Library / Tipiṭaka / तिपिटक • Tipiṭaka / जातक-अट्ठकथा • Jātaka-aṭṭhakathā

    [१५०] १०. सञ्‍जीवजातकवण्णना

    [150] 10. Sañjīvajātakavaṇṇanā

    असन्तं यो पग्गण्हातीति इदं सत्था वेळुवने विहरन्तो अजातसत्तुस्स रञ्‍ञो असन्तपग्गहं आरब्भ कथेसि। सो हि बुद्धानं पटिकण्टकभूते दुस्सीले पापधम्मे देवदत्ते पसीदित्वा तं असन्तं असप्पुरिसं पग्गय्ह ‘‘तस्स सक्‍कारं करिस्सामी’’ति बहुं धनं परिच्‍चजित्वा गयासीसे विहारं कारेत्वा तस्सेव वचनं गहेत्वा पितरं धम्मराजानं सोतापन्‍नं अरियसावकं घातेत्वा अत्तनो सोतापत्तिमग्गस्स उपनिस्सयं भिन्दित्वा महाविनासं पत्तो। सो हि ‘‘देवदत्तो पथवियं पविट्ठो’’ति सुत्वा ‘‘कच्‍चि नु खो मम्पि पथवी गिलेय्या’’ति भीततसितो रज्‍जसुखं न लभति, सयने अस्सादसुखं न विन्दति, तिब्बकारणाभितुन्‍नो हत्थिपोतो विय कम्पमानो विचरति। सो पथविं फलमानं विय, अवीचिजालं निक्खमन्तिं विय, पथविया अत्तानं गिलियमानं विय, आदित्ताय लोहपथविया उत्तानकं निपज्‍जापेत्वा अयसूलेहि कोटियमानं विय च समनुपस्सि। तेनस्स पहटकुक्‍कुटस्सेव मुहुत्तम्पि कम्पमानस्स अवत्थानं नाम नाहोसि। सो सम्मासम्बुद्धं पस्सितुकामो खमापेतुकामो पञ्हं पुच्छितुकामो अहोसि, अत्तनो पन अपराधमहन्तताय उपसङ्कमितुं न सक्‍कोति।

    Asantaṃyo paggaṇhātīti idaṃ satthā veḷuvane viharanto ajātasattussa rañño asantapaggahaṃ ārabbha kathesi. So hi buddhānaṃ paṭikaṇṭakabhūte dussīle pāpadhamme devadatte pasīditvā taṃ asantaṃ asappurisaṃ paggayha ‘‘tassa sakkāraṃ karissāmī’’ti bahuṃ dhanaṃ pariccajitvā gayāsīse vihāraṃ kāretvā tasseva vacanaṃ gahetvā pitaraṃ dhammarājānaṃ sotāpannaṃ ariyasāvakaṃ ghātetvā attano sotāpattimaggassa upanissayaṃ bhinditvā mahāvināsaṃ patto. So hi ‘‘devadatto pathaviyaṃ paviṭṭho’’ti sutvā ‘‘kacci nu kho mampi pathavī gileyyā’’ti bhītatasito rajjasukhaṃ na labhati, sayane assādasukhaṃ na vindati, tibbakāraṇābhitunno hatthipoto viya kampamāno vicarati. So pathaviṃ phalamānaṃ viya, avīcijālaṃ nikkhamantiṃ viya, pathaviyā attānaṃ giliyamānaṃ viya, ādittāya lohapathaviyā uttānakaṃ nipajjāpetvā ayasūlehi koṭiyamānaṃ viya ca samanupassi. Tenassa pahaṭakukkuṭasseva muhuttampi kampamānassa avatthānaṃ nāma nāhosi. So sammāsambuddhaṃ passitukāmo khamāpetukāmo pañhaṃ pucchitukāmo ahosi, attano pana aparādhamahantatāya upasaṅkamituṃ na sakkoti.

    अथस्स राजगहनगरे कत्तिकरत्तिवारे सम्पत्ते देवनगरं विय नगरे अलङ्कते महातले अमच्‍चगणपरिवुतस्स कञ्‍चनासने निसिन्‍नस्स जीवकं कोमारभच्‍चं अविदूरे निसिन्‍नं दिस्वा एतदहोसि ‘‘जीवकं गहेत्वा सम्मासम्बुद्धस्स सन्तिकं गमिस्सामि, न खो पन सक्‍का मया उजुकमेव वत्तुं ‘अहं, सम्म जीवक, सयं गन्तुं न सक्‍कोमि, एहि मं सत्थु सन्तिकं नेही’ति, परियायेन पन रत्तिसम्पदं वण्णेत्वा ‘कं नु ख्वज्‍ज मयं समणं वा ब्राह्मणं वा पयिरुपासेय्याम, यं नो पयिरुपासतं चित्तं पसीदेय्या’ति वक्खामि, तं सुत्वा अमच्‍चा अत्तनो अत्तनो सत्थारानं वण्णं कथेस्सन्ति, जीवकोपि सम्मासम्बुद्धस्स वण्णं कथेस्सति। अथ नं गहेत्वा सत्थु सन्तिकं गमिस्सामी’’ति। सो पञ्‍चहि पदेहि रत्तिं वण्णेसि ‘‘लक्खञ्‍ञा वत भो दोसिना रत्ति, अभिरूपा वत भो दोसिना रत्ति, दस्सनीया वत भो दोसिना रत्ति, पासादिका वत भो दोसिना रत्ति, रमणीया वत भो दोसिना रत्ति, कं नु ख्वज्‍ज मयं समणं वा ब्राह्मणं वा पयिरुपासेय्याम, यं नो पयिरुपासतं चित्तं पसीदेय्या’’ति (दी॰ नि॰ १.१५०)।

    Athassa rājagahanagare kattikarattivāre sampatte devanagaraṃ viya nagare alaṅkate mahātale amaccagaṇaparivutassa kañcanāsane nisinnassa jīvakaṃ komārabhaccaṃ avidūre nisinnaṃ disvā etadahosi ‘‘jīvakaṃ gahetvā sammāsambuddhassa santikaṃ gamissāmi, na kho pana sakkā mayā ujukameva vattuṃ ‘ahaṃ, samma jīvaka, sayaṃ gantuṃ na sakkomi, ehi maṃ satthu santikaṃ nehī’ti, pariyāyena pana rattisampadaṃ vaṇṇetvā ‘kaṃ nu khvajja mayaṃ samaṇaṃ vā brāhmaṇaṃ vā payirupāseyyāma, yaṃ no payirupāsataṃ cittaṃ pasīdeyyā’ti vakkhāmi, taṃ sutvā amaccā attano attano satthārānaṃ vaṇṇaṃ kathessanti, jīvakopi sammāsambuddhassa vaṇṇaṃ kathessati. Atha naṃ gahetvā satthu santikaṃ gamissāmī’’ti. So pañcahi padehi rattiṃ vaṇṇesi ‘‘lakkhaññā vata bho dosinā ratti, abhirūpā vata bho dosinā ratti, dassanīyā vata bho dosinā ratti, pāsādikā vata bho dosinā ratti, ramaṇīyā vata bho dosinā ratti, kaṃ nu khvajja mayaṃ samaṇaṃ vā brāhmaṇaṃ vā payirupāseyyāma, yaṃ no payirupāsataṃ cittaṃ pasīdeyyā’’ti (dī. ni. 1.150).

    अथेको अमच्‍चो पूरणकस्सपस्स वण्णं कथेसि, एको मक्खलिगोसालस्स, एको अजितकेसकम्बलस्स, एको पकुधकच्‍चायनस्स, एको सञ्‍चयस्स बेलट्ठपुत्तस्स, एको नाटपुत्तनिगण्ठस्साति । राजा तेसं कथं सुत्वा तुण्ही अहोसि। सो हि जीवकस्सेव महाअमच्‍चस्स कथं पच्‍चासीसति। जीवकोपि ‘‘रञ्‍ञा मं आरब्भ कथितेयेव जानिस्सामी’’ति अविदूरे तुण्ही निसीदि। अथ नं राजा आह ‘‘त्वं पन, सम्म जीवक, किं तुण्ही’’ति? तस्मिं खणे जीवको उट्ठायासना येन भगवा तेनञ्‍जलिं पणामेत्वा ‘‘एसो, देव, भगवा अरहं सम्मासम्बुद्धो अम्हाकं अम्बवने विहरति सद्धिं अड्ढतेळसेहि भिक्खुसतेहि। तं खो पन भगवन्तं एवं कल्याणो कित्तिसद्दो अब्भुग्गतो’’ति नव अरहादिगुणे वत्वा जातितो पट्ठाय पुब्बनिमित्तादिभेदं भगवतो आनुभावं पकासेत्वा ‘‘तं भगवन्तं देवो पयिरुपासतु, धम्मं सुणातु, पञ्हं पुच्छतू’’ति आह।

    Atheko amacco pūraṇakassapassa vaṇṇaṃ kathesi, eko makkhaligosālassa, eko ajitakesakambalassa, eko pakudhakaccāyanassa, eko sañcayassa belaṭṭhaputtassa, eko nāṭaputtanigaṇṭhassāti . Rājā tesaṃ kathaṃ sutvā tuṇhī ahosi. So hi jīvakasseva mahāamaccassa kathaṃ paccāsīsati. Jīvakopi ‘‘raññā maṃ ārabbha kathiteyeva jānissāmī’’ti avidūre tuṇhī nisīdi. Atha naṃ rājā āha ‘‘tvaṃ pana, samma jīvaka, kiṃ tuṇhī’’ti? Tasmiṃ khaṇe jīvako uṭṭhāyāsanā yena bhagavā tenañjaliṃ paṇāmetvā ‘‘eso, deva, bhagavā arahaṃ sammāsambuddho amhākaṃ ambavane viharati saddhiṃ aḍḍhateḷasehi bhikkhusatehi. Taṃ kho pana bhagavantaṃ evaṃ kalyāṇo kittisaddo abbhuggato’’ti nava arahādiguṇe vatvā jātito paṭṭhāya pubbanimittādibhedaṃ bhagavato ānubhāvaṃ pakāsetvā ‘‘taṃ bhagavantaṃ devo payirupāsatu, dhammaṃ suṇātu, pañhaṃ pucchatū’’ti āha.

    राजा सम्पुण्णमनोरथो हुत्वा ‘‘तेन हि, सम्म जीवक, हत्थियानानि कप्पापेही’’ति यानानि कप्पापेत्वा महन्तेन राजानुभावेन जीवकम्बवनं गन्त्वा तत्थ मण्डलमाळे भिक्खुसङ्घपरिवुतं तथागतं दिस्वा सन्तवीचिमज्झे महानावं विय निच्‍चलं भिक्खुसङ्घं इतो चितो च अनुविलोकेत्वा ‘‘एवरूपा नाम मे परिसा न दिट्ठपुब्बा’’ति इरियापथेयेव पसीदित्वा सङ्घस्स अञ्‍जलिं पग्गण्हित्वा थुतिं कत्वा भगवन्तं वन्दित्वा एकमन्तं निसिन्‍नो सामञ्‍ञफलपञ्हं पुच्छि। अथस्स भगवा द्वीहि भाणवारेहि पटिमण्डितं सामञ्‍ञफलसुत्तं (दी॰ नि॰ १.१५० आदयो) कथेसि। सो सुत्तपरियोसाने अत्तमनो भगवन्तं खमापेत्वा उट्ठायासना पदक्खिणं कत्वा पक्‍कामि। सत्था अचिरपक्‍कन्तस्स रञ्‍ञो भिक्खू आमन्तेत्वा ‘‘खतायं, भिक्खवे, राजा, उपहतायं, भिक्खवे, राजा। सचायं , भिक्खवे, राजा इस्सरियस्स कारणा पितरं धम्मिकं धम्मराजानं जीविता न वोरोपेस्सथ, इमस्मिंयेव आसने विरजं वीतमलं धम्मचक्खुं उप्पज्‍जिस्सथ। देवदत्तं निस्साय असन्तपग्गहं कत्वा सोतापत्तिफला परिहीनो’’ति आह।

    Rājā sampuṇṇamanoratho hutvā ‘‘tena hi, samma jīvaka, hatthiyānāni kappāpehī’’ti yānāni kappāpetvā mahantena rājānubhāvena jīvakambavanaṃ gantvā tattha maṇḍalamāḷe bhikkhusaṅghaparivutaṃ tathāgataṃ disvā santavīcimajjhe mahānāvaṃ viya niccalaṃ bhikkhusaṅghaṃ ito cito ca anuviloketvā ‘‘evarūpā nāma me parisā na diṭṭhapubbā’’ti iriyāpatheyeva pasīditvā saṅghassa añjaliṃ paggaṇhitvā thutiṃ katvā bhagavantaṃ vanditvā ekamantaṃ nisinno sāmaññaphalapañhaṃ pucchi. Athassa bhagavā dvīhi bhāṇavārehi paṭimaṇḍitaṃ sāmaññaphalasuttaṃ (dī. ni. 1.150 ādayo) kathesi. So suttapariyosāne attamano bhagavantaṃ khamāpetvā uṭṭhāyāsanā padakkhiṇaṃ katvā pakkāmi. Satthā acirapakkantassa rañño bhikkhū āmantetvā ‘‘khatāyaṃ, bhikkhave, rājā, upahatāyaṃ, bhikkhave, rājā. Sacāyaṃ , bhikkhave, rājā issariyassa kāraṇā pitaraṃ dhammikaṃ dhammarājānaṃ jīvitā na voropessatha, imasmiṃyeva āsane virajaṃ vītamalaṃ dhammacakkhuṃ uppajjissatha. Devadattaṃ nissāya asantapaggahaṃ katvā sotāpattiphalā parihīno’’ti āha.

    पुनदिवसे भिक्खू धम्मसभायं कथं समुट्ठापेसुं ‘‘आवुसो, अजातसत्तु किर असन्तपग्गहं कत्वा दुस्सीलं पापधम्मं देवदत्तं निस्साय पितुघातककम्मस्स कतत्ता सोतापत्तिफला परिहीनो, देवदत्तेन नासितो राजा’’ति। सत्था आगन्त्वा ‘‘काय नुत्थ, भिक्खवे, एतरहि कथाय सन्‍निसिन्‍ना’’ति पुच्छित्वा ‘‘इमाय नामा’’ति वुत्ते ‘‘न, भिक्खवे, अजातसत्तु इदानेव असन्तपग्गहं कत्वा महाविनासं पत्तो, पुब्बेपेस असन्तपग्गहेनेव अत्तानं नासेसी’’ति वत्वा अतीतं आहरि।

    Punadivase bhikkhū dhammasabhāyaṃ kathaṃ samuṭṭhāpesuṃ ‘‘āvuso, ajātasattu kira asantapaggahaṃ katvā dussīlaṃ pāpadhammaṃ devadattaṃ nissāya pitughātakakammassa katattā sotāpattiphalā parihīno, devadattena nāsito rājā’’ti. Satthā āgantvā ‘‘kāya nuttha, bhikkhave, etarahi kathāya sannisinnā’’ti pucchitvā ‘‘imāya nāmā’’ti vutte ‘‘na, bhikkhave, ajātasattu idāneva asantapaggahaṃ katvā mahāvināsaṃ patto, pubbepesa asantapaggaheneva attānaṃ nāsesī’’ti vatvā atītaṃ āhari.

    अतीते बाराणसियं ब्रह्मदत्ते रज्‍जं कारेन्ते बोधिसत्तो महाविभवे ब्राह्मणकुले निब्बत्तित्वा वयप्पत्तो तक्‍कसिलं गन्त्वा सब्बसिप्पानि उग्गण्हित्वा बाराणसियं दिसापामोक्खो आचरियो हुत्वा पञ्‍च माणवकसतानि सिप्पं वाचेसि। तेसु माणवेसु एको सञ्‍जीवो नाम माणवो अत्थि, बोधिसत्तो तस्स मतकुट्ठापनकमन्तं अदासि। सो उट्ठापनकमन्तमेव गहेत्वा पटिबाहनमन्तं पन अग्गहेत्वाव एकदिवसं माणवेहि सद्धिं दारुअत्थाय अरञ्‍ञं गन्त्वा एकं मतब्यग्घं दिस्वा माणवे आह ‘‘भो, इमं मतब्यग्घं उट्ठापेस्सामी’’ति। माणवा ‘‘न सक्खिस्ससी’’ति आहंसु। ‘‘पस्सन्तानञ्‍ञेव वो तं उट्ठापेस्सामी’’ति। ‘‘सचे, माणव, सक्‍कोसि, उट्ठापेही’’ति। एवञ्‍च पन वत्वा ते माणवा रुक्खं अभिरुहिंसु। सञ्‍जीवो मन्तं परिवत्तेत्वा मतब्यग्घं सक्खराहि पहरि, ब्यग्घो उट्ठाय वेगेनागन्त्वा सञ्‍जीवं गलनाळियं डंसित्वा जीवितक्खयं पापेत्वा तत्थेव पति, सञ्‍जीवोपि तत्थेव पति। उभोपि एकट्ठानेयेव मता निपज्‍जिंसु।

    Atīte bārāṇasiyaṃ brahmadatte rajjaṃ kārente bodhisatto mahāvibhave brāhmaṇakule nibbattitvā vayappatto takkasilaṃ gantvā sabbasippāni uggaṇhitvā bārāṇasiyaṃ disāpāmokkho ācariyo hutvā pañca māṇavakasatāni sippaṃ vācesi. Tesu māṇavesu eko sañjīvo nāma māṇavo atthi, bodhisatto tassa matakuṭṭhāpanakamantaṃ adāsi. So uṭṭhāpanakamantameva gahetvā paṭibāhanamantaṃ pana aggahetvāva ekadivasaṃ māṇavehi saddhiṃ dāruatthāya araññaṃ gantvā ekaṃ matabyagghaṃ disvā māṇave āha ‘‘bho, imaṃ matabyagghaṃ uṭṭhāpessāmī’’ti. Māṇavā ‘‘na sakkhissasī’’ti āhaṃsu. ‘‘Passantānaññeva vo taṃ uṭṭhāpessāmī’’ti. ‘‘Sace, māṇava, sakkosi, uṭṭhāpehī’’ti. Evañca pana vatvā te māṇavā rukkhaṃ abhiruhiṃsu. Sañjīvo mantaṃ parivattetvā matabyagghaṃ sakkharāhi pahari, byaggho uṭṭhāya vegenāgantvā sañjīvaṃ galanāḷiyaṃ ḍaṃsitvā jīvitakkhayaṃ pāpetvā tattheva pati, sañjīvopi tattheva pati. Ubhopi ekaṭṭhāneyeva matā nipajjiṃsu.

    माणवा दारूनि आदाय आगन्त्वा तं पवत्तिं आचरियस्स आरोचेसुं। आचरियो माणवे आमन्तेत्वा ‘‘ताता, असन्तपग्गहकारा नाम अयुत्तट्ठाने सक्‍कारसम्मानं करोन्ता एवरूपं दुक्खं पटिलभन्तियेवा’’ति वत्वा इमं गाथमाह –

    Māṇavā dārūni ādāya āgantvā taṃ pavattiṃ ācariyassa ārocesuṃ. Ācariyo māṇave āmantetvā ‘‘tātā, asantapaggahakārā nāma ayuttaṭṭhāne sakkārasammānaṃ karontā evarūpaṃ dukkhaṃ paṭilabhantiyevā’’ti vatvā imaṃ gāthamāha –

    १५०.

    150.

    ‘‘असन्तं यो पग्गण्हाति, असन्तं चूपसेवति।

    ‘‘Asantaṃ yo paggaṇhāti, asantaṃ cūpasevati;

    तमेव घासं कुरुते, ब्यग्घो सञ्‍जीविको यथा’’ति॥

    Tameva ghāsaṃ kurute, byaggho sañjīviko yathā’’ti.

    तत्थ असन्तन्ति तीहि दुच्‍चरितेहि समन्‍नागतं दुस्सीलं पापधम्मं। यो पग्गण्हातीति खत्तियादीसु यो कोचि एवरूपं दुस्सीलं पब्बजितं वा चीवरादिसम्पदानेन, गहट्ठं वा उपरज्‍जसेनापतिट्ठानादिसम्पदानेन पग्गण्हाति, सक्‍कारसम्मानं करोतीति अत्थो। असन्तं चूपसेवतीति यो च एवरूपं असन्तं दुस्सीलं उपसेवति भजति पयिरुपासति। तमेव घासं कुरुतेति तमेव असन्तपग्गण्हकं सो दुस्सीलो पापपुग्गलो घसति संखादति विनासं पापेति। कथं? ब्यग्घो सञ्‍जीविको यथाति, यथा सञ्‍जीवेन माणवेन मन्तं परिवत्तेत्वा मतब्यग्घो सञ्‍जीविको जीवितसम्पदानेन सम्पग्गहितो अत्तनो जीवितदायकं सञ्‍जीवमेव जीविता वोरोपेत्वा तत्थेव पातेसि, एवं अञ्‍ञोपि यो असन्तपग्गहं करोति, सो दुस्सीलो तं अत्तनो सम्पग्गाहकमेव विनासेति। एवं असन्तसम्पग्गाहका विनासं पापुणन्तीति।

    Tattha asantanti tīhi duccaritehi samannāgataṃ dussīlaṃ pāpadhammaṃ. Yo paggaṇhātīti khattiyādīsu yo koci evarūpaṃ dussīlaṃ pabbajitaṃ vā cīvarādisampadānena, gahaṭṭhaṃ vā uparajjasenāpatiṭṭhānādisampadānena paggaṇhāti, sakkārasammānaṃ karotīti attho. Asantaṃ cūpasevatīti yo ca evarūpaṃ asantaṃ dussīlaṃ upasevati bhajati payirupāsati. Tameva ghāsaṃ kuruteti tameva asantapaggaṇhakaṃ so dussīlo pāpapuggalo ghasati saṃkhādati vināsaṃ pāpeti. Kathaṃ? Byaggho sañjīviko yathāti, yathā sañjīvena māṇavena mantaṃ parivattetvā matabyaggho sañjīviko jīvitasampadānena sampaggahito attano jīvitadāyakaṃ sañjīvameva jīvitā voropetvā tattheva pātesi, evaṃ aññopi yo asantapaggahaṃ karoti, so dussīlo taṃ attano sampaggāhakameva vināseti. Evaṃ asantasampaggāhakā vināsaṃ pāpuṇantīti.

    बोधिसत्तो इमाय गाथाय माणवानं धम्मं देसेत्वा दानादीनि पुञ्‍ञानि कत्वा यथाकम्मं गतो।

    Bodhisatto imāya gāthāya māṇavānaṃ dhammaṃ desetvā dānādīni puññāni katvā yathākammaṃ gato.

    सत्था इमं धम्मदेसनं आहरित्वा जातकं समोधानेसि – ‘‘तदा मतब्यग्घुट्ठापनको माणवो अजातसत्तु अहोसि, दिसापामोक्खो आचरियो पन अहमेव अहोसि’’न्ति।

    Satthā imaṃ dhammadesanaṃ āharitvā jātakaṃ samodhānesi – ‘‘tadā matabyagghuṭṭhāpanako māṇavo ajātasattu ahosi, disāpāmokkho ācariyo pana ahameva ahosi’’nti.

    सञ्‍जीवजातकवण्णना दसमा।

    Sañjīvajātakavaṇṇanā dasamā.

    ककण्टकवग्गो पन्‍नरसमो।

    Kakaṇṭakavaggo pannarasamo.

    तस्सुद्दानं –

    Tassuddānaṃ –

    गोधसिङ्गालविरोचं, नङ्गुट्ठराधकाकञ्‍च।

    Godhasiṅgālavirocaṃ, naṅguṭṭharādhakākañca;

    पुप्फरत्तञ्‍च सिङ्गालं, एकपण्णञ्‍च सञ्‍जीवं॥

    Puppharattañca siṅgālaṃ, ekapaṇṇañca sañjīvaṃ.

    अथ वग्गुद्दानं –

    Atha vagguddānaṃ –

    अपण्णको सीलवग्गो, कुरुङ्गो च कुलावको।

    Apaṇṇako sīlavaggo, kuruṅgo ca kulāvako;

    अत्थकामो च आसीसो, इत्थीवरुणपायिम्हा॥

    Atthakāmo ca āsīso, itthīvaruṇapāyimhā.

    लित्तो परोसतं हंचि, कुसनाळा सम्पदानो।

    Litto parosataṃ haṃci, kusanāḷā sampadāno;

    ककण्टको पन्‍नरस, सतपण्णास जातकाति॥

    Kakaṇṭako pannarasa, satapaṇṇāsa jātakāti.

    एककनिपातवण्णना निट्ठिता।

    Ekakanipātavaṇṇanā niṭṭhitā.

    (पठमो भागो निट्ठितो)।

    (Paṭhamo bhāgo niṭṭhito).







    Related texts:



    तिपिटक (मूल) • Tipiṭaka (Mūla) / सुत्तपिटक • Suttapiṭaka / खुद्दकनिकाय • Khuddakanikāya / जातकपाळि • Jātakapāḷi / १५०. सञ्‍जीवजातकं • 150. Sañjīvajātakaṃ


    © 1991-2023 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact