Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ៨។៦៣
Numbered Discourses 8.63
៧។ ភូមិចាលវគ្គ
7. Earthquakes
សង្ខិត្តសុត្ត
A Teaching in Brief
អថ ខោ អញ្ញតរោ ភិក្ខុ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ …បេ… ឯកមន្តំ និសិន្នោ ខោ សោ ភិក្ខុ ភគវន្តំ ឯតទវោច: “សាធុ មេ, ភន្តេ, ភគវា សង្ខិត្តេន ធម្មំ ទេសេតុ, យមហំ ភគវតោ ធម្មំ សុត្វា ឯកោ វូបកដ្ឋោ អប្បមត្តោ អាតាបី បហិតត្តោ វិហរេយ្យន៑”តិ។
Then a bhikkhu went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to him, “Sir, may the Buddha please teach me Dhamma in brief. When I’ve heard it, I’ll live alone, withdrawn, diligent, keen, and resolute.”
“ឯវមេវំ បនិធេកច្ចេ មោឃបុរិសា មមញ្ញេវ អជ្ឈេសន្តិ។ ធម្មេ ច ភាសិតេ មមញ្ញេវ អនុពន្ធិតព្ពំ មញ្ញន្តី”តិ។
“This is exactly how some foolish people ask me for something. But when the teaching has been explained they think only of following me around.”
“ទេសេតុ មេ, ភន្តេ, ភគវា សង្ខិត្តេន ធម្មំ, ទេសេតុ សុគតោ សង្ខិត្តេន ធម្មំ។ អប្បេវ នាមាហំ ភគវតោ ភាសិតស្ស អត្ថំ អាជានេយ្យំ, អប្បេវ នាមាហំ ភគវតោ ភាសិតស្ស ទាយាទោ អស្សន៑”តិ។
“Sir, may the Buddha please teach me Dhamma in brief! May the Holy One teach me the Dhamma in brief! Hopefully I can understand the meaning of what the Buddha says! Hopefully I can be an heir of the Buddha’s teaching!”
“តស្មាតិហ តេ, ភិក្ខុ, ឯវំ សិក្ខិតព្ពំ: ‘អជ្ឈត្តំ មេ ចិត្តំ ឋិតំ ភវិស្សតិ សុសណ្ឋិតំ, ន ច ឧប្បន្នា បាបកា អកុសលា ធម្មា ចិត្តំ បរិយាទាយ ឋស្សន្តីៜតិ។ ឯវញ្ហិ តេ, ភិក្ខុ, សិក្ខិតព្ពំ។
“Well then, bhikkhu, you should train like this: ‘My mind will be steady and well settled internally. And bad, unskillful qualities that have arisen will not occupy my mind.’ That’s how you should train.
យតោ ខោ តេ, ភិក្ខុ, អជ្ឈត្តំ ចិត្តំ ឋិតំ ហោតិ សុសណ្ឋិតំ, ន ច ឧប្បន្នា បាបកា អកុសលា ធម្មា ចិត្តំ បរិយាទាយ តិដ្ឋន្តិ, តតោ តេ, ភិក្ខុ, ឯវំ សិក្ខិតព្ពំ: ‘មេត្តា មេ ចេតោវិមុត្តិ ភាវិតា ភវិស្សតិ ពហុលីកតា យានីកតា វត្ថុកតា អនុដ្ឋិតា បរិចិតា សុសមារទ្ធាៜតិ។ ឯវញ្ហិ តេ, ភិក្ខុ, សិក្ខិតព្ពំ។
When your mind is steady and well settled internally, and bad, unskillful qualities that have arisen don’t occupy your mind, then you should train like this: ‘I will develop the heart’s release by love. I’ll cultivate it, make it my vehicle and my basis, keep it up, consolidate it, and properly implement it.’ That’s how you should train.
យតោ ខោ តេ, ភិក្ខុ, អយំ សមាធិ ឯវំ ភាវិតោ ហោតិ ពហុលីកតោ, តតោ ត្វំ, ភិក្ខុ, ឥមំ សមាធិំ សវិតក្កម្បិ សវិចារំ ភាវេយ្យាសិ, អវិតក្កម្បិ វិចារមត្តំ ភាវេយ្យាសិ, អវិតក្កម្បិ អវិចារំ ភាវេយ្យាសិ, សប្បីតិកម្បិ ភាវេយ្យាសិ, និប្បីតិកម្បិ ភាវេយ្យាសិ, សាតសហគតម្បិ ភាវេយ្យាសិ, ឧបេក្ខាសហគតម្បិ ភាវេយ្យាសិ។
When this immersion is well developed and cultivated in this way, you should develop it while placing the mind and keeping it connected. You should develop it without placing the mind, but just keeping it connected. You should develop it without placing the mind or keeping it connected. You should develop it with rapture. You should develop it without rapture. You should develop it with pleasure. You should develop it with equanimity.
យតោ ខោ, តេ ភិក្ខុ, អយំ សមាធិ ឯវំ ភាវិតោ ហោតិ សុភាវិតោ, តតោ តេ, ភិក្ខុ, ឯវំ សិក្ខិតព្ពំ: ‘ករុណា មេ ចេតោវិមុត្តិ … មុទិតា មេ ចេតោវិមុត្តិ … ឧបេក្ខា មេ ចេតោវិមុត្តិ ភាវិតា ភវិស្សតិ ពហុលីកតា យានីកតា វត្ថុកតា អនុដ្ឋិតា បរិចិតា សុសមារទ្ធាៜតិ។ ឯវញ្ហិ តេ, ភិក្ខុ, សិក្ខិតព្ពំ។
When this immersion is well developed and cultivated in this way, you should train like this: ‘I will develop the heart’s release by compassion …’ … ‘I will develop the heart’s release by rejoicing …’ … ‘I will develop the heart’s release by equanimity. I’ll cultivate it, make it my vehicle and my basis, keep it up, consolidate it, and properly implement it.’ That’s how you should train.
យតោ ខោ តេ, ភិក្ខុ, អយំ សមាធិ ឯវំ ភាវិតោ ហោតិ សុភាវិតោ, តតោ ត្វំ, ភិក្ខុ, ឥមំ សមាធិំ សវិតក្កសវិចារម្បិ ភាវេយ្យាសិ, អវិតក្កវិចារមត្តម្បិ ភាវេយ្យាសិ, អវិតក្កអវិចារម្បិ ភាវេយ្យាសិ, សប្បីតិកម្បិ ភាវេយ្យាសិ, និប្បីតិកម្បិ ភាវេយ្យាសិ, សាតសហគតម្បិ ភាវេយ្យាសិ, ឧបេក្ខាសហគតម្បិ ភាវេយ្យាសិ។
When this immersion is well developed and cultivated in this way, you should develop it while placing the mind and keeping it connected. You should develop it without placing the mind, but just keeping it connected. You should develop it without placing the mind or keeping it connected. You should develop it with rapture. You should develop it without rapture. You should develop it with pleasure. You should develop it with equanimity.
យតោ ខោ តេ, ភិក្ខុ, អយំ សមាធិ ឯវំ ភាវិតោ ហោតិ សុភាវិតោ, តតោ តេ, ភិក្ខុ, ឯវំ សិក្ខិតព្ពំ: ‘កាយេ កាយានុបស្សី វិហរិស្សាមិ អាតាបី សម្បជានោ សតិមា, វិនេយ្យ លោកេ អភិជ្ឈាទោមនស្សន៑ៜតិ។ ឯវញ្ហិ តេ, ភិក្ខុ, សិក្ខិតព្ពំ។
When this immersion is well developed and cultivated in this way, you should train like this: ‘I’ll meditate observing an aspect of the body—keen, aware, and mindful, rid of covetousness and displeasure for the world.’ That’s how you should train.
យតោ ខោ តេ, ភិក្ខុ, អយំ សមាធិ ឯវំ ភាវិតោ ហោតិ ពហុលីកតោ, តតោ ត្វំ, ភិក្ខុ, ឥមំ សមាធិំ សវិតក្កសវិចារម្បិ ភាវេយ្យាសិ, អវិតក្កវិចារមត្តម្បិ ភាវេយ្យាសិ, អវិតក្កអវិចារម្បិ ភាវេយ្យាសិ, សប្បីតិកម្បិ ភាវេយ្យាសិ, និប្បីតិកម្បិ ភាវេយ្យាសិ, សាតសហគតម្បិ ភាវេយ្យាសិ, ឧបេក្ខាសហគតម្បិ ភាវេយ្យាសិ។
When this immersion is well developed and cultivated in this way, you should develop it while placing the mind and keeping it connected. You should develop it without placing the mind, but just keeping it connected. You should develop it without placing the mind or keeping it connected. You should develop it with rapture. You should develop it without rapture. You should develop it with pleasure. You should develop it with equanimity.
យតោ ខោ តេ, ភិក្ខុ, អយំ សមាធិ ឯវំ ភាវិតោ ហោតិ សុភាវិតោ, តតោ តេ, ភិក្ខុ, ឯវំ សិក្ខិតព្ពំ: ‘វេទនាសុ … ចិត្តេ … ធម្មេសុ ធម្មានុបស្សី វិហរិស្សាមិ អាតាបី សម្បជានោ សតិមា, វិនេយ្យ លោកេ អភិជ្ឈាទោមនស្សន៑ៜតិ។ ឯវញ្ហិ តេ, ភិក្ខុ, សិក្ខិតព្ពំ។
When this immersion is well developed and cultivated in this way, you should train like this: ‘I’ll meditate on an aspect of feelings …’ … ‘I’ll meditate on an aspect of the mind …’ … ‘I’ll meditate on an aspect of principles—keen, aware, and mindful, rid of covetousness and displeasure for the world.’ That’s how you should train.
យតោ ខោ តេ, ភិក្ខុ, អយំ សមាធិ ឯវំ ភាវិតោ ហោតិ ពហុលីកតោ, តតោ ត្វំ, ភិក្ខុ, ឥមំ សមាធិំ សវិតក្កសវិចារម្បិ ភាវេយ្យាសិ, អវិតក្កវិចារមត្តម្បិ ភាវេយ្យាសិ, អវិតក្កអវិចារម្បិ ភាវេយ្យាសិ, សប្បីតិកម្បិ ភាវេយ្យាសិ, និប្បីតិកម្បិ ភាវេយ្យាសិ, សាតសហគតម្បិ ភាវេយ្យាសិ, ឧបេក្ខាសហគតម្បិ ភាវេយ្យាសិ។
When this immersion is well developed and cultivated in this way, you should develop it while placing the mind and keeping it connected. You should develop it without placing the mind, but just keeping it connected. You should develop it without placing the mind or keeping it connected. You should develop it with rapture. You should develop it without rapture. You should develop it with pleasure. You should develop it with equanimity.
យតោ ខោ តេ, ភិក្ខុ, អយំ សមាធិ ឯវំ ភាវិតោ ហោតិ សុភាវិតោ, តតោ ត្វំ, ភិក្ខុ, យេន យេនេវ គគ្ឃសិ ផាសុំយេវ គគ្ឃសិ, យត្ថ យត្ថ ឋស្សសិ ផាសុំយេវ ឋស្សសិ, យត្ថ យត្ថ និសីទិស្សសិ ផាសុំយេវ និសីទិស្សសិ, យត្ថ យត្ថ សេយ្យំ កប្បេស្សសិ ផាសុំយេវ សេយ្យំ កប្បេស្សសី”តិ។
When this immersion is well developed and cultivated in this way, wherever you walk, you’ll walk comfortably. Wherever you stand, you’ll stand comfortably. Wherever you sit, you’ll sit comfortably. Wherever you lie down, you’ll lie down comfortably.”
អថ ខោ សោ ភិក្ខុ ភគវតា ឥមិនា ឱវាទេន ឱវទិតោ ឧដ្ឋាយាសនា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា បទក្ខិណំ កត្វា បក្កាមិ។
When that bhikkhu had been given this advice by the Buddha, he got up from his seat, bowed, and respectfully circled the Buddha, keeping him on his right, before leaving.
អថ ខោ សោ ភិក្ខុ ឯកោ វូបកដ្ឋោ អប្បមត្តោ អាតាបី បហិតត្តោ វិហរន្តោ នចិរស្សេវ—យស្សត្ថាយ កុលបុត្តា សម្មទេវ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជន្តិ, តទនុត្តរំ—ព្រហ្មចរិយបរិយោសានំ ទិដ្ឋេវ ធម្មេ សយំ អភិញ្ញា សច្ឆិកត្វា ឧបសម្បជ្ជ វិហាសិ។
Then that bhikkhu, living alone, withdrawn, diligent, keen, and resolute, soon realized the supreme culmination of the spiritual path in this very life. He lived having achieved with his own insight the goal for which gentlemen rightly go forth from the lay life to homelessness.
“ខីណា ជាតិ, វុសិតំ ព្រហ្មចរិយំ, កតំ ករណីយំ, នាបរំ ឥត្ថត្តាយា”តិ អព្ភញ្ញាសិ។ អញ្ញតរោ ច បន សោ ភិក្ខុ អរហតំ អហោសីតិ។
He understood: “Rebirth is ended; the spiritual journey has been completed; what had to be done has been done; there is no return to any state of existence.” And that bhikkhu became one of the perfected.
តតិយំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]