Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
អង្គុត្តរ និកាយ ៥។៥៦
Numbered Discourses 5.56
៦។ នីវរណវគ្គ
6. Hindrances
ឧបជ្ឈាយសុត្ត
Mentor
អថ ខោ អញ្ញតរោ ភិក្ខុ យេន សកោ ឧបជ្ឈាយោ តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា សកំ ឧបជ្ឈាយំ ឯតទវោច: “ឯតរហិ មេ, ភន្តេ, មធុរកជាតោ ចេវ កាយោ, ទិសា ច មេ ន បក្ខាយន្តិ, ធម្មា ច មំ នប្បដិភន្តិ, ថិនមិទ្ធញ្ច មេ ចិត្តំ បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ, អនភិរតោ ច ព្រហ្មចរិយំ ចរាមិ, អត្ថិ ច មេ ធម្មេសុ វិចិកិច្ឆា”តិ។
Then a bhikkhu went up to his own mentor, and said, “Now, sir, my body feels like it’s drugged. I’m disorientated, the teachings don’t spring to mind, and dullness and drowsiness fill my mind. I lead the spiritual life dissatisfied, and have doubts about the teachings.”
អថ ខោ សោ ភិក្ខុ តំ សទ្ធិវិហារិកំ ភិក្ខុំ អាទាយ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នោ ខោ សោ ភិក្ខុ ភគវន្តំ ឯតទវោច: “អយំ, ភន្តេ, ភិក្ខុ ឯវមាហ: ‘ឯតរហិ មេ, ភន្តេ, មធុរកជាតោ ចេវ កាយោ, ទិសា ច មំ ន បក្ខាយន្តិ, ធម្មា ច មេ នប្បដិភន្តិ, ថិនមិទ្ធញ្ច មេ ចិត្តំ បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ, អនភិរតោ ច ព្រហ្មចរិយំ ចរាមិ, អត្ថិ ច មេ ធម្មេសុ វិចិកិច្ឆាៜ”តិ។
Then that bhikkhu took his pupil to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to him, “Sir, this bhikkhu says this: ‘Now, sir, my body feels like it’s drugged. I’m disorientated, the teachings don’t spring to mind, and dullness and drowsiness fill my mind. I lead the spiritual life dissatisfied, and have doubts about the teachings.’”
“ឯវញ្ហេតំ, ភិក្ខុ, ហោតិ ឥន្ទ្រិយេសុ អគុត្តទ្វារស្ស, ភោជនេ អមត្តញ្ញុនោ, ជាគរិយំ អននុយុត្តស្ស, អវិបស្សកស្ស កុសលានំ ធម្មានំ, បុព្ពរត្តាបររត្តំ ពោធិបក្ខិយានំ ធម្មានំ ភាវនានុយោគំ អននុយុត្តស្ស វិហរតោ, យំ មធុរកជាតោ ចេវ កាយោ ហោតិ, ទិសា ចស្ស ន បក្ខាយន្តិ, ធម្មា ច តំ នប្បដិភន្តិ, ថិនមិទ្ធញ្ចស្ស ចិត្តំ បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ, អនភិរតោ ច ព្រហ្មចរិយំ ចរតិ, ហោតិ ចស្ស ធម្មេសុ វិចិកិច្ឆា។
“That’s how it is, bhikkhu, when your sense doors are unguarded, you eat too much, you’re not dedicated to wakefulness, you’re unable to discern skillful qualities, and you don’t pursue the development of the qualities that lead to awakening in the evening and toward dawn. Your body feels like it’s drugged. You’re disorientated, the teachings don’t spring to mind, and dullness and drowsiness fill your mind. You lead the spiritual life dissatisfied, and have doubts about the teachings.
តស្មាតិហ តេ, ភិក្ខុ, ឯវំ សិក្ខិតព្ពំ: ‘ឥន្ទ្រិយេសុ គុត្តទ្វារោ ភវិស្សាមិ, ភោជនេ មត្តញ្ញូ, ជាគរិយំ អនុយុត្តោ, វិបស្សកោ កុសលានំ ធម្មានំ, បុព្ពរត្តាបររត្តំ ពោធិបក្ខិយានំ ធម្មានំ ភាវនានុយោគំ អនុយុត្តោ វិហរិស្សាមីៜតិ។ ឯវញ្ហិ តេ, ភិក្ខុ, សិក្ខិតព្ពន៑”តិ។
So you should train like this: ‘I will guard my sense doors, eat in moderation, be dedicated to wakefulness, discern skillful qualities, and pursue the development of the qualities that lead to awakening in the evening and toward dawn.’ That’s how you should train.”
អថ ខោ សោ ភិក្ខុ ភគវតា ឥមិនា ឱវាទេន ឱវទិតោ ឧដ្ឋាយាសនា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា បទក្ខិណំ កត្វា បក្កាមិ។
When that bhikkhu had been given this advice by the Buddha, he got up from his seat, bowed, and respectfully circled the Buddha, keeping him on his right, before leaving.
អថ ខោ សោ ភិក្ខុ ឯកោ វូបកដ្ឋោ អប្បមត្តោ អាតាបី បហិតត្តោ វិហរន្តោ នចិរស្សេវ—យស្សត្ថាយ កុលបុត្តា សម្មទេវ អគារស្មា អនគារិយំ បព្ពជន្តិ, តទនុត្តរំ—ព្រហ្មចរិយបរិយោសានំ ទិដ្ឋេវ ធម្មេ សយំ អភិញ្ញា សច្ឆិកត្វា ឧបសម្បជ្ជ វិហាសិ។
Then that bhikkhu, living alone, withdrawn, diligent, keen, and resolute, soon realized the supreme culmination of the spiritual path in this very life. He lived having achieved with his own insight the goal for which gentlemen rightly go forth from the lay life to homelessness.
“ខីណា ជាតិ, វុសិតំ ព្រហ្មចរិយំ, កតំ ករណីយំ, នាបរំ ឥត្ថត្តាយា”តិ អព្ភញ្ញាសិ។ អញ្ញតរោ បន សោ ភិក្ខុ អរហតំ អហោសិ។
He understood: “Rebirth is ended; the spiritual journey has been completed; what had to be done has been done; there is no return to any state of existence.” And that bhikkhu became one of the perfected.
អថ ខោ សោ ភិក្ខុ អរហត្តំ បត្តោ យេន សកោ ឧបជ្ឈាយោ តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា សកំ ឧបជ្ឈាយំ ឯតទវោច: “ឯតរហិ មេ, ភន្តេ, ន ចេវ មធុរកជាតោ កាយោ, ទិសា ច មេ បក្ខាយន្តិ, ធម្មា ច មំ បដិភន្តិ, ថិនមិទ្ធញ្ច មេ ចិត្តំ ន បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ, អភិរតោ ច ព្រហ្មចរិយំ ចរាមិ, នត្ថិ ច មេ ធម្មេសុ វិចិកិច្ឆា”តិ។
When that bhikkhu had attained perfection, he went up to his own mentor, and said, “Now, sir, my body doesn’t feel like it’s drugged. I’m not disorientated, the teachings spring to mind, and dullness and drowsiness don’t fill my mind. I lead the spiritual life satisfied, and have no doubts about the teachings.”
អថ ខោ សោ ភិក្ខុ តំ សទ្ធិវិហារិកំ ភិក្ខុំ អាទាយ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នោ ខោ សោ ភិក្ខុ ភគវន្តំ ឯតទវោច: “អយំ, ភន្តេ, ភិក្ខុ ឯវមាហ: ‘ឯតរហិ មេ, ភន្តេ, ន ចេវ មធុរកជាតោ កាយោ, ទិសា ច មេ បក្ខាយន្តិ, ធម្មា ច មំ បដិភន្តិ, ថិនមិទ្ធញ្ច មេ ចិត្តំ ន បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ, អភិរតោ ច ព្រហ្មចរិយំ ចរាមិ, នត្ថិ ច មេ ធម្មេសុ វិចិកិច្ឆាៜ”តិ។
Then that bhikkhu took his pupil to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to him, “Sir, this bhikkhu says this: ‘Now, sir, my body doesn’t feel like it’s drugged. I’m not disorientated, the teachings spring to mind, and dullness and drowsiness don’t fill my mind. I lead the spiritual life satisfied, and have no doubts about the teachings.’”
“ឯវញ្ហេតំ, ភិក្ខុ, ហោតិ ឥន្ទ្រិយេសុ គុត្តទ្វារស្ស, ភោជនេ មត្តញ្ញុនោ, ជាគរិយំ អនុយុត្តស្ស, វិបស្សកស្ស កុសលានំ ធម្មានំ, បុព្ពរត្តាបររត្តំ ពោធិបក្ខិយានំ ធម្មានំ ភាវនានុយោគំ អនុយុត្តស្ស វិហរតោ, យំ ន ចេវ មធុរកជាតោ កាយោ ហោតិ, ទិសា ចស្ស បក្ខាយន្តិ, ធម្មា ច តំ បដិភន្តិ, ថិនមិទ្ធញ្ចស្ស ចិត្តំ ន បរិយាទាយ តិដ្ឋតិ, អភិរតោ ច ព្រហ្មចរិយំ ចរតិ, ន ចស្ស ហោតិ ធម្មេសុ វិចិកិច្ឆា។
“That’s how it is, bhikkhu, when your sense doors are guarded, you’re moderate in eating, you’re dedicated to wakefulness, you’re able to discern skillful qualities, and you pursue the development of the qualities that lead to awakening in the evening and toward dawn. Your body doesn’t feel like it’s drugged. You’re not disorientated, the teachings spring to mind, and dullness and drowsiness don’t fill your mind. You lead the spiritual life satisfied, and have no doubts about the teachings.
តស្មាតិហ វោ, ភិក្ខវេ, ឯវំ សិក្ខិតព្ពំ: ‘ឥន្ទ្រិយេសុ គុត្តទ្វារា ភវិស្សាម, ភោជនេ មត្តញ្ញុនោ, ជាគរិយំ អនុយុត្តា, វិបស្សកា កុសលានំ ធម្មានំ, បុព្ពរត្តាបររត្តំ ពោធិបក្ខិយានំ ធម្មានំ ភាវនានុយោគំ អនុយុត្តា វិហរិស្សាមាៜតិ។ ឯវញ្ហិ វោ, ភិក្ខវេ, សិក្ខិតព្ពន៑”តិ។
So you should train like this: ‘We will guard our sense doors, eat in moderation, be dedicated to wakefulness, discern skillful qualities, and pursue the development of the qualities that lead to awakening in the evening and toward dawn.’ That’s how you should train.”
ឆដ្ឋំ។
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]