Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation

    අඞ්ගුත්තර නිකාය 9.41

    Numbered Discourses 9.41

    4. මහාවග්ග

    4. The Great Chapter

    තපුස්සසුත්ත

    With the Householder Tapussa

    ඒකං සමයං භගවා මල්ලේසු විහරති උරුවේලකප්පං නාම මල්ලානං නිගමෝ.

    At one time the Buddha was staying in the land of the Mallas, near the Mallian town named Uruvelakappa.

    අථ ඛෝ භගවා පුබ්බණ්හසමයං නිවාසේත්වා පත්තචීවරමාදාය උරුවේලකප්පං පිණ්ඩාය පාවිසි. උරුවේලකප්පේ පිණ්ඩාය චරිත්වා පච්ඡාභත්තං පිණ්ඩපාතපටික්කන්තෝ ආයස්මන්තං ආනන්දං ආමන්තේසි: “ඉධේව තාව ත්වං, ආනන්ද, හෝහි, යාවාහං මහාවනං අජ්ඣෝගාහාමි දිවාවිහාරායා”ති.

    Then the Buddha robed up in the morning and, taking his bowl and robe, entered Uruvelakappa for alms. Then, after the meal, on his return from almsround, he addressed Venerable Ānanda, “Ānanda, you stay right here, while I plunge deep into the Great Wood for the day’s meditation.”

    “ඒවං, භන්තේ”ති ඛෝ ආයස්මා ආනන්දෝ භගවතෝ පච්චස්සෝසි. අථ ඛෝ භගවා මහාවනං අජ්ඣෝගාහේත්වා අඤ්ඤතරස්මිං රුක්ඛමූලේ දිවාවිහාරං නිසීදි.

    “Yes, sir,” Ānanda replied. Then the Buddha plunged deep into the Great Wood and sat at the root of a tree for the day’s meditation.

    අථ ඛෝ තපුස්සෝ ගහපති යේනායස්මා ආනන්දෝ තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා ආයස්මන්තං ආනන්දං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ තපුස්සෝ ගහපති ආයස්මන්තං ආනන්දං ඒතදවෝච:

    The householder Tapussa went up to Venerable Ānanda, bowed, sat down to one side, and said to him:

    “මයං, භන්තේ ආනන්ද, ගිහී කාමභෝගිනෝ කාමාරාමා කාමරතා කාමසම්මුදිතා. තේසං නෝ, භන්තේ, අම්හාකං ගිහීනං කාමභෝගීනං කාමාරාමානං කාමරතානං කාමසම්මුදිතානං පපාතෝ විය ඛායති, යදිදං නේක්ඛම්මං. සුතං මේතං, භන්තේ, ‘ඉමස්මිං ධම්මවිනයේ දහරානං දහරානං භික්ඛූනං නේක්ඛම්මේ චිත්තං පක්ඛන්දති පසීදති සන්තිට්ඨති විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ). තයිදං, භන්තේ, ඉමස්මිං ධම්මවිනයේ භික්ඛූනං බහුනා ජනේන විසභාගෝ, යදිදං නේක්ඛම්මන්”ති.

    “Honorable Ānanda, we are laypeople who enjoy sensual pleasures. We like sensual pleasures, we love them and take joy in them. But renunciation seems like an abyss. I have heard that in this teaching and training there are very young bhikkhus whose minds are eager for renunciation; they’re confident, settled, and decided about it. They see it as peaceful. Renunciation is the dividing line between the multitude and the bhikkhus in this teaching and training.”

    “අත්ථි ඛෝ ඒතං, ගහපති, කථාපාභතං භගවන්තං දස්සනාය. ආයාම, ගහපති, යේන භගවා තේනුපසඞ්කමිස්සාම; උපසඞ්කමිත්වා භගවතෝ ඒතමත්ථං ආරෝචේස්සාම. යථා නෝ භගවා බ්‍යාකරිස්සති තථා නං ධාරේස්සාමා”ති.

    “Householder, we should see the Buddha about this matter. Come, let’s go to the Buddha and inform him about this. As he answers, so we’ll remember it.”

    “ඒවං, භන්තේ”ති ඛෝ තපුස්සෝ ගහපති ආයස්මතෝ ආනන්දස්ස පච්චස්සෝසි. අථ ඛෝ ආයස්මා ආනන්දෝ තපුස්සේන ගහපතිනා සද්ධිං යේන භගවා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ ආයස්මා ආනන්දෝ භගවන්තං ඒතදවෝච:

    “Yes, sir,” replied Tapussa. Then Ānanda together with Tapussa went to the Buddha, bowed, and sat down to one side. Ānanda told him what had happened.

    “අයං, භන්තේ, තපුස්සෝ ගහපති ඒවමාහ: ‘මයං, භන්තේ ආනන්ද, ගිහී කාමභෝගිනෝ කාමාරාමා කාමරතා කාමසම්මුදිතා, තේසං නෝ, භන්තේ, අම්හාකං ගිහීනං කාමභෝගීනං කාමාරාමානං කාමරතානං කාමසම්මුදිතානං පපාතෝ විය ඛායති, යදිදං නේක්ඛම්මං(අ). සුතං මේතං, භන්තේ, ‘ඉමස්මිං ධම්මවිනයේ දහරානං දහරානං භික්ඛූනං නේක්ඛම්මේ චිත්තං පක්ඛන්දති පසීදති සන්තිට්ඨති විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ. තයිදං, භන්තේ, ඉමස්මිං ධම්මවිනයේ භික්ඛූනං බහුනා ජනේන විසභාගෝ යදිදං නේක්ඛම්මන්(අ)”ති.

    “ඒවමේතං, ආනන්ද, ඒවමේතං, ආනන්ද. මය්හම්පි ඛෝ, ආනන්ද, පුබ්බේව සම්බෝධා අනභිසම්බුද්ධස්ස බෝධිසත්තස්සේව සතෝ ඒතදහෝසි: ‘සාධු නේක්ඛම්මං, සාධු පවිවේකෝ(අ)ති. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, නේක්ඛම්මේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘කෝ නු ඛෝ හේතු කෝ පච්චයෝ, යේන මේ නේක්ඛම්මේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ)? තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘කාමේසු ඛෝ මේ ආදීනවෝ අදිට්ඨෝ, සෝ ච මේ අබහුලීකතෝ, නේක්ඛම්මේ ච ආනිසංසෝ අනධිගතෝ, සෝ ච මේ අනාසේවිතෝ. තස්මා මේ නේක්ඛම්මේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ). තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘සචේ ඛෝ අහං කාමේසු ආදීනවං දිස්වා තං බහුලං කරේය්‍යං, නේක්ඛම්මේ ආනිසංසං අධිගම්ම තමාසේවේය්‍යං, ඨානං ඛෝ පනේතං විජ්ජති යං මේ නේක්ඛම්මේ චිත්තං පක්ඛන්දේය්‍ය පසීදේය්‍ය සන්තිට්ඨේය්‍ය විමුච්චේය්‍ය ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ). සෝ ඛෝ අහං, ආනන්ද, අපරේන සමයේන කාමේසු ආදීනවං දිස්වා තං බහුලමකාසිං, නේක්ඛම්මේ ආනිසංසං අධිගම්ම තමාසේවිං. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, නේක්ඛම්මේ චිත්තං පක්ඛන්දති පසීදති සන්තිට්ඨති විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ. සෝ ඛෝ අහං, ආනන්ද, විවිච්චේව කාමේහි විවිච්ච අකුසලේහි ධම්මේහි සවිතක්කං සවිචාරං විවේකජං පීතිසුඛං පඨමං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරාමි. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඉමිනා විහාරේන විහරතෝ කාමසහගතා සඤ්ඤාමනසිකාරා සමුදාචරන්ති. ස්වස්ස මේ හෝති ආබාධෝ. සේය්‍යථාපි, ආනන්ද, සුඛිනෝ දුක්ඛං උප්පජ්ජේය්‍ය යාවදේව ආබාධාය; ඒවමේවස්ස මේ කාමසහගතා සඤ්ඤාමනසිකාරා සමුදාචරන්ති. ස්වස්ස මේ හෝති ආබාධෝ.

    “That’s so true, Ānanda! That’s so true! Before my awakening—when I was still unawakened but intent on awakening—I too thought, ‘Renunciation is good! Seclusion is good!’ But my mind wasn’t eager for renunciation; it wasn’t confident, settled, and decided about it. I didn’t see it as peaceful. Then I thought, ‘What is the cause, what is the reason why my mind isn’t eager for renunciation, and not confident, settled, and decided about it? Why don’t I see it as peaceful?’ Then I thought, ‘I haven’t seen the drawbacks of sensual pleasures, and so I haven’t cultivated that. I haven’t realized the benefits of renunciation, and so I haven’t developed that. That’s why my mind isn’t eager for renunciation, and not confident, settled, and decided about it. And it’s why I don’t see it as peaceful.’ Then I thought, ‘Suppose that, seeing the drawbacks of sensual pleasures, I were to cultivate that. And suppose that, realizing the benefits of renunciation, I were to develop that. It’s possible that my mind would be eager for renunciation; it would be confident, settled, and decided about it. And I would see it as peaceful.’ And so, after some time, I saw the drawbacks of sensual pleasures and cultivated that, and I realized the benefits of renunciation and developed that. Then my mind was eager for renunciation; it was confident, settled, and decided about it. I saw it as peaceful. And so, quite secluded from sensual pleasures, secluded from unskillful qualities, I entered and remained in the first jhāna, which has the rapture and bliss born of seclusion, while placing the mind and keeping it connected. While I was in that meditation, perceptions accompanied by sensual pleasures beset me due to loss of focus, and that was an affliction for me. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, when perceptions accompanied by sensual pleasures beset me due to loss of focus, that was an affliction for me.

    තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘යන්නූනාහං විතක්කවිචාරානං වූපසමා …පේ… දුතියං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරේය්‍යන්(අ)ති. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, අවිතක්කේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘කෝ නු ඛෝ හේතු කෝ පච්චයෝ, යේන මේ අවිතක්කේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ)? තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘විතක්කේසු ඛෝ මේ ආදීනවෝ අදිට්ඨෝ, සෝ ච මේ අබහුලීකතෝ, අවිතක්කේ ච ආනිසංසෝ අනධිගතෝ, සෝ ච මේ අනාසේවිතෝ. තස්මා මේ අවිතක්කේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ). තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘සචේ ඛෝ අහං විතක්කේසු ආදීනවං දිස්වා තං බහුලං කරේය්‍යං, අවිතක්කේ ආනිසංසං අධිගම්ම තමාසේවේය්‍යං, ඨානං ඛෝ පනේතං විජ්ජති යං මේ අවිතක්කේ චිත්තං පක්ඛන්දේය්‍ය පසීදේය්‍ය සන්තිට්ඨේය්‍ය විමුච්චේය්‍ය ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ). සෝ ඛෝ අහං, ආනන්ද, අපරේන සමයේන විතක්කේසු ආදීනවං දිස්වා තං බහුලමකාසිං, අවිතක්කේ ආනිසංසං අධිගම්ම තමාසේවිං. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, අවිතක්කේ චිත්තං පක්ඛන්දති පසීදති සන්තිට්ඨති විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ. සෝ ඛෝ අහං, ආනන්ද, විතක්කවිචාරානං වූපසමා …පේ… දුතියං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරාමි. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඉමිනා විහාරේන විහරතෝ විතක්කසහගතා සඤ්ඤාමනසිකාරා සමුදාචරන්ති. ස්වස්ස මේ හෝති ආබාධෝ. සේය්‍යථාපි, ආනන්ද, සුඛිනෝ දුක්ඛං උප්පජ්ජේය්‍ය යාවදේව ආබාධාය; ඒවමේවස්ස මේ විතක්කසහගතා සඤ්ඤාමනසිකාරා සමුදාචරන්ති. ස්වස්ස මේ හෝති ආබාධෝ.

    Then I thought, ‘Why don’t I, as the placing of the mind and keeping it connected are stilled … enter and remain in the second jhāna?’ But my mind wasn’t eager to stop placing the mind; it wasn’t confident, settled, and decided about it. I didn’t see it as peaceful. Then I thought, ‘What is the cause, what is the reason why my mind isn’t eager to stop placing the mind, and not confident, settled, and decided about it? Why don’t I see it as peaceful?’ Then I thought, ‘I haven’t seen the drawbacks of placing the mind, and so I haven’t cultivated that. I haven’t realized the benefits of not placing the mind, and so I haven’t developed that. That’s why my mind isn’t eager to stop placing the mind, and not confident, settled, and decided about it. And it’s why I don’t see it as peaceful.’ Then I thought, ‘Suppose that, seeing the drawbacks of placing the mind, I were to cultivate that. And suppose that, realizing the benefits of not placing the mind, I were to develop that. It’s possible that my mind would be eager to stop placing the mind; it would be confident, settled, and decided about it. And I would see it as peaceful.’ And so, after some time, I saw the drawbacks of placing the mind and cultivated that, and I realized the benefits of not placing the mind and developed that. Then my mind was eager to stop placing the mind; it was confident, settled, and decided about it. I saw it as peaceful. And so, as the placing of the mind and keeping it connected were stilled … I entered and remained in the second jhāna. While I was in that meditation, perceptions accompanied by placing the mind beset me due to loss of focus, and that was an affliction for me. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, when perceptions accompanied by placing the mind and keeping it connected beset me due to loss of focus, that was an affliction for me.

    තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘යන්නූනාහං පීතියා ච විරාගා උපේක්ඛකෝ ච විහරේය්‍යං සතෝ ච සම්පජානෝ සුඛඤ්ච කායේන පටිසංවේදේය්‍යං යං තං අරියා ආචික්ඛන්ති—උපේක්ඛකෝ සතිමා සුඛවිහාරීති තතියං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරේය්‍යන්(අ)ති. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, නිප්පීතිකේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘කෝ නු ඛෝ හේතු කෝ පච්චයෝ, යේන මේ නිප්පීතිකේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ)? තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘පීතියා ඛෝ මේ ආදීනවෝ අදිට්ඨෝ, සෝ ච මේ අබහුලීකතෝ, නිප්පීතිකේ ච ආනිසංසෝ අනධිගතෝ, සෝ ච මේ අනාසේවිතෝ. තස්මා මේ නිප්පීතිකේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ). තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘සචේ ඛෝ අහං පීතියා ආදීනවං දිස්වා තං බහුලං කරේය්‍යං, නිප්පීතිකේ ආනිසංසං අධිගම්ම තමාසේවේය්‍යං, ඨානං ඛෝ පනේතං විජ්ජති යං මේ නිප්පීතිකේ චිත්තං පක්ඛන්දේය්‍ය පසීදේය්‍ය සන්තිට්ඨේය්‍ය විමුච්චේය්‍ය ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ). සෝ ඛෝ අහං, ආනන්ද, අපරේන සමයේන පීතියා ආදීනවං දිස්වා තං බහුලමකාසිං, නිප්පීතිකේ ආනිසංසං අධිගම්ම තමාසේවිං. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, නිප්පීතිකේ චිත්තං පක්ඛන්දති පසීදති සන්තිට්ඨති විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ. සෝ ඛෝ අහං, ආනන්ද, පීතියා ච විරාගා …පේ… තතියං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරාමි. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඉමිනා විහාරේන විහරතෝ පීතිසහගතා සඤ්ඤාමනසිකාරා සමුදාචරන්ති. ස්වස්ස මේ හෝති ආබාධෝ. සේය්‍යථාපි, ආනන්ද, සුඛිනෝ දුක්ඛං උප්පජ්ජේය්‍ය යාවදේව ආබාධාය; ඒවමේවස්ස මේ පීතිසහගතා සඤ්ඤාමනසිකාරා සමුදාචරන්ති. ස්වස්ස මේ හෝති ආබාධෝ.

    Then I thought, ‘Why don’t I, with the fading away of rapture, enter and remain in the third jhāna, where I will meditate with equanimity, mindful and aware, personally experiencing the bliss of which the noble ones declare, “Equanimous and mindful, one meditates in bliss”?’ But my mind wasn’t eager for freedom from rapture; it wasn’t confident, settled, and decided about it. I didn’t see it as peaceful. Then I thought, ‘What is the cause, what is the reason why my mind isn’t eager for freedom from rapture, and not confident, settled, and decided about it? Why don’t I see it as peaceful?’ Then I thought, ‘I haven’t seen the drawbacks of rapture, and so I haven’t cultivated that. I haven’t realized the benefits of freedom from rapture, and so I haven’t developed that. That’s why my mind isn’t eager for freedom from rapture, and not confident, settled, and decided about it. And it’s why I don’t see it as peaceful.’ Then I thought, ‘Suppose that, seeing the drawbacks of rapture, I were to cultivate that. And suppose that, realizing the benefits of freedom from rapture, I were to develop that. It’s possible that my mind would be eager to be free from rapture; it would be confident, settled, and decided about it. And I would see it as peaceful.’ And so, after some time, I saw the drawbacks of rapture and cultivated that, and I realized the benefits of freedom from rapture and developed that. Then my mind was eager for freedom from rapture; it was confident, settled, and decided about it. I saw it as peaceful. And so, with the fading away of rapture … I entered and remained in the third jhāna. While I was in that meditation, perceptions accompanied by rapture beset me due to loss of focus, and that was an affliction for me. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, when perceptions accompanied by rapture beset me due to loss of focus, that was an affliction for me.

    තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘යන්නූනාහං සුඛස්ස ච පහානා දුක්ඛස්ස ච පහානා පුබ්බේව සෝමනස්සදෝමනස්සානං අත්ථඞ්ගමා අදුක්ඛමසුඛං උපේක්ඛාසතිපාරිසුද්ධිං චතුත්ථං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරේය්‍යන්(අ)ති. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, අදුක්ඛමසුඛේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘කෝ නු ඛෝ හේතු කෝ පච්චයෝ, යේන මේ අදුක්ඛමසුඛේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ)? තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘උපේක්ඛාසුඛේ ඛෝ මේ ආදීනවෝ අදිට්ඨෝ, සෝ ච මේ අබහුලීකතෝ, අදුක්ඛමසුඛේ ච ආනිසංසෝ අනධිගතෝ, සෝ ච මේ අනාසේවිතෝ. තස්මා මේ අදුක්ඛමසුඛේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ). තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘සචේ ඛෝ අහං උපේක්ඛාසුඛේ ආදීනවං දිස්වා තං බහුලං කරේය්‍යං, අදුක්ඛමසුඛේ ආනිසංසං අධිගම්ම තමාසේවේය්‍යං, ඨානං ඛෝ පනේතං විජ්ජති යං මේ අදුක්ඛමසුඛේ චිත්තං පක්ඛන්දේය්‍ය පසීදේය්‍ය සන්තිට්ඨේය්‍ය විමුච්චේය්‍ය ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ). සෝ ඛෝ අහං, ආනන්ද, අපරේන සමයේන උපේක්ඛාසුඛේ ආදීනවං දිස්වා තං බහුලමකාසිං අදුක්ඛමසුඛේ ආනිසංසං අධිගම්ම තමාසේවිං. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, අදුක්ඛමසුඛේ චිත්තං පක්ඛන්දති පසීදති සන්තිට්ඨති විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ. සෝ ඛෝ අහං, ආනන්ද, සුඛස්ස ච පහානා …පේ… චතුත්ථං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරාමි. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඉමිනා විහාරේන විහරතෝ උපේක්ඛාසහගතා සඤ්ඤාමනසිකාරා සමුදාචරන්ති. ස්වස්ස මේ හෝති ආබාධෝ. සේය්‍යථාපි, ආනන්ද, සුඛිනෝ දුක්ඛං උප්පජ්ජේය්‍ය යාවදේව ආබාධාය; ඒවමේවස්ස මේ උපේක්ඛාසහගතා සඤ්ඤාමනසිකාරා සමුදාචරන්ති. ස්වස්ස මේ හෝති ආබාධෝ.

    Then I thought, ‘Why don’t I, with the giving up of pleasure and pain, and the ending of former happiness and sadness, enter and remain in the fourth jhāna, without pleasure or pain, with pure equanimity and mindfulness?’ But my mind wasn’t eager to be without pleasure and pain; it wasn’t confident, settled, and decided about it. I didn’t see it as peaceful. Then I thought, ‘What is the cause, what is the reason why my mind isn’t eager to be without pleasure and pain, and not confident, settled, and decided about it? Why don’t I see it as peaceful?’ Then I thought, ‘I haven’t seen the drawbacks of bliss with equanimity, and so I haven’t cultivated that. I haven’t realized the benefits of being without pleasure and pain, and so I haven’t developed that. That’s why my mind isn’t eager to be without pleasure and pain, and not confident, settled, and decided about it. And it’s why I don’t see it as peaceful.’ Then I thought, ‘Suppose that, seeing the drawbacks of bliss with equanimity, I were to cultivate that. And suppose that, realizing the benefits of being without pleasure and pain, I were to develop that. It’s possible that my mind would be eager to be without pleasure and pain; it would be confident, settled, and decided about it. And I would see it as peaceful.’ And so, after some time, I saw the drawbacks of bliss with equanimity and cultivated that, and I realized the benefits of being without pleasure and pain and developed that. Then my mind was eager to be without pleasure and pain; it was confident, settled, and decided about it. I saw it as peaceful. And so, giving up pleasure and pain … I entered and remained in the fourth jhāna. While I was in that meditation, perceptions accompanied by bliss with equanimity beset me due to loss of focus, and that was an affliction for me. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, when perceptions accompanied by bliss with equanimity beset me due to loss of focus, that was an affliction for me.

    තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘යන්නූනාහං සබ්බසෝ රූපසඤ්ඤානං සමතික්කමා පටිඝසඤ්ඤානං අත්ථඞ්ගමා නානත්තසඤ්ඤානං අමනසිකාරා “අනන්තෝ ආකාසෝ”ති ආකාසානඤ්චායතනං උපසම්පජ්ජ විහරේය්‍යන්(අ)ති. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ආකාසානඤ්චායතනේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘කෝ නු ඛෝ හේතු කෝ පච්චයෝ, යේන මේ ආකාසානඤ්චායතනේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ)? තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘රූපේසු ඛෝ මේ ආදීනවෝ අදිට්ඨෝ, සෝ ච අබහුලීකතෝ, ආකාසානඤ්චායතනේ ච ආනිසංසෝ අනධිගතෝ, සෝ ච මේ අනාසේවිතෝ. තස්මා මේ ආකාසානඤ්චායතනේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ). තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘සචේ ඛෝ අහං රූපේසු ආදීනවං දිස්වා තං බහුලං කරේය්‍යං, ආකාසානඤ්චායතනේ ආනිසංසං අධිගම්ම තමාසේවේය්‍යං, ඨානං ඛෝ පනේතං විජ්ජති යං මේ ආකාසානඤ්චායතනේ චිත්තං පක්ඛන්දේය්‍ය පසීදේය්‍ය සන්තිට්ඨේය්‍ය විමුච්චේය්‍ය ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ). සෝ ඛෝ අහං, ආනන්ද, අපරේන සමයේන රූපේසු ආදීනවං දිස්වා තං බහුලමකාසිං, ආකාසානඤ්චායතනේ ආනිසංසං අධිගම්ම තමාසේවිං. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ආකාසානඤ්චායතනේ චිත්තං පක්ඛන්දති පසීදති සන්තිට්ඨති විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ. සෝ ඛෝ අහං, ආනන්ද, සබ්බසෝ රූපසඤ්ඤානං සමතික්කමා පටිඝසඤ්ඤානං අත්ථඞ්ගමා නානත්තසඤ්ඤානං අමනසිකාරා ‘අනන්තෝ ආකාසෝ(අ)ති ආකාසානඤ්චායතනං උපසම්පජ්ජ විහරාමි. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඉමිනා විහාරේන විහරතෝ රූපසහගතා සඤ්ඤාමනසිකාරා සමුදාචරන්ති. ස්වස්ස මේ හෝති ආබාධෝ. සේය්‍යථාපි, ආනන්ද, සුඛිනෝ දුක්ඛං උප්පජ්ජේය්‍ය යාවදේව ආබාධාය; ඒවමේවස්ස මේ රූපසහගතා සඤ්ඤාමනසිකාරා සමුදාචරන්ති. ස්වස්ස මේ හෝති ආබාධෝ.

    Then I thought, ‘Why don’t I, going totally beyond perceptions of form, with the ending of perceptions of impingement, not focusing on perceptions of diversity, aware that “space is infinite”, enter and remain in the dimension of infinite space?’ But my mind wasn’t eager for the dimension of infinite space; it wasn’t confident, settled, and decided about it. I didn’t see it as peaceful. Then I thought, ‘What is the cause, what is the reason why my mind isn’t eager for the dimension of infinite space, and not confident, settled, and decided about it? Why don’t I see it as peaceful?’ Then I thought, ‘I haven’t seen the drawbacks of forms, and so I haven’t cultivated that. I haven’t realized the benefits of the dimension of infinite space, and so I haven’t developed that. That’s why my mind isn’t eager for the dimension of infinite space, and not confident, settled, and decided about it. And it’s why I don’t see it as peaceful.’ Then I thought, ‘Suppose that, seeing the drawbacks of forms, I were to cultivate that. And suppose that, realizing the benefits of the dimension of infinite space, I were to develop that. It’s possible that my mind would be eager for the dimension of infinite space; it would be confident, settled, and decided about it. And I would see it as peaceful.’ And so, after some time, I saw the drawbacks of forms and cultivated that, and I realized the benefits of the dimension of infinite space and developed that. Then my mind was eager for the dimension of infinite space; it was confident, settled, and decided about it. I saw it as peaceful. And so, going totally beyond perceptions of form, with the ending of perceptions of impingement, not focusing on perceptions of diversity, aware that ‘space is infinite’, I entered and remained in the dimension of infinite space. While I was in that meditation, perceptions accompanied by forms beset me due to loss of focus, and that was an affliction for me. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, when perceptions accompanied by forms beset me due to loss of focus, that was an affliction for me.

    තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘යන්නූනාහං සබ්බසෝ ආකාසානඤ්චායතනං සමතික්කම්ම “අනන්තං විඤ්ඤාණන්”ති විඤ්ඤාණඤ්චායතනං උපසම්පජ්ජ විහරේය්‍යන්(අ)ති. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, විඤ්ඤාණඤ්චායතනේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘කෝ නු ඛෝ හේතු කෝ පච්චයෝ, යේන මේ විඤ්ඤාණඤ්චායතනේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ)? තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘ආකාසානඤ්චායතනේ ඛෝ මේ ආදීනවෝ අදිට්ඨෝ, සෝ ච අබහුලීකතෝ, විඤ්ඤාණඤ්චායතනේ ච ආනිසංසෝ අනධිගතෝ, සෝ ච මේ අනාසේවිතෝ. තස්මා මේ විඤ්ඤාණඤ්චායතනේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ). තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘සචේ ඛෝ අහං ආකාසානඤ්චායතනේ ආදීනවං දිස්වා තං බහුලං කරේය්‍යං, විඤ්ඤාණඤ්චායතනේ ආනිසංසං අධිගම්ම තමාසේවේය්‍යං, ඨානං ඛෝ පනේතං විජ්ජති යං මේ විඤ්ඤාණඤ්චායතනේ චිත්තං පක්ඛන්දේය්‍ය පසීදේය්‍ය සන්තිට්ඨේය්‍ය විමුච්චේය්‍ය ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ). සෝ ඛෝ අහං, ආනන්ද, අපරේන සමයේන ආකාසානඤ්චායතනේ ආදීනවං දිස්වා තං බහුලමකාසිං, විඤ්ඤාණඤ්චායතනේ ආනිසංසං අධිගම්ම තමාසේවිං. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, විඤ්ඤාණඤ්චායතනේ චිත්තං පක්ඛන්දති පසීදති සන්තිට්ඨති විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ. සෝ ඛෝ අහං, ආනන්ද, සබ්බසෝ ආකාසානඤ්චායතනං සමතික්කම්ම ‘අනන්තං විඤ්ඤාණන්(අ)ති විඤ්ඤාණඤ්චායතනං උපසම්පජ්ජ විහරාමි. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඉමිනා විහාරේන විහරතෝ ආකාසානඤ්චායතනසහගතා සඤ්ඤාමනසිකාරා සමුදාචරන්ති. ස්වස්ස මේ හෝති ආබාධෝ. සේය්‍යථාපි, ආනන්ද, සුඛිනෝ දුක්ඛං උප්පජ්ජේය්‍ය යාවදේව ආබාධාය; ඒවමේවස්ස මේ ආකාසානඤ්චායතනසහගතා සඤ්ඤාමනසිකාරා සමුදාචරන්ති. ස්වස්ස මේ හෝති ආබාධෝ.

    Then I thought, ‘Why don’t I, going totally beyond the dimension of infinite space, aware that “consciousness is infinite”, enter and remain in the dimension of infinite consciousness?’ But my mind wasn’t eager for the dimension of infinite consciousness; it wasn’t confident, settled, and decided about it. I didn’t see it as peaceful. Then I thought, ‘What is the cause, what is the reason why my mind isn’t eager for the dimension of infinite consciousness, and not confident, settled, and decided about it? Why don’t I see it as peaceful?’ Then I thought, ‘I haven’t seen the drawbacks of the dimension of infinite space, and so I haven’t cultivated that. I haven’t realized the benefits of the dimension of infinite consciousness, and so I haven’t developed that. That’s why my mind isn’t eager for the dimension of infinite consciousness, and not confident, settled, and decided about it. And it’s why I don’t see it as peaceful.’ Then I thought, ‘Suppose that, seeing the drawbacks of the dimension of infinite space, I were to cultivate that. And suppose that, realizing the benefits of the dimension of infinite consciousness, I were to develop that. It’s possible that my mind would be eager for the dimension of infinite consciousness; it would be confident, settled, and decided about it. And I would see it as peaceful.’ And so, after some time, I saw the drawbacks of the dimension of infinite space and cultivated that, and I realized the benefits of the dimension of infinite consciousness and developed that. Then my mind was eager for the dimension of infinite consciousness; it was confident, settled, and decided about it. I saw it as peaceful. And so, going totally beyond the dimension of infinite space, aware that ‘consciousness is infinite’, I entered and remained in the dimension of infinite consciousness. While I was in that meditation, perceptions accompanied by the dimension of infinite space beset me due to loss of focus, and that was an affliction for me. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, when perceptions accompanied by the dimension of infinite space beset me due to loss of focus, that was an affliction for me.

    තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘යන්නූනාහං සබ්බසෝ විඤ්ඤාණඤ්චායතනං සමතික්කම්ම “නත්ථි කිඤ්චී”ති ආකිඤ්චඤ්ඤායතනං උපසම්පජ්ජ විහරේය්‍යන්(අ)ති. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ආකිඤ්චඤ්ඤායතනේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘කෝ නු ඛෝ හේතු කෝ පච්චයෝ, යේන මේ ආකිඤ්චඤ්ඤායතනේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ)? තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘විඤ්ඤාණඤ්චායතනේ ඛෝ මේ ආදීනවෝ අදිට්ඨෝ, සෝ ච මේ අබහුලීකතෝ, ආකිඤ්චඤ්ඤායතනේ ච ආනිසංසෝ අනධිගතෝ, සෝ ච මේ අනාසේවිතෝ. තස්මා මේ ආකිඤ්චඤ්ඤායතනේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ). තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘සචේ ඛෝ අහං විඤ්ඤාණඤ්චායතනේ ආදීනවං දිස්වා තං බහුලං කරේය්‍යං, ආකිඤ්චඤ්ඤායතනේ ආනිසංසං අධිගම්ම තමාසේවේය්‍යං, ඨානං ඛෝ පනේතං විජ්ජති යං මේ ආකිඤ්චඤ්ඤායතනේ චිත්තං පක්ඛන්දේය්‍ය පසීදේය්‍ය සන්තිට්ඨේය්‍ය විමුච්චේය්‍ය ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ). සෝ ඛෝ අහං, ආනන්ද, අපරේන සමයේන විඤ්ඤාණඤ්චායතනේ ආදීනවං දිස්වා තං බහුලමකාසිං, ආකිඤ්චඤ්ඤායතනේ ආනිසංසං අධිගම්ම තමාසේවිං. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ආකිඤ්චඤ්ඤායතනේ චිත්තං පක්ඛන්දති පසීදති සන්තිට්ඨති විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ. සෝ ඛෝ අහං, ආනන්ද, සබ්බසෝ විඤ්ඤාණඤ්චායතනං සමතික්කම්ම ‘නත්ථි කිඤ්චී(අ)ති ආකිඤ්චඤ්ඤායතනං උපසම්පජ්ජ විහරාමි. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඉමිනා විහාරේන විහරතෝ විඤ්ඤාණඤ්චායතනසහගතා සඤ්ඤාමනසිකාරා සමුදාචරන්ති. ස්වස්ස මේ හෝති ආබාධෝ. සේය්‍යථාපි, ආනන්ද, සුඛිනෝ දුක්ඛං උප්පජ්ජේය්‍ය යාවදේව ආබාධාය; ඒවමේවස්ස මේ විඤ්ඤාණඤ්චායතනසහගතා සඤ්ඤාමනසිකාරා සමුදාචරන්ති. ස්වස්ස මේ හෝති ආබාධෝ.

    Then I thought, ‘Why don’t I, going totally beyond the dimension of infinite consciousness, aware that “there is nothing at all”, enter and remain in the dimension of nothingness?’ But my mind wasn’t eager for the dimension of nothingness; it wasn’t confident, settled, and decided about it. I didn’t see it as peaceful. Then I thought, ‘What is the cause, what is the reason why my mind isn’t eager for the dimension of nothingness, and not confident, settled, and decided about it? Why don’t I see it as peaceful?’ Then I thought, ‘I haven’t seen the drawbacks of the dimension of infinite consciousness, and so I haven’t cultivated that. I haven’t realized the benefits of the dimension of nothingness, and so I haven’t developed that. That’s why my mind isn’t eager for the dimension of nothingness, and not confident, settled, and decided about it. And it’s why I don’t see it as peaceful.’ Then I thought, ‘Suppose that, seeing the drawbacks of the dimension of infinite consciousness, I were to cultivate that. And suppose that, realizing the benefits of the dimension of nothingness, I were to develop that. It’s possible that my mind would be eager for the dimension of nothingness; it would be confident, settled, and decided about it. And I would see it as peaceful.’ And so, after some time, I saw the drawbacks of the dimension of infinite consciousness and cultivated that, and I realized the benefits of the dimension of nothingness and developed that. Then my mind was eager for the dimension of nothingness; it was confident, settled, and decided about it. I saw it as peaceful. And so, going totally beyond the dimension of infinite consciousness, aware that ‘there is nothing at all’, I entered and remained in the dimension of nothingness. While I was in that meditation, perceptions accompanied by the dimension of infinite consciousness beset me due to loss of focus, and that was an affliction for me. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, when perceptions accompanied by the dimension of infinite consciousness beset me due to loss of focus, that was an affliction for me.

    තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘යන්නූනාහං සබ්බසෝ ආකිඤ්චඤ්ඤායතනං සමතික්කම්ම නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනං උපසම්පජ්ජ විහරේය්‍යන්(අ)ති. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘කෝ නු ඛෝ හේතු කෝ පච්චයෝ, යේන මේ නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ)? තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘ආකිඤ්චඤ්ඤායතනේ ඛෝ මේ ආදීනවෝ අදිට්ඨෝ, සෝ ච මේ අබහුලීකතෝ, නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනේ ච ආනිසංසෝ අනධිගතෝ, සෝ ච මේ අනාසේවිතෝ. තස්මා මේ නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ). තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘සචේ ඛෝ අහං ආකිඤ්චඤ්ඤායතනේ ආදීනවං දිස්වා තං බහුලං කරේය්‍යං, නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනේ ආනිසංසං අධිගම්ම තමාසේවේය්‍යං, ඨානං ඛෝ පනේතං විජ්ජති යං මේ නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනේ චිත්තං පක්ඛන්දේය්‍ය පසීදේය්‍ය සන්තිට්ඨේය්‍ය විමුච්චේය්‍ය ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ). සෝ ඛෝ අහං, ආනන්ද, අපරේන සමයේන ආකිඤ්චඤ්ඤායතනේ ආදීනවං දිස්වා තං බහුලමකාසිං, නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනේ ආනිසංසං අධිගම්ම තමාසේවිං. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනේ චිත්තං පක්ඛන්දති පසීදති සන්තිට්ඨති විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ. සෝ ඛෝ අහං, ආනන්ද, සබ්බසෝ ආකිඤ්චඤ්ඤායතනං සමතික්කම්ම නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනං උපසම්පජ්ජ විහරාමි. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඉමිනා විහාරේන විහරතෝ ආකිඤ්චඤ්ඤායතනසහගතා සඤ්ඤාමනසිකාරා සමුදාචරන්ති. ස්වස්ස මේ හෝති ආබාධෝ. සේය්‍යථාපි, ආනන්ද, සුඛිනෝ දුක්ඛං උප්පජ්ජේය්‍ය යාවදේව ආබාධාය; ඒවමේවස්ස මේ ආකිඤ්චඤ්ඤායතනසහගතා සඤ්ඤාමනසිකාරා සමුදාචරන්ති. ස්වස්ස මේ හෝති ආබාධෝ.

    Then I thought, ‘Why don’t I, going totally beyond the dimension of nothingness, enter and remain in the dimension of neither perception nor non-perception?’ But my mind wasn’t eager for the dimension of neither perception nor non-perception; it wasn’t confident, settled, and decided about it. I didn’t see it as peaceful. Then I thought, ‘What is the cause, what is the reason why my mind isn’t eager for the dimension of neither perception nor non-perception, and not confident, settled, and decided about it? Why don’t I see it as peaceful?’ Then I thought, ‘I haven’t seen the drawbacks of the dimension of nothingness, and so I haven’t cultivated that. I haven’t realized the benefits of the dimension of neither perception nor non-perception, and so I haven’t developed that. That’s why my mind isn’t eager for the dimension of neither perception nor non-perception, and not confident, settled, and decided about it. And it’s why I don’t see it as peaceful.’ Then I thought, ‘Suppose that, seeing the drawbacks of the dimension of nothingness, I were to cultivate that. And suppose that, realizing the benefits of the dimension of neither perception nor non-perception, I were to develop that. It’s possible that my mind would be eager for the dimension of neither perception nor non-perception; it would be confident, settled, and decided about it. And I would see it as peaceful.’ And so, after some time, I saw the drawbacks of the dimension of nothingness and cultivated that, and I realized the benefits of the dimension of neither perception nor non-perception and developed that. Then my mind was eager for the dimension of neither perception nor non-perception; it was confident, settled, and decided about it. I saw it as peaceful. And so, going totally beyond the dimension of nothingness, I entered and remained in the dimension of neither perception nor non-perception. While I was in that meditation, perceptions accompanied by the dimension of nothingness beset me due to loss of focus, and that was an affliction for me. Suppose a happy person were to experience pain; that would be an affliction for them. In the same way, when perceptions accompanied by the dimension of nothingness beset me due to loss of focus, that was an affliction for me.

    තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘යන්නූනාහං නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනං සමතික්කම්ම සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධං උපසම්පජ්ජ විහරේය්‍යන්(අ)ති. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘කෝ නු ඛෝ හේතු, කෝ පච්චයෝ, යේන මේ සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ)? තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනේ ඛෝ මේ ආදීනවෝ අදිට්ඨෝ, සෝ ච මේ අබහුලීකතෝ, සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධේ ච ආනිසංසෝ අනධිගතෝ, සෝ ච මේ අනාසේවිතෝ. තස්මා මේ සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධේ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති න විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ). තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘සචේ ඛෝ අහං නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනේ ආදීනවං දිස්වා තං බහුලං කරේය්‍යං, සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධේ ආනිසංසං අධිගම්ම තමාසේවේය්‍යං, ඨානං ඛෝ පනේතං විජ්ජති යං මේ සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධේ චිත්තං පක්ඛන්දේය්‍ය පසීදේය්‍ය සන්තිට්ඨේය්‍ය විමුච්චේය්‍ය ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ(අ). සෝ ඛෝ අහං, ආනන්ද, අපරේන සමයේන නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනේ ආදීනවං දිස්වා තං බහුලමකාසිං, සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධේ ආනිසංසං අධිගම්ම තමාසේවිං. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධේ චිත්තං පක්ඛන්දති පසීදති සන්තිට්ඨති විමුච්චති ඒතං සන්තන්ති පස්සතෝ. සෝ ඛෝ අහං, ආනන්ද, සබ්බසෝ නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනං සමතික්කම්ම සඤ්ඤාවේදයිතනිරෝධං උපසම්පජ්ජ විහරාමි, පඤ්ඤාය ච මේ දිස්වා ආසවා පරික්ඛයං අගමංසු.

    Then I thought, ‘Why don’t I, going totally beyond the dimension of neither perception nor non-perception, enter and remain in the cessation of perception and feeling?’ But my mind wasn’t eager for the cessation of perception and feeling; it wasn’t confident, settled, and decided about it. I didn’t see it as peaceful. Then I thought, ‘What is the cause, what is the reason why my mind isn’t eager for the cessation of perception and feeling, and not confident, settled, and decided about it? Why don’t I see it as peaceful?’ Then I thought, ‘I haven’t seen the drawbacks of the dimension of neither perception nor non-perception, and so I haven’t cultivated that. I haven’t realized the benefits of the cessation of perception and feeling, and so I haven’t developed that. That’s why my mind isn’t eager for the cessation of perception and feeling, and not confident, settled, and decided about it. And it’s why I don’t see it as peaceful.’ Then I thought, ‘Suppose that, seeing the drawbacks of the dimension of neither perception nor non-perception, I were to cultivate that. And suppose that, realizing the benefits of the cessation of perception and feeling, I were to develop that. It’s possible that my mind would be eager for cessation of perception and feeling; it would be confident, settled, and decided about it. And I would see it as peaceful.’ And so, after some time, I saw the drawbacks of the dimension of neither perception nor non-perception and cultivated that, and I realized the benefits of the cessation of perception and feeling and developed that. Then my mind was eager for the cessation of perception and feeling; it was confident, settled, and decided about it. I saw it as peaceful. And so, going totally beyond the dimension of neither perception nor non-perception, I entered and remained in the cessation of perception and feeling. And, having seen with wisdom, my defilements were ended.

    යාවකීවඤ්චාහං, ආනන්ද, ඉමා නව අනුපුබ්බවිහාරසමාපත්තියෝ න ඒවං අනුලෝමපටිලෝමං සමාපජ්ජිම්පි වුට්ඨහිම්පි, නේව තාවාහං, ආනන්ද, සදේවකේ ලෝකේ සමාරකේ සබ්‍රහ්මකේ සස්සමණබ්‍රාහ්මණියා පජාය සදේවමනුස්සාය ‘අනුත්තරං සම්මාසම්බෝධිං අභිසම්බුද්ධෝ(අ)ති පච්චඤ්ඤාසිං.

    As long as I hadn’t entered into and withdrawn from these nine progressive meditative attainments in both forward and reverse order, I didn’t announce my supreme perfect awakening in this world with its gods, Māras, and Brahmās, this population with its ascetics and brahmins, its gods and humans.

    යතෝ ච ඛෝ අහං, ආනන්ද, ඉමා නව අනුපුබ්බවිහාරසමාපත්තියෝ ඒවං අනුලෝමපටිලෝමං සමාපජ්ජිම්පි වුට්ඨහිම්පි, අථාහං, ආනන්ද, සදේවකේ ලෝකේ සමාරකේ සබ්‍රහ්මකේ සස්සමණබ්‍රාහ්මණියා පජාය සදේවමනුස්සාය ‘අනුත්තරං සම්මාසම්බෝධිං අභිසම්බුද්ධෝ(අ)ති පච්චඤ්ඤාසිං.

    But when I had entered into and withdrawn from these nine progressive meditative attainments in both forward and reverse order, I announced my supreme perfect awakening in this world with its gods, Māras, and Brahmās, this population with its ascetics and brahmins, its gods and humans.

    ඤාණඤ්ච පන මේ දස්සනං උදපාදි: ‘අකුප්පා මේ චේතෝවිමුත්ති, අයමන්තිමා ජාති, නත්ථි දානි පුනබ්භවෝ(අ)”ති.

    Knowledge and vision arose in me: ‘My freedom is unshakable; this is my last rebirth; now there’ll be no more future lives.’”

    දසමං.

    මහාවග්ගෝ චතුත්ථෝ.

    තස්සුද්දානං

    ද්වේ විහාරා ච නිබ්බානං, ගාවී ඣානේන පඤ්චමං; ආනන්දෝ බ්‍රාහ්මණා දේවෝ, නාගේන තපුස්සේන චාති.





    The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact