Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation

    អង្គុត្តរ និកាយ ៤។៣៣

    Numbered Discourses 4.33

    ៤។ ចក្កវគ្គ

    4. Situations

    សីហសុត្ត

    The Lion

    “សីហោ, ភិក្ខវេ, មិគរាជា សាយន្ហសមយំ អាសយា និក្ខមតិ។ អាសយា និក្ខមិត្វា វិជម្ភតិ។ វិជម្ភិត្វា សមន្តា ចតុទ្ទិសា អនុវិលោកេតិ។ សមន្តា ចតុទ្ទិសា អនុវិលោកេត្វា តិក្ខត្តុំ សីហនាទំ នទតិ។ តិក្ខត្តុំ សីហនាទំ នទិត្វា គោចរាយ បក្កមតិ។ យេ ខោ បន តេ, ភិក្ខវេ, តិរច្ឆានគតា បាណា សីហស្ស មិគរញ្ញោ នទតោ សទ្ទំ សុណន្តិ, តេ យេភុយ្យេន ភយំ សំវេគំ សន្តាសំ អាបជ្ជន្តិ។ ពិលំ ពិលាសយា បវិសន្តិ, ទកំ ទកាសយា បវិសន្តិ, វនំ វនាសយា បវិសន្តិ, អាកាសំ បក្ខិនោ ភជន្តិ។ យេបិ តេ, ភិក្ខវេ, រញ្ញោ នាគា គាមនិគមរាជធានីសុ ទឡ្ហេហិ វរត្តេហិ ពន្ធនេហិ ពទ្ធា, តេបិ តានិ ពន្ធនានិ សញ្ឆិន្ទិត្វា សម្បទាលេត្វា ភីតា មុត្តករីសំ ចជមានា យេន វា តេន វា បលាយន្តិ។ ឯវំ មហិទ្ធិកោ ខោ, ភិក្ខវេ, សីហោ មិគរាជា តិរច្ឆានគតានំ បាណានំ, ឯវំ មហេសក្ខោ ឯវំ មហានុភាវោ។

    “Bhikkhus, towards evening the lion, king of beasts, emerges from his den, yawns, looks all around the four quarters, and roars his lion’s roar three times. Then he sets out on the hunt. And the animals who hear the roar of the lion, king of beasts, are typically filled with fear, awe, and terror. They return to their lairs, be they in a hole, the water, or a wood; and the birds take to the air. Even the royal elephants, bound with strong harnesses in the villages, towns, and capital cities, break apart their bonds, and urinate and defecate in terror as they flee here and there. That’s how powerful is the lion, king of beasts, among animals, how illustrious and mighty.

    ឯវមេវំ ខោ, ភិក្ខវេ, យទា តថាគតោ លោកេ ឧប្បជ្ជតិ អរហំ សម្មាសម្ពុទ្ធោ វិជ្ជាចរណសម្បន្នោ សុគតោ លោកវិទូ អនុត្តរោ បុរិសទម្មសារថិ សត្ថា ទេវមនុស្សានំ ពុទ្ធោ ភគវា, សោ ធម្មំ ទេសេតិ: ‘ឥតិ សក្កាយោ, ឥតិ សក្កាយសមុទយោ, ឥតិ សក្កាយនិរោធោ, ឥតិ សក្កាយនិរោធគាមិនី បដិបទាៜតិ។

    In the same way, when a Realized One arises in the world—perfected, a fully awakened Buddha, accomplished in knowledge and conduct, holy, knower of the world, supreme guide for those who wish to train, teacher of gods and humans, awakened, blessed—he teaches the Dhamma: ‘Such is identity, such is the origin of identity, such is the cessation of identity, such is the practice that leads to the cessation of identity.’

    យេបិ តេ, ភិក្ខវេ, ទេវា ទីឃាយុកា វណ្ណវន្តោ សុខពហុលា ឧច្ចេសុ វិមានេសុ ចិរដ្ឋិតិកា, តេបិ តថាគតស្ស ធម្មទេសនំ សុត្វា យេភុយ្យេន ភយំ សំវេគំ សន្តាសំ អាបជ្ជន្តិ: ‘អនិច្ចា វត កិរ, ភោ, មយំ សមានា និច្ចម្ហាតិ អមញ្ញិម្ហ; អទ្ធុវា វត កិរ, ភោ, មយំ សមានា ធុវម្ហាតិ អមញ្ញិម្ហ; អសស្សតា វត កិរ, ភោ, មយំ សមានា សស្សតម្ហាតិ អមញ្ញិម្ហ។ មយំ កិរ, ភោ, អនិច្ចា អទ្ធុវា អសស្សតា សក្កាយបរិយាបន្នាៜតិ។

    Now, there are gods who are long-lived, beautiful, and very happy, lasting long in their divine palaces. When they hear this teaching by the Realized One, they’re typically filled with fear, awe, and terror. ‘Oh no! It turns out we’re impermanent, though we thought we were permanent! It turns out we don’t last, though we thought we were everlasting! It turns out we’re transient, though we thought we were eternal! It turns out that we’re impermanent, not lasting, transient, and included within identity.’

    ឯវំ មហិទ្ធិកោ ខោ, ភិក្ខវេ, តថាគតោ សទេវកស្ស លោកស្ស, ឯវំ មហេសក្ខោ ឯវំ មហានុភាវោតិ។

    That’s how powerful is the Realized One in the world with its gods, how illustrious and mighty.

    យទា ពុទ្ធោ អភិញ្ញាយ, ធម្មចក្កំ បវត្តយី; សទេវកស្ស លោកស្ស, សត្ថា អប្បដិបុគ្គលោ។

    The Buddha, the teacher without a peer in all the world with its gods, rolls forth the Wheel of Dhamma from his own insight:

    សក្កាយញ្ច និរោធញ្ច, សក្កាយស្ស ច សម្ភវំ; អរិយញ្ចដ្ឋង្គិកំ មគ្គំ, ទុក្ខូបសមគាមិនំ។

    identity, its cessation, the origin of identity, and the noble eightfold path that leads to the stilling of suffering.

    យេបិ ទីឃាយុកា ទេវា, វណ្ណវន្តោ យសស្សិនោ; ភីតា សន្តាសមាបាទុំ, សីហស្សេវិតរេ មិគា។

    And then the long-lived gods, so beautiful and famous, are afraid and full of terror, like the other beasts when they hear a lion.

    អវីតិវត្តា សក្កាយំ, អនិច្ចា កិរ ភោ មយំ; សុត្វា អរហតោ វាក្យំ, វិប្បមុត្តស្ស តាទិនោ”តិ។

    ‘We haven’t transcended identity! It turns out we’re impermanent!’ So they say when they hear the word of the perfected one, free and poised.”

    តតិយំ។





    The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact