Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
අඞ්ගුත්තර නිකාය 11.7
Numbered Discourses 11.7
1. නිස්සයවග්ග
1. Dependence
සඤ්ඤාසුත්ත
Percipient
අථ ඛෝ ආයස්මා ආනන්දෝ යේන භගවා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ ආයස්මා ආනන්දෝ භගවන්තං ඒතදවෝච:
Then Venerable Ānanda went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to him:
“සියා නු ඛෝ, භන්තේ, භික්ඛුනෝ තථාරූපෝ සමාධිපටිලාභෝ යථා නේව පථවියං පථවිසඤ්ඤී අස්ස, න ආපස්මිං ආපෝසඤ්ඤී අස්ස, න තේජස්මිං තේජෝසඤ්ඤී අස්ස, න වායස්මිං වායෝසඤ්ඤී අස්ස, න ආකාසානඤ්චායතනේ ආකාසානඤ්චායතනසඤ්ඤී අස්ස, න විඤ්ඤාණඤ්චායතනේ විඤ්ඤාණඤ්චායතනසඤ්ඤී අස්ස, න ආකිඤ්චඤ්ඤායතනේ ආකිඤ්චඤ්ඤායතනසඤ්ඤී අස්ස, න නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනේ නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනසඤ්ඤී අස්ස, න ඉධලෝකේ ඉධලෝකසඤ්ඤී අස්ස, න පරලෝකේ පරලෝකසඤ්ඤී අස්ස, යම්පිදං දිට්ඨං සුතං මුතං විඤ්ඤාතං පත්තං පරියේසිතං අනුවිචරිතං මනසා, තත්රාපි න සඤ්ඤී අස්ස; සඤ්ඤී ච පන අස්සා”ති?
“Could it be, sir, that a bhikkhu might gain a state of immersion like this? They wouldn’t perceive earth in earth, water in water, fire in fire, or air in air. And they wouldn’t perceive the dimension of infinite space in the dimension of infinite space, the dimension of infinite consciousness in the dimension of infinite consciousness, the dimension of nothingness in the dimension of nothingness, or the dimension of neither perception nor non-perception in the dimension of neither perception nor non-perception. They wouldn’t perceive this world in this world, or the other world in the other world. And they wouldn’t perceive what is seen, heard, thought, known, attained, sought, or explored by the mind. And yet they would still perceive.”
“සියා, ආනන්ද, භික්ඛුනෝ තථාරූපෝ සමාධිපටිලාභෝ යථා නේව පථවියං පථවිසඤ්ඤී අස්ස, න ආපස්මිං ආපෝසඤ්ඤී අස්ස, න තේජස්මිං තේජෝසඤ්ඤී අස්ස, න වායස්මිං වායෝසඤ්ඤී අස්ස, න ආකාසානඤ්චායතනේ ආකාසානඤ්චායතනසඤ්ඤී අස්ස, න විඤ්ඤාණඤ්චායතනේ විඤ්ඤාණඤ්චායතනසඤ්ඤී අස්ස, න ආකිඤ්චඤ්ඤායතනේ ආකිඤ්චඤ්ඤායතනසඤ්ඤී අස්ස, න නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනේ නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනසඤ්ඤී අස්ස, න ඉධලෝකේ ඉධලෝකසඤ්ඤී අස්ස, න පරලෝකේ පරලෝකසඤ්ඤී අස්ස, යම්පිදං දිට්ඨං සුතං මුතං විඤ්ඤාතං පත්තං පරියේසිතං අනුවිචරිතං මනසා, තත්රාපි න සඤ්ඤී අස්ස; සඤ්ඤී ච පන අස්සා”ති.
“It could be, Ānanda, that a bhikkhu might gain a state of immersion like this. They wouldn’t perceive earth in earth, water in water, fire in fire, or air in air. And they wouldn’t perceive the dimension of infinite space in the dimension of infinite space, the dimension of infinite consciousness in the dimension of infinite consciousness, the dimension of nothingness in the dimension of nothingness, or the dimension of neither perception nor non-perception in the dimension of neither perception nor non-perception. They wouldn’t perceive this world in this world, or the other world in the other world. And they wouldn’t perceive what is seen, heard, thought, known, attained, sought, or explored by the mind. And yet they would still perceive.”
“යථා කථං පන, භන්තේ, සියා භික්ඛුනෝ තථාරූපෝ සමාධිපටිලාභෝ යථා නේව පථවියං පථවිසඤ්ඤී අස්ස, න ආපස්මිං ආපෝසඤ්ඤී අස්ස, න තේජස්මිං තේජෝසඤ්ඤී අස්ස, න වායස්මිං වායෝසඤ්ඤී අස්ස, න ආකාසානඤ්චායතනේ ආකාසානඤ්චායතනසඤ්ඤී අස්ස, න විඤ්ඤාණඤ්චායතනේ විඤ්ඤාණඤ්චායතනසඤ්ඤී අස්ස, න ආකිඤ්චඤ්ඤායතනේ ආකිඤ්චඤ්ඤායතනසඤ්ඤී අස්ස, න නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනේ නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනසඤ්ඤී අස්ස, න ඉධලෝකේ ඉධලෝකසඤ්ඤී අස්ස, න පරලෝකේ පරලෝකසඤ්ඤී අස්ස, යම්පිදං දිට්ඨං සුතං මුතං විඤ්ඤාතං පත්තං පරියේසිතං අනුවිචරිතං මනසා, තත්රාපි න සඤ්ඤී අස්ස, සඤ්ඤී ච පන අස්සා”ති.
“But how could this be, sir?”
“ඉධානන්ද, භික්ඛු ඒවංසඤ්ඤී හෝති: ‘ඒතං සන්තං ඒතං පණීතං, යදිදං සබ්බසඞ්ඛාරසමථෝ සබ්බූපධිපටිනිස්සග්ගෝ තණ්හාක්ඛයෝ විරාගෝ නිරෝධෝ නිබ්බානන්(අ)ති.
“Ānanda, it’s when a bhikkhu perceives: ‘This is peaceful; this is sublime—that is, the stilling of all activities, the letting go of all attachments, the ending of craving, fading away, cessation, Nibbana.’
ඒවං ඛෝ, ආනන්ද, සියා භික්ඛුනෝ තථාරූපෝ සමාධිපටිලාභෝ යථා නේව පථවියං පථවිසඤ්ඤී අස්ස, න ආපස්මිං ආපෝසඤ්ඤී අස්ස, න තේජස්මිං තේජෝසඤ්ඤී අස්ස, න වායස්මිං වායෝසඤ්ඤී අස්ස, න ආකාසානඤ්චායතනේ ආකාසානඤ්චායතනසඤ්ඤී අස්ස, න විඤ්ඤාණඤ්චායතනේ විඤ්ඤාණඤ්චායතනසඤ්ඤී අස්ස, න ආකිඤ්චඤ්ඤායතනේ ආකිඤ්චඤ්ඤායතනසඤ්ඤී අස්ස, න නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනේ නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනසඤ්ඤී අස්ස, න ඉධලෝකේ ඉධලෝකසඤ්ඤී අස්ස, න පරලෝකේ පරලෝකසඤ්ඤී අස්ස, යම්පිදං දිට්ඨං සුතං මුතං විඤ්ඤාතං පත්තං පරියේසිතං අනුවිචරිතං මනසා, තත්රාපි න සඤ්ඤී අස්ස, සඤ්ඤී ච පන අස්සා”ති.
That’s how a bhikkhu might gain a state of immersion like this. They wouldn’t perceive earth in earth, water in water, fire in fire, or air in air. And they wouldn’t perceive the dimension of infinite space in the dimension of infinite space, the dimension of infinite consciousness in the dimension of infinite consciousness, the dimension of nothingness in the dimension of nothingness, or the dimension of neither perception nor non-perception in the dimension of neither perception nor non-perception. They wouldn’t perceive this world in this world, or the other world in the other world. And they wouldn’t perceive what is seen, heard, thought, known, attained, sought, or explored by the mind. And yet they would still perceive.”
අථ ඛෝ ආයස්මා ආනන්දෝ භගවතෝ භාසිතං අභිනන්දිත්වා අනුමෝදිත්වා උට්ඨායාසනා භගවන්තං අභිවාදේත්වා පදක්ඛිණං කත්වා යේනායස්මා සාරිපුත්තෝ තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා ආයස්මතා සාරිපුත්තේන සද්ධිං සම්මෝදි. සම්මෝදනීයං කථං සාරණීයං වීතිසාරේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ ආයස්මා ආනන්දෝ ආයස්මන්තං සාරිපුත්තං ඒතදවෝච:
And then Ānanda approved and agreed with what the Buddha said. He got up from his seat, bowed, and respectfully circled the Buddha, keeping him on his right. Then he went up to Venerable Sāriputta, and exchanged greetings with him. When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side and said to Sāriputta:
“සියා නු ඛෝ, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, භික්ඛුනෝ තථාරූපෝ සමාධිපටිලාභෝ යථා නේව පථවියං පථවිසඤ්ඤී අස්ස …පේ… යම්පිදං දිට්ඨං සුතං මුතං විඤ්ඤාතං පත්තං පරියේසිතං අනුවිචරිතං මනසා, තත්රාපි න සඤ්ඤී අස්ස, සඤ්ඤී පන අස්සා”ති.
“Could it be, friend Sāriputta, that a bhikkhu might gain a state of immersion like this? They wouldn’t perceive earth in earth … And they wouldn’t perceive what is seen, heard, thought, known, attained, sought, or explored by the mind. And yet they would still perceive.”
“සියා, ආවුසෝ ආනන්ද, භික්ඛුනෝ තථාරූපෝ සමාධිපටිලාභෝ යථා නේව පථවියං පථවිසඤ්ඤී අස්ස …පේ… යම්පිදං දිට්ඨං සුතං මුතං විඤ්ඤාතං පත්තං පරියේසිතං අනුවිචරිතං මනසා, තත්රාපි න සඤ්ඤී අස්ස, සඤ්ඤී ච පන අස්සා”ති.
“It could be, Friend Ānanda.”
“යථා කථං පනාවුසෝ සාරිපුත්ත, සියා භික්ඛුනෝ තථාරූපෝ සමාධිපටිලාභෝ යථා නේව පථවියං පථවිසඤ්ඤී අස්ස …පේ… යම්පිදං දිට්ඨං සුතං මුතං විඤ්ඤාතං පත්තං පරියේසිතං අනුවිචරිතං මනසා, තත්රාපි න සඤ්ඤී අස්ස, සඤ්ඤී ච පන අස්සා”ති?
“But how could this be?”
“ඉධ, ආවුසෝ ආනන්ද, භික්ඛු ඒවංසඤ්ඤී හෝති: ‘ඒතං සන්තං ඒතං පණීතං, යදිදං සබ්බසඞ්ඛාරසමථෝ සබ්බූපධිපටිනිස්සග්ගෝ තණ්හාක්ඛයෝ විරාගෝ නිරෝධෝ නිබ්බානන්(අ)ති. ඒවං ඛෝ, ආවුසෝ ආනන්ද, සියා භික්ඛුනෝ තථාරූපෝ සමාධිපටිලාභෝ යථා නේව පථවියං පථවිසඤ්ඤී අස්ස …පේ… යම්පිදං දිට්ඨං සුතං මුතං විඤ්ඤාතං පත්තං පරියේසිතං අනුවිචරිතං මනසා, තත්රාපි න සඤ්ඤී අස්ස, සඤ්ඤී ච පන අස්සා”ති.
“Ānanda, it’s when a bhikkhu perceives: ‘This is peaceful; this is sublime—that is, the stilling of all activities, the letting go of all attachments, the ending of craving, fading away, cessation, Nibbana.’ That’s how a bhikkhu might gain a state of immersion like this. They wouldn’t perceive earth in earth … And they wouldn’t perceive what is seen, heard, thought, known, attained, sought, or explored by the mind. And yet they would still perceive.”
“අච්ඡරියං, ආවුසෝ, අබ්භුතං, ආවුසෝ. යත්ර හි නාම සත්ථු චේව සාවකස්ස ච අත්ථේන අත්ථෝ බ්යඤ්ජනේන බ්යඤ්ජනං සංසන්දිස්සති සමේස්සති න විග්ගය්හිස්සති, යදිදං අග්ගපදස්මිං. ඉදානාහං, ආවුසෝ, භගවන්තං උපසඞ්කමිත්වා ඒතමත්ථං අපුච්ඡිං. භගවාපි මේ ඒතේහි අක්ඛරේහි ඒතේහි පදේහි ඒතේහි බ්යඤ්ජනේහි ඒතමත්ථං බ්යාකාසි, සේය්යථාපි ආයස්මා සාරිපුත්තෝ. අච්ඡරියං, ආවුසෝ, අබ්භුතං, ආවුසෝ. යත්ර හි නාම සත්ථු චේව සාවකස්ස ච අත්ථේන අත්ථෝ බ්යඤ්ජනේන බ්යඤ්ජනං සංසන්දිස්සති සමේස්සති න විග්ගය්හිස්සති, යදිදං අග්ගපදස්මින්”ති.
“It’s incredible, it’s amazing! How the meaning and the phrasing of the teacher and the disciple fit together and agree without conflict when it comes to the chief matter! Just now I went to the Buddha and asked him about this matter. And the Buddha explained it to me in this manner, with these words and phrases, just like Venerable Sāriputta. It’s incredible, it’s amazing! How the meaning and the phrasing of the teacher and the disciple fit together and agree without conflict when it comes to the chief matter!”
සත්තමං.
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]