Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ៣។៦១
Numbered Discourses 3.61
៧។ មហាវគ្គ
7. The Great Chapter
តិត្ថាយតនសុត្ត
Sectarian Tenets
“តីណិមានិ, ភិក្ខវេ, តិត្ថាយតនានិ យានិ បណ្ឌិតេហិ សមនុយុញ្ជិយមានានិ សមនុគាហិយមានានិ សមនុភាសិយមានានិ បរម្បិ គន្ត្វា អកិរិយាយ សណ្ឋហន្តិ។ កតមានិ តីណិ?
“Bhikkhus, these three sectarian tenets—as pursued, pressed, and grilled by the astute—when taken to their conclusion, end with inaction. What three?
សន្តិ, ភិក្ខវេ, ឯកេ សមណព្រាហ្មណា ឯវំវាទិនោ ឯវំទិដ្ឋិនោ: ‘យំ កិញ្ចាយំ បុរិសបុគ្គលោ បដិសំវេទេតិ សុខំ វា ទុក្ខំ វា អទុក្ខមសុខំ វា សព្ពំ តំ បុព្ពេកតហេតូៜតិ។
There are some ascetics and brahmins who have this doctrine and view: ‘Everything this individual experiences—pleasurable, painful, or neutral—is because of past deeds.’
សន្តិ, ភិក្ខវេ, ឯកេ សមណព្រាហ្មណា ឯវំវាទិនោ ឯវំទិដ្ឋិនោ: ‘យំ កិញ្ចាយំ បុរិសបុគ្គលោ បដិសំវេទេតិ សុខំ វា ទុក្ខំ វា អទុក្ខមសុខំ វា សព្ពំ តំ ឥស្សរនិម្មានហេតូៜតិ។
There are some ascetics and brahmins who have this doctrine and view: ‘Everything this individual experiences—pleasurable, painful, or neutral—is because of God Almighty’s creation.’
សន្តិ, ភិក្ខវេ, ឯកេ សមណព្រាហ្មណា ឯវំវាទិនោ ឯវំទិដ្ឋិនោ: ‘យំ កិញ្ចាយំ បុរិសបុគ្គលោ បដិសំវេទេតិ សុខំ វា ទុក្ខំ វា អទុក្ខមសុខំ វា សព្ពំ តំ អហេតុអប្បច្ចយាៜតិ។
There are some ascetics and brahmins who have this doctrine and view: ‘Everything this individual experiences—pleasurable, painful, or neutral—has no cause or reason.’
តត្រ, ភិក្ខវេ, យេ តេ សមណព្រាហ្មណា ឯវំវាទិនោ ឯវំទិដ្ឋិនោ: ‘យំ កិញ្ចាយំ បុរិសបុគ្គលោ បដិសំវេទេតិ សុខំ វា ទុក្ខំ វា អទុក្ខមសុខំ វា សព្ពំ តំ បុព្ពេកតហេតូៜតិ, ត្យាហំ ឧបសង្កមិត្វា ឯវំ វទាមិ: ‘សច្ចំ កិរ តុម្ហេ អាយស្មន្តោ ឯវំវាទិនោ ឯវំទិដ្ឋិនោ: “យំ កិញ្ចាយំ បុរិសបុគ្គលោ បដិសំវេទេតិ សុខំ វា ទុក្ខំ វា អទុក្ខមសុខំ វា សព្ពំ តំ បុព្ពេកតហេតូ”ៜតិ? តេ ច មេ ឯវំ បុដ្ឋា ‘អាមាៜតិ បដិជានន្តិ។ ត្យាហំ ឯវំ វទាមិ: ‘តេនហាយស្មន្តោ បាណាតិបាតិនោ ភវិស្សន្តិ បុព្ពេកតហេតុ, អទិន្នាទាយិនោ ភវិស្សន្តិ បុព្ពេកតហេតុ, អព្រហ្មចារិនោ ភវិស្សន្តិ បុព្ពេកតហេតុ, មុសាវាទិនោ ភវិស្សន្តិ បុព្ពេកតហេតុ, បិសុណវាចា ភវិស្សន្តិ បុព្ពេកតហេតុ, ផរុសវាចា ភវិស្សន្តិ បុព្ពេកតហេតុ, សម្ផប្បលាបិនោ ភវិស្សន្តិ បុព្ពេកតហេតុ, អភិជ្ឈាលុនោ ភវិស្សន្តិ បុព្ពេកតហេតុ, ព្យាបន្នចិត្តា ភវិស្សន្តិ បុព្ពេកតហេតុ, មិច្ឆាទិដ្ឋិកា ភវិស្សន្តិ បុព្ពេកតហេតុៜ។
Regarding this, I went up to the ascetics and brahmins whose view is that everything that is experienced is because of past deeds, and I said to them: ‘Is it really true that this is the venerables’ view?’ And they answered, ‘Yes’. I said to them: ‘In that case, you might kill living creatures, steal, be unchaste; use speech that’s false, divisive, harsh, or nonsensical; be covetous, malicious, or have wrong view, all because of past deeds.’
បុព្ពេកតំ ខោ បន, ភិក្ខវេ, សារតោ បច្ចាគច្ឆតំ ន ហោតិ ឆន្ទោ វា វាយាមោ វា ឥទំ វា ករណីយំ ឥទំ វា អករណីយន្តិ។ ឥតិ ករណីយាករណីយេ ខោ បន សច្ចតោ ថេតតោ អនុបលព្ភិយមានេ មុដ្ឋស្សតីនំ អនារក្ខានំ វិហរតំ ន ហោតិ បច្ចត្តំ សហធម្មិកោ សមណវាទោ។ អយំ ខោ មេ, ភិក្ខវេ, តេសុ សមណព្រាហ្មណេសុ ឯវំវាទីសុ ឯវំទិដ្ឋីសុ បឋមោ សហធម្មិកោ និគ្គហោ ហោតិ។
Those who believe that past deeds are the most important thing have no enthusiasm or effort, no idea that there are things that should and should not be done. Since they don’t acknowledge as a genuine fact that there are things that should and should not be done, they’re unmindful and careless, and can’t rightly be called ascetics. This is my first legitimate refutation of the ascetics and brahmins who have this doctrine and view.
តត្រ, ភិក្ខវេ, យេ តេ សមណព្រាហ្មណា ឯវំវាទិនោ ឯវំទិដ្ឋិនោ: ‘យំ កិញ្ចាយំ បុរិសបុគ្គលោ បដិសំវេទេតិ សុខំ វា ទុក្ខំ វា អទុក្ខមសុខំ វា សព្ពំ តំ ឥស្សរនិម្មានហេតូៜតិ, ត្យាហំ ឧបសង្កមិត្វា ឯវំ វទាមិ: ‘សច្ចំ កិរ តុម្ហេ អាយស្មន្តោ ឯវំវាទិនោ ឯវំទិដ្ឋិនោ—យំ កិញ្ចាយំ បុរិសបុគ្គលោ បដិសំវេទេតិ សុខំ វា ទុក្ខំ វា អទុក្ខមសុខំ វា សព្ពំ តំ ឥស្សរនិម្មានហេតូៜតិ? តេ ច មេ ឯវំ បុដ្ឋា ‘អាមាៜតិ បដិជានន្តិ។ ត្យាហំ ឯវំ វទាមិ: ‘តេនហាយស្មន្តោ បាណាតិបាតិនោ ភវិស្សន្តិ ឥស្សរនិម្មានហេតុ, អទិន្នាទាយិនោ ភវិស្សន្តិ ឥស្សរនិម្មានហេតុ, អព្រហ្មចារិនោ ភវិស្សន្តិ ឥស្សរនិម្មានហេតុ, មុសាវាទិនោ ភវិស្សន្តិ ឥស្សរនិម្មានហេតុ, បិសុណវាចា ភវិស្សន្តិ ឥស្សរនិម្មានហេតុ, ផរុសវាចា ភវិស្សន្តិ ឥស្សរនិម្មានហេតុ, សម្ផប្បលាបិនោ ភវិស្សន្តិ ឥស្សរនិម្មានហេតុ, អភិជ្ឈាលុនោ ភវិស្សន្តិ ឥស្សរនិម្មានហេតុ, ព្យាបន្នចិត្តា ភវិស្សន្តិ ឥស្សរនិម្មានហេតុ, មិច្ឆាទិដ្ឋិកា ភវិស្សន្តិ ឥស្សរនិម្មានហេតុៜ។
Regarding this, I went up to the ascetics and brahmins whose view is that everything that is experienced is because of God Almighty’s creation, and I said to them: ‘Is it really true that this is the venerables’ view?’ And they answered, ‘Yes’. I said to them: ‘In that case, you might kill living creatures, steal, be unchaste; use speech that’s false, divisive, harsh, or nonsensical; be covetous, malicious, or have wrong view, all because of God Almighty’s creation.’
ឥស្សរនិម្មានំ ខោ បន, ភិក្ខវេ, សារតោ បច្ចាគច្ឆតំ ន ហោតិ ឆន្ទោ វា វាយាមោ វា ឥទំ វា ករណីយំ ឥទំ វា អករណីយន្តិ។ ឥតិ ករណីយាករណីយេ ខោ បន សច្ចតោ ថេតតោ អនុបលព្ភិយមានេ មុដ្ឋស្សតីនំ អនារក្ខានំ វិហរតំ ន ហោតិ បច្ចត្តំ សហធម្មិកោ សមណវាទោ។ អយំ ខោ មេ, ភិក្ខវេ, តេសុ សមណព្រាហ្មណេសុ ឯវំវាទីសុ ឯវំទិដ្ឋីសុ ទុតិយោ សហធម្មិកោ និគ្គហោ ហោតិ។
Those who believe that God Almighty’s creative power is the most important thing have no enthusiasm, no effort, no idea that there are things that should and should not be done. Since they don’t acknowledge as a genuine fact that there are things that should and should not be done, they’re unmindful and careless, and can’t rightly be called ascetics. This is my second legitimate refutation of the ascetics and brahmins who have this doctrine and view.
តត្រ, ភិក្ខវេ, យេ តេ សមណព្រាហ្មណា ឯវំវាទិនោ ឯវំទិដ្ឋិនោ: ‘យំ កិញ្ចាយំ បុរិសបុគ្គលោ បដិសំវេទេតិ សុខំ វា ទុក្ខំ វា អទុក្ខមសុខំ វា សព្ពំ តំ អហេតុអប្បច្ចយាៜតិ, ត្យាហំ ឧបសង្កមិត្វា ឯវំ វទាមិ: ‘សច្ចំ កិរ តុម្ហេ អាយស្មន្តោ ឯវំវាទិនោ ឯវំទិដ្ឋិនោ—យំ កិញ្ចាយំ បុរិសបុគ្គលោ បដិសំវេទេតិ សុខំ វា ទុក្ខំ វា អទុក្ខមសុខំ វា សព្ពំ តំ អហេតុអប្បច្ចយាៜតិ? តេ ច មេ ឯវំ បុដ្ឋា ‘អាមាៜតិ បដិជានន្តិ។ ត្យាហំ ឯវំ វទាមិ: ‘តេនហាយស្មន្តោ បាណាតិបាតិនោ ភវិស្សន្តិ អហេតុអប្បច្ចយា …បេ… មិច្ឆាទិដ្ឋិកា ភវិស្សន្តិ អហេតុអប្បច្ចយាៜ”។
Regarding this, I went up to the ascetics and brahmins whose view is that everything that is experienced has no cause or reason, and I said to them: ‘Is it really true that this is the venerables’ view?’ And they answered, ‘Yes’. I said to them: ‘In that case, you might kill living creatures, steal, be unchaste; use speech that’s false, divisive, harsh, or nonsensical; be covetous, malicious, or have wrong view, all without cause or reason.’
អហេតុអប្បច្ចយំ ខោ បន, ភិក្ខវេ, សារតោ បច្ចាគច្ឆតំ ន ហោតិ ឆន្ទោ វា វាយាមោ វា ឥទំ វា ករណីយំ ឥទំ វា អករណីយន្តិ។ ឥតិ ករណីយាករណីយេ ខោ បន សច្ចតោ ថេតតោ អនុបលព្ភិយមានេ មុដ្ឋស្សតីនំ អនារក្ខានំ វិហរតំ ន ហោតិ បច្ចត្តំ សហធម្មិកោ សមណវាទោ។ អយំ ខោ មេ, ភិក្ខវេ, តេសុ សមណព្រាហ្មណេសុ ឯវំវាទីសុ ឯវំទិដ្ឋីសុ តតិយោ សហធម្មិកោ និគ្គហោ ហោតិ។
Those who believe that the absence of cause or reason is the most important thing have no enthusiasm, no effort, no idea that there are things that should and should not be done. Since they don’t acknowledge as a genuine fact that there are things that should and should not be done, they’re unmindful and careless, and can’t rightly be called ascetics. This is my third legitimate refutation of the ascetics and brahmins who have this doctrine and view.
ឥមានិ ខោ, ភិក្ខវេ, តីណិ តិត្ថាយតនានិ យានិ បណ្ឌិតេហិ សមនុយុញ្ជិយមានានិ សមនុគាហិយមានានិ សមនុភាសិយមានានិ បរម្បិ គន្ត្វា អកិរិយាយ សណ្ឋហន្តិ។
These are the three sectarian tenets—as pursued, pressed, and grilled by the astute—which, when taken to their conclusion, end with inaction.
អយំ ខោ បន, ភិក្ខវេ, មយា ធម្មោ ទេសិតោ អនិគ្គហិតោ អសង្កិលិដ្ឋោ អនុបវជ្ជោ អប្បដិកុដ្ឋោ សមណេហិ ព្រាហ្មណេហិ វិញ្ញូហិ។ កតមោ ច, ភិក្ខវេ, មយា ធម្មោ ទេសិតោ អនិគ្គហិតោ អសង្កិលិដ្ឋោ អនុបវជ្ជោ អប្បដិកុដ្ឋោ សមណេហិ ព្រាហ្មណេហិ វិញ្ញូហិ?
But the Dhamma that I’ve taught is irrefutable, uncorrupted, beyond reproach, and not scorned by sensible ascetics and brahmins. What is the Dhamma that I’ve taught?
ឥមា ឆ ធាតុយោតិ, ភិក្ខវេ, មយា ធម្មោ ទេសិតោ អនិគ្គហិតោ អសង្កិលិដ្ឋោ អនុបវជ្ជោ អប្បដិកុដ្ឋោ សមណេហិ ព្រាហ្មណេហិ វិញ្ញូហិ។
‘These are the six elements’: this is the Dhamma I’ve taught …
ឥមានិ ឆ ផស្សាយតនានីតិ, ភិក្ខវេ, មយា ធម្មោ ទេសិតោ អនិគ្គហិតោ អសង្កិលិដ្ឋោ អនុបវជ្ជោ អប្បដិកុដ្ឋោ សមណេហិ ព្រាហ្មណេហិ វិញ្ញូហិ។
‘These are the six fields of contact’: this is the Dhamma I’ve taught …
ឥមេ អដ្ឋារស មនោបវិចារាតិ, ភិក្ខវេ, មយា ធម្មោ ទេសិតោ អនិគ្គហិតោ អសង្កិលិដ្ឋោ អនុបវជ្ជោ អប្បដិកុដ្ឋោ សមណេហិ ព្រាហ្មណេហិ វិញ្ញូហិ។
‘These are the eighteen mental preoccupations’: this is the Dhamma I’ve taught …
ឥមានិ ចត្តារិ អរិយសច្ចានីតិ, ភិក្ខវេ, មយា ធម្មោ ទេសិតោ អនិគ្គហិតោ អសង្កិលិដ្ឋោ អនុបវជ្ជោ អប្បដិកុដ្ឋោ សមណេហិ ព្រាហ្មណេហិ វិញ្ញូហិ។
‘These are the four noble truths’: this is the Dhamma I’ve taught that is irrefutable, uncorrupted, beyond reproach, and is not scorned by sensible ascetics and brahmins.
ឥមា ឆ ធាតុយោតិ, ភិក្ខវេ, មយា ធម្មោ ទេសិតោ អនិគ្គហិតោ អសង្កិលិដ្ឋោ អនុបវជ្ជោ អប្បដិកុដ្ឋោ សមណេហិ ព្រាហ្មណេហិ វិញ្ញូហីតិ។ ឥតិ ខោ បនេតំ វុត្តំ។ កិញ្ចេតំ បដិច្ច វុត្តំ?
‘“These are the six elements”: this is the Dhamma I’ve taught …’ That’s what I said, but why did I say it?
ឆយិមា, ភិក្ខវេ, ធាតុយោ—បថវីធាតុ, អាបោធាតុ, តេជោធាតុ, វាយោធាតុ, អាកាសធាតុ, វិញ្ញាណធាតុ។
There are these six elements: the elements of earth, water, fire, air, space, and consciousness.
ឥមា ឆ ធាតុយោតិ, ភិក្ខវេ, មយា ធម្មោ ទេសិតោ អនិគ្គហិតោ អសង្កិលិដ្ឋោ អនុបវជ្ជោ អប្បដិកុដ្ឋោ សមណេហិ ព្រាហ្មណេហិ វិញ្ញូហីតិ។ ឥតិ យំ តំ វុត្តំ, ឥទមេតំ បដិច្ច វុត្តំ។
‘“These are the six elements”: this is the Dhamma I’ve taught …’ That’s what I said, and this is why I said it.
ឥមានិ ឆ ផស្សាយតនានីតិ, ភិក្ខវេ, មយា ធម្មោ ទេសិតោ អនិគ្គហិតោ អសង្កិលិដ្ឋោ អនុបវជ្ជោ អប្បដិកុដ្ឋោ សមណេហិ ព្រាហ្មណេហិ វិញ្ញូហីតិ។ ឥតិ ខោ បនេតំ វុត្តំ។ កិញ្ចេតំ បដិច្ច វុត្តំ?
‘“These are the six fields of contact”: this is the Dhamma I’ve taught …’ That’s what I said, but why did I say it?
ឆយិមានិ, ភិក្ខវេ, ផស្សាយតនានិ—ចក្ខុ ផស្សាយតនំ, សោតំ ផស្សាយតនំ, ឃានំ ផស្សាយតនំ, ជិវ្ហា ផស្សាយតនំ, កាយោ ផស្សាយតនំ, មនោ ផស្សាយតនំ។
There are these six fields of contact: eye, ear, nose, tongue, body, and mind contact.
ឥមានិ ឆ ផស្សាយតនានីតិ, ភិក្ខវេ, មយា ធម្មោ ទេសិតោ អនិគ្គហិតោ អសង្កិលិដ្ឋោ អនុបវជ្ជោ អប្បដិកុដ្ឋោ សមណេហិ ព្រាហ្មណេហិ វិញ្ញូហីតិ។ ឥតិ យំ តំ វុត្តំ, ឥទមេតំ បដិច្ច វុត្តំ។
‘“These are the six fields of contact”: this is the Dhamma I’ve taught …’ That’s what I said, and this is why I said it.
ឥមេ អដ្ឋារស មនោបវិចារាតិ, ភិក្ខវេ, មយា ធម្មោ ទេសិតោ អនិគ្គហិតោ អសង្កិលិដ្ឋោ អនុបវជ្ជោ អប្បដិកុដ្ឋោ សមណេហិ ព្រាហ្មណេហិ វិញ្ញូហីតិ។ ឥតិ ខោ បនេតំ វុត្តំ។ កិញ្ចេតំ បដិច្ច វុត្តំ?
‘“These are the eighteen mental preoccupations”: this is the Dhamma I’ve taught …’ This is what I said, but why did I say it?
ចក្ខុនា រូបំ ទិស្វា សោមនស្សដ្ឋានិយំ រូបំ ឧបវិចរតិ ទោមនស្សដ្ឋានិយំ រូបំ ឧបវិចរតិ ឧបេក្ខាដ្ឋានិយំ រូបំ ឧបវិចរតិ,
Seeing a sight with the eye, one is preoccupied with a sight that’s a basis for happiness or sadness or equanimity.
សោតេន សទ្ទំ សុត្វា …
Hearing a sound with the ear …
ឃានេន គន្ធំ ឃាយិត្វា …
Smelling an odor with the nose …
ជិវ្ហាយ រសំ សាយិត្វា …
Tasting a flavor with the tongue …
កាយេន ផោដ្ឋព្ពំ ផុសិត្វា …
Feeling a touch with the body …
មនសា ធម្មំ វិញ្ញាយ សោមនស្សដ្ឋានិយំ ធម្មំ ឧបវិចរតិ ទោមនស្សដ្ឋានិយំ ធម្មំ ឧបវិចរតិ ឧបេក្ខាដ្ឋានិយំ ធម្មំ ឧបវិចរតិ។
Becoming conscious of a thought with the mind, one is preoccupied with a thought that’s a basis for happiness or sadness or equanimity.
ឥមេ អដ្ឋារស មនោបវិចារាតិ, ភិក្ខវេ, មយា ធម្មោ ទេសិតោ អនិគ្គហិតោ អសង្កិលិដ្ឋោ អនុបវជ្ជោ អប្បដិកុដ្ឋោ សមណេហិ ព្រាហ្មណេហិ វិញ្ញូហីតិ។ ឥតិ យំ តំ វុត្តំ, ឥទមេតំ បដិច្ច វុត្តំ។
‘“These are the eighteen mental preoccupations”: this is the Dhamma I’ve taught …’ That’s what I said, and this is why I said it.
ឥមានិ ចត្តារិ អរិយសច្ចានីតិ, ភិក្ខវេ, មយា ធម្មោ ទេសិតោ អនិគ្គហិតោ អសង្កិលិដ្ឋោ អនុបវជ្ជោ អប្បដិកុដ្ឋោ សមណេហិ ព្រាហ្មណេហិ វិញ្ញូហីតិ។ ឥតិ ខោ បនេតំ វុត្តំ។ កិញ្ចេតំ បដិច្ច វុត្តំ?
‘“These are the four noble truths”: this is the Dhamma I’ve taught …’ That’s what I said, but why did I say it?
ឆន្នំ, ភិក្ខវេ, ធាតូនំ ឧបាទាយ គព្ភស្សាវក្កន្តិ ហោតិ; ឱក្កន្តិយា សតិ នាមរូបំ, នាមរូបបច្ចយា សឡាយតនំ, សឡាយតនបច្ចយា ផស្សោ, ផស្សបច្ចយា វេទនា។ វេទិយមានស្ស ខោ បនាហំ, ភិក្ខវេ, ឥទំ ទុក្ខន្តិ បញ្ញបេមិ, អយំ ទុក្ខសមុទយោតិ បញ្ញបេមិ, អយំ ទុក្ខនិរោធោតិ បញ្ញបេមិ, អយំ ទុក្ខនិរោធគាមិនី បដិបទាតិ បញ្ញបេមិ។
Supported by the six elements, an embryo is conceived. When it is conceived, there are name and form. Name and form are conditions for the six sense fields. The six sense fields are conditions for contact. Contact is a condition for feeling. It’s for one who feels that I declare: ‘This is suffering’ … ‘This is the origin of suffering’ … ‘This is the cessation of suffering’ … ‘This is the practice that leads to the cessation of suffering’.
កតមញ្ច, ភិក្ខវេ, ទុក្ខំ អរិយសច្ចំ? ជាតិបិ ទុក្ខា, ជរាបិ ទុក្ខា, (…) មរណម្បិ ទុក្ខំ, សោកបរិទេវទុក្ខទោមនស្សុបាយាសាបិ ទុក្ខា, អប្បិយេហិ សម្បយោគោ ទុក្ខោ, បិយេហិ វិប្បយោគោ ទុក្ខោ, យម្បិច្ឆំ ន លភតិ តម្បិ ទុក្ខំ។ សង្ខិត្តេន បញ្ចុបាទានក្ខន្ធា ទុក្ខា។ ឥទំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, ទុក្ខំ អរិយសច្ចំ។
And what is the noble truth of suffering? Rebirth is suffering; old age is suffering; death is suffering; sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress are suffering; association with the disliked is suffering; separation from the liked is suffering; not getting what you wish for is suffering. In brief, the five grasping aggregates are suffering. This is called the noble truth of suffering.
កតមញ្ច, ភិក្ខវេ, ទុក្ខសមុទយំ អរិយសច្ចំ? អវិជ្ជាបច្ចយា សង្ខារា, សង្ខារបច្ចយា វិញ្ញាណំ, វិញ្ញាណបច្ចយា នាមរូបំ, នាមរូបបច្ចយា សឡាយតនំ, សឡាយតនបច្ចយា ផស្សោ, ផស្សបច្ចយា វេទនា, វេទនាបច្ចយា តណ្ហា, តណ្ហាបច្ចយា ឧបាទានំ, ឧបាទានបច្ចយា ភវោ, ភវបច្ចយា ជាតិ, ជាតិបច្ចយា ជរាមរណំ សោកបរិទេវទុក្ខទោមនស្សុបាយាសា សម្ភវន្តិ។ ឯវមេតស្ស កេវលស្ស ទុក្ខក្ខន្ធស្ស សមុទយោ ហោតិ។ ឥទំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, ទុក្ខសមុទយំ អរិយសច្ចំ។
And what is the noble truth of the origin of suffering? Ignorance is a condition for choices. Choices are a condition for consciousness. Consciousness is a condition for name and form. Name and form are conditions for the six sense fields. The six sense fields are conditions for contact. Contact is a condition for feeling. Feeling is a condition for craving. Craving is a condition for grasping. Grasping is a condition for continued existence. Continued existence is a condition for rebirth. Rebirth is a condition for old age and death, sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress to come to be. That is how this entire mass of suffering originates. This is called the noble truth of the origin of suffering.
កតមញ្ច, ភិក្ខវេ, ទុក្ខនិរោធំ អរិយសច្ចំ? អវិជ្ជាយ ត្វេវ អសេសវិរាគនិរោធា សង្ខារនិរោធោ, សង្ខារនិរោធា វិញ្ញាណនិរោធោ, វិញ្ញាណនិរោធា នាមរូបនិរោធោ, នាមរូបនិរោធា សឡាយតននិរោធោ, សឡាយតននិរោធា ផស្សនិរោធោ, ផស្សនិរោធា វេទនានិរោធោ, វេទនានិរោធា តណ្ហានិរោធោ, តណ្ហានិរោធា ឧបាទាននិរោធោ, ឧបាទាននិរោធា ភវនិរោធោ, ភវនិរោធា ជាតិនិរោធោ, ជាតិនិរោធា ជរាមរណំ សោកបរិទេវទុក្ខទោមនស្សុបាយាសា និរុជ្ឈន្តិ។ ឯវមេតស្ស កេវលស្ស ទុក្ខក្ខន្ធស្ស និរោធោ ហោតិ។ ឥទំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, ទុក្ខនិរោធំ អរិយសច្ចំ។
And what is the noble truth of the cessation of suffering? When ignorance fades away and ceases with nothing left over, choices cease. When choices cease, consciousness ceases. When consciousness ceases, name and form cease. When name and form cease, the six sense fields cease. When the six sense fields cease, contact ceases. When contact ceases, feeling ceases. When feeling ceases, craving ceases. When craving ceases, grasping ceases. When grasping ceases, continued existence ceases. When continued existence ceases, rebirth ceases. When rebirth ceases, old age and death, sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress cease. That is how this entire mass of suffering ceases. This is called the noble truth of the cessation of suffering.
កតមញ្ច, ភិក្ខវេ, ទុក្ខនិរោធគាមិនី បដិបទា អរិយសច្ចំ? អយមេវ អរិយោ អដ្ឋង្គិកោ មគ្គោ, សេយ្យថិទំ—សម្មាទិដ្ឋិ, សម្មាសង្កប្បោ, សម្មាវាចា, សម្មាកម្មន្តោ, សម្មាអាជីវោ, សម្មាវាយាមោ, សម្មាសតិ, សម្មាសមាធិ។ ឥទំ វុច្ចតិ, ភិក្ខវេ, ទុក្ខនិរោធគាមិនី បដិបទា អរិយសច្ចំ។
And what is the noble truth of the practice that leads to the cessation of suffering? It is simply this noble eightfold path, that is: right view, right thought, right speech, right action, right livelihood, right effort, right mindfulness, and right immersion. This is called the noble truth of the practice that leads to the cessation of suffering.
‘ឥមានិ ចត្តារិ អរិយសច្ចានីៜតិ, ភិក្ខវេ, មយា ធម្មោ ទេសិតោ អនិគ្គហិតោ អសង្កិលិដ្ឋោ អនុបវជ្ជោ អប្បដិកុដ្ឋោ សមណេហិ ព្រាហ្មណេហិ វិញ្ញូហីតិ។ ឥតិ យំ តំ វុត្តំ ឥទមេតំ បដិច្ច វុត្តន៑”តិ។
‘“These are the four noble truths”: this is the Dhamma I’ve taught that is irrefutable, uncorrupted, beyond reproach, and is not scorned by sensible ascetics and brahmins.’ That’s what I said, and this is why I said it.”
បឋមំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]