Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Majjhima Nikāya, English translation

    මජ්ඣිම නිකාය 104

    The Middle-Length Suttas Collection 104

    සාමගාමසුත්ත

    At Sāmagāma

    ඒවං මේ සුතං—ඒකං සමයං භගවා සක්කේසු විහරති සාමගාමේ.

    So I have heard. At one time the Buddha was staying in the land of the Sakyans near the village of Sāma.

    තේන ඛෝ පන සමයේන නිගණ්ඨෝ නාටපුත්තෝ පාවායං අධුනාකාලඞ්කතෝ හෝති. තස්ස කාලඞ්කිරියාය භින්නා නිගණ්ඨා ද්වේධිකජාතා භණ්ඩනජාතා කලහජාතා විවාදාපන්නා අඤ්ඤමඤ්ඤං මුඛසත්තීහි විතුදන්තා විහරන්ති: “න ත්වං ඉමං ධම්මවිනයං ආජානාසි, අහං ඉමං ධම්මවිනයං ආජානාමි. කිං ත්වං ඉමං ධම්මවිනයං ආජානිස්සසි. මිච්ඡාපටිපන්නෝ ත්වමසි, අහමස්මි සම්මාපටිපන්නෝ. සහිතං මේ, අසහිතං තේ. පුරේවචනීයං පච්ඡා අවච, පච්ඡාවචනීයං පුරේ අවච. අධිචිණ්ණං තේ විපරාවත්තං. ආරෝපිතෝ තේ වාදෝ. නිග්ගහිතෝසි, චර වාදප්පමෝක්ඛාය; නිබ්බේඨේහි වා සචේ පහෝසී”ති. වධෝයේව ඛෝ මඤ්ඤේ නිගණ්ඨේසු නාටපුත්තියේසු වත්තති. යේපි නිගණ්ඨස්ස නාටපුත්තස්ස සාවකා ගිහී ඕදාතවසනා තේපි නිගණ්ඨේසු නාටපුත්තියේසු නිබ්බින්නරූපා විරත්තරූපා පටිවානරූපා යථා තං දුරක්ඛාතේ ධම්මවිනයේ දුප්පවේදිතේ අනිය්‍යානිකේ අනුපසමසංවත්තනිකේ අසම්මාසම්බුද්ධප්පවේදිතේ භින්නථූපේ අප්පටිසරණේ.

    Now at that time the Jain ascetic of the Ñātika clan had recently passed away at Pāvā. With his passing the Jain ascetics split, dividing into two factions, arguing, quarreling, and disputing, continually wounding each other with barbed words: “You don’t understand this teaching and training. I understand this teaching and training. What, you understand this teaching and training? You’re practicing wrong. I’m practicing right. I stay on topic, you don’t. You said last what you should have said first. You said first what you should have said last. What you’ve thought so much about has been disproved. Your doctrine is refuted. Go on, save your doctrine! You’re trapped; get yourself out of this—if you can!” You’d think there was nothing but slaughter going on among the Jain ascetics. And the Jain Ñātika’s white-clothed lay disciples were disillusioned, dismayed, and disappointed in the Jain ascetics. They were equally disappointed with a teaching and training so poorly explained and poorly propounded, not emancipating, not leading to peace, proclaimed by someone who is not a fully awakened Buddha, with broken monument and without a refuge.

    අථ ඛෝ චුන්දෝ සමණුද්දේසෝ පාවායං වස්සංවුට්ඨෝ යේන සාමගාමෝ යේනායස්මා ආනන්දෝ තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා ආයස්මන්තං ආනන්දං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ චුන්දෝ සමණුද්දේසෝ ආයස්මන්තං ආනන්දං ඒතදවෝච: “නිගණ්ඨෝ, භන්තේ, නාටපුත්තෝ පාවායං අධුනාකාලඞ්කතෝ. තස්ස කාලඞ්කිරියාය භින්නා නිගණ්ඨා ද්වේධිකජාතා …පේ… භින්නථූපේ අප්පටිසරණේ”ති.

    And then, after completing the rainy season residence near Pāvā, the novice Cunda went to see Venerable Ānanda at Sāma village. He bowed, sat down to one side, and told him what had happened.

    ඒවං වුත්තේ, ආයස්මා ආනන්දෝ චුන්දං සමණුද්දේසං ඒතදවෝච: “අත්ථි ඛෝ ඉදං, ආවුසෝ චුන්ද, කථාපාභතං භගවන්තං දස්සනාය. ආයාම, ආවුසෝ චුන්ද, යේන භගවා තේනුපසඞ්කමිස්සාම; උපසඞ්කමිත්වා ඒතමත්ථං භගවතෝ ආරෝචේස්සාමා”ති.

    Ānanda said to him, “Friend Cunda, we should see the Buddha about this matter. Come, let’s go to the Buddha and inform him about this.”

    “ඒවං, භන්තේ”ති ඛෝ චුන්දෝ සමණුද්දේසෝ ආයස්මතෝ ආනන්දස්ස පච්චස්සෝසි.

    “Yes, sir,” replied Cunda.

