A World of Knowledge
    Upanishads

    Ramarahasya Upanishad

    Sanskrit Devanagari with Roman transliteration (IAST)

     

    ॥ श्रीरामरहस्योपनिषत् ॥

    ॥ śrīrāmarahasyopaniṣat ॥

    कैवल्यश्रीस्वरूपेण राजमानं महोऽव्ययम् ।
    प्रतियोगिविनिर्मुक्तं श्रीरामपदमाश्रये ॥
    ॐ भद्रं कर्णेभिः श्रुणुयाम देवाः । भद्रं पश्येमाक्षभिर्यजत्राः ।
    स्थिरैरङ्गैस्तुष्टुवा्ँसस्तनूभिः । व्यशेम देवहितं यदायुः ॥

    kaivalyaśrīsvarūpeṇa rājamānaṃ maho'vyayam ।
    pratiyogivinirmuktaṃ śrīrāmapadamāśraye ॥
    oṃ bhadraṃ karṇebhiḥ śruṇuyāma devāḥ । bhadraṃ paśyemākṣabhiryajatrāḥ ।
    sthirairaṅgaistuṣṭuvām̐sastanūbhiḥ । vyaśema devahitaṃ yadāyuḥ ॥

    स्वस्ति न इन्द्रो वृद्धश्रवाः । स्वस्ति नः पूषा विश्ववेदाः ।
    स्वस्ति नस्तार्क्ष्यो अरिष्टनेमिः । स्वस्ति नो बृहस्पतिर्दधातु ॥

    svasti na indro vṛddhaśravāḥ । svasti naḥ pūṣā viśvavedāḥ ।
    svasti nastārkṣyo ariṣṭanemiḥ । svasti no bṛhaspatirdadhātu ॥

    ॐ शान्तिः शान्तिः शान्तिः ॥

    oṃ śāntiḥ śāntiḥ śāntiḥ ॥

    ॐ रहस्यं रमतपतं वासुदेवं च मुद्गलम् ।
    शाण्डिल्यं पैङ्गलं भिक्षुं महच्छारीरकं शिखा ॥ १॥

    oṃ rahasyaṃ ramatapataṃ vāsudevaṃ ca mudgalam ।
    śāṇḍilyaṃ paiṅgalaṃ bhikṣuṃ mahacchārīrakaṃ śikhā ॥ 1॥

    सनकाद्या योगिवर्या अन्ये च ऋषयस्तथा ।
    प्रह्लादाद्या विष्णुभक्ता हनूमन्तमथाब्रुवन् ॥ २॥

    sanakādyā yogivaryā anye ca ṛṣayastathā ।
    prahlādādyā viṣṇubhaktā hanūmantamathābruvan ॥ 2॥

    वायुपुत्र महाबाहो किंतत्त्वं ब्रह्मवादिनाम् ।
    पुराणेष्वष्टादशसु स्मृतिष्वष्टादशस्वपि ॥ ३॥

    vāyuputra mahābāho kiṃtattvaṃ brahmavādinām ।
    purāṇeṣvaṣṭādaśasu smṛtiṣvaṣṭādaśasvapi ॥ 3॥

    चतुर्वेदेषु शास्त्रेषु विद्यास्वाध्यात्मिकेऽपि च ।
    सर्वेषु विद्यादानेषु विघ्नसूर्येशशक्तिषु ।
    एतेषु मध्ये किं तत्त्वं कथय त्वं महाबल ॥ ४॥

    caturvedeṣu śāstreṣu vidyāsvādhyātmike'pi ca ।
    sarveṣu vidyādāneṣu vighnasūryeśaśaktiṣu ।
    eteṣu madhye kiṃ tattvaṃ kathaya tvaṃ mahābala ॥ 4॥

    हनूमान्होवाच ॥

    hanūmānhovāca ॥

    भो योगीन्द्राश्चैव ऋषयो विष्णुभक्तास्तथैव च ।
    श्रुणुध्वं मामकीं वाचं भवबन्धविनाशिनीम् ॥ ५॥

    bho yogīndrāścaiva ṛṣayo viṣṇubhaktāstathaiva ca ।
    śruṇudhvaṃ māmakīṃ vācaṃ bhavabandhavināśinīm ॥ 5॥

    एतेषु चैव सर्वेषु तत्त्वं च ब्रह्म तारकम् ।
    राम एव परं ब्रह्म तत्त्वं श्रीरामो ब्रह्म तारकम् ॥ ६॥

    eteṣu caiva sarveṣu tattvaṃ ca brahma tārakam ।
    rāma eva paraṃ brahma tattvaṃ śrīrāmo brahma tārakam ॥ 6॥

    वायुप्त्रेणोक्तास्ते योगीन्द्रा ऋषयो विष्णुभक्ता
    हनूमन्तं पप्रच्छुः रामस्याङ्गानि नो ब्रूहीति ।
    हनूमान्होवाच । वायुपुत्रं विघ्नेशं वाणीं दुर्गां
    क्षेत्रपालकं सूर्यं चन्द्रं नारायणं नारसिंहं
    वायुदेवं वाराहं तत्सर्वान्त्समात्रान्त्सीतं लक्ष्मणं
    शत्रुघ्नं भरतं विभीषणं सुग्रीवमङ्गदं
    जाम्बवन्तं प्रणवमेतानि रामस्याङ्गानि जानीथाः ।
    तान्यङ्गानि विना रामो विघ्नकरो भवति ।
    पुनर्वायुपुत्रेणोक्तास्ते हनूमन्तं पप्रच्छुः ।
    आञ्जनेय महाबल विप्राणां गृहस्थानां प्रणवाधिकारः
    कथं स्यादिति । स होवाच श्रीराम एवोवाचेति । येषामेव
    षडक्षराधिकारो वर्तते तेषां प्रणवाधिकारः स्यान्नान्येषाम् ।
    केवलमकारोकारमकारार्धमात्रासहितं प्रणवमूह्य
    यो राममन्त्रं जपति तस्य शुभकरोऽहं स्याम् । तस्य
    प्रणवस्थाकारस्योकारस्य मकरास्यार्धमात्रायाश्च
    ऋषिश्छन्दो देवता तत्तद्वर्णावर्णावस्थानं
    स्वरवेदाग्निगुणानुच्चार्यान्वहं प्रणवमन्त्रद्द्विगुणं
    जप्त्वा पश्चाद्राममन्त्रं यो जपेत् स रामो भवतीति
    रामेणोक्तास्तस्माद्रामाङ्गं प्रणवः कथित इति ॥

    vāyuptreṇoktāste yogīndrā ṛṣayo viṣṇubhaktā
    hanūmantaṃ papracchuḥ rāmasyāṅgāni no brūhīti ।
    hanūmānhovāca । vāyuputraṃ vighneśaṃ vāṇīṃ durgāṃ
    kṣetrapālakaṃ sūryaṃ candraṃ nārāyaṇaṃ nārasiṃhaṃ
    vāyudevaṃ vārāhaṃ tatsarvāntsamātrāntsītaṃ lakṣmaṇaṃ
    śatrughnaṃ bharataṃ vibhīṣaṇaṃ sugrīvamaṅgadaṃ
    jāmbavantaṃ praṇavametāni rāmasyāṅgāni jānīthāḥ ।
    tānyaṅgāni vinā rāmo vighnakaro bhavati ।
    punarvāyuputreṇoktāste hanūmantaṃ papracchuḥ ।
    āñjaneya mahābala viprāṇāṃ gṛhasthānāṃ praṇavādhikāraḥ
    kathaṃ syāditi । sa hovāca śrīrāma evovāceti । yeṣāmeva
    ṣaḍakṣarādhikāro vartate teṣāṃ praṇavādhikāraḥ syānnānyeṣām ।
    kevalamakārokāramakārārdhamātrāsahitaṃ praṇavamūhya
    yo rāmamantraṃ japati tasya śubhakaro'haṃ syām । tasya
    praṇavasthākārasyokārasya makarāsyārdhamātrāyāśca
    ṛṣiśchando devatā tattadvarṇāvarṇāvasthānaṃ
    svaravedāgniguṇānuccāryānvahaṃ praṇavamantraddviguṇaṃ
    japtvā paścādrāmamantraṃ yo japet sa rāmo bhavatīti
    rāmeṇoktāstasmādrāmāṅgaṃ praṇavaḥ kathita iti ॥

    विभीषण उवाच ॥

    vibhīṣaṇa uvāca ॥

    सिंहासने समासीनं रामं पौलस्त्यसूदनम् ।
    प्रणम्य दण्डवद्भूमौ पौलस्त्यो वाक्यमब्रवीत् । । ७॥

    siṃhāsane samāsīnaṃ rāmaṃ paulastyasūdanam ।
    praṇamya daṇḍavadbhūmau paulastyo vākyamabravīt । । 7॥

    रघुनाथ महाबाहो केवलं कथितं त्वया ।
    अङ्गानां सुलभं चैव कथनीयं च सौलभम् ॥ ८॥

    raghunātha mahābāho kevalaṃ kathitaṃ tvayā ।
    aṅgānāṃ sulabhaṃ caiva kathanīyaṃ ca saulabham ॥ 8॥

    श्रीराम उवाच । अथ पञ्च दण्डकानि पितृघ्नो
    मातृघ्नो ब्रह्मघ्नो गुरुहननः कोटियतिघ्नोऽनेककृतपापो
    यो मम षण्णवतिकोटिनामानि जपति स तेभ्यः पापेभ्यः
    प्रमुच्यते । स्वयमेव सच्चिदानन्दस्वरूपो भवेन्न किम् ।
    पुनरुवाच विभीषणः । तत्राप्य शक्तोऽयं किं करोति ।
    स होवाचेमम् । कैकसेय पुरश्चरणविधावशक्तो
    यो मम महोपनिषदं मम गीतां मन्नामसहस्रं
    मद्विश्वरूपं ममाष्टोत्तरशतं रामशताभिधानं
    नारदोक्तस्तवराजं हनूमत्प्रोक्तं मन्त्रराजात्मकस्तवं
    सीतास्तवं च रामषडक्षरीत्यादिभिर्मन्त्रैर्यो मां
    नित्यं स्तौति तत्सदृशो भवेन्न किं भवेन्न किम् ॥

    śrīrāma uvāca । atha pañca daṇḍakāni pitṛghno
    mātṛghno brahmaghno guruhananaḥ koṭiyatighno'nekakṛtapāpo
    yo mama ṣaṇṇavatikoṭināmāni japati sa tebhyaḥ pāpebhyaḥ
    pramucyate । svayameva saccidānandasvarūpo bhavenna kim ।
    punaruvāca vibhīṣaṇaḥ । tatrāpya śakto'yaṃ kiṃ karoti ।
    sa hovācemam । kaikaseya puraścaraṇavidhāvaśakto
    yo mama mahopaniṣadaṃ mama gītāṃ mannāmasahasraṃ
    madviśvarūpaṃ mamāṣṭottaraśataṃ rāmaśatābhidhānaṃ
    nāradoktastavarājaṃ hanūmatproktaṃ mantrarājātmakastavaṃ
    sītāstavaṃ ca rāmaṣaḍakṣarītyādibhirmantrairyo māṃ
    nityaṃ stauti tatsadṛśo bhavenna kiṃ bhavenna kim ॥

    इति रामरहस्योपनिषदि प्रथमोऽध्यायः ॥ १॥

    iti rāmarahasyopaniṣadi prathamo'dhyāyaḥ ॥ 1॥

    सनकाद्या मुनयो हनूमन्तं पप्रच्छुः ।
    आञ्जनेय महाबल तारकब्रह्मणो रामचन्द्रस्य
    मन्त्रग्रामं नो ब्रूहीति ।
    हनूमान्होवाच ।
    वह्निस्थं शयनं विष्णोरर्धचन्द्रविभूषितम् ।
    एकाक्षरो मनुः प्रोक्तो मन्त्रराजः सुरद्रुमः ॥ १॥

    sanakādyā munayo hanūmantaṃ papracchuḥ ।
    āñjaneya mahābala tārakabrahmaṇo rāmacandrasya
    mantragrāmaṃ no brūhīti ।
    hanūmānhovāca ।
    vahnisthaṃ śayanaṃ viṣṇorardhacandravibhūṣitam ।
    ekākṣaro manuḥ prokto mantrarājaḥ suradrumaḥ ॥ 1॥

    ब्रह्मा मुनिः स्याद्गायत्रं छन्दो रामस्य देवता ।
    दीर्घार्धेन्दुयुजाङ्गानि कुर्याद्वह्न्यात्मनो मनोः ॥ २॥

    brahmā muniḥ syādgāyatraṃ chando rāmasya devatā ।
    dīrghārdhenduyujāṅgāni kuryādvahnyātmano manoḥ ॥ 2॥

    बीजशक्त्यादि बीजेन इष्टार्थे विनियोजयेत् ।
    सरयूतीरमन्दारवेदिकापङ्कजासने ॥ ३॥

    bījaśaktyādi bījena iṣṭārthe viniyojayet ।
    sarayūtīramandāravedikāpaṅkajāsane ॥ 3॥

    श्यामं विरासनासीनं ज्ञानमुद्रोपशोभितम् ।
    वामोरुन्यस्ततद्धस्तं सीतालक्ष्मणसंयुतम् ॥ ४॥

    śyāmaṃ virāsanāsīnaṃ jñānamudropaśobhitam ।
    vāmorunyastataddhastaṃ sītālakṣmaṇasaṃyutam ॥ 4॥

    अवेक्षमाणमात्मानमात्मन्यमिततेजसम् ।
    शुद्धस्फटिकसंकाशं केवलं मोक्षकाङ्क्षया ॥ ५॥

    avekṣamāṇamātmānamātmanyamitatejasam ।
    śuddhasphaṭikasaṃkāśaṃ kevalaṃ mokṣakāṅkṣayā ॥ 5॥

    चिन्तयन्परमात्मानं भानुलक्षं जपेन्मनुम् ।
    वह्निर्नारायणो नाड्यो जाठरः केवलोऽपि च ॥ ६॥

    cintayanparamātmānaṃ bhānulakṣaṃ japenmanum ।
    vahnirnārāyaṇo nāḍyo jāṭharaḥ kevalo'pi ca ॥ 6॥

    द्व्यक्षरो मन्त्रराजोऽयं सर्वाभीष्टप्रदस्ततः ।
    एकाक्षरोक्तमृष्यादि स्यादाद्येन षडङ्गकम् ॥ ७॥

    dvyakṣaro mantrarājo'yaṃ sarvābhīṣṭapradastataḥ ।
    ekākṣaroktamṛṣyādi syādādyena ṣaḍaṅgakam ॥ 7॥

    तारमायारमानङ्गवाक्स्वबीजैश्च षड्विधः ।
    त्र्यक्षरो मन्त्रराजः स्यात्सर्वाभीष्टफलप्रदः ॥ ८॥

    tāramāyāramānaṅgavāksvabījaiśca ṣaḍvidhaḥ ।
    tryakṣaro mantrarājaḥ syātsarvābhīṣṭaphalapradaḥ ॥ 8॥

    द्व्यक्षरश्चन्द्रभद्रान्तो द्विविधश्चतुरक्षरः ।
    ऋष्यादि पूर्ववज्ज्ञेयमेतयोश्च विचक्षणैः ॥ ९॥

    dvyakṣaraścandrabhadrānto dvividhaścaturakṣaraḥ ।
    ṛṣyādi pūrvavajjñeyametayośca vicakṣaṇaiḥ ॥ 9॥

    सप्रतिष्ठौ रमौ वायौ हृत्पञ्चार्णो मनुर्मतः ।
    विश्वामित्रऋषिः प्रोक्तः पङ्क्तिश्छन्दोऽस्य देवता ॥१०॥

    sapratiṣṭhau ramau vāyau hṛtpañcārṇo manurmataḥ ।
    viśvāmitraṛṣiḥ proktaḥ paṅktiśchando'sya devatā ॥10॥

    रामभद्रो बीजशक्तिः प्रथमार्णमिति क्रमात् ।
    भ्रूमध्ये हृदि नाभ्यूर्वोः पादयोर्विन्यसेन्मनुम् ॥ ११॥

    rāmabhadro bījaśaktiḥ prathamārṇamiti kramāt ।
    bhrūmadhye hṛdi nābhyūrvoḥ pādayorvinyasenmanum ॥ 11॥

    षडङ्गं पूर्ववद्विद्यान्मन्त्रार्णैर्मनुनास्त्रकम् ।
    मध्ये वनं कल्पतरोर्मूले पुष्पलतासने ॥ १२॥

    ṣaḍaṅgaṃ pūrvavadvidyānmantrārṇairmanunāstrakam ।
    madhye vanaṃ kalpatarormūle puṣpalatāsane ॥ 12॥

    लक्ष्मणेन प्रगुणितमक्ष्णः कोणेन सायकम् ।
    अवेक्षमाणं जानक्या कृतव्यजनमीश्वरम् ॥ १३॥

    lakṣmaṇena praguṇitamakṣṇaḥ koṇena sāyakam ।
    avekṣamāṇaṃ jānakyā kṛtavyajanamīśvaram ॥ 13॥

    जटाभारलसच्छीर्षं श्यामं मुनिगणावृतम् ।
    लक्ष्मणेन धृतच्छत्रमथवा पुष्पकोपरि ॥ १४॥

    jaṭābhāralasacchīrṣaṃ śyāmaṃ munigaṇāvṛtam ।
    lakṣmaṇena dhṛtacchatramathavā puṣpakopari ॥ 14॥

    दशास्यमथनं शान्तं ससुग्रीवविभीषणम् ।
    एवं लब्ध्वा जयार्थी तु वर्णलक्षं जपेन्मनुम् ॥ १५॥

    daśāsyamathanaṃ śāntaṃ sasugrīvavibhīṣaṇam ।
    evaṃ labdhvā jayārthī tu varṇalakṣaṃ japenmanum ॥ 15॥

    स्वकामशक्तिवाग्लक्ष्मीस्तवाद्याः पञ्चवर्णकाः ।
    षडक्षरः षड्विधः स्याच्चतुर्वर्गफलप्रदः ॥ १६॥

    svakāmaśaktivāglakṣmīstavādyāḥ pañcavarṇakāḥ ।
    ṣaḍakṣaraḥ ṣaḍvidhaḥ syāccaturvargaphalapradaḥ ॥ 16॥

    पञ्चाशन्मातृकामन्त्रवर्णप्रत्येकपूर्वकम् ।
    लक्ष्मीवाङ्मन्मथादिश्च तारादिः स्यादनेकधा ॥ १७॥

    pañcāśanmātṛkāmantravarṇapratyekapūrvakam ।
    lakṣmīvāṅmanmathādiśca tārādiḥ syādanekadhā ॥ 17॥

    श्रीमायामन्मथैकैक बीजाद्यन्तर्गतो मनुः ।
    चतुर्वर्णः स एव स्यात्षड्वर्णो वाञ्छितप्रदः ॥ १८॥

    śrīmāyāmanmathaikaika bījādyantargato manuḥ ।
    caturvarṇaḥ sa eva syātṣaḍvarṇo vāñchitapradaḥ ॥ 18॥

    स्वाहान्तो हुंफडन्तो वा नत्यन्तो वा भवेदयम् ।
    अष्टाविंशत्युत्तरशतभेदः षड्वर्ण ईरितः ॥ १९॥

    svāhānto huṃphaḍanto vā natyanto vā bhavedayam ।
    aṣṭāviṃśatyuttaraśatabhedaḥ ṣaḍvarṇa īritaḥ ॥ 19॥

    ब्रह्मा संमोहनः शक्तिर्दक्षिणामूर्तिरेव च ।
    अगस्त्यश्च शिवः प्रोक्ता मुनयोऽक्रमादिमे ॥ २०॥

    brahmā saṃmohanaḥ śaktirdakṣiṇāmūrtireva ca ।
    agastyaśca śivaḥ proktā munayo'kramādime ॥ 20॥

    छन्दो गायत्रसंज्ञं च श्रीरामश्चैव देवता ।
    अथवा कामबीजादेर्विश्वामित्रो मुनिर्मनोः ॥ २१॥

    chando gāyatrasaṃjñaṃ ca śrīrāmaścaiva devatā ।
    athavā kāmabījāderviśvāmitro munirmanoḥ ॥ 21॥

    छन्दो देव्यादिगायत्री रामभद्रोऽस्य देवता ।
    बीजशक्ती यथापूर्वं षड्वर्णान्विन्यसेत्क्रमात् ॥ २२॥

    chando devyādigāyatrī rāmabhadro'sya devatā ।
    bījaśaktī yathāpūrvaṃ ṣaḍvarṇānvinyasetkramāt ॥ 22॥

    ब्रह्मरन्ध्रे भ्रुवोर्मध्ये हृन्नाभ्यूरुषु पादयोः ।
    बीजैः षड्दीर्घयुक्तैर्वा मन्त्रार्णैवा षडङ्गकम् ॥ २३॥

    brahmarandhre bhruvormadhye hṛnnābhyūruṣu pādayoḥ ।
    bījaiḥ ṣaḍdīrghayuktairvā mantrārṇaivā ṣaḍaṅgakam ॥ 23॥

    कालाभोधरकान्तिकान्तमनिशं वीरासनाध्यासितं
    मुद्रां ज्ञानमयीं दधानमपरं हस्तांबुजं जानुनि ।
    सीतां पार्श्वगतां सरोरुहकरां विद्युन्निभां राघवं
    पश्यन्तं मुकुटाङ्गदादिविविधाकल्पोज्ज्वलाङ्गं भजे ॥ २४॥

    kālābhodharakāntikāntamaniśaṃ vīrāsanādhyāsitaṃ
    mudrāṃ jñānamayīṃ dadhānamaparaṃ hastāṃbujaṃ jānuni ।
    sītāṃ pārśvagatāṃ saroruhakarāṃ vidyunnibhāṃ rāghavaṃ
    paśyantaṃ mukuṭāṅgadādivividhākalpojjvalāṅgaṃ bhaje ॥ 24॥

    श्रीरामश्चन्द्रभद्रान्तो ङेन्तो नतियुतो द्विधा ।
    सप्ताक्षरो मन्त्रराजः सर्वकामफलप्रदः ॥ २५॥

    śrīrāmaścandrabhadrānto ṅento natiyuto dvidhā ।
    saptākṣaro mantrarājaḥ sarvakāmaphalapradaḥ ॥ 25॥

    तारादिसहितः सोऽपि द्विविधोऽष्टाक्षरो मतः ।
    तारं रामश्चतुर्थ्यतः क्रोडास्त्रं वह्नितल्पगा ॥ २६॥

    tārādisahitaḥ so'pi dvividho'ṣṭākṣaro mataḥ ।
    tāraṃ rāmaścaturthyataḥ kroḍāstraṃ vahnitalpagā ॥ 26॥

    अष्टार्णोऽयं परो मन्त्रो ऋष्यादिः स्यात्षडर्णवत् ।
    पुनरष्टाक्षरस्याथ राम एव ऋषिः स्मृतः ॥ २७॥

    aṣṭārṇo'yaṃ paro mantro ṛṣyādiḥ syātṣaḍarṇavat ।
    punaraṣṭākṣarasyātha rāma eva ṛṣiḥ smṛtaḥ ॥ 27॥

    गायत्रं छन्द इत्यस्य देवता राम एव च ।
    तारं श्रीबीजयुग्मं च बीजशक्त्यादयो मताः ॥ २८॥

    gāyatraṃ chanda ityasya devatā rāma eva ca ।
    tāraṃ śrībījayugmaṃ ca bījaśaktyādayo matāḥ ॥ 28॥

    षडङ्गं च ततः कुर्यान्मन्त्रार्णैरेव बुद्धिमान् ।
    तारं श्रीबीजयुग्मं च रामाय नम उच्चरेत् ॥ २९॥

    ṣaḍaṅgaṃ ca tataḥ kuryānmantrārṇaireva buddhimān ।
    tāraṃ śrībījayugmaṃ ca rāmāya nama uccaret ॥ 29॥

    ग्लौंमों बीजं वदेन्मायां हृद्रामाय पुनश्च ताम् ।
    शिवोमाराममन्त्रोऽयं वस्वर्णस्तु वसुप्रदः ॥ ३०॥

    glauṃmoṃ bījaṃ vadenmāyāṃ hṛdrāmāya punaśca tām ।
    śivomārāmamantro'yaṃ vasvarṇastu vasupradaḥ ॥ 30॥

    ऋषिः सदाशिवः प्रोक्तो गायत्रं छन्द उच्यते ।
    शिवोमारामचन्द्रोऽत्र देवता परिकीर्तितः ॥ ३१॥

    ṛṣiḥ sadāśivaḥ prokto gāyatraṃ chanda ucyate ।
    śivomārāmacandro'tra devatā parikīrtitaḥ ॥ 31॥

    दीर्घया माययाङ्गानि तारपञ्चार्णयुक्तया ।
    रामं त्रिनेत्रं सोमार्धधारिणं शूलिनं परम् ।
    भस्मोद्धूलितसर्वाङ्गं कपर्दिनमुपास्महे ॥ ३२॥

    dīrghayā māyayāṅgāni tārapañcārṇayuktayā ।
    rāmaṃ trinetraṃ somārdhadhāriṇaṃ śūlinaṃ param ।
    bhasmoddhūlitasarvāṅgaṃ kapardinamupāsmahe ॥ 32॥

    रामाभिरामां सौन्दर्यसीमां सोमावतंसिकाम् ।
    पाशाङ्कुशधनुर्बाणधरां ध्यायेत्त्रिलोचनाम् ॥ ३३॥

    rāmābhirāmāṃ saundaryasīmāṃ somāvataṃsikām ।
    pāśāṅkuśadhanurbāṇadharāṃ dhyāyettrilocanām ॥ 33॥

    ध्यायन्नेवं वर्णलक्षं जपतर्पणतत्परः ।
    बिल्वपत्रैः फलैः पुष्पैस्तिलाज्यैः पङ्कजैर्हुनेत् ॥ ३४॥

    dhyāyannevaṃ varṇalakṣaṃ japatarpaṇatatparaḥ ।
    bilvapatraiḥ phalaiḥ puṣpaistilājyaiḥ paṅkajairhunet ॥ 34॥

    स्वयमायान्ति निधयः सिद्धयश्च सुरेप्सिताः ।
    पुनरष्टाक्षरस्याथ ब्रह्मगायत्र राघवाः ॥ ३५॥

    svayamāyānti nidhayaḥ siddhayaśca surepsitāḥ ।
    punaraṣṭākṣarasyātha brahmagāyatra rāghavāḥ ॥ 35॥

    ऋष्यादयस्तु विज्ञेयाः श्रीबीजं मम शक्तिकम् ।
    तत्प्रीत्यै विनियोगश्च मन्त्रार्णैरङ्गकल्पना ॥ ३६॥

    ṛṣyādayastu vijñeyāḥ śrībījaṃ mama śaktikam ।
    tatprītyai viniyogaśca mantrārṇairaṅgakalpanā ॥ 36॥

    केयूराङ्गदकङ्कणैर्मणिगतैर्विद्योतमानं सदा
    रामं पार्वणचन्द्रकोटिसदृशच्छत्रेण वै राजितम् ।
    हेमस्तम्भसहस्रषोडशयुते मध्ये महामण्डपे
    देवेशं भरतादिभिः परिवृतं रामं भजे श्यामलम् ॥ ३७॥

    keyūrāṅgadakaṅkaṇairmaṇigatairvidyotamānaṃ sadā
    rāmaṃ pārvaṇacandrakoṭisadṛśacchatreṇa vai rājitam ।
    hemastambhasahasraṣoḍaśayute madhye mahāmaṇḍape
    deveśaṃ bharatādibhiḥ parivṛtaṃ rāmaṃ bhaje śyāmalam ॥ 37॥

    किं मन्त्रैर्बहुभिर्विनश्वरफलैरायाससाध्यैर्वृता
    किंचिल्लोभवितानमात्रविफलैः संसारदुःखावहैः ।
    एकः सन्नपि सर्वमन्त्रफलदो लोभादिदोषोज्झितः
    श्रीरामः शरणं ममेति सततं मन्त्रोऽयमष्टाक्षरः ॥ ३८॥

    kiṃ mantrairbahubhirvinaśvaraphalairāyāsasādhyairvṛtā
    kiṃcillobhavitānamātraviphalaiḥ saṃsāraduḥkhāvahaiḥ ।
    ekaḥ sannapi sarvamantraphalado lobhādidoṣojjhitaḥ
    śrīrāmaḥ śaraṇaṃ mameti satataṃ mantro'yamaṣṭākṣaraḥ ॥ 38॥

    एवमष्टाक्षरः सम्यक् सप्तधा परिकीर्तितः ।
    रामसप्ताक्षरो मन्त्र आद्यन्ते तारसंयुतः ॥ ३९॥

    evamaṣṭākṣaraḥ samyak saptadhā parikīrtitaḥ ।
    rāmasaptākṣaro mantra ādyante tārasaṃyutaḥ ॥ 39॥

    नवार्णो मन्त्रराजः स्याच्छेषं षड्वर्णवन्न्यसेत् ।
    जानकीवल्लभं ङेन्तं वह्नेर्जायाहुमादिकम् ॥ ४०॥

    navārṇo mantrarājaḥ syāccheṣaṃ ṣaḍvarṇavannyaset ।
    jānakīvallabhaṃ ṅentaṃ vahnerjāyāhumādikam ॥ 40॥

    दशाक्षरोऽयं मन्त्रः स्यात्सर्वाभीष्टफलप्रदः ।
    दशाक्षरस्य मन्त्रस्य वसिष्ठोऽस्य ऋषिर्विराट् ॥ ४१॥

    daśākṣaro'yaṃ mantraḥ syātsarvābhīṣṭaphalapradaḥ ।
    daśākṣarasya mantrasya vasiṣṭho'sya ṛṣirvirāṭ ॥ 41॥

    छन्दोऽस्य देवता रामः सीतापाणिपरिग्रहः ।
    आद्यो बीजं द्विठः शक्तिः कामेनाङ्गक्रिया मता ॥ ४२॥

    chando'sya devatā rāmaḥ sītāpāṇiparigrahaḥ ।
    ādyo bījaṃ dviṭhaḥ śaktiḥ kāmenāṅgakriyā matā ॥ 42॥

    शिरोललाटभ्रूमध्ये तालुकर्णेषु हृद्यपि ।
    नाभूरुजानुपादेषु दशार्णान्विन्यसेन्मनोः ॥ ४३॥

