Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ៥។១៩៥
Numbered Discourses 5.195
២០។ ព្រាហ្មណវគ្គ
20. Brahmins
បិង្គិយានីសុត្ត
Piṅgiyānī
ឯកំ សមយំ ភគវា វេសាលិយំ វិហរតិ មហាវនេ កូដាគារសាលាយំ។
At one time the Buddha was staying near Vesālī, at the Great Wood, in the hall with the peaked roof.
តេន ខោ បន សមយេន បញ្ចមត្តានិ លិច្ឆវិសតានិ ភគវន្តំ បយិរុបាសន្តិ។ អប្បេកច្ចេ លិច្ឆវី នីលា ហោន្តិ នីលវណ្ណា នីលវត្ថា នីលាលង្ការា, អប្បេកច្ចេ លិច្ឆវី បីតា ហោន្តិ បីតវណ្ណា បីតវត្ថា បីតាលង្ការា, អប្បេកច្ចេ លិច្ឆវី លោហិតកា ហោន្តិ លោហិតកវណ្ណា លោហិតកវត្ថា លោហិតកាលង្ការា, អប្បេកច្ចេ លិច្ឆវី ឱទាតា ហោន្តិ ឱទាតវណ្ណា ឱទាតវត្ថា ឱទាតាលង្ការា។ ត្យស្សុទំ ភគវា អតិរោចតិ វណ្ណេន ចេវ យសសា ច។
Now at that time around five hundred Licchavis were visiting the Buddha. Some of the Licchavis were in blue, of blue color, clad in blue, adorned with blue. And some were similarly colored in yellow, red, or white. But the Buddha outshone them all in beauty and glory.
អថ ខោ បិង្គិយានី ព្រាហ្មណោ ឧដ្ឋាយាសនា ឯកំសំ ឧត្តរាសង្គំ ករិត្វា យេន ភគវា តេនញ្ជលិំ បណាមេត្វា ភគវន្តំ ឯតទវោច: “បដិភាតិ មំ, ភគវា, បដិភាតិ មំ, សុគតា”តិ។
Then the brahmin Piṅgīyānī got up from his seat, arranged his robe over one shoulder, raised his joined palms toward the Buddha, and said, “I feel inspired to speak, Blessed One! I feel inspired to speak, Holy One!”
“បដិភាតុ តំ បិង្គិយានី”តិ ភគវា អវោច។ អថ ខោ បិង្គិយានី ព្រាហ្មណោ ភគវតោ សម្មុខា សារុប្បាយ គាថាយ អភិត្ថវិ:
“Then speak as you feel inspired,” said the Buddha. So the brahmin Piṅgīyānī extolled the Buddha in his presence with a fitting verse.
“បទ្មំ យថា កោកនទំ សុគន្ធំ, បាតោ សិយា ផុល្លមវីតគន្ធំ; អង្គីរសំ បស្ស វិរោចមានំ, តបន្តមាទិច្ចមិវន្តលិក្ខេ”តិ។
“Like a fragrant pink lotus that blooms in the morning, its fragrance unfaded—see Aṅgīrasa shine, bright as the sun in the sky!”
អថ ខោ តេ លិច្ឆវី បញ្ចហិ ឧត្តរាសង្គសតេហិ បិង្គិយានិំ ព្រាហ្មណំ អច្ឆាទេសុំ។ អថ ខោ បិង្គិយានី ព្រាហ្មណោ តេហិ បញ្ចហិ ឧត្តរាសង្គសតេហិ ភគវន្តំ អច្ឆាទេសិ។
Then those Licchavis clothed Piṅgiyānī with five hundred upper robes. And Piṅgiyānī clothed the Buddha with them.
អថ ខោ ភគវា តេ លិច្ឆវី ឯតទវោច:
Then the Buddha said to the Licchavis:
“បញ្ចន្នំ, លិច្ឆវី, រតនានំ បាតុភាវោ ទុល្លភោ លោកស្មិំ។ កតមេសំ បញ្ចន្នំ? តថាគតស្ស អរហតោ សម្មាសម្ពុទ្ធស្ស បាតុភាវោ ទុល្លភោ លោកស្មិំ។ តថាគតប្បវេទិតស្ស ធម្មវិនយស្ស ទេសេតា បុគ្គលោ ទុល្លភោ លោកស្មិំ។ តថាគតប្បវេទិតស្ស ធម្មវិនយស្ស ទេសិតស្ស វិញ្ញាតា បុគ្គលោ ទុល្លភោ លោកស្មិំ។ តថាគតប្បវេទិតស្ស ធម្មវិនយស្ស ទេសិតស្ស វិញ្ញាតា ធម្មានុធម្មប្បដិបន្នោ បុគ្គលោ ទុល្លភោ លោកស្មិំ។ កតញ្ញូ កតវេទី បុគ្គលោ ទុល្លភោ លោកស្មិំ។ ឥមេសំ ខោ, លិច្ឆវី, បញ្ចន្នំ រតនានំ បាតុភាវោ ទុល្លភោ លោកស្មិន៑”តិ។
“Licchavis, the appearance of five treasures is rare in the world. What five? A Realized One, a perfected one, a fully awakened Buddha. A person who explains the teaching and training proclaimed by a Realized One. A person who understands the teaching and training proclaimed by a Realized One. A person who practices in line with the teaching. A person who is grateful and thankful. The appearance of these five treasures is rare in the world.”
បញ្ចមំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]