| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationអង្គុត្តរ និកាយ ៣។៩១
Numbered Discourses 3.91
៩។ សមណវគ្គ
9. Ascetics
សង្កវាសុត្ត
At Paṅkadhā
ឯកំ សមយំ ភគវា កោសលេសុ ចារិកំ ចរមានោ មហតា ភិក្ខុសង្ឃេន សទ្ធិំ យេន សង្កវា នាម កោសលានំ និគមោ តទវសរិ។ តត្រ សុទំ ភគវា សង្កវាយំ វិហរតិ។
At one time the Buddha was wandering in the land of the Kosalans together with a large Saṅgha of bhikkhus. He arrived at a town of the Kosalans named Paṅkadhā, and stayed there.
តេន ខោ បន សមយេន កស្សបគោត្តោ នាម ភិក្ខុ សង្កវាយំ អាវាសិកោ ហោតិ។ តត្រ សុទំ ភគវា សិក្ខាបទបដិសំយុត្តាយ ធម្មិយា កថាយ ភិក្ខូ សន្ទស្សេតិ សមាទបេតិ សមុត្តេជេតិ សម្បហំសេតិ។ អថ ខោ កស្សបគោត្តស្ស ភិក្ខុនោ ភគវតិ សិក្ខាបទបដិសំយុត្តាយ ធម្មិយា កថាយ ភិក្ខូ សន្ទស្សេន្តេ សមាទបេន្តេ សមុត្តេជេន្តេ សម្បហំសេន្តេ អហុទេវ អក្ខន្តិ អហុ អប្បច្ចយោ: “អធិសល្លិខតេវាយំ សមណោ”តិ។
Now, at that time a monk called Kassapagotta was resident at Paṅkadhā. There the Buddha educated, encouraged, fired up, and inspired the bhikkhus with a Dhamma talk about the training rules. Kassapagotta became quite impatient and bitter, thinking, “This ascetic is much too strict.”
អថ ខោ ភគវា សង្កវាយំ យថាភិរន្តំ វិហរិត្វា យេន រាជគហំ តេន ចារិកំ បក្កាមិ។ អនុបុព្ពេន ចារិកំ ចរមានោ យេន រាជគហំ តទវសរិ។ តត្រ សុទំ ភគវា រាជគហេ វិហរតិ។
When the Buddha had stayed in Paṅkadhā as long as he pleased, he set out for Rājagaha. Traveling stage by stage, he arrived at Rājagaha, and stayed there.
អថ ខោ កស្សបគោត្តស្ស ភិក្ខុនោ អចិរបក្កន្តស្ស ភគវតោ អហុទេវ កុក្កុច្ចំ អហុ វិប្បដិសារោ: “អលាភា វត មេ, ន វត មេ លាភា; ទុល្លទ្ធំ វត មេ, ន វត មេ សុលទ្ធំ; យស្ស មេ ភគវតិ សិក្ខាបទបដិសំយុត្តាយ ធម្មិយា កថាយ ភិក្ខូ សន្ទស្សេន្តេ សមាទបេន្តេ សមុត្តេជេន្តេ សម្បហំសេន្តេ អហុទេវ អក្ខន្តិ អហុ អប្បច្ចយោ: ‘អធិសល្លិខតេវាយំ សមណោៜតិ។ យន្នូនាហំ យេន ភគវា តេនុបសង្កមេយ្យំ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវតោ សន្តិកេ អច្ចយំ អច្ចយតោ ទេសេយ្យន៑”តិ។
Soon after the Buddha left, Kassapagotta became quite remorseful and regretful, thinking, “It’s my loss, my misfortune, that when the Buddha was talking about the training rules I became quite impatient and bitter, thinking he was much too strict. Why don’t I go to the Buddha and confess my mistake to him?”
អថ ខោ កស្សបគោត្តោ ភិក្ខុ សេនាសនំ សំសាមេត្វា បត្តចីវរមាទាយ យេន រាជគហំ តេន បក្កាមិ។ អនុបុព្ពេន យេន រាជគហំ យេន គិជ្ឈកូដោ បព្ពតោ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នោ ខោ កស្សបគោត្តោ ភិក្ខុ ភគវន្តំ ឯតទវោច:
Then Kassapagotta set his lodgings in order and, taking his bowl and robe, set out for Rājagaha. Eventually he came to Rājagaha and the Vulture’s Peak. He went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and told him what had happened, saying:
“ឯកមិទំ, ភន្តេ, សមយំ ភគវា សង្កវាយំ វិហរតិ, សង្កវា នាម កោសលានំ និគមោ។ តត្រ, ភន្តេ, ភគវា សិក្ខាបទបដិសំយុត្តាយ ធម្មិយា កថាយ ភិក្ខូ សន្ទស្សេសិ សមាទបេសិ សមុត្តេជេសិ សម្បហំសេសិ។ តស្ស មយ្ហំ ភគវតិ សិក្ខាបទបដិសំយុត្តាយ ធម្មិយា កថាយ ភិក្ខូ សន្ទស្សេន្តេ សមាទបេន្តេ សមុត្តេជេន្តេ សម្បហំសេន្តេ អហុទេវ អក្ខន្តិ អហុ អប្បច្ចយោ: ‘អធិសល្លិខតេវាយំ សមណោៜតិ។ អថ ខោ ភគវា សង្កវាយំ យថាភិរន្តំ វិហរិត្វា យេន រាជគហំ តេន ចារិកំ បក្កាមិ។ (…) តស្ស មយ្ហំ, ភន្តេ, អចិរបក្កន្តស្ស ភគវតោ អហុទេវ កុក្កុច្ចំ អហុ វិប្បដិសារោ: ‘អលាភា វត មេ, ន វត មេ លាភា; ទុល្លទ្ធំ វត មេ, ន វត មេ សុលទ្ធំ; យស្ស មេ ភគវតិ សិក្ខាបទបដិសំយុត្តាយ ធម្មិយា កថាយ ភិក្ខូ សន្ទស្សេន្តេ សមាទបេន្តេ សមុត្តេជេន្តេ សម្បហំសេន្តេ អហុទេវ អក្ខន្តិ អហុ អប្បច្ចយោ: “អធិសល្លិខតេវាយំ សមណោ”តិ។ យន្នូនាហំ យេន ភគវា តេនុបសង្កមេយ្យំ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវតោ សន្តិកេ អច្ចយំ អច្ចយតោ ទេសេយ្យន៑ៜតិ។ អច្ចយោ មំ, ភន្តេ, អច្ចគមា យថាពាលំ យថាមូឡ្ហំ យថាអកុសលំ យស្ស មេ ភគវតិ សិក្ខាបទបដិសំយុត្តាយ ធម្មិយា កថាយ ភិក្ខូ សន្ទស្សេន្តេ សមាទបេន្តេ សមុត្តេជេន្តេ សម្បហំសេន្តេ អហុទេវ អក្ខន្តិ អហុ អប្បច្ចយោ: ‘អធិសល្លិខតេវាយំ សមណោៜតិ។ តស្ស មេ, ភន្តេ, ភគវា អច្ចយំ អច្ចយតោ បដិគ្គណ្ហាតុ, អាយតិំ សំវរាយា”តិ។
“I have made a mistake, sir. It was foolish, stupid, and unskillful of me to become impatient and bitter when the Buddha was educating, encouraging, firing up, and inspiring the bhikkhus with a Dhamma talk about the training rules, and to think, ‘This ascetic is much too strict.’ Please, sir, accept my mistake for what it is, so I will restrain myself in future.”
“តគ្ឃ តំ, កស្សប, អច្ចយោ អច្ចគមា យថាពាលំ យថាមូឡ្ហំ យថាអកុសលំ, យស្ស តេ មយិ សិក្ខាបទបដិសំយុត្តាយ ធម្មិយា កថាយ ភិក្ខូ សន្ទស្សេន្តេ សមាទបេន្តេ សមុត្តេជេន្តេ សម្បហំសេន្តេ អហុទេវ អក្ខន្តិ អហុ អប្បច្ចយោ: ‘អធិសល្លិខតេវាយំ សមណោៜតិ។ យតោ ច ខោ ត្វំ, កស្សប, អច្ចយំ អច្ចយតោ ទិស្វា យថាធម្មំ បដិករោសិ, តំ តេ មយំ បដិគ្គណ្ហាម។ វុទ្ធិហេសា, កស្សប, អរិយស្ស វិនយេ យោ អច្ចយំ អច្ចយតោ ទិស្វា យថាធម្មំ បដិករោតិ, អាយតិំ សំវរំ អាបជ្ជតិ។
“Indeed, Kassapa, you made a mistake. But since you have recognized your mistake for what it is, and have dealt with it properly, I accept it. For it is growth in the training of the Noble One to recognize a mistake for what it is, deal with it properly, and commit to restraint in the future.
ថេរោ ចេបិ, កស្សប, ភិក្ខុ ហោតិ ន សិក្ខាកាមោ ន សិក្ខាសមាទានស្ស វណ្ណវាទី, យេ ចញ្ញេ ភិក្ខូ ន សិក្ខាកាមា តេ ច ន សិក្ខាយ សមាទបេតិ, យេ ចញ្ញេ ភិក្ខូ សិក្ខាកាមា តេសញ្ច ន វណ្ណំ ភណតិ ភូតំ តច្ឆំ កាលេន, ឯវរូបស្សាហំ, កស្សប, ថេរស្ស ភិក្ខុនោ ន វណ្ណំ ភណាមិ។ តំ កិស្ស ហេតុ? សត្ថា ហិស្ស វណ្ណំ ភណតីតិ អញ្ញេ នំ ភិក្ខូ ភជេយ្យុំ, យេ នំ ភជេយ្យុំ ត្យាស្ស ទិដ្ឋានុគតិំ អាបជ្ជេយ្យុំ, យ្យាស្ស ទិដ្ឋានុគតិំ អាបជ្ជេយ្យុំ តេសំ តំ អស្ស ទីឃរត្តំ អហិតាយ ទុក្ខាយាតិ។ តស្មាហំ, កស្សប, ឯវរូបស្ស ថេរស្ស ភិក្ខុនោ ន វណ្ណំ ភណាមិ។
Kassapa, take the case of a senior bhikkhu who doesn’t want to train and doesn’t praise taking up the training. They don’t encourage other bhikkhus who don’t want to train to take up the training. And they don’t truthfully and correctly praise at the right time those bhikkhus who do want to train. I don’t praise that kind of senior bhikkhu. Why is that? Because, hearing that I praised that bhikkhu, other bhikkhus might want to keep company with them. Then they might follow their example, which would be for their lasting harm and suffering. That’s why I don’t praise that kind of senior bhikkhu.
មជ្ឈិមោ ចេបិ, កស្សប, ភិក្ខុ ហោតិ …បេ…
Take the case of a middle bhikkhu who doesn’t want to train …
នវោ ចេបិ, កស្សប, ភិក្ខុ ហោតិ ន សិក្ខាកាមោ ន សិក្ខាសមាទានស្ស វណ្ណវាទី, យេ ចញ្ញេ ភិក្ខូ ន សិក្ខាកាមា តេ ច ន សិក្ខាយ សមាទបេតិ, យេ ចញ្ញេ ភិក្ខូ សិក្ខាកាមា តេសញ្ច ន វណ្ណំ ភណតិ ភូតំ តច្ឆំ កាលេន, ឯវរូបស្សាហំ, កស្សប, នវស្ស ភិក្ខុនោ ន វណ្ណំ ភណាមិ។ តំ កិស្ស ហេតុ? សត្ថា ហិស្ស វណ្ណំ ភណតីតិ អញ្ញេ នំ ភិក្ខូ ភជេយ្យុំ, យេ នំ ភជេយ្យុំ ត្យាស្ស ទិដ្ឋានុគតិំ អាបជ្ជេយ្យុំ, យ្យាស្ស ទិដ្ឋានុគតិំ អាបជ្ជេយ្យុំ តេសំ តំ អស្ស ទីឃរត្តំ អហិតាយ ទុក្ខាយាតិ។ តស្មាហំ, កស្សប, ឯវរូបស្ស នវស្ស ភិក្ខុនោ ន វណ្ណំ ភណាមិ។
Take the case of a junior bhikkhu who doesn’t want to train … That’s why I don’t praise that kind of junior bhikkhu.
ថេរោ ចេបិ, កស្សប, ភិក្ខុ ហោតិ សិក្ខាកាមោ សិក្ខាសមាទានស្ស វណ្ណវាទី, យេ ចញ្ញេ ភិក្ខូ ន សិក្ខាកាមា តេ ច សិក្ខាយ សមាទបេតិ, យេ ចញ្ញេ ភិក្ខូ សិក្ខាកាមា តេសញ្ច វណ្ណំ ភណតិ ភូតំ តច្ឆំ កាលេន, ឯវរូបស្សាហំ, កស្សប, ថេរស្ស ភិក្ខុនោ វណ្ណំ ភណាមិ។ តំ កិស្ស ហេតុ? សត្ថា ហិស្ស វណ្ណំ ភណតីតិ អញ្ញេ នំ ភិក្ខូ ភជេយ្យុំ, យេ នំ ភជេយ្យុំ ត្យាស្ស ទិដ្ឋានុគតិំ អាបជ្ជេយ្យុំ, យ្យាស្ស ទិដ្ឋានុគតិំ អាបជ្ជេយ្យុំ តេសំ តំ អស្ស ទីឃរត្តំ ហិតាយ សុខាយាតិ។ តស្មាហំ, កស្សប, ឯវរូបស្ស ថេរស្ស ភិក្ខុនោ វណ្ណំ ភណាមិ។
Kassapa, take the case of a senior bhikkhu who does want to train and praises taking up the training. They encourage other bhikkhus who don’t want to train to take up the training. And they truthfully and correctly praise at the right time those bhikkhus who do want to train. I praise that kind of senior bhikkhu. Why is that? Because, hearing that I praised that bhikkhu, other bhikkhus might want to keep company with them. Then they might follow their example, which would be for their lasting welfare and happiness. That’s why I praise that kind of senior bhikkhu.
មជ្ឈិមោ ចេបិ, កស្សប, ភិក្ខុ ហោតិ សិក្ខាកាមោ …បេ…
Take the case of a middle bhikkhu who wants to train …
នវោ ចេបិ, កស្សប, ភិក្ខុ ហោតិ សិក្ខាកាមោ សិក្ខាសមាទានស្ស វណ្ណវាទី, យេ ចញ្ញេ ភិក្ខូ ន សិក្ខាកាមា តេ ច សិក្ខាយ សមាទបេតិ, យេ ចញ្ញេ ភិក្ខូ សិក្ខាកាមា តេសញ្ច វណ្ណំ ភណតិ ភូតំ តច្ឆំ កាលេន, ឯវរូបស្សាហំ, កស្សប, នវស្ស ភិក្ខុនោ វណ្ណំ ភណាមិ។ តំ កិស្ស ហេតុ? សត្ថា ហិស្ស វណ្ណំ ភណតីតិ អញ្ញេ នំ ភិក្ខូ ភជេយ្យុំ, យេ នំ ភជេយ្យុំ ត្យាស្ស ទិដ្ឋានុគតិំ អាបជ្ជេយ្យុំ, យ្យាស្ស ទិដ្ឋានុគតិំ អាបជ្ជេយ្យុំ តេសំ តំ អស្ស ទីឃរត្តំ ហិតាយ សុខាយាតិ។ តស្មាហំ, កស្សប, ឯវរូបស្ស នវស្ស ភិក្ខុនោ វណ្ណំ ភណាមី”តិ។
Take the case of a junior bhikkhu who wants to train … That’s why I praise that kind of junior bhikkhu.”
ឯកាទសមំ។
សមណវគ្គោ ចតុត្ថោ។
តស្សុទ្ទានំ
សមណោ គទ្រភោ ខេត្តំ, វជ្ជិបុត្តោ ច សេក្ខកំ; តយោ ច សិក្ខនា វុត្តា, ទ្វេ សិក្ខា សង្កវាយ ចាតិ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
