Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ៦។២៩
Numbered Discourses 6.29
៣។ អនុត្តរិយវគ្គ
3. Unsurpassable
ឧទាយីសុត្ត
With Udāyī
អថ ខោ ភគវា អាយស្មន្តំ ឧទាយិំ អាមន្តេសិ: “កតិ នុ ខោ, ឧទាយិ, អនុស្សតិដ្ឋានានី”តិ?
Then the Buddha said to Udāyī, “Udāyī, how many topics for recollection are there?”
ឯវំ វុត្តេ, អាយស្មា ឧទាយី តុណ្ហី អហោសិ។
When he said this, Udāyī kept silent.
ទុតិយម្បិ ខោ ភគវា អាយស្មន្តំ ឧទាយិំ អាមន្តេសិ: “កតិ នុ ខោ, ឧទាយិ, អនុស្សតិដ្ឋានានី”តិ? ទុតិយម្បិ ខោ អាយស្មា ឧទាយី តុណ្ហី អហោសិ។ តតិយម្បិ ខោ ភគវា អាយស្មន្តំ ឧទាយិំ អាមន្តេសិ: “កតិ នុ ខោ, ឧទាយិ, អនុស្សតិដ្ឋានានី”តិ?
And a second time … and a third time, the Buddha said to him, “Udāyī, how many topics for recollection are there?”
តតិយម្បិ ខោ អាយស្មា ឧទាយី តុណ្ហី អហោសិ។
And a second time and a third time Udāyī kept silent.
អថ ខោ អាយស្មា អានន្ទោ អាយស្មន្តំ ឧទាយិំ ឯតទវោច: “សត្ថា តំ, អាវុសោ ឧទាយិ, អាមន្តេសី”តិ។
Then Venerable Ānanda said to Venerable Udāyī, “Friend Udāyī, the teacher is addressing you.”
“សុណោមហំ, អាវុសោ អានន្ទ, ភគវតោ។
“Friend Ānanda, I hear the Buddha.
ឥធ, ភន្តេ, ភិក្ខុ អនេកវិហិតំ បុព្ពេនិវាសំ អនុស្សរតិ—សេយ្យថិទំ—ឯកម្បិ ជាតិំ ទ្វេបិ ជាតិយោ …បេ…។ ឥតិ សាការំ សៅទ្ទេសំ អនេកវិហិតំ បុព្ពេនិវាសំ អនុស្សរតិ។ ឥទំ, ភន្តេ, អនុស្សតិដ្ឋានន៑”តិ។
It’s when a bhikkhu recollects many kinds of past lives. That is: one, two, three, four, five, ten, twenty, thirty, forty, fifty, a hundred, a thousand, a hundred thousand rebirths; many eons of the world contracting, many eons of the world expanding, many eons of the world contracting and expanding. They remember: ‘There, I was named this, my clan was that, I looked like this, and that was my food. This was how I felt pleasure and pain, and that was how my life ended. When I passed away from that place I was reborn somewhere else. There, too, I was named this, my clan was that, I looked like this, and that was my food. This was how I felt pleasure and pain, and that was how my life ended. When I passed away from that place I was reborn here.’ And so they recollect their many kinds of past lives, with features and details. This is a topic for recollection.”
អថ ខោ ភគវា អាយស្មន្តំ អានន្ទំ អាមន្តេសិ: “អញ្ញាសិំ ខោ អហំ, អានន្ទ: ‘នេវាយំ ឧទាយី មោឃបុរិសោ អធិចិត្តំ អនុយុត្តោ វិហរតីៜតិ។ កតិ នុ ខោ, អានន្ទ, អនុស្សតិដ្ឋានានី”តិ?
Then the Buddha said to Venerable Ānanda: “Ānanda, I know that this silly man Udāyī is not committed to the higher mind. Ānanda, how many topics for recollection are there?”
“បញ្ច, ភន្តេ, អនុស្សតិដ្ឋានានិ។ កតមានិ បញ្ច?
“Sir, there are five topics for recollection. What five?
ឥធ, ភន្តេ, ភិក្ខុ វិវិច្ចេវ កាមេហិ …បេ… តតិយំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ ឥទំ, ភន្តេ, អនុស្សតិដ្ឋានំ ឯវំ ភាវិតំ ឯវំ ពហុលីកតំ ទិដ្ឋធម្មសុខវិហារាយ សំវត្តតិ។
Firstly, a bhikkhu, quite secluded from sensual pleasures, secluded from unskillful qualities, enters and remains in the first jhāna … second jhāna … third jhāna. When this topic of recollection is developed and cultivated in this way it leads to blissful meditation in this very life.
“បុន ចបរំ, ភន្តេ, ភិក្ខុ អាលោកសញ្ញំ មនសិ ករោតិ, ទិវា សញ្ញំ អធិដ្ឋាតិ, យថា ទិវា តថា រត្តិំ, យថា រត្តិំ តថា ទិវា; ឥតិ វិវដេន ចេតសា អបរិយោនទ្ធេន សប្បភាសំ ចិត្តំ ភាវេតិ។ ឥទំ, ភន្តេ, អនុស្សតិដ្ឋានំ ឯវំ ភាវិតំ ឯវំ ពហុលីកតំ ញាណទស្សនប្បដិលាភាយ សំវត្តតិ។
Furthermore, a bhikkhu focuses on the perception of light, concentrating on the perception of day regardless of whether it’s night or day. And so, with an open and unenveloped heart, they develop a mind that’s full of radiance. When this topic of recollection is developed and cultivated in this way it leads to knowledge and vision.
បុន ចបរំ, ភន្តេ, ភិក្ខុ ឥមមេវ កាយំ ឧទ្ធំ បាទតលា អធោ កេសមត្ថកា តចបរិយន្តំ បូរំ នានប្បការស្ស អសុចិនោ បច្ចវេក្ខតិ: ‘អត្ថិ ឥមស្មិំ កាយេ កេសា លោមា នខា ទន្តា តចោ, មំសំ ន្ហារុ អដ្ឋិ អដ្ឋិមិញ្ឹ វក្កំ, ហទយំ យកនំ កិលោមកំ បិហកំ បប្ផាសំ, អន្តំ អន្តគុណំ ឧទរិយំ ករីសំ, បិត្តំ សេម្ហំ បុព្ពោ លោហិតំ សេទោ មេទោ, អស្សុ វសា ខេឡោ សិង្ឃាណិកា លសិកា មុត្តន៑ៜតិ។ ឥទំ, ភន្តេ, អនុស្សតិដ្ឋានំ ឯវំ ភាវិតំ ឯវំ ពហុលីកតំ កាមរាគប្បហានាយ សំវត្តតិ។
Furthermore, a bhikkhu examines their own body up from the soles of the feet and down from the tips of the hairs, wrapped in skin and full of many kinds of filth. ‘In this body there is head hair, body hair, nails, teeth, skin, flesh, sinews, bones, bone marrow, kidneys, heart, liver, diaphragm, spleen, lungs, intestines, mesentery, undigested food, feces, bile, phlegm, pus, blood, sweat, fat, tears, grease, saliva, snot, synovial fluid, urine.’ When this topic of recollection is developed and cultivated in this way it leads to giving up sensual desire.
បុន ចបរំ, ភន្តេ, ភិក្ខុ សេយ្យថាបិ បស្សេយ្យ សរីរំ សិវថិកាយ ឆដ្ដិតំ ឯកាហមតំ វា ទ្វីហមតំ វា តីហមតំ វា ឧទ្ធុមាតកំ វិនីលកំ វិបុព្ពកជាតំ។ សោ ឥមមេវ កាយំ ឯវំ ឧបសំហរតិ: ‘អយម្បិ ខោ កាយោ ឯវំធម្មោ ឯវំភាវី ឯវំអនតីតោៜតិ។
Furthermore, suppose a bhikkhu were to see a corpse thrown in a charnel ground. And it had been dead for one, two, or three days, bloated, livid, and festering. They’d compare it with their own body: ‘This body is also of that same nature, that same kind, and cannot go beyond that.’
សេយ្យថាបិ វា បន បស្សេយ្យ សរីរំ សីវថិកាយ ឆដ្ដិតំ កាកេហិ វា ខជ្ជមានំ កុលលេហិ វា ខជ្ជមានំ គិជ្ឈេហិ វា ខជ្ជមានំ សុនខេហិ វា ខជ្ជមានំ សិង្គាលេហិ វា ខជ្ជមានំ វិវិធេហិ វា បាណកជាតេហិ ខជ្ជមានំ។ សោ ឥមមេវ កាយំ ឯវំ ឧបសំហរតិ: ‘អយម្បិ ខោ កាយោ ឯវំធម្មោ ឯវំភាវី ឯវំអនតីតោៜតិ។
Or suppose they were to see a corpse thrown in a charnel ground being devoured by crows, hawks, vultures, dogs, jackals, and many kinds of little creatures. They’d compare it with their own body: ‘This body is also of that same nature, that same kind, and cannot go beyond that.’
សេយ្យថាបិ វា បន បស្សេយ្យ សរីរំ សីវថិកាយ ឆដ្ដិតំ អដ្ឋិកសង្ខលិកំ សមំសលោហិតំ ន្ហារុសម្ពន្ធំ …បេ… អដ្ឋិកសង្ខលិកំ និម្មំសលោហិតមក្ខិតំ ន្ហារុសម្ពន្ធំ … អដ្ឋិកសង្ខលិកំ អបគតមំសលោហិតំ ន្ហារុសម្ពន្ធំ។ អដ្ឋិកានិ អបគតសម្ពន្ធានិ ទិសាវិទិសាវិក្ខិត្តានិ, អញ្ញេន ហត្ថដ្ឋិកំ អញ្ញេន បាទដ្ឋិកំ អញ្ញេន ជង្ឃដ្ឋិកំ អញ្ញេន ឩរុដ្ឋិកំ អញ្ញេន កដិដ្ឋិកំ អញ្ញេន ផាសុកដ្ឋិកំ អញ្ញេន បិដ្ឋិកណ្ដកដ្ឋិកំ អញ្ញេន ខន្ធដ្ឋិកំ អញ្ញេន គីវដ្ឋិកំ អញ្ញេន ហនុកដ្ឋិកំ អញ្ញេន ទន្តកដ្ឋិកំ អញ្ញេន សីសកដាហំ, អដ្ឋិកានិ សេតានិ សង្ខវណ្ណប្បដិភាគានិ អដ្ឋិកានិ បុញ្ជកិតានិ តេរោវស្សិកានិ អដ្ឋិកានិ បូតីនិ ចុណ្ណកជាតានិ។ សោ ឥមមេវ កាយំ ឯវំ ឧបសំហរតិ: ‘អយម្បិ ខោ កាយោ ឯវំធម្មោ ឯវំភាវី ឯវំអនតីតោៜតិ។ ឥទំ, ភន្តេ, អនុស្សតិដ្ឋានំ ឯវំ ភាវិតំ ឯវំ ពហុលីកតំ អស្មិមានសមុគ្ឃាតាយ សំវត្តតិ។
Furthermore, suppose they were to see a corpse thrown in a charnel ground, a skeleton with flesh and blood, held together by sinews … A skeleton without flesh but smeared with blood, and held together by sinews … A skeleton rid of flesh and blood, held together by sinews … Bones rid of sinews scattered in every direction. Here a hand-bone, there a foot-bone, here a shin-bone, there a thigh-bone, here a hip-bone, there a rib-bone, here a back-bone, there an arm-bone, here a neck-bone, there a jaw-bone, here a tooth, there the skull … White bones, the color of shells … Decrepit bones, heaped in a pile … Bones rotted and crumbled to powder. They’d compare it with their own body: ‘This body is also of that same nature, that same kind, and cannot go beyond that.’ When this topic of recollection is developed and cultivated in this way it leads to uprooting the conceit ‘I am’.
បុន ចបរំ, ភន្តេ, ភិក្ខុ សុខស្ស ច បហានា …បេ… ចតុត្ថំ ឈានំ ឧបសម្បជ្ជ វិហរតិ។ ឥទំ, ភន្តេ, អនុស្សតិដ្ឋានំ ឯវំ ភាវិតំ ឯវំ ពហុលីកតំ អនេកធាតុបដិវេធាយ សំវត្តតិ។ ឥមានិ ខោ, ភន្តេ, បញ្ច អនុស្សតិដ្ឋានានី”តិ។
Furthermore, a bhikkhu, giving up pleasure and pain, and ending former happiness and sadness, enters and remains in the fourth jhāna, without pleasure or pain, with pure equanimity and mindfulness. When this topic of recollection is developed and cultivated in this way it leads to the penetration of many elements. These are the five topics for recollection.”
“សាធុ សាធុ, អានន្ទ។ តេន ហិ ត្វំ, អានន្ទ, ឥទម្បិ ឆដ្ឋំ អនុស្សតិដ្ឋានំ ធារេហិ។ ឥធានន្ទ, ភិក្ខុ សតោវ អភិក្កមតិ សតោវ បដិក្កមតិ សតោវ តិដ្ឋតិ សតោវ និសីទតិ សតោវ សេយ្យំ កប្បេតិ សតោវ កម្មំ អធិដ្ឋាតិ។ ឥទំ, អានន្ទ, អនុស្សតិដ្ឋានំ ឯវំ ភាវិតំ ឯវំ ពហុលីកតំ សតិសម្បជញ្ញាយ សំវត្តតី”តិ។
“Good, good, Ānanda. Well then, Ānanda, you should also remember this sixth topic for recollection. In this case, a bhikkhu goes out mindfully, returns mindfully, stands mindfully, sits mindfully, lies down mindfully, and applies themselves to work mindfully. When this topic of recollection is developed and cultivated in this way it leads to mindfulness and situational awareness.”
នវមំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]