    අථ ඛෝ ආයස්මා ච ආනන්දෝ චුන්දෝ ච සමණුද්දේසෝ යේන භගවා තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිංසු. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ ආයස්මා ආනන්දෝ භගවන්තං ඒතදවෝච: “අයං, භන්තේ, චුන්දෝ සමණුද්දේසෝ ඒවමාහ: ‘නිගණ්ඨෝ, භන්තේ, නාටපුත්තෝ පාවායං අධුනාකාලඞ්කතෝ. තස්ස කාලඞ්කිරියාය භින්නා නිගණ්ඨා ද්වේධිකජාතා …පේ… භින්නථූපේ අප්පටිසරණේ(අ)ති. තස්ස මය්හං, භන්තේ, ඒවං හෝති: ‘මා හේව භගවතෝ අච්චයේන සඞ්ඝේ විවාදෝ උප්පජ්ජි; ස්වාස්ස විවාදෝ බහුජනාහිතාය බහුජනාසුඛාය බහුනෝ ජනස්ස අනත්ථාය අහිතාය දුක්ඛාය දේවමනුස්සානන්(අ)”ති.

    Then Ānanda and Cunda went to the Buddha, bowed, sat down to one side, and Ānanda informed him of what Cunda had said. He went on to say, “Sir, it occurs to me: ‘When the Buddha has passed away, let no dispute arise in the Saṅgha. For such a dispute would be for the hurt and unhappiness of the people, for the harm, hurt, and suffering of gods and humans.’”

    “තං කිං මඤ්ඤසි, ආනන්ද, යේ වෝ මයා ධම්මා අභිඤ්ඤා දේසිතා, සේය්‍යථිදං—චත්තාරෝ සතිපට්ඨානා චත්තාරෝ සම්මප්පධානා චත්තාරෝ ඉද්ධිපාදා පඤ්චින්ද්‍රියානි පඤ්ච බලානි සත්ත බෝජ්ඣඞ්ගා අරියෝ අට්ඨඞ්ගිකෝ මග්ගෝ, පස්සසි නෝ ත්වං, ආනන්ද, ඉමේසු ධම්මේසු ද්වේපි භික්ඛූ නානාවාදේ”ති?

    “What do you think, Ānanda? Do you see even two bhikkhus who disagree regarding the things I have taught from my direct knowledge, that is, the four kinds of mindfulness meditation, the four right efforts, the four bases of psychic power, the five faculties, the five powers, the seven awakening factors, and the noble eightfold path?”

    “යේ මේ, භන්තේ, ධම්මා භගවතා අභිඤ්ඤා දේසිතා, සේය්‍යථිදං—චත්තාරෝ සතිපට්ඨානා චත්තාරෝ සම්මප්පධානා චත්තාරෝ ඉද්ධිපාදා පඤ්චින්ද්‍රියානි පඤ්ච බලානි සත්ත බෝජ්ඣඞ්ගා අරියෝ අට්ඨඞ්ගිකෝ මග්ගෝ, නාහං පස්සාමි ඉමේසු ධම්මේසු ද්වේපි භික්ඛූ නානාවාදේ. යේ ච ඛෝ, භන්තේ, පුග්ගලා භගවන්තං පතිස්සයමානරූපා විහරන්ති තේපි භගවතෝ අච්චයේන සඞ්ඝේ විවාදං ජනේය්‍යුං අජ්ඣාජීවේ වා අධිපාතිමෝක්ඛේ වා. ස්වාස්ස විවාදෝ බහුජනාහිතාය බහුජනාසුඛාය බහුනෝ ජනස්ස අනත්ථාය අහිතාය දුක්ඛාය දේවමනුස්සානන්”ති.

    “No, sir, I do not. Nevertheless, there are some individuals who appear to live obedient to the Buddha, but when the Buddha has passed away they might create a dispute in the Saṅgha regarding livelihood or the monastic code. Such a dispute would be for the hurt and unhappiness of the people, for the harm, hurt, and suffering of gods and humans.”

    “අප්පමත්තකෝ සෝ, ආනන්ද, විවාදෝ යදිදං—අජ්ඣාජීවේ වා අධිපාතිමෝක්ඛේ වා. මග්ගේ වා හි, ආනන්ද, පටිපදාය වා සඞ්ඝේ විවාදෝ උප්පජ්ජමානෝ උප්පජ්ජේය්‍ය; ස්වාස්ස විවාදෝ බහුජනාහිතාය බහුජනාසුඛාය බහුනෝ ජනස්ස අනත්ථාය අහිතාය දුක්ඛාය දේවමනුස්සානං.

    “Ānanda, dispute about livelihood or the monastic code is a minor matter. But should a dispute arise in the Saṅgha concerning the path or the practice, that would be for the hurt and unhappiness of the people, for the harm, hurt, and suffering of gods and humans.

    ඡයිමානි, ආනන්ද, විවාදමූලානි. කතමානි ඡ? ඉධානන්ද, භික්ඛු කෝධනෝ හෝති උපනාහී. යෝ සෝ, ආනන්ද, භික්ඛු කෝධනෝ හෝති උපනාහී සෝ සත්ථරිපි අගාරවෝ විහරති අප්පතිස්සෝ, ධම්මේපි අගාරවෝ විහරති අප්පතිස්සෝ, සඞ්ඝේපි අගාරවෝ විහරති අප්පතිස්සෝ, සික්ඛායපි න පරිපූරකාරී හෝති. යෝ සෝ, ආනන්ද, භික්ඛු සත්ථරි අගාරවෝ විහරති අප්පතිස්සෝ, ධම්මේ … සඞ්ඝේ අගාරවෝ විහරති අප්පතිස්සෝ, සික්ඛාය න පරිපූරකාරී හෝති, සෝ සඞ්ඝේ විවාදං ජනේති; යෝ හෝති විවාදෝ බහුජනාහිතාය බහුජනාසුඛාය, බහුනෝ ජනස්ස අනත්ථාය අහිතාය දුක්ඛාය දේවමනුස්සානං. ඒවරූපඤ්චේ තුම්හේ, ආනන්ද, විවාදමූලං අජ්ඣත්තං වා බහිද්ධා වා සමනුපස්සේය්‍යාථ, තත්‍ර තුම්හේ, ආනන්ද, තස්සේව පාපකස්ස විවාදමූලස්ස පහානාය වායමේය්‍යාථ. ඒවරූපඤ්චේ තුම්හේ, ආනන්ද, විවාදමූලං අජ්ඣත්තං වා බහිද්ධා වා න සමනුපස්සේය්‍යාථ. තත්‍ර තුම්හේ, ආනන්ද, තස්සේව පාපකස්ස විවාදමූලස්ස ආයතිං අනවස්සවාය පටිපජ්ජේය්‍යාථ. ඒවමේතස්ස පාපකස්ස විවාදමූලස්ස පහානං හෝති, ඒවමේතස්ස පාපකස්ස විවාදමූලස්ස ආයතිං අනවස්සවෝ හෝති.

    Ānanda, there are these six roots of arguments. What six? Firstly, a bhikkhu is irritable and hostile. Such a bhikkhu lacks respect and reverence for the teacher, the teaching, and the Saṅgha, and they don’t fulfill the training. They create a dispute in the Saṅgha, which is for the hurt and unhappiness of the people, for the harm, hurt, and suffering of gods and humans. If you see such a root of arguments in yourselves or others, you should try to give up this bad thing. If you don’t see it, you should practice so that it doesn’t come up in the future. That’s how to give up this bad root of arguments, so it doesn’t come up in the future.

    පුන චපරං, ආනන්ද, භික්ඛු මක්ඛී හෝති පළාසී …පේ… ඉස්සුකී හෝති මච්ඡරී …පේ… සඨෝ හෝති මායාවී …පේ… පාපිච්ඡෝ හෝති මිච්ඡාදිට්ඨි …පේ… සන්දිට්ඨිපරාමාසී හෝති ආධානග්ගාහී දුප්පටිනිස්සග්ගී. යෝ සෝ, ආනන්ද, භික්ඛු සන්දිට්ඨිපරාමාසී හෝති ආධානග්ගාහී දුප්පටිනිස්සග්ගී සෝ සත්ථරිපි අගාරවෝ විහරති අප්පතිස්සෝ, ධම්මේපි අගාරවෝ විහරති අප්පතිස්සෝ, සඞ්ඝේපි අගාරවෝ විහරති අප්පතිස්සෝ, සික්ඛායපි න පරිපූරකාරී හෝති. යෝ සෝ, ආනන්ද, භික්ඛු සත්ථරි අගාරවෝ විහරති අප්පතිස්සෝ, ධම්මේ … සඞ්ඝේ … සික්ඛාය න පරිපූරකාරී හෝති සෝ සඞ්ඝේ විවාදං ජනේති; යෝ හෝති විවාදෝ බහුජනාහිතාය බහුජනාසුඛාය, බහුනෝ ජනස්ස අනත්ථාය අහිතාය දුක්ඛාය දේවමනුස්සානං. ඒවරූපඤ්චේ තුම්හේ, ආනන්ද, විවාදමූලං අජ්ඣත්තං වා බහිද්ධා වා සමනුපස්සේය්‍යාථ. තත්‍ර තුම්හේ, ආනන්ද, තස්සේව පාපකස්ස විවාදමූලස්ස පහානාය වායමේය්‍යාථ. ඒවරූපඤ්චේ තුම්හේ, ආනන්ද, විවාදමූලං අජ්ඣත්තං වා බහිද්ධා වා න සමනුපස්සේය්‍යාථ, තත්‍ර තුම්හේ, ආනන්ද, තස්සේව පාපකස්ස විවාදමූලස්ස ආයතිං අනවස්සවාය පටිපජ්ජේය්‍යාථ. ඒවමේතස්ස පාපකස්ස විවාදමූලස්ස පහානං හෝති, ඒවමේතස්ස පාපකස්ස විවාදමූලස්ස ආයතිං අනවස්සවෝ හෝති. ඉමානි ඛෝ, ආනන්ද, ඡ විවාදමූලානි.

    Furthermore, a bhikkhu is offensive and contemptuous … They’re jealous and stingy … They’re devious and deceitful … They have corrupt wishes and wrong view … They’re attached to their own views, holding them tight, and refusing to let go. Such a bhikkhu lacks respect and reverence for the teacher, the teaching, and the Saṅgha, and they don’t fulfill the training. They create a dispute in the Saṅgha, which is for the hurt and unhappiness of the people, for the harm, hurt, and suffering of gods and humans. If you see such a root of arguments in yourselves or others, you should try to give up this bad thing. If you don’t see it, you should practice so that it doesn’t come up in the future. That’s how to give up this bad root of arguments, so it doesn’t come up in the future. These are the six roots of arguments.

    චත්තාරිමානි, ආනන්ද, අධිකරණානි. කතමානි චත්තාරි? විවාදාධිකරණං, අනුවාදාධිකරණං, ආපත්තාධිකරණං, කිච්චාධිකරණං—ඉමානි ඛෝ, ආනන්ද, චත්තාරි අධිකරණානි. සත්ත ඛෝ පනිමේ, ආනන්ද, අධිකරණසමථා—උප්පන්නුප්පන්නානං අධිකරණානං සමථාය වූපසමාය සම්මුඛාවිනයෝ දාතබ්බෝ, සතිවිනයෝ දාතබ්බෝ, අමූළ්හවිනයෝ දාතබ්බෝ, පටිඤ්ඤාය කාරේතබ්බං, යේභුය්‍යසිකා, තස්සපාපියසිකා, තිණවත්ථාරකෝ.

    There are four kinds of disciplinary issues. What four? Disciplinary issues due to disputes, accusations, offenses, or proceedings. These are the four kinds of disciplinary issues. There are seven methods for the settlement of any disciplinary issues that might arise. Removal in the presence of those concerned is applicable. Removal by accurate recollection is applicable. Removal due to recovery from madness is applicable. The offense should be acknowledged. The decision of a majority. A verdict of aggravated misconduct. Covering over with grass.

    කථඤ්චානන්ද, සම්මුඛාවිනයෝ හෝති? ඉධානන්ද, භික්ඛූ විවදන්ති ධම්මෝති වා අධම්මෝති වා විනයෝති වා අවිනයෝති වා. තේහානන්ද, භික්ඛූහි සබ්බේහේව සමග්ගේහි සන්නිපතිතබ්බං. සන්නිපතිත්වා ධම්මනේත්ති සමනුමජ්ජිතබ්බා. ධම්මනේත්තිං සමනුමජ්ජිත්වා යථා තත්ථ සමේති තථා තං අධිකරණං වූපසමේතබ්බං. ඒවං ඛෝ, ආනන්ද, සම්මුඛාවිනයෝ හෝති; ඒවඤ්ච පනිධේකච්චානං අධිකරණානං වූපසමෝ හෝති යදිදං—සම්මුඛාවිනයේන.

    And how is there removal in the presence of those concerned? It’s when bhikkhus are disputing: ‘This is the teaching,’ ‘This is not the teaching,’ ‘This is the monastic law,’ ‘This is not the monastic law.’ Those bhikkhus should all sit together in harmony and thoroughly go over the guidelines of the teaching. They should settle that disciplinary issue in agreement with the guidelines. That’s how there is removal in the presence of those concerned. And that’s how certain disciplinary issues are settled, that is, by removal in the presence of those concerned.

    කථඤ්චානන්ද, යේභුය්‍යසිකා හෝති? තේ චේ, ආනන්ද, භික්ඛූ න සක්කෝන්ති තං අධිකරණං තස්මිං ආවාසේ වූපසමේතුං. තේහානන්ද, භික්ඛූහි යස්මිං ආවාසේ බහුතරා භික්ඛූ සෝ ආවාසෝ ගන්තබ්බෝ. තත්ථ සබ්බේහේව සමග්ගේහි සන්නිපතිතබ්බං. සන්නිපතිත්වා ධම්මනේත්ති සමනුමජ්ජිතබ්බා. ධම්මනේත්තිං සමනුමජ්ජිත්වා යථා තත්ථ සමේති තථා තං අධිකරණං වූපසමේතබ්බං. ඒවං ඛෝ, ආනන්ද, යේභුය්‍යසිකා හෝති, ඒවඤ්ච පනිධේකච්චානං අධිකරණානං වූපසමෝ හෝති යදිදං—යේභුය්‍යසිකාය.

    And how is there the decision of a majority? If those bhikkhus are not able to settle that issue in that monastery, they should go to another monastery with more bhikkhus. There they should all sit together in harmony and thoroughly go over the guidelines of the teaching. They should settle that disciplinary issue in agreement with the guidelines. That’s how there is the decision of a majority. And that’s how certain disciplinary issues are settled, that is, by decision of a majority.

    කථඤ්චානන්ද, සතිවිනයෝ හෝති? ඉධානන්ද, භික්ඛූ භික්ඛුං ඒවරූපාය ගරුකාය ආපත්තියා චෝදේන්ති පාරාජිකේන වා පාරාජිකසාමන්තේන වා: ‘සරතායස්මා ඒවරූපිං ගරුකං ආපත්තිං ආපජ්ජිතා පාරාජිකං වා පාරාජිකසාමන්තං වා(අ)ති? සෝ ඒවමාහ: ‘න ඛෝ අහං, ආවුසෝ, සරාමි ඒවරූපිං ගරුකං ආපත්තිං ආපජ්ජිතා පාරාජිකං වා පාරාජිකසාමන්තං වා(අ)ති. තස්ස ඛෝ, ආනන්ද, භික්ඛුනෝ සතිවිනයෝ දාතබ්බෝ. ඒවං ඛෝ, ආනන්ද, සතිවිනයෝ හෝති, ඒවඤ්ච පනිධේකච්චානං අධිකරණානං වූපසමෝ හෝති යදිදං—සතිවිනයේන.

    And how is there removal by accurate recollection? It’s when bhikkhus accuse a bhikkhu of a serious offense; one entailing expulsion, or close to it: ‘Venerable, do you recall committing the kind of serious offense that entails expulsion or close to it?’ They say: ‘No, friends, I don’t recall committing such an offense.’ The removal by accurate recollection is applicable to them. That’s how there is the removal by accurate recollection. And that’s how certain disciplinary issues are settled, that is, by removal by accurate recollection.

    කථඤ්චානන්ද, අමූළ්හවිනයෝ හෝති? ඉධානන්ද, භික්ඛූ භික්ඛුං ඒවරූපාය ගරුකාය ආපත්තියා චෝදේන්ති පාරාජිකේන වා පාරාජිකසාමන්තේන වා: ‘සරතායස්මා ඒවරූපිං ගරුකං ආපත්තිං ආපජ්ජිතා පාරාජිකං වා පාරාජිකසාමන්තං වා(අ)ති? සෝ ඒවමාහ: ‘න ඛෝ අහං, ආවුසෝ, සරාමි ඒවරූපිං ගරුකං ආපත්තිං ආපජ්ජිතා පාරාජිකං වා පාරාජිකසාමන්තං වා(අ)ති. තමේනං සෝ නිබ්බේඨේන්තං අතිවේඨේති: ‘ඉඞ්ඝායස්මා සාධුකමේව ජානාහි යදි සරසි ඒවරූපිං ගරුකං ආපත්තිං ආපජ්ජිතා පාරාජිකං වා පාරාජිකසාමන්තං වා(අ)ති. සෝ ඒවමාහ: ‘අහං ඛෝ, ආවුසෝ, උම්මාදං පාපුණිං චේතසෝ විපරියාසං. තේන මේ උම්මත්තකේන බහුං අස්සාමණකං අජ්ඣාචිණ්ණං භාසිතපරික්කන්තං. නාහං තං සරාමි. මූළ්හේන මේ ඒතං කතන්(අ)ති. තස්ස ඛෝ, ආනන්ද, භික්ඛුනෝ අමූළ්හවිනයෝ දාතබ්බෝ. ඒවං ඛෝ, ආනන්ද, අමූළ්හවිනයෝ හෝති, ඒවඤ්ච පනිධේකච්චානං අධිකරණානං වූපසමෝ හෝති යදිදං—අමූළ්හවිනයේන.

    And how is there removal by recovery from madness? It’s when bhikkhus accuse a bhikkhu of the kind of serious offense that entails expulsion, or close to it: ‘Venerable, do you recall committing the kind of serious offense that entails expulsion or close to it?’ They say: ‘No, friends, I don’t recall committing such an offense.’ But though they try to get out of it, the bhikkhus pursue the issue: ‘Surely the venerable must know perfectly well if you recall committing an offense that entails expulsion or close to it!’ They say: ‘Friends, I had gone mad, I was out of my mind. And while I was mad I did and said many things that are not proper for an ascetic. I don’t remember any of that, I was mad when I did it.’ The removal by recovery from madness is applicable to them. That’s how there is the removal by recovery from madness. And that’s how certain disciplinary issues are settled, that is, by recovery from madness.

    කථඤ්චානන්ද, පටිඤ්ඤාතකරණං හෝති? ඉධානන්ද, භික්ඛු චෝදිතෝ වා අචෝදිතෝ වා ආපත්තිං සරති, විවරති උත්තානීකරෝති. තේන, ආනන්ද, භික්ඛුනා වුඩ්ඪතරං භික්ඛුං උපසඞ්කමිත්වා ඒකංසං චීවරං කත්වා පාදේ වන්දිත්වා උක්කුටිකං නිසීදිත්වා අඤ්ජලිං පග්ගහේත්වා ඒවමස්ස වචනීයෝ: ‘අහං, භන්තේ, ඉත්ථන්නාමං ආපත්තිං ආපන්නෝ, තං පටිදේසේමී(අ)ති. සෝ ඒවමාහ: ‘පස්සසී(අ)ති? ‘ආම පස්සාමී(අ)ති. ‘ආයතිං සංවරේය්‍යාසී(අ)ති. ‘සංවරිස්සාමී(අ)ති. ඒවං ඛෝ, ආනන්ද, පටිඤ්ඤාතකරණං හෝති, ඒවඤ්ච පනිධේකච්චානං අධිකරණානං වූපසමෝ හෝති යදිදං—පටිඤ්ඤාතකරණේන.

    And how is there the acknowledging of an offense? It’s when a bhikkhu, whether accused or not, recalls an offense and clarifies it and reveals it. After approaching a more senior bhikkhu, that bhikkhu should arrange his robe over one shoulder, bow to that bhikkhu’s feet, squat on their heels, raise their joined palms, and say: ‘Sir, I have fallen into such-and-such an offense. I confess it.’ The senior bhikkhu says: ‘Do you see it?’ ‘Yes, I see it.’ ‘Then restrain yourself in future.’ ‘I shall restrain myself.’ That’s how there is the acknowledging of an offense. And that’s how certain disciplinary issues are settled, that is, by acknowledging an offense.

    කථඤ්චානන්ද, තස්සපාපියසිකා හෝති? ඉධානන්ද, භික්ඛු භික්ඛුං ඒවරූපාය ගරුකාය ආපත්තියා චෝදේති පාරාජිකේන වා පාරාජිකසාමන්තේන වා: ‘සරතායස්මා ඒවරූපිං ගරුකං ආපත්තිං ආපජ්ජිතා පාරාජිකං වා පාරාජිකසාමන්තං වා(අ)ති? සෝ ඒවමාහ: ‘න ඛෝ අහං, ආවුසෝ, සරාමි ඒවරූපිං ගරුකං ආපත්තිං ආපජ්ජිතා පාරාජිකං වා පාරාජිකසාමන්තං වා(අ)ති. තමේනං සෝ නිබ්බේඨේන්තං අතිවේඨේති: ‘ඉඞ්ඝායස්මා සාධුකමේව ජානාහි යදි සරසි ඒවරූපිං ගරුකං ආපත්තිං ආපජ්ජිතා පාරාජිකං වා පාරාජිකසාමන්තං වා(අ)ති. සෝ ඒවමාහ: ‘න ඛෝ අහං, ආවුසෝ, සරාමි ඒවරූපිං ගරුකං ආපත්තිං ආපජ්ජිතා පාරාජිකං වා පාරාජිකසාමන්තං වා; සරාමි ච ඛෝ අහං, ආවුසෝ, ඒවරූපිං අප්පමත්තිකං ආපත්තිං ආපජ්ජිතා(අ)ති. තමේනං සෝ නිබ්බේඨේන්තං අතිවේඨේති: ‘ඉඞ්ඝායස්මා සාධුකමේව ජානාහි යදි සරසි ඒවරූපිං ගරුකං ආපත්තිං ආපජ්ජිතා පාරාජිකං වා පාරාජිකසාමන්තං වා(අ)ති? සෝ ඒවමාහ: ‘ඉමඤ්හි නාමාහං, ආවුසෝ, අප්පමත්තිකං ආපත්තිං ආපජ්ජිත්වා අපුට්ඨෝ පටිජානිස්සාමි. කිං පනාහං ඒවරූපිං ගරුකං ආපත්තිං ආපජ්ජිත්වා පාරාජිකං වා පාරාජිකසාමන්තං වා පුට්ඨෝ න පටිජානිස්සාමී(අ)ති? සෝ ඒවමාහ: ‘ඉමඤ්හි නාම ත්වං, ආවුසෝ, අප්පමත්තිකං ආපත්තිං ආපජ්ජිත්වා අපුට්ඨෝ න පටිජානිස්සසි, කිං පන ත්වං ඒවරූපිං ගරුකං ආපත්තිං ආපජ්ජිත්වා පාරාජිකං වා පාරාජිකසාමන්තං වා පුට්ඨෝ පටිජානිස්සසි? ඉඞ්ඝායස්මා සාධුකමේව ජානාහි යදි සරසි ඒවරූපිං ගරුකං ආපත්තිං ආපජ්ජිතා පාරාජිකං වා පාරාජිකසාමන්තං වා(අ)ති. සෝ ඒවමාහ: ‘සරාමි ඛෝ අහං, ආවුසෝ, ඒවරූපිං ගරුකං ආපත්තිං ආපජ්ජිතා පාරාජිකං වා පාරාජිකසාමන්තං වා. දවා මේ ඒතං වුත්තං, රවා මේ ඒතං වුත්තං—නාහං තං සරාමි ඒවරූපිං ගරුකං ආපත්තිං ආපජ්ජිතා පාරාජිකං වා පාරාජිකසාමන්තං වා(අ)ති. ඒවං ඛෝ, ආනන්ද, තස්සපාපියසිකා හෝති, ඒවඤ්ච පනිධේකච්චානං අධිකරණානං වූපසමෝ හෝති යදිදං—තස්සපාපියසිකාය.

    And how is there a verdict of aggravated misconduct? It’s when a bhikkhu accuses a bhikkhu of the kind of serious offense that entails expulsion, or close to it: ‘Venerable, do you recall committing the kind of serious offense that entails expulsion or close to it?’ They say: ‘No, friends, I don’t recall committing such an offense.’ But though they try to get out of it, the bhikkhus pursue the issue: ‘Surely the venerable must know perfectly well if you recall committing an offense that entails expulsion or close to it!’ They say: ‘Friends, I don’t recall committing a serious offense of that nature. But I do recall committing a light offense.’ But though they try to get out of it, the bhikkhus pursue the issue: ‘Surely the venerable must know perfectly well if you recall committing an offense that entails expulsion or close to it!’ They say: ‘Friends, I’ll go so far as to acknowledge this light offense even when not asked. Why wouldn’t I acknowledge a serious offense when asked?’ They say: ‘You wouldn’t have acknowledged that light offense without being asked, so why would you acknowledge a serious offense? Surely the venerable must know perfectly well if you recall committing an offense that entails expulsion or close to it!’ They say: ‘Friend, I do recall committing the kind of serious offense that entails expulsion or close to it. I spoke too hastily when I said that I didn’t recall it.’ That’s how there is a verdict of aggravated misconduct. And that’s how certain disciplinary issues are settled, that is, by a verdict of aggravated misconduct.

    කථඤ්චානන්ද, තිණවත්ථාරකෝ හෝති? ඉධානන්ද, භික්ඛූනං භණ්ඩනජාතානං කලහජාතානං විවාදාපන්නානං විහරතං බහුං අස්සාමණකං අජ්ඣාචිණ්ණං හෝති භාසිතපරික්කන්තං. තේහානන්ද, භික්ඛූහි සබ්බේහේව සමග්ගේහි සන්නිපතිතබ්බං. සන්නිපතිත්වා ඒකතෝපක්ඛිකානං භික්ඛූනං බ්‍යත්තේන භික්ඛුනා උට්ඨායාසනා ඒකංසං චීවරං කත්වා අඤ්ජලිං පණාමේත්වා සඞ්ඝෝ ඤාපේතබ්බෝ—

    And how is there the covering over with grass? It’s when the bhikkhus continually argue, quarrel, and dispute, doing and saying many things that are not proper for an ascetic. Those bhikkhus should all sit together in harmony. A competent bhikkhu of one party, having got up from their seat, arranged their robe over one shoulder, and raised their joined palms, should inform the Saṅgha:

    සුණාතු මේ, භන්තේ, සඞ්ඝෝ. ඉදං අම්හාකං භණ්ඩනජාතානං කලහජාතානං විවාදාපන්නානං විහරතං බහුං අස්සාමණකං අජ්ඣාචිණ්ණං භාසිතපරික්කන්තං. යදි සඞ්ඝස්ස පත්තකල්ලං, අහං යා චේව ඉමේසං ආයස්මන්තානං ආපත්ති යා ච අත්තනෝ ආපත්ති, ඉමේසඤ්චේව ආයස්මන්තානං අත්ථාය අත්තනෝ ච අත්ථාය, සඞ්ඝමජ්ඣේ තිණවත්ථාරකේන දේසේය්‍යං, ඨපේත්වා ථුල්ලවජ්ජං ඨපේත්වා ගිහිපටිසංයුත්තන්(අ)ති.

    ‘Sir, let the Saṅgha listen to me. We have been continually arguing, quarreling, and disputing, doing and saying many things that are not proper for an ascetic. If it seems appropriate to the Saṅgha, then—for the benefit of these venerables and myself—I disclose in the middle of the Saṅgha by means of covering over with grass any offenses committed by these venerables and by myself, excepting only those that are gravely blameworthy and those connected with laypeople.’

    අථාපරේසං ඒකතෝපක්ඛිකානං භික්ඛූනං බ්‍යත්තේන භික්ඛුනා උට්ඨායාසනා ඒකංසං චීවරං කත්වා අඤ්ජලිං පණාමේත්වා සඞ්ඝෝ ඤාපේතබ්බෝ:

    Then a competent bhikkhu of the other party, having got up from their seat, arranged their robe over one shoulder, and raising their joined palms, should inform the Saṅgha:

    ‘සුණාතු මේ, භන්තේ, සඞ්ඝෝ. ඉදං අම්හාකං භණ්ඩනජාතානං කලහජාතානං විවාදාපන්නානං විහරතං බහුං අස්සාමණකං අජ්ඣාචිණ්ණං භාසිතපරික්කන්තං. යදි සඞ්ඝස්ස පත්තකල්ලං, අහං යා චේව ඉමේසං ආයස්මන්තානං ආපත්ති යා ච අත්තනෝ ආපත්ති, ඉමේසඤ්චේව ආයස්මන්තානං අත්ථාය අත්තනෝ ච අත්ථාය, සඞ්ඝමජ්ඣේ තිණවත්ථාරකේන දේසේය්‍යං, ඨපේත්වා ථුල්ලවජ්ජං ඨපේත්වා ගිහිපටිසංයුත්තන්(අ)ති.

    ‘Sir, let the Saṅgha listen to me. We have been continually arguing, quarreling, and disputing, doing and saying many things that are not proper for an ascetic. If it seems appropriate to the Saṅgha, then—for the benefit of these venerables and myself—I disclose in the middle of the Saṅgha by means of covering over with grass any offenses committed by these venerables and by myself, excepting only those that are gravely blameworthy and those connected with laypeople.’

    ඒවං ඛෝ, ආනන්ද, තිණවත්ථාරකෝ හෝති, ඒවඤ්ච පනිධේකච්චානං අධිකරණානං වූපසමෝ හෝති යදිදං—තිණවත්ථාරකේන.

    That’s how there is the covering over with grass. And that’s how certain disciplinary issues are settled, that is, by covering over with grass.

    ඡයිමේ, ආනන්ද, ධම්මා සාරණීයා පියකරණා ගරුකරණා සඞ්ගහාය අවිවාදාය සාමග්ගියා ඒකීභාවාය සංවත්තන්ති. කතමේ ඡ? ඉධානන්ද, භික්ඛුනෝ මේත්තං කායකම්මං පච්චුපට්ඨිතං හෝති සබ්‍රහ්මචාරීසු ආවි චේව රහෝ ච. අයම්පි ධම්මෝ සාරණීයෝ පියකරණෝ ගරුකරණෝ සඞ්ගහාය අවිවාදාය සාමග්ගියා ඒකීභාවාය සංවත්තති.

    Ānanda, these six warm-hearted qualities make for fondness and respect, conducing to inclusion, harmony, and unity, without quarreling. What six? Firstly, a bhikkhu consistently treats their spiritual companions with bodily kindness, both in public and in private. This warm-hearted quality makes for fondness and respect, conducing to inclusion, harmony, and unity, without quarreling.

