| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationමජ්ඣිම නිකාය 87
The Middle-Length Suttas Collection 87
පියජාතිකසුත්ත
Born From the Beloved
ඒවං මේ සුතං—ඒකං සමයං භගවා සාවත්ථියං විහරති ජේතවනේ අනාථපිණ්ඩිකස්ස ආරාමේ.
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Sāvatthī in Jeta’s Grove, Anāthapiṇḍika’s monastery.
තේන ඛෝ පන සමයේන අඤ්ඤතරස්ස ගහපතිස්ස ඒකපුත්තකෝ පියෝ මනාපෝ කාලඞ්කතෝ හෝති. තස්ස කාලඞ්කිරියාය නේව කම්මන්තා පටිභන්ති න භත්තං පටිභාති. සෝ ආළාහනං ගන්ත්වා කන්දති: “කහං, ඒකපුත්තක, කහං, ඒකපුත්තකා”ති.
Now at that time a certain householder’s dear and beloved only child passed away. After their death he didn’t feel like working or eating. He would go to the cemetery and wail, “Where are you, my only child? Where are you, my only child?”
අථ ඛෝ සෝ ගහපති යේන භගවා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නං ඛෝ තං ගහපතිං භගවා ඒතදවෝච: “න ඛෝ තේ, ගහපති, සකේ චිත්තේ ඨිතස්ස ඉන්ද්‍රියානි, අත්ථි තේ ඉන්ද්‍රියානං අඤ්ඤථත්තන්”ති.
Then he went to the Buddha, bowed, and sat down to one side. The Buddha said to him, “Householder, you look like someone who’s not in their right mind; your faculties have deteriorated.”
“කිඤ්හි මේ, භන්තේ, ඉන්ද්‍රියානං නාඤ්ඤථත්තං භවිස්සති; මය්හඤ්හි, භන්තේ, ඒකපුත්තෝ පියෝ මනාපෝ කාලඞ්කතෝ. තස්ස කාලඞ්කිරියාය නේව කම්මන්තා පටිභන්ති, න භත්තං පටිභාති. සෝහං ආළාහනං ගන්ත්වා කන්දාමි: ‘කහං, ඒකපුත්තක, කහං, ඒකපුත්තකා(අ)”ති.
“And how, sir, could my faculties not have deteriorated? For my dear and beloved only child has passed away. Since their death I haven’t felt like working or eating. I go to the cemetery and wail: ‘Where are you, my only child? Where are you, my only child?’”
“ඒවමේතං, ගහපති, ඒවමේතං, ගහපති. පියජාතිකා හි, ගහපති, සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා පියප්පභවිකා”ති.
“That’s so true, householder! That’s so true, householder! For our loved ones are a source of sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress.”
“කස්ස ඛෝ නාමේතං, භන්තේ, ඒවං භවිස්සති: ‘පියජාතිකා සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා පියප්පභවිකා(අ)ති? පියජාතිකා හි ඛෝ, භන්තේ, ආනන්දසෝමනස්සා පියප්පභවිකා”ති. අථ ඛෝ සෝ ගහපති භගවතෝ භාසිතං අනභිනන්දිත්වා පටික්කෝසිත්වා උට්ඨායාසනා පක්කාමි.
“Sir, who on earth could ever think such a thing! For our loved ones are a source of joy and happiness.” Disagreeing with the Buddha’s statement, rejecting it, he got up from his seat and left.
තේන ඛෝ පන සමයේන සම්බහුලා අක්ඛධුත්තා භගවතෝ අවිදූරේ අක්ඛේහි දිබ්බන්ති. අථ ඛෝ සෝ ගහපති යේන තේ අක්ඛධුත්තා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා අක්ඛධුත්තේ ඒතදවෝච: “ඉධාහං, භෝන්තෝ, යේන සමණෝ ගෝතමෝ තේනුපසඞ්කමිං; උපසඞ්කමිත්වා සමණං ගෝතමං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිං. ඒකමන්තං නිසින්නං ඛෝ මං, භෝන්තෝ, සමණෝ ගෝතමෝ ඒතදවෝච: ‘න ඛෝ තේ, ගහපති, සකේ චිත්තේ ඨිතස්ස ඉන්ද්‍රියානි, අත්ථි තේ ඉන්ද්‍රියානං අඤ්ඤථත්තන්(අ)ති. ඒවං වුත්තේ, අහං, භෝන්තෝ, සමණං ගෝතමං ඒතදවෝචං: ‘කිඤ්හි මේ, භන්තේ, ඉන්ද්‍රියානං නාඤ්ඤථත්තං භවිස්සති; මය්හඤ්හි, භන්තේ, ඒකපුත්තකෝ පියෝ මනාපෝ කාලඞ්කතෝ. තස්ස කාලඞ්කිරියාය නේව කම්මන්තා පටිභන්ති, න භත්තං පටිභාති. සෝහං ආළාහනං ගන්ත්වා කන්දාමි—කහං, ඒකපුත්තක, කහං, ඒකපුත්තකා(අ)ති. ‘ඒවමේතං, ගහපති, ඒවමේතං, ගහපති. පියජාතිකා හි, ගහපති, සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා පියප්පභවිකා(අ)ති. ‘කස්ස ඛෝ නාමේතං, භන්තේ, ඒවං භවිස්සති—පියජාතිකා සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා පියප්පභවිකා? පියජාතිකා හි ඛෝ, භන්තේ, ආනන්දසෝමනස්සා පියප්පභවිකා(අ)ති. අථ ඛ්වාහං, භෝන්තෝ, සමණස්ස ගෝතමස්ස භාසිතං අනභිනන්දිත්වා පටික්කෝසිත්වා උට්ඨායාසනා පක්කමින්”ති.
Now at that time several gamblers were playing dice not far from the Buddha. That householder approached them and told them what had happened.
“ඒවමේතං, ගහපති, ඒවමේතං, ගහපති. පියජාතිකා හි, ගහපති, ආනන්දසෝමනස්සා පියප්පභවිකා”ති.
“That’s so true, householder! That’s so true, householder! For our loved ones are a source of joy and happiness.”
අථ ඛෝ සෝ ගහපති “සමේති මේ අක්ඛධුත්තේහී”ති පක්කාමි.
Thinking, “The gamblers and I are in agreement,” the householder left.
අථ ඛෝ ඉදං කථාවත්ථු අනුපුබ්බේන රාජන්තේපුරං පාවිසි. අථ ඛෝ රාජා පසේනදි කෝසලෝ මල්ලිකං දේවිං ආමන්තේසි: “ඉදං තේ, මල්ලිකේ, සමණේන ගෝතමේන භාසිතං: ‘පියජාතිකා සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා පියප්පභවිකා(අ)”ති.
Eventually that topic of discussion reached the royal compound. Then King Pasenadi addressed Queen Mallikā, “Mallika, your ascetic Gotama said this: ‘Our loved ones are a source of sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress.’”
“සචේතං, මහාරාජ, භගවතා භාසිතං, ඒවමේතන්”ති.
“If that’s what the Buddha said, great king, then that’s how it is.”
“ඒවමේව පනායං මල්ලිකා යඤ්ඤදේව සමණෝ ගෝතමෝ භාසති තං තදේවස්ස අබ්භනුමෝදති: ‘සචේතං, මහාරාජ, භගවතා භාසිතං ඒවමේතන්(අ)ති. සේය්‍යථාපි නාම, යඤ්ඤදේව ආචරියෝ අන්තේවාසිස්ස භාසති තං තදේවස්ස අන්තේවාසී අබ්භනුමෝදති: ‘ඒවමේතං, ආචරිය, ඒවමේතං, ආචරියා(අ)ති. ඒවමේව ඛෝ ත්වං, මල්ලිකේ, යඤ්ඤදේව සමණෝ ගෝතමෝ භාසති තං තදේවස්ස අබ්භනුමෝදසි: ‘සචේතං, මහාරාජ, භගවතා භාසිතං ඒවමේතන්(අ)ති. චර පිරේ, මල්ලිකේ, විනස්සා”ති.
“No matter what the ascetic Gotama says, Mallikā agrees with him: ‘If that’s what the Buddha said, great king, then that’s how it is.’ You’re just like a student who agrees with everything their teacher says. Go away, Mallikā, get out of here!”
අථ ඛෝ මල්ලිකා දේවී නාළිජඞ්ඝං බ්‍රාහ්මණං ආමන්තේසි: “ඒහි ත්වං, බ්‍රාහ්මණ, යේන භගවා තේනුපසඞ්කම; උපසඞ්කමිත්වා මම වචනේන භගවතෝ පාදේ සිරසා වන්දාහි, අප්පාබාධං අප්පාතඞ්කං ලහුට්ඨානං බලං ඵාසුවිහාරං පුච්ඡ: ‘මල්ලිකා, භන්තේ, දේවී භගවතෝ පාදේ සිරසා වන්දති, අප්පාබාධං අප්පාතඞ්කං ලහුට්ඨානං බලං ඵාසුවිහාරං පුච්ඡතී(අ)ති; ඒවඤ්ච වදේහි: ‘භාසිතා නු ඛෝ, භන්තේ, භගවතා ඒසා වාචා—පියජාතිකා සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා පියප්පභවිකා(අ)ති. යථා තේ භගවා බ්‍යාකරෝති තං සාධුකං උග්ගහේත්වා මම ආරෝචේය්‍යාසි. න හි තථාගතා විතථං භණන්තී”ති.
Then Queen Mallikā addressed the brahmin Nāḷijaṅgha, “Please, brahmin, go to the Buddha, and in my name bow with your head to his feet. Ask him if he is healthy and well, nimble, strong, and living comfortably. And then say: ‘Sir, did the Buddha make this statement: “Our loved ones are a source of sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress”?’ Remember well how the Buddha answers and tell it to me. For Realized Ones say nothing that is not so.”
“ඒවං, භෝතී”ති ඛෝ නාළිජඞ්ඝෝ බ්‍රාහ්මණෝ මල්ලිකාය දේවියා පටිස්සුත්වා යේන භගවා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවතා සද්ධිං සම්මෝදි. සම්මෝදනීයං කථං සාරණීයං වීතිසාරේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ නාළිජඞ්ඝෝ බ්‍රාහ්මණෝ භගවන්තං ඒතදවෝච: “මල්ලිකා, භෝ ගෝතම, දේවී භෝතෝ ගෝතමස්ස පාදේ සිරසා වන්දති; අප්පාබාධං අප්පාතඞ්කං ලහුට්ඨානං බලං ඵාසුවිහාරං පුච්ඡති; ඒවඤ්ච වදේති: ‘භාසිතා නු ඛෝ, භන්තේ, භගවතා ඒසා වාචා—පියජාතිකා සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා පියප්පභවිකා(අ)”ති.
“Yes, ma’am,” he replied. He went to the Buddha and exchanged greetings with him. When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side and said to the Buddha, “Master Gotama, Queen Mallikā bows with her head to your feet. She asks if you are healthy and well, nimble, strong, and living comfortably. And she asks whether the Buddha made this statement: ‘Our loved ones are a source of sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress.’”
“ඒවමේතං, බ්‍රාහ්මණ, ඒවමේතං, බ්‍රාහ්මණ. පියජාතිකා හි, බ්‍රාහ්මණ, සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා පියප්පභවිකාති.
“That’s right, brahmin, that’s right! For our loved ones are a source of sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress.
තදමිනාපේතං, බ්‍රාහ්මණ, පරියායේන වේදිතබ්බං යථා පියජාතිකා සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා පියප්පභවිකා. භූතපුබ්බං, බ්‍රාහ්මණ, ඉමිස්සායේව සාවත්ථියා අඤ්ඤතරිස්සා ඉත්ථියා මාතා කාලමකාසි. සා තස්සා කාලකිරියාය උම්මත්තිකා ඛිත්තචිත්තා රථිකාය රථිකං සිඞ්ඝාටකේන සිඞ්ඝාටකං උපසඞ්කමිත්වා ඒවමාහ: ‘අපි මේ මාතරං අද්දස්සථ, අපි මේ මාතරං අද්දස්සථා(අ)ති?
And here’s a way to understand how our loved ones are a source of sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress. Once upon a time right here in Sāvatthī a certain woman’s mother passed away. And because of that she went mad and lost her mind. She went from street to street and from square to square saying, ‘Has anyone seen my mother? Has anyone seen my mother?’
ඉමිනාපි ඛෝ ඒතං, බ්‍රාහ්මණ, පරියායේන වේදිතබ්බං යථා පියජාතිකා සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා පියප්පභවිකාති.
And here’s another way to understand how our loved ones are a source of sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress.
