| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationඅඞ්ගුත්තර නිකාය 10.51
Numbered Discourses 10.51
6. සචිත්තවග්ග
6. Your Own Mind
සචිත්තසුත්ත
Your Own Mind
ඒකං සමයං භගවා සාවත්ථියං විහරති ජේතවනේ අනාථපිණ්ඩිකස්ස ආරාමේ. තත්‍ර ඛෝ භගවා භික්ඛූ ආමන්තේසි: “භික්ඛවෝ”ති.
At one time the Buddha was staying near Sāvatthī in Jeta’s Grove, Anāthapiṇḍika’s monastery. There the Buddha addressed the bhikkhus, “Bhikkhus!”
“භදන්තේ”ති තේ භික්ඛූ භගවතෝ පච්චස්සෝසුං. භගවා ඒතදවෝච:
“Venerable sir,” they replied. The Buddha said this:
“නෝ චේ, භික්ඛවේ, භික්ඛු පරචිත්තපරියායකුසලෝ හෝති, අථ ‘සචිත්තපරියායකුසලෝ භවිස්සාමී(අ)ති—ඒවඤ්හි වෝ, භික්ඛවේ, සික්ඛිතබ්බං.
“Bhikkhus, if a bhikkhu isn’t skilled in the ways of another’s mind, then they should train themselves: ‘I will be skilled in the ways of my own mind.’
කථඤ්ච, භික්ඛවේ, භික්ඛු සචිත්තපරියායකුසලෝ හෝති? සේය්‍යථාපි, භික්ඛවේ, ඉත්ථී වා පුරිසෝ වා දහරෝ යුවා මණ්ඩනකජාතිකෝ ආදාසේ වා පරිසුද්ධේ පරියෝදාතේ අච්ඡේ වා උදකපත්තේ සකං මුඛනිමිත්තං පච්චවේක්ඛමානෝ සචේ තත්ථ පස්සති රජං වා අඞ්ගණං වා, තස්සේව රජස්ස වා අඞ්ගණස්ස වා පහානාය වායමති. නෝ චේ තත්ථ පස්සති රජං වා අඞ්ගණං වා, තේනේවත්තමනෝ හෝති පරිපුණ්ණසඞ්කප්පෝ: ‘ලාභා වත මේ, පරිසුද්ධං වත මේ(අ)ති. ඒවමේවං ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛුනෝ පච්චවේක්ඛණා බහුකාරා හෝති කුසලේසු ධම්මේසු: ‘අභිජ්ඣාලු නු ඛෝ බහුලං විහරාමි, අනභිජ්ඣාලු නු ඛෝ බහුලං විහරාමි, බ්‍යාපන්නචිත්තෝ නු ඛෝ බහුලං විහරාමි, අබ්‍යාපන්නචිත්තෝ නු ඛෝ බහුලං විහරාමි, ථිනමිද්ධපරියුට්ඨිතෝ නු ඛෝ බහුලං විහරාමි, විගතථිනමිද්ධෝ නු ඛෝ බහුලං විහරාමි, උද්ධතෝ නු ඛෝ බහුලං විහරාමි, අනුද්ධතෝ නු ඛෝ බහුලං විහරාමි, විචිකිච්ඡෝ නු ඛෝ බහුලං විහරාමි, තිණ්ණවිචිකිච්ඡෝ නු ඛෝ බහුලං විහරාමි, කෝධනෝ නු ඛෝ බහුලං විහරාමි, අක්කෝධනෝ නු ඛෝ බහුලං විහරාමි, සඞ්කිලිට්ඨචිත්තෝ නු ඛෝ බහුලං විහරාමි, අසඞ්කිලිට්ඨචිත්තෝ නු ඛෝ බහුලං විහරාමි, සාරද්ධකායෝ නු ඛෝ බහුලං විහරාමි, අසාරද්ධකායෝ නු ඛෝ බහුලං විහරාමි, කුසීතෝ නු ඛෝ බහුලං විහරාමි, ආරද්ධවීරියෝ නු ඛෝ බහුලං විහරාමි, අසමාහිතෝ නු ඛෝ බහුලං විහරාමි, සමාහිතෝ නු ඛෝ බහුලං විහරාමී(අ)ති.
