Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ៣។៣៣
Numbered Discourses 3.33
៤។ ទេវទូតវគ្គ
4. Messengers of the Gods
សារិបុត្តសុត្ត
With Sāriputta
អថ ខោ អាយស្មា សារិបុត្តោ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នំ ខោ អាយស្មន្តំ សារិបុត្តំ ភគវា ឯតទវោច: “សង្ខិត្តេនបិ ខោ អហំ, សារិបុត្ត, ធម្មំ ទេសេយ្យំ; វិត្ថារេនបិ ខោ អហំ, សារិបុត្ត, ធម្មំ ទេសេយ្យំ; សង្ខិត្តវិត្ថារេនបិ ខោ អហំ, សារិបុត្ត, ធម្មំ ទេសេយ្យំ; អញ្ញាតារោ ច ទុល្លភា”តិ។
Then Venerable Sāriputta went up to the Buddha, bowed, and sat down to one side. The Buddha said to him, “Maybe I’ll teach Dhamma in brief, maybe in detail, maybe both in brief and in detail. But it’s hard to find anyone who understands.”
“ឯតស្ស, ភគវា, កាលោ, ឯតស្ស, សុគត, កាលោ យំ ភគវា សង្ខិត្តេនបិ ធម្មំ ទេសេយ្យ, វិត្ថារេនបិ ធម្មំ ទេសេយ្យ, សង្ខិត្តវិត្ថារេនបិ ធម្មំ ទេសេយ្យ។ ភវិស្សន្តិ ធម្មស្ស អញ្ញាតារោ”តិ។
“Now is the time, Blessed One! Now is the time, Holy One! Let the Buddha teach Dhamma in brief, in detail, and both in brief and in detail. There will be those who understand the teaching!”
“តស្មាតិហ, សារិបុត្ត, ឯវំ សិក្ខិតព្ពំ: ‘ឥមស្មិញ្ច សវិញ្ញាណកេ កាយេ អហង្ការមមង្ការមានានុសយា ន ភវិស្សន្តិ, ពហិទ្ធា ច សព្ពនិមិត្តេសុ អហង្ការមមង្ការមានានុសយា ន ភវិស្សន្តិ, យញ្ច ចេតោវិមុត្តិំ បញ្ញាវិមុត្តិំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតោ អហង្ការមមង្ការមានានុសយា ន ហោន្តិ តញ្ច ចេតោវិមុត្តិំ បញ្ញាវិមុត្តិំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរិស្សាមាៜតិ។ ឯវញ្ហិ ខោ, សារិបុត្ត, សិក្ខិតព្ពំ។
“So, Sāriputta, you should train like this: ‘There’ll be no ego, possessiveness, or underlying tendency to conceit for this conscious body; and no ego, possessiveness, or underlying tendency to conceit for all external stimuli; and we’ll live having achieved the freedom of heart and freedom by wisdom where ego, possessiveness, and underlying tendency to conceit are no more.’ That’s how you should train.
យតោ ច ខោ, សារិបុត្ត, ភិក្ខុនោ ឥមស្មិញ្ច សវិញ្ញាណកេ កាយេ អហង្ការមមង្ការមានានុសយា ន ហោន្តិ, ពហិទ្ធា ច សព្ពនិមិត្តេសុ អហង្ការមមង្ការមានានុសយា ន ហោន្តិ, យញ្ច ចេតោវិមុត្តិំ បញ្ញាវិមុត្តិំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតោ អហង្ការមមង្ការមានានុសយា ន ហោន្តិ តញ្ច ចេតោវិមុត្តិំ បញ្ញាវិមុត្តិំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ; អយំ វុច្ចតិ, សារិបុត្ត: ‘ភិក្ខុ អច្ឆេច្ឆិ តណ្ហំ, វិវត្តយិ សំយោជនំ, សម្មា មានាភិសមយា អន្តមកាសិ ទុក្ខស្សៜ។
When a bhikkhu has no ego, possessiveness, or underlying tendency to conceit for this conscious body; and no ego, possessiveness, or underlying tendency to conceit for all external stimuli; and they live having attained the freedom of heart and freedom by wisdom where ego, possessiveness, and underlying tendency to conceit are no more—they’re called a bhikkhu who has cut off craving, untied the fetters, and by rightly comprehending conceit has made an end of suffering.
ឥទញ្ច បន មេតំ, សារិបុត្ត, សន្ធាយ ភាសិតំ បារាយនេ ឧទយបញ្ហេ:
And Sāriputta, this is what I was referring to in ‘The Way to the Far Shore’, in ‘The Questions of Udaya’ when I said:
‘បហានំ កាមសញ្ញានំ, ទោមនស្សាន ចូភយំ; ថិនស្ស ច បនូទនំ, កុក្កុច្ចានំ និវារណំ។
‘The giving up of sensual desires and aversions, both; the dispelling of dullness, and the prevention of remorse.
ឧបេក្ខាសតិសំសុទ្ធំ, ធម្មតក្កបុរេជវំ; អញ្ញាវិមោក្ខំ បព្រូមិ, អវិជ្ជាយ បភេទនន៑ៜ”តិ។
Pure equanimity and mindfulness, preceded by investigation of principles—this, I declare, is liberation by enlightenment, the smashing of ignorance.’”
តតិយំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]