භූතපුබ්බං, බ්‍රාහ්මණ, ඉමිස්සායේව සාවත්ථියා අඤ්ඤතරිස්සා ඉත්ථියා පිතා කාලමකාසි … භාතා කාලමකාසි … භගිනී කාලමකාසි … පුත්තෝ කාලමකාසි … ධීතා කාලමකාසි … සාමිකෝ කාලමකාසි. සා තස්ස කාලකිරියාය උම්මත්තිකා ඛිත්තචිත්තා රථිකාය රථිකං සිඞ්ඝාටකේන සිඞ්ඝාටකං උපසඞ්කමිත්වා ඒවමාහ: ‘අපි මේ සාමිකං අද්දස්සථ, අපි මේ සාමිකං අද්දස්සථා(අ)ති?
Once upon a time right here in Sāvatthī a certain woman’s father … brother … sister … son … daughter … husband passed away. And because of that she went mad and lost her mind. She went from street to street and from square to square saying, ‘Has anyone seen my husband? Has anyone seen my husband?’
ඉමිනාපි ඛෝ ඒතං, බ්‍රාහ්මණ, පරියායේන වේදිතබ්බං යථා පියජාතිකා සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා පියප්පභවිකාති.
And here’s another way to understand how our loved ones are a source of sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress.
භූතපුබ්බං, බ්‍රාහ්මණ, ඉමිස්සායේව සාවත්ථියා අඤ්ඤතරස්ස පුරිසස්ස මාතා කාලමකාසි. සෝ තස්සා කාලකිරියාය උම්මත්තකෝ ඛිත්තචිත්තෝ රථිකාය රථිකං සිඞ්ඝාටකේන සිඞ්ඝාටකං උපසඞ්කමිත්වා ඒවමාහ: ‘අපි මේ මාතරං අද්දස්සථ, අපි මේ මාතරං අද්දස්සථා(අ)ති? ඉමිනාපි ඛෝ ඒතං, බ්‍රාහ්මණ, පරියායේන වේදිතබ්බං යථා පියජාතිකා සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා පියප්පභවිකාති. භූතපුබ්බං, බ්‍රාහ්මණ, ඉමිස්සායේව සාවත්ථියා අඤ්ඤතරස්ස පුරිසස්ස පිතා කාලමකාසි … භාතා කාලමකාසි … භගිනී කාලමකාසි … පුත්තෝ කාලමකාසි … ධීතා කාලමකාසි … පජාපති කාලමකාසි. සෝ තස්සා කාලකිරියාය උම්මත්තකෝ ඛිත්තචිත්තෝ රථිකාය රථිකං සිඞ්ඝාටකේන සිඞ්ඝාටකං උපසඞ්කමිත්වා ඒවමාහ: ‘අපි මේ පජාපතිං අද්දස්සථ, අපි මේ පජාපතිං අද්දස්සථා(අ)ති?
Once upon a time right here in Sāvatthī a certain man’s mother … father … brother … sister … son … daughter … wife passed away. And because of that he went mad and lost his mind. He went from street to street and from square to square saying, ‘Has anyone seen my wife? Has anyone seen my wife?’
ඉමිනාපි ඛෝ ඒතං, බ්‍රාහ්මණ, පරියායේන වේදිතබ්බං යථා පියජාතිකා සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා පියප්පභවිකාති.
And here’s another way to understand how our loved ones are a source of sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress.
භූතපුබ්බං, බ්‍රාහ්මණ, ඉමිස්සායේව සාවත්ථියා අඤ්ඤතරා ඉත්ථී ඤාතිකුලං අගමාසි. තස්සා තේ ඤාතකා සාමිකං අච්ඡින්දිත්වා අඤ්ඤස්ස දාතුකාමා. සා ච තං න ඉච්ඡති. අථ ඛෝ සා ඉත්ථී සාමිකං ඒතදවෝච: ‘ඉමේ, මං, අය්‍යපුත්ත, ඤාතකා ත්වං අච්ඡින්දිත්වා අඤ්ඤස්ස දාතුකාමා. අහඤ්ච තං න ඉච්ඡාමී(අ)ති. අථ ඛෝ සෝ පුරිසෝ තං ඉත්ථිං ද්විධා ඡේත්වා අත්තානං උප්ඵාලේසි: ‘උභෝ පේච්ච භවිස්සාමා(අ)ති. ඉමිනාපි ඛෝ ඒතං, බ්‍රාහ්මණ, පරියායේන වේදිතබ්බං යථා පියජාතිකා සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා පියප්පභවිකා”ති.
Once upon a time right here in Sāvatthī a certain woman went to live with her relative’s family. But her relatives wanted to divorce her from her husband and give her to another, who she didn’t want. So she told her husband about this. But he cut her in two and disemboweled himself, thinking, ‘We shall be together after death.’ That’s another way to understand how our loved ones are a source of sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress.”