    පුන චපරං, ආනන්ද, භික්ඛුනෝ මේත්තං වචීකම්මං පච්චුපට්ඨිතං හෝති සබ්‍රහ්මචාරීසු ආවි චේව රහෝ ච. අයම්පි ධම්මෝ සාරණීයෝ පියකරණෝ ගරුකරණෝ සඞ්ගහාය අවිවාදාය සාමග්ගියා ඒකීභාවාය සංවත්තති.

    Furthermore, a bhikkhu consistently treats their spiritual companions with verbal kindness … This too is a warm-hearted quality.

    පුන චපරං, ආනන්ද, භික්ඛුනෝ මේත්තං මනෝකම්මං පච්චුපට්ඨිතං හෝති සබ්‍රහ්මචාරීසු ආවි චේව රහෝ ච. අයම්පි ධම්මෝ සාරණීයෝ පියකරණෝ ගරුකරණෝ සඞ්ගහාය අවිවාදාය සාමග්ගියා ඒකීභාවාය සංවත්තති.

    Furthermore, a bhikkhu consistently treats their spiritual companions with mental kindness … This too is a warm-hearted quality.

    පුන චපරං, ආනන්ද, භික්ඛු—යේ තේ ලාභා ධම්මිකා ධම්මලද්ධා අන්තමසෝ පත්තපරියාපන්නමත්තම්පි තථාරූපේහි ලාභේහි—අපටිවිභත්තභෝගී හෝති, සීලවන්තේහි සබ්‍රහ්මචාරීහි සාධාරණභෝගී. අයම්පි ධම්මෝ සාරණීයෝ පියකරණෝ ගරුකරණෝ සඞ්ගහාය අවිවාදාය සාමග්ගියා ඒකීභාවාය සංවත්තති.

    Furthermore, a bhikkhu shares without reservation any material possessions they have gained by legitimate means, even the food placed in the alms-bowl, using them in common with their ethical spiritual companions. This too is a warm-hearted quality.

    පුන චපරං, ආනන්ද, භික්ඛු—යානි තානි සීලානි අඛණ්ඩානි අච්ඡිද්දානි අසබලානි අකම්මාසානි භුජිස්සානි විඤ්ඤුප්පසත්ථානි අපරාමට්ඨානි සමාධිසංවත්තනිකානි තථාරූපේසු සීලේසු—සීලසාමඤ්ඤගතෝ විහරති සබ්‍රහ්මචාරීහි ආවි චේව රහෝ ච. අයම්පි ධම්මෝ සාරණීයෝ පියකරණෝ ගරුකරණෝ සඞ්ගහාය අවිවාදාය සාමග්ගියා ඒකීභාවාය සංවත්තති.

    Furthermore, a bhikkhu lives according to the precepts shared with their spiritual companions, both in public and in private. Those precepts are unbroken, impeccable, spotless, and unmarred, liberating, praised by sensible people, not mistaken, and leading to immersion. This too is a warm-hearted quality.

    පුන චපරං, ආනන්ද, භික්ඛු—යායං දිට්ඨි අරියා නිය්‍යානිකා නිය්‍යාති තක්කරස්ස සම්මා දුක්ඛක්ඛයාය තථාරූපාය දිට්ඨියා—දිට්ඨිසාමඤ්ඤගතෝ විහරති සබ්‍රහ්මචාරීහි ආවි චේව රහෝ ච. අයම්පි ධම්මෝ සාරණීයෝ පියකරණෝ ගරුකරණෝ සඞ්ගහාය අවිවාදාය සාමග්ගියා ඒකීභාවාය සංවත්තති.

    Furthermore, a bhikkhu lives according to the view shared with their spiritual companions, both in public and in private. That view is noble and emancipating, and leads one who practices it to the complete ending of suffering. This too is a warm-hearted quality.

    ඉමේ ඛෝ, ආනන්ද, ඡ සාරණීයා ධම්මා පියකරණා ගරුකරණා සඞ්ගහාය අවිවාදාය සාමග්ගියා ඒකීභාවාය සංවත්තන්ති.

    These six warm-hearted qualities make for fondness and respect, conducing to inclusion, harmony, and unity, without quarreling.

    ඉමේ චේ තුම්හේ, ආනන්ද, ඡ සාරණීයේ ධම්මේ සමාදාය වත්තේය්‍යාථ, පස්සථ නෝ තුම්හේ, ආනන්ද, තං වචනපථං අණුං වා ථූලං වා යං තුම්හේ නාධිවාසේය්‍යාථා”ති?

    If you should undertake and follow these six warm-hearted qualities, do you see any criticism, large or small, that you could not endure?”

    “නෝ හේතං, භන්තේ”.

    “No, sir.”

    “තස්මාතිහානන්ද, ඉමේ ඡ සාරණීයේ ධම්මේ සමාදාය වත්තථ. තං වෝ භවිස්සති දීඝරත්තං හිතාය සුඛායා”ති.

    “That’s why, Ānanda, you should undertake and follow these six warm-hearted qualities. That will be for your lasting welfare and happiness.”

    ඉදමවෝච භගවා. අත්තමනෝ ආයස්මා ආනන්දෝ භගවතෝ භාසිතං අභිනන්දීති.

    That is what the Buddha said. Satisfied, Venerable Ānanda was happy with what the Buddha said.

    සාමගාමසුත්තං නිට්ඨිතං චතුත්ථං.





    The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact