| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationអង្គុត្តរ និកាយ ១០។៥១
Numbered Discourses 10.51
៦។ សចិត្តវគ្គ
6. Your Own Mind
សចិត្តសុត្ត
Your Own Mind
ឯកំ សមយំ ភគវា សាវត្ថិយំ វិហរតិ ជេតវនេ អនាថបិណ្ឌិកស្ស អារាមេ។ តត្រ ខោ ភគវា ភិក្ខូ អាមន្តេសិ: “ភិក្ខវោ”តិ។
At one time the Buddha was staying near Sāvatthī in Jeta’s Grove, Anāthapiṇḍika’s monastery. There the Buddha addressed the bhikkhus, “Bhikkhus!”
“ភទន្តេ”តិ តេ ភិក្ខូ ភគវតោ បច្ចស្សោសុំ។ ភគវា ឯតទវោច:
“Venerable sir,” they replied. The Buddha said this:
“នោ ចេ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ បរចិត្តបរិយាយកុសលោ ហោតិ, អថ ‘សចិត្តបរិយាយកុសលោ ភវិស្សាមីៜតិ—ឯវញ្ហិ វោ, ភិក្ខវេ, សិក្ខិតព្ពំ។
“Bhikkhus, if a bhikkhu isn’t skilled in the ways of another’s mind, then they should train themselves: ‘I will be skilled in the ways of my own mind.’
កថញ្ច, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ សចិត្តបរិយាយកុសលោ ហោតិ? សេយ្យថាបិ, ភិក្ខវេ, ឥត្ថី វា បុរិសោ វា ទហរោ យុវា មណ្ឌនកជាតិកោ អាទាសេ វា បរិសុទ្ធេ បរិយោទាតេ អច្ឆេ វា ឧទកបត្តេ សកំ មុខនិមិត្តំ បច្ចវេក្ខមានោ សចេ តត្ថ បស្សតិ រឹ វា អង្គណំ វា, តស្សេវ រជស្ស វា អង្គណស្ស វា បហានាយ វាយមតិ។ នោ ចេ តត្ថ បស្សតិ រឹ វា អង្គណំ វា, តេនេវត្តមនោ ហោតិ បរិបុណ្ណសង្កប្បោ: ‘លាភា វត មេ, បរិសុទ្ធំ វត មេៜតិ។ ឯវមេវំ ខោ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុនោ បច្ចវេក្ខណា ពហុការា ហោតិ កុសលេសុ ធម្មេសុ: ‘អភិជ្ឈាលុ នុ ខោ ពហុលំ វិហរាមិ, អនភិជ្ឈាលុ នុ ខោ ពហុលំ វិហរាមិ, ព្យាបន្នចិត្តោ នុ ខោ ពហុលំ វិហរាមិ, អព្យាបន្នចិត្តោ នុ ខោ ពហុលំ វិហរាមិ, ថិនមិទ្ធបរិយុដ្ឋិតោ នុ ខោ ពហុលំ វិហរាមិ, វិគតថិនមិទ្ធោ នុ ខោ ពហុលំ វិហរាមិ, ឧទ្ធតោ នុ ខោ ពហុលំ វិហរាមិ, អនុទ្ធតោ នុ ខោ ពហុលំ វិហរាមិ, វិចិកិច្ឆោ នុ ខោ ពហុលំ វិហរាមិ, តិណ្ណវិចិកិច្ឆោ នុ ខោ ពហុលំ វិហរាមិ, កោធនោ នុ ខោ ពហុលំ វិហរាមិ, អក្កោធនោ នុ ខោ ពហុលំ វិហរាមិ, សង្កិលិដ្ឋចិត្តោ នុ ខោ ពហុលំ វិហរាមិ, អសង្កិលិដ្ឋចិត្តោ នុ ខោ ពហុលំ វិហរាមិ, សារទ្ធកាយោ នុ ខោ ពហុលំ វិហរាមិ, អសារទ្ធកាយោ នុ ខោ ពហុលំ វិហរាមិ, កុសីតោ នុ ខោ ពហុលំ វិហរាមិ, អារទ្ធវីរិយោ នុ ខោ ពហុលំ វិហរាមិ, អសមាហិតោ នុ ខោ ពហុលំ វិហរាមិ, សមាហិតោ នុ ខោ ពហុលំ វិហរាមីៜតិ។
And how is a bhikkhu skilled in the ways of their own mind? Suppose there was a woman or man who was young, youthful, and fond of adornments, and they check their own reflection in a clean bright mirror or a clear bowl of water. If they see any dirt or blemish there, they’d try to remove it. But if they don’t see any dirt or blemish there, they’re happy with that, as they’ve got all they wished for: ‘How fortunate that I’m clean!’ In the same way, checking is very helpful for a bhikkhu’s skillful qualities. ‘Am I often covetous or not? Am I often malicious or not? Am I often overcome with dullness and drowsiness or not? Am I often restless or not? Am I often doubtful or not? Am I often irritable or not? Am I often corrupted in mind or not? Am I often disturbed in body or not? Am I often energetic or not? Am I often immersed in samādhi or not?’
សចេ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ បច្ចវេក្ខមានោ ឯវំ ជានាតិ: ‘អភិជ្ឈាលុ ពហុលំ វិហរាមិ, ព្យាបន្នចិត្តោ ពហុលំ វិហរាមិ, ថិនមិទ្ធបរិយុដ្ឋិតោ ពហុលំ វិហរាមិ, ឧទ្ធតោ ពហុលំ វិហរាមិ, វិចិកិច្ឆោ ពហុលំ វិហរាមិ, កោធនោ ពហុលំ វិហរាមិ, សង្កិលិដ្ឋចិត្តោ ពហុលំ វិហរាមិ, សារទ្ធកាយោ ពហុលំ វិហរាមិ, កុសីតោ ពហុលំ វិហរាមិ, អសមាហិតោ ពហុលំ វិហរាមីៜតិ, តេន, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុនា តេសំយេវ បាបកានំ អកុសលានំ ធម្មានំ បហានាយ អធិមត្តោ ឆន្ទោ ច វាយាមោ ច ឧស្សាហោ ច ឧស្សោឡ្ហី ច អប្បដិវានី ច សតិ ច សម្បជញ្ញញ្ច ករណីយំ។ សេយ្យថាបិ, ភិក្ខវេ, អាទិត្តចេលោ វា អាទិត្តសីសោ វា។ តស្សេវ ចេលស្ស វា សីសស្ស វា និព្ពាបនាយ អធិមត្តំ ឆន្ទញ្ច វាយាមញ្ច ឧស្សាហញ្ច ឧស្សោឡ្ហិញ្ច អប្បដិវានិញ្ច សតិញ្ច សម្បជញ្ញញ្ច ករេយ្យ។ ឯវមេវំ ខោ តេន, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុនា តេសំយេវ បាបកានំ អកុសលានំ ធម្មានំ បហានាយ អធិមត្តោ ឆន្ទោ ច វាយាមោ ច ឧស្សាហោ ច ឧស្សោឡ្ហី ច អប្បដិវានី ច សតិ ច សម្បជញ្ញញ្ច ករណីយំ។
Suppose that, upon checking, a bhikkhu knows this: ‘I am often covetous, malicious, overcome with dullness and drowsiness, restless, doubtful, irritable, defiled in mind, disturbed in body, lazy, and not immersed in samādhi.’ In order to give up those bad, unskillful qualities, they should apply intense enthusiasm, effort, zeal, vigor, perseverance, mindfulness, and situational awareness. Suppose your clothes or head were on fire. In order to extinguish it, you’d apply intense enthusiasm, effort, zeal, vigor, perseverance, mindfulness, and situational awareness. In the same way, in order to give up those bad, unskillful qualities, that bhikkhu should apply intense enthusiasm …
សចេ បន, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ បច្ចវេក្ខមានោ ឯវំ ជានាតិ: ‘អនភិជ្ឈាលុ ពហុលំ វិហរាមិ, អព្យាបន្នចិត្តោ ពហុលំ វិហរាមិ, វិគតថិនមិទ្ធោ ពហុលំ វិហរាមិ, អនុទ្ធតោ ពហុលំ វិហរាមិ, តិណ្ណវិចិកិច្ឆោ ពហុលំ វិហរាមិ, អក្កោធនោ ពហុលំ វិហរាមិ, អសង្កិលិដ្ឋចិត្តោ ពហុលំ វិហរាមិ, អសារទ្ធកាយោ ពហុលំ វិហរាមិ, អារទ្ធវីរិយោ ពហុលំ វិហរាមិ, សមាហិតោ ពហុលំ វិហរាមីៜតិ, តេន, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុនា តេសុយេវ កុសលេសុ ធម្មេសុ បតិដ្ឋាយ ឧត្តរិ អាសវានំ ខយាយ យោគោ ករណីយោ”តិ។
But suppose that, upon checking, a bhikkhu knows this: ‘I am often content, kind-hearted, free of dullness and drowsiness, calm, confident, loving, pure in mind, undisturbed in body, energetic, and immersed in samādhi.’ Grounded on those skillful qualities, they should practice meditation further to end the defilements.”
បឋមំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
