| Library / Tipiṭaka / तिपिटक • Tipiṭaka / जातक-अट्ठकथा • Jātaka-aṭṭhakathā |
[४३६] १०. समुग्गजातकवण्णना
[436] 10. Samuggajātakavaṇṇanā
कुतो नु आगच्छथाति इदं सत्था जेतवने विहरन्तो उक्कण्ठितभिक्खुं आरब्भ कथेसि। तञ्हि सत्था ‘‘सच्चं किर त्वं भिक्खु उक्कण्ठितोसी’’ति पुच्छित्वा ‘‘सच्चं, भन्ते’’ति वुत्ते ‘‘कस्मा भिक्खु मातुगामं पत्थेसि, मातुगामो नामेस असब्भो अकतञ्ञू, पुब्बे दानवरक्खसा गिलित्वा कुच्छिना परिहरन्तापि मातुगामं रक्खितुं एकपुरिसनिस्सितं कातुं नासक्खिंसु, त्वं कथं सक्खिस्ससी’’ति वत्वा अतीतं आहरि।
Kutonu āgacchathāti idaṃ satthā jetavane viharanto ukkaṇṭhitabhikkhuṃ ārabbha kathesi. Tañhi satthā ‘‘saccaṃ kira tvaṃ bhikkhu ukkaṇṭhitosī’’ti pucchitvā ‘‘saccaṃ, bhante’’ti vutte ‘‘kasmā bhikkhu mātugāmaṃ patthesi, mātugāmo nāmesa asabbho akataññū, pubbe dānavarakkhasā gilitvā kucchinā pariharantāpi mātugāmaṃ rakkhituṃ ekapurisanissitaṃ kātuṃ nāsakkhiṃsu, tvaṃ kathaṃ sakkhissasī’’ti vatvā atītaṃ āhari.
अतीते बाराणसियं ब्रह्मदत्ते रज्जं कारेन्ते बोधिसत्तो कामे पहाय हिमवन्तं पविसित्वा इसिपब्बज्जं पब्बजित्वा अभिञ्ञा च समापत्तियो च निब्बत्तेत्वा फलाफलेन यापेन्तो विहासि। तस्स पण्णसालाय अविदूरे एको दानवरक्खसो वसति। सो अन्तरन्तरा महासत्तं उपसङ्कमित्वा धम्मं सुणाति, अटवियं पन मनुस्सानं सञ्चरणमग्गे ठत्वा आगतागते मनुस्से गहेत्वा खादति। तस्मिं काले एका कासिरट्ठे कुलधीता उत्तमरूपधरा अञ्ञतरस्मिं पच्चन्तगामे निवुत्था होति। तस्सा एकदिवसं मातापितूनं दस्सनत्थाय गन्त्वा पच्चागमनकाले परिवारमनुस्से दिस्वा सो दानवो भेरवरूपेन पक्खन्दि। मनुस्सा भीता गहितगहितावुधानि छड्डेत्वा पलायिंसु। दानवो याने निसिन्नं अभिरूपं मातुगामं दिस्वा पटिबद्धचित्तो हुत्वा तं अत्तनो गुहं नेत्वा भरियं अकासि। ततो पट्ठाय सप्पितेलतण्डुलमच्छमंसादीनि चेव मधुरफलाफलानि च आहरित्वा तं पोसेसि, वत्थालङ्कारेहि च नं अलङ्करित्वा रक्खणत्थाय एकस्मिं करण्डके पक्खिपित्वा करण्डकं गिलित्वा कुच्छिना परिहरति। सो एकदिवसं न्हायितुकामताय एकं सरं गन्त्वा करण्डकं उग्गिलित्वा तं ततो नीहरित्वा न्हापेत्वा विलिम्पेत्वा अलङ्कारेत्वा ‘‘थोकं तव सरीरं उतुं गण्हापेही’’ति तं करण्डकसमीपे ठपेत्वा सयं न्हानतित्थं ओतरित्वा तं अनासङ्कमानो थोकं दूरं गन्त्वा न्हायि।
Atīte bārāṇasiyaṃ brahmadatte rajjaṃ kārente bodhisatto kāme pahāya himavantaṃ pavisitvā isipabbajjaṃ pabbajitvā abhiññā ca samāpattiyo ca nibbattetvā phalāphalena yāpento vihāsi. Tassa paṇṇasālāya avidūre eko dānavarakkhaso vasati. So antarantarā mahāsattaṃ upasaṅkamitvā dhammaṃ suṇāti, aṭaviyaṃ pana manussānaṃ sañcaraṇamagge ṭhatvā āgatāgate manusse gahetvā khādati. Tasmiṃ kāle ekā kāsiraṭṭhe kuladhītā uttamarūpadharā aññatarasmiṃ paccantagāme nivutthā hoti. Tassā ekadivasaṃ mātāpitūnaṃ dassanatthāya gantvā paccāgamanakāle parivāramanusse disvā so dānavo bheravarūpena pakkhandi. Manussā bhītā gahitagahitāvudhāni chaḍḍetvā palāyiṃsu. Dānavo yāne nisinnaṃ abhirūpaṃ mātugāmaṃ disvā paṭibaddhacitto hutvā taṃ attano guhaṃ netvā bhariyaṃ akāsi. Tato paṭṭhāya sappitelataṇḍulamacchamaṃsādīni ceva madhuraphalāphalāni ca āharitvā taṃ posesi, vatthālaṅkārehi ca naṃ alaṅkaritvā rakkhaṇatthāya ekasmiṃ karaṇḍake pakkhipitvā karaṇḍakaṃ gilitvā kucchinā pariharati. So ekadivasaṃ nhāyitukāmatāya ekaṃ saraṃ gantvā karaṇḍakaṃ uggilitvā taṃ tato nīharitvā nhāpetvā vilimpetvā alaṅkāretvā ‘‘thokaṃ tava sarīraṃ utuṃ gaṇhāpehī’’ti taṃ karaṇḍakasamīpe ṭhapetvā sayaṃ nhānatitthaṃ otaritvā taṃ anāsaṅkamāno thokaṃ dūraṃ gantvā nhāyi.
तस्मिं समये वायुस्सपुत्तो नाम विज्जाधरो सन्नद्धखग्गो आकासेन गच्छति। सा तं दिस्वा ‘‘एही’’ति हत्थमुद्दं अकासि, विज्जाधरो खिप्पं ओतरि। अथ नं सा करण्डके पक्खिपित्वा दानवस्स आगमनं ओलोकेन्ती करण्डकूपरि निसीदित्वा तं आगच्छन्तं दिस्वा तस्स अत्तानं दस्सेत्वा तस्मिं करण्डकसमीपं असम्पत्तेयेव करण्डकं विवरित्वा अन्तो पविसित्वा विज्जाधरस्स उपरि निपज्जित्वा अत्तनो साटकं पारुपि। दानवो आगन्त्वा करण्डकं असोधेत्वा ‘‘मातुगामोयेव मे’’ति सञ्ञाय करण्डकं गिलित्वा अत्तनो गुहं गच्छन्तो अन्तरामग्गे चिन्तेसि ‘‘तापसो मे चिरं दिट्ठो, अज्ज ताव नं गन्त्वा वन्दिस्सामी’’ति। सो तस्स सन्तिकं अगमासि। तापसोपि नं दूरतोव आगच्छन्तं दिस्वा द्विन्नं जनानं कुच्छिगतभावं ञत्वा सल्लपन्तो पठमं गाथमाह –
Tasmiṃ samaye vāyussaputto nāma vijjādharo sannaddhakhaggo ākāsena gacchati. Sā taṃ disvā ‘‘ehī’’ti hatthamuddaṃ akāsi, vijjādharo khippaṃ otari. Atha naṃ sā karaṇḍake pakkhipitvā dānavassa āgamanaṃ olokentī karaṇḍakūpari nisīditvā taṃ āgacchantaṃ disvā tassa attānaṃ dassetvā tasmiṃ karaṇḍakasamīpaṃ asampatteyeva karaṇḍakaṃ vivaritvā anto pavisitvā vijjādharassa upari nipajjitvā attano sāṭakaṃ pārupi. Dānavo āgantvā karaṇḍakaṃ asodhetvā ‘‘mātugāmoyeva me’’ti saññāya karaṇḍakaṃ gilitvā attano guhaṃ gacchanto antarāmagge cintesi ‘‘tāpaso me ciraṃ diṭṭho, ajja tāva naṃ gantvā vandissāmī’’ti. So tassa santikaṃ agamāsi. Tāpasopi naṃ dūratova āgacchantaṃ disvā dvinnaṃ janānaṃ kucchigatabhāvaṃ ñatvā sallapanto paṭhamaṃ gāthamāha –
८७.
87.
‘‘कुतो नु आगच्छथ भो तयो जना, स्वागता एथ निसीदथासने।
‘‘Kuto nu āgacchatha bho tayo janā, svāgatā etha nisīdathāsane;
कच्चित्थ, भोन्तो कुसलं अनामयं, चिरस्समब्भागमनञ्हि वो इधा’’ति॥
Kaccittha, bhonto kusalaṃ anāmayaṃ, cirassamabbhāgamanañhi vo idhā’’ti.
तत्थ भोति आलपनं। कच्चित्थाति कच्चि होथ भवथ विज्जथ। भोन्तोति पुन आलपन्तो आह। कुसलं अनामयन्ति कच्चि तुम्हाकं कुसलं आरोग्यं। चिरस्समब्भागमनञ्हि वो इधाति अज्ज तुम्हाकं इध अब्भागमनञ्च चिरं जातं।
Tattha bhoti ālapanaṃ. Kaccitthāti kacci hotha bhavatha vijjatha. Bhontoti puna ālapanto āha. Kusalaṃ anāmayanti kacci tumhākaṃ kusalaṃ ārogyaṃ. Cirassamabbhāgamanañhi vo idhāti ajja tumhākaṃ idha abbhāgamanañca ciraṃ jātaṃ.
तं सुत्वा दानवो ‘‘अहं इमस्स तापसस्स सन्तिकं एककोव आगतो, अयञ्च तापसो ‘तयो जना’ति वदति, किं नामेस कथेति, किं नु खो सभावं ञत्वा कथेति, उदाहु उम्मत्तको हुत्वा विलपती’’ति चिन्तेत्वा तापसं उपसङ्कमित्वा वन्दित्वा एकमन्तं निसीदित्वा तेन सद्धिं सल्लपन्तो दुतियं गाथमाह –
Taṃ sutvā dānavo ‘‘ahaṃ imassa tāpasassa santikaṃ ekakova āgato, ayañca tāpaso ‘tayo janā’ti vadati, kiṃ nāmesa katheti, kiṃ nu kho sabhāvaṃ ñatvā katheti, udāhu ummattako hutvā vilapatī’’ti cintetvā tāpasaṃ upasaṅkamitvā vanditvā ekamantaṃ nisīditvā tena saddhiṃ sallapanto dutiyaṃ gāthamāha –
८८.
88.
‘‘अहमेव एको इध मज्ज पत्तो, न चापि मे दुतियो कोचि विज्जति।
‘‘Ahameva eko idha majja patto, na cāpi me dutiyo koci vijjati;
किमेव सन्धाय ते भासितं इसे, कुतो नु आगच्छथ भो तयो जना’’ति॥
Kimeva sandhāya te bhāsitaṃ ise, kuto nu āgacchatha bho tayo janā’’ti.
तत्थ इध मज्जाति इध अज्ज। किमेव सन्धाय ते भासितं इसेति भन्ते, इसि किं नामेतं सन्धाय तया भासितं, पाकटं ताव मे कत्वा कथेहीति।
Tattha idha majjāti idha ajja. Kimeva sandhāya te bhāsitaṃ iseti bhante, isi kiṃ nāmetaṃ sandhāya tayā bhāsitaṃ, pākaṭaṃ tāva me katvā kathehīti.
तापसो ‘‘एकंसेनेवावुसो सोतुकामोसी’’ति पुच्छित्वा ‘‘आम, भन्ते’’ति वुत्ते ‘‘तेन हि सुणाही’’ति वत्वा ततियं गाथमाह –
Tāpaso ‘‘ekaṃsenevāvuso sotukāmosī’’ti pucchitvā ‘‘āma, bhante’’ti vutte ‘‘tena hi suṇāhī’’ti vatvā tatiyaṃ gāthamāha –
८९.
89.
‘‘तुवञ्च एको भरिया च ते पिया, समुग्गपक्खित्तनिकिण्णमन्तरे।
‘‘Tuvañca eko bhariyā ca te piyā, samuggapakkhittanikiṇṇamantare;
सा रक्खिता कुच्छिगताव ते सदा, वायुस्सपुत्तेन सहा तहिं रता’’ति॥
Sā rakkhitā kucchigatāva te sadā, vāyussaputtena sahā tahiṃ ratā’’ti.
तत्थ तुवञ्च एकोति पठमं ताव त्वं एको जनो। पक्खित्तनिकिण्णमन्तरेति पक्खित्तानिकिण्णअन्तरे तं तत्थ भरियं रक्खितुकामेन सदा तया समुग्गे पक्खित्ता सद्धिं समुग्गेन निकिण्णा अन्तरे, अन्तोकुच्छियं ठपिताति अत्थो। वायुस्सपुत्तेन सहाति एवंनामकेन विज्जाधरेन सद्धिं। तहिं रताति तत्थ तव अन्तोकुच्छियञ्ञेव किलेसरतिया रता। सो दानि त्वं मातुगामं ‘‘एकं पुरिसनिस्सितं करिस्सामी’’ति कुच्छिनापि परिहरन्तो तस्सा जारं उक्खिपित्वा चरसीति।
Tattha tuvañca ekoti paṭhamaṃ tāva tvaṃ eko jano. Pakkhittanikiṇṇamantareti pakkhittānikiṇṇaantare taṃ tattha bhariyaṃ rakkhitukāmena sadā tayā samugge pakkhittā saddhiṃ samuggena nikiṇṇā antare, antokucchiyaṃ ṭhapitāti attho. Vāyussaputtena sahāti evaṃnāmakena vijjādharena saddhiṃ. Tahiṃ ratāti tattha tava antokucchiyaññeva kilesaratiyā ratā. So dāni tvaṃ mātugāmaṃ ‘‘ekaṃ purisanissitaṃ karissāmī’’ti kucchināpi pariharanto tassā jāraṃ ukkhipitvā carasīti.
तं सुत्वा दानवो ‘‘विज्जाधरा नाम बहुमाया होन्ति, सचस्स खग्गो हत्थगतो भविस्सति, कुच्छिं मे फालेत्वापि पलायिस्सती’’ति भीततसितो हुत्वा खिप्पं करण्डकं उग्गिलित्वा पुरतो ठपेसि। सत्था अभिसम्बुद्धो हुत्वा तं पवत्तिं पकासेन्तो चतुत्थं गाथमाह –
Taṃ sutvā dānavo ‘‘vijjādharā nāma bahumāyā honti, sacassa khaggo hatthagato bhavissati, kucchiṃ me phāletvāpi palāyissatī’’ti bhītatasito hutvā khippaṃ karaṇḍakaṃ uggilitvā purato ṭhapesi. Satthā abhisambuddho hutvā taṃ pavattiṃ pakāsento catutthaṃ gāthamāha –
९०.
90.
‘‘संविग्गरूपो इसिना वियाकतो, सो दानवो तत्थ समुग्गमुग्गिलि।
‘‘Saṃviggarūpo isinā viyākato, so dānavo tattha samuggamuggili;
अद्दक्खि भरियं सुचिमालधारिनिं, वायुस्सपुत्तेन सहा तहिं रत’’न्ति॥
Addakkhi bhariyaṃ sucimāladhāriniṃ, vāyussaputtena sahā tahiṃ rata’’nti.
तत्थ अद्दक्खीति सो करण्डकं विवरित्वा अद्दस।
Tattha addakkhīti so karaṇḍakaṃ vivaritvā addasa.
करण्डके पन विवटमत्तेयेव विज्जाधरो विज्जं जप्पित्वा खग्गं गहेत्वा आकासं पक्खन्दि। तं दिस्वा दानवो महासत्तस्स तुस्सित्वा थुतिपुब्बङ्गमा सेसगाथा अभासि –
Karaṇḍake pana vivaṭamatteyeva vijjādharo vijjaṃ jappitvā khaggaṃ gahetvā ākāsaṃ pakkhandi. Taṃ disvā dānavo mahāsattassa tussitvā thutipubbaṅgamā sesagāthā abhāsi –
९१.
91.
‘‘सुदिट्ठरूपमुग्गतपानुवत्तिना, हीना नरा ये पमदावसं गता।
‘‘Sudiṭṭharūpamuggatapānuvattinā, hīnā narā ye pamadāvasaṃ gatā;
यथा हवे पाणरिवेत्थ रक्खिता, दुट्ठा मयी अञ्ञमभिप्पमोदयि॥
Yathā have pāṇarivettha rakkhitā, duṭṭhā mayī aññamabhippamodayi.
९२.
92.
‘‘दिवा च रत्तो च मया उपट्ठिता, तपस्सिना जोतिरिवा वने वसं।
‘‘Divā ca ratto ca mayā upaṭṭhitā, tapassinā jotirivā vane vasaṃ;
सा धम्ममुक्कम्म अधम्ममाचरि, अकिरियरूपो पमदाहि सन्थवो॥
Sā dhammamukkamma adhammamācari, akiriyarūpo pamadāhi santhavo.
९३.
93.
‘‘सरीरमज्झम्हि ठिताति मञ्ञहं, मय्हं अयन्ति असतिं असञ्ञतं।
‘‘Sarīramajjhamhi ṭhitāti maññahaṃ, mayhaṃ ayanti asatiṃ asaññataṃ;
सा धम्ममुक्कम्म अधम्ममाचरि, अकिरियरूपो पमदाहि सन्थवो॥
Sā dhammamukkamma adhammamācari, akiriyarūpo pamadāhi santhavo.
९४.
94.
‘‘सुरक्खितं मेति कथं नु विस्ससे, अनेकचित्तासु न हत्थि रक्खणा।
‘‘Surakkhitaṃ meti kathaṃ nu vissase, anekacittāsu na hatthi rakkhaṇā;
एता हि पातालपपातसन्निभा, एत्थप्पमत्तो ब्यसनं निगच्छति॥
Etā hi pātālapapātasannibhā, etthappamatto byasanaṃ nigacchati.
९५.
95.
‘‘तस्मा हि ते सुखिनो वीतसोका, ये मातुगामेहि चरन्ति निस्सटा।
‘‘Tasmā hi te sukhino vītasokā, ye mātugāmehi caranti nissaṭā;
एतं सिवं उत्तममाभिपत्थयं, न मातुगामेहि करेय्य सन्थव’’न्ति॥
Etaṃ sivaṃ uttamamābhipatthayaṃ, na mātugāmehi kareyya santhava’’nti.
तत्थ सुदिट्ठरूपमुग्गतपानुवत्तिनाति भन्ते, इसि उग्गतपानुवत्तिना तया सुदिट्ठरूपं इदं कारणं। हीनाति नीचा। यथा हवे पाणरिवेत्थ रक्खिताति अयं मया अत्तनो पाणा विय एत्थ अन्तोकुच्छियं परिहरन्तेन रक्खिता। दुट्ठा मयीति इदानि मयि मित्तदुब्भिकम्मं कत्वा दुट्ठा अञ्ञं पुरिसं अभिप्पमोदति। जोतिरिवा वने वसन्ति वने वसन्तेन तपस्सिना अग्गि विय मया उपट्ठिता परिचरिता। सा धम्ममुक्कम्माति सा एसा धम्मं ओक्कमित्वा अतिक्कमित्वा। अकिरियरूपोति अकत्तब्बरूपो। सरीरमज्झम्हि ठिताति मञ्ञहं, मय्हं अयन्ति असतिं असञ्ञतन्ति इमं असतिं असप्पुरिसधम्मसमन्नागतं असञ्ञतं दुस्सीलं ‘‘मय्हं सरीरमज्झम्हि ठिता’’ति च ‘‘मय्हं अय’’न्ति च मञ्ञामि।
Tattha sudiṭṭharūpamuggatapānuvattināti bhante, isi uggatapānuvattinā tayā sudiṭṭharūpaṃ idaṃ kāraṇaṃ. Hīnāti nīcā. Yathā have pāṇarivettha rakkhitāti ayaṃ mayā attano pāṇā viya ettha antokucchiyaṃ pariharantena rakkhitā. Duṭṭhā mayīti idāni mayi mittadubbhikammaṃ katvā duṭṭhā aññaṃ purisaṃ abhippamodati. Jotirivā vane vasanti vane vasantena tapassinā aggi viya mayā upaṭṭhitā paricaritā. Sā dhammamukkammāti sā esā dhammaṃ okkamitvā atikkamitvā. Akiriyarūpoti akattabbarūpo. Sarīramajjhamhi ṭhitāti maññahaṃ, mayhaṃ ayanti asatiṃ asaññatanti imaṃ asatiṃ asappurisadhammasamannāgataṃ asaññataṃ dussīlaṃ ‘‘mayhaṃ sarīramajjhamhi ṭhitā’’ti ca ‘‘mayhaṃ aya’’nti ca maññāmi.
सुरक्खितं मेति कथं नु विस्ससेति अयं मया सुरक्खिताति कथं पण्डितो विस्सासेय्य, यत्र हि नाम मादिसोपि अन्तोकुच्छियं रक्खन्तो रक्खितुं नासक्खि। पातालपपातसन्निभाति लोकस्सादेन दुप्पूरणीयत्ता महासमुद्दे पातालसङ्खातेन पपातेन सदिसा। एत्थप्पमत्तोति एतासु एवरूपासु निग्गुणासु पमत्तो पुरिसो महाब्यसनं पापुणाति। तस्मा हीति यस्मा मातुगामवसं गता महाविनासं पापुणन्ति, तस्मा ये मातुगामेहि निस्सटा हुत्वा चरन्ति, ते सुखिनो। एतं सिवन्ति यदेतं मातुगामतो निस्सटानं विसंसट्ठानं चरणं, एतं झानसुखमेव सिवं खेमं उत्तमं अभिपत्थेतब्बं, एतं पत्थयमानो मातुगामेहि सद्धिं सन्थवं न करेय्याति।
Surakkhitaṃ meti kathaṃ nu vissaseti ayaṃ mayā surakkhitāti kathaṃ paṇḍito vissāseyya, yatra hi nāma mādisopi antokucchiyaṃ rakkhanto rakkhituṃ nāsakkhi. Pātālapapātasannibhāti lokassādena duppūraṇīyattā mahāsamudde pātālasaṅkhātena papātena sadisā. Etthappamattoti etāsu evarūpāsu nigguṇāsu pamatto puriso mahābyasanaṃ pāpuṇāti. Tasmā hīti yasmā mātugāmavasaṃ gatā mahāvināsaṃ pāpuṇanti, tasmā ye mātugāmehi nissaṭā hutvā caranti, te sukhino. Etaṃ sivanti yadetaṃ mātugāmato nissaṭānaṃ visaṃsaṭṭhānaṃ caraṇaṃ, etaṃ jhānasukhameva sivaṃ khemaṃ uttamaṃ abhipatthetabbaṃ, etaṃ patthayamāno mātugāmehi saddhiṃ santhavaṃ na kareyyāti.
एवञ्च पन वत्वा दानवो महासत्तस्स पादेसु निपतित्वा ‘‘भन्ते, तुम्हे निस्साय मया जीवितं लद्धं, अहं इमाय पापधम्माय विज्जाधरेन मारापितो’’ति महासत्तं अभित्थवि। सोपिस्स धम्मं देसेत्वा ‘‘इमिस्सा मा किञ्चि पापं अकासि, सीलानि गण्हाही’’ति तं पञ्चसु सीलेसु पतिट्ठापेसि। दानवो ‘‘अहं कुच्छिना परिहरन्तोपि तं रक्खितुं न सक्कोमि, अञ्ञो को रक्खिस्सती’’ति तं उय्योजेत्वा अत्तनो अरञ्ञमेव अगमासि।
Evañca pana vatvā dānavo mahāsattassa pādesu nipatitvā ‘‘bhante, tumhe nissāya mayā jīvitaṃ laddhaṃ, ahaṃ imāya pāpadhammāya vijjādharena mārāpito’’ti mahāsattaṃ abhitthavi. Sopissa dhammaṃ desetvā ‘‘imissā mā kiñci pāpaṃ akāsi, sīlāni gaṇhāhī’’ti taṃ pañcasu sīlesu patiṭṭhāpesi. Dānavo ‘‘ahaṃ kucchinā pariharantopi taṃ rakkhituṃ na sakkomi, añño ko rakkhissatī’’ti taṃ uyyojetvā attano araññameva agamāsi.
सत्था इमं धम्मदेसनं आहरित्वा सच्चानि पकासेत्वा जातकं समोधानेसि, सच्चपरियोसाने उक्कण्ठितभिक्खु सोतापत्तिफले पतिट्ठहि। तदा दिब्बचक्खुकतापसो अहमेव अहोसिन्ति।
Satthā imaṃ dhammadesanaṃ āharitvā saccāni pakāsetvā jātakaṃ samodhānesi, saccapariyosāne ukkaṇṭhitabhikkhu sotāpattiphale patiṭṭhahi. Tadā dibbacakkhukatāpaso ahameva ahosinti.
समुग्गजातकवण्णना दसमा।
Samuggajātakavaṇṇanā dasamā.
Related texts:
तिपिटक (मूल) • Tipiṭaka (Mūla) / सुत्तपिटक • Suttapiṭaka / खुद्दकनिकाय • Khuddakanikāya / जातकपाळि • Jātakapāḷi / ४३६. समुग्गजातकं • 436. Samuggajātakaṃ
