Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation

    អង្គុត្តរ និកាយ ៤។៥៧

    Numbered Discourses 4.57

    ៦។ បុញ្ញាភិសន្ទវគ្គ

    6. Overflowing Merit

    សុប្បវាសាសុត្ត

    Suppavāsā

    ឯកំ សមយំ ភគវា កោលិយេសុ វិហរតិ បជ្ជនិកំ នាម កោលិយានំ និគមោ។

    At one time the Buddha was staying in the land of the Koliyans, where they have a town named Pajjanika.

    អថ ខោ ភគវា បុព្ពណ្ហសមយំ និវាសេត្វា បត្តចីវរមាទាយ យេន សុប្បវាសាយ កោលិយធីតុយា និវេសនំ តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា បញ្ញត្តេ អាសនេ និសីទិ។ អថ ខោ សុប្បវាសា កោលិយធីតា ភគវន្តំ បណីតេន ខាទនីយេន ភោជនីយេន សហត្ថា សន្តប្បេសិ សម្បវារេសិ។ អថ ខោ សុប្បវាសា កោលិយធីតា ភគវន្តំ ភុត្តាវិំ ឱនីតបត្តបាណិំ ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នំ ខោ សុប្បវាសំ កោលិយធីតរំ ភគវា ឯតទវោច:

    Then the Buddha robed up in the morning and, taking his bowl and robe, went to the home of Suppavāsā the Koliyan, where he sat on the seat spread out. Then Suppavāsā served and satisfied the Buddha with her own hands with delicious fresh and cooked foods. When the Buddha had eaten and washed his hand and bowl, she sat down to one side. The Buddha said to her:

    “ភោជនំ, សុប្បវាសេ, ទេន្តី អរិយសាវិកា បដិគ្គាហកានំ ចត្តារិ ឋានានិ ទេតិ។ កតមានិ ចត្តារិ? អាយុំ ទេតិ, វណ្ណំ ទេតិ, សុខំ ទេតិ, ពលំ ទេតិ។ អាយុំ ខោ បន ទត្វា អាយុស្ស ភាគិនី ហោតិ ទិព្ពស្ស វា មានុសស្ស វា។ វណ្ណំ ទត្វា វណ្ណស្ស ភាគិនី ហោតិ ទិព្ពស្ស វា មានុសស្ស វា។ សុខំ ទត្វា សុខស្ស ភាគិនី ហោតិ ទិព្ពស្ស វា មានុសស្ស វា។ ពលំ ទត្វា ពលស្ស ភាគិនី ហោតិ ទិព្ពស្ស វា មានុសស្ស វា។ ភោជនំ, សុប្បវាសេ, ទេន្តី អរិយសាវិកា បដិគ្គាហកានំ ឥមានិ ចត្តារិ ឋានានិ ទេតីតិ។

    “Suppavāsā, when a noble disciple gives food, she gives the recipients four things. What four? Long life, beauty, happiness, and strength. Giving long life, she has long life as a god or human. Giving beauty, she has beauty as a god or human. Giving happiness, she has happiness as a god or human. Giving strength, she has strength as a god or human. When a noble disciple gives food, she gives the recipients these four things.

    សុសង្ខតំ ភោជនំ យា ទទាតិ, សុចិំ បណីតំ រសសា ឧបេតំ; សា ទក្ខិណា ឧជ្ជុគតេសុ ទិន្នា, ចរណូបបន្នេសុ មហគ្គតេសុ; បុញ្ញេន បុញ្ញំ សំសន្ទមានា, មហប្ផលា លោកវិទូន វណ្ណិតា។

    When she gives well-prepared food, pure, fine, and full of flavor, that offering—given to the upright, who have good conduct, and are big-hearted—joins merit to merit. It’s very fruitful, and is praised by those who know the world.

    ឯតាទិសំ យញ្ញមនុស្សរន្តា, យេ វេទជាតា វិចរន្តិ លោកេ; វិនេយ្យ មច្ឆេរមលំ សមូលំ, អនិន្ទិតា សគ្គមុបេន្តិ ឋានន៑”តិ។

    Those who recall such sacrifices, live in the world full of inspiration. They’ve driven out the stain of stinginess, root and all, blameless, they go to a heavenly place.”

    សត្តមំ។





    The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact