជ្ឈេកល្យាណំ បរិយោសានកល្យាណំ សាត្ថំ សព្យញ្ជនំ, កេវលបរិបុណ្ណំ បរិសុទ្ធំ ព្រហ្មចរិយំ បកាសេតិ។ តស្ស តំ ធម្មទេសនំ សុត្វា បញ្ចហិ ឱរម្ភាគិយេហិ សំយោជនេហិ ចិត្តំ វិមុច្ចតិ។ អយំ, អានន្ទ, ទុតិយោ អានិសំសោ កាលេន ធម្មស្សវនេ។
Next, take the case of another bhikkhu whose mind is not freed from the five lower fetters. At the time of death they don’t get to see the Realized One, but they get to see a Realized One’s disciple. The Realized One’s disciple teaches them Dhamma … When they hear that teaching their mind is freed from the five lower fetters. This is the second benefit of listening to the teaching.
បុន ចបរំ, អានន្ទ, ភិក្ខុនោ បញ្ចហិ ឱរម្ភាគិយេហិ សំយោជនេហិ ចិត្តំ អវិមុត្តំ ហោតិ។ សោ តម្ហិ សមយេ មរណកាលេ ន ហេវ ខោ លភតិ តថាគតំ ទស្សនាយ, នបិ តថាគតសាវកំ លភតិ ទស្សនាយ; អបិ ច ខោ យថាសុតំ យថាបរិយត្តំ ធម្មំ ចេតសា អនុវិតក្កេតិ អនុវិចារេតិ មនសានុបេក្ខតិ។ តស្ស យថាសុតំ យថាបរិយត្តំ ធម្មំ ចេតសា អនុវិតក្កយតោ អនុវិចារយតោ មនសានុបេក្ខតោ បញ្ចហិ ឱរម្ភាគិយេហិ សំយោជនេហិ ចិត្តំ វិមុច្ចតិ។ អយំ, អានន្ទ, តតិយោ អានិសំសោ កាលេន អត្ថុបបរិក្ខាយ។
Next, take the case of another bhikkhu whose mind is not freed from the five lower fetters. At the time of death they don’t get to see the Realized One, or to see a Realized One’s disciple. But they think about and consider the teaching in their heart, examining it with the mind as they learned and memorized it. As they do so their mind is freed from the five lower fetters. This is the third benefit of listening to the teaching.
ឥធានន្ទ, ភិក្ខុនោ បញ្ចហិ ឱរម្ភាគិយេហិ សំយោជនេហិ ចិត្តំ វិមុត្តំ ហោតិ, អនុត្តរេ ច ខោ ឧបធិសង្ខយេ ចិត្តំ អវិមុត្តំ ហោតិ។ សោ តម្ហិ សមយេ មរណកាលេ លភតិ តថាគតំ ទស្សនាយ។ តស្ស តថាគតោ ធម្មំ ទេសេតិ អាទិកល្យាណំ មជ្ឈេកល្យាណំ …បេ… ព្រហ្មចរិយំ បកាសេតិ។ តស្ស តំ ធម្មទេសនំ សុត្វា អនុត្តរេ ឧបធិសង្ខយេ ចិត្តំ វិមុច្ចតិ។ អយំ, អានន្ទ, ចតុត្ថោ អានិសំសោ កាលេន ធម្មស្សវនេ។
Next, take the case of a bhikkhu whose mind is freed from the five lower fetters, but not with the supreme ending of attachments. At the time of death they get to see the Realized One. The Realized One teaches them Dhamma … When they hear that teaching their mind is freed with the supreme ending of attachments. This is the fourth benefit of listening to the teaching.
បុន ចបរំ, អានន្ទ, ភិក្ខុនោ បញ្ចហិ ឱរម្ភាគិយេហិ សំយោជនេហិ ចិត្តំ វិមុត្តំ ហោតិ, អនុត្តរេ ច ខោ ឧបធិសង្ខយេ ចិត្តំ អវិមុត្តំ ហោតិ។ សោ តម្ហិ សមយេ មរណកាលេ ន ហេវ ខោ លភតិ តថាគតំ ទស្សនាយ, អបិ ច ខោ តថាគតសាវកំ លភតិ ទស្សនាយ។ តស្ស តថាគតសាវកោ ធម្មំ ទេសេតិ អាទិកល្យាណំ …បេ… បរិសុទ្ធំ ព្រហ្មចរិយំ បកាសេតិ។ តស្ស តំ ធម្មទេសនំ សុត្វា អនុត្តរេ ឧបធិសង្ខយេ ចិត្តំ វិមុច្ចតិ។ អយំ, អានន្ទ, បញ្ចមោ អានិសំសោ កាលេន ធម្មស្សវនេ។
Next, take the case of another bhikkhu whose mind is freed from the five lower fetters, but not with the supreme ending of attachments. At the time of death they don’t get to see the Realized One, but they get to see a Realized One’s disciple. The Realized One’s disciple teaches them Dhamma … When they hear that teaching their mind is freed with the supreme ending of attachments. This is the fifth benefit of listening to the teaching.
បុន ចបរំ, អានន្ទ, ភិក្ខុនោ បញ្ចហិ ឱរម្ភាគិយេហិ សំយោជនេហិ ចិត្តំ វិមុត្តំ ហោតិ, អនុត្តរេ ច ខោ ឧបធិសង្ខយេ ចិត្តំ អវិមុត្តំ ហោតិ។ សោ តម្ហិ សមយេ មរណកាលេ ន ហេវ ខោ លភតិ តថាគតំ ទស្សនាយ, នបិ តថាគតសាវកំ លភតិ ទស្សនាយ; អបិ ច ខោ យថាសុតំ យថាបរិយត្តំ ធម្មំ ចេតសា អនុវិតក្កេតិ អនុវិចារេតិ មនសានុបេក្ខតិ។ តស្ស យថាសុតំ យថាបរិយត្តំ ធម្មំ ចេតសា អនុវិតក្កយតោ អនុវិចារយតោ មនសានុបេក្ខតោ អនុត្តរេ ឧបធិសង្ខយេ ចិត្តំ វិមុច្ចតិ។ អយំ, អានន្ទ, ឆដ្ឋោ អានិសំសោ កាលេន អត្ថុបបរិក្ខាយ។
Next, take the case of another bhikkhu whose mind is freed from the five lower fetters, but not with the supreme ending of attachments. At the time of death they don’t get to see the Realized One, or to see a Realized One’s disciple. But they think about and consider the teaching in their heart, examining it with the mind as they learned and memorized it. As they do so their mind is freed with the supreme ending of attachments. This is the sixth benefit of listening to the teaching.
ឥមេ ខោ, អានន្ទ, ឆ អានិសំសា កាលេន ធម្មស្សវនេ កាលេន អត្ថុបបរិក្ខាយា”តិ។
These are the six benefits to hearing the teaching at the right time and examining the meaning at the right time.”
ទុតិយំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
