A World of Knowledge
    Upanishads

    Rāmatāpanī Upanishad

    Sanskrit Devanagari with Roman transliteration (IAST)

     

    ॥ श्रीरामतापिन्युपनिषत् ॥

    ॥ śrīrāmatāpinyupaniṣat ॥

    श्रीरामतापनीयार्थं भक्तध्येयकलेवरम् ।
    विकलेवरकैवल्यं श्रीरामब्रह्म मे गतिः ॥

    śrīrāmatāpanīyārthaṃ bhaktadhyeyakalevaram ।
    vikalevarakaivalyaṃ śrīrāmabrahma me gatiḥ ॥

    ॐ भद्रं कर्णेभिः श्रुणुयाम देवा भद्रं पश्येमाक्षभिर्यजत्राः ।
    स्थिरैरङ्गैस्तुष्टुवा्ँसस्तनूभिर्व्यशेम देवहितं यदायुः ॥

    oṃ bhadraṃ karṇebhiḥ śruṇuyāma devā bhadraṃ paśyemākṣabhiryajatrāḥ ।
    sthirairaṅgaistuṣṭuvām̐sastanūbhirvyaśema devahitaṃ yadāyuḥ ॥

    स्वस्ति न इन्द्रो वृद्धश्रवाः स्वस्ति नः पूषा विश्ववेदाः ।
    स्वस्ति नस्तार्क्ष्यो अरिष्टनेमिः स्वस्ति नो बृहस्पतिर्दधातु ॥

    svasti na indro vṛddhaśravāḥ svasti naḥ pūṣā viśvavedāḥ ।
    svasti nastārkṣyo ariṣṭanemiḥ svasti no bṛhaspatirdadhātu ॥

    ॐ शान्तिः शान्तिः शान्तिः ॥

    oṃ śāntiḥ śāntiḥ śāntiḥ ॥

    ॐ चिन्मयेऽस्मिन्महाविष्णौ जाते दशरथे हरौ ।
    रघोः कुलेऽखिलं राति राजते यो महीस्थितः ॥ १॥

    oṃ cinmaye'sminmahāviṣṇau jāte daśarathe harau ।
    raghoḥ kule'khilaṃ rāti rājate yo mahīsthitaḥ ॥ 1॥

    स राम इति लोकेषु विद्वद्भिः प्रकटीकृतः ।
    राक्षसा येन मरणं यान्ति स्वोद्रेकतोऽथवा ॥ २॥

    sa rāma iti lokeṣu vidvadbhiḥ prakaṭīkṛtaḥ ।
    rākṣasā yena maraṇaṃ yānti svodrekato'thavā ॥ 2॥

    रामनाम भुवि ख्यातमभिरामेण वा पुनः ।
    राक्षसान्मर्त्यरूपेण राहुर्मनसिजं यथा ॥ ३॥

    rāmanāma bhuvi khyātamabhirāmeṇa vā punaḥ ।
    rākṣasānmartyarūpeṇa rāhurmanasijaṃ yathā ॥ 3॥

    प्रभाहीनांस्तथा कृत्वा राज्यार्हाणां महीभृताम् ।
    धर्ममार्गं चरित्रेण ज्ञानमार्गं च नामतः ॥ ४॥

    prabhāhīnāṃstathā kṛtvā rājyārhāṇāṃ mahībhṛtām ।
    dharmamārgaṃ caritreṇa jñānamārgaṃ ca nāmataḥ ॥ 4॥

    तथा ध्यानेन वैराग्यमैश्वर्यं स्वस्य पूजनात् ।
    तथा रात्यस्य रामाख्या भुवि स्यादथ तत्त्वतः ॥ ५॥

    tathā dhyānena vairāgyamaiśvaryaṃ svasya pūjanāt ।
    tathā rātyasya rāmākhyā bhuvi syādatha tattvataḥ ॥ 5॥

    रमन्ते योगिनोऽनन्ते नित्यानन्दे चिदात्मनि ।
    इति रामपदेनासौ परं ब्रह्माभिधीयते ॥ ६॥

    ramante yogino'nante nityānande cidātmani ।
    iti rāmapadenāsau paraṃ brahmābhidhīyate ॥ 6॥

    चिन्मयस्याद्वितीयस्य निष्कलस्याशरीरिणः ।
    उपासकानां कार्यार्थं ब्रह्मणो रूपकल्पना ॥ ७॥

    cinmayasyādvitīyasya niṣkalasyāśarīriṇaḥ ।
    upāsakānāṃ kāryārthaṃ brahmaṇo rūpakalpanā ॥ 7॥

    रूपस्थानां देवतानां पुंस्त्र्यङ्गास्त्रादिकल्पना ।
    द्वित्तत्वारिषडष्टानां दश द्वादश षोडश ॥ ८॥

    rūpasthānāṃ devatānāṃ puṃstryaṅgāstrādikalpanā ।
    dvittatvāriṣaḍaṣṭānāṃ daśa dvādaśa ṣoḍaśa ॥ 8॥

    अष्टादशामी कथिता हस्ताः शङ्खादिभिर्युताः ।
    सहस्रान्तास्तथा तासां वर्णवाहनकल्पना ॥ ९॥

    aṣṭādaśāmī kathitā hastāḥ śaṅkhādibhiryutāḥ ।
    sahasrāntāstathā tāsāṃ varṇavāhanakalpanā ॥ 9॥

    शक्तिसेनाकल्पना च ब्रह्मण्येवं हि पञ्चधा ।
    कल्पितस्य शरीरस्य तस्य सेनादिकल्पना ॥ १०॥

    śaktisenākalpanā ca brahmaṇyevaṃ hi pañcadhā ।
    kalpitasya śarīrasya tasya senādikalpanā ॥ 10॥

    ब्रह्मादीनां वाचकोऽयं मन्त्रोऽन्वर्थादिसंज्ञकः ।
    जप्तव्यो मन्त्रिणा नैवं विना देवः प्रसीदति ॥ ११॥

    brahmādīnāṃ vācako'yaṃ mantro'nvarthādisaṃjñakaḥ ।
    japtavyo mantriṇā naivaṃ vinā devaḥ prasīdati ॥ 11॥

    क्रियाकर्मेज्यकर्तॄणामर्थं मन्त्रो वदत्यथ ।
    मननान्त्राणनान्मन्त्रः सर्ववाच्यस्य वाचकः ॥ १२॥

    kriyākarmejyakartṝṇāmarthaṃ mantro vadatyatha ।
    mananāntrāṇanānmantraḥ sarvavācyasya vācakaḥ ॥ 12॥

    सोऽभयस्यास्य देवस्य विग्रहो यन्त्रकल्पना ।
    विना यन्त्रेण चेत्पूजा देवता न प्रसीदति ॥ १३॥

    so'bhayasyāsya devasya vigraho yantrakalpanā ।
    vinā yantreṇa cetpūjā devatā na prasīdati ॥ 13॥

    इति रामपूर्वतापिन्युपनिषदि प्रथमोपनिषत् ॥ १॥

    iti rāmapūrvatāpinyupaniṣadi prathamopaniṣat ॥ 1॥

    स्वर्भूर्ज्योतिर्मयोऽनन्तरूपी स्वेनैव भासते ।
    जीवत्वेन समो यस्य सृष्टिस्थितिलयस्य च ॥ १॥

    svarbhūrjyotirmayo'nantarūpī svenaiva bhāsate ।
    jīvatvena samo yasya sṛṣṭisthitilayasya ca ॥ 1॥

    कारणत्वेन चिच्छक्त्या रजःसत्त्वतमोगुणैः ।
    यथैव वटबीजस्थः प्राकृतश्च महान्द्रुमः ॥ २॥

    kāraṇatvena cicchaktyā rajaḥsattvatamoguṇaiḥ ।
    yathaiva vaṭabījasthaḥ prākṛtaśca mahāndrumaḥ ॥ 2॥

    तथैव रामबीजस्थं जगदेतच्चराचरम् ।
    रेफारूढा मूर्तयः स्युः शक्तयस्तिस्र एव चेति ॥ ३॥

    tathaiva rāmabījasthaṃ jagadetaccarācaram ।
    rephārūḍhā mūrtayaḥ syuḥ śaktayastisra eva ceti ॥ 3॥

    इति रामतापिन्युओअनिषदि द्वितीयोपनिषत् ॥ २॥

    iti rāmatāpinyuoaniṣadi dvitīyopaniṣat ॥ 2॥

    सीतारामौ तन्मयावत्र पूज्यौ
    जातान्याभ्यां भुवनानि द्विसप्त ।
    स्थितानि च प्रहितान्येव तेषु
    ततो रामो मानवो माययाधात् ॥ १॥

    sītārāmau tanmayāvatra pūjyau
    jātānyābhyāṃ bhuvanāni dvisapta ।
    sthitāni ca prahitānyeva teṣu
    tato rāmo mānavo māyayādhāt ॥ 1॥

    जगत्प्राणायात्मनेऽस्मै नमः स्या-
    न्नमस्त्वैक्यं प्रवदेत्प्राग्गुणेनेति ॥ २॥

    jagatprāṇāyātmane'smai namaḥ syā-
    nnamastvaikyaṃ pravadetprāgguṇeneti ॥ 2॥

    इति रामतापिन्युपनिषदि तृतीयोपनिषत् ॥ ३॥

    iti rāmatāpinyupaniṣadi tṛtīyopaniṣat ॥ 3॥

    जीववाची नमो नाम चात्मारामेति गीयते ।
    तदात्मिका या चतुर्थी तथा मायेति गीयते ॥ १॥

    jīvavācī namo nāma cātmārāmeti gīyate ।
    tadātmikā yā caturthī tathā māyeti gīyate ॥ 1॥

    मन्त्रोयं वाचको रामो रामो वाच्यः स्याद्योगएतयोः ।
    फलतश्चैव सर्वेषां साधकानां न संशयः ॥ २॥

    mantroyaṃ vācako rāmo rāmo vācyaḥ syādyogaetayoḥ ।
    phalataścaiva sarveṣāṃ sādhakānāṃ na saṃśayaḥ ॥ 2॥

    यथा नामी वाचकेन नाम्ना योऽभिमुखो भवेत् ।
    तथा बीजात्मको मन्त्रो मन्त्रिणोऽभिमुखो भवेत् ॥ ३॥

    yathā nāmī vācakena nāmnā yo'bhimukho bhavet ।
    tathā bījātmako mantro mantriṇo'bhimukho bhavet ॥ 3॥

    बीजशक्तिं न्यसेद्दक्षवामयोः स्तनयोरपि ।
    कीलो मध्ये विना भाव्यः स्ववाञ्छाविनियोगवान् ॥ ४॥

    bījaśaktiṃ nyaseddakṣavāmayoḥ stanayorapi ।
    kīlo madhye vinā bhāvyaḥ svavāñchāviniyogavān ॥ 4॥

    सर्वेषामेव मन्त्राणामेष साधारणः क्रमः ।
    अत्र रामोऽनन्तरूपस्तेजसा वह्निना समः ॥ ५॥

    sarveṣāmeva mantrāṇāmeṣa sādhāraṇaḥ kramaḥ ।
    atra rāmo'nantarūpastejasā vahninā samaḥ ॥ 5॥

    सत्त्वनुष्णगुविश्वश्चेदग्नीषोमात्मकं जगत् ।
    उत्पन्नः सीतया भाति चन्द्रश्चन्द्रिकया यथा ॥ ६॥

    sattvanuṣṇaguviśvaścedagnīṣomātmakaṃ jagat ।
    utpannaḥ sītayā bhāti candraścandrikayā yathā ॥ 6॥

    प्रकृत्या सहितः श्यामः पीतवासा जटाधरः ।
    द्विभुजः कुण्डली रत्नमाली धीरो धनुर्धरः ॥ ७॥

    prakṛtyā sahitaḥ śyāmaḥ pītavāsā jaṭādharaḥ ।
    dvibhujaḥ kuṇḍalī ratnamālī dhīro dhanurdharaḥ ॥ 7॥

    प्रसन्नवदनो जेता घृष्ट्यष्टकविभूषितः ।
    प्रकृत्या परमेश्वर्या जगद्योन्याङ्किताङ्कभृत् ॥ ८॥

    prasannavadano jetā ghṛṣṭyaṣṭakavibhūṣitaḥ ।
    prakṛtyā parameśvaryā jagadyonyāṅkitāṅkabhṛt ॥ 8॥

    हेमाभया द्विभुजया सर्वालङ्कृतया चिता ।
    श्लिष्टः कमलधारिण्या पुष्टः कोसलजात्मजः ॥ ९॥

    hemābhayā dvibhujayā sarvālaṅkṛtayā citā ।
    śliṣṭaḥ kamaladhāriṇyā puṣṭaḥ kosalajātmajaḥ ॥ 9॥

    दक्षिणे लक्ष्मणेनाथ सधनुष्पाणिना पुनः ।
    हेमाभेनानुजेनैव तथा कोणत्रयं भवेत् ॥ १०॥

    dakṣiṇe lakṣmaṇenātha sadhanuṣpāṇinā punaḥ ।
    hemābhenānujenaiva tathā koṇatrayaṃ bhavet ॥ 10॥

    तथैव तस्य मन्त्रस्य यस्याणुश्च स्वङेन्तया ।
    एवं त्रिकोणरूपं स्यात्तं देवा ये समाययुः ॥ ११॥

    tathaiva tasya mantrasya yasyāṇuśca svaṅentayā ।
    evaṃ trikoṇarūpaṃ syāttaṃ devā ye samāyayuḥ ॥ 11॥

    स्तुतिं चक्रुश्च जगतः पतिं कल्पतरौ स्थितम् ।
    कामरूपाय रामाय नमो मायामयाय च ॥ १२॥

    stutiṃ cakruśca jagataḥ patiṃ kalpatarau sthitam ।
    kāmarūpāya rāmāya namo māyāmayāya ca ॥ 12॥

    नमो वेदादिरूपाय ओङ्काराय नमो नमः ।
    रमाधराय रामाय श्रीरामायात्ममूर्तये ॥ १३॥

    namo vedādirūpāya oṅkārāya namo namaḥ ।
    ramādharāya rāmāya śrīrāmāyātmamūrtaye ॥ 13॥

    जानकीदेहभूषाय रक्षोघ्नाय शुभाङ्गिने ।
    भद्राय रघुवीराय दशास्यान्तकरूपिणे ॥ १४॥

    jānakīdehabhūṣāya rakṣoghnāya śubhāṅgine ।
    bhadrāya raghuvīrāya daśāsyāntakarūpiṇe ॥ 14॥

    रामभद्र महेश्वास रघुवीर नृपोत्तम ।
    भो दशास्यान्तकास्माकं रक्षां देहि श्रियं च ते ॥ १५॥

    rāmabhadra maheśvāsa raghuvīra nṛpottama ।
    bho daśāsyāntakāsmākaṃ rakṣāṃ dehi śriyaṃ ca te ॥ 15॥

    त्वमैश्वर्यं दापयाथ सम्प्रत्याश्वरिमारणम् ।
    कुर्विति स्तुत्य देवाद्यास्तेन सार्धं सुखं स्थिताः ॥ १६॥

    tvamaiśvaryaṃ dāpayātha sampratyāśvarimāraṇam ।
    kurviti stutya devādyāstena sārdhaṃ sukhaṃ sthitāḥ ॥ 16॥

    स्तुवन्त्येवं हि ऋषयस्तदा रावण आसुरः ।
    रामपत्नीं वनस्थां यः स्वनिवृत्त्यर्थमाददे ॥ १७॥

    stuvantyevaṃ hi ṛṣayastadā rāvaṇa āsuraḥ ।
    rāmapatnīṃ vanasthāṃ yaḥ svanivṛttyarthamādade ॥ 17॥

    स रावण इति ख्यातो यद्वा रावाच्च रावणः ।
    तद्व्याजेनेक्षितुं सीतां रामो लक्ष्मण एव च ॥ १८॥

    sa rāvaṇa iti khyāto yadvā rāvācca rāvaṇaḥ ।
    tadvyājenekṣituṃ sītāṃ rāmo lakṣmaṇa eva ca ॥ 18॥

    विचेरतुस्तदा भूमौ देवीं संदृश्य चासुरम् ।
    हत्वा कबन्धं शबरीं गत्वा तस्याज्ञया तया ॥ १९॥

    viceratustadā bhūmau devīṃ saṃdṛśya cāsuram ।
    hatvā kabandhaṃ śabarīṃ gatvā tasyājñayā tayā ॥ 19॥

    पूजितो वायुपुत्रेण भक्तेन च कपीश्वरम् ।
    आहूय शंसतां सर्वमाद्यन्तं रामलक्ष्मणौ ॥ २०॥

    pūjito vāyuputreṇa bhaktena ca kapīśvaram ।
    āhūya śaṃsatāṃ sarvamādyantaṃ rāmalakṣmaṇau ॥ 20॥

    स तु रामे शङ्कितः सन्प्रत्ययार्थं च दुन्दुभेः ।
    विग्रहं दर्शयामास यो रामस्तमचिक्षिपत् ॥ २१॥

    sa tu rāme śaṅkitaḥ sanpratyayārthaṃ ca dundubheḥ ।
    vigrahaṃ darśayāmāsa yo rāmastamacikṣipat ॥ 21॥

    सप्त सालान्विभिद्याशु मोदते राघवस्तदा ।
    तेन हृष्टः कपीन्द्रोऽसौ स रामस्तस्य पत्तनम् ॥ २२॥

    sapta sālānvibhidyāśu modate rāghavastadā ।
    tena hṛṣṭaḥ kapīndro'sau sa rāmastasya pattanam ॥ 22॥

    जगामागर्जदनुजो वालिनो वेगतो गृहात् ।
    तदा वाली निर्जगाम तं वालिनमथाहवे ॥ २३॥

    jagāmāgarjadanujo vālino vegato gṛhāt ।
    tadā vālī nirjagāma taṃ vālinamathāhave ॥ 23॥

    निहत्य राघवो राज्ये सुग्रीवं स्थापयत्ततः ।
    हरीनाहूय सुग्रीवस्त्वाह चाशाविदोऽधुना ॥ २४॥

    nihatya rāghavo rājye sugrīvaṃ sthāpayattataḥ ।
    harīnāhūya sugrīvastvāha cāśāvido'dhunā ॥ 24॥

    आदाय मैथिलीमद्य ददताश्वाशु गच्छत ।
    ततस्ततार हनुमानब्धिं लङ्कां समाययौ ॥ २५॥

    ādāya maithilīmadya dadatāśvāśu gacchata ।
    tatastatāra hanumānabdhiṃ laṅkāṃ samāyayau ॥ 25॥

    सीतां दृष्ट्वाऽसुरान्हत्वा पुरं दग्ध्वा तथा स्वयम् ।
    आगत्य रामेण सह न्यवेदयत तत्त्वतः ॥ २६॥

    sītāṃ dṛṣṭvā'surānhatvā puraṃ dagdhvā tathā svayam ।
    āgatya rāmeṇa saha nyavedayata tattvataḥ ॥ 26॥

    तदा रामः क्रोधरूपी तानाहूयाथ वानरान् ।
    तैः सार्धमादायास्त्राणि पुरीं लङ्कां समाययौ ॥ २७॥

    tadā rāmaḥ krodharūpī tānāhūyātha vānarān ।
    taiḥ sārdhamādāyāstrāṇi purīṃ laṅkāṃ samāyayau ॥ 27॥

    तां दृष्ट्वा उदधीशेन सार्धं युद्धमकारयत् ।
    घटश्रोत्रसहस्राक्षजिद्भ्यां युक्तं तमाहवे॥ २८॥

    tāṃ dṛṣṭvā udadhīśena sārdhaṃ yuddhamakārayat ।
    ghaṭaśrotrasahasrākṣajidbhyāṃ yuktaṃ tamāhave॥ 28॥

    हत्वा बिभीषणं तत्र स्थाप्याथ जनकात्मजाम् ।
    आदायाङ्कस्थितां कृत्वा स्वपुरं तैर्जगाम सः ॥ २९॥

    hatvā bibhīṣaṇaṃ tatra sthāpyātha janakātmajām ।
    ādāyāṅkasthitāṃ kṛtvā svapuraṃ tairjagāma saḥ ॥ 29॥

    ततः सिंहासनस्थः सन् द्विभुजो रघुनन्दनः ।
    धनुर्धरः प्रसन्नात्मा सर्वाभरणभूषितः ॥ ३०॥

    tataḥ siṃhāsanasthaḥ san dvibhujo raghunandanaḥ ।
    dhanurdharaḥ prasannātmā sarvābharaṇabhūṣitaḥ ॥ 30॥

    मुद्रां ज्ञानमयीं याम्ये वामे तेजप्रकाशिनीम् ।
    धृत्वा व्याख्याननिरतश्चिन्मयः परमेश्वरः ॥ ३१॥

    mudrāṃ jñānamayīṃ yāmye vāme tejaprakāśinīm ।
    dhṛtvā vyākhyānanirataścinmayaḥ parameśvaraḥ ॥ 31॥

    उदग्दक्षिणयोः स्वस्य शत्रुघ्नभरतौ ततः ।
    हनूमन्तं च श्रोतारमग्रतः स्यात्त्रिकोणगम् ॥ ३२॥

    udagdakṣiṇayoḥ svasya śatrughnabharatau tataḥ ।
    hanūmantaṃ ca śrotāramagrataḥ syāttrikoṇagam ॥ 32॥

    भरताधस्तु सुग्रीवं शत्रुघ्नाधो बिभीषणम् ।
    पश्चिमे लक्ष्मणं तस्य धृतच्छ्रत्रं सचामरम् ॥ ३३॥

    bharatādhastu sugrīvaṃ śatrughnādho bibhīṣaṇam ।
    paścime lakṣmaṇaṃ tasya dhṛtacchratraṃ sacāmaram ॥ 33॥

    तदधस्तौ तालवृन्तकरौ त्र्यस्रं पुनर्भवेत् ।
    एवं षट्कोणमादौ स्वदीर्घाङ्गैरेष संयुतः ॥ ३४॥

    tadadhastau tālavṛntakarau tryasraṃ punarbhavet ।
    evaṃ ṣaṭkoṇamādau svadīrghāṅgaireṣa saṃyutaḥ ॥ 34॥

    द्वितीयं वासुदेवाद्यैराग्नेयादिषु संयुतः ।
    तृतीयं वायुसूनुं च सुग्रीवं भरतं तथा ॥ ३५॥

    dvitīyaṃ vāsudevādyairāgneyādiṣu saṃyutaḥ ।
    tṛtīyaṃ vāyusūnuṃ ca sugrīvaṃ bharataṃ tathā ॥ 35॥

    बिभीषणं लक्ष्मणं च अङ्गदं चारिमर्दनम् ।
    जाम्बवन्तं च तैर्युक्तस्ततो धृष्टिर्जयन्तकः ॥ ३६॥

    bibhīṣaṇaṃ lakṣmaṇaṃ ca aṅgadaṃ cārimardanam ।
    jāmbavantaṃ ca tairyuktastato dhṛṣṭirjayantakaḥ ॥ 36॥

    विजयश्च सुराष्ट्रश्च राष्ट्रवर्धन एव च ।
    अशोको धर्मपालश्च सुमन्त्रश्चैभिरावृतः ॥ ३७॥

    vijayaśca surāṣṭraśca rāṣṭravardhana eva ca ।
    aśoko dharmapālaśca sumantraścaibhirāvṛtaḥ ॥ 37॥

    ततः सहस्रदृग्वह्निर्धर्मज्ञो वरुणोऽनिलः ।
    इन्द्वीशधात्रनन्ताश्च दशभिश्चैभिरावृतः ॥ ३८॥

    tataḥ sahasradṛgvahnirdharmajño varuṇo'nilaḥ ।
    indvīśadhātranantāśca daśabhiścaibhirāvṛtaḥ ॥ 38॥

    बहिस्तदायुधैः पूज्यो नीलादिभिरलङ्कृतः ।
    वसिष्ठवामदेवादिमुनिभिः समुपासितः ॥ ३९॥

    bahistadāyudhaiḥ pūjyo nīlādibhiralaṅkṛtaḥ ।
    vasiṣṭhavāmadevādimunibhiḥ samupāsitaḥ ॥ 39॥

    एवमुद्देशतः प्रोक्तं निर्देशस्तस्य चाधुना ।
    त्रिरेखापुटमालिख्य मध्ये तारद्वयं लिखेत् ॥ ४०॥

    evamuddeśataḥ proktaṃ nirdeśastasya cādhunā ।
    trirekhāpuṭamālikhya madhye tāradvayaṃ likhet ॥ 40॥

    तन्मध्ये बीजमालिख्य तदधः साध्यमालिखेत् ।
    द्वितीयान्तं च तस्योर्ध्वं षष्ठ्यन्तं साधकं तथा ॥ ४१॥

    tanmadhye bījamālikhya tadadhaḥ sādhyamālikhet ।
    dvitīyāntaṃ ca tasyordhvaṃ ṣaṣṭhyantaṃ sādhakaṃ tathā ॥ 41॥

    कुरु द्वयं च तत्पार्श्वे लिखेद्बीजान्तरे रमाम् ।
    तत्सर्वं प्रणवाभ्यां च वेष्टयेच्छुद्धबुद्धिमान् ॥ ४२॥

    kuru dvayaṃ ca tatpārśve likhedbījāntare ramām ।
    tatsarvaṃ praṇavābhyāṃ ca veṣṭayecchuddhabuddhimān ॥ 42॥

    दीर्घभाजि षडस्रे तु लिखेद्बीजं हृदादिभिः ।
    कोणपार्श्वे रमामाये तदग्रेऽनङ्गमालिखेत् ॥ ४३॥

    dīrghabhāji ṣaḍasre tu likhedbījaṃ hṛdādibhiḥ ।
    koṇapārśve ramāmāye tadagre'naṅgamālikhet ॥ 43॥

    क्रोधं कोणाग्रान्तरेषु लिख्य मन्त्र्यभितो गिरम् ।
    वृत्तत्रयं साष्टपत्रं सरोजे विलिखेत्स्वरान् ॥ ४४॥

    krodhaṃ koṇāgrāntareṣu likhya mantryabhito giram ।
    vṛttatrayaṃ sāṣṭapatraṃ saroje vilikhetsvarān ॥ 44॥

    केसरे चाष्टपत्रे च वर्गाष्टकमथालिखेत् ।
    तेषु मालामनोर्वर्णान्विलिखेदूर्मिसंख्यया ॥ ४५॥

    kesare cāṣṭapatre ca vargāṣṭakamathālikhet ।
    teṣu mālāmanorvarṇānvilikhedūrmisaṃkhyayā ॥ 45॥

    अन्ते पञ्चाक्षराण्येवं पुनरष्टदलं लिखेत् ।
    तेषु नारायणाष्टार्णांलिख्य तत्केसरे रमाम् ॥ ४६॥

    ante pañcākṣarāṇyevaṃ punaraṣṭadalaṃ likhet ।
    teṣu nārāyaṇāṣṭārṇāṃlikhya tatkesare ramām ॥ 46॥

    तद्बहिर्द्वादशदलं विलिखेद्द्वादशाक्षरम् ।
    अथों नमो भगवते वासुदेवाय इत्ययम् ॥ ४७॥

    tadbahirdvādaśadalaṃ vilikheddvādaśākṣaram ।
    athoṃ namo bhagavate vāsudevāya ityayam ॥ 47॥

    आदिक्षान्तान्केसरेषु वृत्ताकारेण संलिखेत् ।
    तद्बहिः षोडशदलं लिख्य तत्केसरे हृयम् ॥ ४८॥

    ādikṣāntānkesareṣu vṛttākāreṇa saṃlikhet ।
    tadbahiḥ ṣoḍaśadalaṃ likhya tatkesare hṛyam ॥ 48॥

    वर्मास्त्रनतिसंयुक्तं दलेषु द्वादशाक्षरम् ।
    तत्सन्धिष्विरजादीनां मन्त्रान्मन्त्री समालिखेत् ॥ ४९॥

    varmāstranatisaṃyuktaṃ daleṣu dvādaśākṣaram ।
    tatsandhiṣvirajādīnāṃ mantrānmantrī samālikhet ॥ 49॥

    ह्रं स्रं भ्रं व्रं लूॅं श्रं ज्रं च लिखेत्सम्यक्ततो बहिः ।
    द्वात्रिंशारं महापद्मं नादबिन्दुसमायुतम् ॥ ५०॥

    hraṃ sraṃ bhraṃ vraṃ lūṃ śraṃ jraṃ ca likhetsamyaktato bahiḥ ।
    dvātriṃśāraṃ mahāpadmaṃ nādabindusamāyutam ॥ 50॥

    विलिखेन्मन्त्रराजार्णांस्तेषु पत्रेषु यत्नतः ।
    ध्यायेदष्टवसूनेकादशरुद्रांश्च तत्र वै ॥ ५१॥

    vilikhenmantrarājārṇāṃsteṣu patreṣu yatnataḥ ।
    dhyāyedaṣṭavasūnekādaśarudrāṃśca tatra vai ॥ 51॥

    द्वादशेनांश्च धातारं वषट्कारं च तद्बहिः ।
    भूगृहं वज्रशूलाढ्यं रेखात्रयसमन्वितम् ॥ ५२॥

    dvādaśenāṃśca dhātāraṃ vaṣaṭkāraṃ ca tadbahiḥ ।
    bhūgṛhaṃ vajraśūlāḍhyaṃ rekhātrayasamanvitam ॥ 52॥

    द्वारोपतं च राश्यादिभूषितं फणिसंयुतम् ।
    अनन्तो वासुकिश्चैव तक्षः कर्कोटपद्मकः ॥ ५३॥

    dvāropataṃ ca rāśyādibhūṣitaṃ phaṇisaṃyutam ।
    ananto vāsukiścaiva takṣaḥ karkoṭapadmakaḥ ॥ 53॥

    महापद्मश्च शङ्खश्च गुलिकोऽष्टौ प्रकीर्तिताः ।
    एवं मण्डलमालिख्य तस्य दिक्षु विदिक्षु च ॥ ५४॥

    mahāpadmaśca śaṅkhaśca guliko'ṣṭau prakīrtitāḥ ।
    evaṃ maṇḍalamālikhya tasya dikṣu vidikṣu ca ॥ 54॥

    नारसिंहं च वाराहं लिखेन्मन्त्रद्वयं तथा ।
    कूटो रेफानुग्रहेन्दुनादशक्त्यादिभिर्युतः ॥ ५५॥

    nārasiṃhaṃ ca vārāhaṃ likhenmantradvayaṃ tathā ।
    kūṭo rephānugrahendunādaśaktyādibhiryutaḥ ॥ 55॥

    यो नृसिंहः समाख्यातो ग्रहमारणकर्मणि ।
    अन्त्याङ्घ्रीशवियद्बिन्दुनादैर्बीजं च सौकरम् ॥ ५६॥

    yo nṛsiṃhaḥ samākhyāto grahamāraṇakarmaṇi ।
    antyāṅghrīśaviyadbindunādairbījaṃ ca saukaram ॥ 56॥

    हुंकारं चात्र रामस्य मालमन्त्रोऽधुनेरितः ।
    तारो नतिश्च निद्रायाः स्मृतिर्भेदश्च कामिका ॥ ५७॥

    huṃkāraṃ cātra rāmasya mālamantro'dhuneritaḥ ।
    tāro natiśca nidrāyāḥ smṛtirbhedaśca kāmikā ॥ 57॥

    रुद्रेण संयुता वह्निमेधामरविभूषिता ।
    दीर्घा क्रूरयुता ह्लादिन्यथो दीर्घसमायुता ॥ ५८॥

    rudreṇa saṃyutā vahnimedhāmaravibhūṣitā ।
    dīrghā krūrayutā hlādinyatho dīrghasamāyutā ॥ 58॥

    क्षुधा क्रोधिन्यमोघा च विश्वमप्यथ मेधया ।
    युक्ता दीर्घज्वालिनी च सुसूक्ष्मा मृत्युरूपिणी ॥ ५९॥

    kṣudhā krodhinyamoghā ca viśvamapyatha medhayā ।
    yuktā dīrghajvālinī ca susūkṣmā mṛtyurūpiṇī ॥ 59॥

    सप्रतिष्ठा ह्लादिनी त्वक्क्ष्वेलप्रीतिश्च सामरा ।
    ज्योतिस्तीक्ष्णाग्निसंयुक्ता श्वेतानुस्वारसंयुता ॥ ६०॥

    sapratiṣṭhā hlādinī tvakkṣvelaprītiśca sāmarā ।
    jyotistīkṣṇāgnisaṃyuktā śvetānusvārasaṃyutā ॥ 60॥

    कामिकापञ्चमूलान्तस्तान्तान्तो थान्त इत्यथ ।
    स सानन्तो दीर्घयुतो वायुः सूक्ष्मयुतो विषः ॥ ६१॥

    kāmikāpañcamūlāntastāntānto thānta ityatha ।
    sa sānanto dīrghayuto vāyuḥ sūkṣmayuto viṣaḥ ॥ 61॥

    कामिका कामका रुद्रयुक्ताथोऽथ स्थिरातपा ।
    तापनी दीर्घयुक्ता भूरनलोऽनन्तगोऽनिलः ॥ ६२॥

    kāmikā kāmakā rudrayuktātho'tha sthirātapā ।
    tāpanī dīrghayuktā bhūranalo'nantago'nilaḥ ॥ 62॥

    नारायणात्मकः कालः प्राणाभो विद्यया युतः ।
    पीतारातिस्तथा लान्तो योन्या युक्तस्ततो नतिः ॥ ६३॥

    nārāyaṇātmakaḥ kālaḥ prāṇābho vidyayā yutaḥ ।
    pītārātistathā lānto yonyā yuktastato natiḥ ॥ 63॥

    सप्तचत्वारिंशद्वर्णगुणान्तःस्पृङ्मनुः स्वयम् ।
    राज्याभिषिक्तस्य तस्य रामस्योक्तक्रमाल्लिखेत् ॥ ६४॥

    saptacatvāriṃśadvarṇaguṇāntaḥspṛṅmanuḥ svayam ।
    rājyābhiṣiktasya tasya rāmasyoktakramāllikhet ॥ 64॥

    इदं सर्वात्मकं यन्त्रं प्रागुक्तमृषिसेवितम् ।
    सेवकानां मोक्षकरमायुरारोग्यवर्धनम् ॥ ६५॥

    idaṃ sarvātmakaṃ yantraṃ prāguktamṛṣisevitam ।
    sevakānāṃ mokṣakaramāyurārogyavardhanam ॥ 65॥

    अपुत्राणां पुत्रदं च बहुना किमनेन वै ।
    प्राप्नुवन्ति क्षणात्सम्यगत्र धर्मादिकानपि ॥ ६६॥

    aputrāṇāṃ putradaṃ ca bahunā kimanena vai ।
    prāpnuvanti kṣaṇātsamyagatra dharmādikānapi ॥ 66॥

    इदं रहस्यं परममीश्वरेणापि दुर्गमम् ।
    इदं यन्त्रं समाख्यातं न देयं प्राकृते जने ॥ ६७॥

    idaṃ rahasyaṃ paramamīśvareṇāpi durgamam ।
    idaṃ yantraṃ samākhyātaṃ na deyaṃ prākṛte jane ॥ 67॥

    इति॥

    iti॥

    इति तुरीयोपनिषत् ॥

    iti turīyopaniṣat ॥

    ॐ भूतादिकं शोधयेद्द्वारपूजां
    कृत्वा पद्माद्यासनस्थः प्रसन्नः ।
    अर्चाविधावस्य पीठाधरोर्ध्व-
    पार्श्वार्चनं मध्यपद्मार्चनं च ॥ १॥

    oṃ bhūtādikaṃ śodhayeddvārapūjāṃ
    kṛtvā padmādyāsanasthaḥ prasannaḥ ।
    arcāvidhāvasya pīṭhādharordhva-
    pārśvārcanaṃ madhyapadmārcanaṃ ca ॥ 1॥

    कृत्वा मृदुश्लक्ष्णसुतूलिकायां
    रत्नासने देशिकमर्चयित्वा ।
    शक्तिं चाधाराख्यकां कूर्मनागौ
    पृथिव्यब्ज स्वासनाधः प्रकल्प्य ॥ २॥

    kṛtvā mṛduślakṣṇasutūlikāyāṃ
    ratnāsane deśikamarcayitvā ।
    śaktiṃ cādhārākhyakāṃ kūrmanāgau
    pṛthivyabja svāsanādhaḥ prakalpya ॥ 2॥

    विघ्नेशं दुर्गां क्षेत्रपालं च वाणीं
    बीजादिकांश्चाग्निदेशादिकांश्च ।
    पीठस्याङ्घ्रिष्वेव धर्मादिकांश्च
    नत्वा पूर्वाद्यासु दीक्ष्वर्चयेच्च ॥ ३॥

    vighneśaṃ durgāṃ kṣetrapālaṃ ca vāṇīṃ
    bījādikāṃścāgnideśādikāṃśca ।
    pīṭhasyāṅghriṣveva dharmādikāṃśca
    natvā pūrvādyāsu dīkṣvarcayecca ॥ 3॥

    मध्ये क्रमादर्कविध्वग्नितेजां-
    स्युपर्युपर्यादिमैरर्चितानि ।
    रजः सत्वं तम एतान् वृत्त-
    त्रयं बीजाढ्यं क्रमाद्भावयेच्च ॥ ४॥

    madhye kramādarkavidhvagnitejāṃ-
    syuparyuparyādimairarcitāni ।
    rajaḥ satvaṃ tama etān vṛtta-
    trayaṃ bījāḍhyaṃ kramādbhāvayecca ॥ 4॥

    आशाव्याशास्वप्यथात्मानमन्त-
    रात्मानं वा परमात्मानमन्तः ।
    ज्ञानात्मानं चार्चयेत्तस्य दिक्षु
    मायाविद्ये ये कलापारतत्त्वे ॥ ५॥

    āśāvyāśāsvapyathātmānamanta-
    rātmānaṃ vā paramātmānamantaḥ ।
    jñānātmānaṃ cārcayettasya dikṣu
    māyāvidye ye kalāpāratattve ॥ 5॥

    सम्पूजयेद्विमलादीश्च शक्ती-
    रभ्यर्चयेद्देवमवाहयेच्च ।
    अङ्गव्यूहानिलजाद्यैश्च पूज्य
    घृष्ट्यादिकैर्लोकपालैस्तदस्त्रैः ॥ ६॥

    sampūjayedvimalādīśca śaktī-
    rabhyarcayeddevamavāhayecca ।
    aṅgavyūhānilajādyaiśca pūjya
    ghṛṣṭyādikairlokapālaistadastraiḥ ॥ 6॥

    वसिष्ठाद्यैर्मुनिभिर्नीलमुख्यै-
    राराधयेद्राघवं चन्दनाद्यैः ।
    मुख्योपहारैर्विविधैश्च पूज्यै-
    स्तस्मै जपादींश्च सम्यक्प्रकल्प्य ॥ ७॥

    vasiṣṭhādyairmunibhirnīlamukhyai-
    rārādhayedrāghavaṃ candanādyaiḥ ।
    mukhyopahārairvividhaiśca pūjyai-
    stasmai japādīṃśca samyakprakalpya ॥ 7॥

    एवंभूतं जगदाधारभूतं
    रामं वन्दे सच्चिदानन्दरूपम् ।
    गदारिशङ्खाब्जधरं भवारिं
    स यो ध्यायेन्मोक्षमाप्नोति सर्वः ॥ ८॥

    evaṃbhūtaṃ jagadādhārabhūtaṃ
    rāmaṃ vande saccidānandarūpam ।
    gadāriśaṅkhābjadharaṃ bhavāriṃ
    sa yo dhyāyenmokṣamāpnoti sarvaḥ ॥ 8॥

    विश्वव्यापी राघवो यस्तदानी-
    मन्तर्दधे श्ङ्खचक्रे गदाब्जे ।
    धृत्वा रमासहितः सानुजश्च
    सपत्तनः सानुगः सर्वलोकी ॥ ९॥

    viśvavyāpī rāghavo yastadānī-
    mantardadhe śṅkhacakre gadābje ।
    dhṛtvā ramāsahitaḥ sānujaśca
    sapattanaḥ sānugaḥ sarvalokī ॥ 9॥

    तद्भक्ता ये लब्धकामांश्च भुक्त्वा
    तथा पदं परमं यान्ति ते च ।
    इमा ऋचः सर्वकामार्थदाश्च
    ये ते पठन्त्यमला यान्ति मोक्षम् ॥ १०॥

    tadbhaktā ye labdhakāmāṃśca bhuktvā
    tathā padaṃ paramaṃ yānti te ca ।
    imā ṛcaḥ sarvakāmārthadāśca
    ye te paṭhantyamalā yānti mokṣam ॥ 10॥

    इति पञ्चमोऽपनिषत् ॥

    iti pañcamo'paniṣat ॥

    चिन्मयेऽस्मिंस्त्रयोदश । स्वभूर्ज्योतिस्तिस्रः ।
    सीतारामावेका । जीववाची षट्षष्टिः ।
    भूतादिकमेकादश । पञ्चखण्डेषु त्रिनवतिः ।
    इति श्रीरामपूर्वतापिन्युपनिषत्समाप्ता ॥

    cinmaye'smiṃstrayodaśa । svabhūrjyotistisraḥ ।
    sītārāmāvekā । jīvavācī ṣaṭṣaṣṭiḥ ।
    bhūtādikamekādaśa । pañcakhaṇḍeṣu trinavatiḥ ।
    iti śrīrāmapūrvatāpinyupaniṣatsamāptā ॥

    रामोत्तरतापिन्युपनिषत्
    ॐ बृहस्पतिरुवाच याज्ञवल्क्यम् । यदनु कुरुक्षेत्रं
    देवानां देवयजनं सर्वेषां भूतानां
    ब्रह्मसदनमविमुक्तं वै कुरुक्षेत्रं देवानां देवयजनं
    सर्वेषां भूतानां ब्रह्मसदनम् । तस्माद्यत्र क्वचन
    गच्छति तदेव मन्येतेतीदं वै कुरुक्षेत्रं देवानां
    देवयजनं सर्वेषां भूतानां ब्रह्मसदनम् ।
    अत्र हि जन्तोः प्राणेषूत्क्रममाणेषु रुद्रस्तारकं
    ब्रह्म व्याचष्टे येनासावमृतीभूत्वा मोक्षीभवति ।
    तस्मादविमुक्तमेव निषेवेत । अविमुक्तं न विमुञ्चेत् ।
    एवमेवैतद्याज्ञवल्क्य ॥ १॥

    rāmottaratāpinyupaniṣat
    oṃ bṛhaspatiruvāca yājñavalkyam । yadanu kurukṣetraṃ
    devānāṃ devayajanaṃ sarveṣāṃ bhūtānāṃ
    brahmasadanamavimuktaṃ vai kurukṣetraṃ devānāṃ devayajanaṃ
    sarveṣāṃ bhūtānāṃ brahmasadanam । tasmādyatra kvacana
    gacchati tadeva manyetetīdaṃ vai kurukṣetraṃ devānāṃ
    devayajanaṃ sarveṣāṃ bhūtānāṃ brahmasadanam ।
    atra hi jantoḥ prāṇeṣūtkramamāṇeṣu rudrastārakaṃ
    brahma vyācaṣṭe yenāsāvamṛtībhūtvā mokṣībhavati ।
    tasmādavimuktameva niṣeveta । avimuktaṃ na vimuñcet ।
    evamevaitadyājñavalkya ॥ 1॥

    अथ हैनं भारद्वाजः पप्रच्छ याज्ञवल्क्यं किं
    तारकं किं तारयतीति । स होवाच याज्ञवल्क्यस्तारकं
    दीर्घानलं बिन्दुपूर्वकं दीर्घानलं पुनर्मायां
    नमश्चन्द्राय नमो भद्राय नम इत्येतद्ब्रह्मात्मिकाः
    सच्चिदानन्दाख्या इत्युपासितव्यम् । अकारः प्रथमाक्षरो
    भवति । उकारोद्वितीयाक्षरो भवति । मकारस्तृतीयाक्षरो
    भवति । अर्धमात्रश्चतुर्थाक्षरो भवति । बिन्दुः पञ्चमाक्षरो
    भवति । नादः षष्ठाक्षरो भवति । तारकत्वात्तारको भवति ।
    तदेव तारकं ब्रह्म त्वं विद्धि । तदेवोपासितव्यमिति ज्ञेयम् । गर्भजन्मजरामरणसंसारमहद्भयात्संतारयतीति ।
    तस्मादुच्यते षडक्षरं तारकमिति । । य एतत्तारकं ब्रह्म
    ब्राह्मणो नित्यमधीते । स पाप्मानं तरति । स मृत्युं तरति ।
    स ब्रह्महत्यां तरति । स भ्रूणहत्यां तरति। स संसारं तरति ।
    स सर्वं तरति । सोऽविमुक्तमाश्रितो भवति । स महान्भवति ।
    सोऽमृतत्वं च गच्छति ॥ २॥

    atha hainaṃ bhāradvājaḥ papraccha yājñavalkyaṃ kiṃ
    tārakaṃ kiṃ tārayatīti । sa hovāca yājñavalkyastārakaṃ
    dīrghānalaṃ bindupūrvakaṃ dīrghānalaṃ punarmāyāṃ
    namaścandrāya namo bhadrāya nama ityetadbrahmātmikāḥ
    saccidānandākhyā ityupāsitavyam । akāraḥ prathamākṣaro
    bhavati । ukārodvitīyākṣaro bhavati । makārastṛtīyākṣaro
    bhavati । ardhamātraścaturthākṣaro bhavati । binduḥ pañcamākṣaro
    bhavati । nādaḥ ṣaṣṭhākṣaro bhavati । tārakatvāttārako bhavati ।
    tadeva tārakaṃ brahma tvaṃ viddhi । tadevopāsitavyamiti jñeyam । garbhajanmajarāmaraṇasaṃsāramahadbhayātsaṃtārayatīti ।
    tasmāducyate ṣaḍakṣaraṃ tārakamiti । । ya etattārakaṃ brahma
    brāhmaṇo nityamadhīte । sa pāpmānaṃ tarati । sa mṛtyuṃ tarati ।
    sa brahmahatyāṃ tarati । sa bhrūṇahatyāṃ tarati। sa saṃsāraṃ tarati ।
    sa sarvaṃ tarati । so'vimuktamāśrito bhavati । sa mahānbhavati ।
    so'mṛtatvaṃ ca gacchati ॥ 2॥

    अत्रैते श्लोका भवन्ति ।
    अकारक्षरसंभूतः सौमित्रिर्विश्वभावनः ।
    उकाराक्षरसंभूतः शत्रुघ्नस्तैजसात्मकः ॥ १॥

    atraite ślokā bhavanti ।
    akārakṣarasaṃbhūtaḥ saumitrirviśvabhāvanaḥ ।
    ukārākṣarasaṃbhūtaḥ śatrughnastaijasātmakaḥ ॥ 1॥

    प्राज्ञात्मकस्तु भरतो मकाराक्षरसंभवः ।
    अर्धमात्रात्मको रामो ब्रह्मानन्दैकविग्रहः ॥ २॥

    prājñātmakastu bharato makārākṣarasaṃbhavaḥ ।
    ardhamātrātmako rāmo brahmānandaikavigrahaḥ ॥ 2॥

    श्रीरामसांनिध्यवशाज्जगदाधारकारिणी ।
    उत्पत्तिस्थितिसंहारकारिणी सर्वदेहिनाम् ॥ ३॥

    śrīrāmasāṃnidhyavaśājjagadādhārakāriṇī ।
    utpattisthitisaṃhārakāriṇī sarvadehinām ॥ 3॥

    सा सीता भवति ज्ञेया मूलप्रकृतिसंज्ञिता ।
    प्रणवत्वात्प्रकृतिरिति वदन्ति ब्रह्मवादिनः ॥ ४॥

    sā sītā bhavati jñeyā mūlaprakṛtisaṃjñitā ।
    praṇavatvātprakṛtiriti vadanti brahmavādinaḥ ॥ 4॥

    इति॥

    iti॥

    ओमित्येतदक्षरमिदं सर्वं तस्योपव्याख्यानं
    भूतं भव्यं भविष्यदिति सर्वमोङ्कार एव ।
    यच्चान्यत्त्रिकालातीतं तदप्योङ्कार एव । सर्वं
    ह्येतद्ब्रह्म । अयमात्मा ब्रह्म सोऽयमात्मा
    चतुष्पाज्जागरितस्थानो बहिःप्रज्ञः सप्ताङ्ग
    एकोनविंशतिमुखः स्थूलभुग्वैश्वानरः
    प्रथमः पादः ॥ स्वप्नस्थानोऽन्तःप्रज्ञः
    सप्ताङ्ग एकोनविंशतिमुखः प्रविविक्तभुक् तैजसो
    द्वितीयः पादः । यत्र सुप्तो न कंचन कामं
    कामयते न कंचन स्वप्नं पश्यति तत्सुषुप्तम् ।
    सुषुप्तस्थान एकीभूतः प्रज्ञानघनएवानन्दमयो
    ह्यानन्दभुक् चेतोमुखः प्राज्ञस्तृतीयः पादः ।
    एष सर्वेश्वर एष सर्वज्ञ एषोऽन्तर्याम्येष
    योनिः सर्वस्य प्रभवाप्ययौ हि भूतानाम् ।
    नान्तःप्रज्ञं न बहिःप्रज्ञं नोभयतःप्रज्ञं
    न प्रज्ञं नाप्रज्ञं न प्रज्ञानघनमदृश्य-
    मव्यवहार्यमग्राह्यमलक्षणमचिन्त्यमव्यपदेश्य-
    मेकात्मप्रत्ययसारं प्रपञ्चोपशमं शान्तं
    शिवमद्वैतं चतुर्थं मन्यन्ते । स आत्मा स विज्ञेयः
    सदोज्ज्वलोऽविद्यातत्कार्यहीनः स्वात्मबन्धहरः सर्वदा
    द्वैतरहित आनन्दरूपः सर्वाधिष्ठानसन्मात्रो
    निरस्ताविद्यातमोमोहोऽहमेवेति संभाव्याहमोंत-
    त्सद्यत्परंब्रह्म रामचन्द्रश्चिदात्मकः ।
    सोऽहमोन्तद्रामभद्रपरंज्योतीरसोऽहमोमित्या-
    त्मानमादाय मनसा ब्रह्मणैकीकुर्यात् ॥

    omityetadakṣaramidaṃ sarvaṃ tasyopavyākhyānaṃ
    bhūtaṃ bhavyaṃ bhaviṣyaditi sarvamoṅkāra eva ।
    yaccānyattrikālātītaṃ tadapyoṅkāra eva । sarvaṃ
    hyetadbrahma । ayamātmā brahma so'yamātmā
    catuṣpājjāgaritasthāno bahiḥprajñaḥ saptāṅga
    ekonaviṃśatimukhaḥ sthūlabhugvaiśvānaraḥ
    prathamaḥ pādaḥ ॥ svapnasthāno'ntaḥprajñaḥ
    saptāṅga ekonaviṃśatimukhaḥ praviviktabhuk taijaso
    dvitīyaḥ pādaḥ । yatra supto na kaṃcana kāmaṃ
    kāmayate na kaṃcana svapnaṃ paśyati tatsuṣuptam ।
    suṣuptasthāna ekībhūtaḥ prajñānaghanaevānandamayo
    hyānandabhuk cetomukhaḥ prājñastṛtīyaḥ pādaḥ ।
    eṣa sarveśvara eṣa sarvajña eṣo'ntaryāmyeṣa
    yoniḥ sarvasya prabhavāpyayau hi bhūtānām ।
    nāntaḥprajñaṃ na bahiḥprajñaṃ nobhayataḥprajñaṃ
    na prajñaṃ nāprajñaṃ na prajñānaghanamadṛśya-
    mavyavahāryamagrāhyamalakṣaṇamacintyamavyapadeśya-
    mekātmapratyayasāraṃ prapañcopaśamaṃ śāntaṃ
    śivamadvaitaṃ caturthaṃ manyante । sa ātmā sa vijñeyaḥ
    sadojjvalo'vidyātatkāryahīnaḥ svātmabandhaharaḥ sarvadā
    dvaitarahita ānandarūpaḥ sarvādhiṣṭhānasanmātro
    nirastāvidyātamomoho'hameveti saṃbhāvyāhamoṃta-
    tsadyatparaṃbrahma rāmacandraścidātmakaḥ ।
    so'hamontadrāmabhadraparaṃjyotīraso'hamomityā-
    tmānamādāya manasā brahmaṇaikīkuryāt ॥

    सदा रामोऽहमस्मीति तत्त्वतः प्रवदन्ति ये ।
    न ते संसारिणो नूनं राम एव न संशयः ॥ इत्युपनिषत् ॥

    sadā rāmo'hamasmīti tattvataḥ pravadanti ye ।
    na te saṃsāriṇo nūnaṃ rāma eva na saṃśayaḥ ॥ ityupaniṣat ॥

    य एवं वेद स मुक्तो भवतीति याज्ञवल्क्यः ॥

    ya evaṃ veda sa mukto bhavatīti yājñavalkyaḥ ॥

    अथ हैनमत्रिः पप्रच्छ याज्ञवल्क्यं य
    एषोऽनन्तोऽव्यक्तपरिपूर्णानन्दैकचिदात्मा
    तं कथमहं विजानीयामिति । स होवाच याज्ञवल्क्यः ।
    सोऽविमुक्त उपास्योऽयम् । एषोऽनन्तोऽव्यक्त आत्मा
    सोऽविमुक्ते प्रतिष्ठित इति । सोऽविमुक्तः कस्मिन्प्रतिष्ठित इति ।
    वरणायां नास्यां च मध्ये प्रतिष्ठित इति ॥

    atha hainamatriḥ papraccha yājñavalkyaṃ ya
    eṣo'nanto'vyaktaparipūrṇānandaikacidātmā
    taṃ kathamahaṃ vijānīyāmiti । sa hovāca yājñavalkyaḥ ।
    so'vimukta upāsyo'yam । eṣo'nanto'vyakta ātmā
    so'vimukte pratiṣṭhita iti । so'vimuktaḥ kasminpratiṣṭhita iti ।
    varaṇāyāṃ nāsyāṃ ca madhye pratiṣṭhita iti ॥

    का वै वरणा का च नासीति । जन्मान्तरकृतान्सर्वा-
    न्दोषन्वारयतीति तेन वरणा भवतीति ।
    सर्वानिन्द्रियकृतान्पापान्नाशयतीति तेन नासी भवतीति ।
    कतमच्चास्य स्थानं भवतीति । भ्रुवोर्घ्राणस्य च
    यः सन्धिः स एष द्यौर्लोकस्य परस्य च सन्धिर्भवतीति ।
    एतद्वै सन्धिं सन्ध्यां ब्रह्मविद उपासत इति ॥

    kā vai varaṇā kā ca nāsīti । janmāntarakṛtānsarvā-
    ndoṣanvārayatīti tena varaṇā bhavatīti ।
    sarvānindriyakṛtānpāpānnāśayatīti tena nāsī bhavatīti ।
    katamaccāsya sthānaṃ bhavatīti । bhruvorghrāṇasya ca
    yaḥ sandhiḥ sa eṣa dyaurlokasya parasya ca sandhirbhavatīti ।
    etadvai sandhiṃ sandhyāṃ brahmavida upāsata iti ॥

    सोऽविमुक्त उपास्य इति । सोऽविमुक्तं ज्ञानमाचष्टे यो
    वा एतदेवं वेद ॥ अथ तं प्रत्युवाच ।
    श्रीरामस्य मनुं काश्यां जजाप वृषभध्वजः ।
    मन्वन्तरसहस्रैस्तु जपहोमार्चनादिभिः ॥१॥

    so'vimukta upāsya iti । so'vimuktaṃ jñānamācaṣṭe yo
    vā etadevaṃ veda ॥ atha taṃ pratyuvāca ।
    śrīrāmasya manuṃ kāśyāṃ jajāpa vṛṣabhadhvajaḥ ।
    manvantarasahasraistu japahomārcanādibhiḥ ॥1॥

    ततः प्रसन्नो भगवाञ्छ्रीरामः प्राह शंकरम् ।
    वृणीश्व यदभीष्टं तद्दास्यामि परमेश्वर ॥ २॥

    tataḥ prasanno bhagavāñchrīrāmaḥ prāha śaṃkaram ।
    vṛṇīśva yadabhīṣṭaṃ taddāsyāmi parameśvara ॥ 2॥

    इति ॥

    iti ॥

    अथ सच्चिदानन्दात्मानं श्रीराममीश्वरः पप्रच्छ ।
    मणिकर्ण्यां मम क्षेत्रे गङ्गायां वा तटे पुनः ।
    म्रियेत देही तज्जन्तोर्मुक्तिर्नाऽतो वरान्तरम् ॥ ३॥

    atha saccidānandātmānaṃ śrīrāmamīśvaraḥ papraccha ।
    maṇikarṇyāṃ mama kṣetre gaṅgāyāṃ vā taṭe punaḥ ।
    mriyeta dehī tajjantormuktirnā'to varāntaram ॥ 3॥

    इति ॥

    iti ॥

    अथ स होवाच श्रीरामः ॥

    atha sa hovāca śrīrāmaḥ ॥

    क्षेत्रेऽस्मिंस्तव देवेश यत्र कुत्रापि वा मृताः ।
    कृमिकीटादयोऽप्याशु मुक्ताः सन्तु न चान्यथा ॥ ४॥

    kṣetre'smiṃstava deveśa yatra kutrāpi vā mṛtāḥ ।
    kṛmikīṭādayo'pyāśu muktāḥ santu na cānyathā ॥ 4॥

    अविमुक्ते तव क्षेत्रे सर्वेषां मुक्तिसिद्धये ।
    अहं संनिहितस्तत्र पाषाणप्रतिमादिषु ॥ ५॥

    avimukte tava kṣetre sarveṣāṃ muktisiddhaye ।
    ahaṃ saṃnihitastatra pāṣāṇapratimādiṣu ॥ 5॥

    क्षेत्रेऽस्मिन्योऽर्चयेद्भक्त्या मन्त्रेणानेन मां शिव ।
    ब्रह्महत्यादिपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि मा शुचः ॥ ६॥

    kṣetre'sminyo'rcayedbhaktyā mantreṇānena māṃ śiva ।
    brahmahatyādipāpebhyo mokṣayiṣyāmi mā śucaḥ ॥ 6॥

    त्वत्तो वा ब्रह्मणो वापि ये लभन्ते षडक्षरम् ।
    जीवन्तो मन्त्रसिद्धाः स्युर्मुक्ता मां प्राप्नुवन्ति ते ॥ ७॥

    tvatto vā brahmaṇo vāpi ye labhante ṣaḍakṣaram ।
    jīvanto mantrasiddhāḥ syurmuktā māṃ prāpnuvanti te ॥ 7॥

    मुमूर्षोर्दक्षिणे कर्णे यस्य कस्यापि वा स्वयम् ।
    उपदेक्ष्यसि मन्मन्त्रं स मुक्तो भविता शिव ॥ ८॥

    mumūrṣordakṣiṇe karṇe yasya kasyāpi vā svayam ।
    upadekṣyasi manmantraṃ sa mukto bhavitā śiva ॥ 8॥

    इति श्रीरामचन्द्रेणोक्तम् ॥ अथ हैनं भारद्वाजो
    याज्ञवल्क्यमुवाचाथ कैर्मन्त्रैः स्तुतः श्रीरामचन्द्रः
    प्रीतो भवति । स्वात्मानं दर्शयति तान्नो ब्रूहि भगवन्निति ।
    स होवाच याज्ञवल्क्यः ॥ पूर्वं सत्यलोके श्रीरामचन्द्रेणैवं
    शिक्षितो ब्रह्मा पुनरेतया गाथया नमस्करोति ॥

    iti śrīrāmacandreṇoktam ॥ atha hainaṃ bhāradvājo
    yājñavalkyamuvācātha kairmantraiḥ stutaḥ śrīrāmacandraḥ
    prīto bhavati । svātmānaṃ darśayati tānno brūhi bhagavanniti ।
    sa hovāca yājñavalkyaḥ ॥ pūrvaṃ satyaloke śrīrāmacandreṇaivaṃ
    śikṣito brahmā punaretayā gāthayā namaskaroti ॥

    विश्वरूपधरं विष्णुं नारायणमनामयम् ।
    पूर्णानन्दैकविज्ञानं परं ब्रह्मस्वरूपिणम् ॥

    viśvarūpadharaṃ viṣṇuṃ nārāyaṇamanāmayam ।
    pūrṇānandaikavijñānaṃ paraṃ brahmasvarūpiṇam ॥

    मनसा संस्मरन्ब्रह्म तुष्टाव परमेश्वरम् ।
    ॐ यो ह वै श्रीरामचन्द्रः स भगवानद्वैतपरमानन्द
    आत्मा यत्परं ब्रह्म भूर्भुवः सुवस्तस्मै वै नमो नमः ॥ १॥

    manasā saṃsmaranbrahma tuṣṭāva parameśvaram ।
    oṃ yo ha vai śrīrāmacandraḥ sa bhagavānadvaitaparamānanda
    ātmā yatparaṃ brahma bhūrbhuvaḥ suvastasmai vai namo namaḥ ॥ 1॥

    यथा प्रथममन्त्रोक्तावाद्यन्तौ तथा सर्वमन्त्रेषु ज्ञातव्यौ ॥
    यश्चाखण्डैकरसात्मा ॥ २॥ यच्च ब्रह्मानन्दामृतम् ॥ ३॥

    yathā prathamamantroktāvādyantau tathā sarvamantreṣu jñātavyau ॥
    yaścākhaṇḍaikarasātmā ॥ 2॥ yacca brahmānandāmṛtam ॥ 3॥

    यत्तारकं ब्रह्म ॥ ४॥ यो ब्रह्मा विष्णुर्महेश्वरो यः सर्वदेवात्मा ॥ ५॥

    yattārakaṃ brahma ॥ 4॥ yo brahmā viṣṇurmaheśvaro yaḥ sarvadevātmā ॥ 5॥

    ये सर्वे वेदाः साङ्गाः सशाखाः सेतिहासपुराणाः ॥ ६॥

    ye sarve vedāḥ sāṅgāḥ saśākhāḥ setihāsapurāṇāḥ ॥ 6॥

    यो जीवान्तरात्मा ॥ ७॥ यः सर्वभूतान्तरात्मा ॥ ८॥

    yo jīvāntarātmā ॥ 7॥ yaḥ sarvabhūtāntarātmā ॥ 8॥

    ये देवासुरमनुष्यादिभावाः ॥ ९॥ ये मत्स्यकूर्माद्यवताराः ॥ १०॥

    ye devāsuramanuṣyādibhāvāḥ ॥ 9॥ ye matsyakūrmādyavatārāḥ ॥ 10॥

    योऽन्तःकरणचतुष्टयात्मा ॥ ११॥ यश्च प्राणः ॥ १२॥

    yo'ntaḥkaraṇacatuṣṭayātmā ॥ 11॥ yaśca prāṇaḥ ॥ 12॥

    यश्च यमः ॥ १३॥ यश्चान्तकः ॥ १४॥ यश्च मृत्युः ॥ १५॥

    yaśca yamaḥ ॥ 13॥ yaścāntakaḥ ॥ 14॥ yaśca mṛtyuḥ ॥ 15॥

    यच्चामृतम् ॥ १६॥ यानि च पञ्चमहाभूतानि ॥ १७॥

    yaccāmṛtam ॥ 16॥ yāni ca pañcamahābhūtāni ॥ 17॥

    यः स्थावरजङ्गमात्मा ॥ १८॥ ये पञ्चाग्नयः ॥ १९॥

    yaḥ sthāvarajaṅgamātmā ॥ 18॥ ye pañcāgnayaḥ ॥ 19॥

    याः सप्त महाव्याहृतयः ॥ २०॥ या विद्या ॥ २१॥

    yāḥ sapta mahāvyāhṛtayaḥ ॥ 20॥ yā vidyā ॥ 21॥

    या सरस्वती ॥ २२॥ या लक्ष्मीः ॥ २३॥ या गौरी ॥ २४॥

    yā sarasvatī ॥ 22॥ yā lakṣmīḥ ॥ 23॥ yā gaurī ॥ 24॥

    या जानकी ॥ २५॥ यच्च त्रैलोक्यम् ॥ २६॥ यः सूर्यः ॥ २७॥

    yā jānakī ॥ 25॥ yacca trailokyam ॥ 26॥ yaḥ sūryaḥ ॥ 27॥

    यः सोमः ॥ २८॥ यानि च नक्षत्राणि ॥ २९॥ ये च नव ग्रहाः ॥ ३०॥

    yaḥ somaḥ ॥ 28॥ yāni ca nakṣatrāṇi ॥ 29॥ ye ca nava grahāḥ ॥ 30॥

    ये चाष्टौ लोकपालाः ॥ ३१॥ ये चाष्टौ वसवः ॥ ३२॥

    ye cāṣṭau lokapālāḥ ॥ 31॥ ye cāṣṭau vasavaḥ ॥ 32॥

    ये चैकादश रुद्राः ॥ ३३॥ ये च द्वदिशादित्याः ॥ ३४॥

    ye caikādaśa rudrāḥ ॥ 33॥ ye ca dvadiśādityāḥ ॥ 34॥

    यच्च भूतं भव्यं भविष्यत् ॥ ३५॥

    yacca bhūtaṃ bhavyaṃ bhaviṣyat ॥ 35॥

    यद्ब्रह्माण्डस्य बहिर्व्याप्तम् ॥ ३६॥ यो हिरण्यगर्भः ॥ ३७॥

    yadbrahmāṇḍasya bahirvyāptam ॥ 36॥ yo hiraṇyagarbhaḥ ॥ 37॥

    या प्रकृतिः ॥ ३८॥ यश्चोङ्कारः ॥ ३९॥

    yā prakṛtiḥ ॥ 38॥ yaścoṅkāraḥ ॥ 39॥

    याश्चतस्रोऽर्धमात्राः ॥ ४०॥ यः परमपुरुषः ॥ ४१॥

    yāścatasro'rdhamātrāḥ ॥ 40॥ yaḥ paramapuruṣaḥ ॥ 41॥

    यश्च महेश्वरः ॥ ४२॥ यश्च महादेवः ॥ ४३॥

    yaśca maheśvaraḥ ॥ 42॥ yaśca mahādevaḥ ॥ 43॥

    य ॐ नमो भगवते वासुदेवाय ॥ ४४॥ यो महाविष्णुः ॥ ४५॥

    ya oṃ namo bhagavate vāsudevāya ॥ 44॥ yo mahāviṣṇuḥ ॥ 45॥

    यः परमात्मा ॥ ४६॥ यो विज्ञानात्मा ॥ ४७॥

    yaḥ paramātmā ॥ 46॥ yo vijñānātmā ॥ 47॥

    ॐ यो ह वै श्रीरामचन्द्रः स भगवानद्वैतपरमानन्द आत्मा ।
    यः सच्चिदानन्दाद्वैतैकचिदात्मा भूर्भुवः सुवस्तस्मै
    वै नमो नमः ॥ इति तान्ब्रह्माब्रवीत् । सप्तचत्वारिंशन्मन्त्रैर्नित्यं
    देवं स्तुवध्वम् । ततो देवः प्रीतो भवति । स्वात्मानं दर्शयति ।
    तस्माद्य एतैर्मन्त्रैर्नित्यं देवं स्तौति स देवं पश्यति ।
    सोऽमृतत्वं गच्छतीति महोपनिषत् ॥ ५॥

    oṃ yo ha vai śrīrāmacandraḥ sa bhagavānadvaitaparamānanda ātmā ।
    yaḥ saccidānandādvaitaikacidātmā bhūrbhuvaḥ suvastasmai
    vai namo namaḥ ॥ iti tānbrahmābravīt । saptacatvāriṃśanmantrairnityaṃ
    devaṃ stuvadhvam । tato devaḥ prīto bhavati । svātmānaṃ darśayati ।
    tasmādya etairmantrairnityaṃ devaṃ stauti sa devaṃ paśyati ।
    so'mṛtatvaṃ gacchatīti mahopaniṣat ॥ 5॥

    अथ हैनं भारद्वाजो याज्ञवल्क्यमुपसमेत्योवाच
    श्रीराममन्त्रराजस्य माहात्म्यमनुब्रूहीति । स होवाच याज्ञवल्क्यः ।
    स्वप्रकाशः परंज्योतिः स्वानुभूत्यैकचिन्मयः ।
    तदेव रामचन्द्रस्य मनोराद्यक्षरः स्मृतः ॥ १॥

    atha hainaṃ bhāradvājo yājñavalkyamupasametyovāca
    śrīrāmamantrarājasya māhātmyamanubrūhīti । sa hovāca yājñavalkyaḥ ।
    svaprakāśaḥ paraṃjyotiḥ svānubhūtyaikacinmayaḥ ।
    tadeva rāmacandrasya manorādyakṣaraḥ smṛtaḥ ॥ 1॥

    अखण्डैकरसानन्दस्तारकब्रह्मवाचकः ।
    रामायेति सुविज्ञेयः सत्यानन्दचिदात्मकः ॥ २॥

    akhaṇḍaikarasānandastārakabrahmavācakaḥ ।
    rāmāyeti suvijñeyaḥ satyānandacidātmakaḥ ॥ 2॥

    नमःपदं सुविज्ञेयं पूर्णानन्दैककारणम् ।
    सदा नमन्ति हृदये सर्वे देवा मुमुक्षवः ॥ ३॥

    namaḥpadaṃ suvijñeyaṃ pūrṇānandaikakāraṇam ।
    sadā namanti hṛdaye sarve devā mumukṣavaḥ ॥ 3॥

    इति ॥

    iti ॥

    य एवं मन्त्रराजं श्रीरामचन्द्रषडक्षरं नित्यमधीते ।
    सोऽग्निपूतो भवति । स वायुपूतो भवति । स आदित्यपूतो भवति ।
    स सोमपूतो भवति । स ब्रह्मपूतो भवति । स विष्णुपूतो भवति ।
    स रुद्रपूतो भवति । सर्वैर्देवैर्ज्ञातो भवति । सर्वक्रतुभिरिष्टवान्भवति ।
    तेनेतिहासपुराणानां रुद्राणां शतसहस्राणि जप्तानि फलानि भवन्ति ।
    श्रीरामचन्द्रमनुस्मरणेन गायत्र्यः शतसहस्राणि जप्तानि फलानि
    भवन्ति । प्रणवानामयुतकोटिजपा भवन्ति । दश पूर्वान्दशोत्तरान्पुनाति ।
    स पङ्क्तिपावनो भवति । स महान्भवति । सोऽमृतत्वं च गच्छति ॥

    ya evaṃ mantrarājaṃ śrīrāmacandraṣaḍakṣaraṃ nityamadhīte ।
    so'gnipūto bhavati । sa vāyupūto bhavati । sa ādityapūto bhavati ।
    sa somapūto bhavati । sa brahmapūto bhavati । sa viṣṇupūto bhavati ।
    sa rudrapūto bhavati । sarvairdevairjñāto bhavati । sarvakratubhiriṣṭavānbhavati ।
    tenetihāsapurāṇānāṃ rudrāṇāṃ śatasahasrāṇi japtāni phalāni bhavanti ।
    śrīrāmacandramanusmaraṇena gāyatryaḥ śatasahasrāṇi japtāni phalāni
    bhavanti । praṇavānāmayutakoṭijapā bhavanti । daśa pūrvāndaśottarānpunāti ।
    sa paṅktipāvano bhavati । sa mahānbhavati । so'mṛtatvaṃ ca gacchati ॥

    अत्रैते श्लोका भवन्ति ।
    गाणपत्येषु शैवेषु शाक्तसौरेष्वभीष्टदः ।
    वैष्णवेष्वपि सर्वेषु राममन्त्रः फलाधिकः ॥ ४॥

    atraite ślokā bhavanti ।
    gāṇapatyeṣu śaiveṣu śāktasaureṣvabhīṣṭadaḥ ।
    vaiṣṇaveṣvapi sarveṣu rāmamantraḥ phalādhikaḥ ॥ 4॥

    गाणपत्यादि मन्त्रेषु कोटिकोटिगुणाधिकः ।
    मन्त्रस्तेष्वप्यनायासफलदोऽयं षडक्षरः ॥ ५॥

    gāṇapatyādi mantreṣu koṭikoṭiguṇādhikaḥ ।
    mantrasteṣvapyanāyāsaphalado'yaṃ ṣaḍakṣaraḥ ॥ 5॥

    षडक्षरोऽयं मन्त्रः स्यात्सर्वाघौघनिवारणः ।
    मन्त्रराज इति प्रोक्तः सर्वेषामुत्तमोत्तमः ॥ ६॥

    ṣaḍakṣaro'yaṃ mantraḥ syātsarvāghaughanivāraṇaḥ ।
    mantrarāja iti proktaḥ sarveṣāmuttamottamaḥ ॥ 6॥

    कृतं दिने यद्दुरितं पक्षमासर्तुवर्षजम् ।
    सर्वं दहति निःशेषं तूलराशिमिवानलः ॥ ७॥

    kṛtaṃ dine yadduritaṃ pakṣamāsartuvarṣajam ।
    sarvaṃ dahati niḥśeṣaṃ tūlarāśimivānalaḥ ॥ 7॥

    ब्रह्महत्यासहस्राणि ज्ञानाज्ञानकृतानि च ।
    स्वर्णस्तेयसुरापानगुरुतल्पायुतानि च ॥ ८॥

    brahmahatyāsahasrāṇi jñānājñānakṛtāni ca ।
    svarṇasteyasurāpānagurutalpāyutāni ca ॥ 8॥

    कोटिकोटिसहस्राणि उपपातकजान्यपि ।
    सर्वाण्यपि प्रणश्यन्ति राममन्त्रानुकीर्तनात् ॥ ९॥

    koṭikoṭisahasrāṇi upapātakajānyapi ।
    sarvāṇyapi praṇaśyanti rāmamantrānukīrtanāt ॥ 9॥

    भूतप्रेतपिशाचाद्याः कूष्माण्डब्रह्मराक्षसाः ।
    दूरादेव प्रधावन्ति राममन्त्रप्रभावतः ॥ १०॥

    bhūtapretapiśācādyāḥ kūṣmāṇḍabrahmarākṣasāḥ ।
    dūrādeva pradhāvanti rāmamantraprabhāvataḥ ॥ 10॥

    ऐहलौकिकमैश्वर्यं स्वर्गाद्यं पारलौकिकम् ।
    कैवल्यं भगवत्त्वं च मन्त्रोऽयं साधयिष्यति ॥ ११॥

    aihalaukikamaiśvaryaṃ svargādyaṃ pāralaukikam ।
    kaivalyaṃ bhagavattvaṃ ca mantro'yaṃ sādhayiṣyati ॥ 11॥

    ग्राम्यारण्यपशुघ्नत्वं संचितं दुरुतं च यत् ।
    मद्यपानेन यत्पापं तदप्याशु विनाशयेत् ॥ १२॥

    grāmyāraṇyapaśughnatvaṃ saṃcitaṃ durutaṃ ca yat ।
    madyapānena yatpāpaṃ tadapyāśu vināśayet ॥ 12॥

    अभक्ष्यभखक्षणोत्पन्नं मिथ्याज्ञानसमुद्भवम् ।
    सर्वं विलीयते राममन्त्रस्यास्यैव कीर्तनात् ॥ १३॥

    abhakṣyabhakhakṣaṇotpannaṃ mithyājñānasamudbhavam ।
    sarvaṃ vilīyate rāmamantrasyāsyaiva kīrtanāt ॥ 13॥

    श्रोत्रियस्वर्णहरणाद्यच्च पापमुपस्थितम् ।
    रत्नादेश्चापहारेण तदप्याशु विनाशयेत् ॥ १४॥

    śrotriyasvarṇaharaṇādyacca pāpamupasthitam ।
    ratnādeścāpahāreṇa tadapyāśu vināśayet ॥ 14॥

    ब्राह्मणं क्षत्रियं वैश्यं शूद्रं हत्वा च किल्बिषम् ।
    संचिनोति नरो मोहाद्यद्यत्तदपि नाशयेत् ॥ १५॥

    brāhmaṇaṃ kṣatriyaṃ vaiśyaṃ śūdraṃ hatvā ca kilbiṣam ।
    saṃcinoti naro mohādyadyattadapi nāśayet ॥ 15॥

    गत्वापि मातरं मोहादगम्याश्चैव योषितः ।
    उपास्यानेन मन्त्रेण रामस्तदपि नाशयेत् ॥ १६॥

    gatvāpi mātaraṃ mohādagamyāścaiva yoṣitaḥ ।
    upāsyānena mantreṇa rāmastadapi nāśayet ॥ 16॥

    महापातकपापिष्ठसङ्गत्या संचितं च यत् ।
    नाशयेत्तत्कथालापशयनासनभोजनैः ॥ १७॥

    mahāpātakapāpiṣṭhasaṅgatyā saṃcitaṃ ca yat ।
    nāśayettatkathālāpaśayanāsanabhojanaiḥ ॥ 17॥

    पितृमातृवधोत्पन्नं बुद्धिपूर्वमघं च यत् ।
    तदनुष्ठानमात्रेणसर्वमेतद्विलीयते ॥ १८॥

    pitṛmātṛvadhotpannaṃ buddhipūrvamaghaṃ ca yat ।
    tadanuṣṭhānamātreṇasarvametadvilīyate ॥ 18॥

    यत्प्रयागादितीर्थोक्तप्रायश्चित्तशतैरपि ।
    नैवापनोद्यते पापं तदप्याशु विनाशयेत् ॥ १९॥

    yatprayāgāditīrthoktaprāyaścittaśatairapi ।
    naivāpanodyate pāpaṃ tadapyāśu vināśayet ॥ 19॥

    पुण्यक्षेत्रेषु सर्वेषु कुरुक्षेत्रादिषु स्वयम् ।
    बुद्धिपूर्वमघं कृत्वा तदप्याशुविनाशयेत् ॥ २०॥

    puṇyakṣetreṣu sarveṣu kurukṣetrādiṣu svayam ।
    buddhipūrvamaghaṃ kṛtvā tadapyāśuvināśayet ॥ 20॥

    कृच्छ्रैस्तप्तपराकाद्यैर्नानाचान्द्रायणैरपि ।
    पापं च नापनोद्यं यत्तदप्याशु विनाशयेत् ॥ २१॥

    kṛcchraistaptaparākādyairnānācāndrāyaṇairapi ।
    pāpaṃ ca nāpanodyaṃ yattadapyāśu vināśayet ॥ 21॥

    आत्मतुल्यसुवर्णादिदानैर्बहुविधैरपि ।
    किंचिदप्यपरिक्षीणं तदप्याशु विनाशयेत् ॥ २२॥

    ātmatulyasuvarṇādidānairbahuvidhairapi ।
    kiṃcidapyaparikṣīṇaṃ tadapyāśu vināśayet ॥ 22॥

    अवस्थात्रितयेष्वेवबुद्धिपूर्वमघं च यत् ।
    तन्मन्त्रस्मरणेनैव निःशेषं प्रविलीयते ॥ २३॥

    avasthātritayeṣvevabuddhipūrvamaghaṃ ca yat ।
    tanmantrasmaraṇenaiva niḥśeṣaṃ pravilīyate ॥ 23॥

    अवस्थात्रितयेष्वेवं मूलबन्धमन्त्रं च यत् ।
    तत्तन्मन्त्रोपदेशेन सर्वमेतत्प्रणश्यति ॥ २४॥

    avasthātritayeṣvevaṃ mūlabandhamantraṃ ca yat ।
    tattanmantropadeśena sarvametatpraṇaśyati ॥ 24॥

    आब्रह्मबीजदोषाश्च नियमातिक्रमोद्भ्वाः ।
    स्त्रीणां च पुरुषाणां च मन्त्रेणानेन नाशिताः ॥ २५॥

    ābrahmabījadoṣāśca niyamātikramodbhvāḥ ।
    strīṇāṃ ca puruṣāṇāṃ ca mantreṇānena nāśitāḥ ॥ 25॥

    येषु येष्वपि देशेषु रामभद्र उपास्यते ।
    दुर्भिक्षादिभयं तेषु न भवेत्तु कदाचन ॥ २६॥

    yeṣu yeṣvapi deśeṣu rāmabhadra upāsyate ।
    durbhikṣādibhayaṃ teṣu na bhavettu kadācana ॥ 26॥

    शान्तः प्रसन्नवदनो ह्यक्रोधो भक्तवत्सलः ।
    अनेन सदृशो मन्त्रो जगत्स्वपि न विद्यते ॥ २७॥

    śāntaḥ prasannavadano hyakrodho bhaktavatsalaḥ ।
    anena sadṛśo mantro jagatsvapi na vidyate ॥ 27॥

    सम्यगाराधितो रामः प्रसीदत्येव सत्वरम् ।
    ददात्यायुष्यमैश्वर्यमन्ते विष्णुपदं च यत् ॥ २८॥

    samyagārādhito rāmaḥ prasīdatyeva satvaram ।
    dadātyāyuṣyamaiśvaryamante viṣṇupadaṃ ca yat ॥ 28॥

    तदेतदृचाभ्युक्तम् ।
    ऋचो अक्षरे परमे व्योमन्यस्मिन्देवा अधि विश्वे निषेदुः ।
    यस्तन्न वेद किमृचा करिष्यति य इत्तद्विदुस्त इमे समासते ।
    तद्विष्णोः परमं पदं सदा पश्यन्ति सूरयः ।
    दिवीव चक्षुराततम् । तद्विप्रासो विपन्यवो जागृवांसः समिन्धते ।
    विष्णोर्यत्परमं पदम् । ॐ सत्यमित्युपनिषत् ॥ ६॥

    tadetadṛcābhyuktam ।
    ṛco akṣare parame vyomanyasmindevā adhi viśve niṣeduḥ ।
    yastanna veda kimṛcā kariṣyati ya ittadvidusta ime samāsate ।
    tadviṣṇoḥ paramaṃ padaṃ sadā paśyanti sūrayaḥ ।
    divīva cakṣurātatam । tadviprāso vipanyavo jāgṛvāṃsaḥ samindhate ।
    viṣṇoryatparamaṃ padam । oṃ satyamityupaniṣat ॥ 6॥

    ॐ भद्रं कर्णेभिः श्रुणुयाम देवा भद्रं पश्येमाक्षभिर्यजत्राः ।
    स्थिरैरङ्गैस्तुष्टुवा्ँसस्तनूभिर्व्यशेम देवहितं यदायुः ॥

    oṃ bhadraṃ karṇebhiḥ śruṇuyāma devā bhadraṃ paśyemākṣabhiryajatrāḥ ।
    sthirairaṅgaistuṣṭuvām̐sastanūbhirvyaśema devahitaṃ yadāyuḥ ॥

    स्वस्ति न इन्द्रो वृद्धश्रवाः स्वस्ति नः पूषा विश्ववेदाः ।
    स्वस्ति नस्तार्क्ष्यो अरिष्टनेमिः स्वस्ति नो बृहस्पतिर्दधातु ॥

    svasti na indro vṛddhaśravāḥ svasti naḥ pūṣā viśvavedāḥ ।
    svasti nastārkṣyo ariṣṭanemiḥ svasti no bṛhaspatirdadhātu ॥

    ॐ शान्तिः शान्तिः शान्तिः ॥

    oṃ śāntiḥ śāntiḥ śāntiḥ ॥

    इति रामोत्तरतापिन्युपनिषत्समाप्ता ॥

    iti rāmottaratāpinyupaniṣatsamāptā ॥

    इति रामतापिन्युपनिषत्समाप्ता॥

    iti rāmatāpinyupaniṣatsamāptā॥


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact