Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ៤។១៩១
Numbered Discourses 4.191
២០។ មហាវគ្គ
20. The Great Chapter
សោតានុគតសុត្ត
Followed by Ear
“សោតានុគតានំ, ភិក្ខវេ, ធម្មានំ, វចសា បរិចិតានំ, មនសានុបេក្ខិតានំ, ទិដ្ឋិយា សុប្បដិវិទ្ធានំ ចត្តារោ អានិសំសា បាដិកង្ខា។ កតមេ ចត្តារោ?
“Bhikkhus, you can expect four benefits when the teachings have been followed by ear, reinforced by recitation, examined by the mind, and well comprehended theoretically. What four?
ឥធ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ ធម្មំ បរិយាបុណាតិ—សុត្តំ, គេយ្យំ, វេយ្យាករណំ, គាថំ, ឧទានំ, ឥតិវុត្តកំ, ជាតកំ, អព្ភុតធម្មំ, វេទល្លំ។ តស្ស តេ ធម្មា សោតានុគតា ហោន្តិ, វចសា បរិចិតា, មនសានុបេក្ខិតា, ទិដ្ឋិយា សុប្បដិវិទ្ធា។ សោ មុដ្ឋស្សតិ កាលំ កុរុមានោ អញ្ញតរំ ទេវនិកាយំ ឧបបជ្ជតិ។ តស្ស តត្ថ សុខិនោ ធម្មបទា ប្លវន្តិ។ ទន្ធោ, ភិក្ខវេ, សតុប្បាទោ; អថ សោ សត្តោ ខិប្បំយេវ វិសេសគាមី ហោតិ។ សោតានុគតានំ, ភិក្ខវេ, ធម្មានំ, វចសា បរិចិតានំ, មនសានុបេក្ខិតានំ, ទិដ្ឋិយា សុប្បដិវិទ្ធានំ អយំ បឋមោ អានិសំសោ បាដិកង្ខោ។
Take a bhikkhu who memorizes the teaching—statements, songs, discussions, verses, inspired exclamations, legends, stories of past lives, amazing stories, and classifications. They’ve followed those teachings by ear, reinforced them by recitation, examined them by the mind, and well comprehended them theoretically. But they die unmindful and are reborn in one of the orders of gods. Being happy there, passages of the teaching come back to them. Memory comes up slowly, but then that being quickly reaches distinction. This is the first benefit you can expect when the teachings have been followed by ear, reinforced by recitation, examined by the mind, and well comprehended theoretically.
បុន ចបរំ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ ធម្មំ បរិយាបុណាតិ—សុត្តំ, គេយ្យំ, វេយ្យាករណំ, គាថំ, ឧទានំ, ឥតិវុត្តកំ, ជាតកំ, អព្ភុតធម្មំ, វេទល្លំ។ តស្ស តេ ធម្មា សោតានុគតា ហោន្តិ, វចសា បរិចិតា, មនសានុបេក្ខិតា, ទិដ្ឋិយា សុប្បដិវិទ្ធា។ សោ មុដ្ឋស្សតិ កាលំ កុរុមានោ អញ្ញតរំ ទេវនិកាយំ ឧបបជ្ជតិ។ តស្ស តត្ថ ន ហេវ ខោ សុខិនោ ធម្មបទា ប្លវន្តិ; អបិ ច ខោ ភិក្ខុ ឥទ្ធិមា ចេតោវសិប្បត្តោ ទេវបរិសាយំ ធម្មំ ទេសេតិ។ តស្ស ឯវំ ហោតិ: ‘អយំ វា សោ ធម្មវិនយោ, យត្ថាហំ បុព្ពេ ព្រហ្មចរិយំ អចរិន៑ៜតិ។ ទន្ធោ, ភិក្ខវេ, សតុប្បាទោ; អថ សោ សត្តោ ខិប្បមេវ វិសេសគាមី ហោតិ។ សេយ្យថាបិ, ភិក្ខវេ, បុរិសោ កុសលោ ភេរិសទ្ទស្ស។ សោ អទ្ធានមគ្គប្បដិបន្នោ ភេរិសទ្ទំ សុណេយ្យ។ តស្ស ន ហេវ ខោ អស្ស កង្ខា វា វិមតិ វា: ‘ភេរិសទ្ទោ នុ ខោ, ន នុ ខោ ភេរិសទ្ទោៜតិ។ អថ ខោ ភេរិសទ្ទោត្វេវ និដ្ឋំ គច្ឆេយ្យ។ ឯវមេវំ ខោ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ ធម្មំ បរិយាបុណាតិ—សុត្តំ, គេយ្យំ, វេយ្យាករណំ, គាថំ, ឧទានំ, ឥតិវុត្តកំ, ជាតកំ, អព្ភុតធម្មំ, វេទល្លំ។ តស្ស តេ ធម្មា សោតានុគតា ហោន្តិ, វចសា បរិចិតា, មនសានុបេក្ខិតា, ទិដ្ឋិយា សុប្បដិវិទ្ធា។ សោ មុដ្ឋស្សតិ កាលំ កុរុមានោ អញ្ញតរំ ទេវនិកាយំ ឧបបជ្ជតិ។ តស្ស តត្ថ ន ហេវ ខោ សុខិនោ ធម្មបទា ប្លវន្តិ; អបិ ច ខោ ភិក្ខុ ឥទ្ធិមា ចេតោវសិប្បត្តោ ទេវបរិសាយំ ធម្មំ ទេសេតិ។ តស្ស ឯវំ ហោតិ: ‘អយំ វា សោ ធម្មវិនយោ, យត្ថាហំ បុព្ពេ ព្រហ្មចរិយំ អចរិន៑ៜតិ។ ទន្ធោ, ភិក្ខវេ, សតុប្បាទោ; អថ សោ សត្តោ ខិប្បំយេវ វិសេសគាមី ហោតិ។ សោតានុគតានំ, ភិក្ខវេ, ធម្មានំ, វចសា បរិចិតានំ, មនសានុបេក្ខិតានំ, ទិដ្ឋិយា សុប្បដិវិទ្ធានំ អយំ ទុតិយោ អានិសំសោ បាដិកង្ខោ។
Take another bhikkhu who memorizes the teaching—statements, songs, discussions, verses, inspired exclamations, legends, stories of past lives, amazing stories, and classifications. They’ve followed those teachings by ear, reinforced them by recitation, examined them by the mind, and well comprehended them theoretically. But they die unmindful and are reborn in one of the orders of gods. Though they’re happy there, passages of the teaching don’t come back to them. However, a bhikkhu with psychic powers, who has achieved mastery of the mind, teaches Dhamma to the assembly of gods. They think: ‘I used to lead the spiritual life in this same teaching and training.’ Memory comes up slowly, but then that being quickly reaches distinction. Suppose a person was skilled in the sound of drums. While traveling along a road they hear the sound of drums. They wouldn’t have any doubts or uncertainties about whether that was the sound of drums or not. They’d just conclude, ‘That’s the sound of drums.’ In the same way, take another bhikkhu who memorizes the teaching … But they die unmindful and are reborn in one of the orders of gods. … Memory comes up slowly, but then that being quickly reaches distinction. This is the second benefit you can expect when the teachings have been followed by ear, reinforced by recitation, examined by the mind, and well comprehended theoretically.
បុន ចបរំ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ ធម្មំ បរិយាបុណាតិ—សុត្តំ, គេយ្យំ, វេយ្យាករណំ, គាថំ, ឧទានំ, ឥតិវុត្តកំ, ជាតកំ, អព្ភុតធម្មំ, វេទល្លំ។ តស្ស តេ ធម្មា សោតានុគតា ហោន្តិ, វចសា បរិចិតា, មនសានុបេក្ខិតា, ទិដ្ឋិយា សុប្បដិវិទ្ធា។ សោ មុដ្ឋស្សតិ កាលំ កុរុមានោ អញ្ញតរំ ទេវនិកាយំ ឧបបជ្ជតិ។ តស្ស តត្ថ ន ហេវ ខោ សុខិនោ ធម្មបទា ប្លវន្តិ, នបិ ភិក្ខុ ឥទ្ធិមា ចេតោវសិប្បត្តោ ទេវបរិសាយំ ធម្មំ ទេសេតិ; អបិ ច ខោ ទេវបុត្តោ ទេវបរិសាយំ ធម្មំ ទេសេតិ។ តស្ស ឯវំ ហោតិ: ‘អយំ វា សោ ធម្មវិនយោ, យត្ថាហំ បុព្ពេ ព្រហ្មចរិយំ អចរិន៑ៜតិ។ ទន្ធោ, ភិក្ខវេ, សតុប្បាទោ; អថ សោ សត្តោ ខិប្បំយេវ វិសេសគាមី ហោតិ។ សេយ្យថាបិ, ភិក្ខវេ, បុរិសោ កុសលោ សង្ខសទ្ទស្ស។ សោ អទ្ធានមគ្គប្បដិបន្នោ សង្ខសទ្ទំ សុណេយ្យ។ តស្ស ន ហេវ ខោ អស្ស កង្ខា វា វិមតិ វា: ‘សង្ខសទ្ទោ នុ ខោ, ន នុ ខោ សង្ខសទ្ទោៜតិ។ អថ ខោ សង្ខសទ្ទោត្វេវ និដ្ឋំ គច្ឆេយ្យ។ ឯវមេវំ ខោ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ ធម្មំ បរិយាបុណាតិ—សុត្តំ, គេយ្យំ, វេយ្យាករណំ, គាថំ, ឧទានំ, ឥតិវុត្តកំ, ជាតកំ, អព្ភុតធម្មំ, វេទល្លំ។ តស្ស តេ ធម្មា សោតានុគតា ហោន្តិ, វចសា បរិចិតា, មនសានុបេក្ខិតា, ទិដ្ឋិយា សុប្បដិវិទ្ធា។ សោ មុដ្ឋស្សតិ កាលំ កុរុមានោ អញ្ញតរំ ទេវនិកាយំ ឧបបជ្ជតិ។ តស្ស តត្ថ ន ហេវ ខោ សុខិនោ ធម្មបទា ប្លវន្តិ, នបិ ភិក្ខុ ឥទ្ធិមា ចេតោវសិប្បត្តោ ទេវបរិសាយំ ធម្មំ ទេសេតិ; អបិ ច ខោ ទេវបុត្តោ ទេវបរិសាយំ ធម្មំ ទេសេតិ។ តស្ស ឯវំ ហោតិ: ‘អយំ វា សោ ធម្មវិនយោ, យត្ថាហំ បុព្ពេ ព្រហ្មចរិយំ អចរិន៑ៜតិ។ ទន្ធោ, ភិក្ខវេ, សតុប្បាទោ; អថ សោ សត្តោ ខិប្បំយេវ វិសេសគាមី ហោតិ។ សោតានុគតានំ, ភិក្ខវេ, ធម្មានំ, វចសា បរិចិតានំ, មនសានុបេក្ខិតានំ, ទិដ្ឋិយា សុប្បដិវិទ្ធានំ អយំ តតិយោ អានិសំសោ បាដិកង្ខោ។
Take another bhikkhu who memorizes the teaching—statements, songs, discussions, verses, inspired exclamations, legends, stories of past lives, amazing stories, and classifications. They’ve followed those teachings by ear, reinforced them by recitation, examined them by the mind, and well comprehended them theoretically. But they die unmindful and are reborn in one of the orders of gods. But passages of the teaching don’t come back to them when they’re happy, nor does a bhikkhu with psychic powers … teach Dhamma to the assembly of gods. However, a god teaches Dhamma to the assembly of gods. They think: ‘I used to lead the spiritual life in this same teaching and training.’ Memory comes up slowly, but then that being quickly reaches distinction. Suppose a person was skilled in the sound of horns. While traveling along a road they hear the sound of horns. They wouldn’t have any doubt about whether that was the sound of horns or not. They’d just conclude, ‘That’s the sound of horns.’ In the same way, take another bhikkhu who memorizes the teaching … But they die unmindful and are reborn in one of the orders of gods. … Memory comes up slowly, but then that being quickly reaches distinction. This is the third benefit you can expect when the teachings have been followed by ear, reinforced by recitation, examined by the mind, and well comprehended theoretically.
បុន ចបរំ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ ធម្មំ បរិយាបុណាតិ—សុត្តំ, គេយ្យំ, វេយ្យាករណំ, គាថំ, ឧទានំ, ឥតិវុត្តកំ, ជាតកំ, អព្ភុតធម្មំ, វេទល្លំ។ តស្ស តេ ធម្មា សោតានុគតា ហោន្តិ, វចសា បរិចិតា, មនសានុបេក្ខិតា, ទិដ្ឋិយា សុប្បដិវិទ្ធា។ សោ មុដ្ឋស្សតិ កាលំ កុរុមានោ អញ្ញតរំ ទេវនិកាយំ ឧបបជ្ជតិ។ តស្ស តត្ថ ន ហេវ ខោ សុខិនោ ធម្មបទា ប្លវន្តិ, នបិ ភិក្ខុ ឥទ្ធិមា ចេតោវសិប្បត្តោ ទេវបរិសាយំ ធម្មំ ទេសេតិ, នបិ ទេវបុត្តោ ទេវបរិសាយំ ធម្មំ ទេសេតិ; អបិ ច ខោ ឱបបាតិកោ ឱបបាតិកំ សារេតិ: ‘សរសិ ត្វំ, មារិស, សរសិ ត្វំ, មារិស, យត្ថ មយំ បុព្ពេ ព្រហ្មចរិយំ អចរិម្ហាៜតិ។ សោ ឯវមាហ: ‘សរាមិ, មារិស, សរាមិ, មារិសាៜតិ។ ទន្ធោ, ភិក្ខវេ, សតុប្បាទោ; អថ សោ សត្តោ ខិប្បំយេវ វិសេសគាមី ហោតិ។ សេយ្យថាបិ, ភិក្ខវេ, ទ្វេ សហាយកា សហបំសុកីឡិកា។ តេ កទាចិ ករហចិ អញ្ញមញ្ញំ សមាគច្ឆេយ្យុំ។ អញ្ញោ បន សហាយកោ សហាយកំ ឯវំ វទេយ្យ: ‘ឥទម្បិ, សម្ម, សរសិ, ឥទម្បិ, សម្ម, សរសីៜតិ។ សោ ឯវំ វទេយ្យ: ‘សរាមិ, សម្ម, សរាមិ, សម្មាៜតិ។ ឯវមេវំ ខោ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ ធម្មំ បរិយាបុណាតិ—សុត្តំ, គេយ្យំ, វេយ្យាករណំ, គាថំ, ឧទានំ, ឥតិវុត្តកំ, ជាតកំ, អព្ភុតធម្មំ, វេទល្លំ។ តស្ស តេ ធម្មា សោតានុគតា ហោន្តិ, វចសា បរិចិតា, មនសានុបេក្ខិតា, ទិដ្ឋិយា សុប្បដិវិទ្ធា។ សោ មុដ្ឋស្សតិ កាលំ កុរុមានោ អញ្ញតរំ ទេវនិកាយំ ឧបបជ្ជតិ។ តស្ស តត្ថ ន ហេវ ខោ សុខិនោ ធម្មបទា ប្លវន្តិ, នបិ ភិក្ខុ ឥទ្ធិមា ចេតោវសិប្បត្តោ ទេវបរិសាយំ ធម្មំ ទេសេតិ, នបិ ទេវបុត្តោ ទេវបរិសាយំ ធម្មំ ទេសេតិ; អបិ ច ខោ ឱបបាតិកោ ឱបបាតិកំ សារេតិ: ‘សរសិ ត្វំ, មារិស, សរសិ ត្វំ, មារិស, យត្ថ មយំ បុព្ពេ ព្រហ្មចរិយំ អចរិម្ហាៜតិ។ សោ ឯវមាហ: ‘សរាមិ, មារិស, សរាមិ, មារិសាៜតិ។ ទន្ធោ, ភិក្ខវេ, សតុប្បាទោ; អថ ខោ សោ សត្តោ ខិប្បំយេវ វិសេសគាមី ហោតិ។ សោតានុគតានំ, ភិក្ខវេ, ធម្មានំ, វចសា បរិចិតានំ, មនសានុបេក្ខិតានំ, ទិដ្ឋិយា សុប្បដិវិទ្ធានំ អយំ ចតុត្ថោ អានិសំសោ បាដិកង្ខោ។
Take another bhikkhu who memorizes the teaching—statements, songs, discussions, verses, inspired exclamations, legends, stories of past lives, amazing stories, and classifications. They’ve followed those teachings by ear, reinforced them by recitation, examined them by the mind, and well comprehended them theoretically. But they die unmindful and are reborn in one of the orders of gods. But passages of the teaching don’t come back to them when they’re happy, and neither a bhikkhu with psychic powers … nor a god teaches Dhamma to the assembly of gods. But a being who has been reborn spontaneously reminds another such being: ‘Do you remember, good sir? Do you remember where we used to lead the spiritual life?’ He says: ‘I remember, good sir, I remember!’ Memory comes up slowly, but then that being quickly reaches distinction. Suppose there were two friends who had played together in the sand. Some time or other they’d meet. And one friend would say to the other: ‘Do you remember this, friend? Do you remember that, friend?’ They’d say: ‘I remember, friend, I remember!’ In the same way, take another bhikkhu who memorizes the teaching … But they die unmindful and are reborn in one of the orders of gods. … Memory comes up slowly, but then that being quickly reaches distinction. This is the fourth benefit you can expect when the teachings have been followed by ear, reinforced by recitation, examined by the mind, and well comprehended theoretically.
សោតានុគតានំ, ភិក្ខវេ, ធម្មានំ, វចសា បរិចិតានំ, មនសានុបេក្ខិតានំ ទិដ្ឋិយា សុប្បដិវិទ្ធានំ ឥមេ ចត្តារោ អានិសំសា បាដិកង្ខា”តិ។
You can expect these four benefits when the teachings have been followed by ear, reinforced by recitation, examined by the mind, and well comprehended theoretically.”
បឋមំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]