Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation

    අඞ්ගුත්තර නිකාය 3.64

    Numbered Discourses 3.64

    7. මහාවග්ග

    7. The Great Chapter

    සරභසුත්ත

    With Sarabha

    ඒවං මේ සුතං—ඒකං සමයං භගවා රාජගහේ විහරති ගිජ්ඣකූටේ පබ්බතේ.

    So I have heard. At one time the Buddha was staying near Rājagaha, on the Vulture’s Peak Mountain.

    තේන ඛෝ පන සමයේන සරභෝ නාම පරිබ්බාජකෝ අචිරපක්කන්තෝ හෝති ඉමස්මා ධම්මවිනයා. සෝ රාජගහේ පරිසති ඒවං වාචං භාසති: “අඤ්ඤාතෝ මයා සමණානං සක්‍යපුත්තිකානං ධම්මෝ. අඤ්ඤාය ච පනාහං සමණානං සක්‍යපුත්තිකානං ධම්මං ඒවාහං තස්මා ධම්මවිනයා අපක්කන්තෝ”ති.

    Now at that time a wanderer called Sarabha had recently left this teaching and training. He was telling a crowd in Rājagaha, “I learned the teaching of the ascetics who follow the Sakyan, then I left their teaching and training.”

    අථ ඛෝ සම්බහුලා භික්ඛූ පුබ්බණ්හසමයං නිවාසේත්වා පත්තචීවරමාදාය රාජගහං පිණ්ඩාය පවිසිංසු. අස්සෝසුං ඛෝ තේ භික්ඛූ සරභස්ස පරිබ්බාජකස්ස රාජගහේ පරිසති ඒවං වාචං භාසමානස්ස: “අඤ්ඤාතෝ මයා සමණානං සක්‍යපුත්තිකානං ධම්මෝ. අඤ්ඤාය ච පනාහං සමණානං සක්‍යපුත්තිකානං ධම්මං ඒවාහං තස්මා ධම්මවිනයා අපක්කන්තෝ”ති.

    Then several bhikkhus robed up in the morning and, taking their bowls and robes, entered Rājagaha for alms. They heard what Sarabha was saying.

    අථ ඛෝ තේ භික්ඛූ රාජගහේ පිණ්ඩාය චරිත්වා පච්ඡාභත්තං පිණ්ඩපාතපටික්කන්තා යේන භගවා තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිංසු. ඒකමන්තං නිසින්නා ඛෝ තේ භික්ඛූ භගවන්තං ඒතදවෝචුං: “සරභෝ නාම, භන්තේ, පරිබ්බාජකෝ අචිරපක්කන්තෝ ඉමස්මා ධම්මවිනයා. සෝ රාජගහේ පරිසති ඒවං වාචං භාසති: ‘අඤ්ඤාතෝ මයා සමණානං සක්‍යපුත්තිකානං ධම්මෝ. අඤ්ඤාය ච පනාහං සමණානං සක්‍යපුත්තිකානං ධම්මං ඒවාහං තස්මා ධම්මවිනයා අපක්කන්තෝ(අ)ති. සාධු, භන්තේ, භගවා යේන සිප්පිනිකාතීරං පරිබ්බාජකාරාමෝ යේන සරභෝ පරිබ්බාජකෝ තේනුපසඞ්කමතු අනුකම්පං උපාදායා”ති. අධිවාසේසි භගවා තුණ්හීභාවේන.

    Then, after the meal, when they returned from almsround, they went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to him, “The wanderer called Sarabha has recently left this teaching and training. He was telling a crowd in Rājagaha: ‘I learned the teaching of the ascetics who follow the Sakyan, then I left their teaching and training.’ Sir, please go to the wanderers’ monastery on the banks of the Sappinī river to see Sarabha the wanderer out of compassion.” The Buddha consented with silence.

    අථ ඛෝ භගවා සායන්හසමයං පටිසල්ලානා වුට්ඨිතෝ යේන සිප්පිනිකාතීරං පරිබ්බාජකාරාමෝ යේන සරභෝ පරිබ්බාජකෝ තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා පඤ්ඤත්තේ ආසනේ නිසීදි. නිසජ්ජ ඛෝ භගවා සරභං පරිබ්බාජකං ඒතදවෝච: “සච්චං කිර ත්වං, සරභ, ඒවං වදේසි: ‘අඤ්ඤාතෝ මයා සමණානං සක්‍යපුත්තිකානං ධම්මෝ. අඤ්ඤාය ච පනාහං සමණානං සක්‍යපුත්තිකානං ධම්මං ඒවාහං තස්මා ධම්මවිනයා අපක්කන්තෝ(අ)”ති? ඒවං වුත්තේ, සරභෝ පරිබ්බාජකෝ තුණ්හී අහෝසි.

    Then in the late afternoon, the Buddha came out of retreat and went to the wanderers’ monastery on the banks of the Sappinī river to visit Sarabha the wanderer. He sat on the seat spread out, and said to the wanderer Sarabha, “Is it really true, Sarabha, that you’ve been saying: ‘I learned the teaching of the ascetics who follow the Sakyan, then I left their teaching and training.’” When he said this, Sarabha kept silent.

    දුතියම්පි ඛෝ භගවා සරභං පරිබ්බාජකං ඒතදවෝච: “වදේහි, සරභ, කින්ති තේ අඤ්ඤාතෝ සමණානං සක්‍යපුත්තිකානං ධම්මෝ? සචේ තේ අපරිපූරං භවිස්සති, අහං පරිපූරේස්සාමි. සචේ පන තේ පරිපූරං භවිස්සති, අහං අනුමෝදිස්සාමී”ති. දුතියම්පි ඛෝ සරභෝ පරිබ්බාජකෝ තුණ්හී අහෝසි.

    For a second time, the Buddha said to Sarabha, “Tell me, Sarabha, what exactly have you learned of the teachings of the ascetics who follow the Sakyan? If you’ve not learned it fully, I’ll fill you in. But if you have learned it fully, I’ll agree.” For a second time, Sarabha kept silent.

    තතියම්පි ඛෝ භගවා සරභං පරිබ්බාජකං ඒතදවෝච: “යෝ ඛෝ, සරභ, පඤ්ඤායති සමණානං සක්‍යපුත්තිකානං ධම්මෝ වදේහි, සරභ, කින්ති තේ අඤ්ඤාතෝ සමණානං සක්‍යපුත්තිකානං ධම්මෝ? සචේ තේ අපරිපූරං භවිස්සති, අහං පරිපූරේස්සාමි. සචේ පන තේ පරිපූරං භවිස්සති, අහං අනුමෝදිස්සාමී”ති. තතියම්පි ඛෝ සරභෝ පරිබ්බාජකෝ තුණ්හී අහෝසි.

    For a third time, the Buddha said to Sarabha, “Sarabha, the teachings of the ascetics who follow the Sakyan are clear to me. What exactly have you learned of the teachings of the ascetics who follow the Sakyan? If you’ve not learned it fully, I’ll fill you in. But if you have learned it fully, I’ll agree.” For a third time, Sarabha kept silent.

    අථ ඛෝ තේ පරිබ්බාජකා සරභං පරිබ්බාජකං ඒතදවෝචුං: “යදේව ඛෝ ත්වං, ආවුසෝ සරභ, සමණං ගෝතමං යාචේය්‍යාසි තදේව තේ සමණෝ ගෝතමෝ පවාරේති. වදේහාවුසෝ සරභ, කින්ති තේ අඤ්ඤාතෝ සමණානං සක්‍යපුත්තිකානං ධම්මෝ? සචේ තේ අපරිපූරං භවිස්සති, සමණෝ ගෝතමෝ පරිපූරේස්සති. සචේ පන තේ පරිපූරං භවිස්සති, සමණෝ ගෝතමෝ අනුමෝදිස්සතී”ති. ඒවං වුත්තේ, සරභෝ පරිබ්බාජකෝ තුණ්හීභූතෝ මඞ්කුභූතෝ පත්තක්ඛන්ධෝ අධෝමුඛෝ පජ්ඣායන්තෝ අප්පටිභානෝ නිසීදි.

    Then those wanderers said to Sarabha, “The ascetic Gotama has offered to tell you anything you ask for. Speak, friend Sarabha, what exactly have you learned of the teachings of the ascetics who follow the Sakyan? If you’ve not learned it fully, he’ll fill you in. But if you have learned it fully, he’ll agree.” When this was said, Sarabha sat silent, dismayed, shoulders drooping, downcast, depressed, with nothing to say.

    අථ ඛෝ භගවා සරභං පරිබ්බාජකං තුණ්හීභූතං මඞ්කුභූතං පත්තක්ඛන්ධං අධෝමුඛං පජ්ඣායන්තං අප්පටිභානං විදිත්වා තේ පරිබ්බාජකේ ඒතදවෝච:

    Knowing this, the Buddha said to the wanderers:

    “යෝ ඛෝ මං, පරිබ්බාජකා, ඒවං වදේය්‍ය: ‘සම්මාසම්බුද්ධස්ස තේ පටිජානතෝ ඉමේ ධම්මා අනභිසම්බුද්ධා(අ)ති, තමහං තත්ථ සාධුකං සමනුයුඤ්ජේය්‍යං සමනුගාහේය්‍යං සමනුභාසේය්‍යං. සෝ වත මයා සාධුකං සමනුයුඤ්ජියමානෝ සමනුගාහියමානෝ සමනුභාසියමානෝ අට්ඨානමේතං අනවකාසෝ යං සෝ තිණ්ණං ඨානානං නාඤ්ඤතරං ඨානං නිගච්ඡේය්‍ය, අඤ්ඤේන වා අඤ්ඤං පටිචරිස්සති, බහිද්ධා කථං අපනාමේස්සති, කෝපඤ්ච දෝසඤ්ච අප්පච්චයඤ්ච පාතුකරිස්සති, තුණ්හීභූතෝ මඞ්කුභූතෝ පත්තක්ඛන්ධෝ අධෝමුඛෝ පජ්ඣායන්තෝ අප්පටිභානෝ නිසීදිස්සති, සේය්‍යථාපි සරභෝ පරිබ්බාජකෝ.

    “Wanderers, someone might say to me: ‘You claim to be a fully awakened Buddha, but regarding these things you’re not fully awakened.’ Then I’d carefully pursue, press, and grill them on that point. When grilled by me, they would, without a doubt, fall into one of these three categories. They’d dodge the issue, distracting the discussion with irrelevant points. They’d display annoyance, hate, and bitterness. Or they’d sit silent, dismayed, shoulders drooping, downcast, depressed, with nothing to say, like Sarabha.

    යෝ ඛෝ මං, පරිබ්බාජකා, ඒවං වදේය්‍ය: ‘ඛීණාසවස්ස තේ පටිජානතෝ ඉමේ ආසවා අපරික්ඛීණා(අ)ති, තමහං තත්ථ සාධුකං සමනුයුඤ්ජේය්‍යං සමනුගාහේය්‍යං සමනුභාසේය්‍යං. සෝ වත මයා සාධුකං සමනුයුඤ්ජියමානෝ සමනුගාහියමානෝ සමනුභාසියමානෝ අට්ඨානමේතං අනවකාසෝ යං සෝ තිණ්ණං ඨානානං නාඤ්ඤතරං ඨානං නිගච්ඡේය්‍ය, අඤ්ඤේන වා අඤ්ඤං පටිචරිස්සති, බහිද්ධා කථං අපනාමේස්සති, කෝපඤ්ච දෝසඤ්ච අප්පච්චයඤ්ච පාතුකරිස්සති, තුණ්හීභූතෝ මඞ්කුභූතෝ පත්තක්ඛන්ධෝ අධෝමුඛෝ පජ්ඣායන්තෝ අප්පටිභානෝ නිසීදිස්සති, සේය්‍යථාපි සරභෝ පරිබ්බාජකෝ.

    Wanderers, someone might say to me: ‘You claim to have ended all defilements, but you still have these defilements.’ Then I’d carefully pursue, press, and grill them on that point. When grilled by me, they would, without a doubt, fall into one of these three categories. They’d dodge the issue, distracting the discussion with irrelevant points. They’d display annoyance, hate, and bitterness. Or they’d sit silent, dismayed, shoulders drooping, downcast, depressed, with nothing to say, like Sarabha.

    යෝ ඛෝ මං, පරිබ්බාජකා, ඒවං වදේය්‍ය: ‘යස්ස ඛෝ පන තේ අත්ථාය ධම්මෝ දේසිතෝ, සෝ න නිය්‍යාති තක්කරස්ස සම්මා දුක්ඛක්ඛයායා(අ)ති, තමහං තත්ථ සාධුකං සමනුයුඤ්ජේය්‍යං සමනුගාහේය්‍යං සමනුභාසේය්‍යං. සෝ වත මයා සාධුකං සමනුයුඤ්ජියමානෝ සමනුගාහියමානෝ සමනුභාසියමානෝ අට්ඨානමේතං අනවකාසෝ යං සෝ තිණ්ණං ඨානානං නාඤ්ඤතරං ඨානං නිගච්ඡේය්‍ය, අඤ්ඤේන වා අඤ්ඤං පටිචරිස්සති, බහිද්ධා කථං අපනාමේස්සති, කෝපඤ්ච දෝසඤ්ච අප්පච්චයඤ්ච පාතුකරිස්සති, තුණ්හීභූතෝ මඞ්කුභූතෝ පත්තක්ඛන්ධෝ අධෝමුඛෝ පජ්ඣායන්තෝ අප්පටිභානෝ නිසීදිස්සති, සේය්‍යථාපි සරභෝ පරිබ්බාජකෝ”ති.

    Wanderers, someone might say to me: ‘Your teaching does not lead someone who practices it to the goal of the complete ending of suffering.’ Then I’d carefully pursue, press, and grill them on that point. When grilled by me, they would, without a doubt, fall into one of these three categories. They’d dodge the issue, distracting the discussion with irrelevant points. They’d display annoyance, hate, and bitterness. Or they’d sit silent, dismayed, shoulders drooping, downcast, depressed, with nothing to say, like Sarabha.”

    අථ ඛෝ භගවා සිප්පිනිකාතීරේ පරිබ්බාජකාරාමේ තික්ඛත්තුං සීහනාදං නදිත්වා වේහාසං පක්කාමි.

    Then the Buddha, having roared his lion’s roar three times in the wanderers’ monastery on the bank of the Sappinī river, rose into the sky and flew away.

    අථ ඛෝ තේ පරිබ්බාජකා අචිරපක්කන්තස්ස භගවතෝ සරභං පරිබ්බාජකං සමන්තතෝ වාචායසන්නිතෝදකේන සඤ්ජම්භරිමකංසු: “සේය්‍යථාපි, ආවුසෝ සරභ, බ්‍රහාරඤ්ඤේ ජරසිඞ්ගාලෝ ‘සීහනාදං නදිස්සාමී(අ)ති සිඞ්ගාලකංයේව නදති, භේරණ්ඩකංයේව නදති; ඒවමේවං ඛෝ ත්වං, ආවුසෝ සරභ, අඤ්ඤත්‍රේව සමණේන ගෝතමේන ‘සීහනාදං නදිස්සාමී(අ)ති සිඞ්ගාලකංයේව නදසි භේරණ්ඩකංයේව නදසි.

    Soon after the Buddha left, those wanderers beset Sarabha on all sides with sneering and jeering. “Friend Sarabha, you’re just like an old jackal in the formidable wilderness who thinks, ‘I’ll roar a lion’s roar!’ but they still only manage to squeal and yelp like a jackal. In the same way, when the ascetic Gotama wasn’t here you said ‘I’ll roar a lion’s roar!’ but you only managed to squeal and yelp like a jackal.

    සේය්‍යථාපි, ආවුසෝ සරභ, අම්බුකසඤ්චරී ‘පුරිසකරවිතං රවිස්සාමී(අ)ති අම්බුකසඤ්චරිරවිතංයේව රවති; ඒවමේවං ඛෝ ත්වං, ආවුසෝ සරභ, අඤ්ඤත්‍රේව සමණේන ගෝතමේන ‘පුරිසකරවිතං රවිස්සාමී(අ)ති, අම්බුකසඤ්චරිරවිතංයේව රවසි.

    You’re just like a golden oriole who thinks, ‘I’ll cry like a cuckoo!’ but they still only manage to cry like a golden oriole. In the same way, when the ascetic Gotama wasn’t here you said ‘I’ll cry like a cuckoo!’ but you still only managed to cry like a golden oriole.

    සේය්‍යථාපි, ආවුසෝ සරභ, උසභෝ සුඤ්ඤාය ගෝසාලාය ගම්භීරං නදිතබ්බං මඤ්ඤති; ඒවමේවං ඛෝ ත්වං, ආවුසෝ සරභ, අඤ්ඤත්‍රේව සමණේන ගෝතමේන ගම්භීරං නදිතබ්බං මඤ්ඤසී”ති. අථ ඛෝ තේ පරිබ්බාජකා සරභං පරිබ්බාජකං සමන්තතෝ වාචායසන්නිතෝදකේන සඤ්ජම්භරිමකංසූති.

    You’re just like a bull that thinks to bellow only when the cowstall is empty. In the same way, you only thought to bellow when the ascetic Gotama wasn’t here.” That’s how those wanderers beset Sarabha on all sides with sneering and jeering.

    චතුත්ථං.





    The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact