| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationඅඞ්ගුත්තර නිකාය 5.99
Numbered Discourses 5.99
10. කකුධවග්ග
10. With Kakudha
සීහසුත්ත
The Lion
“සීහෝ, භික්ඛවේ, මිගරාජා සායන්හසමයං ආසයා නික්ඛමති; ආසයා නික්ඛමිත්වා විජම්භති; විජම්භිත්වා සමන්තා චතුද්දිසං අනුවිලෝකේති; සමන්තා චතුද්දිසං අනුවිලෝකේත්වා තික්ඛත්තුං සීහනාදං නදති; තික්ඛත්තුං සීහනාදං නදිත්වා ගෝචරාය පක්කමති. සෝ හත්ථිස්ස චේපි පහාරං දේති, සක්කච්චඤ්ඤේව පහාරං දේති, නෝ අසක්කච්චං; මහිංසස්ස චේපි පහාරං දේති, සක්කච්චඤ්ඤේව පහාරං දේති, නෝ අසක්කච්චං; ගවස්ස චේපි පහාරං දේති, සක්කච්චඤ්ඤේව පහාරං දේති, නෝ අසක්කච්චං; දීපිස්ස චේපි පහාරං දේති, සක්කච්චඤ්ඤේව පහාරං දේති, නෝ අසක්කච්චං; ඛුද්දකානඤ්චේපි පාණානං පහාරං දේති අන්තමසෝ සසබිළාරානම්පි, සක්කච්චඤ්ඤේව පහාරං දේති, නෝ අසක්කච්චං. තං කිස්ස හේතු? ‘මා මේ යෝග්ගපථෝ නස්සා(අ)ති.
“Bhikkhus, towards evening the lion, king of beasts, emerges from his den, yawns, looks all around the four quarters, and roars his lion’s roar three times. Then he sets out on the hunt. If he strikes an elephant, he does it carefully, not carelessly. If he strikes a buffalo … a cow … a leopard … or any smaller creatures—even a hare or a cat—he does it carefully, not carelessly. Why is that? Thinking: ‘May I not lose my way.’
සීහෝති ඛෝ, භික්ඛවේ, තථාගතස්සේතං අධිවචනං අරහතෝ සම්මාසම්බුද්ධස්ස. යං ඛෝ, භික්ඛවේ, තථාගතෝ පරිසාය ධම්මං දේසේති, ඉදමස්ස හෝති සීහනාදස්මිං. භික්ඛූනඤ්චේපි, භික්ඛවේ, තථාගතෝ ධම්මං දේසේති, සක්කච්චඤ්ඤේව තථාගතෝ ධම්මං දේසේති, නෝ අසක්කච්චං; භික්ඛුනීනඤ්චේපි, භික්ඛවේ, තථාගතෝ ධම්මං දේසේති, සක්කච්චඤ්ඤේව තථාගතෝ ධම්මං දේසේති, නෝ අසක්කච්චං; උපාසකානඤ්චේපි, භික්ඛවේ, තථාගතෝ ධම්මං දේසේති, සක්කච්චඤ්ඤේව තථාගතෝ ධම්මං දේසේති, නෝ අසක්කච්චං; උපාසිකානඤ්චේපි, භික්ඛවේ, තථාගතෝ ධම්මං දේසේති, සක්කච්චඤ්ඤේව තථාගතෝ ධම්මං දේසේති, නෝ අසක්කච්චං; පුථුජ්ජනානඤ්චේපි, භික්ඛවේ, තථාගතෝ ධම්මං දේසේති අන්තමසෝ අන්නභාරනේසාදානම්පි, සක්කච්චඤ්ඤේව තථාගතෝ ධම්මං දේසේති, නෝ අසක්කච්චං. තං කිස්ස හේතු? ධම්මගරු, භික්ඛවේ, තථාගතෝ ධම්මගාරවෝ”ති.
‘Lion’ is a term for the Realized One, the perfected one, the fully awakened Buddha. When the Realized One teaches Dhamma to an assembly, this is his lion’s roar. When the Realized One teaches the monks … nuns … laymen … laywomen … or ordinary people—even food-carriers and hunters—he teaches them carefully, not carelessly. Why is that? Because the Realized One has respect and reverence for the teaching.”
නවමං.
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