    śirolalāṭabhrūmadhye tālukarṇeṣu hṛdyapi ।
    nābhūrujānupādeṣu daśārṇānvinyasenmanoḥ ॥ 43॥

    अयोध्यानगरे रत्नचित्रे सौवर्णमण्डपे ।
    मन्दारपुष्पैराबद्धविताने तोरणाञ्चिते ॥ ४४॥

    ayodhyānagare ratnacitre sauvarṇamaṇḍape ।
    mandārapuṣpairābaddhavitāne toraṇāñcite ॥ 44॥

    सिंहासने समासीनं पुष्पकोपरि राघवम् ।
    रक्षोभिर्हरिभिर्देवैर्दिव्ययानगतैः शुभैः ॥ ४५॥

    siṃhāsane samāsīnaṃ puṣpakopari rāghavam ।
    rakṣobhirharibhirdevairdivyayānagataiḥ śubhaiḥ ॥ 45॥

    संस्तूयमानं मुनिभिः प्रह्वैश्च परिसेवितम् ।
    सीतालङ्कृतवामाङ्गं लक्ष्मणेनोपसेवितम् ॥४६॥

    saṃstūyamānaṃ munibhiḥ prahvaiśca parisevitam ।
    sītālaṅkṛtavāmāṅgaṃ lakṣmaṇenopasevitam ॥46॥

    श्यामं प्रसन्नवदनं सर्वाभरणभूषितम् ।
    ध्यायन्नेवं जपेन्मन्त्रं वर्णलक्षमनन्यधीः ॥ ४७॥

    śyāmaṃ prasannavadanaṃ sarvābharaṇabhūṣitam ।
    dhyāyannevaṃ japenmantraṃ varṇalakṣamananyadhīḥ ॥ 47॥

    रामं ङेन्तं धनुष्पाणयेऽन्तः स्याद्वह्निसुन्दरी ।
    दशाक्षरोऽयं मन्त्रः स्यान्मुनिर्ब्रह्मा विराट् स्मृतः ॥ ४८॥

    rāmaṃ ṅentaṃ dhanuṣpāṇaye'ntaḥ syādvahnisundarī ।
    daśākṣaro'yaṃ mantraḥ syānmunirbrahmā virāṭ smṛtaḥ ॥ 48॥

    छन्दस्तु देवता प्रोक्तो रामो राक्षसमर्दनः ।
    शेषं तु पूर्ववत्कुर्याच्चापबाणधरं स्मरेत् ॥ ४९॥

    chandastu devatā prokto rāmo rākṣasamardanaḥ ।
    śeṣaṃ tu pūrvavatkuryāccāpabāṇadharaṃ smaret ॥ 49॥

    तारमायारमानङ्गवाक्स्वबीजैश्च षड्विधः ।
    दशार्णो मन्त्रराजः स्याद्रुद्रवर्णात्मको मनुः ॥ ५०॥

    tāramāyāramānaṅgavāksvabījaiśca ṣaḍvidhaḥ ।
    daśārṇo mantrarājaḥ syādrudravarṇātmako manuḥ ॥ 50॥

    शेषं षडर्णवज्ज्ञेयं न्यासध्यानादिकं बुधैः ।
    द्वादशाक्षरमन्त्रस्य श्रीराम ऋषिरुच्यते ॥ ५१॥

    śeṣaṃ ṣaḍarṇavajjñeyaṃ nyāsadhyānādikaṃ budhaiḥ ।
    dvādaśākṣaramantrasya śrīrāma ṛṣirucyate ॥ 51॥

    जगती छन्द इत्युक्तं श्रीरामो देवता मतः ।
    प्रणवो बीजमित्युक्तः क्लीं शक्तिर्ह्रीं च कीलकम् ॥ ५२॥

    jagatī chanda ityuktaṃ śrīrāmo devatā mataḥ ।
    praṇavo bījamityuktaḥ klīṃ śaktirhrīṃ ca kīlakam ॥ 52॥

    मन्त्रेणाङ्गानि विन्यस्य शिष्टं पूर्ववदाचरेत् ।
    तारं मायां समुच्चार्य भरताग्रज इत्यपि ॥ ५३॥

    mantreṇāṅgāni vinyasya śiṣṭaṃ pūrvavadācaret ।
    tāraṃ māyāṃ samuccārya bharatāgraja ityapi ॥ 53॥

    रामं क्लीं वह्निजायान्तं मन्त्रोयं द्वादशाक्षरः ।
    ॐ हृद्भगवते रामचन्द्रभद्रौ च ङेयुतौ ॥ ५४॥

    rāmaṃ klīṃ vahnijāyāntaṃ mantroyaṃ dvādaśākṣaraḥ ।
    oṃ hṛdbhagavate rāmacandrabhadrau ca ṅeyutau ॥ 54॥

    अर्कार्णो द्विविधोऽप्यस्य ऋषिध्यानादिपूर्ववत् ।
    छन्दस्तु जगती चैव मन्त्रार्णैरङ्गकल्पना ॥ ५५॥

    arkārṇo dvividho'pyasya ṛṣidhyānādipūrvavat ।
    chandastu jagatī caiva mantrārṇairaṅgakalpanā ॥ 55॥

    श्रीरामेति पदं चोक्त्वा जयराम ततः परम् ।
    जयद्वयं वदेत्प्राज्ञो रामेति मनुराजकः ॥ ५६॥

    śrīrāmeti padaṃ coktvā jayarāma tataḥ param ।
    jayadvayaṃ vadetprājño rāmeti manurājakaḥ ॥ 56॥

    त्रयोदशार्ण ऋष्यादि पूर्ववत्सर्वकामदः ।
    पदद्वयद्विरावृत्तेरङ्गं ध्यानं दशार्णवत् ॥ ५७॥

    trayodaśārṇa ṛṣyādi pūrvavatsarvakāmadaḥ ।
    padadvayadvirāvṛtteraṅgaṃ dhyānaṃ daśārṇavat ॥ 57॥

    तारादिसहितः सोऽपि स चतुर्दशवर्णकः ।
    त्रयोदशार्णमुच्चार्य पश्चाद्रामेति योजयेत् ॥ ५८॥

    tārādisahitaḥ so'pi sa caturdaśavarṇakaḥ ।
    trayodaśārṇamuccārya paścādrāmeti yojayet ॥ 58॥

    स वै पञ्चदशार्णस्तु जपतां कल्पभूरुहः ।
    नमश्च सीतापतये रामायेति हनद्वयम् ॥ ५९॥

    sa vai pañcadaśārṇastu japatāṃ kalpabhūruhaḥ ।
    namaśca sītāpataye rāmāyeti hanadvayam ॥ 59॥

    ततस्तु कवचास्त्रान्तः षोडशाक्षर ईरितः ।
    तस्यागस्त्यऋषिश्छन्दो बृहती देवता च सः ॥ ६०॥

    tatastu kavacāstrāntaḥ ṣoḍaśākṣara īritaḥ ।
    tasyāgastyaṛṣiśchando bṛhatī devatā ca saḥ ॥ 60॥

    रां बीजं शक्तिरस्त्रं च कीलकं हुमितीरितम् ।
    द्विपञ्चत्रिचतुर्वर्णैः सर्वैरङ्गं न्यसेत्क्रमात् ॥ ६१॥

    rāṃ bījaṃ śaktirastraṃ ca kīlakaṃ humitīritam ।
    dvipañcatricaturvarṇaiḥ sarvairaṅgaṃ nyasetkramāt ॥ 61॥

    तारादिसहितः सोऽपि मन्त्रः सप्तदशाक्षरः ।
    तारं नमो भगवते रां ङेन्तं महा ततः ॥ ६२॥

    tārādisahitaḥ so'pi mantraḥ saptadaśākṣaraḥ ।
    tāraṃ namo bhagavate rāṃ ṅentaṃ mahā tataḥ ॥ 62॥

    पुरुषाय पदं पश्चाद्धृदन्तोऽष्टदशाक्षरः ।
    विश्वामित्रो मुनिश्छन्दो गायत्रं देवता च सः ॥ ६३॥

    puruṣāya padaṃ paścāddhṛdanto'ṣṭadaśākṣaraḥ ।
    viśvāmitro muniśchando gāyatraṃ devatā ca saḥ ॥ 63॥

    कामादिसहितः सोऽपि मन्त्र एकोनविंशकः ।
    तारं नामो भगवते रामायेति पदं वदेत् ॥ ६४॥

    kāmādisahitaḥ so'pi mantra ekonaviṃśakaḥ ।
    tāraṃ nāmo bhagavate rāmāyeti padaṃ vadet ॥ 64॥

    सर्वशब्दं समुच्चार्य सौभाग्यं देहि मे वदेत् ।
    वह्निजायां तथोच्चार्य मन्त्रो विंशार्णको मतः ॥ ६५॥

    sarvaśabdaṃ samuccārya saubhāgyaṃ dehi me vadet ।
    vahnijāyāṃ tathoccārya mantro viṃśārṇako mataḥ ॥ 65॥

    तारं नमो भगवते रामाय सकलं वदेत् ।
    आपन्निवारणायेति वह्निजायां ततो वदेत् ॥ ६६॥

    tāraṃ namo bhagavate rāmāya sakalaṃ vadet ।
    āpannivāraṇāyeti vahnijāyāṃ tato vadet ॥ 66॥

    एकविंशार्णको मन्त्रः सर्वाभीष्टफलप्रदः ।
    तारं रमा स्वबीजं च ततो दाशरथाय च ॥ ६७॥

    ekaviṃśārṇako mantraḥ sarvābhīṣṭaphalapradaḥ ।
    tāraṃ ramā svabījaṃ ca tato dāśarathāya ca ॥ 67॥

    ततः सीतावल्लभाय सर्वाभीष्टपदं वदेत् ।
    ततो दाय हृदन्तोऽयं मन्त्रो द्वाविंशदक्षरः ॥ ६८॥

    tataḥ sītāvallabhāya sarvābhīṣṭapadaṃ vadet ।
    tato dāya hṛdanto'yaṃ mantro dvāviṃśadakṣaraḥ ॥ 68॥

    तारं नमो भगवते वीररामाय संवदेत् ।
    कल शत्रून् हन द्वन्द्वं वह्निजायां ततो वदेत् ॥ ६९॥

    tāraṃ namo bhagavate vīrarāmāya saṃvadet ।
    kala śatrūn hana dvandvaṃ vahnijāyāṃ tato vadet ॥ 69॥

    त्रयोविंशाक्षरोमन्त्रः सर्वशत्रुनिबर्हणः ।
    विश्वामित्रो मुनिः प्रोक्तो गायत्रीछन्द उच्यते ॥ ७०॥

    trayoviṃśākṣaromantraḥ sarvaśatrunibarhaṇaḥ ।
    viśvāmitro muniḥ prokto gāyatrīchanda ucyate ॥ 70॥

    देवता वीररामोऽसौ बीजाद्याः पूर्ववन्मताः ।
    मूलमन्त्रविभागेन न्यासान्कृत्वा विचक्षणः ॥ ७१॥

    devatā vīrarāmo'sau bījādyāḥ pūrvavanmatāḥ ।
    mūlamantravibhāgena nyāsānkṛtvā vicakṣaṇaḥ ॥ 71॥

    शरं धनुषि सन्धाय तिष्ठन्तं रावणोन्मुखम् ।
    वज्रपाणिं रथारूढं रामं ध्यात्वा जपेन्मनुम् ॥ ७२॥

    śaraṃ dhanuṣi sandhāya tiṣṭhantaṃ rāvaṇonmukham ।
    vajrapāṇiṃ rathārūḍhaṃ rāmaṃ dhyātvā japenmanum ॥ 72॥

    तारं नमो भगवते श्रीरामाय पदं वदेत् ।
    तारकब्रह्मणे चोक्त्वा मां तारय पदं वदेत् ॥ ७३॥

    tāraṃ namo bhagavate śrīrāmāya padaṃ vadet ।
    tārakabrahmaṇe coktvā māṃ tāraya padaṃ vadet ॥ 73॥

    नमस्तारात्मको मन्त्रश्चतुर्विंशतिमन्त्रकः ।
    बीजादिकं यथा पूर्वं सर्वं कुर्यात्षडर्णवत् ॥ ७४॥

    namastārātmako mantraścaturviṃśatimantrakaḥ ।
    bījādikaṃ yathā pūrvaṃ sarvaṃ kuryātṣaḍarṇavat ॥ 74॥

    कामस्तारो नतिश्चैव ततो भगवतेपदम् ।
    रामचन्द्राय चोच्चार्य सकलेति पदं वदेत् ॥ ७५॥

    kāmastāro natiścaiva tato bhagavatepadam ।
    rāmacandrāya coccārya sakaleti padaṃ vadet ॥ 75॥

    जनवश्यकरायेति स्वाहा कामात्मको मनुः ।
    सर्ववश्यकरो मन्त्रः पञ्चविंशतिवर्णकः ॥ ७६॥

    janavaśyakarāyeti svāhā kāmātmako manuḥ ।
    sarvavaśyakaro mantraḥ pañcaviṃśativarṇakaḥ ॥ 76॥

    आदौ तारेण संयुक्तो मन्त्रः षड्विंशदक्षरः ।
    अन्तेऽपि तारसंयुक्तः सप्तविंशतिवर्णकः ॥ ७७॥

    ādau tāreṇa saṃyukto mantraḥ ṣaḍviṃśadakṣaraḥ ।
    ante'pi tārasaṃyuktaḥ saptaviṃśativarṇakaḥ ॥ 77॥

    तारं नमो भगवते रक्षोघ्नविशदाय च ।
    सर्वविघ्नान्त्समुच्चार्य निवारय पदद्वयम् ॥ ७८॥

    tāraṃ namo bhagavate rakṣoghnaviśadāya ca ।
    sarvavighnāntsamuccārya nivāraya padadvayam ॥ 78॥

    स्वाहान्तो मन्त्रराजोऽयमष्टाविंशतिवर्णकः ।
    अन्ते तारेण संयुक्त एकोनत्रिंशदक्षरः ॥ ७९॥

    svāhānto mantrarājo'yamaṣṭāviṃśativarṇakaḥ ।
    ante tāreṇa saṃyukta ekonatriṃśadakṣaraḥ ॥ 79॥

    आदौ स्वबीजसंयुक्तस्त्रिंशद्वर्णात्मको मनुः ।
    अन्तेऽपि तेन संयुक्त एकत्रिंशात्मकः स्मृतः ॥ ८०॥

    ādau svabījasaṃyuktastriṃśadvarṇātmako manuḥ ।
    ante'pi tena saṃyukta ekatriṃśātmakaḥ smṛtaḥ ॥ 80॥

    रामभद्र महेश्वास रघुवीर नृपोत्तम ।
    भो दशास्यान्तकास्माकं श्रियं दापय देहि मे ॥ ८१॥

    rāmabhadra maheśvāsa raghuvīra nṛpottama ।
    bho daśāsyāntakāsmākaṃ śriyaṃ dāpaya dehi me ॥ 81॥

    आनुष्टुभ ऋषी रामश्छन्दोऽनुष्टुप्स देवता ।
    रां बीजमस्य यं शक्तिरिष्टार्थे विनियोजयेत् ॥ ८२॥

    ānuṣṭubha ṛṣī rāmaśchando'nuṣṭupsa devatā ।
    rāṃ bījamasya yaṃ śaktiriṣṭārthe viniyojayet ॥ 82॥

    पादं हृदि च विन्यस्य पादं शिरसि विन्यसेत् ।
    शिखायां पञ्चभिर्न्यस्य त्रिवर्णैः कवचं न्यसेत् ॥ ८३॥

    pādaṃ hṛdi ca vinyasya pādaṃ śirasi vinyaset ।
    śikhāyāṃ pañcabhirnyasya trivarṇaiḥ kavacaṃ nyaset ॥ 83॥

    नेत्रयोः पञ्चवर्णैश्च दापयेत्यस्त्रमुच्यते ।
    चापबाणधरं श्यामं ससुग्रीवबिभीषणम् ॥ ८४॥

    netrayoḥ pañcavarṇaiśca dāpayetyastramucyate ।
    cāpabāṇadharaṃ śyāmaṃ sasugrīvabibhīṣaṇam ॥ 84॥

    हत्वा रावणमायान्तं कृतत्रैलोक्यरक्षणम् ।
    रामचन्द्रं हृदि ध्यात्वा दशलक्षं जपेन्मनुम् ॥ ८५॥

    hatvā rāvaṇamāyāntaṃ kṛtatrailokyarakṣaṇam ।
    rāmacandraṃ hṛdi dhyātvā daśalakṣaṃ japenmanum ॥ 85॥

    वदेद्दाशरथायेति विद्महेति पदं ततः ।
    सीतापदं समुद्धृत्य वल्लभाय ततो वदेत् ॥ ८६॥

    vadeddāśarathāyeti vidmaheti padaṃ tataḥ ।
    sītāpadaṃ samuddhṛtya vallabhāya tato vadet ॥ 86॥

    धीमहीति वदेत्तन्नो रामश्चापि प्रचोदयात्
    तारादिरेषा गायत्री मुक्तिमेव प्रयच्छति ॥ ८७॥

    dhīmahīti vadettanno rāmaścāpi pracodayāt
    tārādireṣā gāyatrī muktimeva prayacchati ॥ 87॥

    मायादिरपि वैदुष्ट्यं रामादिश्च श्रियःपदम् ।
    मदनेनापि संयुक्तः स मोहयति मेदिनीम् ॥ ८८॥

    māyādirapi vaiduṣṭyaṃ rāmādiśca śriyaḥpadam ।
    madanenāpi saṃyuktaḥ sa mohayati medinīm ॥ 88॥

    पञ्च त्रीणि षडर्णैश्च त्रीणि चत्वारि वर्णकैः ।
    चत्वारि च चतुर्वर्णैरङ्गन्यासं प्रकल्पयेत् ॥ ८९॥

    pañca trīṇi ṣaḍarṇaiśca trīṇi catvāri varṇakaiḥ ।
    catvāri ca caturvarṇairaṅganyāsaṃ prakalpayet ॥ 89॥

    बीजध्यानादिकं सर्वं कुर्यात्षड्वर्णवत्क्रमात् ।
    तारं नमो भगवते चतुर्थ्या रघुनन्दनम् ॥ ९०॥

    bījadhyānādikaṃ sarvaṃ kuryātṣaḍvarṇavatkramāt ।
    tāraṃ namo bhagavate caturthyā raghunandanam ॥ 90॥

    रक्षोघ्नविशदं तद्वन्मधुरेति वदेत्ततः ।
    प्रसन्नवदनं ङेन्तं वदेदमिततेजसे ॥ ९१॥

    rakṣoghnaviśadaṃ tadvanmadhureti vadettataḥ ।
    prasannavadanaṃ ṅentaṃ vadedamitatejase ॥ 91॥

    बलरामौ चतुर्थ्यन्तौ विष्णुं ङेन्तं नतिस्ततः ।
    प्रोक्तो मालामनुः सप्तचत्वारिंशद्भिरक्षरैः ॥ ९२॥

    balarāmau caturthyantau viṣṇuṃ ṅentaṃ natistataḥ ।
    prokto mālāmanuḥ saptacatvāriṃśadbhirakṣaraiḥ ॥ 92॥

    ऋषिश्छन्दो देवतादि ब्रह्मानुष्टुभराघवाः ।
    सप्तर्तुसप्तदश षड्रुद्रसंख्यैः षडङ्गकम् ॥ ९३॥

    ṛṣiśchando devatādi brahmānuṣṭubharāghavāḥ ।
    saptartusaptadaśa ṣaḍrudrasaṃkhyaiḥ ṣaḍaṅgakam ॥ 93॥

    ध्यानं दशाक्षरं प्रोक्तं लक्षमेकं जपेन्मनुम् ।
    श्रियं सीतां चतुर्थ्यन्तां स्वाहान्तोऽयं षडक्षरः ॥ ९४॥

    dhyānaṃ daśākṣaraṃ proktaṃ lakṣamekaṃ japenmanum ।
    śriyaṃ sītāṃ caturthyantāṃ svāhānto'yaṃ ṣaḍakṣaraḥ ॥ 94॥

    जनकोऽस्य ऋषिश्छन्दो गायत्री देवता मनोः ।
    सीता भगवती प्रोक्ता श्रीं बीजं नतिशक्तिकम् ॥ ९५॥

    janako'sya ṛṣiśchando gāyatrī devatā manoḥ ।
    sītā bhagavatī proktā śrīṃ bījaṃ natiśaktikam ॥ 95॥

    कीलं सीता चतुर्थ्यन्तमिष्टार्थे विनियोजयेत् ।
    दीर्घस्वरयुताद्येन षडङ्गानि प्रकल्पयेत् ॥ ९६॥

    kīlaṃ sītā caturthyantamiṣṭārthe viniyojayet ।
    dīrghasvarayutādyena ṣaḍaṅgāni prakalpayet ॥ 96॥

    स्वर्णाभामम्बुजकरां रामालोकनतत्पराम् ।
    ध्यायेत्षट्कोणमध्यस्थरामाङ्कोपरि शोभिताम् ॥ ९७॥

    svarṇābhāmambujakarāṃ rāmālokanatatparām ।
    dhyāyetṣaṭkoṇamadhyastharāmāṅkopari śobhitām ॥ 97॥

    लकारं तु समुद्धृत्य लक्ष्मणाय नमोन्तकः ।
    अगस्त्यऋषिरस्याथ गायत्रं छन्द उच्यते ॥ ९८॥

    lakāraṃ tu samuddhṛtya lakṣmaṇāya namontakaḥ ।
    agastyaṛṣirasyātha gāyatraṃ chanda ucyate ॥ 98॥

    लक्ष्मणो देवता प्रोक्तो लं बीजं शक्तिरस्य हि ।
    नमस्तु विनियोगो हि पुरुषार्थ चतुष्टये ॥ ९९॥

    lakṣmaṇo devatā prokto laṃ bījaṃ śaktirasya hi ।
    namastu viniyogo hi puruṣārtha catuṣṭaye ॥ 99॥

    दीर्घभाजा स्वबीजेन षडङ्गानि प्रकल्पयेत् ।
    द्विभुजं स्वर्णरुचिरतनुं पद्मनिभेक्षणम् ॥ १००॥

    dīrghabhājā svabījena ṣaḍaṅgāni prakalpayet ।
    dvibhujaṃ svarṇaruciratanuṃ padmanibhekṣaṇam ॥ 100॥

    धनुर्बाणधरं देवं रामाराधनतत्परम् ।
    भकारं तु समुद्धृत्य भरताय नमोन्तकः ॥ १०१॥

    dhanurbāṇadharaṃ devaṃ rāmārādhanatatparam ।
    bhakāraṃ tu samuddhṛtya bharatāya namontakaḥ ॥ 101॥

    अगस्त्यऋषिरस्याथ शेषं पूर्ववदाचरेत् ।
    भरतं श्यामलं शान्तं रामसेवापरायणम् ॥ १०२॥

    agastyaṛṣirasyātha śeṣaṃ pūrvavadācaret ।
    bharataṃ śyāmalaṃ śāntaṃ rāmasevāparāyaṇam ॥ 102॥

    धनुर्बाणधरं वीरं कैकेयीतनयं भजे ।
    शं बीजं तु समुद्धृत्य शत्रुघ्नाय नमोन्तकः ।
    ऋष्यादयो यथापूर्वं विनियोगोऽरिनिग्रहे ॥ १०३॥

    dhanurbāṇadharaṃ vīraṃ kaikeyītanayaṃ bhaje ।
    śaṃ bījaṃ tu samuddhṛtya śatrughnāya namontakaḥ ।
    ṛṣyādayo yathāpūrvaṃ viniyogo'rinigrahe ॥ 103॥

    द्विभुजं स्वर्णवर्णाभं रामसेवापरायणम् ।
    लवणासुरहन्तारं सुमित्रातनयं भजे ॥ १०४॥

    dvibhujaṃ svarṇavarṇābhaṃ rāmasevāparāyaṇam ।
    lavaṇāsurahantāraṃ sumitrātanayaṃ bhaje ॥ 104॥

    हृं हनुमांश्चतुर्थ्यन्तं हृदन्तो मन्त्रराजकः ।
    रामचन्द्र ऋषिः प्रोक्तो योजयेत्पूर्ववत्क्रमात् ॥ १०५॥

    hṛṃ hanumāṃścaturthyantaṃ hṛdanto mantrarājakaḥ ।
    rāmacandra ṛṣiḥ prokto yojayetpūrvavatkramāt ॥ 105॥

    द्विभुजं स्वर्णवर्णाभं रामसेवापरायणम् ।
    मौञ्जीकौपीनसहितं मां ध्यायेद्रामसेवकम् ॥ इति॥ १०६॥

    dvibhujaṃ svarṇavarṇābhaṃ rāmasevāparāyaṇam ।
    mauñjīkaupīnasahitaṃ māṃ dhyāyedrāmasevakam ॥ iti॥ 106॥

    इति रामरहस्योपनिषदि द्वितीयोऽध्यायः ॥ २॥

    iti rāmarahasyopaniṣadi dvitīyo'dhyāyaḥ ॥ 2॥

    सनकाद्या मुनयो हनूमन्तं पप्रच्छुः ।
    आञ्जनेय महाबल पूर्वोक्तमन्त्राणां
    पूजापीठमनुब्रूहीति । हनुमान् होवाच ।
    आदौ षट्कोणम् । तन्मध्ये रामबीजं सश्रीकम् ।
    तदधोभागे द्वितीयान्तं साध्यम् । बीजोर्ध्वभागे
    षष्ठ्यन्तं साधकम् । पार्श्वे दृष्टिबीजे तत्परितो
    जीवप्राणशक्तिवश्यबीजानि । तत्सर्वं सन्मुखोन्मुखाभ्यां
    प्रणवाभ्यां वेष्टनम् । अग्नीशासुरवायव्यपुरःपृष्ठेषु
    षट्कोणेषु दीर्घभाञ्जि । हृदयादिमन्त्राः क्रमेण ।
    रां रीं रूं रैं रौं रः इति दीर्घभाजि तद्युक्तहृदयाद्यस्त्रान्तम् ।
    षट्कोणपार्श्वे रमामायाबीजे । कोणाग्रे वाराहं हुमिति ।
    तद्बीजान्तराले कामबीजम् । परितो वाग्भवम् । ततो वृत्तत्रयं
    साष्टपत्रम् । तेषु दलेषु स्वरानष्टवर्गान्प्रतिदलं
    मालामनुवर्णषट्कम् । अन्ते पञ्चाक्षरम् ।
    तद्दलकपोलेष्वष्टवर्णान् । पुनरष्टदलपद्मम् ।
    तेषु दलेषु नारायणाष्टाक्षरो मन्त्रः । तद्दलकपोलेषु
    श्रीबीजम् । ततो वृत्तम् । ततो द्वादशदलम् । तेषु दलेषु
    वासुदेवद्वादशाक्षरो मन्त्रः । तद्दलकपोलेष्वादिक्षान्तान् ।
    ततो वृत्तम् । ततः षोडशदलम् । तेषु दलेषु हुं फट्
    नतिसहितरामद्वादशाक्षरम् । तद्दलकपोलेषु मायाबीजम् ।
    सर्वत्र प्रतिकपोलं द्विरावृत्त्या ह्रं स्रं भ्रं ब्रं भ्रमं श्रुं
    ज्रम् । ततो वृत्तम् । ततो द्वात्रिंशद्दलपद्मम् । तेषु दलेषु
    नृसिंहमन्त्रराजानुष्टुभमन्रः । तद्दलकपोलेश्वष्टव-
    स्वेकादशरुद्रद्वादशादित्यमन्त्राः प्रणवादिनमोन्ता-
    श्चतुर्थ्यन्ताः क्रमेण । तद्बहिर्वषट्कारं परितः । ततो
    रेखात्रययुक्तं भूपुरम् । द्वादशदिक्षु राश्यादिभूषितम् ।
    अष्टनागैरधिष्ठितम् । चतुर्दिक्षु नारसिंहबीजम् ।
    विदिक्षु वाराहबीजम् । एतत्सर्वात्मकं यन्त्रं सर्वकामप्रदं
    मोक्षप्रदं च । एकाक्षरादिनवाक्षरान्तानामेतद्यन्त्रं
    भवति । तद्दशावरणात्मकं भवति । षट्कोणमध्ये
    साङ्गं राघवं यजेत् । षट्कोणेष्वङ्गैः
    प्रथमा वृतिः । अष्टदलमूले आत्माद्यावरणम् ।
    तदग्रे वासुदेवाद्यावरणम् । द्वितीयाष्टदलमूले
    घृष्टाद्यावरणम् । तदग्रे हनूमदाद्यावरणम् ।
    द्वादशदलेषु वसिष्ठाद्यावरणम् । षोडशदलेशु
    नीलाद्यावरणम् । द्वात्रिंशद्दलेषु ध्रुवाद्यावरणम् ।
    भूपुरान्तरिन्द्राद्यावरणम् । तद्बहिर्वज्राद्यावरणम् ।
    एवमभ्यर्च्य मनुं जपेत् ॥

    sanakādyā munayo hanūmantaṃ papracchuḥ ।
    āñjaneya mahābala pūrvoktamantrāṇāṃ
    pūjāpīṭhamanubrūhīti । hanumān hovāca ।
    ādau ṣaṭkoṇam । tanmadhye rāmabījaṃ saśrīkam ।
    tadadhobhāge dvitīyāntaṃ sādhyam । bījordhvabhāge
    ṣaṣṭhyantaṃ sādhakam । pārśve dṛṣṭibīje tatparito
    jīvaprāṇaśaktivaśyabījāni । tatsarvaṃ sanmukhonmukhābhyāṃ
    praṇavābhyāṃ veṣṭanam । agnīśāsuravāyavyapuraḥpṛṣṭheṣu
    ṣaṭkoṇeṣu dīrghabhāñji । hṛdayādimantrāḥ krameṇa ।
    rāṃ rīṃ rūṃ raiṃ rauṃ raḥ iti dīrghabhāji tadyuktahṛdayādyastrāntam ।
    ṣaṭkoṇapārśve ramāmāyābīje । koṇāgre vārāhaṃ humiti ।
    tadbījāntarāle kāmabījam । parito vāgbhavam । tato vṛttatrayaṃ
    sāṣṭapatram । teṣu daleṣu svarānaṣṭavargānpratidalaṃ
    mālāmanuvarṇaṣaṭkam । ante pañcākṣaram ।
    taddalakapoleṣvaṣṭavarṇān । punaraṣṭadalapadmam ।
    teṣu daleṣu nārāyaṇāṣṭākṣaro mantraḥ । taddalakapoleṣu
    śrībījam । tato vṛttam । tato dvādaśadalam । teṣu daleṣu
    vāsudevadvādaśākṣaro mantraḥ । taddalakapoleṣvādikṣāntān ।
    tato vṛttam । tataḥ ṣoḍaśadalam । teṣu daleṣu huṃ phaṭ
    natisahitarāmadvādaśākṣaram । taddalakapoleṣu māyābījam ।
    sarvatra pratikapolaṃ dvirāvṛttyā hraṃ sraṃ bhraṃ braṃ bhramaṃ śruṃ
    jram । tato vṛttam । tato dvātriṃśaddalapadmam । teṣu daleṣu
    nṛsiṃhamantrarājānuṣṭubhamanraḥ । taddalakapoleśvaṣṭava-
    svekādaśarudradvādaśādityamantrāḥ praṇavādinamontā-
    ścaturthyantāḥ krameṇa । tadbahirvaṣaṭkāraṃ paritaḥ । tato
    rekhātrayayuktaṃ bhūpuram । dvādaśadikṣu rāśyādibhūṣitam ।
    aṣṭanāgairadhiṣṭhitam । caturdikṣu nārasiṃhabījam ।
    vidikṣu vārāhabījam । etatsarvātmakaṃ yantraṃ sarvakāmapradaṃ
    mokṣapradaṃ ca । ekākṣarādinavākṣarāntānāmetadyantraṃ
    bhavati । taddaśāvaraṇātmakaṃ bhavati । ṣaṭkoṇamadhye
    sāṅgaṃ rāghavaṃ yajet । ṣaṭkoṇeṣvaṅgaiḥ
    prathamā vṛtiḥ । aṣṭadalamūle ātmādyāvaraṇam ।
    tadagre vāsudevādyāvaraṇam । dvitīyāṣṭadalamūle
    ghṛṣṭādyāvaraṇam । tadagre hanūmadādyāvaraṇam ।
    dvādaśadaleṣu vasiṣṭhādyāvaraṇam । ṣoḍaśadaleśu
    nīlādyāvaraṇam । dvātriṃśaddaleṣu dhruvādyāvaraṇam ।
    bhūpurāntarindrādyāvaraṇam । tadbahirvajrādyāvaraṇam ।
    evamabhyarcya manuṃ japet ॥

    अथ दशाक्षरादिद्वात्रिंशदक्षरान्तानां मन्त्राणां
    पूजापीठमुच्यते । आदौ षट्कोणम् । तन्मध्ये स्वबीजम् ।
    तन्मध्ये साध्यनामानि । एवं कामबीजवेष्टनम् । तं
    शिष्टेन नवार्णेन वेष्टनम् । षट्कोणेषु
    षडङ्गान्यग्नीशासुरवायव्यपूर्वपृष्ठेषु ।
    तत्कपोलेषु श्रीमाये । कोणाग्रे क्रोधम् । ततो वृत्तम् ।
    ततोऽष्टदलम् । तेषु दलेषु षट्संख्यया
    मालामनुवर्णान् । तद्दलकपोलेषु षोडश स्वराः ।
    ततो वृत्तम् । तत्परित आदिक्षान्तम् । तद्बहिर्भूपुरम्
    साष्टशूलाग्रम् । दिक्षु विदिक्षु नारसिंहवाराहे ।
    एतन्महायन्त्रम् । आधारशक्त्यादिवैष्णवपीठम् ।
    अङ्गैः प्रथमा वृतिः । मध्ये रामम् । वामभागे
    सीताम् । तत्पुरतः शार्ङ्गं शरं च । अष्टदलमूले
    हनुमदादिद्वितीयावरणम् । घृष्ट्यादितृतीयावरणम् ।
    इन्द्रादिभिश्चतुर्थी । वज्रादिभिः पञ्चमी । एतद्यन्त्राराधन-
    पूर्वकं दशाक्षरादिमन्त्रं जपेत् । ॥

    atha daśākṣarādidvātriṃśadakṣarāntānāṃ mantrāṇāṃ
    pūjāpīṭhamucyate । ādau ṣaṭkoṇam । tanmadhye svabījam ।
    tanmadhye sādhyanāmāni । evaṃ kāmabījaveṣṭanam । taṃ
    śiṣṭena navārṇena veṣṭanam । ṣaṭkoṇeṣu
    ṣaḍaṅgānyagnīśāsuravāyavyapūrvapṛṣṭheṣu ।
    tatkapoleṣu śrīmāye । koṇāgre krodham । tato vṛttam ।
    tato'ṣṭadalam । teṣu daleṣu ṣaṭsaṃkhyayā
    mālāmanuvarṇān । taddalakapoleṣu ṣoḍaśa svarāḥ ।
    tato vṛttam । tatparita ādikṣāntam । tadbahirbhūpuram
    sāṣṭaśūlāgram । dikṣu vidikṣu nārasiṃhavārāhe ।
    etanmahāyantram । ādhāraśaktyādivaiṣṇavapīṭham ।
    aṅgaiḥ prathamā vṛtiḥ । madhye rāmam । vāmabhāge
    sītām । tatpurataḥ śārṅgaṃ śaraṃ ca । aṣṭadalamūle
    hanumadādidvitīyāvaraṇam । ghṛṣṭyāditṛtīyāvaraṇam ।
    indrādibhiścaturthī । vajrādibhiḥ pañcamī । etadyantrārādhana-
    pūrvakaṃ daśākṣarādimantraṃ japet । ॥

    इति रामरहस्योपनिषदि तृतीयोऽध्यायः ॥ ३॥

    iti rāmarahasyopaniṣadi tṛtīyo'dhyāyaḥ ॥ 3॥

    सनकाद्या मुनयो हनूमन्तं पप्रच्छुः ।
    श्रीराममन्त्राणां पुरश्चरणविधिमनुब्रूहीति ।
    हनूमान्होवाच ।
    नित्यं त्रिषवणस्नायी पयोमूलफलादिभुक् ।
    अथवा पायसाहारो हविष्यान्नाद एव वा ॥ १॥

    sanakādyā munayo hanūmantaṃ papracchuḥ ।
    śrīrāmamantrāṇāṃ puraścaraṇavidhimanubrūhīti ।
    hanūmānhovāca ।
    nityaṃ triṣavaṇasnāyī payomūlaphalādibhuk ।
    athavā pāyasāhāro haviṣyānnāda eva vā ॥ 1॥

    षड्सैश्च परित्यक्तः स्वाश्रमोक्तविधिं चरन् ।
    वनितादिषु वाक्कर्ममनोभिर्निःस्पृहः शुचिः ॥ २॥

    ṣaḍsaiśca parityaktaḥ svāśramoktavidhiṃ caran ।
    vanitādiṣu vākkarmamanobhirniḥspṛhaḥ śuciḥ ॥ 2॥

    भूमिशायी ब्रह्मचारी निष्कामो गुरुभक्तिमान् ।
    स्नानपूजाजपध्यानहोमतर्पणतत्परः ॥ ३॥

    bhūmiśāyī brahmacārī niṣkāmo gurubhaktimān ।
    snānapūjājapadhyānahomatarpaṇatatparaḥ ॥ 3॥

    गुरूपदिष्टमार्गेण ध्यायन्राममनन्यधीः ।
    सूर्येन्दुगुरुदीपादिगोब्राह्मणसमीपतः ॥ ४॥

    gurūpadiṣṭamārgeṇa dhyāyanrāmamananyadhīḥ ।
    sūryendugurudīpādigobrāhmaṇasamīpataḥ ॥ 4॥

    श्रीरामसन्निधौ मौनी मन्त्रार्थमनुचिन्तयन् ।
    व्याघ्रचर्मासने स्थित्वा स्वस्तिकाद्यासनक्रमात् ॥ ५॥

    śrīrāmasannidhau maunī mantrārthamanucintayan ।
    vyāghracarmāsane sthitvā svastikādyāsanakramāt ॥ 5॥

    तुलसीपारिजातश्रीवृक्षमूलादिकस्थले ।
    पद्माक्षतुलसीकाष्ठरुद्राक्षकृतमालया ॥ ६॥

    tulasīpārijātaśrīvṛkṣamūlādikasthale ।
    padmākṣatulasīkāṣṭharudrākṣakṛtamālayā ॥ 6॥

    मातृकामालया मन्त्री मनसैव मनुं जपेत् ।
    अभ्यर्च्य वैष्णवे पीठे जपेदक्षरलक्षकम् ॥ ७॥

    mātṛkāmālayā mantrī manasaiva manuṃ japet ।
    abhyarcya vaiṣṇave pīṭhe japedakṣaralakṣakam ॥ 7॥

    तर्पयेत्तद्दशांशेन पायसात्तद्दशांशतः ।
    जुहुयाद्गोघृतेनैव भोजयेत्तद्दशांशतः ॥ ८॥

    tarpayettaddaśāṃśena pāyasāttaddaśāṃśataḥ ।
    juhuyādgoghṛtenaiva bhojayettaddaśāṃśataḥ ॥ 8॥

    ततः पुष्पाञ्जलिं मूलमन्त्रेण विधिवच्चरेत् ।
    ततः सिद्धमनुर्भूत्वा जीवन्मुक्तो भवेन्मुनिः ॥ ९॥

    tataḥ puṣpāñjaliṃ mūlamantreṇa vidhivaccaret ।
    tataḥ siddhamanurbhūtvā jīvanmukto bhavenmuniḥ ॥ 9॥

    अणिमादिर्भजत्येनं यूनं वरवधूरिव ।
    ऐहिकेषु च कार्येषु महापत्सु च सर्वदा ॥ १०॥

    aṇimādirbhajatyenaṃ yūnaṃ varavadhūriva ।
    aihikeṣu ca kāryeṣu mahāpatsu ca sarvadā ॥ 10॥

    नैव योज्यो राममन्त्रः केवलं मोक्षसाधकः ।
    ऐहिके समनुप्राप्ते मां स्मरेद्रामसेवकम् ॥ ११॥

    naiva yojyo rāmamantraḥ kevalaṃ mokṣasādhakaḥ ।
    aihike samanuprāpte māṃ smaredrāmasevakam ॥ 11॥

    यो रामं संस्मरेन्नित्यं भक्त्या मनुपरायणः ।
    तस्याहमिष्टसंसिद्ध्यै दीक्षितोऽस्मि मुनीश्वराः ॥ १२॥

    yo rāmaṃ saṃsmarennityaṃ bhaktyā manuparāyaṇaḥ ।
    tasyāhamiṣṭasaṃsiddhyai dīkṣito'smi munīśvarāḥ ॥ 12॥

    वाञ्छितार्थं प्रदास्यामि भक्तानां राघवस्य तु ।
    सर्वथा जागरूकोऽस्मि रामकार्यधुरन्धरः ॥ १३॥

    vāñchitārthaṃ pradāsyāmi bhaktānāṃ rāghavasya tu ।
    sarvathā jāgarūko'smi rāmakāryadhurandharaḥ ॥ 13॥

    इति रामरहस्योपनिषदि चतुर्थोऽध्यायः ॥ ४॥

    iti rāmarahasyopaniṣadi caturtho'dhyāyaḥ ॥ 4॥

    सनकाद्या मुनयो हनूमन्तं पप्रच्छुः ।
    श्रीराममन्त्रार्थमनुब्रूहीति । हनूमान्होवाच ।
    सर्वेषु राममन्त्रेषु मन्त्रराजः षडक्षरः ।
    एकधाय द्विधा त्रेधा चतुर्धा पञ्चधा तथा ॥ १॥

    sanakādyā munayo hanūmantaṃ papracchuḥ ।
    śrīrāmamantrārthamanubrūhīti । hanūmānhovāca ।
    sarveṣu rāmamantreṣu mantrarājaḥ ṣaḍakṣaraḥ ।
    ekadhāya dvidhā tredhā caturdhā pañcadhā tathā ॥ 1॥

    षट्सप्तधाष्टधा चैव बहुधायं व्यवस्थितः ।
    षडक्षरस्य माहात्म्यं शिवो जानाति तत्त्वतः ॥ २॥

    ṣaṭsaptadhāṣṭadhā caiva bahudhāyaṃ vyavasthitaḥ ।
    ṣaḍakṣarasya māhātmyaṃ śivo jānāti tattvataḥ ॥ 2॥

    श्रीराममन्त्रराजस्य सम्यगर्थोऽयमुच्यते ।
    नारायणाष्टाक्षरे च शिवपञ्चाक्षरे तथा ।
    सार्थकार्णद्वयं रामो रमन्ते यत्र योगिनः ।
    रकारो वह्निवचनः प्रकाशः पर्यवस्यति ॥ ३॥

    śrīrāmamantrarājasya samyagartho'yamucyate ।
    nārāyaṇāṣṭākṣare ca śivapañcākṣare tathā ।
    sārthakārṇadvayaṃ rāmo ramante yatra yoginaḥ ।
    rakāro vahnivacanaḥ prakāśaḥ paryavasyati ॥ 3॥

    सच्चिदानन्दरूपोऽस्य परमात्मार्थ उच्यते ।
    व्यञ्जनं निष्कलं ब्रह्म प्राणो मायेति च स्वरः ॥ ४॥

    saccidānandarūpo'sya paramātmārtha ucyate ।
    vyañjanaṃ niṣkalaṃ brahma prāṇo māyeti ca svaraḥ ॥ 4॥

    व्यञ्जनैः स्वरसंयोगं विद्धि तत्प्राणयोजनम् ।
    रेफो ज्योतिर्मये तस्मात्कृतमाकरयोजनम् ॥ ५॥

    vyañjanaiḥ svarasaṃyogaṃ viddhi tatprāṇayojanam ।
    repho jyotirmaye tasmātkṛtamākarayojanam ॥ 5॥

    मकारोऽभ्युदयार्थत्वात्स मायेति च कीर्त्यते ।
    सोऽयं बीजं स्वकं यस्मात्समायं ब्रह्म चोच्यते ॥ ६॥

    makāro'bhyudayārthatvātsa māyeti ca kīrtyate ।
    so'yaṃ bījaṃ svakaṃ yasmātsamāyaṃ brahma cocyate ॥ 6॥

    सबिन्दुः सोऽपि पुरुषः शिवसूर्येन्दुरूपवान् ।
    ज्योतिस्तस्य शिखा रूपं नादः सप्रकृतिर्मतः ॥ ७॥

    sabinduḥ so'pi puruṣaḥ śivasūryendurūpavān ।
    jyotistasya śikhā rūpaṃ nādaḥ saprakṛtirmataḥ ॥ 7॥

    प्रकृतिः पुरुषश्चोभौ समायाद्ब्रह्मणः स्मृतौ ।
    बिन्दुनादात्मकं बीजं वह्निसोमकलात्मकम् ॥ ८॥

    prakṛtiḥ puruṣaścobhau samāyādbrahmaṇaḥ smṛtau ।
    bindunādātmakaṃ bījaṃ vahnisomakalātmakam ॥ 8॥

    अग्नीषोमात्मकं रूपं रामबीजे प्रतिष्ठितम् ।
    यथैव वटबीजस्थः प्राकृतश्च महाद्रुमः ॥ ९॥

    agnīṣomātmakaṃ rūpaṃ rāmabīje pratiṣṭhitam ।
    yathaiva vaṭabījasthaḥ prākṛtaśca mahādrumaḥ ॥ 9॥

    तथैव रामबीजस्थं जगदेतच्चराचरम् ।
    बीजोक्तमुभयार्थत्वं रामनामनि दृश्यते ॥ १०॥

    tathaiva rāmabījasthaṃ jagadetaccarācaram ।
    bījoktamubhayārthatvaṃ rāmanāmani dṛśyate ॥ 10॥

    बीजं मायाविनिर्मुक्तं परं ब्रह्मेति कीर्त्यते ।
    मुक्तिदं साधकानां च मकारो मुक्तिदो मतः ॥ ११॥

    bījaṃ māyāvinirmuktaṃ paraṃ brahmeti kīrtyate ।
    muktidaṃ sādhakānāṃ ca makāro muktido mataḥ ॥ 11॥

    मारूपत्वादतो रामो भुक्तिमुक्तिफलप्रदः ।
    आद्यो र तत्पदार्थः स्यान्मकरस्त्वंपदार्थवान् ॥ १२॥

    mārūpatvādato rāmo bhuktimuktiphalapradaḥ ।
    ādyo ra tatpadārthaḥ syānmakarastvaṃpadārthavān ॥ 12॥

    तयोः संयोजनमसीत्यर्थे तत्त्वविदो विदुः ।
    नमस्त्वमर्थो विज्ञेयो रामस्तत्पदमुच्यते ॥ १३॥

    tayoḥ saṃyojanamasītyarthe tattvavido viduḥ ।
    namastvamartho vijñeyo rāmastatpadamucyate ॥ 13॥

    असीत्यर्थे चतुर्थी स्यादेवं मन्त्रेषु योजयेत् ।
    तत्त्वमस्यादिवाक्यं तु केवलं मुक्तिदं यतः ॥ १४॥

    asītyarthe caturthī syādevaṃ mantreṣu yojayet ।
    tattvamasyādivākyaṃ tu kevalaṃ muktidaṃ yataḥ ॥ 14॥

    भुक्तिमुक्तिप्रदं चैतत्तस्मादप्यतिरिच्यते ।
    मनुष्वेतेषु सर्वेषामधिकारोऽस्ति देहिनाम् ॥ १५॥

    bhuktimuktipradaṃ caitattasmādapyatiricyate ।
    manuṣveteṣu sarveṣāmadhikāro'sti dehinām ॥ 15॥

    मुमुक्षूणां विरक्तानां तथा चाश्रमवासिनाम् ।
    प्रणवत्वात्सदा ध्येयो यतीनां च विशेषतः ।
    राममन्त्रार्थविज्ञानी जीवन्मुक्तो न संशयः ॥ १६॥

    mumukṣūṇāṃ viraktānāṃ tathā cāśramavāsinām ।
    praṇavatvātsadā dhyeyo yatīnāṃ ca viśeṣataḥ ।
    rāmamantrārthavijñānī jīvanmukto na saṃśayaḥ ॥ 16॥

    य इमामुपनिषदमधीते सोऽग्निपूतो भवति ।
    स वायुपूतो भवति । सुरापानात्पूतो भवति ।
    स्वर्णस्तेयात्पूतो भवति । ब्रह्महत्यापूतो भवति ।
    स राममन्त्राणां कृतपुरश्चरणो रामचन्द्रो भवति ।
    तदेतदृचाभ्युक्तम् ।
    सदा रामोऽहमस्मीति तत्त्वतः प्रवदन्ति ये ।
    न ते संसारिणो नूनं राम एव न संशयः ॥ ॐ सत्यमित्युपनिषत् ॥

    ya imāmupaniṣadamadhīte so'gnipūto bhavati ।
    sa vāyupūto bhavati । surāpānātpūto bhavati ।
    svarṇasteyātpūto bhavati । brahmahatyāpūto bhavati ।
    sa rāmamantrāṇāṃ kṛtapuraścaraṇo rāmacandro bhavati ।
    tadetadṛcābhyuktam ।
    sadā rāmo'hamasmīti tattvataḥ pravadanti ye ।
    na te saṃsāriṇo nūnaṃ rāma eva na saṃśayaḥ ॥ oṃ satyamityupaniṣat ॥

    ॐ भद्रं कर्णेभिः श्रुणुयाम देवा भद्रं पश्येमाक्षभिर्यजत्राः ।
    स्थिरैरङ्गैस्तुष्टुवा्ँसस्तनूभिर्व्यशेम देवहितं यदायुः ॥

    oṃ bhadraṃ karṇebhiḥ śruṇuyāma devā bhadraṃ paśyemākṣabhiryajatrāḥ ।
    sthirairaṅgaistuṣṭuvām̐sastanūbhirvyaśema devahitaṃ yadāyuḥ ॥

    ॐ शान्तिः शान्तिः शान्तिः ॥

    oṃ śāntiḥ śāntiḥ śāntiḥ ॥

    इति श्रीरामरहस्योपनिषत्समाप्ता ॥

    iti śrīrāmarahasyopaniṣatsamāptā ॥


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact