Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation

    អង្គុត្តរ និកាយ ៣។៦៦

    Numbered Discourses 3.66

    ៧។ មហាវគ្គ

    7. The Great Chapter

    សាឡ្ហសុត្ត

    With Sāḷha and His Friend

    ឯវំ មេ សុតំ—ឯកំ សមយំ អាយស្មា នន្ទកោ សាវត្ថិយំ វិហរតិ បុព្ពារាមេ មិគារមាតុបាសាទេ។ អថ ខោ សាឡ្ហោ ច មិគារនត្តា សាណោ ច សេខុនិយនត្តា យេនាយស្មា នន្ទកោ តេនុបសង្កមិំសុ; ឧបសង្កមិត្វា អាយស្មន្តំ នន្ទកំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិំសុ។ ឯកមន្តំ និសិន្នំ ខោ សាឡ្ហំ មិគារនត្តារំ អាយស្មា នន្ទកោ ឯតទវោច:

    So I have heard. Now at that time Venerable Nandaka was staying near Sāvatthī in the Eastern Monastery, the stilt longhouse of Migāra’s mother. Then Sāḷha, Migāra’s grandson, and Rohaṇa, Pekhuṇiya’s grandson went up to Venerable Nandaka, bowed, and sat down to one side. Then Venerable Nandaka said to Sāḷha:

    “ឯថ តុម្ហេ, សាឡ្ហា, មា អនុស្សវេន, មា បរម្បរាយ, មា ឥតិកិរាយ, មា បិដកសម្បទានេន, មា តក្កហេតុ, មា នយហេតុ, មា អាការបរិវិតក្កេន, មា ទិដ្ឋិនិជ្ឈានក្ខន្តិយា, មា ភព្ពរូបតាយ, មា សមណោ នោ គរូតិ។ យទា តុម្ហេ, សាឡ្ហា, អត្តនាវ ជានេយ្យាថ ‘ឥមេ ធម្មា អកុសលា, ឥមេ ធម្មា សាវជ្ជា, ឥមេ ធម្មា វិញ្ញុគរហិតា, ឥមេ ធម្មា សមត្តា សមាទិន្នា អហិតាយ ទុក្ខាយ សំវត្តន្តីៜតិ, អថ តុម្ហេ, សាឡ្ហា, បជហេយ្យាថ។

    “Please, Sāḷha and friend, don’t go by oral transmission, don’t go by lineage, don’t go by testament, don’t go by canonical authority, don’t rely on logic, don’t rely on inference, don’t go by reasoned contemplation, don’t go by the acceptance of a view after consideration, don’t go by the appearance of competence, and don’t think ‘The ascetic is our respected teacher.’ But when you know for yourselves: ‘These things are unskillful, blameworthy, criticized by sensible people, and when you undertake them, they lead to harm and suffering’, then you should give them up.

    តំ កិំ មញ្ញថ, សាឡ្ហា, អត្ថិ លោភោ”តិ?

    What do you think, Sāḷha? Is greed real?”

    “ឯវំ, ភន្តេ”។

    “Yes, sir.”

    “អភិជ្ឈាតិ ខោ អហំ, សាឡ្ហា, ឯតមត្ថំ វទាមិ។ លុទ្ធោ ខោ អយំ, សាឡ្ហា, អភិជ្ឈាលុ បាណម្បិ ហនតិ, អទិន្នម្បិ អាទិយតិ, បរទារម្បិ គច្ឆតិ, មុសាបិ ភណតិ, បរម្បិ តថត្តាយ សមាទបេតិ, យំ ស ហោតិ ទីឃរត្តំ អហិតាយ ទុក្ខាយា”តិ។

    “‘Covetousness’ is what I mean by this. A person who is greedy and covetous kills living creatures, steals, commits adultery, lies, and encourages others to do the same. Is that for their lasting harm and suffering?”

    “ឯវំ, ភន្តេ”។

    “Yes, sir.”

    “តំ កិំ មញ្ញថ, សាឡ្ហា, អត្ថិ ទោសោ”តិ?

    “What do you think, Sāḷha? Is hate real?”

    “ឯវំ, ភន្តេ”។

    “Yes, sir.”

    “ព្យាបាទោតិ ខោ អហំ, សាឡ្ហា, ឯតមត្ថំ វទាមិ។ ទុដ្ឋោ ខោ អយំ, សាឡ្ហា, ព្យាបន្នចិត្តោ បាណម្បិ ហនតិ, អទិន្នម្បិ អាទិយតិ, បរទារម្បិ គច្ឆតិ, មុសាបិ ភណតិ, បរម្បិ តថត្តាយ សមាទបេតិ, យំ ស ហោតិ ទីឃរត្តំ អហិតាយ ទុក្ខាយា”តិ។

    “‘Malice’ is what I mean by this. A hateful and malicious person kills living creatures, steals, commits adultery, lies, and encourages others to do the same. Is that for their lasting harm and suffering?”

    “ឯវំ, ភន្តេ”។

    “Yes, sir.”

    “តំ កិំ មញ្ញថ, សាឡ្ហា, អត្ថិ មោហោ”តិ?

    “What do you think, Sāḷha? Is delusion real?”

    “ឯវំ, ភន្តេ”។

    “Yes, sir.”

    “អវិជ្ជាតិ ខោ អហំ, សាឡ្ហា, ឯតមត្ថំ វទាមិ។ មូឡ្ហោ ខោ អយំ, សាឡ្ហា, អវិជ្ជាគតោ បាណម្បិ ហនតិ, អទិន្នម្បិ អាទិយតិ, បរទារម្បិ គច្ឆតិ, មុសាបិ ភណតិ, បរម្បិ តថត្តាយ សមាទបេតិ, យំ ស ហោតិ ទីឃរត្តំ អហិតាយ ទុក្ខាយា”តិ។

    “‘Ignorance’ is what I mean by this. A person who is deluded and ignorant kills living creatures, steals, commits adultery, lies, and encourages others to do the same. Is that for their lasting harm and suffering?”

    “ឯវំ, ភន្តេ”។

    “Yes, sir.”

    “តំ កិំ មញ្ញថ, សាឡ្ហា, ឥមេ ធម្មា កុសលា វា អកុសលា វា”តិ?

    “What do you think, Sāḷha, are these things skillful or unskillful?”

    “អកុសលា, ភន្តេ”។

    “Unskillful, sir.”

    “សាវជ្ជា វា អនវជ្ជា វា”តិ?

    “Blameworthy or blameless?”

    “សាវជ្ជា, ភន្តេ”។

    “Blameworthy, sir.”

    “វិញ្ញុគរហិតា វា វិញ្ញុប្បសត្ថា វា”តិ?

    “Criticized or praised by sensible people?”

    “វិញ្ញុគរហិតា, ភន្តេ”។

    “Criticized by sensible people, sir.”

    “សមត្តា សមាទិន្នា អហិតាយ ទុក្ខាយ សំវត្តន្តិ, នោ វា? កថំ វា ឯត្ថ ហោតី”តិ?

    “When you undertake them, do they lead to harm and suffering, or not? Or how do you see this?”

    “សមត្តា, ភន្តេ, សមាទិន្នា អហិតាយ ទុក្ខាយ សំវត្តន្តីតិ។ ឯវំ នោ ឯត្ថ ហោតី”តិ។

    “When you undertake them, they lead to harm and suffering. That’s how we see it.”

    “ឥតិ ខោ, សាឡ្ហា, យំ តំ អវោចុម្ហា: ‘ឯថ តុម្ហេ, សាឡ្ហា, មា អនុស្សវេន, មា បរម្បរាយ, មា ឥតិកិរាយ, មា បិដកសម្បទានេន, មា តក្កហេតុ, មា នយហេតុ, មា អាការបរិវិតក្កេន, មា ទិដ្ឋិនិជ្ឈានក្ខន្តិយា, មា ភព្ពរូបតាយ, មា សមណោ នោ គរូតិ។ យទា តុម្ហេ, សាឡ្ហា, អត្តនាវ ជានេយ្យាថ—ឥមេ ធម្មា អកុសលា, ឥមេ ធម្មា សាវជ្ជា, ឥមេ ធម្មា វិញ្ញុគរហិតា, ឥមេ ធម្មា សមត្តា សមាទិន្នា អហិតាយ ទុក្ខាយ សំវត្តន្តីតិ, អថ តុម្ហេ, សាឡ្ហា, បជហេយ្យាថាៜតិ, ឥតិ យំ តំ វុត្តំ ឥទមេតំ បដិច្ច វុត្តំ។

    “So, Sāḷha and friend, when I said: ‘Please, don’t go by oral transmission, don’t go by lineage, don’t go by testament, don’t go by canonical authority, don’t rely on logic, don’t rely on inference, don’t go by reasoned contemplation, don’t go by the acceptance of a view after consideration, don’t go by the appearance of competence, and don’t think “The ascetic is our respected teacher.” But when you know for yourselves: “These things are unskillful, blameworthy, criticized by sensible people, and when you undertake them, they lead to harm and suffering”, then you should give them up.’ That’s what I said, and this is why I said it.

    ឯថ តុម្ហេ, សាឡ្ហា, មា អនុស្សវេន, មា បរម្បរាយ, មា ឥតិកិរាយ, មា បិដកសម្បទានេន, មា តក្កហេតុ, មា នយហេតុ, មា អាការបរិវិតក្កេន, មា ទិដ្ឋិនិជ្ឈានក្ខន្តិយា, មា ភព្ពរូបតាយ, មា សមណោ នោ គរូតិ។ យទា តុម្ហេ, សាឡ្ហា, អត្តនាវ ជានេយ្យាថ: ‘ឥមេ ធម្មា កុសលា, ឥមេ ធម្មា អនវជ្ជា, ឥមេ ធម្មា វិញ្ញុប្បសត្ថា, ឥមេ ធម្មា សមត្តា សមាទិន្នា ហិតាយ សុខាយ សំវត្តន្តីៜតិ, អថ តុម្ហេ, សាឡ្ហា, ឧបសម្បជ្ជ វិហរេយ្យាថ។

    Please, Sāḷha and friend, don’t go by oral transmission, don’t go by lineage, don’t go by testament, don’t go by canonical authority, don’t rely on logic, don’t rely on inference, don’t go by reasoned contemplation, don’t go by the acceptance of a view after consideration, don’t go by the appearance of competence, and don’t think ‘The ascetic is our respected teacher.’ But when you know for yourselves: ‘These things are skillful, blameless, praised by sensible people, and when you undertake them, they lead to welfare and happiness’, then you should acquire them and keep them.

    តំ កិំ មញ្ញថ, សាឡ្ហា, អត្ថិ អលោភោ”តិ?

    What do you think? Is contentment real?”

    “ឯវំ, ភន្តេ”។

    “Yes, sir.”

    “អនភិជ្ឈាតិ ខោ អហំ, សាឡ្ហា, ឯតមត្ថំ វទាមិ។ អលុទ្ធោ ខោ អយំ, សាឡ្ហា, អនភិជ្ឈាលុ នេវ បាណំ ហនតិ, ន អទិន្នំ អាទិយតិ, ន បរទារំ គច្ឆតិ, ន មុសា ភណតិ, បរម្បិ ន តថត្តាយ សមាទបេតិ, យំ ស ហោតិ ទីឃរត្តំ ហិតាយ សុខាយា”តិ។

    “‘Satisfaction’ is what I mean by this. A person who is content and satisfied doesn’t kill living creatures, steal, commit adultery, lie, or encourage others to do the same. Is that for their lasting welfare and happiness?”

    “ឯវំ, ភន្តេ”។

    “Yes, sir.”

    “តំ កិំ មញ្ញថ, សាឡ្ហា, អត្ថិ អទោសោ”តិ?

    What do you think? Is love real?”

    “ឯវំ, ភន្តេ”។

    “Yes, sir.”

    “អព្យាបាទោតិ ខោ អហំ, សាឡ្ហា, ឯតមត្ថំ វទាមិ។ អទុដ្ឋោ ខោ អយំ, សាឡ្ហា, អព្យាបន្នចិត្តោ នេវ បាណំ ហនតិ, ន អទិន្នំ អាទិយតិ, ន បរទារំ គច្ឆតិ, ន មុសា ភណតិ, បរម្បិ ន តថត្តាយ សមាទបេតិ, យំ ស ហោតិ ទីឃរត្តំ ហិតាយ សុខាយា”តិ។

    “‘Kindness’ is what I mean by this. A loving and kind-hearted person doesn’t kill living creatures, steal, commit adultery, lie, or encourage others to do the same. Is that for their lasting welfare and happiness?”

    “ឯវំ, ភន្តេ”។

    “Yes, sir.”

    “តំ កិំ មញ្ញថ, សាឡ្ហា, អត្ថិ អមោហោ”តិ?

    “What do you think, Sāḷha? Is understanding real?”

    “ឯវំ, ភន្តេ”។

    “Yes, sir.”

    “វិជ្ជាតិ ខោ អហំ, សាឡ្ហា, ឯតមត្ថំ វទាមិ។ អមូឡ្ហោ ខោ អយំ, សាឡ្ហា, វិជ្ជាគតោ នេវ បាណំ ហនតិ, ន អទិន្នំ អាទិយតិ, ន បរទារំ គច្ឆតិ, ន មុសា ភណតិ, បរម្បិ ន តថត្តាយ សមាទបេតិ, យំ ស ហោតិ ទីឃរត្តំ ហិតាយ សុខាយា”តិ។

    “‘Knowledge’ is what I mean by this. A person who understands and knows doesn’t kill living creatures, steal, commit adultery, lie, or encourage others to do the same. Is that for their lasting welfare and happiness?”

    “ឯវំ, ភន្តេ”។

    “Yes, sir.”

    “តំ កិំ មញ្ញថ, សាឡ្ហា, ឥមេ ធម្មា កុសលា វា អកុសលា វា”តិ?

    “What do you think, Sāḷha, are these things skillful or unskillful?”

    “កុសលា, ភន្តេ”។

    “Skillful, sir.”

    “សាវជ្ជា វា អនវជ្ជា វា”តិ?

    “Blameworthy or blameless?”

    “អនវជ្ជា, ភន្តេ”។

    “Blameless, sir.”

    “វិញ្ញុគរហិតា វា វិញ្ញុប្បសត្ថា វា”តិ?

    “Criticized or praised by sensible people?”

    “វិញ្ញុប្បសត្ថា, ភន្តេ”។

    “Praised by sensible people, sir.”

    “សមត្តា សមាទិន្នា ហិតាយ សុខាយ សំវត្តន្តិ, នោ វា? កថំ វា ឯត្ថ ហោតី”តិ?

    “When you undertake them, do they lead to welfare and happiness, or not? Or how do you see this?”

    “សមត្តា, ភន្តេ, សមាទិន្នា ហិតាយ សុខាយ សំវត្តន្តីតិ។ ឯវំ នោ ឯត្ថ ហោតី”តិ។

    “When you undertake them, they lead to welfare and happiness. That’s how we see it.”

    “ឥតិ ខោ, សាឡ្ហា, យំ តំ អវោចុម្ហា: ‘ឯថ តុម្ហេ, សាឡ្ហា, មា អនុស្សវេន, មា បរម្បរាយ, មា ឥតិកិរាយ, មា បិដកសម្បទានេន, មា តក្កហេតុ, មា នយហេតុ, មា អាការបរិវិតក្កេន, មា ទិដ្ឋិនិជ្ឈានក្ខន្តិយា, មា ភព្ពរូបតាយ, មា សមណោ នោ គរូតិ។ យទា តុម្ហេ, សាឡ្ហា, អត្តនាវ ជានេយ្យាថ—

    “So, Sāḷha and friend, when I said: ‘Please, don’t go by oral transmission, don’t go by lineage, don’t go by testament, don’t go by canonical authority, don’t rely on logic, don’t rely on inference, don’t go by reasoned contemplation, don’t go by the acceptance of a view after consideration, don’t go by the appearance of competence, and don’t think “The ascetic is our respected teacher.” But when you know for yourselves:

    ឥមេ ធម្មា កុសលា, ឥមេ ធម្មា អនវជ្ជា, ឥមេ ធម្មា វិញ្ញុប្បសត្ថា, ឥមេ ធម្មា សមត្តា សមាទិន្នា ទីឃរត្តំ ហិតាយ សុខាយ សំវត្តន្តីតិ, អថ តុម្ហេ, សាឡ្ហា, ឧបសម្បជ្ជ វិហរេយ្យាថាៜតិ, ឥតិ យំ តំ វុត្តំ ឥទមេតំ បដិច្ច វុត្តំ។

    “These things are skillful, blameless, praised by sensible people, and when you undertake them, they lead to welfare and happiness”, then you should acquire them and keep them.’ That’s what I said, and this is why I said it.

    ស ខោ សោ, សាឡ្ហា, អរិយសាវកោ ឯវំ វិគតាភិជ្ឈោ វិគតព្យាបាទោ អសម្មូឡ្ហោ សម្បជានោ បតិស្សតោ មេត្តាសហគតេន ចេតសា …បេ… ករុណា … មុទិតា … ឧបេក្ខាសហគតេន ចេតសា ឯកំ ទិសំ ផរិត្វា វិហរតិ, តថា ទុតិយំ, តថា តតិយំ, តថា ចតុត្ថំ, ឥតិ ឧទ្ធមធោ តិរិយំ សព្ពធិ សព្ពត្តតាយ សព្ពាវន្តំ លោកំ ឧបេក្ខាសហគតេន ចេតសា វិបុលេន មហគ្គតេន អប្បមាណេន អវេរេន អព្យាបជ្ឈេន ផរិត្វា វិហរតិ។

    Then that noble disciple is rid of desire, rid of ill will, unconfused, aware, and mindful. They meditate spreading a heart full of love … compassion … rejoicing … equanimity to one direction, and to the second, and to the third, and to the fourth. In the same way above, below, across, everywhere, all around, they spread a heart full of equanimity to the whole world—abundant, expansive, limitless, free of enmity and ill will.

    សោ ឯវំ បជានាតិ: ‘អត្ថិ ឥទំ, អត្ថិ ហីនំ, អត្ថិ បណីតំ, អត្ថិ ឥមស្ស សញ្ញាគតស្ស ឧត្តរិ និស្សរណន៑ៜតិ។ តស្ស ឯវំ ជានតោ ឯវំ បស្សតោ កាមាសវាបិ ចិត្តំ វិមុច្ចតិ, ភវាសវាបិ ចិត្តំ វិមុច្ចតិ, អវិជ្ជាសវាបិ ចិត្តំ វិមុច្ចតិ; វិមុត្តស្មិំ វិមុត្តមិតិ ញាណំ ហោតិ។

    They understand: ‘There is this, there is what is worse than this, there is what is better than this, and there is an escape beyond the scope of perception.’ Knowing and seeing like this, their mind is freed from the defilements of sensuality, desire to be reborn, and ignorance. When they’re freed, they know they’re freed.

    ‘ខីណា ជាតិ, វុសិតំ ព្រហ្មចរិយំ, កតំ ករណីយំ, នាបរំ ឥត្ថត្តាយាៜតិ បជានាតិ។

    They understand: ‘Rebirth is ended, the spiritual journey has been completed, what had to be done has been done, there is no return to any state of existence.’

    សោ ឯវំ បជានាតិ: ‘អហុ បុព្ពេ លោភោ, តទហុ អកុសលំ, សោ ឯតរហិ នត្ថិ, ឥច្ចេតំ កុសលំ; អហុ បុព្ពេ ទោសោ …បេ… អហុ បុព្ពេ មោហោ, តទហុ អកុសលំ, សោ ឯតរហិ នត្ថិ, ឥច្ចេតំ កុសលន៑ៜតិ។ សោ ទិដ្ឋេវ ធម្មេ និច្ឆាតោ និព្ពុតោ សីតិភូតោ សុខប្បដិសំវេទី ព្រហ្មភូតេន អត្តនា វិហរតី”តិ។

    They understand: ‘Formerly there was greed, which was unskillful. Now there is none, so that’s skillful. Formerly there was hate, which was unskillful. Now there is none, so that’s skillful. Formerly there was delusion, which was unskillful. Now there is none, so that’s skillful.’ So they live without wishes in the present life, extinguished, cooled, experiencing bliss, with self become divine.”

    ឆដ្ឋំ។





    The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact