Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ៣។៣៩
Numbered Discourses 3.39
៤។ ទេវទូតវគ្គ
4. Messengers of the Gods
សុខុមាលសុត្ត
A Delicate Lifestyle
“សុខុមាលោ អហំ, ភិក្ខវេ, បរមសុខុមាលោ អច្ចន្តសុខុមាលោ។
“My lifestyle was delicate, bhikkhus, most delicate, extremely delicate.
មម សុទំ, ភិក្ខវេ, បិតុ និវេសនេ បោក្ខរណិយោ ការិតា ហោន្តិ។ ឯកត្ថ សុទំ, ភិក្ខវេ, ឧប្បលំ វប្បតិ, ឯកត្ថ បទុមំ, ឯកត្ថ បុណ្ឌរីកំ, យាវទេវ មមត្ថាយ។ ន ខោ បនស្សាហំ, ភិក្ខវេ, អកាសិកំ ចន្ទនំ ធារេមិ។ កាសិកំ, ភិក្ខវេ, សុ មេ តំ វេឋនំ ហោតិ, កាសិកា កញ្ចុកា, កាសិកំ និវាសនំ, កាសិកោ ឧត្តរាសង្គោ។ រត្តិន្ទិវំ ខោ បន មេ សុ តំ, ភិក្ខវេ, សេតច្ឆត្តំ ធារីយតិ: ‘មា នំ ផុសិ សីតំ វា ឧណ្ហំ វា តិណំ វា រជោ វា ឧស្សាវោ វាៜតិ។
In my father’s home, lotus ponds were made just for me. In some, blue water lilies blossomed, while in others, there were pink or white lotuses, just for my benefit. I only used sandalwood from Kāsi, and my turbans, jackets, sarongs, and upper robes also came from Kāsi. And a white parasol was held over me night and day, with the thought: ‘Don’t let cold, heat, grass, dust, or damp bother him.’
តស្ស មយ្ហំ, ភិក្ខវេ, តយោ បាសាទា អហេសុំ—ឯកោ ហេមន្តិកោ, ឯកោ គិម្ហិកោ, ឯកោ វស្សិកោ។ សោ ខោ អហំ, ភិក្ខវេ, វស្សិកេ បាសាទេ វស្សិកេ ចត្តារោ មាសេ និប្បុរិសេហិ តូរិយេហិ បរិចារយមានោ ន ហេដ្ឋាបាសាទំ ឱរោហាមិ។
I had three stilt longhouses—one for the winter, one for the summer, and one for the rainy season. I stayed in a stilt longhouse without coming downstairs for the four months of the rainy season, where I was entertained by musicians—none of them men.
យថា ខោ បន, ភិក្ខវេ, អញ្ញេសំ និវេសនេ ទាសកម្មករបោរិសស្ស កណាជកំ ភោជនំ ទីយតិ ពិលង្គទុតិយំ, ឯវមេវស្សុ មេ, ភិក្ខវេ, បិតុ និវេសនេ ទាសកម្មករបោរិសស្ស សាលិមំសោទនោ ទីយតិ។
While the bondservants, workers, and staff in other houses are given rough gruel with pickles to eat, in my father’s home they are given fine rice with meat.
តស្ស មយ្ហំ, ភិក្ខវេ, ឯវរូបាយ ឥទ្ធិយា សមន្នាគតស្ស ឯវរូបេន ច សុខុមាលេន ឯតទហោសិ: ‘អស្សុតវា ខោ បុថុជ្ជនោ អត្តនា ជរាធម្មោ សមានោ ជរំ អនតីតោ បរំ ជិណ្ណំ ទិស្វា អដ្ដីយតិ ហរាយតិ ជិគុច្ឆតិ អត្តានំយេវ អតិសិត្វា, អហម្បិ ខោម្ហិ ជរាធម្មោ ជរំ អនតីតោ។ អហញ្ចេវ ខោ បន ជរាធម្មោ សមានោ ជរំ អនតីតោ បរំ ជិណ្ណំ ទិស្វា អដ្ដីយេយ្យំ ហរាយេយ្យំ ជិគុច្ឆេយ្យំ ន មេតំ អស្ស បតិរូបន៑ៜតិ។ តស្ស មយ្ហំ, ភិក្ខវេ, ឥតិ បដិសញ្ចិក្ខតោ យោ យោព្ពនេ យោព្ពនមទោ សោ សព្ពសោ បហីយិ។
Amid such prosperity and such a delicate lifestyle, I thought: ‘When an unlearned ordinary person—who is liable to grow old, not being exempt from old age—sees someone else who is old, they’re horrified, repelled, and disgusted, overlooking the fact that they themselves are in the same situation. But since I, too, am liable to grow old, it would not be appropriate for me to be horrified, embarrassed, and disgusted, when I see someone else who is old.’ Reflecting like this, I entirely gave up the vanity of youth.
អស្សុតវា ខោ បុថុជ្ជនោ អត្តនា ព្យាធិធម្មោ សមានោ ព្យាធិំ អនតីតោ បរំ ព្យាធិតំ ទិស្វា អដ្ដីយតិ ហរាយតិ ជិគុច្ឆតិ អត្តានំយេវ អតិសិត្វា: ‘អហម្បិ ខោម្ហិ ព្យាធិធម្មោ ព្យាធិំ អនតីតោ, អហញ្ចេវ ខោ បន ព្យាធិធម្មោ សមានោ ព្យាធិំ អនតីតោ បរំ ព្យាធិកំ ទិស្វា អដ្ដីយេយ្យំ ហរាយេយ្យំ ជិគុច្ឆេយ្យំ, ន មេតំ អស្ស បតិរូបន៑ៜតិ។ តស្ស មយ្ហំ, ភិក្ខវេ, ឥតិ បដិសញ្ចិក្ខតោ យោ អារោគ្យេ អារោគ្យមទោ សោ សព្ពសោ បហីយិ។
‘When an unlearned ordinary person—who is liable to get sick, not being exempt from sickness—sees someone else who is sick, they’re horrified, repelled, and disgusted, overlooking the fact that they themselves are in the same situation. But since I, too, am liable to get sick, it would not be appropriate for me to be horrified, embarrassed, and disgusted, when I see someone else who is sick.’ Reflecting like this, I entirely gave up the vanity of health.
អស្សុតវា ខោ បុថុជ្ជនោ អត្តនា មរណធម្មោ សមានោ មរណំ អនតីតោ បរំ មតំ ទិស្វា អដ្ដីយតិ ហរាយតិ ជិគុច្ឆតិ អត្តានំយេវ អតិសិត្វា: ‘អហម្បិ ខោម្ហិ មរណធម្មោ, មរណំ អនតីតោ, អហំ ចេវ ខោ បន មរណធម្មោ សមានោ មរណំ អនតីតោ បរំ មតំ ទិស្វា អដ្ដីយេយ្យំ ហរាយេយ្យំ ជិគុច្ឆេយ្យំ, ន មេតំ អស្ស បតិរូបន៑ៜតិ។ តស្ស មយ្ហំ, ភិក្ខវេ, ឥតិ បដិសញ្ចិក្ខតោ យោ ជីវិតេ ជីវិតមទោ សោ សព្ពសោ បហីយីតិ។
‘When an unlearned ordinary person—who is liable to die, not being exempt from death—sees someone else who is dead, they’re horrified, repelled, and disgusted, overlooking the fact that they themselves are in the same situation. But since I, too, am liable to die, it would not be appropriate for me to be horrified, embarrassed, and disgusted, when I see someone else who is dead.’ Reflecting like this, I entirely gave up the vanity of life.
តយោមេ, ភិក្ខវេ, មទា។ កតមេ តយោ? យោព្ពនមទោ, អារោគ្យមទោ, ជីវិតមទោ។
There are these three vanities. What three? The vanity of youth, of health, and of life.
យោព្ពនមទមត្តោ វា, ភិក្ខវេ, អស្សុតវា បុថុជ្ជនោ កាយេន ទុច្ចរិតំ ចរតិ, វាចាយ ទុច្ចរិតំ ចរតិ, មនសា ទុច្ចរិតំ ចរតិ។ សោ កាយេន ទុច្ចរិតំ ចរិត្វា, វាចាយ ទុច្ចរិតំ ចរិត្វា, មនសា ទុច្ចរិតំ ចរិត្វា កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជតិ។
Intoxicated with the vanity of youth, an unlearned ordinary person does bad things by way of body, speech, and mind. When their body breaks up, after death, they’re reborn in a place of loss, a bad place, the underworld, hell.
អារោគ្យមទមត្តោ វា, ភិក្ខវេ, អស្សុតវា បុថុជ្ជនោ …បេ…
Intoxicated with the vanity of health …
ជីវិតមទមត្តោ វា, ភិក្ខវេ, អស្សុតវា បុថុជ្ជនោ កាយេន ទុច្ចរិតំ ចរតិ, វាចាយ ទុច្ចរិតំ ចរតិ, មនសា ទុច្ចរិតំ ចរតិ។ សោ កាយេន ទុច្ចរិតំ ចរិត្វា, វាចាយ ទុច្ចរិតំ ចរិត្វា, មនសា ទុច្ចរិតំ ចរិត្វា កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជតិ។
Intoxicated with the vanity of life, an unlearned ordinary person does bad things by way of body, speech, and mind. When their body breaks up, after death, they’re reborn in a place of loss, a bad place, the underworld, hell.
យោព្ពនមទមត្តោ វា, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ សិក្ខំ បច្ចក្ខាយ ហីនាយាវត្តតិ។ អារោគ្យមទមត្តោ វា, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ …បេ… ជីវិតមទមត្តោ វា, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ សិក្ខំ បច្ចក្ខាយ ហីនាយាវត្តតីតិ។
Intoxicated with the vanity of youth, health, or life, a bhikkhu resigns the training and returns to a lesser life.
ព្យាធិធម្មា ជរាធម្មា, អថោ មរណធម្មិនោ; យថាធម្មា តថាសន្តា, ជិគុច្ឆន្តិ បុថុជ្ជនា។
For others, sickness is natural, and so are old age and death. Though this is how their nature is, ordinary people feel disgusted.
អហញ្ចេ តំ ជិគុច្ឆេយ្យំ, ឯវំធម្មេសុ បាណិសុ; ន មេតំ បតិរូបស្ស, មម ឯវំ វិហារិនោ។
If I were to be disgusted with creatures whose nature is such, it would not be appropriate for me, since my life is just the same.
សោហំ ឯវំ វិហរន្តោ, ញត្វា ធម្មំ និរូបធិំ; អារោគ្យេ យោព្ពនស្មិញ្ច, ជីវិតស្មិញ្ច យេ មទា។
Living in such a way, I understood the reality without attachments. I mastered all vanities—of health, of youth,
សព្ពេ មទេ អភិភោស្មិ, នេក្ខម្មេ ទដ្ឋុ ខេមតំ; តស្ស មេ អហុ ឧស្សាហោ, និព្ពានំ អភិបស្សតោ។
and even of life—seeing renunciation as sanctuary. Zeal sprang up in me as I looked to Nibbana.
នាហំ ភព្ពោ ឯតរហិ, កាមានិ បដិសេវិតុំ; អនិវត្តិ ភវិស្សាមិ, ព្រហ្មចរិយបរាយណោ”តិ។
Now I’m unable to indulge in sensual pleasures; there’s no turning back, I’m committed to the spiritual life.”
នវមំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]