And how is a bhikkhu skilled in the ways of their own mind? Suppose there was a woman or man who was young, youthful, and fond of adornments, and they check their own reflection in a clean bright mirror or a clear bowl of water. If they see any dirt or blemish there, they’d try to remove it. But if they don’t see any dirt or blemish there, they’re happy with that, as they’ve got all they wished for: ‘How fortunate that I’m clean!’ In the same way, checking is very helpful for a bhikkhu’s skillful qualities. ‘Am I often covetous or not? Am I often malicious or not? Am I often overcome with dullness and drowsiness or not? Am I often restless or not? Am I often doubtful or not? Am I often irritable or not? Am I often corrupted in mind or not? Am I often disturbed in body or not? Am I often energetic or not? Am I often immersed in samādhi or not?’
සචේ, භික්ඛවේ, භික්ඛු පච්චවේක්ඛමානෝ ඒවං ජානාති: ‘අභිජ්ඣාලු බහුලං විහරාමි, බ්‍යාපන්නචිත්තෝ බහුලං විහරාමි, ථිනමිද්ධපරියුට්ඨිතෝ බහුලං විහරාමි, උද්ධතෝ බහුලං විහරාමි, විචිකිච්ඡෝ බහුලං විහරාමි, කෝධනෝ බහුලං විහරාමි, සඞ්කිලිට්ඨචිත්තෝ බහුලං විහරාමි, සාරද්ධකායෝ බහුලං විහරාමි, කුසීතෝ බහුලං විහරාමි, අසමාහිතෝ බහුලං විහරාමී(අ)ති, තේන, භික්ඛවේ, භික්ඛුනා තේසංයේව පාපකානං අකුසලානං ධම්මානං පහානාය අධිමත්තෝ ඡන්දෝ ච වායාමෝ ච උස්සාහෝ ච උස්සෝළ්හී ච අප්පටිවානී ච සති ච සම්පජඤ්ඤඤ්ච කරණීයං. සේය්‍යථාපි, භික්ඛවේ, ආදිත්තචේලෝ වා ආදිත්තසීසෝ වා. තස්සේව චේලස්ස වා සීසස්ස වා නිබ්බාපනාය අධිමත්තං ඡන්දඤ්ච වායාමඤ්ච උස්සාහඤ්ච උස්සෝළ්හිඤ්ච අප්පටිවානිඤ්ච සතිඤ්ච සම්පජඤ්ඤඤ්ච කරේය්‍ය. ඒවමේවං ඛෝ තේන, භික්ඛවේ, භික්ඛුනා තේසංයේව පාපකානං අකුසලානං ධම්මානං පහානාය අධිමත්තෝ ඡන්දෝ ච වායාමෝ ච උස්සාහෝ ච උස්සෝළ්හී ච අප්පටිවානී ච සති ච සම්පජඤ්ඤඤ්ච කරණීයං.
Suppose that, upon checking, a bhikkhu knows this: ‘I am often covetous, malicious, overcome with dullness and drowsiness, restless, doubtful, irritable, defiled in mind, disturbed in body, lazy, and not immersed in samādhi.’ In order to give up those bad, unskillful qualities, they should apply intense enthusiasm, effort, zeal, vigor, perseverance, mindfulness, and situational awareness. Suppose your clothes or head were on fire. In order to extinguish it, you’d apply intense enthusiasm, effort, zeal, vigor, perseverance, mindfulness, and situational awareness. In the same way, in order to give up those bad, unskillful qualities, that bhikkhu should apply intense enthusiasm …
සචේ පන, භික්ඛවේ, භික්ඛු පච්චවේක්ඛමානෝ ඒවං ජානාති: ‘අනභිජ්ඣාලු බහුලං විහරාමි, අබ්‍යාපන්නචිත්තෝ බහුලං විහරාමි, විගතථිනමිද්ධෝ බහුලං විහරාමි, අනුද්ධතෝ බහුලං විහරාමි, තිණ්ණවිචිකිච්ඡෝ බහුලං විහරාමි, අක්කෝධනෝ බහුලං විහරාමි, අසඞ්කිලිට්ඨචිත්තෝ බහුලං විහරාමි, අසාරද්ධකායෝ බහුලං විහරාමි, ආරද්ධවීරියෝ බහුලං විහරාමි, සමාහිතෝ බහුලං විහරාමී(අ)ති, තේන, භික්ඛවේ, භික්ඛුනා තේසුයේව කුසලේසු ධම්මේසු පතිට්ඨාය උත්තරි ආසවානං ඛයාය යෝගෝ කරණීයෝ”ති.
But suppose that, upon checking, a bhikkhu knows this: ‘I am often content, kind-hearted, free of dullness and drowsiness, calm, confident, loving, pure in mind, undisturbed in body, energetic, and immersed in samādhi.’ Grounded on those skillful qualities, they should practice meditation further to end the defilements.”
පඨමං.
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
