Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation

    អង្គុត្តរ និកាយ ៩។៤១

    Numbered Discourses 9.41

    ៤។ មហាវគ្គ

    4. The Great Chapter

    តបុស្សសុត្ត

    With the Householder Tapussa

    ឯកំ សមយំ ភគវា មល្លេសុ វិហរតិ ឧរុវេលកប្បំ នាម មល្លានំ និគមោ។

    At one time the Buddha was staying in the land of the Mallas, near the Mallian town named Uruvelakappa.

    អថ ខោ ភគវា បុព្ពណ្ហសមយំ និវាសេត្វា បត្តចីវរមាទាយ ឧរុវេលកប្បំ បិណ្ឌាយ បាវិសិ។ ឧរុវេលកប្បេ បិណ្ឌាយ ចរិត្វា បច្ឆាភត្តំ បិណ្ឌបាតបដិក្កន្តោ អាយស្មន្តំ អានន្ទំ អាមន្តេសិ: “ឥធេវ តាវ ត្វំ, អានន្ទ, ហោហិ, យាវាហំ មហាវនំ អជ្ឈោគាហាមិ ទិវាវិហារាយា”តិ។

    Then the Buddha robed up in the morning and, taking his bowl and robe, entered Uruvelakappa for alms. Then, after the meal, on his return from almsround, he addressed Venerable Ānanda, “Ānanda, you stay right here, while I plunge deep into the Great Wood for the day’s meditation.”

    “ឯវំ, ភន្តេ”តិ ខោ អាយស្មា អានន្ទោ ភគវតោ បច្ចស្សោសិ។ អថ ខោ ភគវា មហាវនំ អជ្ឈោគាហេត្វា អញ្ញតរស្មិំ រុក្ខមូលេ ទិវាវិហារំ និសីទិ។

    “Yes, sir,” Ānanda replied. Then the Buddha plunged deep into the Great Wood and sat at the root of a tree for the day’s meditation.

    អថ ខោ តបុស្សោ គហបតិ យេនាយស្មា អានន្ទោ តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា អាយស្មន្តំ អានន្ទំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នោ ខោ តបុស្សោ គហបតិ អាយស្មន្តំ អានន្ទំ ឯតទវោច:

    The householder Tapussa went up to Venerable Ānanda, bowed, sat down to one side, and said to him:

    “មយំ, ភន្តេ អានន្ទ, គិហី កាមភោគិនោ កាមារាមា កាមរតា កាមសម្មុទិតា។ តេសំ នោ, ភន្តេ, អម្ហាកំ គិហីនំ កាមភោគីនំ កាមារាមានំ កាមរតានំ កាមសម្មុទិតានំ បបាតោ វិយ ខាយតិ, យទិទំ នេក្ខម្មំ។ សុតំ មេតំ, ភន្តេ, ‘ឥមស្មិំ ធម្មវិនយេ ទហរានំ ទហរានំ ភិក្ខូនំ នេក្ខម្មេ ចិត្តំ បក្ខន្ទតិ បសីទតិ សន្តិដ្ឋតិ វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ។ តយិទំ, ភន្តេ, ឥមស្មិំ ធម្មវិនយេ ភិក្ខូនំ ពហុនា ជនេន វិសភាគោ, យទិទំ នេក្ខម្មន៑”តិ។

    “Honorable Ānanda, we are laypeople who enjoy sensual pleasures. We like sensual pleasures, we love them and take joy in them. But renunciation seems like an abyss. I have heard that in this teaching and training there are very young bhikkhus whose minds are eager for renunciation; they’re confident, settled, and decided about it. They see it as peaceful. Renunciation is the dividing line between the multitude and the bhikkhus in this teaching and training.”

    “អត្ថិ ខោ ឯតំ, គហបតិ, កថាបាភតំ ភគវន្តំ ទស្សនាយ។ អាយាម, គហបតិ, យេន ភគវា តេនុបសង្កមិស្សាម; ឧបសង្កមិត្វា ភគវតោ ឯតមត្ថំ អារោចេស្សាម។ យថា នោ ភគវា ព្យាករិស្សតិ តថា នំ ធារេស្សាមា”តិ។

    “Householder, we should see the Buddha about this matter. Come, let’s go to the Buddha and inform him about this. As he answers, so we’ll remember it.”

    “ឯវំ, ភន្តេ”តិ ខោ តបុស្សោ គហបតិ អាយស្មតោ អានន្ទស្ស បច្ចស្សោសិ។ អថ ខោ អាយស្មា អានន្ទោ តបុស្សេន គហបតិនា សទ្ធិំ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នោ ខោ អាយស្មា អានន្ទោ ភគវន្តំ ឯតទវោច:

    “Yes, sir,” replied Tapussa. Then Ānanda together with Tapussa went to the Buddha, bowed, and sat down to one side. Ānanda told him what had happened.

    “អយំ, ភន្តេ, តបុស្សោ គហបតិ ឯវមាហ: ‘មយំ, ភន្តេ អានន្ទ, គិហី កាមភោគិនោ កាមារាមា កាមរតា កាមសម្មុទិតា, តេសំ នោ, ភន្តេ, អម្ហាកំ គិហីនំ កាមភោគីនំ កាមារាមានំ កាមរតានំ កាមសម្មុទិតានំ បបាតោ វិយ ខាយតិ, យទិទំ នេក្ខម្មំៜ។ សុតំ មេតំ, ភន្តេ, ‘ឥមស្មិំ ធម្មវិនយេ ទហរានំ ទហរានំ ភិក្ខូនំ នេក្ខម្មេ ចិត្តំ បក្ខន្ទតិ បសីទតិ សន្តិដ្ឋតិ វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោ។ តយិទំ, ភន្តេ, ឥមស្មិំ ធម្មវិនយេ ភិក្ខូនំ ពហុនា ជនេន វិសភាគោ យទិទំ នេក្ខម្មន៑ៜ”តិ។

    “ឯវមេតំ, អានន្ទ, ឯវមេតំ, អានន្ទ។ មយ្ហម្បិ ខោ, អានន្ទ, បុព្ពេវ សម្ពោធា អនភិសម្ពុទ្ធស្ស ពោធិសត្តស្សេវ សតោ ឯតទហោសិ: ‘សាធុ នេក្ខម្មំ, សាធុ បវិវេកោៜតិ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, នេក្ខម្មេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘កោ នុ ខោ ហេតុ កោ បច្ចយោ, យេន មេ នេក្ខម្មេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ? តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘កាមេសុ ខោ មេ អាទីនវោ អទិដ្ឋោ, សោ ច មេ អពហុលីកតោ, នេក្ខម្មេ ច អានិសំសោ អនធិគតោ, សោ ច មេ អនាសេវិតោ។ តស្មា មេ នេក្ខម្មេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘សចេ ខោ អហំ កាមេសុ អាទីនវំ ទិស្វា តំ ពហុលំ ករេយ្យំ, នេក្ខម្មេ អានិសំសំ អធិគម្ម តមាសេវេយ្យំ, ឋានំ ខោ បនេតំ វិជ្ជតិ យំ មេ នេក្ខម្មេ ចិត្តំ បក្ខន្ទេយ្យ បសីទេយ្យ សន្តិដ្ឋេយ្យ វិមុច្ចេយ្យ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ។ សោ ខោ អហំ, អានន្ទ, អបរេន សមយេន កាមេសុ អាទីនវំ ទិស្វា តំ ពហុលមកាសិំ, នេក្ខម្មេ អានិសំសំ អធិគម្ម តមាសេវិំ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, នេក្ខម្មេ ចិត្តំ បក្ខន្ទតិ បសីទតិ សន្តិដ្ឋតិ វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោ។ សោ ខោ អហំ, អានន្ទ, វិវិច្ចេវ កាមេហិ វិវិច្ច អកុសលេហិ ធម្មេហិ សវិតក្កំ សវិចារំ វិវេកឹ បីតិសុខំ បឋមំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរាមិ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឥមិនា វិហារេន វិហរតោ កាមសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស មេ ហោតិ អាពាធោ។ សេយ្យថាបិ, អានន្ទ, សុខិនោ ទុក្ខំ ឧប្បជ្ជេយ្យ យាវទេវ អាពាធាយ; ឯវមេវស្ស មេ កាមសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស មេ ហោតិ អាពាធោ។

    “That’s so true, Ānanda! That’s so true! Before my awakening—when I was still unawakened but intent on awakening—I too thought, ‘Renunciation is good! Seclusion is good!’ But my mind wasn’t eager for renunciation; it wasn’t confident, settled, and decided about it. I didn’t see it as peaceful. Then I thought, ‘What is the cause, what is the reason why my mind isn’t eager for renunciation, and not confident, settled, and decided about it? Why don’t I see it as peaceful?’ Then I thought, ‘I haven’t seen the drawbacks of sensual pleasures, and so I haven’t cultivated that. I haven’t realized the benefits of renunciation, and so I haven’t developed that. That’s why my mind isn’t eager for renunciation, and not confident, settled, and decided about it. And it’s why I don’t see it as peaceful.’ Then I thought, ‘Suppose that, seeing the drawbacks of sensual pleasures, I were to cultivate that. And suppose that, realizing the benefits of renunciation, I were to develop that. It’s possible that my mind would be eager for renunciation; it would be confident, settled, and decided about it. And I would see it as peaceful.’ And so, after some time, I saw the drawbacks of sensual pleasures and cultivated that, and I realized the benefits of renunciation and developed that. Then my mind was eager for renunciation; it was confident, settled, and decided about it. I saw it as peaceful. And so, quite secluded from sensual pleasures, secluded from unskillful qualities, I entered and remained in the first jhāna, which has the rapture and bliss born of seclusion, while placing the mind and keeping it connected. While I was in that meditation, perceptions accompanied by sensual pleasures beset me due to loss of focus, and that was an affliction for me. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, when perceptions accompanied by sensual pleasures beset me due to loss of focus, that was an affliction for me.

    តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘យន្នូនាហំ វិតក្កវិចារានំ វូបសមា …បេ… ទុតិយំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរេយ្យន៑ៜតិ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, អវិតក្កេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘កោ នុ ខោ ហេតុ កោ បច្ចយោ, យេន មេ អវិតក្កេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ? តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘វិតក្កេសុ ខោ មេ អាទីនវោ អទិដ្ឋោ, សោ ច មេ អពហុលីកតោ, អវិតក្កេ ច អានិសំសោ អនធិគតោ, សោ ច មេ អនាសេវិតោ។ តស្មា មេ អវិតក្កេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘សចេ ខោ អហំ វិតក្កេសុ អាទីនវំ ទិស្វា តំ ពហុលំ ករេយ្យំ, អវិតក្កេ អានិសំសំ អធិគម្ម តមាសេវេយ្យំ, ឋានំ ខោ បនេតំ វិជ្ជតិ យំ មេ អវិតក្កេ ចិត្តំ បក្ខន្ទេយ្យ បសីទេយ្យ សន្តិដ្ឋេយ្យ វិមុច្ចេយ្យ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ។ សោ ខោ អហំ, អានន្ទ, អបរេន សមយេន វិតក្កេសុ អាទីនវំ ទិស្វា តំ ពហុលមកាសិំ, អវិតក្កេ អានិសំសំ អធិគម្ម តមាសេវិំ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, អវិតក្កេ ចិត្តំ បក្ខន្ទតិ បសីទតិ សន្តិដ្ឋតិ វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោ។ សោ ខោ អហំ, អានន្ទ, វិតក្កវិចារានំ វូបសមា …បេ… ទុតិយំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរាមិ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឥមិនា វិហារេន វិហរតោ វិតក្កសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស មេ ហោតិ អាពាធោ។ សេយ្យថាបិ, អានន្ទ, សុខិនោ ទុក្ខំ ឧប្បជ្ជេយ្យ យាវទេវ អាពាធាយ; ឯវមេវស្ស មេ វិតក្កសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស មេ ហោតិ អាពាធោ។

    Then I thought, ‘Why don’t I, as the placing of the mind and keeping it connected are stilled … enter and remain in the second jhāna?’ But my mind wasn’t eager to stop placing the mind; it wasn’t confident, settled, and decided about it. I didn’t see it as peaceful. Then I thought, ‘What is the cause, what is the reason why my mind isn’t eager to stop placing the mind, and not confident, settled, and decided about it? Why don’t I see it as peaceful?’ Then I thought, ‘I haven’t seen the drawbacks of placing the mind, and so I haven’t cultivated that. I haven’t realized the benefits of not placing the mind, and so I haven’t developed that. That’s why my mind isn’t eager to stop placing the mind, and not confident, settled, and decided about it. And it’s why I don’t see it as peaceful.’ Then I thought, ‘Suppose that, seeing the drawbacks of placing the mind, I were to cultivate that. And suppose that, realizing the benefits of not placing the mind, I were to develop that. It’s possible that my mind would be eager to stop placing the mind; it would be confident, settled, and decided about it. And I would see it as peaceful.’ And so, after some time, I saw the drawbacks of placing the mind and cultivated that, and I realized the benefits of not placing the mind and developed that. Then my mind was eager to stop placing the mind; it was confident, settled, and decided about it. I saw it as peaceful. And so, as the placing of the mind and keeping it connected were stilled … I entered and remained in the second jhāna. While I was in that meditation, perceptions accompanied by placing the mind beset me due to loss of focus, and that was an affliction for me. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, when perceptions accompanied by placing the mind and keeping it connected beset me due to loss of focus, that was an affliction for me.

    តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘យន្នូនាហំ បីតិយា ច វិរាគា ឧបេក្ខកោ ច វិហរេយ្យំ សតោ ច សម្បជានោ សុខញ្ច កាយេន បដិសំវេទេយ្យំ យំ តំ អរិយា អាចិក្ខន្តិ—ឧបេក្ខកោ សតិមា សុខវិហារីតិ តតិយំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរេយ្យន៑ៜតិ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, និប្បីតិកេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘កោ នុ ខោ ហេតុ កោ បច្ចយោ, យេន មេ និប្បីតិកេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ? តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘បីតិយា ខោ មេ អាទីនវោ អទិដ្ឋោ, សោ ច មេ អពហុលីកតោ, និប្បីតិកេ ច អានិសំសោ អនធិគតោ, សោ ច មេ អនាសេវិតោ។ តស្មា មេ និប្បីតិកេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘សចេ ខោ អហំ បីតិយា អាទីនវំ ទិស្វា តំ ពហុលំ ករេយ្យំ, និប្បីតិកេ អានិសំសំ អធិគម្ម តមាសេវេយ្យំ, ឋានំ ខោ បនេតំ វិជ្ជតិ យំ មេ និប្បីតិកេ ចិត្តំ បក្ខន្ទេយ្យ បសីទេយ្យ សន្តិដ្ឋេយ្យ វិមុច្ចេយ្យ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ។ សោ ខោ អហំ, អានន្ទ, អបរេន សមយេន បីតិយា អាទីនវំ ទិស្វា តំ ពហុលមកាសិំ, និប្បីតិកេ អានិសំសំ អធិគម្ម តមាសេវិំ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, និប្បីតិកេ ចិត្តំ បក្ខន្ទតិ បសីទតិ សន្តិដ្ឋតិ វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោ។ សោ ខោ អហំ, អានន្ទ, បីតិយា ច វិរាគា …បេ… តតិយំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរាមិ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឥមិនា វិហារេន វិហរតោ បីតិសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស មេ ហោតិ អាពាធោ។ សេយ្យថាបិ, អានន្ទ, សុខិនោ ទុក្ខំ ឧប្បជ្ជេយ្យ យាវទេវ អាពាធាយ; ឯវមេវស្ស មេ បីតិសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស មេ ហោតិ អាពាធោ។

    Then I thought, ‘Why don’t I, with the fading away of rapture, enter and remain in the third jhāna, where I will meditate with equanimity, mindful and aware, personally experiencing the bliss of which the noble ones declare, “Equanimous and mindful, one meditates in bliss”?’ But my mind wasn’t eager for freedom from rapture; it wasn’t confident, settled, and decided about it. I didn’t see it as peaceful. Then I thought, ‘What is the cause, what is the reason why my mind isn’t eager for freedom from rapture, and not confident, settled, and decided about it? Why don’t I see it as peaceful?’ Then I thought, ‘I haven’t seen the drawbacks of rapture, and so I haven’t cultivated that. I haven’t realized the benefits of freedom from rapture, and so I haven’t developed that. That’s why my mind isn’t eager for freedom from rapture, and not confident, settled, and decided about it. And it’s why I don’t see it as peaceful.’ Then I thought, ‘Suppose that, seeing the drawbacks of rapture, I were to cultivate that. And suppose that, realizing the benefits of freedom from rapture, I were to develop that. It’s possible that my mind would be eager to be free from rapture; it would be confident, settled, and decided about it. And I would see it as peaceful.’ And so, after some time, I saw the drawbacks of rapture and cultivated that, and I realized the benefits of freedom from rapture and developed that. Then my mind was eager for freedom from rapture; it was confident, settled, and decided about it. I saw it as peaceful. And so, with the fading away of rapture … I entered and remained in the third jhāna. While I was in that meditation, perceptions accompanied by rapture beset me due to loss of focus, and that was an affliction for me. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, when perceptions accompanied by rapture beset me due to loss of focus, that was an affliction for me.

    តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘យន្នូនាហំ សុខស្ស ច បហានា ទុក្ខស្ស ច បហានា បុព្ពេវ សោមនស្សទោមនស្សានំ អត្ថង្គមា អទុក្ខមសុខំ ឧបេក្ខាសតិបារិសុទ្ធិំ ចតុត្ថំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរេយ្យន៑ៜតិ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, អទុក្ខមសុខេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘កោ នុ ខោ ហេតុ កោ បច្ចយោ, យេន មេ អទុក្ខមសុខេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ? តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘ឧបេក្ខាសុខេ ខោ មេ អាទីនវោ អទិដ្ឋោ, សោ ច មេ អពហុលីកតោ, អទុក្ខមសុខេ ច អានិសំសោ អនធិគតោ, សោ ច មេ អនាសេវិតោ។ តស្មា មេ អទុក្ខមសុខេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘សចេ ខោ អហំ ឧបេក្ខាសុខេ អាទីនវំ ទិស្វា តំ ពហុលំ ករេយ្យំ, អទុក្ខមសុខេ អានិសំសំ អធិគម្ម តមាសេវេយ្យំ, ឋានំ ខោ បនេតំ វិជ្ជតិ យំ មេ អទុក្ខមសុខេ ចិត្តំ បក្ខន្ទេយ្យ បសីទេយ្យ សន្តិដ្ឋេយ្យ វិមុច្ចេយ្យ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ។ សោ ខោ អហំ, អានន្ទ, អបរេន សមយេន ឧបេក្ខាសុខេ អាទីនវំ ទិស្វា តំ ពហុលមកាសិំ អទុក្ខមសុខេ អានិសំសំ អធិគម្ម តមាសេវិំ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, អទុក្ខមសុខេ ចិត្តំ បក្ខន្ទតិ បសីទតិ សន្តិដ្ឋតិ វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោ។ សោ ខោ អហំ, អានន្ទ, សុខស្ស ច បហានា …បេ… ចតុត្ថំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរាមិ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឥមិនា វិហារេន វិហរតោ ឧបេក្ខាសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស មេ ហោតិ អាពាធោ។ សេយ្យថាបិ, អានន្ទ, សុខិនោ ទុក្ខំ ឧប្បជ្ជេយ្យ យាវទេវ អាពាធាយ; ឯវមេវស្ស មេ ឧបេក្ខាសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស មេ ហោតិ អាពាធោ។

    Then I thought, ‘Why don’t I, with the giving up of pleasure and pain, and the ending of former happiness and sadness, enter and remain in the fourth jhāna, without pleasure or pain, with pure equanimity and mindfulness?’ But my mind wasn’t eager to be without pleasure and pain; it wasn’t confident, settled, and decided about it. I didn’t see it as peaceful. Then I thought, ‘What is the cause, what is the reason why my mind isn’t eager to be without pleasure and pain, and not confident, settled, and decided about it? Why don’t I see it as peaceful?’ Then I thought, ‘I haven’t seen the drawbacks of bliss with equanimity, and so I haven’t cultivated that. I haven’t realized the benefits of being without pleasure and pain, and so I haven’t developed that. That’s why my mind isn’t eager to be without pleasure and pain, and not confident, settled, and decided about it. And it’s why I don’t see it as peaceful.’ Then I thought, ‘Suppose that, seeing the drawbacks of bliss with equanimity, I were to cultivate that. And suppose that, realizing the benefits of being without pleasure and pain, I were to develop that. It’s possible that my mind would be eager to be without pleasure and pain; it would be confident, settled, and decided about it. And I would see it as peaceful.’ And so, after some time, I saw the drawbacks of bliss with equanimity and cultivated that, and I realized the benefits of being without pleasure and pain and developed that. Then my mind was eager to be without pleasure and pain; it was confident, settled, and decided about it. I saw it as peaceful. And so, giving up pleasure and pain … I entered and remained in the fourth jhāna. While I was in that meditation, perceptions accompanied by bliss with equanimity beset me due to loss of focus, and that was an affliction for me. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, when perceptions accompanied by bliss with equanimity beset me due to loss of focus, that was an affliction for me.

    តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘យន្នូនាហំ សព្ពសោ រូបសញ្ញានំ សមតិក្កមា បដិឃសញ្ញានំ អត្ថង្គមា នានត្តសញ្ញានំ អមនសិការា “អនន្តោ អាកាសោ”តិ អាកាសានញ្ចាយតនំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរេយ្យន៑ៜតិ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, អាកាសានញ្ចាយតនេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘កោ នុ ខោ ហេតុ កោ បច្ចយោ, យេន មេ អាកាសានញ្ចាយតនេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ? តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘រូបេសុ ខោ មេ អាទីនវោ អទិដ្ឋោ, សោ ច អពហុលីកតោ, អាកាសានញ្ចាយតនេ ច អានិសំសោ អនធិគតោ, សោ ច មេ អនាសេវិតោ។ តស្មា មេ អាកាសានញ្ចាយតនេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘សចេ ខោ អហំ រូបេសុ អាទីនវំ ទិស្វា តំ ពហុលំ ករេយ្យំ, អាកាសានញ្ចាយតនេ អានិសំសំ អធិគម្ម តមាសេវេយ្យំ, ឋានំ ខោ បនេតំ វិជ្ជតិ យំ មេ អាកាសានញ្ចាយតនេ ចិត្តំ បក្ខន្ទេយ្យ បសីទេយ្យ សន្តិដ្ឋេយ្យ វិមុច្ចេយ្យ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ។ សោ ខោ អហំ, អានន្ទ, អបរេន សមយេន រូបេសុ អាទីនវំ ទិស្វា តំ ពហុលមកាសិំ, អាកាសានញ្ចាយតនេ អានិសំសំ អធិគម្ម តមាសេវិំ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, អាកាសានញ្ចាយតនេ ចិត្តំ បក្ខន្ទតិ បសីទតិ សន្តិដ្ឋតិ វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោ។ សោ ខោ អហំ, អានន្ទ, សព្ពសោ រូបសញ្ញានំ សមតិក្កមា បដិឃសញ្ញានំ អត្ថង្គមា នានត្តសញ្ញានំ អមនសិការា ‘អនន្តោ អាកាសោៜតិ អាកាសានញ្ចាយតនំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរាមិ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឥមិនា វិហារេន វិហរតោ រូបសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស មេ ហោតិ អាពាធោ។ សេយ្យថាបិ, អានន្ទ, សុខិនោ ទុក្ខំ ឧប្បជ្ជេយ្យ យាវទេវ អាពាធាយ; ឯវមេវស្ស មេ រូបសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស មេ ហោតិ អាពាធោ។

    Then I thought, ‘Why don’t I, going totally beyond perceptions of form, with the ending of perceptions of impingement, not focusing on perceptions of diversity, aware that “space is infinite”, enter and remain in the dimension of infinite space?’ But my mind wasn’t eager for the dimension of infinite space; it wasn’t confident, settled, and decided about it. I didn’t see it as peaceful. Then I thought, ‘What is the cause, what is the reason why my mind isn’t eager for the dimension of infinite space, and not confident, settled, and decided about it? Why don’t I see it as peaceful?’ Then I thought, ‘I haven’t seen the drawbacks of forms, and so I haven’t cultivated that. I haven’t realized the benefits of the dimension of infinite space, and so I haven’t developed that. That’s why my mind isn’t eager for the dimension of infinite space, and not confident, settled, and decided about it. And it’s why I don’t see it as peaceful.’ Then I thought, ‘Suppose that, seeing the drawbacks of forms, I were to cultivate that. And suppose that, realizing the benefits of the dimension of infinite space, I were to develop that. It’s possible that my mind would be eager for the dimension of infinite space; it would be confident, settled, and decided about it. And I would see it as peaceful.’ And so, after some time, I saw the drawbacks of forms and cultivated that, and I realized the benefits of the dimension of infinite space and developed that. Then my mind was eager for the dimension of infinite space; it was confident, settled, and decided about it. I saw it as peaceful. And so, going totally beyond perceptions of form, with the ending of perceptions of impingement, not focusing on perceptions of diversity, aware that ‘space is infinite’, I entered and remained in the dimension of infinite space. While I was in that meditation, perceptions accompanied by forms beset me due to loss of focus, and that was an affliction for me. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, when perceptions accompanied by forms beset me due to loss of focus, that was an affliction for me.

    តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘យន្នូនាហំ សព្ពសោ អាកាសានញ្ចាយតនំ សមតិក្កម្ម “អនន្តំ វិញ្ញាណន៑”តិ វិញ្ញាណញ្ចាយតនំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរេយ្យន៑ៜតិ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, វិញ្ញាណញ្ចាយតនេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘កោ នុ ខោ ហេតុ កោ បច្ចយោ, យេន មេ វិញ្ញាណញ្ចាយតនេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ? តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘អាកាសានញ្ចាយតនេ ខោ មេ អាទីនវោ អទិដ្ឋោ, សោ ច អពហុលីកតោ, វិញ្ញាណញ្ចាយតនេ ច អានិសំសោ អនធិគតោ, សោ ច មេ អនាសេវិតោ។ តស្មា មេ វិញ្ញាណញ្ចាយតនេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘សចេ ខោ អហំ អាកាសានញ្ចាយតនេ អាទីនវំ ទិស្វា តំ ពហុលំ ករេយ្យំ, វិញ្ញាណញ្ចាយតនេ អានិសំសំ អធិគម្ម តមាសេវេយ្យំ, ឋានំ ខោ បនេតំ វិជ្ជតិ យំ មេ វិញ្ញាណញ្ចាយតនេ ចិត្តំ បក្ខន្ទេយ្យ បសីទេយ្យ សន្តិដ្ឋេយ្យ វិមុច្ចេយ្យ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ។ សោ ខោ អហំ, អានន្ទ, អបរេន សមយេន អាកាសានញ្ចាយតនេ អាទីនវំ ទិស្វា តំ ពហុលមកាសិំ, វិញ្ញាណញ្ចាយតនេ អានិសំសំ អធិគម្ម តមាសេវិំ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, វិញ្ញាណញ្ចាយតនេ ចិត្តំ បក្ខន្ទតិ បសីទតិ សន្តិដ្ឋតិ វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោ។ សោ ខោ អហំ, អានន្ទ, សព្ពសោ អាកាសានញ្ចាយតនំ សមតិក្កម្ម ‘អនន្តំ វិញ្ញាណន៑ៜតិ វិញ្ញាណញ្ចាយតនំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរាមិ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឥមិនា វិហារេន វិហរតោ អាកាសានញ្ចាយតនសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស មេ ហោតិ អាពាធោ។ សេយ្យថាបិ, អានន្ទ, សុខិនោ ទុក្ខំ ឧប្បជ្ជេយ្យ យាវទេវ អាពាធាយ; ឯវមេវស្ស មេ អាកាសានញ្ចាយតនសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស មេ ហោតិ អាពាធោ។

