Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ៤។១៥៧
Numbered Discourses 4.157
១៦។ ឥន្ទ្រិយវគ្គ
16. Faculties
រោគសុត្ត
Illness
“ទ្វេមេ, ភិក្ខវេ, រោគា។ កតមេ ទ្វេ? កាយិកោ ច រោគោ ចេតសិកោ ច រោគោ។ ទិស្សន្តិ, ភិក្ខវេ, សត្តា កាយិកេន រោគេន ឯកម្បិ វស្សំ អារោគ្យំ បដិជានមានា, ទ្វេបិ វស្សានិ អារោគ្យំ បដិជានមានា, តីណិបិ វស្សានិ អារោគ្យំ បដិជានមានា, ចត្តារិបិ វស្សានិ អារោគ្យំ បដិជានមានា, បញ្ចបិ វស្សានិ អារោគ្យំ បដិជានមានា, ទសបិ វស្សានិ អារោគ្យំ បដិជានមានា, វីសតិបិ វស្សានិ អារោគ្យំ បដិជានមានា, តិំសម្បិ វស្សានិ អារោគ្យំ បដិជានមានា, ចត្តារីសម្បិ វស្សានិ អារោគ្យំ បដិជានមានា, បញ្ញាសម្បិ វស្សានិ អារោគ្យំ បដិជានមានា, វស្សសតម្បិ, ភិយ្យោបិ អារោគ្យំ បដិជានមានា។ តេ, ភិក្ខវេ, សត្តា សុទុល្លភា លោកស្មិំ យេ ចេតសិកេន រោគេន មុហុត្តម្បិ អារោគ្យំ បដិជានន្តិ, អញ្ញត្រ ខីណាសវេហិ។
“Bhikkhus, there are two kinds of illness. What two? Mental and physical. Some sentient beings are seen who can claim to be free of physical illness for a year, or two, or three years … even up to a hundred years or more. But it’s very hard to find any sentient beings in the world who can claim to be free of mental illness even for a moment, apart from those who have ended the defilements.
ចត្តារោមេ, ភិក្ខវេ, បព្ពជិតស្ស រោគា។ កតមេ ចត្តារោ?
There are four kinds of illness for those gone forth. What four?
ឥធ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ មហិច្ឆោ ហោតិ វិឃាតវា អសន្តុដ្ឋោ ឥតរីតរចីវរបិណ្ឌបាតសេនាសនគិលានប្បច្ចយភេសជ្ជបរិក្ខារេន។
To start with, a bhikkhu has many wishes, is frustrated, and is not content with any kind of robes, almsfood, lodgings, and medicines and supplies for the sick.
សោ មហិច្ឆោ សមានោ វិឃាតវា អសន្តុដ្ឋោ ឥតរីតរចីវរបិណ្ឌបាតសេនាសនគិលានប្បច្ចយភេសជ្ជបរិក្ខារេន បាបិកំ ឥច្ឆំ បណិទហតិ អនវញ្ញប្បដិលាភាយ លាភសក្ការសិលោកប្បដិលាភាយ។
Because of this, they focus their corrupt wishes on being looked up to, and on getting material possessions, honor, and popularity.
សោ ឧដ្ឋហតិ ឃដតិ វាយមតិ អនវញ្ញប្បដិលាភាយ លាភសក្ការសិលោកប្បដិលាភាយ។
They try hard, strive, and make an effort to get these things.
សោ សង្ខាយ កុលានិ ឧបសង្កមតិ, សង្ខាយ និសីទតិ, សង្ខាយ ធម្មំ ភាសតិ, សង្ខាយ ឧច្ចារបស្សាវំ សន្ធារេតិ។
They have an ulterior motive when they visit families. They have an ulterior motive when they sit down, when they speak on Dhamma, and even when they hold it in when they need to go to the toilet.
ឥមេ ខោ, ភិក្ខវេ, ចត្តារោ បព្ពជិតស្ស រោគា។
These are the four kinds of illness for those gone forth.
តស្មាតិហ, ភិក្ខវេ, ឯវំ សិក្ខិតព្ពំ: ‘ន មហិច្ឆា ភវិស្សាម វិឃាតវន្តោ អសន្តុដ្ឋា ឥតរីតរចីវរបិណ្ឌបាតសេនាសនគិលានប្បច្ចយភេសជ្ជបរិក្ខារេន, ន បាបិកំ ឥច្ឆំ បណិទហិស្សាម អនវញ្ញប្បដិលាភាយ លាភសក្ការសិលោកប្បដិលាភាយ, ន ឧដ្ឋហិស្សាម ន ឃដេស្សាម ន វាយមិស្សាម អនវញ្ញប្បដិលាភាយ លាភសក្ការសិលោកប្បដិលាភាយ, ខមា ភវិស្សាម សីតស្ស ឧណ្ហស្ស ជិឃច្ឆាយ បិបាសាយ ឌំសមកសវាតាតបសរីសបសម្ផស្សានំ ទុរុត្តានំ ទុរាគតានំ វចនបថានំ, ឧប្បន្នានំ សារីរិកានំ វេទនានំ ទុក្ខានំ តិព្ពានំ ខរានំ កដុកានំ អសាតានំ អមនាបានំ បាណហរានំ អធិវាសកជាតិកា ភវិស្សាមាៜតិ។ ឯវញ្ហិ វោ, ភិក្ខវេ, សិក្ខិតព្ពន៑”តិ។
So you should train like this: ‘We will not have many wishes or be frustrated. We will be content with any kind of robes, almsfood, lodgings, and medicines and supplies for the sick. We won’t focus our corrupt wishes on being looked up to, and on getting material possessions, honor, and popularity. We won’t try hard, strive, and make an effort to get these things. We will endure cold, heat, hunger, and thirst. We will endure the touch of flies, mosquitoes, wind, sun, and reptiles. We will endure rude and unwelcome criticism. We will put up with physical pain—sharp, severe, acute, unpleasant, disagreeable, and life-threatening.’ That’s how you should train.”
សត្តមំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]