Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
අඞ්ගුත්තර නිකාය 5.56
Numbered Discourses 5.56
6. නීවරණවග්ග
6. Hindrances
උපජ්ඣායසුත්ත
Mentor
අථ ඛෝ අඤ්ඤතරෝ භික්ඛු යේන සකෝ උපජ්ඣායෝ තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා සකං උපජ්ඣායං ඒතදවෝච: “ඒතරහි මේ, භන්තේ, මධුරකජාතෝ චේව කායෝ, දිසා ච මේ න පක්ඛායන්ති, ධම්මා ච මං නප්පටිභන්ති, ථිනමිද්ධඤ්ච මේ චිත්තං පරියාදාය තිට්ඨති, අනභිරතෝ ච බ්රහ්මචරියං චරාමි, අත්ථි ච මේ ධම්මේසු විචිකිච්ඡා”ති.
Then a bhikkhu went up to his own mentor, and said, “Now, sir, my body feels like it’s drugged. I’m disorientated, the teachings don’t spring to mind, and dullness and drowsiness fill my mind. I lead the spiritual life dissatisfied, and have doubts about the teachings.”
අථ ඛෝ සෝ භික්ඛු තං සද්ධිවිහාරිකං භික්ඛුං ආදාය යේන භගවා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ සෝ භික්ඛු භගවන්තං ඒතදවෝච: “අයං, භන්තේ, භික්ඛු ඒවමාහ: ‘ඒතරහි මේ, භන්තේ, මධුරකජාතෝ චේව කායෝ, දිසා ච මං න පක්ඛායන්ති, ධම්මා ච මේ නප්පටිභන්ති, ථිනමිද්ධඤ්ච මේ චිත්තං පරියාදාය තිට්ඨති, අනභිරතෝ ච බ්රහ්මචරියං චරාමි, අත්ථි ච මේ ධම්මේසු විචිකිච්ඡා(අ)”ති.
Then that bhikkhu took his pupil to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to him, “Sir, this bhikkhu says this: ‘Now, sir, my body feels like it’s drugged. I’m disorientated, the teachings don’t spring to mind, and dullness and drowsiness fill my mind. I lead the spiritual life dissatisfied, and have doubts about the teachings.’”
“ඒවඤ්හේතං, භික්ඛු, හෝති ඉන්ද්රියේසු අගුත්තද්වාරස්ස, භෝජනේ අමත්තඤ්ඤුනෝ, ජාගරියං අනනුයුත්තස්ස, අවිපස්සකස්ස කුසලානං ධම්මානං, පුබ්බරත්තාපරරත්තං බෝධිපක්ඛියානං ධම්මානං භාවනානුයෝගං අනනුයුත්තස්ස විහරතෝ, යං මධුරකජාතෝ චේව කායෝ හෝති, දිසා චස්ස න පක්ඛායන්ති, ධම්මා ච තං නප්පටිභන්ති, ථිනමිද්ධඤ්චස්ස චිත්තං පරියාදාය තිට්ඨති, අනභිරතෝ ච බ්රහ්මචරියං චරති, හෝති චස්ස ධම්මේසු විචිකිච්ඡා.
“That’s how it is, bhikkhu, when your sense doors are unguarded, you eat too much, you’re not dedicated to wakefulness, you’re unable to discern skillful qualities, and you don’t pursue the development of the qualities that lead to awakening in the evening and toward dawn. Your body feels like it’s drugged. You’re disorientated, the teachings don’t spring to mind, and dullness and drowsiness fill your mind. You lead the spiritual life dissatisfied, and have doubts about the teachings.
තස්මාතිහ තේ, භික්ඛු, ඒවං සික්ඛිතබ්බං: ‘ඉන්ද්රියේසු ගුත්තද්වාරෝ භවිස්සාමි, භෝජනේ මත්තඤ්ඤූ, ජාගරියං අනුයුත්තෝ, විපස්සකෝ කුසලානං ධම්මානං, පුබ්බරත්තාපරරත්තං බෝධිපක්ඛියානං ධම්මානං භාවනානුයෝගං අනුයුත්තෝ විහරිස්සාමී(අ)ති. ඒවඤ්හි තේ, භික්ඛු, සික්ඛිතබ්බන්”ති.
So you should train like this: ‘I will guard my sense doors, eat in moderation, be dedicated to wakefulness, discern skillful qualities, and pursue the development of the qualities that lead to awakening in the evening and toward dawn.’ That’s how you should train.”
අථ ඛෝ සෝ භික්ඛු භගවතා ඉමිනා ඕවාදේන ඕවදිතෝ උට්ඨායාසනා භගවන්තං අභිවාදේත්වා පදක්ඛිණං කත්වා පක්කාමි.
When that bhikkhu had been given this advice by the Buddha, he got up from his seat, bowed, and respectfully circled the Buddha, keeping him on his right, before leaving.
අථ ඛෝ සෝ භික්ඛු ඒකෝ වූපකට්ඨෝ අප්පමත්තෝ ආතාපී පහිතත්තෝ විහරන්තෝ නචිරස්සේව—යස්සත්ථාය කුලපුත්තා සම්මදේව අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජන්ති, තදනුත්තරං—බ්රහ්මචරියපරියෝසානං දිට්ඨේව ධම්මේ සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා උපසම්පජ්ජ විහාසි.
Then that bhikkhu, living alone, withdrawn, diligent, keen, and resolute, soon realized the supreme culmination of the spiritual path in this very life. He lived having achieved with his own insight the goal for which gentlemen rightly go forth from the lay life to homelessness.
“ඛීණා ජාති, වුසිතං බ්රහ්මචරියං, කතං කරණීයං, නාපරං ඉත්ථත්තායා”ති අබ්භඤ්ඤාසි. අඤ්ඤතරෝ පන සෝ භික්ඛු අරහතං අහෝසි.
He understood: “Rebirth is ended; the spiritual journey has been completed; what had to be done has been done; there is no return to any state of existence.” And that bhikkhu became one of the perfected.
අථ ඛෝ සෝ භික්ඛු අරහත්තං පත්තෝ යේන සකෝ උපජ්ඣායෝ තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා සකං උපජ්ඣායං ඒතදවෝච: “ඒතරහි මේ, භන්තේ, න චේව මධුරකජාතෝ කායෝ, දිසා ච මේ පක්ඛායන්ති, ධම්මා ච මං පටිභන්ති, ථිනමිද්ධඤ්ච මේ චිත්තං න පරියාදාය තිට්ඨති, අභිරතෝ ච බ්රහ්මචරියං චරාමි, නත්ථි ච මේ ධම්මේසු විචිකිච්ඡා”ති.
When that bhikkhu had attained perfection, he went up to his own mentor, and said, “Now, sir, my body doesn’t feel like it’s drugged. I’m not disorientated, the teachings spring to mind, and dullness and drowsiness don’t fill my mind. I lead the spiritual life satisfied, and have no doubts about the teachings.”
අථ ඛෝ සෝ භික්ඛු තං සද්ධිවිහාරිකං භික්ඛුං ආදාය යේන භගවා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ සෝ භික්ඛු භගවන්තං ඒතදවෝච: “අයං, භන්තේ, භික්ඛු ඒවමාහ: ‘ඒතරහි මේ, භන්තේ, න චේව මධුරකජාතෝ කායෝ, දිසා ච මේ පක්ඛායන්ති, ධම්මා ච මං පටිභන්ති, ථිනමිද්ධඤ්ච මේ චිත්තං න පරියාදාය තිට්ඨති, අභිරතෝ ච බ්රහ්මචරියං චරාමි, නත්ථි ච මේ ධම්මේසු විචිකිච්ඡා(අ)”ති.
Then that bhikkhu took his pupil to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to him, “Sir, this bhikkhu says this: ‘Now, sir, my body doesn’t feel like it’s drugged. I’m not disorientated, the teachings spring to mind, and dullness and drowsiness don’t fill my mind. I lead the spiritual life satisfied, and have no doubts about the teachings.’”
“ඒවඤ්හේතං, භික්ඛු, හෝති ඉන්ද්රියේසු ගුත්තද්වාරස්ස, භෝජනේ මත්තඤ්ඤුනෝ, ජාගරියං අනුයුත්තස්ස, විපස්සකස්ස කුසලානං ධම්මානං, පුබ්බරත්තාපරරත්තං බෝධිපක්ඛියානං ධම්මානං භාවනානුයෝගං අනුයුත්තස්ස විහරතෝ, යං න චේව මධුරකජාතෝ කායෝ හෝති, දිසා චස්ස පක්ඛායන්ති, ධම්මා ච තං පටිභන්ති, ථිනමිද්ධඤ්චස්ස චිත්තං න පරියාදාය තිට්ඨති, අභිරතෝ ච බ්රහ්මචරියං චරති, න චස්ස හෝති ධම්මේසු විචිකිච්ඡා.
“That’s how it is, bhikkhu, when your sense doors are guarded, you’re moderate in eating, you’re dedicated to wakefulness, you’re able to discern skillful qualities, and you pursue the development of the qualities that lead to awakening in the evening and toward dawn. Your body doesn’t feel like it’s drugged. You’re not disorientated, the teachings spring to mind, and dullness and drowsiness don’t fill your mind. You lead the spiritual life satisfied, and have no doubts about the teachings.
තස්මාතිහ වෝ, භික්ඛවේ, ඒවං සික්ඛිතබ්බං: ‘ඉන්ද්රියේසු ගුත්තද්වාරා භවිස්සාම, භෝජනේ මත්තඤ්ඤුනෝ, ජාගරියං අනුයුත්තා, විපස්සකා කුසලානං ධම්මානං, පුබ්බරත්තාපරරත්තං බෝධිපක්ඛියානං ධම්මානං භාවනානුයෝගං අනුයුත්තා විහරිස්සාමා(අ)ති. ඒවඤ්හි වෝ, භික්ඛවේ, සික්ඛිතබ්බන්”ති.
So you should train like this: ‘We will guard our sense doors, eat in moderation, be dedicated to wakefulness, discern skillful qualities, and pursue the development of the qualities that lead to awakening in the evening and toward dawn.’ That’s how you should train.”
ඡට්ඨං.
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]