English Edition
    Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation

    អង្គុត្តរ និកាយ ១១។៩

    Numbered Discourses 11.9

    ១។ និស្សយវគ្គ

    1. Dependence

    សទ្ធសុត្ត

    With Sandha

    ឯកំ សមយំ ភគវា នាតិកេ វិហរតិ គិញ្ជកាវសថេ។

    At one time the Buddha was staying at Ñātika in the brick house.

    អថ ខោ អាយស្មា សទ្ធោ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នំ ខោ អាយស្មន្តំ សទ្ធំ ភគវា ឯតទវោច:

    Then Venerable Sandha went up to the Buddha, bowed, and sat down to one side. The Buddha said to him:

    “អាជានីយឈាយិតំ ខោ, សទ្ធ, ឈាយ; មា ខឡុង្កឈាយិតំ។

    “Sandha, meditate like a thoroughbred, not like a wild colt.

    កថញ្ច, ខឡុង្កឈាយិតំ ហោតិ? អស្សខឡុង្កោ ហិ, សទ្ធ, ទោណិយា ពទ្ធោ ‘យវសំ យវសន៑ៜតិ ឈាយតិ។ តំ កិស្ស ហេតុ? ន ហិ, សទ្ធ, អស្សខឡុង្កស្ស ទោណិយា ពទ្ធស្ស ឯវំ ហោតិ: ‘កិំ នុ ខោ មំ អជ្ជ អស្សទម្មសារថិ ការណំ ការេស្សតិ, កិមស្សាហំ បដិករោមីៜតិ។ សោ ទោណិយា ពទ្ធោ ‘យវសំ យវសន៑ៜតិ ឈាយតិ។

    And how does a wild colt meditate? A wild colt, tied up by the feeding trough, meditates: ‘Fodder, fodder!’ Why is that? Because it doesn’t occur to the wild colt tied up by the feeding trough: ‘What task will the horse trainer have me do today? How should I respond?’ Tied up by the feeding trough they just meditate: ‘Fodder, fodder!’

    ឯវមេវំ ខោ, សទ្ធ, ឥធេកច្ចោ បុរិសខឡុង្កោ អរញ្ញគតោបិ រុក្ខមូលគតោបិ សុញ្ញាគារគតោបិ កាមរាគបរិយុដ្ឋិតេន ចេតសា វិហរតិ កាមរាគបរេតេន ឧប្បន្នស្ស ច កាមរាគស្ស និស្សរណំ យថាភូតំ នប្បជានាតិ។ សោ កាមរាគំយេវ អន្តរំ កត្វា ឈាយតិ បជ្ឈាយតិ និជ្ឈាយតិ អវជ្ឈាយតិ, ព្យាបាទបរិយុដ្ឋិតេន ចេតសា វិហរតិ … ថិនមិទ្ធបរិយុដ្ឋិតេន ចេតសា វិហរតិ … ឧទ្ធច្ចកុក្កុច្ចបរិយុដ្ឋិតេន ចេតសា វិហរតិ … វិចិកិច្ឆាបរិយុដ្ឋិតេន ចេតសា វិហរតិ វិចិកិច្ឆាបរេតេន, ឧប្បន្នាយ ច វិចិកិច្ឆាយ និស្សរណំ យថាភូតំ នប្បជានាតិ។ សោ វិចិកិច្ឆំយេវ អន្តរំ កត្វា ឈាយតិ បជ្ឈាយតិ និជ្ឈាយតិ អវជ្ឈាយតិ។ សោ បថវិម្បិ និស្សាយ ឈាយតិ, អាបម្បិ និស្សាយ ឈាយតិ, តេជម្បិ និស្សាយ ឈាយតិ, វាយម្បិ និស្សាយ ឈាយតិ, អាកាសានញ្ចាយតនម្បិ និស្សាយ ឈាយតិ, វិញ្ញាណញ្ចាយតនម្បិ និស្សាយ ឈាយតិ, អាកិញ្ចញ្ញាយតនម្បិ និស្សាយ ឈាយតិ, នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនម្បិ និស្សាយ ឈាយតិ, ឥធលោកម្បិ និស្សាយ ឈាយតិ, បរលោកម្បិ និស្សាយ ឈាយតិ, យម្បិទំ ទិដ្ឋំ សុតំ មុតំ វិញ្ញាតំ បត្តំ បរិយេសិតំ អនុវិចរិតំ មនសា, តម្បិ និស្សាយ ឈាយតិ។ ឯវំ ខោ, សទ្ធ, បុរិសខឡុង្កឈាយិតំ ហោតិ។

    In the same way, take a certain wild person who has gone to the forest, the root of a tree, or an empty hut. Their heart is overcome and mired in sensual desire, and they don’t truly understand the escape from sensual desire that has arisen. Harboring sensual desire within they meditate and concentrate and contemplate and ruminate. Their heart is overcome by ill will … dullness and drowsiness … restlessness and remorse … doubt … Harboring doubt within they meditate and concentrate and contemplate and ruminate. They meditate dependent on earth, water, fire, and air. They meditate dependent on the dimension of infinite space, infinite consciousness, nothingness, or neither perception nor non-perception. They meditate dependent on this world or the other world. They meditate dependent on what is seen, heard, thought, known, attained, sought, or explored by the mind. That’s how a wild colt meditates.

    កថញ្ច, សទ្ធ, អាជានីយឈាយិតំ ហោតិ? ភទ្រោ ហិ, សទ្ធ, អស្សាជានីយោ ទោណិយា ពទ្ធោ ន ‘យវសំ យវសន៑ៜតិ ឈាយតិ។ តំ កិស្ស ហេតុ? ភទ្រស្ស ហិ, សទ្ធ, អស្សាជានីយស្ស ទោណិយា ពទ្ធស្ស ឯវំ ហោតិ: ‘កិំ នុ ខោ មំ អជ្ជ អស្សទម្មសារថិ ការណំ ការេស្សតិ, កិមស្សាហំ បដិករោមីៜតិ។ សោ ទោណិយា ពទ្ធោ ន ‘យវសំ យវសន៑ៜតិ ឈាយតិ។ ភទ្រោ ហិ, សទ្ធ, អស្សាជានីយោ យថា ឥណំ យថា ពន្ធំ យថា ជានិំ យថា កលិំ ឯវំ បតោទស្ស អជ្ឈោហរណំ សមនុបស្សតិ។

    And how does a thoroughbred meditate? A fine thoroughbred, tied up by the feeding trough, doesn’t meditate: ‘Fodder, fodder!’ Why is that? Because it occurs to the fine thoroughbred tied up by the feeding trough: ‘What task will the horse trainer have me do today? How should I respond?’ Tied up by the feeding trough they don’t meditate: ‘Fodder, fodder!’ For that fine thoroughbred regards the use of the goad as a debt, a bond, a loss, a misfortune.

    ឯវមេវំ ខោ, សទ្ធ, ភទ្រោ បុរិសាជានីយោ អរញ្ញគតោបិ រុក្ខមូលគតោបិ សុញ្ញាគារគតោបិ ន កាមរាគបរិយុដ្ឋិតេន ចេតសា វិហរតិ ន កាមរាគបរេតេន, ឧប្បន្នស្ស ច កាមរាគស្ស និស្សរណំ យថាភូតំ បជានាតិ, ន ព្យាបាទបរិយុដ្ឋិតេន ចេតសា វិហរតិ … ន ថិនមិទ្ធបរិយុដ្ឋិតេន ចេតសា វិហរតិ … ន ឧទ្ធច្ចកុក្កុច្ចបរិយុដ្ឋិតេន ចេតសា វិហរតិ … ន វិចិកិច្ឆាបរិយុដ្ឋិតេន ចេតសា វិហរតិ ន វិចិកិច្ឆាបរេតេន, ឧប្បន្នាយ ច វិចិកិច្ឆាយ និស្សរណំ យថាភូតំ បជានាតិ។ សោ នេវ បថវិំ និស្សាយ ឈាយតិ, ន អាបំ និស្សាយ ឈាយតិ, ន តេឹ និស្សាយ ឈាយតិ, ន វាយំ និស្សាយ ឈាយតិ, ន អាកាសានញ្ចាយតនំ និស្សាយ ឈាយតិ, ន វិញ្ញាណញ្ចាយតនំ និស្សាយ ឈាយតិ, ន អាកិញ្ចញ្ញាយតនំ និស្សាយ ឈាយតិ, ន នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនំ និស្សាយ ឈាយតិ, ន ឥធលោកំ និស្សាយ ឈាយតិ, ន បរលោកំ និស្សាយ ឈាយតិ, យម្បិទំ ទិដ្ឋំ សុតំ មុតំ វិញ្ញាតំ បត្តំ បរិយេសិតំ អនុវិចរិតំ មនសា, តម្បិ និស្សាយ ន ឈាយតិ; ឈាយតិ ច បន។

    In the same way, take a certain fine thoroughbred person who has gone to the forest, the root of a tree, or an empty hut. Their heart is not overcome and mired in sensual desire, and they truly understand the escape from sensual desire that has arisen. Their heart is not overcome by ill will … dullness and drowsiness … restlessness and remorse … doubt … They don’t meditate dependent on earth, water, fire, and air. They don’t meditate dependent on the dimension of infinite space, infinite consciousness, nothingness, or neither perception nor non-perception. They don’t meditate dependent on this world or the other world. They don’t meditate dependent on what is seen, heard, thought, known, attained, sought, or explored by the mind. Yet they do meditate.

    ឯវំ ឈាយិញ្ច បន, សទ្ធ, ភទ្រំ បុរិសាជានីយំ សៃន្ទា ទេវា សព្រហ្មកា សបជាបតិកា អារកាវ នមស្សន្តិ:

    When a fine thoroughbred meditates like this, the gods together with Indra, Brahmā, and the Progenitor worship them from afar:

    ‘នមោ តេ បុរិសាជញ្ញ, នមោ តេ បុរិសុត្តម; យស្ស តេ នាភិជានាម, យម្បិ និស្សាយ ឈាយសីៜ”តិ។

    ‘Homage to you, O thoroughbred! Homage to you, supreme among men! We don’t understand the basis of your jhāna.’”

    ឯវំ វុត្តេ, អាយស្មា សទ្ធោ ភគវន្តំ ឯតទវោច: “កថំ ឈាយី បន, ភន្តេ, ភទ្រោ បុរិសាជានីយោ នេវ បថវិំ និស្សាយ ឈាយតិ, ន អាបំ និស្សាយ ឈាយតិ, ន តេឹ និស្សាយ ឈាយតិ, ន វាយំ និស្សាយ ឈាយតិ, ន អាកាសានញ្ចាយតនំ និស្សាយ ឈាយតិ, ន វិញ្ញាណញ្ចាយតនំ និស្សាយ ឈាយតិ, ន អាកិញ្ចញ្ញាយតនំ និស្សាយ ឈាយតិ, ន នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនំ និស្សាយ ឈាយតិ, ន ឥធលោកំ និស្សាយ ឈាយតិ, ន បរលោកំ និស្សាយ ឈាយតិ, យម្បិទំ ទិដ្ឋំ សុតំ មុតំ វិញ្ញាតំ បត្តំ បរិយេសិតំ អនុវិចរិតំ មនសា, តម្បិ និស្សាយ ន ឈាយតិ; ឈាយតិ ច បន? កថំ ឈាយិញ្ច បន, ភន្តេ, ភទ្រំ បុរិសាជានីយំ សៃន្ទា ទេវា សព្រហ្មកា សបជាបតិកា អារកាវ នមស្សន្តិ:

    When he said this, Venerable Sandha asked the Buddha, “But sir, how does that fine thoroughbred meditate?”

    ‘នមោ តេ បុរិសាជញ្ញ, នមោ តេ បុរិសុត្តម; យស្ស តេ នាភិជានាម, យម្បិ និស្សាយ ឈាយសីៜ”តិ។

    “ឥធ, សទ្ធ, ភទ្រស្ស បុរិសាជានីយស្ស បថវិយំ បថវិសញ្ញា វិភូតា ហោតិ, អាបស្មិំ អាបោសញ្ញា វិភូតា ហោតិ, តេជស្មិំ តេជោសញ្ញា វិភូតា ហោតិ, វាយស្មិំ វាយោសញ្ញា វិភូតា ហោតិ, អាកាសានញ្ចាយតនេ អាកាសានញ្ចាយតនសញ្ញា វិភូតា ហោតិ, វិញ្ញាណញ្ចាយតនេ វិញ្ញាណញ្ចាយតនសញ្ញា វិភូតា ហោតិ, អាកិញ្ចញ្ញាយតនេ អាកិញ្ចញ្ញាយតនសញ្ញា វិភូតា ហោតិ, នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនេ នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនសញ្ញា វិភូតា ហោតិ, ឥធលោកេ ឥធលោកសញ្ញា វិភូតា ហោតិ, បរលោកេ បរលោកសញ្ញា វិភូតា ហោតិ, យម្បិទំ ទិដ្ឋំ សុតំ មុតំ វិញ្ញាតំ បត្តំ បរិយេសិតំ អនុវិចរិតំ មនសា, តត្រាបិ សញ្ញា វិភូតា ហោតិ។ ឯវំ ឈាយី ខោ, សទ្ធ, ភទ្រោ បុរិសាជានីយោ នេវ បថវិំ និស្សាយ ឈាយតិ …បេ… យម្បិទំ ទិដ្ឋំ សុតំ មុតំ វិញ្ញាតំ បត្តំ បរិយេសិតំ អនុវិចរិតំ មនសា, តម្បិ និស្សាយ ន ឈាយតិ; ឈាយតិ ច បន។

    “Sandha, for a fine thoroughbred person, the perception of earth has vanished in relation to earth. The perception of water … fire … air has vanished in relation to air. The perception of the dimension of infinite space has vanished in relation to the dimension of infinite space. The perception of the dimension of infinite consciousness … nothingness … neither perception nor non-perception has vanished in relation to the dimension of neither perception nor non-perception. The perception of this world has vanished in relation to this world. The perception of the other world has vanished in relation to the other world. And the perception of what is seen, heard, thought, known, attained, sought, or explored by the mind has vanished. That’s how that fine thoroughbred person doesn’t meditate dependent on earth, water, fire, and air. They don’t meditate dependent on the dimension of infinite space, infinite consciousness, nothingness, or neither perception nor non-perception. They don’t meditate dependent on this world or the other world. They don’t meditate dependent on what is seen, heard, thought, known, attained, sought, or explored by the mind. Yet they do meditate.

    ឯវំ ឈាយិញ្ច បន, សទ្ធ, ភទ្រំ បុរិសាជានីយំ សៃន្ទា ទេវា សព្រហ្មកា សបជាបតិកា អារកាវ នមស្សន្តិ:

    When a fine thoroughbred person meditates like this, the gods together with Indra, Brahmā, and the Progenitor worship them from afar:

    ‘នមោ តេ បុរិសាជញ្ញ, នមោ តេ បុរិសុត្តម; យស្ស តេ នាភិជានាម, យម្បិ និស្សាយ ឈាយសីៜ”តិ។

    ‘Homage to you, O thoroughbred! Homage to you, supreme among men! We don’t understand the basis of your jhāna.’”

    នវមំ។





    The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact