| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationអង្គុត្តរ និកាយ ៧។៥៦
Numbered Discourses 7.56
៦។ អព្យាកតវគ្គ
6. The Undeclared Points
តិស្សព្រហ្មាសុត្ត
Tissa the Brahmā
ឯវំ មេ សុតំ—ឯកំ សមយំ ភគវា រាជគហេ វិហរតិ គិជ្ឈកូដេ បព្ពតេ។
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Rājagaha, on the Vulture’s Peak Mountain.
អថ ខោ ទ្វេ ទេវតា អភិក្កន្តាយ រត្តិយា អភិក្កន្តវណ្ណា កេវលកប្បំ គិជ្ឈកូដំ ឱភាសេត្វា យេន ភគវា តេនុបសង្កមិំសុ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ អដ្ឋំសុ។ ឯកមន្តំ ឋិតា ខោ ឯកា ទេវតា ភគវន្តំ ឯតទវោច: “ឯតា, ភន្តេ, ភិក្ខុនិយោ វិមុត្តា”តិ។
Then, late at night, two glorious deities, lighting up the entire Vulture’s Peak, went up to the Buddha, bowed, and stood to one side. One deity said to him, “Sir, these nuns are freed!”
អបរា ទេវតា ភគវន្តំ ឯតទវោច: “ឯតា, ភន្តេ, ភិក្ខុនិយោ អនុបាទិសេសា សុវិមុត្តា”តិ។
The other deity said to him, “Sir, these nuns are well freed without anything left over!”
ឥទមវោចុំ តា ទេវតា។ សមនុញ្ញោ សត្ថា អហោសិ។ អថ ខោ តា ទេវតា “សមនុញ្ញោ សត្ថា”តិ ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា បទក្ខិណំ កត្វា តត្ថេវន្តរធាយិំសុ។
This is what those deities said, and the teacher approved. Then those deities, knowing that the teacher approved, bowed and respectfully circled the Buddha, keeping him on his right, before vanishing right there.
អថ ខោ ភគវា តស្សា រត្តិយា អច្ចយេន ភិក្ខូ អាមន្តេសិ: “ឥមំ, ភិក្ខវេ, រត្តិំ ទ្វេ ទេវតា អភិក្កន្តាយ រត្តិយា អភិក្កន្តវណ្ណា កេវលកប្បំ គិជ្ឈកូដំ ឱភាសេត្វា យេនាហំ តេនុបសង្កមិំសុ; ឧបសង្កមិត្វា មំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ អដ្ឋំសុ។ ឯកមន្តំ ឋិតា ខោ, ភិក្ខវេ, ឯកា ទេវតា មំ ឯតទវោច: ‘ឯតា, ភន្តេ, ភិក្ខុនិយោ វិមុត្តាៜតិ។ អបរា ទេវតា មំ ឯតទវោច: ‘ឯតា, ភន្តេ, ភិក្ខុនិយោ អនុបាទិសេសា សុវិមុត្តាៜតិ។ ឥទមវោចុំ, ភិក្ខវេ, តា ទេវតា។ ឥទំ វត្វា មំ អភិវាទេត្វា បទក្ខិណំ កត្វា តត្ថេវន្តរធាយិំសូ”តិ។
Then, when the night had passed, the Buddha told the bhikkhus all that had happened.
តេន ខោ បន សមយេន អាយស្មា មហាមោគ្គល្លានោ ភគវតោ អវិទូរេ និសិន្នោ ហោតិ។ អថ ខោ អាយស្មតោ មហាមោគ្គល្លានស្ស ឯតទហោសិ: “កតមេសានំ ខោ ទេវានំ ឯវំ ញាណំ ហោតិ: ‘សៅបាទិសេសេ វា សៅបាទិសេសោតិ, អនុបាទិសេសេ វា អនុបាទិសេសោៜ”តិ?
Now at that time Venerable Mahāmoggallāna was sitting not far from the Buddha. He thought, “Which gods know whether a person has anything left over or not?”
តេន ខោ បន សមយេន តិស្សោ នាម ភិក្ខុ អធុនាកាលង្កតោ អញ្ញតរំ ព្រហ្មលោកំ ឧបបន្នោ ហោតិ។ តត្រាបិ នំ ឯវំ ជានន្តិ: “តិស្សោ ព្រហ្មា មហិទ្ធិកោ មហានុភាវោ”តិ។
Now, at that time a monk called Tissa had recently passed away and been reborn in a Brahmā realm. There they knew that Tissa the Brahmā was very mighty and powerful.
អថ ខោ អាយស្មា មហាមោគ្គល្លានោ—សេយ្យថាបិ នាម ពលវា បុរិសោ សមិញ្ជិតំ វា ពាហំ បសារេយ្យ, បសារិតំ វា ពាហំ សមិញ្ជេយ្យ; ឯវមេវំ—គិជ្ឈកូដេ បព្ពតេ អន្តរហិតោ តស្មិំ ព្រហ្មលោកេ បាតុរហោសិ។
And then Venerable Mahāmoggallāna, as easily as a strong person would extend or contract their arm, vanished from the Vulture’s Peak and reappeared in that Brahmā realm.
អទ្ទសា ខោ តិស្សោ ព្រហ្មា អាយស្មន្តំ មហាមោគ្គល្លានំ ទូរតោវ អាគច្ឆន្តំ។ ទិស្វា អាយស្មន្តំ មហាមោគ្គល្លានំ ឯតទវោច: “ឯហិ ខោ, មារិស មោគ្គល្លាន; ស្វាគតំ, មារិស មោគ្គល្លាន។ ចិរស្សំ ខោ, មារិស មោគ្គល្លាន, ឥមំ បរិយាយមកាសិ, យទិទំ ឥធាគមនាយ។ និសីទ, មារិស មោគ្គល្លាន, ឥទមាសនំ បញ្ញត្តន៑”តិ។
Tissa saw Moggallāna coming off in the distance, and said to him, “Come, my good Moggallāna! Welcome, my good Moggallāna! It’s been a long time since you took the opportunity to come here. Sit, my good Moggallāna, this seat is for you.”
និសីទិ ខោ អាយស្មា មហាមោគ្គល្លានោ បញ្ញត្តេ អាសនេ។ តិស្សោបិ ខោ ព្រហ្មា អាយស្មន្តំ មហាមោគ្គល្លានំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។
Moggallāna sat down on the seat spread out. Then Tissa bowed to Moggallāna and sat to one side.
ឯកមន្តំ និសិន្នំ ខោ តិស្សំ ព្រហ្មានំ អាយស្មា មហាមោគ្គល្លានោ ឯតទវោច: “កតមេសានំ ខោ, តិស្ស, ទេវានំ ឯវំ ញាណំ ហោតិ: ‘សៅបាទិសេសេ វា សៅបាទិសេសោតិ, អនុបាទិសេសេ វា អនុបាទិសេសោៜ”តិ?
Moggallāna said to him, “Which gods know whether a person has anything left over or not?”
“ព្រហ្មកាយិកានំ ខោ, មារិស មោគ្គល្លាន, ទេវានំ ឯវំ ញាណំ ហោតិ: ‘សៅបាទិសេសេ វា សៅបាទិសេសោតិ, អនុបាទិសេសេ វា អនុបាទិសេសោៜ”តិ។
“The gods of Brahmā’s Host know this.”
“សព្ពេសញ្ញេវ ខោ, តិស្ស, ព្រហ្មកាយិកានំ ទេវានំ ឯវំ ញាណំ ហោតិ: ‘សៅបាទិសេសេ វា សៅបាទិសេសោតិ, អនុបាទិសេសេ វា អនុបាទិសេសោៜ”តិ?
“But do all of them know this?”
“ន ខោ, មារិស មោគ្គល្លាន, សព្ពេសំ ព្រហ្មកាយិកានំ ទេវានំ ឯវំ ញាណំ ហោតិ: ‘សៅបាទិសេសេ វា សៅបាទិសេសោតិ, អនុបាទិសេសេ វា អនុបាទិសេសោៜតិ។
“No, my good Moggallāna, not all of them.
យេ ខោ តេ, មារិស មោគ្គល្លាន, ព្រហ្មកាយិកា ទេវា ព្រហ្មេន អាយុនា សន្តុដ្ឋា ព្រហ្មេន វណ្ណេន ព្រហ្មេន សុខេន ព្រហ្មេន យសេន ព្រហ្មេន អាធិបតេយ្យេន សន្តុដ្ឋា, តេ ឧត្តរិ និស្សរណំ យថាភូតំ នប្បជានន្តិ។ តេសំ ន ឯវំ ញាណំ ហោតិ: ‘សៅបាទិសេសេ វា សៅបាទិសេសោតិ, អនុបាទិសេសេ វា អនុបាទិសេសោៜតិ។ យេ ច ខោ តេ, មារិស មោគ្គល្លាន, ព្រហ្មកាយិកា ទេវា ព្រហ្មេន អាយុនា អសន្តុដ្ឋា, ព្រហ្មេន វណ្ណេន ព្រហ្មេន សុខេន ព្រហ្មេន យសេន ព្រហ្មេន អាធិបតេយ្យេន អសន្តុដ្ឋា, តេ ច ឧត្តរិ និស្សរណំ យថាភូតំ បជានន្តិ។ តេសំ ឯវំ ញាណំ ហោតិ: ‘សៅបាទិសេសេ វា សៅបាទិសេសោតិ, អនុបាទិសេសេ វា អនុបាទិសេសោៜតិ។
Those gods of Brahmā’s Host who are content with the lifespan of Brahmā, with the beauty, happiness, fame, and sovereignty of Brahmā, and who don’t truly understand any higher escape: they don’t know this. But those gods of Brahmā’s Host who are not content with the lifespan of Brahmā, with the beauty, happiness, fame, and sovereignty of Brahmā, and who do truly understand a higher escape: they do know this.
ឥធ, មារិស មោគ្គល្លាន, ភិក្ខុ ឧភតោភាគវិមុត្តោ ហោតិ។ តមេនំ តេ ទេវា ឯវំ ជានន្តិ: ‘អយំ ខោ អាយស្មា ឧភតោភាគវិមុត្តោ។ យាវស្ស កាយោ ឋស្សតិ តាវ នំ ទក្ខន្តិ ទេវមនុស្សា។ កាយស្ស ភេទា ន នំ ទក្ខន្តិ ទេវមនុស្សាៜតិ។ ឯវម្បិ ខោ, មារិស មោគ្គល្លាន, តេសំ ទេវានំ ញាណំ ហោតិ: ‘សៅបាទិសេសេ វា សៅបាទិសេសោតិ, អនុបាទិសេសេ វា អនុបាទិសេសោៜតិ។
Take a bhikkhu who is freed both ways. The gods know of them: ‘This venerable is freed both ways. As long as their body remains they will be seen by gods and humans. But when their body breaks up gods and humans will see them no more.’ This too is how those gods know whether a person has anything left over or not.
ឥធ បន, មារិស មោគ្គល្លាន, ភិក្ខុ បញ្ញាវិមុត្តោ ហោតិ។ តមេនំ តេ ទេវា ឯវំ ជានន្តិ: ‘អយំ ខោ អាយស្មា បញ្ញាវិមុត្តោ។ យាវស្ស កាយោ ឋស្សតិ តាវ នំ ទក្ខន្តិ ទេវមនុស្សា។ កាយស្ស ភេទា ន នំ ទក្ខន្តិ ទេវមនុស្សាៜតិ។ ឯវម្បិ ខោ, មារិស មោគ្គល្លាន, តេសំ ទេវានំ ញាណំ ហោតិ: ‘សៅបាទិសេសេ វា សៅបាទិសេសោតិ, អនុបាទិសេសេ វា អនុបាទិសេសោៜតិ។
Take a bhikkhu who is freed by wisdom. The gods know of them: ‘This venerable is freed by wisdom. As long as their body remains they will be seen by gods and humans. But when their body breaks up gods and humans will see them no more.’ This too is how those gods know whether a person has anything left over or not.
ឥធ បន, មារិស មោគ្គល្លាន, ភិក្ខុ កាយសក្ខី ហោតិ។ តមេនំ ទេវា ឯវំ ជានន្តិ: ‘អយំ ខោ អាយស្មា កាយសក្ខី។ អប្បេវ នាម អយមាយស្មា អនុលោមិកានិ សេនាសនានិ បដិសេវមានោ កល្យាណមិត្តេ ភជមានោ ឥន្ទ្រិយានិ សមន្នានយមានោ—យស្សត្ថាយ កុលបុត្តា សម្មទេវ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជន្តិ, តទនុត្តរំ—ព្រហ្មចរិយបរិយោសានំ ទិដ្ឋេវ ធម្មេ សយំ អភិញ្ញា សច្ឆិកត្វា ឧបសម្បជ្ជ វិហរេយ្យាៜតិ។ ឯវម្បិ ខោ, មារិស មោគ្គល្លាន, តេសំ ទេវានំ ញាណំ ហោតិ: ‘សៅបាទិសេសេ វា សៅបាទិសេសោតិ, អនុបាទិសេសេ វា អនុបាទិសេសោៜតិ។
Take a bhikkhu who is a personal witness. The gods know of them: ‘This venerable is a personal witness. Hopefully this venerable will frequent appropriate lodgings, associate with good friends, and control their faculties. Then they might realize the supreme culmination of the spiritual path in this very life, and live having achieved with their own insight the goal for which gentlemen rightly go forth from the lay life to homelessness.’ This too is how those gods know whether a person has anything left over or not.
ឥធ បន, មារិស មោគ្គល្លាន, ភិក្ខុ ទិដ្ឋិប្បត្តោ ហោតិ …បេ… សទ្ធាវិមុត្តោ ហោតិ …បេ… ធម្មានុសារី ហោតិ។ តមេនំ តេ ទេវា ឯវំ ជានន្តិ: ‘អយំ ខោ អាយស្មា ធម្មានុសារី។ អប្បេវ នាម អយមាយស្មា អនុលោមិកានិ សេនាសនានិ បដិសេវមានោ កល្យាណមិត្តេ ភជមានោ ឥន្ទ្រិយានិ សមន្នានយមានោ—យស្សត្ថាយ កុលបុត្តា សម្មទេវ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជន្តិ, តទនុត្តរំ—ព្រហ្មចរិយបរិយោសានំ ទិដ្ឋេវ ធម្មេ សយំ អភិញ្ញា សច្ឆិកត្វា ឧបសម្បជ្ជ វិហរេយ្យាៜតិ។ ឯវម្បិ ខោ, មារិស មោគ្គល្លាន, តេសំ ទេវានំ ញាណំ ហោតិ: ‘សៅបាទិសេសេ វា សៅបាទិសេសោតិ, អនុបាទិសេសេ វា អនុបាទិសេសោៜ”តិ។
Take a bhikkhu who is attained to view. … freed by faith … a follower of the teachings. The gods know of them: ‘This venerable is a follower of the teachings. Hopefully this venerable will frequent appropriate lodgings, associate with good friends, and control their faculties. Then they might realize the supreme culmination of the spiritual path in this very life, and live having achieved with their own insight the goal for which gentlemen rightly go forth from the lay life to homelessness.’ This too is how those gods know whether a person has anything left over or not.”
អថ ខោ អាយស្មា មហាមោគ្គល្លានោ តិស្សស្ស ព្រហ្មុនោ ភាសិតំ អភិនន្ទិត្វា អនុមោទិត្វា—សេយ្យថាបិ នាម ពលវា បុរិសោ សមិញ្ជិតំ វា ពាហំ បសារេយ្យ, បសារិតំ វា ពាហំ សមិញ្ជេយ្យ; ឯវមេវំ—ព្រហ្មលោកេ អន្តរហិតោ គិជ្ឈកូដេ បព្ពតេ បាតុរហោសិ។ អថ ខោ អាយស្មា មហាមោគ្គល្លានោ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នោ ខោ អាយស្មា មហាមោគ្គល្លានោ យាវតកោ អហោសិ តិស្សេន ព្រហ្មុនា សទ្ធិំ កថាសល្លាបោ តំ សព្ពំ ភគវតោ អារោចេសិ។
Moggallāna approved and agreed with what Tissa the Brahmā said. Then, as easily as a strong person would extend or contract their arm, he vanished from the Brahmā realm and reappeared on the Vulture’s Peak. Then Mahāmoggallāna went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and told him what had happened.
“ន ហិ បន តេ, មោគ្គល្លាន, តិស្សោ ព្រហ្មា សត្តមំ អនិមិត្តវិហារិំ បុគ្គលំ ទេសេតិ”។
“But Moggallāna, Tissa the Brahmā didn’t teach the seventh person, the signless meditator.”
“ឯតស្ស, ភគវា, កាលោ, ឯតស្ស, សុគត, កាលោ។ យំ ភគវា សត្តមំ អនិមិត្តវិហារិំ បុគ្គលំ ទេសេយ្យ។ ភគវតោ សុត្វា ភិក្ខូ ធារេស្សន្តី”តិ។
“Now is the time, Blessed One! Now is the time, Holy One! May the Buddha teach the seventh person, the signless meditator. The bhikkhus will listen and remember it.”
“តេន ហិ, មោគ្គល្លាន, សុណាហិ, សាធុកំ មនសិ ករោហិ; ភាសិស្សាមី”តិ។
“Well then, Moggallāna, listen and apply your mind well, I will speak.”
“ឯវំ, ភន្តេ”តិ ខោ អាយស្មា មហាមោគ្គល្លានោ ភគវតោ បច្ចស្សោសិ។ ភគវា ឯតទវោច:
“Yes, sir,” Mahāmoggallāna replied. The Buddha said this:
“ឥធ, មោគ្គល្លាន, ភិក្ខុ សព្ពនិមិត្តានំ អមនសិការា អនិមិត្តំ ចេតោសមាធិំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ តមេនំ តេ ទេវា ឯវំ ជានន្តិ: ‘អយំ ខោ អាយស្មា សព្ពនិមិត្តានំ អមនសិការា អនិមិត្តំ ចេតោសមាធិំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ អប្បេវ នាម អយមាយស្មា អនុលោមិកានិ សេនាសនានិ បដិសេវមានោ កល្យាណមិត្តេ ភជមានោ ឥន្ទ្រិយានិ សមន្នានយមានោ—យស្សត្ថាយ កុលបុត្តា សម្មទេវ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជន្តិ, តទនុត្តរំ—ព្រហ្មចរិយបរិយោសានំ ទិដ្ឋេវ ធម្មេ សយំ អភិញ្ញា សច្ឆិកត្វា ឧបសម្បជ្ជ វិហរេយ្យាៜតិ។ ឯវំ ខោ, មោគ្គល្លាន, តេសំ ទេវានំ ញាណំ ហោតិ: ‘សៅបាទិសេសេ វា សៅបាទិសេសោតិ, អនុបាទិសេសេ វា អនុបាទិសេសោៜ”តិ។
“Moggallāna, take the case of a bhikkhu who, not focusing on any signs, enters and remains in the signless immersion of the heart. The gods know of them: ‘This venerable, not focusing on any signs, enters and remains in the signless immersion of the heart. Hopefully this venerable will frequent appropriate lodgings, associate with good friends, and control their faculties. Then they might realize the supreme culmination of the spiritual path in this very life, and live having achieved with their own insight the goal for which gentlemen rightly go forth from the lay life to homelessness.’ This too is how those gods know whether a person has anything left over or not.”
តតិយំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