    Then I thought, ‘Why don’t I, going totally beyond the dimension of infinite space, aware that “consciousness is infinite”, enter and remain in the dimension of infinite consciousness?’ But my mind wasn’t eager for the dimension of infinite consciousness; it wasn’t confident, settled, and decided about it. I didn’t see it as peaceful. Then I thought, ‘What is the cause, what is the reason why my mind isn’t eager for the dimension of infinite consciousness, and not confident, settled, and decided about it? Why don’t I see it as peaceful?’ Then I thought, ‘I haven’t seen the drawbacks of the dimension of infinite space, and so I haven’t cultivated that. I haven’t realized the benefits of the dimension of infinite consciousness, and so I haven’t developed that. That’s why my mind isn’t eager for the dimension of infinite consciousness, and not confident, settled, and decided about it. And it’s why I don’t see it as peaceful.’ Then I thought, ‘Suppose that, seeing the drawbacks of the dimension of infinite space, I were to cultivate that. And suppose that, realizing the benefits of the dimension of infinite consciousness, I were to develop that. It’s possible that my mind would be eager for the dimension of infinite consciousness; it would be confident, settled, and decided about it. And I would see it as peaceful.’ And so, after some time, I saw the drawbacks of the dimension of infinite space and cultivated that, and I realized the benefits of the dimension of infinite consciousness and developed that. Then my mind was eager for the dimension of infinite consciousness; it was confident, settled, and decided about it. I saw it as peaceful. And so, going totally beyond the dimension of infinite space, aware that ‘consciousness is infinite’, I entered and remained in the dimension of infinite consciousness. While I was in that meditation, perceptions accompanied by the dimension of infinite space beset me due to loss of focus, and that was an affliction for me. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, when perceptions accompanied by the dimension of infinite space beset me due to loss of focus, that was an affliction for me.

    តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘យន្នូនាហំ សព្ពសោ វិញ្ញាណញ្ចាយតនំ សមតិក្កម្ម “នត្ថិ កិញ្ចី”តិ អាកិញ្ចញ្ញាយតនំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរេយ្យន៑ៜតិ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, អាកិញ្ចញ្ញាយតនេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘កោ នុ ខោ ហេតុ កោ បច្ចយោ, យេន មេ អាកិញ្ចញ្ញាយតនេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ? តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘វិញ្ញាណញ្ចាយតនេ ខោ មេ អាទីនវោ អទិដ្ឋោ, សោ ច មេ អពហុលីកតោ, អាកិញ្ចញ្ញាយតនេ ច អានិសំសោ អនធិគតោ, សោ ច មេ អនាសេវិតោ។ តស្មា មេ អាកិញ្ចញ្ញាយតនេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘សចេ ខោ អហំ វិញ្ញាណញ្ចាយតនេ អាទីនវំ ទិស្វា តំ ពហុលំ ករេយ្យំ, អាកិញ្ចញ្ញាយតនេ អានិសំសំ អធិគម្ម តមាសេវេយ្យំ, ឋានំ ខោ បនេតំ វិជ្ជតិ យំ មេ អាកិញ្ចញ្ញាយតនេ ចិត្តំ បក្ខន្ទេយ្យ បសីទេយ្យ សន្តិដ្ឋេយ្យ វិមុច្ចេយ្យ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ។ សោ ខោ អហំ, អានន្ទ, អបរេន សមយេន វិញ្ញាណញ្ចាយតនេ អាទីនវំ ទិស្វា តំ ពហុលមកាសិំ, អាកិញ្ចញ្ញាយតនេ អានិសំសំ អធិគម្ម តមាសេវិំ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, អាកិញ្ចញ្ញាយតនេ ចិត្តំ បក្ខន្ទតិ បសីទតិ សន្តិដ្ឋតិ វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោ។ សោ ខោ អហំ, អានន្ទ, សព្ពសោ វិញ្ញាណញ្ចាយតនំ សមតិក្កម្ម ‘នត្ថិ កិញ្ចីៜតិ អាកិញ្ចញ្ញាយតនំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរាមិ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឥមិនា វិហារេន វិហរតោ វិញ្ញាណញ្ចាយតនសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស មេ ហោតិ អាពាធោ។ សេយ្យថាបិ, អានន្ទ, សុខិនោ ទុក្ខំ ឧប្បជ្ជេយ្យ យាវទេវ អាពាធាយ; ឯវមេវស្ស មេ វិញ្ញាណញ្ចាយតនសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស មេ ហោតិ អាពាធោ។

    Then I thought, ‘Why don’t I, going totally beyond the dimension of infinite consciousness, aware that “there is nothing at all”, enter and remain in the dimension of nothingness?’ But my mind wasn’t eager for the dimension of nothingness; it wasn’t confident, settled, and decided about it. I didn’t see it as peaceful. Then I thought, ‘What is the cause, what is the reason why my mind isn’t eager for the dimension of nothingness, and not confident, settled, and decided about it? Why don’t I see it as peaceful?’ Then I thought, ‘I haven’t seen the drawbacks of the dimension of infinite consciousness, and so I haven’t cultivated that. I haven’t realized the benefits of the dimension of nothingness, and so I haven’t developed that. That’s why my mind isn’t eager for the dimension of nothingness, and not confident, settled, and decided about it. And it’s why I don’t see it as peaceful.’ Then I thought, ‘Suppose that, seeing the drawbacks of the dimension of infinite consciousness, I were to cultivate that. And suppose that, realizing the benefits of the dimension of nothingness, I were to develop that. It’s possible that my mind would be eager for the dimension of nothingness; it would be confident, settled, and decided about it. And I would see it as peaceful.’ And so, after some time, I saw the drawbacks of the dimension of infinite consciousness and cultivated that, and I realized the benefits of the dimension of nothingness and developed that. Then my mind was eager for the dimension of nothingness; it was confident, settled, and decided about it. I saw it as peaceful. And so, going totally beyond the dimension of infinite consciousness, aware that ‘there is nothing at all’, I entered and remained in the dimension of nothingness. While I was in that meditation, perceptions accompanied by the dimension of infinite consciousness beset me due to loss of focus, and that was an affliction for me. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, when perceptions accompanied by the dimension of infinite consciousness beset me due to loss of focus, that was an affliction for me.

    តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘យន្នូនាហំ សព្ពសោ អាកិញ្ចញ្ញាយតនំ សមតិក្កម្ម នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរេយ្យន៑ៜតិ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘កោ នុ ខោ ហេតុ កោ បច្ចយោ, យេន មេ នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ? តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘អាកិញ្ចញ្ញាយតនេ ខោ មេ អាទីនវោ អទិដ្ឋោ, សោ ច មេ អពហុលីកតោ, នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនេ ច អានិសំសោ អនធិគតោ, សោ ច មេ អនាសេវិតោ។ តស្មា មេ នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘សចេ ខោ អហំ អាកិញ្ចញ្ញាយតនេ អាទីនវំ ទិស្វា តំ ពហុលំ ករេយ្យំ, នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនេ អានិសំសំ អធិគម្ម តមាសេវេយ្យំ, ឋានំ ខោ បនេតំ វិជ្ជតិ យំ មេ នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនេ ចិត្តំ បក្ខន្ទេយ្យ បសីទេយ្យ សន្តិដ្ឋេយ្យ វិមុច្ចេយ្យ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ។ សោ ខោ អហំ, អានន្ទ, អបរេន សមយេន អាកិញ្ចញ្ញាយតនេ អាទីនវំ ទិស្វា តំ ពហុលមកាសិំ, នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនេ អានិសំសំ អធិគម្ម តមាសេវិំ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនេ ចិត្តំ បក្ខន្ទតិ បសីទតិ សន្តិដ្ឋតិ វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោ។ សោ ខោ អហំ, អានន្ទ, សព្ពសោ អាកិញ្ចញ្ញាយតនំ សមតិក្កម្ម នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរាមិ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឥមិនា វិហារេន វិហរតោ អាកិញ្ចញ្ញាយតនសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស មេ ហោតិ អាពាធោ។ សេយ្យថាបិ, អានន្ទ, សុខិនោ ទុក្ខំ ឧប្បជ្ជេយ្យ យាវទេវ អាពាធាយ; ឯវមេវស្ស មេ អាកិញ្ចញ្ញាយតនសហគតា សញ្ញាមនសិការា សមុទាចរន្តិ។ ស្វស្ស មេ ហោតិ អាពាធោ។

    Then I thought, ‘Why don’t I, going totally beyond the dimension of nothingness, enter and remain in the dimension of neither perception nor non-perception?’ But my mind wasn’t eager for the dimension of neither perception nor non-perception; it wasn’t confident, settled, and decided about it. I didn’t see it as peaceful. Then I thought, ‘What is the cause, what is the reason why my mind isn’t eager for the dimension of neither perception nor non-perception, and not confident, settled, and decided about it? Why don’t I see it as peaceful?’ Then I thought, ‘I haven’t seen the drawbacks of the dimension of nothingness, and so I haven’t cultivated that. I haven’t realized the benefits of the dimension of neither perception nor non-perception, and so I haven’t developed that. That’s why my mind isn’t eager for the dimension of neither perception nor non-perception, and not confident, settled, and decided about it. And it’s why I don’t see it as peaceful.’ Then I thought, ‘Suppose that, seeing the drawbacks of the dimension of nothingness, I were to cultivate that. And suppose that, realizing the benefits of the dimension of neither perception nor non-perception, I were to develop that. It’s possible that my mind would be eager for the dimension of neither perception nor non-perception; it would be confident, settled, and decided about it. And I would see it as peaceful.’ And so, after some time, I saw the drawbacks of the dimension of nothingness and cultivated that, and I realized the benefits of the dimension of neither perception nor non-perception and developed that. Then my mind was eager for the dimension of neither perception nor non-perception; it was confident, settled, and decided about it. I saw it as peaceful. And so, going totally beyond the dimension of nothingness, I entered and remained in the dimension of neither perception nor non-perception. While I was in that meditation, perceptions accompanied by the dimension of nothingness beset me due to loss of focus, and that was an affliction for me. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, when perceptions accompanied by the dimension of nothingness beset me due to loss of focus, that was an affliction for me.

    តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘យន្នូនាហំ នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនំ សមតិក្កម្ម សញ្ញាវេទយិតនិរោធំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរេយ្យន៑ៜតិ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, សញ្ញាវេទយិតនិរោធេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘កោ នុ ខោ ហេតុ, កោ បច្ចយោ, យេន មេ សញ្ញាវេទយិតនិរោធេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ? តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនេ ខោ មេ អាទីនវោ អទិដ្ឋោ, សោ ច មេ អពហុលីកតោ, សញ្ញាវេទយិតនិរោធេ ច អានិសំសោ អនធិគតោ, សោ ច មេ អនាសេវិតោ។ តស្មា មេ សញ្ញាវេទយិតនិរោធេ ចិត្តំ ន បក្ខន្ទតិ នប្បសីទតិ ន សន្តិដ្ឋតិ ន វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, ឯតទហោសិ: ‘សចេ ខោ អហំ នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនេ អាទីនវំ ទិស្វា តំ ពហុលំ ករេយ្យំ, សញ្ញាវេទយិតនិរោធេ អានិសំសំ អធិគម្ម តមាសេវេយ្យំ, ឋានំ ខោ បនេតំ វិជ្ជតិ យំ មេ សញ្ញាវេទយិតនិរោធេ ចិត្តំ បក្ខន្ទេយ្យ បសីទេយ្យ សន្តិដ្ឋេយ្យ វិមុច្ចេយ្យ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោៜ។ សោ ខោ អហំ, អានន្ទ, អបរេន សមយេន នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនេ អាទីនវំ ទិស្វា តំ ពហុលមកាសិំ, សញ្ញាវេទយិតនិរោធេ អានិសំសំ អធិគម្ម តមាសេវិំ។ តស្ស មយ្ហំ, អានន្ទ, សញ្ញាវេទយិតនិរោធេ ចិត្តំ បក្ខន្ទតិ បសីទតិ សន្តិដ្ឋតិ វិមុច្ចតិ ឯតំ សន្តន្តិ បស្សតោ។ សោ ខោ អហំ, អានន្ទ, សព្ពសោ នេវសញ្ញានាសញ្ញាយតនំ សមតិក្កម្ម សញ្ញាវេទយិតនិរោធំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរាមិ, បញ្ញាយ ច មេ ទិស្វា អាសវា បរិក្ខយំ អគមំសុ។

    Then I thought, ‘Why don’t I, going totally beyond the dimension of neither perception nor non-perception, enter and remain in the cessation of perception and feeling?’ But my mind wasn’t eager for the cessation of perception and feeling; it wasn’t confident, settled, and decided about it. I didn’t see it as peaceful. Then I thought, ‘What is the cause, what is the reason why my mind isn’t eager for the cessation of perception and feeling, and not confident, settled, and decided about it? Why don’t I see it as peaceful?’ Then I thought, ‘I haven’t seen the drawbacks of the dimension of neither perception nor non-perception, and so I haven’t cultivated that. I haven’t realized the benefits of the cessation of perception and feeling, and so I haven’t developed that. That’s why my mind isn’t eager for the cessation of perception and feeling, and not confident, settled, and decided about it. And it’s why I don’t see it as peaceful.’ Then I thought, ‘Suppose that, seeing the drawbacks of the dimension of neither perception nor non-perception, I were to cultivate that. And suppose that, realizing the benefits of the cessation of perception and feeling, I were to develop that. It’s possible that my mind would be eager for cessation of perception and feeling; it would be confident, settled, and decided about it. And I would see it as peaceful.’ And so, after some time, I saw the drawbacks of the dimension of neither perception nor non-perception and cultivated that, and I realized the benefits of the cessation of perception and feeling and developed that. Then my mind was eager for the cessation of perception and feeling; it was confident, settled, and decided about it. I saw it as peaceful. And so, going totally beyond the dimension of neither perception nor non-perception, I entered and remained in the cessation of perception and feeling. And, having seen with wisdom, my defilements were ended.

    យាវកីវញ្ចាហំ, អានន្ទ, ឥមា នវ អនុបុព្ពវិហារសមាបត្តិយោ ន ឯវំ អនុលោមបដិលោមំ សមាបជ្ជិម្បិ វុដ្ឋហិម្បិ, នេវ តាវាហំ, អានន្ទ, សទេវកេ លោកេ សមារកេ សព្រហ្មកេ សស្សមណព្រាហ្មណិយា បជាយ សទេវមនុស្សាយ ‘អនុត្តរំ សម្មាសម្ពោធិំ អភិសម្ពុទ្ធោៜតិ បច្ចញ្ញាសិំ។

    As long as I hadn’t entered into and withdrawn from these nine progressive meditative attainments in both forward and reverse order, I didn’t announce my supreme perfect awakening in this world with its gods, Māras, and Brahmās, this population with its ascetics and brahmins, its gods and humans.

    យតោ ច ខោ អហំ, អានន្ទ, ឥមា នវ អនុបុព្ពវិហារសមាបត្តិយោ ឯវំ អនុលោមបដិលោមំ សមាបជ្ជិម្បិ វុដ្ឋហិម្បិ, អថាហំ, អានន្ទ, សទេវកេ លោកេ សមារកេ សព្រហ្មកេ សស្សមណព្រាហ្មណិយា បជាយ សទេវមនុស្សាយ ‘អនុត្តរំ សម្មាសម្ពោធិំ អភិសម្ពុទ្ធោៜតិ បច្ចញ្ញាសិំ។

    But when I had entered into and withdrawn from these nine progressive meditative attainments in both forward and reverse order, I announced my supreme perfect awakening in this world with its gods, Māras, and Brahmās, this population with its ascetics and brahmins, its gods and humans.

    ញាណញ្ច បន មេ ទស្សនំ ឧទបាទិ: ‘អកុប្បា មេ ចេតោវិមុត្តិ, អយមន្តិមា ជាតិ, នត្ថិ ទានិ បុនព្ភវោៜ”តិ។

    Knowledge and vision arose in me: ‘My freedom is unshakable; this is my last rebirth; now there’ll be no more future lives.’”

    ទសមំ។

    មហាវគ្គោ ចតុត្ថោ។

    តស្សុទ្ទានំ

    ទ្វេ វិហារា ច និព្ពានំ, គាវី ឈានេន បញ្ចមំ; អានន្ទោ ព្រាហ្មណា ទេវោ, នាគេន តបុស្សេន ចាតិ។





    The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact