| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationអង្គុត្តរ និកាយ ៤។១៨៦
Numbered Discourses 4.186
១៩។ ព្រាហ្មណវគ្គ
19. Brahmins
ឧម្មគ្គសុត្ត
Approach
អថ ខោ អញ្ញតរោ ភិក្ខុ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នោ ខោ សោ ភិក្ខុ ភគវន្តំ ឯតទវោច:
Then one of the bhikkhus went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to him:
“កេន នុ ខោ, ភន្តេ, លោកោ នីយតិ, កេន លោកោ បរិកស្សតិ, កស្ស ច ឧប្បន្នស្ស វសំ គច្ឆតី”តិ?
“Sir, what leads the world on? What drags it around? What arises and takes control?”
“សាធុ សាធុ, ភិក្ខុ។ ភទ្ទកោ ខោ តេ, ភិក្ខុ, ឧម្មគ្គោ, ភទ្ទកំ បដិភានំ, កល្យាណី បរិបុច្ឆា។ ឯវញ្ហិ ត្វំ, ភិក្ខុ, បុច្ឆសិ: ‘កេន នុ ខោ, ភន្តេ, លោកោ នីយតិ, កេន លោកោ បរិកស្សតិ, កស្ស ច ឧប្បន្នស្ស វសំ គច្ឆតីៜ”តិ?
“Good, good, bhikkhu! Your approach and articulation are excellent, and it’s a good question. For you asked: ‘What leads the world on? What drags it around? What arises and takes control?’”
“ឯវំ, ភន្តេ”។
“Yes, sir.”
“ចិត្តេន ខោ, ភិក្ខុ, លោកោ នីយតិ, ចិត្តេន បរិកស្សតិ, ចិត្តស្ស ឧប្បន្នស្ស វសំ គច្ឆតី”តិ។
“Bhikkhu, the mind leads the world on. The mind drags it around. When the mind arises, it takes control.”
“សាធុ, ភន្តេ”តិ ខោ សោ ភិក្ខុ ភគវតោ ភាសិតំ អភិនន្ទិត្វា អនុមោទិត្វា ភគវន្តំ ឧត្តរិ បញ្ហំ អបុច្ឆិ:
Saying “Good, sir”, that bhikkhu approved and agreed with what the Buddha said. Then he asked another question:
“‘ពហុស្សុតោ ធម្មធរោ, ពហុស្សុតោ ធម្មធរោៜតិ, ភន្តេ, វុច្ចតិ។ កិត្តាវតា នុ ខោ, ភន្តេ, ពហុស្សុតោ ធម្មធរោ ហោតី”តិ?
“Sir, they speak of ‘a learned memorizer of the teaching’. How is a learned memorizer of the teaching defined?”
“សាធុ សាធុ, ភិក្ខុ។ ភទ្ទកោ ខោ តេ, ភិក្ខុ ឧម្មគ្គោ, ភទ្ទកំ បដិភានំ, កល្យាណី បរិបុច្ឆា។ ឯវញ្ហិ ត្វំ, ភិក្ខុ, បុច្ឆសិ: ‘ពហុស្សុតោ ធម្មធរោ, ពហុស្សុតោ ធម្មធរោតិ, ភន្តេ, វុច្ចតិ។ កិត្តាវតា នុ ខោ, ភន្តេ, ពហុស្សុតោ ធម្មធរោ ហោតីៜ”តិ? “ឯវំ, ភន្តេ”។ “ពហូ ខោ, ភិក្ខុ, មយា ធម្មា ទេសិតា—សុត្តំ, គេយ្យំ, វេយ្យាករណំ, គាថា, ឧទានំ, ឥតិវុត្តកំ, ជាតកំ, អព្ភុតធម្មំ, វេទល្លំ។ ចតុប្បទាយ ចេបិ, ភិក្ខុ, គាថាយ អត្ថមញ្ញាយ ធម្មមញ្ញាយ ធម្មានុធម្មប្បដិបន្នោ ហោតិ ពហុស្សុតោ ធម្មធរោតិ អលំវចនាយា”តិ។
“Good, good, bhikkhu! Your approach and articulation are excellent, and it’s a good question. … I have taught many teachings: statements, songs, discussions, verses, inspired exclamations, legends, stories of past lives, amazing stories, and classifications. But if anyone understands the meaning and the text of even a four-line verse, and if they practice in line with that teaching, they’re qualified to be called a ‘learned memorizer of the teaching’.”
“សាធុ, ភន្តេ”តិ ខោ សោ ភិក្ខុ ភគវតោ ភាសិតំ អភិនន្ទិត្វា អនុមោទិត្វា ភគវន្តំ ឧត្តរិ បញ្ហំ អបុច្ឆិ:
Saying “Good, sir”, that bhikkhu approved and agreed with what the Buddha said. Then he asked another question:
“‘សុតវា និព្ពេធិកបញ្ញោ, សុតវា និព្ពេធិកបញ្ញោៜតិ, ភន្តេ, វុច្ចតិ។ កិត្តាវតា នុ ខោ, ភន្តេ, សុតវា និព្ពេធិកបញ្ញោ ហោតី”តិ?
“Sir, they speak of ‘a learned person with penetrating wisdom’. How is a learned person with penetrating wisdom defined?”
“សាធុ សាធុ, ភិក្ខុ។ ភទ្ទកោ ខោ តេ, ភិក្ខុ, ឧម្មគ្គោ, ភទ្ទកំ បដិភានំ, កល្យាណី បរិបុច្ឆា។ ឯវញ្ហិ ត្វំ, ភិក្ខុ, បុច្ឆសិ: ‘សុតវា និព្ពេធិកបញ្ញោ, សុតវា និព្ពេធិកបញ្ញោតិ, ភន្តេ, វុច្ចតិ។ កិត្តាវតា នុ ខោ, ភន្តេ, សុតវា និព្ពេធិកបញ្ញោ ហោតីៜ”តិ? “ឯវំ, ភន្តេ”។ “ឥធ, ភិក្ខុ, ភិក្ខុនោ ‘ឥទំ ទុក្ខន៑ៜតិ សុតំ ហោតិ, បញ្ញាយ ចស្ស អត្ថំ អតិវិជ្ឈ បស្សតិ; ‘អយំ ទុក្ខសមុទយោៜតិ សុតំ ហោតិ, បញ្ញាយ ចស្ស អត្ថំ អតិវិជ្ឈ បស្សតិ; ‘អយំ ទុក្ខនិរោធោៜតិ សុតំ ហោតិ, បញ្ញាយ ចស្ស អត្ថំ អតិវិជ្ឈ បស្សតិ; ‘អយំ ទុក្ខនិរោធគាមិនី បដិបទាៜតិ សុតំ ហោតិ, បញ្ញាយ ចស្ស អត្ថំ អតិវិជ្ឈ បស្សតិ។ ឯវំ ខោ, ភិក្ខុ, សុតវា និព្ពេធិកបញ្ញោ ហោតី”តិ។
“Good, good, bhikkhu! Your approach and articulation are excellent, and it’s a good question. … Take a bhikkhu who has heard: ‘This is suffering.’ They see what it means with penetrating wisdom. They’ve heard: ‘This is the origin of suffering’ … ‘This is the cessation of suffering’ … ‘This is the practice that leads to the cessation of suffering.’ They see what it means with penetrating wisdom. That’s how a person is learned, with penetrating wisdom.”
“សាធុ, ភន្តេ”តិ ខោ សោ ភិក្ខុ ភគវតោ ភាសិតំ អភិនន្ទិត្វា អនុមោទិត្វា ភគវន្តំ ឧត្តរិ បញ្ហំ អបុច្ឆិ:
Saying “Good, sir”, that bhikkhu approved and agreed with what the Buddha said. Then he asked another question:
“‘បណ្ឌិតោ មហាបញ្ញោ, បណ្ឌិតោ មហាបញ្ញោៜតិ, ភន្តេ, វុច្ចតិ។ កិត្តាវតា នុ ខោ, ភន្តេ, បណ្ឌិតោ មហាបញ្ញោ ហោតី”តិ?
“Sir, they speak of ‘an astute person with great wisdom’. How is an astute person with great wisdom defined?”
“សាធុ សាធុ, ភិក្ខុ។ ភទ្ទកោ ខោ តេ, ភិក្ខុ, ឧម្មគ្គោ, ភទ្ទកំ បដិភានំ, កល្យាណី បរិបុច្ឆា។ ឯវញ្ហិ ត្វំ ភិក្ខុ បុច្ឆសិ: ‘បណ្ឌិតោ មហាបញ្ញោ, បណ្ឌិតោ មហាបញ្ញោតិ, ភន្តេ, វុច្ចតិ។ កិត្តាវតា នុ ខោ, ភន្តេ, បណ្ឌិតោ មហាបញ្ញោ ហោតីៜ”តិ? “ឯវំ, ភន្តេ”។ “ឥធ, ភិក្ខុ, បណ្ឌិតោ មហាបញ្ញោ នេវត្តព្យាពាធាយ ចេតេតិ ន បរព្យាពាធាយ ចេតេតិ ន ឧភយព្យាពាធាយ ចេតេតិ អត្តហិតបរហិតៅភយហិតសព្ពលោកហិតមេវ ចិន្តយមានោ ចិន្តេតិ។ ឯវំ ខោ, ភិក្ខុ, បណ្ឌិតោ មហាបញ្ញោ ហោតី”តិ។
“Good, good, bhikkhu! Your approach and articulation are excellent, and it’s a good question. … An astute person with great wisdom is one who has no intention to hurt themselves, or to hurt others, or to hurt both. When they think, they only think of the benefit for themselves, for others, for both, and for the whole world. That’s how a person is astute, with great wisdom.”
ឆដ្ឋំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