අථ ඛෝ නාළිජඞ්ඝෝ බ්‍රාහ්මණෝ භගවතෝ භාසිතං අභිනන්දිත්වා අනුමෝදිත්වා උට්ඨායාසනා යේන මල්ලිකා දේවී තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා යාවතකෝ අහෝසි භගවතා සද්ධිං කථාසල්ලාපෝ තං සබ්බං මල්ලිකාය දේවියා ආරෝචේසි. අථ ඛෝ මල්ලිකා දේවී යේන රාජා පසේනදි කෝසලෝ තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා රාජානං පසේනදිං කෝසලං ඒතදවෝච: “තං කිං මඤ්ඤසි, මහාරාජ, පියා තේ වජිරී කුමාරී”ති?
Then Nāḷijaṅgha the brahmin, having approved and agreed with what the Buddha said, got up from his seat, went to Queen Mallikā, and told her of all they had discussed. Then Queen Mallikā approached King Pasenadi and said to him, “What do you think, great king? Do you love Princess Vajirī?”
“ඒවං, මල්ලිකේ, පියා මේ වජිරී කුමාරී”ති.
“Indeed I do, Mallikā.”
“තං කිං මඤ්ඤසි, මහාරාජ, වජිරියා තේ කුමාරියා විපරිණාමඤ්ඤථාභාවා උප්පජ්ජේය්‍යුං සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා”ති?
“What do you think, great king? If she were to decay and perish, would sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress arise in you?”
“වජිරියා මේ, මල්ලිකේ, කුමාරියා විපරිණාමඤ්ඤථාභාවා ජීවිතස්සපි සියා අඤ්ඤථත්තං, කිං පන මේ න උප්පජ්ජිස්සන්ති සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා”ති?
“If she were to decay and perish, my life would fall apart. How could sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress not arise in me?”
“ඉදං ඛෝ තං, මහාරාජ, තේන භගවතා ජානතා පස්සතා අරහතා සම්මාසම්බුද්ධේන සන්ධාය භාසිතං: ‘පියජාතිකා සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා පියප්පභවිකා(අ)ති.
“This is what the Buddha was referring to when he said: ‘Our loved ones are a source of sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress.’
තං කිං මඤ්ඤසි, මහාරාජ, පියා තේ වාසභා ඛත්තියා”ති? “ඒවං, මල්ලිකේ, පියා මේ වාසභා ඛත්තියා”ති. “තං කිං මඤ්ඤසි, මහාරාජ, වාසභාය තේ ඛත්තියාය විපරිණාමඤ්ඤථාභාවා උප්පජ්ජේය්‍යුං සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා”ති? “වාසභාය මේ, මල්ලිකේ, ඛත්තියාය විපරිණාමඤ්ඤථාභාවා ජීවිතස්සපි සියා අඤ්ඤථත්තං, කිං පන මේ න උප්පජ්ජිස්සන්ති සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා”ති? “ඉදං ඛෝ තං, මහාරාජ, තේන භගවතා ජානතා පස්සතා අරහතා සම්මාසම්බුද්ධේන සන්ධාය භාසිතං: ‘පියජාතිකා සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා පියප්පභවිකා(අ)ති.
What do you think, great king? Do you love Lady Vāsabhā? …
තං කිං මඤ්ඤසි, මහාරාජ, පියෝ තේ විටටූභෝ සේනාපතී”ති? “ඒවං, මල්ලිකේ, පියෝ මේ විටටූභෝ සේනාපතී”ති. “තං කිං මඤ්ඤසි, මහාරාජ, විටටූභස්ස තේ සේනාපතිස්ස විපරිණාමඤ්ඤථාභාවා උප්පජ්ජේය්‍යුං සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා”ති? “විටටූභස්ස මේ, මල්ලිකේ, සේනාපතිස්ස විපරිණාමඤ්ඤථාභාවා ජීවිතස්සපි සියා අඤ්ඤථත්තං, කිං පන මේ න උප්පජ්ජිස්සන්ති සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා”ති? “ඉදං ඛෝ තං, මහාරාජ, තේන භගවතා ජානතා පස්සතා අරහතා සම්මාසම්බුද්ධේන සන්ධාය භාසිතං: ‘පියජාතිකා සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා පියප්පභවිකා(අ)ති.
Do you love your son, General Viḍūḍabha? …
තං කිං මඤ්ඤසි, මහාරාජ, පියා තේ අහන්”ති?
Do you love me?”
“ඒවං, මල්ලිකේ, පියා මේසි ත්වන්”ති.
“Indeed I do love you, Mallikā.”
“තං කිං මඤ්ඤසි, මහාරාජ, මය්හං තේ විපරිණාමඤ්ඤථාභාවා උප්පජ්ජේය්‍යුං සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා”ති?
“What do you think, great king? If I were to decay and perish, would sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress arise in you?”
“තුය්හඤ්හි මේ, මල්ලිකේ, විපරිණාමඤ්ඤථාභාවා ජීවිතස්සපි සියා අඤ්ඤථත්තං, කිං පන මේ න උප්පජ්ජිස්සන්ති සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා”ති?
“If you were to decay and perish, my life would fall apart. How could sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress not arise in me?”
“ඉදං ඛෝ තං, මහාරාජ, තේන භගවතා ජානතා පස්සතා අරහතා සම්මාසම්බුද්ධේන සන්ධාය භාසිතං: ‘පියජාතිකා සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා පියප්පභවිකා(අ)ති.
“This is what the Buddha was referring to when he said: ‘Our loved ones are a source of sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress.’
තං කිං මඤ්ඤසි, මහාරාජ, පියා තේ කාසිකෝසලා”ති?
What do you think, great king? Do you love the realms of Kāsi and Kosala?”
“ඒවං, මල්ලිකේ, පියා මේ කාසිකෝසලා. කාසිකෝසලානං, මල්ලිකේ, ආනුභාවේන කාසිකචන්දනං පච්චනුභෝම, මාලාගන්ධවිලේපනං ධාරේමා”ති.
“Indeed I do, Mallikā. It’s due to the bounty of Kāsi and Kosala that we use sandalwood imported from Kāsi and wear garlands, perfumes, and makeup.”
“තං කිං මඤ්ඤසි, මහාරාජ, කාසිකෝසලානං තේ විපරිණාමඤ්ඤථාභාවා උප්පජ්ජේය්‍යුං සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා”ති?
“What do you think, great king? If these realms were to decay and perish, would sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress arise in you?”
“කාසිකෝසලානඤ්හි, මල්ලිකේ, විපරිණාමඤ්ඤථාභාවා ජීවිතස්සපි සියා අඤ්ඤථත්තං, කිං පන මේ න උප්පජ්ජිස්සන්ති සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා”ති?
“If they were to decay and perish, my life would fall apart. How could sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress not arise in me?”
“ඉදං ඛෝ තං, මහාරාජ, තේන භගවතා ජානතා පස්සතා අරහතා සම්මාසම්බුද්ධේන සන්ධාය භාසිතං: ‘පියජාතිකා සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා පියප්පභවිකා(අ)”ති.
“This is what the Buddha was referring to when he said: ‘Our loved ones are a source of sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress.’”
“අච්ඡරියං, මල්ලිකේ, අබ්භුතං, මල්ලිකේ. යාවඤ්ච සෝ භගවා පඤ්ඤාය අතිවිජ්ඣ මඤ්ඤේ පස්සති. ඒහි, මල්ලිකේ, ආචමේහී”ති.
“It’s incredible, Mallikā, it’s amazing, how far the Buddha sees with penetrating wisdom, it seems to me. Come, Mallikā, rinse my hands.”
අථ ඛෝ රාජා පසේනදි කෝසලෝ උට්ඨායාසනා ඒකංසං උත්තරාසඞ්ගං කරිත්වා යේන භගවා තේනඤ්ජලිං පණාමේත්වා තික්ඛත්තුං උදානං උදානේසි:
Then King Pasenadi got up from his seat, arranged his robe over one shoulder, raised his joined palms toward the Buddha, and expressed this heartfelt sentiment three times:
“නමෝ තස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මාසම්බුද්ධස්ස.
“Homage to that Blessed One, the perfected one, the fully awakened Buddha!
නමෝ තස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මාසම්බුද්ධස්ස.
Homage to that Blessed One, the perfected one, the fully awakened Buddha!
නමෝ තස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මාසම්බුද්ධස්සා”ති.
Homage to that Blessed One, the perfected one, the fully awakened Buddha!”
පියජාතිකසුත්තං නිට්ඨිතං සත්තමං.
The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
