| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationអង្គុត្តរ និកាយ ១០។១១៥
Numbered Discourses 10.115
១២។ បច្ចោរោហណិវគ្គ
12. The Ceremony of Descent
តតិយអធម្មសុត្ត
Bad Principles (3rd)
“អធម្មោ ច, ភិក្ខវេ, វេទិតព្ពោ ធម្មោ ច; អនត្ថោ ច វេទិតព្ពោ អត្ថោ ច។ អធម្មញ្ច វិទិត្វា ធម្មញ្ច, អនត្ថញ្ច វិទិត្វា អត្ថញ្ច យថា ធម្មោ យថា អត្ថោ តថា បដិបជ្ជិតព្ពន៑”តិ។
“Bhikkhus, you should know bad principles and good principles. And you should know bad results and good results. Knowing these things, your practice should follow the good principles with good results.”
ឥទមវោច ភគវា។ ឥទំ វត្វាន សុគតោ ឧដ្ឋាយាសនា វិហារំ បាវិសិ។
That is what the Buddha said. When he had spoken, the Holy One got up from his seat and entered his dwelling.
អថ ខោ តេសំ ភិក្ខូនំ អចិរបក្កន្តស្ស ភគវតោ ឯតទហោសិ: “ឥទំ ខោ នោ, អាវុសោ, ភគវា សង្ខិត្តេន ឧទ្ទេសំ ឧទ្ទិសិត្វា វិត្ថារេន អត្ថំ អវិភជិត្វា ឧដ្ឋាយាសនា វិហារំ បវិដ្ឋោ: ‘អធម្មោ ច, ភិក្ខវេ, វេទិតព្ពោ ធម្មោ ច; អនត្ថោ ច វេទិតព្ពោ អត្ថោ ច។ អធម្មញ្ច វិទិត្វា ធម្មញ្ច, អនត្ថញ្ច វិទិត្វា អត្ថញ្ច យថា ធម្មោ យថា អត្ថោ តថា បដិបជ្ជិតព្ពន៑ៜតិ។ កោ នុ ខោ ឥមស្ស ភគវតា សង្ខិត្តេន ឧទ្ទេសស្ស ឧទ្ទិដ្ឋស្ស វិត្ថារេន អត្ថំ អវិភត្តស្ស វិត្ថារេន អត្ថំ វិភជេយ្យា”តិ?
Soon after the Buddha left, those bhikkhus considered, “The Buddha gave this brief passage for recitation, then entered his dwelling without explaining the meaning in detail. Who can explain in detail the meaning of this brief passage for recitation given by the Buddha?”
អថ ខោ តេសំ ភិក្ខូនំ ឯតទហោសិ: “អយំ ខោ អាយស្មា អានន្ទោ សត្ថុ ចេវ សំវណ្ណិតោ សម្ភាវិតោ ច វិញ្ញូនំ សព្រហ្មចារីនំ។ បហោតិ ចាយស្មា អានន្ទោ ឥមស្ស ភគវតា សង្ខិត្តេន ឧទ្ទេសស្ស ឧទ្ទិដ្ឋស្ស វិត្ថារេន អត្ថំ អវិភត្តស្ស វិត្ថារេន អត្ថំ វិភជិតុំ។ យន្នូន មយំ យេនាយស្មា អានន្ទោ តេនុបសង្កមេយ្យាម; ឧបសង្កមិត្វា អាយស្មន្តំ អានន្ទំ ឯតមត្ថំ បដិបុច្ឆេយ្យាម។ យថា នោ អាយស្មា អានន្ទោ ព្យាករិស្សតិ តថា នំ ធារេស្សាមា”តិ។
Then they considered, “This Venerable Ānanda is praised by the Buddha and esteemed by his sensible spiritual companions. He is capable of explaining in detail the meaning of this brief passage for recitation given by the Buddha. Let’s go to him, and ask him about this matter. As he answers, so we’ll remember it.”
អថ ខោ តេ ភិក្ខូ យេនាយស្មា អានន្ទោ តេនុបសង្កមិំសុ; ឧបសង្កមិត្វា អាយស្មតា អានន្ទេន សទ្ធិំ សម្មោទិំសុ។ សម្មោទនីយំ កថំ សារណីយំ វីតិសារេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិំសុ។ ឯកមន្តំ និសិន្នា ខោ តេ ភិក្ខូ អាយស្មន្តំ អានន្ទំ ឯតទវោចុំ: “ឥទំ ខោ នោ, អាវុសោ អានន្ទ, ភគវា សង្ខិត្តេន ឧទ្ទេសំ ឧទ្ទិសិត្វា វិត្ថារេន អត្ថំ អវិភជិត្វា ឧដ្ឋាយាសនា វិហារំ បវិដ្ឋោ: ‘អធម្មោ ច …បេ… តថា បដិបជ្ជិតព្ពន៑ៜតិ។ តេសំ នោ, អាវុសោ, អម្ហាកំ អចិរបក្កន្តស្ស ភគវតោ ឯតទហោសិ: ‘ឥទំ ខោ នោ, អាវុសោ, ភគវតា សង្ខិត្តេន ឧទ្ទេសំ ឧទ្ទិសិត្វា វិត្ថារេន អត្ថំ អវិភជិត្វា ឧដ្ឋាយាសនា វិហារំ បវិដ្ឋោ—អធម្មោ ច …បេ… តថា បដិបជ្ជិតព្ពន្តិ។ កោ នុ ខោ ឥមស្ស ភគវតា សង្ខិត្តេន ឧទ្ទេសស្ស ឧទ្ទិដ្ឋស្ស វិត្ថារេន អត្ថំ អវិភត្តស្ស វិត្ថារេន អត្ថំ វិភជេយ្យាៜតិ? តេសំ នោ, អាវុសោ, អម្ហាកំ ឯតទហោសិ: ‘អយំ ខោ អាយស្មា អានន្ទោ សត្ថុ ចេវ សំវណ្ណិតោ សម្ភាវិតោ ច វិញ្ញូនំ សព្រហ្មចារីនំ។ បហោតិ ចាយស្មា អានន្ទោ ឥមស្ស ភគវតា សង្ខិត្តេន ឧទ្ទេសស្ស ឧទ្ទិដ្ឋស្ស វិត្ថារេន អត្ថំ អវិភត្តស្ស វិត្ថារេន អត្ថំ វិភជិតុំ។ យន្នូន មយំ យេនាយស្មា អានន្ទោ តេនុបសង្កមេយ្យាម; ឧបសង្កមិត្វា អាយស្មន្តំ អានន្ទំ ឯតមត្ថំ បដិបុច្ឆេយ្យាម។ យថា នោ អាយស្មា អានន្ទោ ព្យាករិស្សតិ តថា នំ ធារេស្សាមាៜតិ។ វិភជតុ អាយស្មា អានន្ទោ”តិ។
Then those bhikkhus went to Ānanda, and exchanged greetings with him. When the greetings and polite conversation were over, they sat down to one side. They told him what had happened, and said, “May Venerable Ānanda please explain this.”
“សេយ្យថាបិ, អាវុសោ, បុរិសោ សារត្ថិកោ សារគវេសី សារបរិយេសនំ ចរមានោ មហតោ រុក្ខស្ស តិដ្ឋតោ សារវតោ អតិក្កម្មេវ មូលំ អតិក្កម្ម ខន្ធំ សាខាបលាសេ សារំ បរិយេសិតព្ពំ មញ្ញេយ្យ; ឯវំសម្បទមិទំ អាយស្មន្តានំ សត្ថរិ សម្មុខីភូតេ តំ ភគវន្តំ អតិសិត្វា អម្ហេ ឯតមត្ថំ បដិបុច្ឆិតព្ពំ មញ្ញថ។ សោ ហាវុសោ, ភគវា ជានំ ជានាតិ បស្សំ បស្សតិ, ចក្ខុភូតោ ញាណភូតោ ធម្មភូតោ ព្រហ្មភូតោ វត្តា បវត្តា អត្ថស្ស និន្នេតា អមតស្ស ទាតា ធម្មស្សាមី តថាគតោ។ សោ ចេវ បនេតស្ស កាលោ អហោសិ យំ តុម្ហេ ភគវន្តំយេវ ឧបសង្កមិត្វា ឯតមត្ថំ បដិបុច្ឆេយ្យាថ។ យថា វោ ភគវា ព្យាករេយ្យ តថា នំ ធារេយ្យាថា”តិ។
“Friends, suppose there was a person in need of heartwood. And while wandering in search of heartwood he’d come across a large tree standing with heartwood. But he’d pass over the roots and trunk, imagining that the heartwood should be sought in the branches and leaves. Such is the consequence for the venerables. Though you were face to face with the Buddha, you overlooked him, imagining that you should ask me about this matter. For he is the Buddha, who knows and sees. He is vision, he is knowledge, he is the manifestation of principle, he is the manifestation of divinity. He is the teacher, the proclaimer, the elucidator of meaning, the bestower of the deathless, the lord of truth, the Realized One. That was the time to approach the Buddha and ask about this matter. You should have remembered it in line with the Buddha’s answer.”
“អទ្ធាវុសោ អានន្ទ, ភគវា ជានំ ជានាតិ បស្សំ បស្សតិ ចក្ខុភូតោ ញាណភូតោ ធម្មភូតោ ព្រហ្មភូតោ វត្តា បវត្តា អត្ថស្ស និន្នេតា អមតស្ស ទាតា ធម្មស្សាមី តថាគតោ។ សោ ចេវ បនេតស្ស កាលោ អហោសិ យំ មយំ ភគវន្តំយេវ ឧបសង្កមិត្វា ឯតមត្ថំ បដិបុច្ឆេយ្យាម, យថា នោ ភគវា ព្យាករេយ្យ តថា នំ ធារេយ្យាម។ អបិ ចាយស្មា អានន្ទោ សត្ថុ ចេវ សំវណ្ណិតោ សម្ភាវិតោ ច វិញ្ញូនំ សព្រហ្មចារីនំ។ បហោតិ ចាយស្មា អានន្ទោ ឥមស្ស ភគវតា សង្ខិត្តេន ឧទ្ទេសស្ស ឧទ្ទិដ្ឋស្ស វិត្ថារេន អត្ថំ អវិភត្តស្ស វិត្ថារេន អត្ថំ វិភជិតុំ។ វិភជតាយស្មា អានន្ទោ អគរុំ កត្វា”តិ។
“Certainly he is the Buddha, who knows and sees. He is vision, he is knowledge, he is the manifestation of principle, he is the manifestation of divinity. He is the teacher, the proclaimer, the elucidator of meaning, the bestower of the deathless, the lord of truth, the Realized One. That was the time to approach the Buddha and ask about this matter. We should have remembered it in line with the Buddha’s answer. Still, Venerable Ānanda is praised by the Buddha and esteemed by his sensible spiritual companions. You are capable of explaining in detail the meaning of this brief passage for recitation given by the Buddha. Please explain this, if it’s no trouble.”
“តេនហាវុសោ, សុណាថ, សាធុកំ មនសិ ករោថ, ភាសិស្សាមី”តិ។
“Then listen and apply your mind well, I will speak.”
“ឯវមាវុសោ”តិ ខោ តេ ភិក្ខូ អាយស្មតោ អានន្ទស្ស បច្ចស្សោសុំ។ អថាយស្មា អានន្ទោ ឯតទវោច:
“Yes, friend,” they replied. Ānanda said this:
“យំ ខោ នោ, អាវុសោ, ភគវា សង្ខិត្តេន ឧទ្ទេសំ ឧទ្ទិសិត្វា វិត្ថារេន អត្ថំ អវិភជិត្វា ឧដ្ឋាយាសនា វិហារំ បវិដ្ឋោ: ‘អធម្មោ ច, ភិក្ខវេ, វេទិតព្ពោ ធម្មោ ច; អនត្ថោ ច វេទិតព្ពោ អត្ថោ ច។ អធម្មញ្ច វិទិត្វា ធម្មញ្ច, អនត្ថញ្ច វិទិត្វា អត្ថញ្ច យថា ធម្មោ យថា អត្ថោ តថា បដិបជ្ជិតព្ពន៑ៜតិ។
“Friends, the Buddha gave this brief passage for recitation, then entered his dwelling without explaining the meaning in detail: ‘You should know bad principles and good principles. And you should know bad results and good results. Knowing these things, your practice should follow the good principles with good results.’
កតមោ ចាវុសោ, អធម្មោ, កតមោ ច ធម្មោ, កតមោ ច អនត្ថោ, កតមោ ច អត្ថោ?
So what are bad principles? What are good principles? What are bad results? And what are good results?
មិច្ឆាទិដ្ឋិ, អាវុសោ, អធម្មោ; សម្មាទិដ្ឋិ ធម្មោ; យេ ច មិច្ឆាទិដ្ឋិបច្ចយា អនេកេ បាបកា អកុសលា ធម្មា សម្ភវន្តិ, អយំ អនត្ថោ; សម្មាទិដ្ឋិបច្ចយា ច អនេកេ កុសលា ធម្មា ភាវនាបារិបូរិំ គច្ឆន្តិ, អយំ អត្ថោ។
Wrong view is a bad principle. Right view is a good principle. And the many bad, unskillful qualities produced by wrong view are bad results. And the many skillful qualities fully developed because of right view are good results.
មិច្ឆាសង្កប្បោ, អាវុសោ, អធម្មោ; សម្មាសង្កប្បោ ធម្មោ … មិច្ឆាវាចា, អាវុសោ, អធម្មោ; សម្មាវាចា ធម្មោ … មិច្ឆាកម្មន្តោ, អាវុសោ, អធម្មោ; សម្មាកម្មន្តោ ធម្មោ … មិច្ឆាអាជីវោ, អាវុសោ, អធម្មោ; សម្មាអាជីវោ ធម្មោ … មិច្ឆាវាយាមោ, អាវុសោ, អធម្មោ; សម្មាវាយាមោ ធម្មោ … មិច្ឆាសតិ, អាវុសោ, អធម្មោ; សម្មាសតិ ធម្មោ … មិច្ឆាសមាធិ, អាវុសោ, អធម្មោ; សម្មាសមាធិ ធម្មោ … មិច្ឆាញាណំ, អាវុសោ, អធម្មោ; សម្មាញាណំ ធម្មោ …។
Wrong thought is a bad principle. Right thought is a good principle. … Wrong speech is a bad principle. Right speech is a good principle. … Wrong action is a bad principle. Right action is a good principle. … Wrong livelihood is a bad principle. Right livelihood is a good principle. … Wrong effort is a bad principle. Right effort is a good principle. … Wrong mindfulness is a bad principle. Right mindfulness is a good principle. … Wrong immersion is a bad principle. Right immersion is a good principle. … Wrong knowledge is a bad principle. Right knowledge is a good principle. …
មិច្ឆាវិមុត្តិ, អាវុសោ, អធម្មោ; សម្មាវិមុត្តិ ធម្មោ; យេ ច មិច្ឆាវិមុត្តិបច្ចយា អនេកេ បាបកា អកុសលា ធម្មា សម្ភវន្តិ, អយំ អនត្ថោ; សម្មាវិមុត្តិបច្ចយា ច អនេកេ កុសលា ធម្មា ភាវនាបារិបូរិំ គច្ឆន្តិ, អយំ អត្ថោ។
Wrong freedom is a bad principle. Right freedom is a good principle. And the many bad, unskillful qualities produced by wrong freedom are bad results. And the many skillful qualities fully developed because of right freedom are good results.
អយំ ខោ នោ, អាវុសោ, ភគវា សង្ខិត្តេន ឧទ្ទេសំ ឧទ្ទិសិត្វា វិត្ថារេន អត្ថំ អវិភជិត្វា ឧដ្ឋាយាសនា វិហារំ បវិដ្ឋោ: ‘អធម្មោ ច, ភិក្ខវេ, វេទិតព្ពោ ធម្មោ ច …បេ… តថា បដិបជ្ជិតព្ពន៑ៜតិ, ឥមស្ស ខោ អហំ, អាវុសោ, ភគវតា សង្ខិត្តេន ឧទ្ទេសស្ស ឧទ្ទិដ្ឋស្ស វិត្ថារេន អត្ថំ អវិភត្តស្ស ឯវំ វិត្ថារេន អត្ថំ អាជានាមិ។ អាកង្ខមានា ច បន តុម្ហេ, អាវុសោ, ភគវន្តំយេវ ឧបសង្កមិត្វា ឯតមត្ថំ បដិបុច្ឆេយ្យាថ។ យថា វោ ភគវា ព្យាករោតិ តថា នំ ធារេយ្យាថា”តិ។
The Buddha gave this brief passage for recitation, then entered his dwelling without explaining the meaning in detail: ‘You should know bad principles and good principles … and practice accordingly.’ And this is how I understand the detailed meaning of this passage for recitation. If you wish, you may go to the Buddha and ask him about this. You should remember it in line with the Buddha’s answer.”
“ឯវមាវុសោ”តិ ខោ តេ ភិក្ខូ អាយស្មតោ អានន្ទស្ស ភាសិតំ អភិនន្ទិត្វា អនុមោទិត្វា ឧដ្ឋាយាសនា យេន ភគវា តេនុបសង្កមិំសុ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិំសុ។ ឯកមន្តំ និសិន្នា ខោ តេ ភិក្ខូ ភគវន្តំ ឯតទវោចុំ:
“Yes, friend,” said those bhikkhus, approving and agreeing with what Ānanda said. Then they rose from their seats and went to the Buddha, bowed, sat down to one side, and told him what had happened. Then they said:
“យំ ខោ នោ ភគវា សង្ខិត្តេន ឧទ្ទេសំ ឧទ្ទិសិត្វា វិត្ថារេន អត្ថំ អវិភជិត្វា ឧដ្ឋាយាសនា វិហារំ បវិដ្ឋោ: ‘អធម្មោ ច, ភិក្ខវេ, វេទិតព្ពោ …បេ… តថា បដិបជ្ជិតព្ពន៑ៜតិ។
តេសំ នោ, ភន្តេ, អម្ហាកំ អចិរបក្កន្តស្ស ភគវតោ ឯតទហោសិ: ‘ឥទំ ខោ នោ, អាវុសោ, ភគវា សង្ខិត្តេន ឧទ្ទេសំ ឧទ្ទិសិត្វា វិត្ថារេន អត្ថំ អវិភជិត្វា ឧដ្ឋាយាសនា វិហារំ បវិដ្ឋោ—អធម្មោ ច, ភិក្ខវេ, វេទិតព្ពោ …បេ… តថា បដិបជ្ជិតព្ពន្តិ។ កោ នុ ខោ ឥមស្ស ភគវតា សង្ខិត្តេន ឧទ្ទេសស្ស ឧទ្ទិដ្ឋស្ស វិត្ថារេន អត្ថំ អវិភត្តស្ស វិត្ថារេន អត្ថំ វិភជេយ្យាៜតិ?
តេសំ នោ, ភន្តេ, អម្ហាកំ ឯតទហោសិ: ‘អយំ ខោ អាយស្មា អានន្ទោ សត្ថុ ចេវ សំវណ្ណិតោ សម្ភាវិតោ ច វិញ្ញូនំ សព្រហ្មចារីនំ។ បហោតិ ចាយស្មា អានន្ទោ ឥមស្ស ភគវតា សង្ខិត្តេន ឧទ្ទេសស្ស ឧទ្ទិដ្ឋស្ស វិត្ថារេន អត្ថំ អវិភត្តស្ស វិត្ថារេន អត្ថំ វិភជិតុំ។ យន្នូន មយំ យេនាយស្មា អានន្ទោ តេនុបសង្កមេយ្យាម; ឧបសង្កមិត្វា អាយស្មន្តំ អានន្ទំ ឯតមត្ថំ បដិបុច្ឆេយ្យាម។ យថា នោ អាយស្មា អានន្ទោ ព្យាករិស្សតិ តថា នំ ធារេស្សាមាៜតិ។
អថ ខោ មយំ, ភន្តេ, យេនាយស្មា អានន្ទោ តេនុបសង្កមិម្ហា; ឧបសង្កមិត្វា អាយស្មន្តំ អានន្ទំ ឯតមត្ថំ អបុច្ឆិម្ហា។ តេសំ នោ, ភន្តេ, អាយស្មតា អានន្ទេន ឥមេហិ អាការេហិ ឥមេហិ បទេហិ ឥមេហិ ព្យញ្ជនេហិ អត្ថោ សុវិភត្តោ”តិ។
“Sir, we went to Ānanda and asked him about this matter. And Ānanda clearly explained the meaning to us in this manner, with these words and phrases.”
“សាធុ សាធុ, ភិក្ខវេ។ បណ្ឌិតោ, ភិក្ខវេ, អានន្ទោ។ មហាបញ្ញោ, ភិក្ខវេ, អានន្ទោ។ មញ្ចេបិ តុម្ហេ, ភិក្ខវេ, ឧបសង្កមិត្វា ឯតមត្ថំ បដិបុច្ឆេយ្យាថ, អហម្បិ ចេតំ ឯវមេវំ ព្យាករេយ្យំ យថា តំ អានន្ទេន ព្យាកតំ។ ឯសោ ចេវ តស្ស អត្ថោ ឯវញ្ច នំ ធារេយ្យាថា”តិ។
“Good, good, bhikkhus! Ānanda is astute, he has great wisdom. If you came to me and asked this question, I would answer it in exactly the same way as Ānanda. That is what it means, and that’s how you should remember it.”
តតិយំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
