| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationඅඞ්ගුත්තර නිකාය 10.95
Numbered Discourses 10.95
10. උපාලිවග්ග
10. With Upāli
උත්තියසුත්ත
With Uttiya
අථ ඛෝ උත්තියෝ පරිබ්බාජකෝ යේන භගවා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවතා සද්ධිං සම්මෝදි.
Then the wanderer Uttiya went up to the Buddha, and exchanged greetings with him.
සම්මෝදනීයං කථං සාරණීයං වීතිසාරේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ උත්තියෝ පරිබ්බාජකෝ භගවන්තං ඒතදවෝච: “කිං නු ඛෝ, භෝ ගෝතම, සස්සතෝ ලෝකෝ, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්”ති?
When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side and said to the Buddha, “Master Gotama, is this right: ‘The cosmos is eternal. This is the only truth, other ideas are silly’?”
“අබ්‍යාකතං ඛෝ ඒතං, උත්තිය, මයා: ‘සස්සතෝ ලෝකෝ, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්(අ)”ති.
“This has not been declared by me, Uttiya.”
“කිං පන, භෝ ගෝතම, අසස්සතෝ ලෝකෝ, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්”ති?
“Then is this right: ‘The cosmos is not eternal. This is the only truth, other ideas are silly’?”
“ඒතම්පි ඛෝ, උත්තිය, අබ්‍යාකතං මයා: ‘අසස්සතෝ ලෝකෝ, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්(අ)”ති.
“This has not been declared by me, Uttiya.”
“කිං නු ඛෝ, භෝ ගෝතම, අන්තවා ලෝකෝ …පේ… අනන්තවා ලෝකෝ … තං ජීවං තං සරීරං … අඤ්ඤං ජීවං අඤ්ඤං සරීරං … හෝති තථාගතෝ පරං මරණා … න හෝති තථාගතෝ පරං මරණා … හෝති ච න ච හෝති තථාගතෝ පරං මරණා … නේව හෝති න න හෝති තථාගතෝ පරං මරණා, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්”ති?
“Then is this right: ‘The world is finite …’ … ‘The world is infinite …’ … ‘The soul and the body are the same thing …’ … ‘The soul and the body are different things …’ … ‘A Realized One still exists after death …’ … ‘A Realized One no longer exists after death …’ … ‘A Realized One both still exists and no longer exists after death …’ … ‘A Realized One neither still exists nor no longer exists after death. This is the only truth, other ideas are silly’?”
“ඒතම්පි ඛෝ, උත්තිය, අබ්‍යාකතං මයා: ‘නේව හෝති න න හෝති තථාගතෝ පරං මරණා, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්(අ)”ති.
“This has not been declared by me, Uttiya.”
“‘කිං නු ඛෝ, භෝ ගෝතම, සස්සතෝ ලෝකෝ, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්(අ)ති, ඉති පුට්ඨෝ සමානෝ ‘අබ්‍යාකතං ඛෝ ඒතං, උත්තිය, මයා—සස්සතෝ ලෝකෝ, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්(අ)ති වදේසි.
“When asked about all these points, Master Gotama says that they have not been declared by him.
‘කිං පන, භෝ ගෝතම, අසස්සතෝ ලෝකෝ, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්(අ)ති, ඉති පුට්ඨෝ සමානෝ: ‘ඒතම්පි ඛෝ, උත්තිය, අබ්‍යාකතං මයා අසස්සතෝ ලෝකෝ, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්(අ)ති වදේසි.
‘කිං නු ඛෝ, භෝ ගෝතම, අන්තවා ලෝකෝ …පේ… අනන්තවා ලෝකෝ … තං ජීවං තං සරීරං … අඤ්ඤං ජීවං අඤ්ඤං සරීරං … හෝති තථාගතෝ පරං මරණා … න හෝති තථාගතෝ පරං මරණා … හෝති ච න ච හෝති තථාගතෝ පරං මරණා … නේව හෝති න න හෝති තථාගතෝ පරං මරණා, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්(අ)ති, ඉති පුට්ඨෝ සමානෝ: ‘ඒතම්පි ඛෝ, උත්තිය, අබ්‍යාකතං මයා—නේව හෝති න න හෝති තථාගතෝ පරං මරණා, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්(අ)ති වදේසි. අථ කිඤ්චරහි භෝතා ගෝතමේන බ්‍යාකතන්”ති?
So what exactly has been declared by Master Gotama?”
“අභිඤ්ඤාය ඛෝ අහං, උත්තිය, සාවකානං ධම්මං දේසේමි සත්තානං විසුද්ධියා සෝකපරිදේවානං සමතික්කමාය දුක්ඛදෝමනස්සානං අත්ථඞ්ගමාය ඤායස්ස අධිගමාය නිබ්බානස්ස සච්ඡිකිරියායා”ති.
“Uttiya, I teach my disciples from my own insight in order to purify sentient beings, to get past sorrow and crying, to make an end of pain and sadness, to end the cycle of suffering, and to realize Nibbana.”
“යං පනේතං භවං ගෝතමෝ අභිඤ්ඤාය සාවකානං ධම්මං දේසේසි සත්තානං විසුද්ධියා සෝකපරිදේවානං සමතික්කමාය දුක්ඛදෝමනස්සානං අත්ථඞ්ගමාය ඤායස්ස අධිගමාය නිබ්බානස්ස සච්ඡිකිරියාය, සබ්බෝ වා තේන ලෝකෝ නීයති උපඩ්ඪෝ වා තිභාගෝ වා”ති? ඒවං වුත්තේ, භගවා තුණ්හී අහෝසි.
“But when Master Gotama teaches in this way, is the whole world saved, or half, or a third?” But when he said this, the Buddha kept silent.
අථ ඛෝ ආයස්මතෝ ආනන්දස්ස ඒතදහෝසි: “මා හේවං ඛෝ උත්තියෝ පරිබ්බාජකෝ පාපකං දිට්ඨිගතං පටිලභි: ‘සබ්බසාමුක්කංසිකං වත මේ සමණෝ ගෝතමෝ පඤ්හං පුට්ඨෝ සංසාදේති, නෝ විස්සජ්ජේති, න නූන විසහතී(අ)ති. තදස්ස උත්තියස්ස පරිබ්බාජකස්ස දීඝරත්තං අහිතාය දුක්ඛායා”ති.
Then Venerable Ānanda thought, “The wanderer Uttiya must not get the harmful misconception: ‘When the ascetic Gotama was asked this all-important question he falters without answering. He just can’t do it!’ That would be for his lasting harm and suffering.”
අථ ඛෝ ආයස්මා ආනන්දෝ උත්තියං පරිබ්බාජකං ඒතදවෝච: “තේනහාවුසෝ උත්තිය, උපමං තේ කරිස්සාමි. උපමාය ම්(අ)ඉධේකච්චේ විඤ්ඤූ පුරිසා භාසිතස්ස අත්ථං ආජානන්ති. සේය්‍යථාපි, ආවුසෝ උත්තිය, රඤ්ඤෝ පච්චන්තිමං නගරං දළ්හුද්ධාපං දළ්හපාකාරතෝරණං ඒකද්වාරං. තත්‍රස්ස දෝවාරිකෝ පණ්ඩිතෝ බ්‍යත්තෝ මේධාවී අඤ්ඤාතානං නිවාරේතා ඤාතානං පවේසේතා. සෝ තස්ස නගරස්ස සමන්තා අනුපරියායපථං අනුක්කමති. අනුපරියායපථං අනුක්කමමානෝ න පස්සේය්‍ය පාකාරසන්ධිං වා පාකාරවිවරං වා, අන්තමසෝ බිළාරනික්ඛමනමත්තම්පි. නෝ ච ඛ්වස්ස ඒවං ඤාණං හෝති: ‘ඒත්තකා පාණා ඉමං නගරං පවිසන්ති වා නික්ඛමන්ති වා(අ)ති. අථ ඛ්වස්ස ඒවමේත්ථ හෝති: ‘යේ ඛෝ කේචි ඕළාරිකා පාණා ඉමං නගරං පවිසන්ති වා නික්ඛමන්ති වා, සබ්බේ තේ ඉමිනා ද්වාරේන පවිසන්ති වා නික්ඛමන්ති වා(අ)ති.
Then Ānanda said to the wanderer Uttiya, “Well then, Friend Uttiya, I shall give you a simile. For by means of a simile some sensible people understand the meaning of what is said. Suppose there was a king’s frontier citadel with fortified embankments, ramparts, and arches, and a single gate. And it has a gatekeeper who is astute, competent, and clever. He keeps strangers out and lets known people in. As he walks around the patrol path, he doesn’t see a hole or cleft in the wall, not even one big enough for a cat to slip out. He doesn’t know how many creatures enter or leave the citadel. But he does know that whatever sizable creatures enter or leave the citadel, all of them do so via this gate.
ඒවමේවං ඛෝ, ආවුසෝ උත්තිය, න තථාගතස්ස ඒවං උස්සුක්කං හෝති: ‘සබ්බෝ වා තේන ලෝකෝ නීයති, උපඩ්ඪෝ වා, තිභාගෝ වා(අ)ති. අථ ඛෝ ඒවමේත්ථ තථාගතස්ස හෝති: ‘යේ ඛෝ කේචි ලෝකම්හා නීයිංසු වා නීයන්ති වා නීයිස්සන්ති වා, සබ්බේ තේ පඤ්ච නීවරණේ පහාය චේතසෝ උපක්කිලේසේ පඤ්ඤාය දුබ්බලීකරණේ, චතූසු සතිපට්ඨානේසු සුප්පතිට්ඨිතචිත්තා, සත්ත බෝජ්ඣඞ්ගේ යථාභූතං භාවේත්වා. ඒවමේතේ ලෝකම්හා නීයිංසු වා නීයන්ති වා නීයිස්සන්ති වා(අ)ති. යදේව ඛෝ ත්වං, ආවුසෝ උත්තිය, භගවන්තං පඤ්හං අපුච්ඡි තදේවේතං පඤ්හං භගවන්තං අඤ්ඤේන පරියායේන අපුච්ඡි. තස්මා තේ තං භගවා න බ්‍යාකාසී”ති.
In the same way, it’s not the Realized One’s concern whether the whole world is saved by this, or half, or a third. But the Realized One knows that whoever is saved from the world—whether in the past, the future, or the present—all have given up the five hindrances, corruptions of the heart that weaken wisdom. They have firmly established their mind in the four kinds of mindfulness meditation. And they have truly developed the seven awakening factors. That’s how they’re saved from the world, in the past, future, or present. Uttiya, you were just asking the Buddha the same question as before in a different way. That’s why he didn’t answer.”
පඤ්චමං.
The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
