Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ៣។៦៤
Numbered Discourses 3.64
៧។ មហាវគ្គ
7. The Great Chapter
សរភសុត្ត
With Sarabha
ឯវំ មេ សុតំ—ឯកំ សមយំ ភគវា រាជគហេ វិហរតិ គិជ្ឈកូដេ បព្ពតេ។
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Rājagaha, on the Vulture’s Peak Mountain.
តេន ខោ បន សមយេន សរភោ នាម បរិព្ពាជកោ អចិរបក្កន្តោ ហោតិ ឥមស្មា ធម្មវិនយា។ សោ រាជគហេ បរិសតិ ឯវំ វាចំ ភាសតិ: “អញ្ញាតោ មយា សមណានំ សក្យបុត្តិកានំ ធម្មោ។ អញ្ញាយ ច បនាហំ សមណានំ សក្យបុត្តិកានំ ធម្មំ ឯវាហំ តស្មា ធម្មវិនយា អបក្កន្តោ”តិ។
Now at that time a wanderer called Sarabha had recently left this teaching and training. He was telling a crowd in Rājagaha, “I learned the teaching of the ascetics who follow the Sakyan, then I left their teaching and training.”
អថ ខោ សម្ពហុលា ភិក្ខូ បុព្ពណ្ហសមយំ និវាសេត្វា បត្តចីវរមាទាយ រាជគហំ បិណ្ឌាយ បវិសិំសុ។ អស្សោសុំ ខោ តេ ភិក្ខូ សរភស្ស បរិព្ពាជកស្ស រាជគហេ បរិសតិ ឯវំ វាចំ ភាសមានស្ស: “អញ្ញាតោ មយា សមណានំ សក្យបុត្តិកានំ ធម្មោ។ អញ្ញាយ ច បនាហំ សមណានំ សក្យបុត្តិកានំ ធម្មំ ឯវាហំ តស្មា ធម្មវិនយា អបក្កន្តោ”តិ។
Then several bhikkhus robed up in the morning and, taking their bowls and robes, entered Rājagaha for alms. They heard what Sarabha was saying.
អថ ខោ តេ ភិក្ខូ រាជគហេ បិណ្ឌាយ ចរិត្វា បច្ឆាភត្តំ បិណ្ឌបាតបដិក្កន្តា យេន ភគវា តេនុបសង្កមិំសុ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិំសុ។ ឯកមន្តំ និសិន្នា ខោ តេ ភិក្ខូ ភគវន្តំ ឯតទវោចុំ: “សរភោ នាម, ភន្តេ, បរិព្ពាជកោ អចិរបក្កន្តោ ឥមស្មា ធម្មវិនយា។ សោ រាជគហេ បរិសតិ ឯវំ វាចំ ភាសតិ: ‘អញ្ញាតោ មយា សមណានំ សក្យបុត្តិកានំ ធម្មោ។ អញ្ញាយ ច បនាហំ សមណានំ សក្យបុត្តិកានំ ធម្មំ ឯវាហំ តស្មា ធម្មវិនយា អបក្កន្តោៜតិ។ សាធុ, ភន្តេ, ភគវា យេន សិប្បិនិកាតីរំ បរិព្ពាជការាមោ យេន សរភោ បរិព្ពាជកោ តេនុបសង្កមតុ អនុកម្បំ ឧបាទាយា”តិ។ អធិវាសេសិ ភគវា តុណ្ហីភាវេន។
Then, after the meal, when they returned from almsround, they went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to him, “The wanderer called Sarabha has recently left this teaching and training. He was telling a crowd in Rājagaha: ‘I learned the teaching of the ascetics who follow the Sakyan, then I left their teaching and training.’ Sir, please go to the wanderers’ monastery on the banks of the Sappinī river to see Sarabha the wanderer out of compassion.” The Buddha consented with silence.
អថ ខោ ភគវា សាយន្ហសមយំ បដិសល្លានា វុដ្ឋិតោ យេន សិប្បិនិកាតីរំ បរិព្ពាជការាមោ យេន សរភោ បរិព្ពាជកោ តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា បញ្ញត្តេ អាសនេ និសីទិ។ និសជ្ជ ខោ ភគវា សរភំ បរិព្ពាជកំ ឯតទវោច: “សច្ចំ កិរ ត្វំ, សរភ, ឯវំ វទេសិ: ‘អញ្ញាតោ មយា សមណានំ សក្យបុត្តិកានំ ធម្មោ។ អញ្ញាយ ច បនាហំ សមណានំ សក្យបុត្តិកានំ ធម្មំ ឯវាហំ តស្មា ធម្មវិនយា អបក្កន្តោៜ”តិ? ឯវំ វុត្តេ, សរភោ បរិព្ពាជកោ តុណ្ហី អហោសិ។
Then in the late afternoon, the Buddha came out of retreat and went to the wanderers’ monastery on the banks of the Sappinī river to visit Sarabha the wanderer. He sat on the seat spread out, and said to the wanderer Sarabha, “Is it really true, Sarabha, that you’ve been saying: ‘I learned the teaching of the ascetics who follow the Sakyan, then I left their teaching and training.’” When he said this, Sarabha kept silent.
ទុតិយម្បិ ខោ ភគវា សរភំ បរិព្ពាជកំ ឯតទវោច: “វទេហិ, សរភ, កិន្តិ តេ អញ្ញាតោ សមណានំ សក្យបុត្តិកានំ ធម្មោ? សចេ តេ អបរិបូរំ ភវិស្សតិ, អហំ បរិបូរេស្សាមិ។ សចេ បន តេ បរិបូរំ ភវិស្សតិ, អហំ អនុមោទិស្សាមី”តិ។ ទុតិយម្បិ ខោ សរភោ បរិព្ពាជកោ តុណ្ហី អហោសិ។
For a second time, the Buddha said to Sarabha, “Tell me, Sarabha, what exactly have you learned of the teachings of the ascetics who follow the Sakyan? If you’ve not learned it fully, I’ll fill you in. But if you have learned it fully, I’ll agree.” For a second time, Sarabha kept silent.
តតិយម្បិ ខោ ភគវា សរភំ បរិព្ពាជកំ ឯតទវោច: “យោ ខោ, សរភ, បញ្ញាយតិ សមណានំ សក្យបុត្តិកានំ ធម្មោ វទេហិ, សរភ, កិន្តិ តេ អញ្ញាតោ សមណានំ សក្យបុត្តិកានំ ធម្មោ? សចេ តេ អបរិបូរំ ភវិស្សតិ, អហំ បរិបូរេស្សាមិ។ សចេ បន តេ បរិបូរំ ភវិស្សតិ, អហំ អនុមោទិស្សាមី”តិ។ តតិយម្បិ ខោ សរភោ បរិព្ពាជកោ តុណ្ហី អហោសិ។
For a third time, the Buddha said to Sarabha, “Sarabha, the teachings of the ascetics who follow the Sakyan are clear to me. What exactly have you learned of the teachings of the ascetics who follow the Sakyan? If you’ve not learned it fully, I’ll fill you in. But if you have learned it fully, I’ll agree.” For a third time, Sarabha kept silent.
អថ ខោ តេ បរិព្ពាជកា សរភំ បរិព្ពាជកំ ឯតទវោចុំ: “យទេវ ខោ ត្វំ, អាវុសោ សរភ, សមណំ គោតមំ យាចេយ្យាសិ តទេវ តេ សមណោ គោតមោ បវារេតិ។ វទេហាវុសោ សរភ, កិន្តិ តេ អញ្ញាតោ សមណានំ សក្យបុត្តិកានំ ធម្មោ? សចេ តេ អបរិបូរំ ភវិស្សតិ, សមណោ គោតមោ បរិបូរេស្សតិ។ សចេ បន តេ បរិបូរំ ភវិស្សតិ, សមណោ គោតមោ អនុមោទិស្សតី”តិ។ ឯវំ វុត្តេ, សរភោ បរិព្ពាជកោ តុណ្ហីភូតោ មង្កុភូតោ បត្តក្ខន្ធោ អធោមុខោ បជ្ឈាយន្តោ អប្បដិភានោ និសីទិ។
Then those wanderers said to Sarabha, “The ascetic Gotama has offered to tell you anything you ask for. Speak, friend Sarabha, what exactly have you learned of the teachings of the ascetics who follow the Sakyan? If you’ve not learned it fully, he’ll fill you in. But if you have learned it fully, he’ll agree.” When this was said, Sarabha sat silent, dismayed, shoulders drooping, downcast, depressed, with nothing to say.
អថ ខោ ភគវា សរភំ បរិព្ពាជកំ តុណ្ហីភូតំ មង្កុភូតំ បត្តក្ខន្ធំ អធោមុខំ បជ្ឈាយន្តំ អប្បដិភានំ វិទិត្វា តេ បរិព្ពាជកេ ឯតទវោច:
Knowing this, the Buddha said to the wanderers:
“យោ ខោ មំ, បរិព្ពាជកា, ឯវំ វទេយ្យ: ‘សម្មាសម្ពុទ្ធស្ស តេ បដិជានតោ ឥមេ ធម្មា អនភិសម្ពុទ្ធាៜតិ, តមហំ តត្ថ សាធុកំ សមនុយុញ្ជេយ្យំ សមនុគាហេយ្យំ សមនុភាសេយ្យំ។ សោ វត មយា សាធុកំ សមនុយុញ្ជិយមានោ សមនុគាហិយមានោ សមនុភាសិយមានោ អដ្ឋានមេតំ អនវកាសោ យំ សោ តិណ្ណំ ឋានានំ នាញ្ញតរំ ឋានំ និគច្ឆេយ្យ, អញ្ញេន វា អញ្ញំ បដិចរិស្សតិ, ពហិទ្ធា កថំ អបនាមេស្សតិ, កោបញ្ច ទោសញ្ច អប្បច្ចយញ្ច បាតុករិស្សតិ, តុណ្ហីភូតោ មង្កុភូតោ បត្តក្ខន្ធោ អធោមុខោ បជ្ឈាយន្តោ អប្បដិភានោ និសីទិស្សតិ, សេយ្យថាបិ សរភោ បរិព្ពាជកោ។
“Wanderers, someone might say to me: ‘You claim to be a fully awakened Buddha, but regarding these things you’re not fully awakened.’ Then I’d carefully pursue, press, and grill them on that point. When grilled by me, they would, without a doubt, fall into one of these three categories. They’d dodge the issue, distracting the discussion with irrelevant points. They’d display annoyance, hate, and bitterness. Or they’d sit silent, dismayed, shoulders drooping, downcast, depressed, with nothing to say, like Sarabha.
យោ ខោ មំ, បរិព្ពាជកា, ឯវំ វទេយ្យ: ‘ខីណាសវស្ស តេ បដិជានតោ ឥមេ អាសវា អបរិក្ខីណាៜតិ, តមហំ តត្ថ សាធុកំ សមនុយុញ្ជេយ្យំ សមនុគាហេយ្យំ សមនុភាសេយ្យំ។ សោ វត មយា សាធុកំ សមនុយុញ្ជិយមានោ សមនុគាហិយមានោ សមនុភាសិយមានោ អដ្ឋានមេតំ អនវកាសោ យំ សោ តិណ្ណំ ឋានានំ នាញ្ញតរំ ឋានំ និគច្ឆេយ្យ, អញ្ញេន វា អញ្ញំ បដិចរិស្សតិ, ពហិទ្ធា កថំ អបនាមេស្សតិ, កោបញ្ច ទោសញ្ច អប្បច្ចយញ្ច បាតុករិស្សតិ, តុណ្ហីភូតោ មង្កុភូតោ បត្តក្ខន្ធោ អធោមុខោ បជ្ឈាយន្តោ អប្បដិភានោ និសីទិស្សតិ, សេយ្យថាបិ សរភោ បរិព្ពាជកោ។
Wanderers, someone might say to me: ‘You claim to have ended all defilements, but you still have these defilements.’ Then I’d carefully pursue, press, and grill them on that point. When grilled by me, they would, without a doubt, fall into one of these three categories. They’d dodge the issue, distracting the discussion with irrelevant points. They’d display annoyance, hate, and bitterness. Or they’d sit silent, dismayed, shoulders drooping, downcast, depressed, with nothing to say, like Sarabha.
យោ ខោ មំ, បរិព្ពាជកា, ឯវំ វទេយ្យ: ‘យស្ស ខោ បន តេ អត្ថាយ ធម្មោ ទេសិតោ, សោ ន និយ្យាតិ តក្ករស្ស សម្មា ទុក្ខក្ខយាយាៜតិ, តមហំ តត្ថ សាធុកំ សមនុយុញ្ជេយ្យំ សមនុគាហេយ្យំ សមនុភាសេយ្យំ។ សោ វត មយា សាធុកំ សមនុយុញ្ជិយមានោ សមនុគាហិយមានោ សមនុភាសិយមានោ អដ្ឋានមេតំ អនវកាសោ យំ សោ តិណ្ណំ ឋានានំ នាញ្ញតរំ ឋានំ និគច្ឆេយ្យ, អញ្ញេន វា អញ្ញំ បដិចរិស្សតិ, ពហិទ្ធា កថំ អបនាមេស្សតិ, កោបញ្ច ទោសញ្ច អប្បច្ចយញ្ច បាតុករិស្សតិ, តុណ្ហីភូតោ មង្កុភូតោ បត្តក្ខន្ធោ អធោមុខោ បជ្ឈាយន្តោ អប្បដិភានោ និសីទិស្សតិ, សេយ្យថាបិ សរភោ បរិព្ពាជកោ”តិ។
Wanderers, someone might say to me: ‘Your teaching does not lead someone who practices it to the goal of the complete ending of suffering.’ Then I’d carefully pursue, press, and grill them on that point. When grilled by me, they would, without a doubt, fall into one of these three categories. They’d dodge the issue, distracting the discussion with irrelevant points. They’d display annoyance, hate, and bitterness. Or they’d sit silent, dismayed, shoulders drooping, downcast, depressed, with nothing to say, like Sarabha.”
អថ ខោ ភគវា សិប្បិនិកាតីរេ បរិព្ពាជការាមេ តិក្ខត្តុំ សីហនាទំ នទិត្វា វេហាសំ បក្កាមិ។
Then the Buddha, having roared his lion’s roar three times in the wanderers’ monastery on the bank of the Sappinī river, rose into the sky and flew away.
អថ ខោ តេ បរិព្ពាជកា អចិរបក្កន្តស្ស ភគវតោ សរភំ បរិព្ពាជកំ សមន្តតោ វាចាយសន្និតោទកេន សញ្ជម្ភរិមកំសុ: “សេយ្យថាបិ, អាវុសោ សរភ, ព្រហារញ្ញេ ជរសិង្គាលោ ‘សីហនាទំ នទិស្សាមីៜតិ សិង្គាលកំយេវ នទតិ, ភេរណ្ឌកំយេវ នទតិ; ឯវមេវំ ខោ ត្វំ, អាវុសោ សរភ, អញ្ញត្រេវ សមណេន គោតមេន ‘សីហនាទំ នទិស្សាមីៜតិ សិង្គាលកំយេវ នទសិ ភេរណ្ឌកំយេវ នទសិ។
Soon after the Buddha left, those wanderers beset Sarabha on all sides with sneering and jeering. “Friend Sarabha, you’re just like an old jackal in the formidable wilderness who thinks, ‘I’ll roar a lion’s roar!’ but they still only manage to squeal and yelp like a jackal. In the same way, when the ascetic Gotama wasn’t here you said ‘I’ll roar a lion’s roar!’ but you only managed to squeal and yelp like a jackal.
សេយ្យថាបិ, អាវុសោ សរភ, អម្ពុកសញ្ចរី ‘បុរិសករវិតំ រវិស្សាមីៜតិ អម្ពុកសញ្ចរិរវិតំយេវ រវតិ; ឯវមេវំ ខោ ត្វំ, អាវុសោ សរភ, អញ្ញត្រេវ សមណេន គោតមេន ‘បុរិសករវិតំ រវិស្សាមីៜតិ, អម្ពុកសញ្ចរិរវិតំយេវ រវសិ។
You’re just like a golden oriole who thinks, ‘I’ll cry like a cuckoo!’ but they still only manage to cry like a golden oriole. In the same way, when the ascetic Gotama wasn’t here you said ‘I’ll cry like a cuckoo!’ but you still only managed to cry like a golden oriole.
សេយ្យថាបិ, អាវុសោ សរភ, ឧសភោ សុញ្ញាយ គោសាលាយ គម្ភីរំ នទិតព្ពំ មញ្ញតិ; ឯវមេវំ ខោ ត្វំ, អាវុសោ សរភ, អញ្ញត្រេវ សមណេន គោតមេន គម្ភីរំ នទិតព្ពំ មញ្ញសី”តិ។ អថ ខោ តេ បរិព្ពាជកា សរភំ បរិព្ពាជកំ សមន្តតោ វាចាយសន្និតោទកេន សញ្ជម្ភរិមកំសូតិ។
You’re just like a bull that thinks to bellow only when the cowstall is empty. In the same way, you only thought to bellow when the ascetic Gotama wasn’t here.” That’s how those wanderers beset Sarabha on all sides with sneering and jeering.
ចតុត្ថំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]