Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation

    องฺคุตฺตร นิกาย ๑๐ฯ๙๕

    Numbered Discourses 10.95

    ๑๐ฯ อุปาลิวคฺค

    10. With Upāli

    อุตฺติยสุตฺต

    With Uttiya

    อถ โข อุตฺติโย ปริพฺพาชโก เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควตา สทฺธึ สมฺโมทิฯ

    Then the wanderer Uttiya went up to the Buddha, and exchanged greetings with him.

    สมฺโมทนียํ กถํ สารณียํ วีติสาเรตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิฯ เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข อุตฺติโย ปริพฺพาชโก ภควนฺตํ เอตทโวจ: “กึ นุ โข, โภ โคตม, สสฺสโต โลโก, อิทเมว สจฺจํ โมฆมญฺญนฺ”ติ?

    When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side and said to the Buddha, “Master Gotama, is this right: ‘The cosmos is eternal. This is the only truth, other ideas are silly’?”

    “อพฺยากตํ โข เอตํ, อุตฺติย, มยา: ‘สสฺสโต โลโก, อิทเมว สจฺจํ โมฆมญฺญนฺ'”ติฯ

    “This has not been declared by me, Uttiya.”

    “กึ ปน, โภ โคตม, อสสฺสโต โลโก, อิทเมว สจฺจํ โมฆมญฺญนฺ”ติ?

    “Then is this right: ‘The cosmos is not eternal. This is the only truth, other ideas are silly’?”

    “เอตมฺปิ โข, อุตฺติย, อพฺยากตํ มยา: ‘อสสฺสโต โลโก, อิทเมว สจฺจํ โมฆมญฺญนฺ'”ติฯ

    “This has not been declared by me, Uttiya.”

    “กึ นุ โข, โภ โคตม, อนฺตวา โลโก …เป… อนนฺตวา โลโก … ตํ ชีวํ ตํ สรีรํ … อญฺญํ ชีวํ อญฺญํ สรีรํ … โหติ ตถาคโต ปรํ มรณา … น โหติ ตถาคโต ปรํ มรณา … โหติ จ น จ โหติ ตถาคโต ปรํ มรณา … เนว โหติ น น โหติ ตถาคโต ปรํ มรณา, อิทเมว สจฺจํ โมฆมญฺญนฺ”ติ?

    “Then is this right: ‘The world is finite …’ … ‘The world is infinite …’ … ‘The soul and the body are the same thing …’ … ‘The soul and the body are different things …’ … ‘A Realized One still exists after death …’ … ‘A Realized One no longer exists after death …’ … ‘A Realized One both still exists and no longer exists after death …’ … ‘A Realized One neither still exists nor no longer exists after death. This is the only truth, other ideas are silly’?”

    “เอตมฺปิ โข, อุตฺติย, อพฺยากตํ มยา: ‘เนว โหติ น น โหติ ตถาคโต ปรํ มรณา, อิทเมว สจฺจํ โมฆมญฺญนฺ'”ติฯ

    “This has not been declared by me, Uttiya.”

    “‘กึ นุ โข, โภ โคตม, สสฺสโต โลโก, อิทเมว สจฺจํ โมฆมญฺญนฺ'ติ, อิติ ปุฏฺโฐ สมาโน ‘อพฺยากตํ โข เอตํ, อุตฺติย, มยา—สสฺสโต โลโก, อิทเมว สจฺจํ โมฆมญฺญนฺ'ติ วเทสิฯ

    “When asked about all these points, Master Gotama says that they have not been declared by him.

    ‘กึ ปน, โภ โคตม, อสสฺสโต โลโก, อิทเมว สจฺจํ โมฆมญฺญนฺ'ติ, อิติ ปุฏฺโฐ สมาโน: ‘เอตมฺปิ โข, อุตฺติย, อพฺยากตํ มยา อสสฺสโต โลโก, อิทเมว สจฺจํ โมฆมญฺญนฺ'ติ วเทสิฯ

    ‘กึ นุ โข, โภ โคตม, อนฺตวา โลโก …เป… อนนฺตวา โลโก … ตํ ชีวํ ตํ สรีรํ … อญฺญํ ชีวํ อญฺญํ สรีรํ … โหติ ตถาคโต ปรํ มรณา … น โหติ ตถาคโต ปรํ มรณา … โหติ จ น จ โหติ ตถาคโต ปรํ มรณา … เนว โหติ น น โหติ ตถาคโต ปรํ มรณา, อิทเมว สจฺจํ โมฆมญฺญนฺ'ติ, อิติ ปุฏฺโฐ สมาโน: ‘เอตมฺปิ โข, อุตฺติย, อพฺยากตํ มยา—เนว โหติ น น โหติ ตถาคโต ปรํ มรณา, อิทเมว สจฺจํ โมฆมญฺญนฺ'ติ วเทสิฯ อถ กิญฺจรหิ โภตา โคตเมน พฺยากตนฺ”ติ?

    So what exactly has been declared by Master Gotama?”

    “อภิญฺญาย โข อหํ, อุตฺติย, สาวกานํ ธมฺมํ เทเสมิ สตฺตานํ วิสุทฺธิยา โสกปริเทวานํ สมติกฺกมาย ทุกฺขโทมนสฺสานํ อตฺถงฺคมาย ญายสฺส อธิคมาย นิพฺพานสฺส สจฺฉิกิริยายา”ติฯ

    “Uttiya, I teach my disciples from my own insight in order to purify sentient beings, to get past sorrow and crying, to make an end of pain and sadness, to end the cycle of suffering, and to realize Nibbana.”

    “ยํ ปเนตํ ภวํ โคตโม อภิญฺญาย สาวกานํ ธมฺมํ เทเสสิ สตฺตานํ วิสุทฺธิยา โสกปริเทวานํ สมติกฺกมาย ทุกฺขโทมนสฺสานํ อตฺถงฺคมาย ญายสฺส อธิคมาย นิพฺพานสฺส สจฺฉิกิริยาย, สพฺโพ วา เตน โลโก นียติ อุปฑฺโฒ วา ติภาโค วา”ติ? เอวํ วุตฺเต, ภควา ตุณฺหี อโหสิฯ

    “But when Master Gotama teaches in this way, is the whole world saved, or half, or a third?” But when he said this, the Buddha kept silent.

    อถ โข อายสฺมโต อานนฺทสฺส เอตทโหสิ: “มา เหวํ โข อุตฺติโย ปริพฺพาชโก ปาปกํ ทิฏฺฐิคตํ ปฏิลภิ: ‘สพฺพสามุกฺกํสิกํ วต เม สมโณ โคตโม ปญฺหํ ปุฏฺโฐ สํสาเทติ, โน วิสฺสชฺเชติ, น นูน วิสหตี'ติฯ ตทสฺส อุตฺติยสฺส ปริพฺพาชกสฺส ทีฆรตฺตํ อหิตาย ทุกฺขายา”ติฯ

    Then Venerable Ānanda thought, “The wanderer Uttiya must not get the harmful misconception: ‘When the ascetic Gotama was asked this all-important question he falters without answering. He just can’t do it!’ That would be for his lasting harm and suffering.”

    อถ โข อายสฺมา อานนฺโท อุตฺติยํ ปริพฺพาชกํ เอตทโวจ: “เตนหาวุโส อุตฺติย, อุปมํ เต กริสฺสามิฯ อุปมาย มฺ'อิเธกจฺเจ วิญฺญู ปุริสา ภาสิตสฺส อตฺถํ อาชานนฺติฯ เสยฺยถาปิ, อาวุโส อุตฺติย, รญฺโญ ปจฺจนฺติมํ นครํ ทฬฺหุทฺธาปํ ทฬฺหปาการโตรณํ เอกทฺวารํฯ ตตฺรสฺส โทวาริโก ปณฺฑิโต พฺยตฺโต เมธาวี อญฺญาตานํ นิวาเรตา ญาตานํ ปเวเสตาฯ โส ตสฺส นครสฺส สมนฺตา อนุปริยายปถํ อนุกฺกมติฯ อนุปริยายปถํ อนุกฺกมมาโน น ปเสฺสยฺย ปาการสนฺธึ วา ปาการวิวรํ วา, อนฺตมโส พิฬารนิกฺขมนมตฺตมฺปิฯ โน จ ขฺวสฺส เอวํ ญาณํ โหติ: ‘เอตฺตกา ปาณา อิมํ นครํ ปวิสนฺติ วา นิกฺขมนฺติ วา'ติฯ อถ ขฺวสฺส เอวเมตฺถ โหติ: ‘เย โข เกจิ โอฬาริกา ปาณา อิมํ นครํ ปวิสนฺติ วา นิกฺขมนฺติ วา, สพฺเพ เต อิมินา ทฺวาเรน ปวิสนฺติ วา นิกฺขมนฺติ วา'ติฯ

    Then Ānanda said to the wanderer Uttiya, “Well then, Friend Uttiya, I shall give you a simile. For by means of a simile some sensible people understand the meaning of what is said. Suppose there was a king’s frontier citadel with fortified embankments, ramparts, and arches, and a single gate. And it has a gatekeeper who is astute, competent, and clever. He keeps strangers out and lets known people in. As he walks around the patrol path, he doesn’t see a hole or cleft in the wall, not even one big enough for a cat to slip out. He doesn’t know how many creatures enter or leave the citadel. But he does know that whatever sizable creatures enter or leave the citadel, all of them do so via this gate.

    เอวเมวํ โข, อาวุโส อุตฺติย, น ตถาคตสฺส เอวํ อุสฺสุกฺกํ โหติ: ‘สพฺโพ วา เตน โลโก นียติ, อุปฑฺโฒ วา, ติภาโค วา'ติฯ อถ โข เอวเมตฺถ ตถาคตสฺส โหติ: ‘เย โข เกจิ โลกมฺหา นียึสุ วา นียนฺติ วา นียิสฺสนฺติ วา, สพฺเพ เต ปญฺจ นีวรเณ ปหาย เจตโส อุปกฺกิเลเส ปญฺญาย ทุพฺพลีกรเณ, จตูสุ สติปฏฺฐาเนสุ สุปฺปติฏฺฐิตจิตฺตา, สตฺต โพชฺฌงฺเค ยถาภูตํ ภาเวตฺวาฯ เอวเมเต โลกมฺหา นียึสุ วา นียนฺติ วา นียิสฺสนฺติ วา'ติฯ ยเทว โข ตฺวํ, อาวุโส อุตฺติย, ภควนฺตํ ปญฺหํ อปุจฺฉิ ตเทเวตํ ปญฺหํ ภควนฺตํ อญฺเญน ปริยาเยน อปุจฺฉิฯ ตสฺมา เต ตํ ภควา น พฺยากาสี”ติฯ

    In the same way, it’s not the Realized One’s concern whether the whole world is saved by this, or half, or a third. But the Realized One knows that whoever is saved from the world—whether in the past, the future, or the present—all have given up the five hindrances, corruptions of the heart that weaken wisdom. They have firmly established their mind in the four kinds of mindfulness meditation. And they have truly developed the seven awakening factors. That’s how they’re saved from the world, in the past, future, or present. Uttiya, you were just asking the Buddha the same question as before in a different way. That’s why he didn’t answer.”

    ปญฺจมํฯ





    The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact