| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationអង្គុត្តរ និកាយ ១០។៨៣
Numbered Discourses 10.83
៩។ ថេរវគ្គ
9. Senior Bhikkhus
បុណ្ណិយសុត្ត
With Puṇṇiya
អថ ខោ អាយស្មា បុណ្ណិយោ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នោ ខោ អាយស្មា បុណ្ណិយោ ភគវន្តំ ឯតទវោច:
Then Venerable Puṇṇiya went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to him:
“កោ នុ ខោ, ភន្តេ, ហេតុ កោ បច្ចយោ យេន អប្បេកទា តថាគតំ ធម្មទេសនា បដិភាតិ អប្បេកទា នប្បដិភាតី”តិ?
“Sir, what is the cause, what is the reason why sometimes the Realized One feels inspired to teach, and other times not?”
“សទ្ធោ ច, បុណ្ណិយ, ភិក្ខុ ហោតិ, នោ ច ឧបសង្កមិតា; នេវ តាវ តថាគតំ ធម្មទេសនា បដិភាតិ។ យតោ ច ខោ, បុណ្ណិយ, ភិក្ខុ សទ្ធោ ច ហោតិ ឧបសង្កមិតា ច, ឯវំ តថាគតំ ធម្មទេសនា បដិភាតិ។
“Puṇṇiya, when a bhikkhu has faith but doesn’t approach, the Realized One doesn’t feel inspired to teach. But when a bhikkhu has faith and approaches, the Realized One feels inspired to teach.
សទ្ធោ ច, បុណ្ណិយ, ភិក្ខុ ហោតិ ឧបសង្កមិតា ច, នោ ច បយិរុបាសិតា …បេ… បយិរុបាសិតា ច, នោ ច បរិបុច្ឆិតា … បរិបុច្ឆិតា ច, នោ ច ឱហិតសោតោ ធម្មំ សុណាតិ … ឱហិតសោតោ ច ធម្មំ សុណាតិ, នោ ច សុត្វា ធម្មំ ធារេតិ … សុត្វា ច ធម្មំ ធារេតិ, នោ ច ធាតានំ ធម្មានំ អត្ថំ ឧបបរិក្ខតិ … ធាតានញ្ច ធម្មានំ អត្ថំ ឧបបរិក្ខតិ នោ ច អត្ថមញ្ញាយ ធម្មមញ្ញាយ ធម្មានុធម្មប្បដិបន្នោ ហោតិ … អត្ថមញ្ញាយ ធម្មមញ្ញាយ ធម្មានុធម្មប្បដិបន្នោ ច ហោតិ, នោ ច កល្យាណវាចោ ហោតិ កល្យាណវាក្ករណោ បោរិយា វាចាយ សមន្នាគតោ វិស្សដ្ឋាយ អនេលគឡាយ អត្ថស្ស វិញ្ញាបនិយា … កល្យាណវាចោ ច ហោតិ កល្យាណវាក្ករណោ បោរិយា វាចាយ សមន្នាគតោ វិស្សដ្ឋាយ អនេលគឡាយ អត្ថស្ស វិញ្ញាបនិយា, នោ ច សន្ទស្សកោ ហោតិ សមាទបកោ សមុត្តេជកោ សម្បហំសកោ សព្រហ្មចារីនំ, នេវ តាវ តថាគតំ ធម្មទេសនា បដិភាតិ។
When a bhikkhu has faith and approaches, but doesn’t pay homage … they pay homage, but don’t ask questions … they ask questions, but don’t actively listen … they actively listen, but don’t remember the teaching they’ve heard … they remember the teaching they’ve heard, but don’t reflect on the meaning of the teachings they’ve remembered … they reflect on the meaning of the teachings they’ve remembered, but, having understood the meaning and the teaching, they don’t practice accordingly … they practice accordingly, but they’re not a good speaker. Their voice is not polished, clear, articulate, and doesn’t express the meaning … They’re a good speaker, but they don’t educate, encourage, fire up, and inspire their spiritual companions. The Realized One doesn’t feel inspired to teach.
យតោ ច ខោ, បុណ្ណិយ, ភិក្ខុ សទ្ធោ ច ហោតិ, ឧបសង្កមិតា ច, បយិរុបាសិតា ច, បរិបុច្ឆិតា ច, ឱហិតសោតោ ច ធម្មំ សុណាតិ, សុត្វា ច ធម្មំ ធារេតិ, ធាតានញ្ច ធម្មានំ អត្ថំ ឧបបរិក្ខតិ, អត្ថមញ្ញាយ ធម្មមញ្ញាយ ធម្មានុធម្មប្បដិបន្នោ ច ហោតិ, កល្យាណវាចោ ច ហោតិ កល្យាណវាក្ករណោ បោរិយា វាចាយ សមន្នាគតោ វិស្សដ្ឋាយ អនេលគឡាយ អត្ថស្ស វិញ្ញាបនិយា, សន្ទស្សកោ ច ហោតិ សមាទបកោ សមុត្តេជកោ សម្បហំសកោ សព្រហ្មចារីនំ—ឯវំ តថាគតំ ធម្មទេសនា បដិភាតិ។ ឥមេហិ ខោ, បុណ្ណិយ, ទសហិ ធម្មេហិ សមន្នាគតា ឯកន្តបដិភានា តថាគតំ ធម្មទេសនា ហោតី”តិ។
But when a bhikkhu has faith, approaches, pays homage, asks questions, actively listens, remembers the teachings, reflects on the meaning, practices accordingly, has a good voice, and encourages their spiritual companions, the Realized One feels inspired to teach. When someone has these ten qualities, the Realized One feels totally inspired to teach.”
តតិយំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
