Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
අඞ්ගුත්තර නිකාය 4.191
Numbered Discourses 4.191
20. මහාවග්ග
20. The Great Chapter
සෝතානුගතසුත්ත
Followed by Ear
“සෝතානුගතානං, භික්ඛවේ, ධම්මානං, වචසා පරිචිතානං, මනසානුපේක්ඛිතානං, දිට්ඨියා සුප්පටිවිද්ධානං චත්තාරෝ ආනිසංසා පාටිකඞ්ඛා. කතමේ චත්තාරෝ?
“Bhikkhus, you can expect four benefits when the teachings have been followed by ear, reinforced by recitation, examined by the mind, and well comprehended theoretically. What four?
ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛු ධම්මං පරියාපුණාති—සුත්තං, ගේය්යං, වේය්යාකරණං, ගාථං, උදානං, ඉතිවුත්තකං, ජාතකං, අබ්භුතධම්මං, වේදල්ලං. තස්ස තේ ධම්මා සෝතානුගතා හෝන්ති, වචසා පරිචිතා, මනසානුපේක්ඛිතා, දිට්ඨියා සුප්පටිවිද්ධා. සෝ මුට්ඨස්සති කාලං කුරුමානෝ අඤ්ඤතරං දේවනිකායං උපපජ්ජති. තස්ස තත්ථ සුඛිනෝ ධම්මපදා ප්ලවන්ති. දන්ධෝ, භික්ඛවේ, සතුප්පාදෝ; අථ සෝ සත්තෝ ඛිප්පංයේව විසේසගාමී හෝති. සෝතානුගතානං, භික්ඛවේ, ධම්මානං, වචසා පරිචිතානං, මනසානුපේක්ඛිතානං, දිට්ඨියා සුප්පටිවිද්ධානං අයං පඨමෝ ආනිසංසෝ පාටිකඞ්ඛෝ.
Take a bhikkhu who memorizes the teaching—statements, songs, discussions, verses, inspired exclamations, legends, stories of past lives, amazing stories, and classifications. They’ve followed those teachings by ear, reinforced them by recitation, examined them by the mind, and well comprehended them theoretically. But they die unmindful and are reborn in one of the orders of gods. Being happy there, passages of the teaching come back to them. Memory comes up slowly, but then that being quickly reaches distinction. This is the first benefit you can expect when the teachings have been followed by ear, reinforced by recitation, examined by the mind, and well comprehended theoretically.
පුන චපරං, භික්ඛවේ, භික්ඛු ධම්මං පරියාපුණාති—සුත්තං, ගේය්යං, වේය්යාකරණං, ගාථං, උදානං, ඉතිවුත්තකං, ජාතකං, අබ්භුතධම්මං, වේදල්ලං. තස්ස තේ ධම්මා සෝතානුගතා හෝන්ති, වචසා පරිචිතා, මනසානුපේක්ඛිතා, දිට්ඨියා සුප්පටිවිද්ධා. සෝ මුට්ඨස්සති කාලං කුරුමානෝ අඤ්ඤතරං දේවනිකායං උපපජ්ජති. තස්ස තත්ථ න හේව ඛෝ සුඛිනෝ ධම්මපදා ප්ලවන්ති; අපි ච ඛෝ භික්ඛු ඉද්ධිමා චේතෝවසිප්පත්තෝ දේවපරිසායං ධම්මං දේසේති. තස්ස ඒවං හෝති: ‘අයං වා සෝ ධම්මවිනයෝ, යත්ථාහං පුබ්බේ බ්රහ්මචරියං අචරින්(අ)ති. දන්ධෝ, භික්ඛවේ, සතුප්පාදෝ; අථ සෝ සත්තෝ ඛිප්පමේව විසේසගාමී හෝති. සේය්යථාපි, භික්ඛවේ, පුරිසෝ කුසලෝ භේරිසද්දස්ස. සෝ අද්ධානමග්ගප්පටිපන්නෝ භේරිසද්දං සුණේය්ය. තස්ස න හේව ඛෝ අස්ස කඞ්ඛා වා විමති වා: ‘භේරිසද්දෝ නු ඛෝ, න නු ඛෝ භේරිසද්දෝ(අ)ති. අථ ඛෝ භේරිසද්දෝත්වේව නිට්ඨං ගච්ඡේය්ය. ඒවමේවං ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු ධම්මං පරියාපුණාති—සුත්තං, ගේය්යං, වේය්යාකරණං, ගාථං, උදානං, ඉතිවුත්තකං, ජාතකං, අබ්භුතධම්මං, වේදල්ලං. තස්ස තේ ධම්මා සෝතානුගතා හෝන්ති, වචසා පරිචිතා, මනසානුපේක්ඛිතා, දිට්ඨියා සුප්පටිවිද්ධා. සෝ මුට්ඨස්සති කාලං කුරුමානෝ අඤ්ඤතරං දේවනිකායං උපපජ්ජති. තස්ස තත්ථ න හේව ඛෝ සුඛිනෝ ධම්මපදා ප්ලවන්ති; අපි ච ඛෝ භික්ඛු ඉද්ධිමා චේතෝවසිප්පත්තෝ දේවපරිසායං ධම්මං දේසේති. තස්ස ඒවං හෝති: ‘අයං වා සෝ ධම්මවිනයෝ, යත්ථාහං පුබ්බේ බ්රහ්මචරියං අචරින්(අ)ති. දන්ධෝ, භික්ඛවේ, සතුප්පාදෝ; අථ සෝ සත්තෝ ඛිප්පංයේව විසේසගාමී හෝති. සෝතානුගතානං, භික්ඛවේ, ධම්මානං, වචසා පරිචිතානං, මනසානුපේක්ඛිතානං, දිට්ඨියා සුප්පටිවිද්ධානං අයං දුතියෝ ආනිසංසෝ පාටිකඞ්ඛෝ.
Take another bhikkhu who memorizes the teaching—statements, songs, discussions, verses, inspired exclamations, legends, stories of past lives, amazing stories, and classifications. They’ve followed those teachings by ear, reinforced them by recitation, examined them by the mind, and well comprehended them theoretically. But they die unmindful and are reborn in one of the orders of gods. Though they’re happy there, passages of the teaching don’t come back to them. However, a bhikkhu with psychic powers, who has achieved mastery of the mind, teaches Dhamma to the assembly of gods. They think: ‘I used to lead the spiritual life in this same teaching and training.’ Memory comes up slowly, but then that being quickly reaches distinction. Suppose a person was skilled in the sound of drums. While traveling along a road they hear the sound of drums. They wouldn’t have any doubts or uncertainties about whether that was the sound of drums or not. They’d just conclude, ‘That’s the sound of drums.’ In the same way, take another bhikkhu who memorizes the teaching … But they die unmindful and are reborn in one of the orders of gods. … Memory comes up slowly, but then that being quickly reaches distinction. This is the second benefit you can expect when the teachings have been followed by ear, reinforced by recitation, examined by the mind, and well comprehended theoretically.
පුන චපරං, භික්ඛවේ, භික්ඛු ධම්මං පරියාපුණාති—සුත්තං, ගේය්යං, වේය්යාකරණං, ගාථං, උදානං, ඉතිවුත්තකං, ජාතකං, අබ්භුතධම්මං, වේදල්ලං. තස්ස තේ ධම්මා සෝතානුගතා හෝන්ති, වචසා පරිචිතා, මනසානුපේක්ඛිතා, දිට්ඨියා සුප්පටිවිද්ධා. සෝ මුට්ඨස්සති කාලං කුරුමානෝ අඤ්ඤතරං දේවනිකායං උපපජ්ජති. තස්ස තත්ථ න හේව ඛෝ සුඛිනෝ ධම්මපදා ප්ලවන්ති, නපි භික්ඛු ඉද්ධිමා චේතෝවසිප්පත්තෝ දේවපරිසායං ධම්මං දේසේති; අපි ච ඛෝ දේවපුත්තෝ දේවපරිසායං ධම්මං දේසේති. තස්ස ඒවං හෝති: ‘අයං වා සෝ ධම්මවිනයෝ, යත්ථාහං පුබ්බේ බ්රහ්මචරියං අචරින්(අ)ති. දන්ධෝ, භික්ඛවේ, සතුප්පාදෝ; අථ සෝ සත්තෝ ඛිප්පංයේව විසේසගාමී හෝති. සේය්යථාපි, භික්ඛවේ, පුරිසෝ කුසලෝ සඞ්ඛසද්දස්ස. සෝ අද්ධානමග්ගප්පටිපන්නෝ සඞ්ඛසද්දං සුණේය්ය. තස්ස න හේව ඛෝ අස්ස කඞ්ඛා වා විමති වා: ‘සඞ්ඛසද්දෝ නු ඛෝ, න නු ඛෝ සඞ්ඛසද්දෝ(අ)ති. අථ ඛෝ සඞ්ඛසද්දෝත්වේව නිට්ඨං ගච්ඡේය්ය. ඒවමේවං ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු ධම්මං පරියාපුණාති—සුත්තං, ගේය්යං, වේය්යාකරණං, ගාථං, උදානං, ඉතිවුත්තකං, ජාතකං, අබ්භුතධම්මං, වේදල්ලං. තස්ස තේ ධම්මා සෝතානුගතා හෝන්ති, වචසා පරිචිතා, මනසානුපේක්ඛිතා, දිට්ඨියා සුප්පටිවිද්ධා. සෝ මුට්ඨස්සති කාලං කුරුමානෝ අඤ්ඤතරං දේවනිකායං උපපජ්ජති. තස්ස තත්ථ න හේව ඛෝ සුඛිනෝ ධම්මපදා ප්ලවන්ති, නපි භික්ඛු ඉද්ධිමා චේතෝවසිප්පත්තෝ දේවපරිසායං ධම්මං දේසේති; අපි ච ඛෝ දේවපුත්තෝ දේවපරිසායං ධම්මං දේසේති. තස්ස ඒවං හෝති: ‘අයං වා සෝ ධම්මවිනයෝ, යත්ථාහං පුබ්බේ බ්රහ්මචරියං අචරින්(අ)ති. දන්ධෝ, භික්ඛවේ, සතුප්පාදෝ; අථ සෝ සත්තෝ ඛිප්පංයේව විසේසගාමී හෝති. සෝතානුගතානං, භික්ඛවේ, ධම්මානං, වචසා පරිචිතානං, මනසානුපේක්ඛිතානං, දිට්ඨියා සුප්පටිවිද්ධානං අයං තතියෝ ආනිසංසෝ පාටිකඞ්ඛෝ.
Take another bhikkhu who memorizes the teaching—statements, songs, discussions, verses, inspired exclamations, legends, stories of past lives, amazing stories, and classifications. They’ve followed those teachings by ear, reinforced them by recitation, examined them by the mind, and well comprehended them theoretically. But they die unmindful and are reborn in one of the orders of gods. But passages of the teaching don’t come back to them when they’re happy, nor does a bhikkhu with psychic powers … teach Dhamma to the assembly of gods. However, a god teaches Dhamma to the assembly of gods. They think: ‘I used to lead the spiritual life in this same teaching and training.’ Memory comes up slowly, but then that being quickly reaches distinction. Suppose a person was skilled in the sound of horns. While traveling along a road they hear the sound of horns. They wouldn’t have any doubt about whether that was the sound of horns or not. They’d just conclude, ‘That’s the sound of horns.’ In the same way, take another bhikkhu who memorizes the teaching … But they die unmindful and are reborn in one of the orders of gods. … Memory comes up slowly, but then that being quickly reaches distinction. This is the third benefit you can expect when the teachings have been followed by ear, reinforced by recitation, examined by the mind, and well comprehended theoretically.
පුන චපරං, භික්ඛවේ, භික්ඛු ධම්මං පරියාපුණාති—සුත්තං, ගේය්යං, වේය්යාකරණං, ගාථං, උදානං, ඉතිවුත්තකං, ජාතකං, අබ්භුතධම්මං, වේදල්ලං. තස්ස තේ ධම්මා සෝතානුගතා හෝන්ති, වචසා පරිචිතා, මනසානුපේක්ඛිතා, දිට්ඨියා සුප්පටිවිද්ධා. සෝ මුට්ඨස්සති කාලං කුරුමානෝ අඤ්ඤතරං දේවනිකායං උපපජ්ජති. තස්ස තත්ථ න හේව ඛෝ සුඛිනෝ ධම්මපදා ප්ලවන්ති, නපි භික්ඛු ඉද්ධිමා චේතෝවසිප්පත්තෝ දේවපරිසායං ධම්මං දේසේති, නපි දේවපුත්තෝ දේවපරිසායං ධම්මං දේසේති; අපි ච ඛෝ ඕපපාතිකෝ ඕපපාතිකං සාරේති: ‘සරසි ත්වං, මාරිස, සරසි ත්වං, මාරිස, යත්ථ මයං පුබ්බේ බ්රහ්මචරියං අචරිම්හා(අ)ති. සෝ ඒවමාහ: ‘සරාමි, මාරිස, සරාමි, මාරිසා(අ)ති. දන්ධෝ, භික්ඛවේ, සතුප්පාදෝ; අථ සෝ සත්තෝ ඛිප්පංයේව විසේසගාමී හෝති. සේය්යථාපි, භික්ඛවේ, ද්වේ සහායකා සහපංසුකීළිකා. තේ කදාචි කරහචි අඤ්ඤමඤ්ඤං සමාගච්ඡේය්යුං. අඤ්ඤෝ පන සහායකෝ සහායකං ඒවං වදේය්ය: ‘ඉදම්පි, සම්ම, සරසි, ඉදම්පි, සම්ම, සරසී(අ)ති. සෝ ඒවං වදේය්ය: ‘සරාමි, සම්ම, සරාමි, සම්මා(අ)ති. ඒවමේවං ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු ධම්මං පරියාපුණාති—සුත්තං, ගේය්යං, වේය්යාකරණං, ගාථං, උදානං, ඉතිවුත්තකං, ජාතකං, අබ්භුතධම්මං, වේදල්ලං. තස්ස තේ ධම්මා සෝතානුගතා හෝන්ති, වචසා පරිචිතා, මනසානුපේක්ඛිතා, දිට්ඨියා සුප්පටිවිද්ධා. සෝ මුට්ඨස්සති කාලං කුරුමානෝ අඤ්ඤතරං දේවනිකායං උපපජ්ජති. තස්ස තත්ථ න හේව ඛෝ සුඛිනෝ ධම්මපදා ප්ලවන්ති, නපි භික්ඛු ඉද්ධිමා චේතෝවසිප්පත්තෝ දේවපරිසායං ධම්මං දේසේති, නපි දේවපුත්තෝ දේවපරිසායං ධම්මං දේසේති; අපි ච ඛෝ ඕපපාතිකෝ ඕපපාතිකං සාරේති: ‘සරසි ත්වං, මාරිස, සරසි ත්වං, මාරිස, යත්ථ මයං පුබ්බේ බ්රහ්මචරියං අචරිම්හා(අ)ති. සෝ ඒවමාහ: ‘සරාමි, මාරිස, සරාමි, මාරිසා(අ)ති. දන්ධෝ, භික්ඛවේ, සතුප්පාදෝ; අථ ඛෝ සෝ සත්තෝ ඛිප්පංයේව විසේසගාමී හෝති. සෝතානුගතානං, භික්ඛවේ, ධම්මානං, වචසා පරිචිතානං, මනසානුපේක්ඛිතානං, දිට්ඨියා සුප්පටිවිද්ධානං අයං චතුත්ථෝ ආනිසංසෝ පාටිකඞ්ඛෝ.
Take another bhikkhu who memorizes the teaching—statements, songs, discussions, verses, inspired exclamations, legends, stories of past lives, amazing stories, and classifications. They’ve followed those teachings by ear, reinforced them by recitation, examined them by the mind, and well comprehended them theoretically. But they die unmindful and are reborn in one of the orders of gods. But passages of the teaching don’t come back to them when they’re happy, and neither a bhikkhu with psychic powers … nor a god teaches Dhamma to the assembly of gods. But a being who has been reborn spontaneously reminds another such being: ‘Do you remember, good sir? Do you remember where we used to lead the spiritual life?’ He says: ‘I remember, good sir, I remember!’ Memory comes up slowly, but then that being quickly reaches distinction. Suppose there were two friends who had played together in the sand. Some time or other they’d meet. And one friend would say to the other: ‘Do you remember this, friend? Do you remember that, friend?’ They’d say: ‘I remember, friend, I remember!’ In the same way, take another bhikkhu who memorizes the teaching … But they die unmindful and are reborn in one of the orders of gods. … Memory comes up slowly, but then that being quickly reaches distinction. This is the fourth benefit you can expect when the teachings have been followed by ear, reinforced by recitation, examined by the mind, and well comprehended theoretically.
සෝතානුගතානං, භික්ඛවේ, ධම්මානං, වචසා පරිචිතානං, මනසානුපේක්ඛිතානං දිට්ඨියා සුප්පටිවිද්ධානං ඉමේ චත්තාරෝ ආනිසංසා පාටිකඞ්ඛා”ති.
You can expect these four benefits when the teachings have been followed by ear, reinforced by recitation, examined by the mind, and well comprehended theoretically.”
පඨමං.
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]