Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation

    අඞ්ගුත්තර නිකාය 3.66

    Numbered Discourses 3.66

    7. මහාවග්ග

    7. The Great Chapter

    සාළ්හසුත්ත

    With Sāḷha and His Friend

    ඒවං මේ සුතං—ඒකං සමයං ආයස්මා නන්දකෝ සාවත්ථියං විහරති පුබ්බාරාමේ මිගාරමාතුපාසාදේ. අථ ඛෝ සාළ්හෝ ච මිගාරනත්තා සාණෝ ච සේඛුනියනත්තා යේනායස්මා නන්දකෝ තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා ආයස්මන්තං නන්දකං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිංසු. ඒකමන්තං නිසින්නං ඛෝ සාළ්හං මිගාරනත්තාරං ආයස්මා නන්දකෝ ඒතදවෝච:

    So I have heard. Now at that time Venerable Nandaka was staying near Sāvatthī in the Eastern Monastery, the stilt longhouse of Migāra’s mother. Then Sāḷha, Migāra’s grandson, and Rohaṇa, Pekhuṇiya’s grandson went up to Venerable Nandaka, bowed, and sat down to one side. Then Venerable Nandaka said to Sāḷha:

    “ඒථ තුම්හේ, සාළ්හා, මා අනුස්සවේන, මා පරම්පරාය, මා ඉතිකිරාය, මා පිටකසම්පදානේන, මා තක්කහේතු, මා නයහේතු, මා ආකාරපරිවිතක්කේන, මා දිට්ඨිනිජ්ඣානක්ඛන්තියා, මා භබ්බරූපතාය, මා සමණෝ නෝ ගරූති. යදා තුම්හේ, සාළ්හා, අත්තනාව ජානේය්‍යාථ ‘ඉමේ ධම්මා අකුසලා, ඉමේ ධම්මා සාවජ්ජා, ඉමේ ධම්මා විඤ්ඤුගරහිතා, ඉමේ ධම්මා සමත්තා සමාදින්නා අහිතාය දුක්ඛාය සංවත්තන්තී(අ)ති, අථ තුම්හේ, සාළ්හා, පජහේය්‍යාථ.

    “Please, Sāḷha and friend, don’t go by oral transmission, don’t go by lineage, don’t go by testament, don’t go by canonical authority, don’t rely on logic, don’t rely on inference, don’t go by reasoned contemplation, don’t go by the acceptance of a view after consideration, don’t go by the appearance of competence, and don’t think ‘The ascetic is our respected teacher.’ But when you know for yourselves: ‘These things are unskillful, blameworthy, criticized by sensible people, and when you undertake them, they lead to harm and suffering’, then you should give them up.

    තං කිං මඤ්ඤථ, සාළ්හා, අත්ථි ලෝභෝ”ති?

    What do you think, Sāḷha? Is greed real?”

    “ඒවං, භන්තේ”.

    “Yes, sir.”

    “අභිජ්ඣාති ඛෝ අහං, සාළ්හා, ඒතමත්ථං වදාමි. ලුද්ධෝ ඛෝ අයං, සාළ්හා, අභිජ්ඣාලු පාණම්පි හනති, අදින්නම්පි ආදියති, පරදාරම්පි ගච්ඡති, මුසාපි භණති, පරම්පි තථත්තාය සමාදපේති, යං ස හෝති දීඝරත්තං අහිතාය දුක්ඛායා”ති.

    “‘Covetousness’ is what I mean by this. A person who is greedy and covetous kills living creatures, steals, commits adultery, lies, and encourages others to do the same. Is that for their lasting harm and suffering?”

    “ඒවං, භන්තේ”.

    “Yes, sir.”

    “තං කිං මඤ්ඤථ, සාළ්හා, අත්ථි දෝසෝ”ති?

    “What do you think, Sāḷha? Is hate real?”

    “ඒවං, භන්තේ”.

    “Yes, sir.”

    “බ්‍යාපාදෝති ඛෝ අහං, සාළ්හා, ඒතමත්ථං වදාමි. දුට්ඨෝ ඛෝ අයං, සාළ්හා, බ්‍යාපන්නචිත්තෝ පාණම්පි හනති, අදින්නම්පි ආදියති, පරදාරම්පි ගච්ඡති, මුසාපි භණති, පරම්පි තථත්තාය සමාදපේති, යං ස හෝති දීඝරත්තං අහිතාය දුක්ඛායා”ති.

    “‘Malice’ is what I mean by this. A hateful and malicious person kills living creatures, steals, commits adultery, lies, and encourages others to do the same. Is that for their lasting harm and suffering?”

    “ඒවං, භන්තේ”.

    “Yes, sir.”

    “තං කිං මඤ්ඤථ, සාළ්හා, අත්ථි මෝහෝ”ති?

    “What do you think, Sāḷha? Is delusion real?”

    “ඒවං, භන්තේ”.

    “Yes, sir.”

    “අවිජ්ජාති ඛෝ අහං, සාළ්හා, ඒතමත්ථං වදාමි. මූළ්හෝ ඛෝ අයං, සාළ්හා, අවිජ්ජාගතෝ පාණම්පි හනති, අදින්නම්පි ආදියති, පරදාරම්පි ගච්ඡති, මුසාපි භණති, පරම්පි තථත්තාය සමාදපේති, යං ස හෝති දීඝරත්තං අහිතාය දුක්ඛායා”ති.

    “‘Ignorance’ is what I mean by this. A person who is deluded and ignorant kills living creatures, steals, commits adultery, lies, and encourages others to do the same. Is that for their lasting harm and suffering?”

    “ඒවං, භන්තේ”.

    “Yes, sir.”

    “තං කිං මඤ්ඤථ, සාළ්හා, ඉමේ ධම්මා කුසලා වා අකුසලා වා”ති?

    “What do you think, Sāḷha, are these things skillful or unskillful?”

    “අකුසලා, භන්තේ”.

    “Unskillful, sir.”

    “සාවජ්ජා වා අනවජ්ජා වා”ති?

    “Blameworthy or blameless?”

    “සාවජ්ජා, භන්තේ”.

    “Blameworthy, sir.”

    “විඤ්ඤුගරහිතා වා විඤ්ඤුප්පසත්ථා වා”ති?

    “Criticized or praised by sensible people?”

    “විඤ්ඤුගරහිතා, භන්තේ”.

    “Criticized by sensible people, sir.”

    “සමත්තා සමාදින්නා අහිතාය දුක්ඛාය සංවත්තන්ති, නෝ වා? කථං වා ඒත්ථ හෝතී”ති?

    “When you undertake them, do they lead to harm and suffering, or not? Or how do you see this?”

    “සමත්තා, භන්තේ, සමාදින්නා අහිතාය දුක්ඛාය සංවත්තන්තීති. ඒවං නෝ ඒත්ථ හෝතී”ති.

    “When you undertake them, they lead to harm and suffering. That’s how we see it.”

    “ඉති ඛෝ, සාළ්හා, යං තං අවෝචුම්හා: ‘ඒථ තුම්හේ, සාළ්හා, මා අනුස්සවේන, මා පරම්පරාය, මා ඉතිකිරාය, මා පිටකසම්පදානේන, මා තක්කහේතු, මා නයහේතු, මා ආකාරපරිවිතක්කේන, මා දිට්ඨිනිජ්ඣානක්ඛන්තියා, මා භබ්බරූපතාය, මා සමණෝ නෝ ගරූති. යදා තුම්හේ, සාළ්හා, අත්තනාව ජානේය්‍යාථ—ඉමේ ධම්මා අකුසලා, ඉමේ ධම්මා සාවජ්ජා, ඉමේ ධම්මා විඤ්ඤුගරහිතා, ඉමේ ධම්මා සමත්තා සමාදින්නා අහිතාය දුක්ඛාය සංවත්තන්තීති, අථ තුම්හේ, සාළ්හා, පජහේය්‍යාථා(අ)ති, ඉති යං තං වුත්තං ඉදමේතං පටිච්ච වුත්තං.

    “So, Sāḷha and friend, when I said: ‘Please, don’t go by oral transmission, don’t go by lineage, don’t go by testament, don’t go by canonical authority, don’t rely on logic, don’t rely on inference, don’t go by reasoned contemplation, don’t go by the acceptance of a view after consideration, don’t go by the appearance of competence, and don’t think “The ascetic is our respected teacher.” But when you know for yourselves: “These things are unskillful, blameworthy, criticized by sensible people, and when you undertake them, they lead to harm and suffering”, then you should give them up.’ That’s what I said, and this is why I said it.

    ඒථ තුම්හේ, සාළ්හා, මා අනුස්සවේන, මා පරම්පරාය, මා ඉතිකිරාය, මා පිටකසම්පදානේන, මා තක්කහේතු, මා නයහේතු, මා ආකාරපරිවිතක්කේන, මා දිට්ඨිනිජ්ඣානක්ඛන්තියා, මා භබ්බරූපතාය, මා සමණෝ නෝ ගරූති. යදා තුම්හේ, සාළ්හා, අත්තනාව ජානේය්‍යාථ: ‘ඉමේ ධම්මා කුසලා, ඉමේ ධම්මා අනවජ්ජා, ඉමේ ධම්මා විඤ්ඤුප්පසත්ථා, ඉමේ ධම්මා සමත්තා සමාදින්නා හිතාය සුඛාය සංවත්තන්තී(අ)ති, අථ තුම්හේ, සාළ්හා, උපසම්පජ්ජ විහරේය්‍යාථ.

    Please, Sāḷha and friend, don’t go by oral transmission, don’t go by lineage, don’t go by testament, don’t go by canonical authority, don’t rely on logic, don’t rely on inference, don’t go by reasoned contemplation, don’t go by the acceptance of a view after consideration, don’t go by the appearance of competence, and don’t think ‘The ascetic is our respected teacher.’ But when you know for yourselves: ‘These things are skillful, blameless, praised by sensible people, and when you undertake them, they lead to welfare and happiness’, then you should acquire them and keep them.

    තං කිං මඤ්ඤථ, සාළ්හා, අත්ථි අලෝභෝ”ති?

    What do you think? Is contentment real?”

    “ඒවං, භන්තේ”.

    “Yes, sir.”

    “අනභිජ්ඣාති ඛෝ අහං, සාළ්හා, ඒතමත්ථං වදාමි. අලුද්ධෝ ඛෝ අයං, සාළ්හා, අනභිජ්ඣාලු නේව පාණං හනති, න අදින්නං ආදියති, න පරදාරං ගච්ඡති, න මුසා භණති, පරම්පි න තථත්තාය සමාදපේති, යං ස හෝති දීඝරත්තං හිතාය සුඛායා”ති.

    “‘Satisfaction’ is what I mean by this. A person who is content and satisfied doesn’t kill living creatures, steal, commit adultery, lie, or encourage others to do the same. Is that for their lasting welfare and happiness?”

    “ඒවං, භන්තේ”.

    “Yes, sir.”

    “තං කිං මඤ්ඤථ, සාළ්හා, අත්ථි අදෝසෝ”ති?

    What do you think? Is love real?”

    “ඒවං, භන්තේ”.

    “Yes, sir.”

    “අබ්‍යාපාදෝති ඛෝ අහං, සාළ්හා, ඒතමත්ථං වදාමි. අදුට්ඨෝ ඛෝ අයං, සාළ්හා, අබ්‍යාපන්නචිත්තෝ නේව පාණං හනති, න අදින්නං ආදියති, න පරදාරං ගච්ඡති, න මුසා භණති, පරම්පි න තථත්තාය සමාදපේති, යං ස හෝති දීඝරත්තං හිතාය සුඛායා”ති.

    “‘Kindness’ is what I mean by this. A loving and kind-hearted person doesn’t kill living creatures, steal, commit adultery, lie, or encourage others to do the same. Is that for their lasting welfare and happiness?”

    “ඒවං, භන්තේ”.

    “Yes, sir.”

    “තං කිං මඤ්ඤථ, සාළ්හා, අත්ථි අමෝහෝ”ති?

    “What do you think, Sāḷha? Is understanding real?”

    “ඒවං, භන්තේ”.

    “Yes, sir.”

    “විජ්ජාති ඛෝ අහං, සාළ්හා, ඒතමත්ථං වදාමි. අමූළ්හෝ ඛෝ අයං, සාළ්හා, විජ්ජාගතෝ නේව පාණං හනති, න අදින්නං ආදියති, න පරදාරං ගච්ඡති, න මුසා භණති, පරම්පි න තථත්තාය සමාදපේති, යං ස හෝති දීඝරත්තං හිතාය සුඛායා”ති.

    “‘Knowledge’ is what I mean by this. A person who understands and knows doesn’t kill living creatures, steal, commit adultery, lie, or encourage others to do the same. Is that for their lasting welfare and happiness?”

    “ඒවං, භන්තේ”.

    “Yes, sir.”

    “තං කිං මඤ්ඤථ, සාළ්හා, ඉමේ ධම්මා කුසලා වා අකුසලා වා”ති?

    “What do you think, Sāḷha, are these things skillful or unskillful?”

    “කුසලා, භන්තේ”.

    “Skillful, sir.”

    “සාවජ්ජා වා අනවජ්ජා වා”ති?

    “Blameworthy or blameless?”

    “අනවජ්ජා, භන්තේ”.

    “Blameless, sir.”

    “විඤ්ඤුගරහිතා වා විඤ්ඤුප්පසත්ථා වා”ති?

    “Criticized or praised by sensible people?”

    “විඤ්ඤුප්පසත්ථා, භන්තේ”.

    “Praised by sensible people, sir.”

    “සමත්තා සමාදින්නා හිතාය සුඛාය සංවත්තන්ති, නෝ වා? කථං වා ඒත්ථ හෝතී”ති?

    “When you undertake them, do they lead to welfare and happiness, or not? Or how do you see this?”

    “සමත්තා, භන්තේ, සමාදින්නා හිතාය සුඛාය සංවත්තන්තීති. ඒවං නෝ ඒත්ථ හෝතී”ති.

    “When you undertake them, they lead to welfare and happiness. That’s how we see it.”

    “ඉති ඛෝ, සාළ්හා, යං තං අවෝචුම්හා: ‘ඒථ තුම්හේ, සාළ්හා, මා අනුස්සවේන, මා පරම්පරාය, මා ඉතිකිරාය, මා පිටකසම්පදානේන, මා තක්කහේතු, මා නයහේතු, මා ආකාරපරිවිතක්කේන, මා දිට්ඨිනිජ්ඣානක්ඛන්තියා, මා භබ්බරූපතාය, මා සමණෝ නෝ ගරූති. යදා තුම්හේ, සාළ්හා, අත්තනාව ජානේය්‍යාථ—

    “So, Sāḷha and friend, when I said: ‘Please, don’t go by oral transmission, don’t go by lineage, don’t go by testament, don’t go by canonical authority, don’t rely on logic, don’t rely on inference, don’t go by reasoned contemplation, don’t go by the acceptance of a view after consideration, don’t go by the appearance of competence, and don’t think “The ascetic is our respected teacher.” But when you know for yourselves:

    ඉමේ ධම්මා කුසලා, ඉමේ ධම්මා අනවජ්ජා, ඉමේ ධම්මා විඤ්ඤුප්පසත්ථා, ඉමේ ධම්මා සමත්තා සමාදින්නා දීඝරත්තං හිතාය සුඛාය සංවත්තන්තීති, අථ තුම්හේ, සාළ්හා, උපසම්පජ්ජ විහරේය්‍යාථා(අ)ති, ඉති යං තං වුත්තං ඉදමේතං පටිච්ච වුත්තං.

    “These things are skillful, blameless, praised by sensible people, and when you undertake them, they lead to welfare and happiness”, then you should acquire them and keep them.’ That’s what I said, and this is why I said it.

    ස ඛෝ සෝ, සාළ්හා, අරියසාවකෝ ඒවං විගතාභිජ්ඣෝ විගතබ්‍යාපාදෝ අසම්මූළ්හෝ සම්පජානෝ පතිස්සතෝ මේත්තාසහගතේන චේතසා …පේ… කරුණා … මුදිතා … උපේක්ඛාසහගතේන චේතසා ඒකං දිසං ඵරිත්වා විහරති, තථා දුතියං, තථා තතියං, තථා චතුත්ථං, ඉති උද්ධමධෝ තිරියං සබ්බධි සබ්බත්තතාය සබ්බාවන්තං ලෝකං උපේක්ඛාසහගතේන චේතසා විපුලේන මහග්ගතේන අප්පමාණේන අවේරේන අබ්‍යාපජ්ඣේන ඵරිත්වා විහරති.

    Then that noble disciple is rid of desire, rid of ill will, unconfused, aware, and mindful. They meditate spreading a heart full of love … compassion … rejoicing … equanimity to one direction, and to the second, and to the third, and to the fourth. In the same way above, below, across, everywhere, all around, they spread a heart full of equanimity to the whole world—abundant, expansive, limitless, free of enmity and ill will.

    සෝ ඒවං පජානාති: ‘අත්ථි ඉදං, අත්ථි හීනං, අත්ථි පණීතං, අත්ථි ඉමස්ස සඤ්ඤාගතස්ස උත්තරි නිස්සරණන්(අ)ති. තස්ස ඒවං ජානතෝ ඒවං පස්සතෝ කාමාසවාපි චිත්තං විමුච්චති, භවාසවාපි චිත්තං විමුච්චති, අවිජ්ජාසවාපි චිත්තං විමුච්චති; විමුත්තස්මිං විමුත්තමිති ඤාණං හෝති.

    They understand: ‘There is this, there is what is worse than this, there is what is better than this, and there is an escape beyond the scope of perception.’ Knowing and seeing like this, their mind is freed from the defilements of sensuality, desire to be reborn, and ignorance. When they’re freed, they know they’re freed.

    ‘ඛීණා ජාති, වුසිතං බ්‍රහ්මචරියං, කතං කරණීයං, නාපරං ඉත්ථත්තායා(අ)ති පජානාති.

    They understand: ‘Rebirth is ended, the spiritual journey has been completed, what had to be done has been done, there is no return to any state of existence.’

    සෝ ඒවං පජානාති: ‘අහු පුබ්බේ ලෝභෝ, තදහු අකුසලං, සෝ ඒතරහි නත්ථි, ඉච්චේතං කුසලං; අහු පුබ්බේ දෝසෝ …පේ… අහු පුබ්බේ මෝහෝ, තදහු අකුසලං, සෝ ඒතරහි නත්ථි, ඉච්චේතං කුසලන්(අ)ති. සෝ දිට්ඨේව ධම්මේ නිච්ඡාතෝ නිබ්බුතෝ සීතිභූතෝ සුඛප්පටිසංවේදී බ්‍රහ්මභූතේන අත්තනා විහරතී”ති.

    They understand: ‘Formerly there was greed, which was unskillful. Now there is none, so that’s skillful. Formerly there was hate, which was unskillful. Now there is none, so that’s skillful. Formerly there was delusion, which was unskillful. Now there is none, so that’s skillful.’ So they live without wishes in the present life, extinguished, cooled, experiencing bliss, with self become divine.”

    ඡට්ඨං.





    The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact