Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ៩។៦
Numbered Discourses 9.6
១។ សម្ពោធិវគ្គ
1. Awakening
សេវនាសុត្ត
Association
តត្រ ខោ អាយស្មា សារិបុត្តោ ភិក្ខូ អាមន្តេសិ …បេ… អាយស្មា សារិបុត្តោ ឯតទវោច:
There Sāriputta addressed the bhikkhus:
“បុគ្គលោបិ, អាវុសោ, ទុវិធេន វេទិតព្ពោ—សេវិតព្ពោបិ អសេវិតព្ពោបិ។ ចីវរម្បិ, អាវុសោ, ទុវិធេន វេទិតព្ពំ—សេវិតព្ពម្បិ អសេវិតព្ពម្បិ។ បិណ្ឌបាតោបិ, អាវុសោ, ទុវិធេន វេទិតព្ពោ—សេវិតព្ពោបិ អសេវិតព្ពោបិ។ សេនាសនម្បិ, អាវុសោ, ទុវិធេន វេទិតព្ពំ—សេវិតព្ពម្បិ អសេវិតព្ពម្បិ។ គាមនិគមោបិ, អាវុសោ, ទុវិធេន វេទិតព្ពោ—សេវិតព្ពោបិ អសេវិតព្ពោបិ។ ជនបទបទេសោបិ, អាវុសោ, ទុវិធេន វេទិតព្ពោ—សេវិតព្ពោបិ អសេវិតព្ពោបិ។
“Friends, you should distinguish two kinds of people: those you should associate with, and those you shouldn’t associate with. You should distinguish two kinds of robes: those you should wear, and those you shouldn’t wear. You should distinguish two kinds of almsfood: that which you should eat, and that which you shouldn’t eat. You should distinguish two kinds of lodging: those you should frequent, and those you shouldn’t frequent. You should distinguish two kinds of market town: those you should frequent, and those you shouldn’t frequent. You should distinguish two kinds of country: those you should frequent, and those you shouldn’t frequent.
‘បុគ្គលោបិ, អាវុសោ, ទុវិធេន វេទិតព្ពោ—សេវិតព្ពោបិ អសេវិតព្ពោបីៜតិ, ឥតិ ខោ បនេតំ វុត្តំ។ កិញ្ចេតំ បដិច្ច វុត្តំ? តត្ថ យំ ជញ្ញា បុគ្គលំ: ‘ឥមំ ខោ មេ បុគ្គលំ សេវតោ អកុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តិ, កុសលា ធម្មា បរិហាយន្តិ; យេ ច ខោ មេ បព្ពជិតេន ជីវិតបរិក្ខារា សមុទានេតព្ពា ចីវរបិណ្ឌបាតសេនាសនគិលានបច្ចយភេសជ្ជបរិក្ខារា តេ ច កសិរេន សមុទាគច្ឆន្តិ; យស្ស ចម្ហិ អត្ថាយ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិតោ សោ ច មេ សាមញ្ញត្ថោ ន ភាវនាបារិបូរិំ គច្ឆតីៜតិ, តេនាវុសោ, បុគ្គលេន សោ បុគ្គលោ រត្តិភាគំ វា ទិវសភាគំ វា សង្ខាបិ អនាបុច្ឆា បក្កមិតព្ពំ នានុពន្ធិតព្ពោ។
You should distinguish two kinds of people: those you should associate with, and those you shouldn’t associate with.’ That’s what I said, but why did I say it? Well, should you know of a person: ‘When I associate with this person, unskillful qualities grow, and skillful qualities decline. And the necessities of life that a renunciate requires—robes, almsfood, lodgings, and medicines and supplies for the sick—are hard to come by. And the goal of the ascetic life for which I went forth from the lay life to homelessness is not being fully developed.’ In this case you should leave that person at that very time of the day or night, without asking. You shouldn’t follow them.
តត្ថ យំ ជញ្ញា បុគ្គលំ: ‘ឥមំ ខោ មេ បុគ្គលំ សេវតោ អកុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តិ, កុសលា ធម្មា បរិហាយន្តិ; យេ ច ខោ មេ បព្ពជិតេន ជីវិតបរិក្ខារា សមុទានេតព្ពា ចីវរបិណ្ឌបាតសេនាសនគិលានបច្ចយភេសជ្ជបរិក្ខារា តេ ច អប្បកសិរេន សមុទាគច្ឆន្តិ; យស្ស ចម្ហិ អត្ថាយ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិតោ សោ ច មេ សាមញ្ញត្ថោ ន ភាវនាបារិបូរិំ គច្ឆតីៜតិ, តេនាវុសោ, បុគ្គលេន សោ បុគ្គលោ សង្ខាបិ អនាបុច្ឆា បក្កមិតព្ពំ នានុពន្ធិតព្ពោ។
Whereas, should you know of a person: ‘When I associate with this person, unskillful qualities grow, and skillful qualities decline. But the necessities of life that a renunciate requires—robes, almsfood, lodgings, and medicines and supplies for the sick—are easy to come by. However, the goal of the ascetic life for which I went forth from the lay life to homelessness is not being fully developed.’ In this case you should leave that person after reflecting, without asking. You shouldn’t follow them.
តត្ថ យំ ជញ្ញា បុគ្គលំ: ‘ឥមំ ខោ មេ បុគ្គលំ សេវតោ អកុសលា ធម្មា បរិហាយន្តិ, កុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តិ; យេ ច ខោ មេ បព្ពជិតេន ជីវិតបរិក្ខារា សមុទានេតព្ពា ចីវរបិណ្ឌបាតសេនាសនគិលានបច្ចយភេសជ្ជបរិក្ខារា តេ ច កសិរេន សមុទាគច្ឆន្តិ; យស្ស ចម្ហិ អត្ថាយ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិតោ សោ ច មេ សាមញ្ញត្ថោ ភាវនាបារិបូរិំ គច្ឆតីៜតិ, តេនាវុសោ, បុគ្គលេន សោ បុគ្គលោ សង្ខាបិ អនុពន្ធិតព្ពោ ន បក្កមិតព្ពំ។
Well, should you know of a person: ‘When I associate with this person, unskillful qualities decline, and skillful qualities grow. And the necessities of life that a renunciate requires—robes, almsfood, lodgings, and medicines and supplies for the sick—are hard to come by. But the goal of the ascetic life for which I went forth from the lay life to homelessness is being fully developed.’ In this case you should follow that person after appraisal. You shouldn’t leave them.
តត្ថ យំ ជញ្ញា បុគ្គលំ: ‘ឥមំ ខោ មេ បុគ្គលំ សេវតោ អកុសលា ធម្មា បរិហាយន្តិ, កុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តិ; យេ ច ខោ មេ បព្ពជិតេន ជីវិតបរិក្ខារា សមុទានេតព្ពា ចីវរបិណ្ឌបាតសេនាសនគិលានបច្ចយភេសជ្ជបរិក្ខារា តេ ច អប្បកសិរេន សមុទាគច្ឆន្តិ; យស្ស ចម្ហិ អត្ថាយ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជិតោ សោ ច មេ សាមញ្ញត្ថោ ភាវនាបារិបូរិំ គច្ឆតីៜតិ, តេនាវុសោ, បុគ្គលេន សោ បុគ្គលោ យាវជីវំ អនុពន្ធិតព្ពោ ន បក្កមិតព្ពំ អបិ បនុជ្ជមានេន។ ‘បុគ្គលោបិ, អាវុសោ, ទុវិធេន វេទិតព្ពោ—សេវិតព្ពោបិ អសេវិតព្ពោបីៜតិ, ឥតិ យំ តំ វុត្តំ, ឥទមេតំ បដិច្ច វុត្តំ។
Whereas, should you know of a person: ‘When I associate with this person, unskillful qualities decline, and skillful qualities grow. And the necessities of life that a renunciate requires—robes, almsfood, lodgings, and medicines and supplies for the sick—are easy to come by. And the goal of the ascetic life for which I went forth from the lay life to homelessness is being fully developed.’ In this case you should follow that person. You shouldn’t leave them, even if they send you away. ‘You should distinguish two kinds of people: those you should associate with, and those you shouldn’t associate with.’ That’s what I said, and this is why I said it.
‘ចីវរម្បិ, អាវុសោ, ទុវិធេន វេទិតព្ពំ—សេវិតព្ពម្បិ អសេវិតព្ពម្បីៜតិ, ឥតិ ខោ បនេតំ វុត្តំ។ កិញ្ចេតំ បដិច្ច វុត្តំ? តត្ថ យំ ជញ្ញា ចីវរំ: ‘ឥទំ ខោ មេ ចីវរំ សេវតោ អកុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តិ, កុសលា ធម្មា បរិហាយន្តីៜតិ, ឯវរូបំ ចីវរំ ន សេវិតព្ពំ។ តត្ថ យំ ជញ្ញា ចីវរំ: ‘ឥទំ ខោ មេ ចីវរំ សេវតោ អកុសលា ធម្មា បរិហាយន្តិ, កុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តីៜតិ, ឯវរូបំ ចីវរំ សេវិតព្ពំ។ ‘ចីវរម្បិ, អាវុសោ, ទុវិធេន វេទិតព្ពំ—សេវិតព្ពម្បិ អសេវិតព្ពម្បីៜតិ, ឥតិ យំ តំ វុត្តំ, ឥទមេតំ បដិច្ច វុត្តំ។
‘You should distinguish two kinds of robes: those you should wear, and those you shouldn’t wear.’ That’s what I said, but why did I say it? Well, should you know of a robe: ‘When I wear this robe, unskillful qualities grow, and skillful qualities decline.’ You should not wear that kind of robe. Whereas, should you know of a robe: ‘When I wear this robe, unskillful qualities decline, and skillful qualities grow.’ You should wear that kind of robe. ‘You should distinguish two kinds of robes: those you should wear, and those you shouldn’t wear.’ That’s what I said, and this is why I said it.
‘បិណ្ឌបាតោបិ, អាវុសោ, ទុវិធេន វេទិតព្ពោ—សេវិតព្ពោបិ អសេវិតព្ពោបីៜតិ, ឥតិ ខោ បនេតំ វុត្តំ។ កិញ្ចេតំ បដិច្ច វុត្តំ? តត្ថ យំ ជញ្ញា បិណ្ឌបាតំ: ‘ឥមំ ខោ មេ បិណ្ឌបាតំ សេវតោ អកុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តិ, កុសលា ធម្មា បរិហាយន្តីៜតិ, ឯវរូបោ បិណ្ឌបាតោ ន សេវិតព្ពោ។ តត្ថ យំ ជញ្ញា បិណ្ឌបាតំ: ‘ឥមំ ខោ មេ បិណ្ឌបាតំ សេវតោ អកុសលា ធម្មា បរិហាយន្តិ, កុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តីៜតិ, ឯវរូបោ បិណ្ឌបាតោ សេវិតព្ពោ។ ‘បិណ្ឌបាតោបិ, អាវុសោ, ទុវិធេន វេទិតព្ពោ—សេវិតព្ពោបិ អសេវិតព្ពោបីៜតិ, ឥតិ យំ តំ វុត្តំ, ឥទមេតំ បដិច្ច វុត្តំ។
‘You should distinguish two kinds of almsfood: that which you should eat, and that which you shouldn’t eat.’ That’s what I said, but why did I say it? Well, should you know of almsfood: ‘When I eat this almsfood, unskillful qualities grow, and skillful qualities decline.’ You should not eat that kind of almsfood. Whereas, should you know of almsfood: ‘When I eat this almsfood, unskillful qualities decline, and skillful qualities grow.’ You should eat that kind of almsfood. ‘You should distinguish two kinds of almsfood: that which you should eat, and that which you shouldn’t eat.’ That’s what I said, and this is why I said it.
‘សេនាសនម្បិ, អាវុសោ, ទុវិធេន វេទិតព្ពំ—សេវិតព្ពម្បិ អសេវិតព្ពម្បីៜតិ, ឥតិ ខោ បនេតំ វុត្តំ។ កិញ្ចេតំ បដិច្ច វុត្តំ? តត្ថ យំ ជញ្ញា សេនាសនំ: ‘ឥទំ ខោ មេ សេនាសនំ សេវតោ អកុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តិ, កុសលា ធម្មា បរិហាយន្តីៜតិ, ឯវរូបំ សេនាសនំ ន សេវិតព្ពំ។ តត្ថ យំ ជញ្ញា សេនាសនំ: ‘ឥទំ ខោ មេ សេនាសនំ សេវតោ អកុសលា ធម្មា បរិហាយន្តិ, កុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តីៜតិ, ឯវរូបំ សេនាសនំ សេវិតព្ពំ។ ‘សេនាសនម្បិ, អាវុសោ, ទុវិធេន វេទិតព្ពំ—សេវិតព្ពម្បិ អសេវិតព្ពម្បីៜតិ, ឥតិ យំ តំ វុត្តំ, ឥទមេតំ បដិច្ច វុត្តំ។
‘You should distinguish two kinds of lodging: those you should frequent, and those you shouldn’t frequent.’ That’s what I said, but why did I say it? Well, should you know of a lodging: ‘When I frequent this lodging, unskillful qualities grow, and skillful qualities decline.’ You should not frequent that kind of lodging. Whereas, should you know of a lodging: ‘When I frequent this lodging, unskillful qualities decline, and skillful qualities grow.’ You should frequent that kind of lodging. ‘You should distinguish two kinds of lodging: those you should frequent, and those you shouldn’t frequent.’ That’s what I said, and this is why I said it.
‘គាមនិគមោបិ, អាវុសោ, ទុវិធេន វេទិតព្ពោ—សេវិតព្ពោបិ អសេវិតព្ពោបីៜតិ, ឥតិ ខោ បនេតំ វុត្តំ។ កិញ្ចេតំ បដិច្ច វុត្តំ? តត្ថ យំ ជញ្ញា គាមនិគមំ: ‘ឥមំ ខោ មេ គាមនិគមំ សេវតោ អកុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តិ, កុសលា ធម្មា បរិហាយន្តីៜតិ, ឯវរូបោ គាមនិគមោ ន សេវិតព្ពោ។ តត្ថ យំ ជញ្ញា គាមនិគមំ: ‘ឥមំ ខោ មេ គាមនិគមំ សេវតោ អកុសលា ធម្មា បរិហាយន្តិ, កុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តីៜតិ, ឯវរូបោ គាមនិគមោ សេវិតព្ពោ។ ‘គាមនិគមោបិ, អាវុសោ, ទុវិធេន វេទិតព្ពោ—សេវិតព្ពោបិ អសេវិតព្ពោបីៜតិ, ឥតិ យំ តំ វុត្តំ, ឥទមេតំ បដិច្ច វុត្តំ។
‘You should distinguish two kinds of market town: those you should frequent, and those you shouldn’t frequent.’ That’s what I said, but why did I say it? Well, should you know of a market town: ‘When I frequent this market town, unskillful qualities grow, and skillful qualities decline.’ You should not frequent that kind of village or town. Whereas, should you know of a market town: ‘When I frequent this market town, unskillful qualities decline, and skillful qualities grow.’ You should frequent that kind of village or town. ‘You should distinguish two kinds of market town: those you should frequent, and those you shouldn’t frequent.’ That’s what I said, and this is why I said it.
‘ជនបទបទេសោបិ, អាវុសោ, ទុវិធេន វេទិតព្ពោ—សេវិតព្ពោបិ អសេវិតព្ពោបីៜតិ, ឥតិ ខោ បនេតំ វុត្តំ។ កិញ្ចេតំ បដិច្ច វុត្តំ? តត្ថ យំ ជញ្ញា ជនបទបទេសំ: ‘ឥមំ ខោ មេ ជនបទបទេសំ សេវតោ អកុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តិ, កុសលា ធម្មា បរិហាយន្តីៜតិ, ឯវរូបោ ជនបទបទេសោ ន សេវិតព្ពោ។ តត្ថ យំ ជញ្ញា ជនបទបទេសំ: ‘ឥមំ ខោ មេ ជនបទបទេសំ សេវតោ អកុសលា ធម្មា បរិហាយន្តិ, កុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តីៜតិ, ឯវរូបោ ជនបទបទេសោ សេវិតព្ពោ។ ‘ជនបទបទេសោបិ, អាវុសោ, ទុវិធេន វេទិតព្ពោ—សេវិតព្ពោបិ អសេវិតព្ពោបីៜតិ, ឥតិ យំ តំ វុត្តំ, ឥទមេតំ បដិច្ច វុត្តន៑”តិ។
‘You should distinguish two kinds of country: those you should frequent, and those you shouldn’t frequent.’ That’s what I said, but why did I say it? Well, should you know of a country: ‘When I frequent this country, unskillful qualities grow, and skillful qualities decline.’ You should not frequent that kind of country. Whereas, should you know of a country: ‘When I frequent this country, unskillful qualities decline, and skillful qualities grow.’ You should frequent that kind of country. ‘You should distinguish two kinds of country: those you should frequent, and those you shouldn’t frequent.’ That’s what I said, and this is why I said it.”
ឆដ្ឋំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]