Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation

    អង្គុត្តរ និកាយ ១០។៩៤

    Numbered Discourses 10.94

    ១០។ ឧបាលិវគ្គ

    10. With Upāli

    វជ្ជិយមាហិតសុត្ត

    With Vajjiyamāhita

    ឯកំ សមយំ ភគវា ចម្បាយំ វិហរតិ គគ្គរាយ បោក្ខរណិយា តីរេ។

    At one time the Buddha was staying near Campā on the banks of the Gaggarā Lotus Pond.

    អថ ខោ វជ្ជិយមាហិតោ គហបតិ ទិវា ទិវស្ស ចម្បាយ និក្ខមិ ភគវន្តំ ទស្សនាយ។ អថ ខោ វជ្ជិយមាហិតស្ស គហបតិស្ស ឯតទហោសិ: “អកាលោ ខោ តាវ ភគវន្តំ ទស្សនាយ។ បដិសល្លីនោ ភគវា។ មនោភាវនីយានម្បិ ភិក្ខូនំ អកាលោ ទស្សនាយ។ បដិសល្លីនា មនោភាវនីយាបិ ភិក្ខូ។ យន្នូនាហំ យេន អញ្ញតិត្ថិយានំ បរិព្ពាជកានំ អារាមោ តេនុបសង្កមេយ្យន៑”តិ។

    Then the householder Vajjiyamāhita left Sāvatthī in the middle of the day to see the Buddha. Then it occurred to him, “It’s the wrong time to see the Buddha, as he’s in retreat. And it’s the wrong time to see the esteemed bhikkhus, as they’re in retreat. Why don’t I go to the monastery of the wanderers of other religions?”

    អថ ខោ វជ្ជិយមាហិតោ គហបតិ យេន អញ្ញតិត្ថិយានំ បរិព្ពាជកានំ អារាមោ តេនុបសង្កមិ។ តេន ខោ បន សមយេន តេ អញ្ញតិត្ថិយា បរិព្ពាជកា សង្គម្ម សមាគម្ម ឧន្នាទិនោ ឧច្ចាសទ្ទមហាសទ្ទា អនេកវិហិតំ តិរច្ឆានកថំ កថេន្តា និសិន្នា ហោន្តិ។

    Then he went to the monastery of the wanderers of other religions. Now at that time, the wanderers of other religions had come together, making an uproar, a dreadful racket as they sat and talked about all kinds of low topics.

    អទ្ទសំសុ ខោ តេ អញ្ញតិត្ថិយា បរិព្ពាជកា វជ្ជិយមាហិតំ គហបតិំ ទូរតោវ អាគច្ឆន្តំ។ ទិស្វាន អញ្ញមញ្ញំ សណ្ឋាបេសុំ: “អប្បសទ្ទា ភោន្តោ ហោន្តុ។ មា ភោន្តោ សទ្ទមកត្ថ។ អយំ វជ្ជិយមាហិតោ គហបតិ អាគច្ឆតិ សមណស្ស គោតមស្ស សាវកោ។ យាវតា ខោ បន សមណស្ស គោតមស្ស សាវកា គិហី ឱទាតវសនា ចម្បាយំ បដិវសន្តិ, អយំ តេសំ អញ្ញតរោ វជ្ជិយមាហិតោ គហបតិ។ អប្បសទ្ទកាមា ខោ បន តេ អាយស្មន្តោ អប្បសទ្ទវិនីតា អប្បសទ្ទស្ស វណ្ណវាទិនោ។ អប្បេវ នាម អប្បសទ្ទំ បរិសំ វិទិត្វា ឧបសង្កមិតព្ពំ មញ្ញេយ្យា”តិ។

    They saw Vajjiyamāhita coming off in the distance, and stopped each other, saying, “Be quiet, good sirs, don’t make a sound. The householder Vajjiyamāhita, a disciple of the ascetic Gotama, is coming into our monastery. He is included among the white-clothed lay disciples of the ascetic Gotama, who is residing near Campā. Such venerables like the quiet, are educated to be quiet, and praise the quiet. Hopefully if he sees that our assembly is quiet he’ll see fit to approach.”

    អថ ខោ តេ អញ្ញតិត្ថិយា បរិព្ពាជកា តុណ្ហី អហេសុំ។ អថ ខោ វជ្ជិយមាហិតោ គហបតិ យេន តេ អញ្ញតិត្ថិយា បរិព្ពាជកា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា តេហិ អញ្ញតិត្ថិយេហិ បរិព្ពាជកេហិ សទ្ធិំ សម្មោទិ។ សម្មោទនីយំ កថំ សារណីយំ វីតិសារេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នំ ខោ វជ្ជិយមាហិតំ គហបតិំ តេ អញ្ញតិត្ថិយា បរិព្ពាជកា ឯតទវោចុំ:

    Then those wanderers of other religions fell silent. Then Vajjiyamāhita went up to them, and exchanged greetings with the wanderers there. When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side. The wanderers said to him:

    “សច្ចំ កិរ, គហបតិ, សមណោ គោតមោ សព្ពំ តបំ គរហតិ, សព្ពំ តបស្សិំ លូខាជីវិំ ឯកំសេន ឧបក្កោសតិ ឧបវទតី”តិ?

    “Is it really true, householder? Does the ascetic Gotama criticize all forms of mortification? Does he categorically condemn and denounce those fervent mortifiers who live rough?”

    “ន ខោ, ភន្តេ, ភគវា សព្ពំ តបំ គរហតិ នបិ សព្ពំ តបស្សិំ លូខាជីវិំ ឯកំសេន ឧបក្កោសតិ ឧបវទតិ។ គារយ្ហំ ខោ, ភន្តេ, ភគវា គរហតិ, បសំសិតព្ពំ បសំសតិ។ គារយ្ហំ ខោ បន, ភន្តេ, ភគវា គរហន្តោ បសំសិតព្ពំ បសំសន្តោ វិភជ្ជវាទោ ភគវា។ ន សោ ភគវា ឯត្ថ ឯកំសវាទោ”តិ។

    “No, sirs, the Buddha does not criticize all forms of mortification. Nor does he categorically condemn and denounce those fervent mortifiers who live rough. The Buddha criticizes where it is due, and praises where it is due. In doing so he is one who speaks after analyzing the question, and is not definitive on this point.”

    ឯវំ វុត្តេ, អញ្ញតរោ បរិព្ពាជកោ វជ្ជិយមាហិតំ គហបតិំ ឯតទវោច: “អាគមេហិ ត្វំ, គហបតិ, យស្ស ត្វំ សមណស្ស គោតមស្ស វណ្ណំ ភាសតិ, សមណោ គោតមោ វេនយិកោ អប្បញ្ញត្តិកោ”តិ?

    When he said this, one of the wanderers said to him, “Hold on, householder! That ascetic Gotama who you praise is an exterminator who refrains from making statements.”

    “ឯត្ថបាហំ, ភន្តេ, អាយស្មន្តេ វក្ខាមិ សហធម្មេន: ‘ឥទំ កុសលន៑ៜតិ, ភន្តេ, ភគវតា បញ្ញត្តំ; ‘ឥទំ អកុសលន៑ៜតិ, ភន្តេ, ភគវតា បញ្ញត្តំ។ ឥតិ កុសលាកុសលំ ភគវា បញ្ញាបយមានោ សបញ្ញត្តិកោ ភគវា; ន សោ ភគវា វេនយិកោ អប្បញ្ញត្តិកោ”តិ។

    “On this point, also, I reasonably respond to the venerables. The Buddha has stated ‘This is skillful’ and ‘This is unskillful’. So when it comes to what is skillful and unskillful the Buddha makes a statement. He is not an exterminator who refrains from making statements.”

    ឯវំ វុត្តេ តេ បរិព្ពាជកា តុណ្ហីភូតា មង្កុភូតា បត្តក្ខន្ធា អធោមុខា បជ្ឈាយន្តា អប្បដិភានា និសីទិំសុ។ អថ ខោ វជ្ជិយមាហិតោ គហបតិ តេ បរិព្ពាជកេ តុណ្ហីភូតេ មង្កុភូតេ បត្តក្ខន្ធេ អធោមុខេ បជ្ឈាយន្តេ អប្បដិភានេ វិទិត្វា ឧដ្ឋាយាសនា យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នោ ខោ វជ្ជិយមាហិតោ គហបតិ យាវតកោ អហោសិ តេហិ អញ្ញតិត្ថិយេហិ បរិព្ពាជកេហិ សទ្ធិំ កថាសល្លាបោ តំ សព្ពំ ភគវតោ អារោចេសិ។

    When this was said, those wanderers sat silent, dismayed, shoulders drooping, downcast, depressed, with nothing to say. Seeing this, Vajjiyamāhita got up from his seat. He went to the Buddha, bowed, sat down to one side, and informed the Buddha of all they had discussed.

    “សាធុ សាធុ, គហបតិ។ ឯវំ ខោ តេ, គហបតិ, មោឃបុរិសា កាលេន កាលំ សហធម្មេន សុនិគ្គហិតំ និគ្គហេតព្ពា។ នាហំ, គហបតិ, សព្ពំ តបំ តបិតព្ពន្តិ វទាមិ; ន ច បនាហំ, គហបតិ, សព្ពំ តបំ ន តបិតព្ពន្តិ វទាមិ; នាហំ, គហបតិ, សព្ពំ សមាទានំ សមាទិតព្ពន្តិ វទាមិ; ន បនាហំ, គហបតិ, សព្ពំ សមាទានំ ន សមាទិតព្ពន្តិ វទាមិ; នាហំ, គហបតិ, សព្ពំ បធានំ បទហិតព្ពន្តិ វទាមិ; ន បនាហំ, គហបតិ, សព្ពំ បធានំ ន បទហិតព្ពន្តិ វទាមិ; នាហំ, គហបតិ, សព្ពោ បដិនិស្សគ្គោ បដិនិស្សជ្ជិតព្ពោតិ វទាមិ។ ន បនាហំ, គហបតិ, សព្ពោ បដិនិស្សគ្គោ ន បដិនិស្សជ្ជិតព្ពោតិ វទាមិ; នាហំ, គហបតិ, សព្ពា វិមុត្តិ វិមុច្ចិតព្ពាតិ វទាមិ; ន បនាហំ, គហបតិ, សព្ពា វិមុត្តិ ន វិមុច្ចិតព្ពាតិ វទាមិ។

    “Good, good, householder! That’s how you should legitimately and completely refute those foolish men from time to time. Householder, I don’t say that all mortifications should be undergone. But I don’t say that no mortifications should be undergone. I don’t say that all observances should be undertaken. But I don’t say that no observances should be undertaken. I don’t say that all efforts should be tried. But I don’t say that no efforts should be tried. I don’t say that everything should be given up. But I don’t say that nothing should be given up. I don’t say that you should be liberated with all kinds of freedom. But I don’t say that you should not be liberated with any kind of freedom.

    យញ្ហិ, គហបតិ, តបំ តបតោ អកុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តិ, កុសលា ធម្មា បរិហាយន្តិ, ឯវរូបំ តបំ ន តបិតព្ពន្តិ វទាមិ។ យញ្ច ខ្វស្ស, គហបតិ, តបំ តបតោ អកុសលា ធម្មា បរិហាយន្តិ, កុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តិ, ឯវរូបំ តបំ តបិតព្ពន្តិ វទាមិ។

    When undergoing certain mortifications, unskillful qualities grow while skillful qualities decline. I say that you shouldn’t undergo those mortifications. When undergoing certain mortifications, unskillful qualities decline while skillful qualities grow. I say that you should undergo those mortifications.

    យញ្ហិ, គហបតិ, សមាទានំ សមាទិយតោ អកុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តិ, កុសលា ធម្មា បរិហាយន្តិ, ឯវរូបំ សមាទានំ ន សមាទិតព្ពន្តិ វទាមិ។ យញ្ច ខ្វស្ស, គហបតិ, សមាទានំ សមាទិយតោ អកុសលា ធម្មា បរិហាយន្តិ, កុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តិ, ឯវរូបំ សមាទានំ សមាទិតព្ពន្តិ វទាមិ។

    When undertaking certain observances, unskillful qualities grow while skillful qualities decline. I say that you shouldn’t undertake those observances. When undertaking certain observances, unskillful qualities decline while skillful qualities grow. I say that you should undertake those observances.

    យញ្ហិ, គហបតិ, បធានំ បទហតោ អកុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តិ, កុសលា ធម្មា បរិហាយន្តិ, ឯវរូបំ បធានំ ន បទហិតព្ពន្តិ វទាមិ។ យញ្ច ខ្វស្ស, គហបតិ, បធានំ បទហតោ អកុសលា ធម្មា បរិហាយន្តិ កុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តិ, ឯវរូបំ បធានំ បទហិតព្ពន្តិ វទាមិ។

    When trying certain efforts, unskillful qualities grow while skillful qualities decline. I say that you shouldn’t try those efforts. When trying certain efforts, unskillful qualities decline while skillful qualities grow. I say that you should try those efforts.

    យញ្ហិ, គហបតិ, បដិនិស្សគ្គំ បដិនិស្សជ្ជតោ អកុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តិ, កុសលា ធម្មា បរិហាយន្តិ, ឯវរូបោ បដិនិស្សគ្គោ ន បដិនិស្សជ្ជិតព្ពោតិ វទាមិ។ យញ្ច ខ្វស្ស, គហបតិ, បដិនិស្សគ្គំ បដិនិស្សជ្ជតោ អកុសលា ធម្មា បរិហាយន្តិ, កុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តិ, ឯវរូបោ បដិនិស្សគ្គោ បដិនិស្សជ្ជិតព្ពោតិ វទាមិ។

    When giving up certain things, unskillful qualities grow while skillful qualities decline. I say that you shouldn’t give up those things. When giving up certain things, unskillful qualities decline while skillful qualities grow. I say that you should give up those things.

    យញ្ហិ, គហបតិ, វិមុត្តិំ វិមុច្ចតោ អកុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តិ, កុសលា ធម្មា បរិហាយន្តិ, ឯវរូបា វិមុត្តិ ន វិមុច្ចិតព្ពាតិ វទាមិ។ យញ្ច ខ្វស្ស, គហបតិ, វិមុត្តិំ វិមុច្ចតោ អកុសលា ធម្មា បរិហាយន្តិ, កុសលា ធម្មា អភិវឌ្ឍន្តិ, ឯវរូបា វិមុត្តិ វិមុច្ចិតព្ពាតិ វទាមី”តិ។

    When being liberated with certain kinds of freedom, unskillful qualities grow while skillful qualities decline. I say that you shouldn’t be liberated with those kinds of freedom. When being liberated with certain kinds of freedom, unskillful qualities decline while skillful qualities grow. I say that you should be liberated with those kinds of freedom.”

    អថ ខោ វជ្ជិយមាហិតោ គហបតិ ភគវតា ធម្មិយា កថាយ សន្ទស្សិតោ សមាទបិតោ សមុត្តេជិតោ សម្បហំសិតោ ឧដ្ឋាយាសនា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា បទក្ខិណំ កត្វា បក្កាមិ។

    After Vajjiyamāhita had been educated, encouraged, fired up, and inspired with a Dhamma talk by the Buddha, he got up from his seat, bowed, and respectfully circled the Buddha before leaving.

    អថ ខោ ភគវា អចិរបក្កន្តេ វជ្ជិយមាហិតេ គហបតិម្ហិ ភិក្ខូ អាមន្តេសិ: “យោបិ សោ, ភិក្ខវេ, ភិក្ខុ ទីឃរត្តំ អប្បរជក្ខោ ឥមស្មិំ ធម្មវិនយេ, សោបិ ឯវមេវំ អញ្ញតិត្ថិយេ បរិព្ពាជកេ សហធម្មេន សុនិគ្គហិតំ និគ្គណ្ហេយ្យ យថា តំ វជ្ជិយមាហិតេន គហបតិនា និគ្គហិតា”តិ។

    Then, not long after Vajjiyamāhita had left, the Buddha addressed the bhikkhus: “Bhikkhus, even a bhikkhu who for a long time has had little dust in their eye in this teaching and training would legitimately and completely refute those wanderers of other religions just as the householder Vajjiyamāhita did.”

    ចតុត្ថំ។





    The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact